1) „Wyrzeźbione i jawne imię było poczęte czterdziestoma dwoma literami początku stworzenia”