Każde zrozumienie (uświadomienie poprzez rozum) ma dwie części składowe.

• Pierwsza – jest to pojęcie materii, czyli przyroda ciał w istniejącej rzeczywistości.
• Druga – jest to pojęcie formy abstrahującej od ciała, czyli formy samego rozumu i pojmowania.

Pierwsza składowa przedstawia sobą poznanie materii, która jest do zbadania i nazywa się fizyka. A druga składowa przedstawia sobą poznanie formy, która jest do zbadania i nazywa się teoria logiki.

Poznanie materii dzieli się na cztery części. W poznaniu materii czasami można ograniczyć się badaniem tego, co znajduje się ponad przyrodą i nazywa się nauką o tym, co znajduje się poza granicami przyrody. Zgodnie z wiadomym dla wysokiego rozumu, w tym wydzielone są cztery części:

1. Poznanie materii odnoszącej się do części, która nazywa się nauką o przyrodzie i nosi empiryczny charakter.
2. Poznanie materii odnoszącej się do części, która nazywa się nauką o przyrodzie i przedstawia sobą naukę o tym, co znajduje się poza granicami przyrody.
3. Poznanie materii odnoszącej się do części, która nazywa się pierwotną, i ma charakter empiryczny i praktyczny.
4. Poznanie materii odnoszącej się do części nazywanej pierwotną i przedstawiającą sobą naukę o tym, co znajduje się poza granicami przyrody.

Poznanie formy

Poznanie formy przedstawia sobą poznanie Stwórcy. A poznanie materii przedstawia sobą poznanie poziomów, które nazywane są światami i parcufim, i zawsze nosi to empiryczny charakter.

Wyższa zasada: Jeden, Pojedynczy, Jedyny

Jeden: samo z siebie wynika, że Stwórca jest Jeden. On włącza w siebie całą realność i wszystkie czasy: przeszłość, rzeczywistość i przyszłość – gdyż nie może być dającego to, czego nie ma w Nim samym. I jeżeliby cała rzeczywistość i istnienie rzeczywistości nie były włączone w Niego, więc nie mogłyby wychodzić z Niego. A to jest jasne i zrozumiałe dla każdego badacza, bez względu na zepsucia, które my znajdujemy w istnieniu rzeczywistości. I wiedz, że jest to badanie, które kabaliści nazwali Jeden. Początek temu badaniu dał Abraham. On doszedł do wniosku (jest to wyjaśnione w księdze Sefer Jecira, i dlatego ma odniesienie do Abrahama), że nie istnieją dwie władze – władza dobra i władza zła, a wszystko jest sterowane wyłącznie jednym dobrem.

Pojedynczy: wskazuje na to, że pozostają w jedności ze Stwórcą, nawet jeżeli odczuwają siebie źle, i ten stan nie zmienia się podczas wszystkich rodzajów relacji Stwórcy ze swoimi stworzeniami.

Na przykład, pacjent przychodzi do lekarza z tym, żeby ten wyciągnął jemu drzazgę. I kiedy lekarz czyni to, sprawia pacjentowi ból, lecz to nie oznacza, że on zmienił się i teraz działa w imię zła. Jak i wcześniej lekarz z pacjentem miał dobre relacje, takie same one i pozostały, nawet podczas bolesnego zabiegu. Ten stan nazywa się Pojedynczy.

Jedyny: wskazuje na to, że istota Jego relacji ze stworzeniami jako Stwórcy jest niczym więcej, niż otwarciem tego swojego pojedynczego stanu, gdyż w Nim jest odbita cała dobroć i cała mądrość, i połączenie.

Poznanie materii empiryczne

Poznanie materii – jest to poznanie wzajemnych relacji w całej istocie rzeczywistości, form jej istnienia i kolejności zejścia, od Pierwotnego zamysłu do tego świata, jak z góry w dół, tak i z dołu do góry. I główne pryncypium poznawania tego – jest to poznanie przyczyny i odbywającego się skutku, gdyż daje to pełny obraz całej nauki, podobnie do tego, jak to odbywa się w rzeczywistych naukach i biologii.

Poznanie wykorzystywania

Przyroda tych poziomów jest taka, że podczas osiągnięcia ich, osiągający odczuwa niezwykłą dobroć i z niczym nieporównywalne nasłodzenie. Odbywa się to na skutek wejścia jego w życzenie Stwórcy. A Stwórca steruje światem nie inaczej, jak za pomocą dwóch zrównoważonych sił, przyciągając nasłodzenie podczas działania, dokonywanie których wymusza to nasłodzenie. A jeżeli On nie życzy, aby było to dokonane, więc oddaje to cierpieniom, które stworzenie odczuwa przy dokonaniu działań, i dlatego zaprzestaje ich. I to prawo całkowicie przestrzegane jest we wszystkim, co żywe. I w rodzie ludzkim odpowiadając swojemu przeznaczeniu. I dlatego Jego sterowanie komplikuje się, zmieniając się co godzinę i co minutę. Czasami to prawo odchodzi i zamiast niego działa prawo, zgodnie z którym przyzwyczajenie staje się drugą naturą.

Przyroda poziomów

Przyroda poziomów dla poznającego jest taka sama, jak przyroda wszystkiego żywego. Innymi słowy, prawo otrzymywania wynagrodzenia i kary dotrzymywane bezwzględnie, i nie może być naruszone. I nawet przyzwyczajenie nie może go zmienić.

Dwie części w badaniu materii

W badaniu materii rozróżniane są dwie części: pierwsza – rzeczywistość, druga – jej istnienie, ilość i jakość, dająca możliwość istnienia poziomom, i metody ich poznania: kim i za pomocą czego. Zgodnie z tym odczuwają wielkie cierpienie w stanach pomiędzy poziomami, tak, że poznający boląco uderza się o nie. A uczyniono i rozmieszczono to tak dlatego, żeby on nie pozostawał na nich, jak odbywa się to u zwykłych zwierząt. Jednak czasami zdarza się, że poznający powraca z powrotem przypominając sobie te nasłodzenia, które się tam znajdowały.

Klipa: nie ma powrotu w duchowe

Lecz kiedy powracają z powrotem, jest to już inny poziom, który w stosunku do pierwszego poziomu nazywany jest egoistycznym (klipa).

Dwie części w poznaniu wykorzystywania

W poznaniu wykorzystywania istnieją dwie części:

• pierwsza – duchowe,
• druga – klipa.

Czasami z powodu jakiejś niezbędności kabaliści powracają tam, gdzie znajdują się wielkie nasłodzenia, żeby dokonać konkretnego działania. Jednak świadomie i w sposób zaplanowany wychodzą stąd i powracają na swoje miejsce, a powrót jest duchowym działaniem. Jednak w wielu wypadkach powracają tam wyłącznie przestraszeni i mający małe życzenie, którzy próbują uniknąć wielkiego cierpienia, które napotykają na swojej drodze pomiędzy poziomami. Oni hamują tam, gdyż nie mogą wznieść się na wysokość pożądanego wierzchołka.

Metoda oddziaływania poprzez imiona

Metoda oddziaływania poprzez imiona – jest to przyciągnięcie wielkiego nasłodzenia, kiedy ta wewnętrzna siła może być przedłużona i w jego przyjacielu, który jest natchniony tym, i w ten sposób może wyleczyć go lub podporządkować swojemu życzeniu.

Wykorzystanie kabały w pragmatycznych celach.

Krzywda od każdego nadmiaru.

To, co życzy Stwórca, pobudza stworzenia do działań światłem nasłodzenia, które jest zawarte w pożądanym. A dokonanie tego, co nie jest pożądane przez Stwórcę, oświetla się światłem cierpienia, które jest zawarte w niepożądanym. I jest krzywda w każdym nadmiarze. „Powiększający majątek, powiększa kłopoty”. I dlatego istnieje granica w każdym życzeniu Stwórcy, pragnącym dokonać wielu działań przy wejściu po poziomach rozwoju. Jeżeliby nie istniały granice każdego nasłodzenia, to stworzenie zostałoby uwiązane w dokonywaniu jednego działania w ciągu całego swojego życia i nie wznosiłoby się wyżej. I dlatego Wyższe Sterowanie ograniczyło to cierpieniem, będącym wynikiem każdego nadmiernego nasłodzenia.

Wynagrodzenie na zwierzęcym i na ludzkim poziomie

Jest bliskie nasłodzenie, w którym nie ma pojęcia nadzieja, gdyż będzie ono osiągnięte w najbliższym czasie, i jest, chociaż dalekie, lecz oczekiwane nasłodzenie, które spodziewają się osiągnąć później. Pierwsze nazywa się wynagrodzeniem odczuwalnym, a drugie wynagrodzeniem w rozumie. Pierwsze pasuje dla każdego zwierzęcia, otrzymanie jego jest gwarantowane i zabezpieczone od zachwiań. Drugie przydatne wyłącznie dla człowieka zajmującego się badaniem i narażone na przerwanie. Przecież, ponieważ wynagrodzenie następuje później, ono staje się dostępnym oddziaływaniu przeszkód, które mogą przeszkodzić jego otrzymaniu.

Siła – jest to opłata „siłą motywacji”

Wynagrodzenie w rozumie jest to wynagrodzenie odczuwalne, które przedstawia sobą wynagrodzenie na ludzkim poziomie i wynagrodzenie na zwierzęcym – są to dwie siły Wyższego Sterowania, za pośrednictwem których wszystko, co jest żywe, wykonuje tę rolę, która jest nałożona na nich poprzez Wyższe Sterowanie.

Prawdziwe kryterium naukowców

Jednak i cała ludzkość dzieli się na wiele poziomów, ponieważ mierzy się w odczuciach rozwoju każdego człowieka w tej mierze, w której on odrywa się od zwierzęcego świata i zbliża się do poziomu człowiek. Człowiek nierozwinięty nie jest w stanie oczekiwać na wynagrodzenie przez długi czas. On wybiera taką pracę, która jest opłacana natychmiast, nawet jeżeli zapłata będzie mniejsza. Człowiek bardziej rozwinięty może wstrzymywać siebie i wybrać pracę, zapłata za którą jest wyższa, lecz przychodzi o wiele później. Prawdziwe kryterium naukowców zależy od poziomu rozwoju pragmatyzmu w każdym, i ten, kto może oddalić moment otrzymywania wynagrodzenia, może otrzymać wyższą zapłatę.

Co to jest rozwój?

Zgodnie z tym można zobaczyć jak wielu, którzy ukończyli swoje wykształcenie, którzy mogliby otrzymać zadowolenie i godne wynagrodzenie za swoją pracę, pozostawiają naukę, wychodzą na rynek i sprzedają swoją wiedzę dla tłumu, otrzymując wynagrodzenie. Lecz te jednostki, które mogą utrzymać się, kontynuują doskonałość w nauce, każdy odpowiednio do swoich zdolności, dlatego że chcą otrzymać większe wynagrodzenie, na przykład stać się wielkimi i spełniającymi los. I rzecz jasna, że po jakimś czasie ich przyjaciele mocno zazdroszczą im.

Siła celu    

Kryterium rozwoju pokolenia jest siłą powstrzymania się, która pozwala oddalić moment otrzymania wynagrodzenia i wybrać wyższą opłatę. W takich pokoleniach powiększyli się stwórcy i posiadający wysokie osiągnięcia. W naszym pokoleniu istnieje największa liczba posiadających właściwości podobnego rodzaju, pracowitość których jest nieskończona, dlatego że ich odczucia w największym poziomie rozwinięte w stronę powstrzymania się, jak po przedłużeniu, tak i według siły pracowitości.

Zawracająca siła lub siła motywacji

Nic żywego nie dokonuje żadnego ruchu, który nie byłby ukierunkowany na otrzymanie wynagrodzenia. Ta poruszająca siła nazywa się siłą celu, a poziomy rozróżniane wyłącznie odczuciem wynagrodzenia, czyli poziomem rozwoju. Ten, kto bardziej jest rozwinięty – bardziej wrażliwy, i dlatego siła celu obecna w nim w największej mierze, tak, że on może maksymalnie powiększyć swoje wysiłki.

I drugie, jak było już powiedziane wyżej, jest to siła oczekiwania – czasu otrzymania wynagrodzenia. Siłę motywacji określa się poprzez dwa parametry. Pierwsze – odczucie wielkości celu. To odczucie określa wielkość opłaty, kiedy bardziej wrażliwy otrzymuje wyższe wynagrodzenie i większą siłę motywacji. Jak również siłę oczekiwania w ciągu długiego okresu czasu, kiedy nawet dla otrzymania wyższej zapłaty jest potrzebne rozwinięte ciało, które posiada odczucie oddalenia. I cały cykliczny rozwój ludzkości nie przedstawia sobą nic innego, jak te dwa wspomniane odczucia: odczucie wielkości celu i odczucie oddalenia, za pomocą których zwiększa się poziom nauki, po poziomach wznosząc się do najwyższego punktu.

Pragmatyczne wykorzystywanie nauki kabała

Wspomniane uczucia panują głównie nad poznającymi, dla których nasłodzenie każdego poziomu ogromne, i dlatego wynagrodzenie zawsze jest obok.

Siła nasłodzenia i siła rozumu

Oprócz tego, rozróżniana jest jeszcze wewnętrzna siła i wiedza, co przedstawia sobą jedno i to samo. Jednak w stosunku do otrzymującego, który składa się z ciała i mózgu, one odczuwane jak dwie siły: w ciele duch pokoju, w mózgu wielki rozum. I ciało powinno poskromić swojego ducha, kiedy wznosi się dla otrzymywania wiedzy.

Istota ukrytego i jego części

W naszych czasach jest wielu oczytanych, którzy przykładają wysiłki, żeby nadać swoim zajęciom kabałą rodzaj eksperymentalnego naukowego badania, i wiele jest myśli poświęconych temu tematowi. Lecz oni jeszcze nie znaleźli dla tego jakiejkolwiek godnej naukowej osnowy, na której można by było oprzeć się, i której warto by było udzielić uwagi. I dlatego, że brakuje im wiedzy o źródle tych tajemnic, osiągnąć które ludzki rozum nie jest w stanie.

Problem jest w niewiedzy mas, niezdolnych chociaż odrobinę rozeznać się w podobnych rzeczach. Oni łączą razem różne rodzaje ukrytego.

W nauce kabały są trzy części, przedstawiające sobą:

1. poznanie materii,
2. poznanie formy,
3. poznanie wykorzystania.

W trzeciej części, która nazywa się poznanie wykorzystania, zajmujący się kabałą, którzy mają do niej pragmatyczny stosunek, dokonują działań niezgodnych z przyrodą, kiedy oni powracają z powrotem na te pierwsze poziomy, gdzie znajduje się wiele nasłodzeń, czym znacznie powiększają niezbędną im energię. Podobnie można obserwować u prymitywnych ludzi, kiedy posiadający silne życzenie panuje nad tym, czyje życzenie słabsze niż u niego, i zmuszony działać zgodnie ze swoim życzeniem. I ten, nie myśląc i nie rozumując, wbrew swojej wygodzie, podporządkowuje się wszystkiemu, co chce posiadacz silnego życzenia.

W ten sam sposób i poznający, kiedy przykładają wysiłki dla poznania poziomów dających ogromną energię i wewnętrzną siłę, mogą w określonym poziomie wpłynąć na swoich przyjaciół. Przecież przyroda duchowego jest podobna do przyrody ryb w morzu, kiedy większy pochłania mniejszego, jeżeli jest skupiony na nim. I tu działa wyłącznie myśl. Dokładnie mówiąc nie myśl, a życzenie i wewnętrzna siła, ponieważ myśl nie może doprowadzić do ruchu nawet samego myślącego, i w jaki sposób ona może pobudzić do działania jego przyjaciela? Jednak życzenie nabyć obraz myśli posiadającego silne życzenie oddziałuje na tego, czyje życzenie jest mniejsze w porównaniu do jego. Psycholodzy nazywają to „siłą myśli”, lecz jest to błąd, gdyż jest to życzenie, a nie myśl.

Ta działająca siła jest tak wielka, że zdolna urodzić w przyjacielu obrazy tak jaskrawe, jakby sam rysował je w swoim mózgu. I z punktu widzenia kontroli, on nieporównywalnie większy od obrazu tworzonego poprzez niego. Przecież do swojego wyobrażenia on odnosi się krytycznie, i jeżeli odrzuca je, to ono słabnie i zupełnie nie może funkcjonować. Wtedy jak przy otrzymaniu wrażenia od przyjaciela on znajduje się w stanie anarchii i jego urządzenie, które nazywa się mózgiem, absolutnie zaprzestaje działania. W tym wypadku nigdy u niego nie bywa krytycznego stosunku i ten wyobrażany obraz, który on otrzymał od przyjaciela, działa w nim poza każdą krytyką, tak jakby to było dawno i całkowicie zgodne, podobnie do rodzaju starożytnej wiedzy.

Oprócz tego, on może tak wchłonąć w siebie wewnętrzną siłę przyjaciela, że w jakiejś mierze odczuje to, co odczuwa tamten, nawet obrazy, które pozostają w jego pamięci, będzie mógł wejść z nimi w kontakt, wyróżnić z nich pożądane i powiedzieć przyjacielowi. I odrzuca istnienie wyższych sił, ponieważ bez względu na to, że otrzymują one wyłącznie zgniliznę, jednak pozostając z nią i ciągle korzystając z tego, powiększają niezbędną im energię coraz więcej, zamiast za pomocą prawdziwych kabalistów.

Trzy składowe ukrycia nauki

Są trzy składowe ukrycia nauki kabała:

• pierwsze – nie ma niezbędności,
• drugie – niemożliwość,
• trzecie – do ukrycia zobowiązuje szacunek do Stwórcy.

I obejrzyjmy każdą z nich.

Pierwsza składowa – nie ma niezbędności

Rzecz jasna, że ta część nie ma na celu żadnej wady. Mowa idzie wyłącznie o czystości wiedzy, ponieważ byle jaki stosunek niszczy więcej, niż sami niszczyciele. Wszyscy istniejący w świecie puści ludzie – są to ludzie z byle jakim stosunkiem. Innymi słowy, oni zwracają uwagę na to, w czym nie ma niezbędności, i mówią o tym, co tego nie potrzebuje. I dlatego nie przyjmuje się człowieka na ucznia wcześniej, niż przysięgnie, iż oddali się od niszczycieli takiego rodzaju – dopóki nie osiągnie odpowiedniego naprawienia.

Druga składowa – niemożliwe

W tej części przysięga, rzecz jasna, nie jest potrzebna. Jednak, ponieważ otwarcia można dokonać na mowie błędów i przy tym dobrze wyglądać w oczach mas, więc tu również potrzebna przysięga – odpowiednie naprawienie.

Trzecia składowa – do ukrycia zobowiązuje szacunek do Stwórcy

Ta część najbardziej ukryta i wielu padło tu. I wiedz, że wszyscy czarodzieje, którzy kiedykolwiek istnieli w świecie i wszyscy prorocy, wyniknęli wyłącznie z podobnego rodzaju otwarć. I uczniowie, którzy nie odpowiadali tym żądaniom, poszli po mylnej drodze i rozpoczęli uczyć wszystkich, kto wpadł im w ręce, nie sprawdzając, czy przydatni oni, czy nie. W ten sposób zaczęli naukę kabały wykorzystywać dla osiągnięcia ludzkich celów – zadowolenia i osiągnięcia władzy. I zbluźnili ją handlując nią na rynku, co nazywa się pragmatyczną kabałą.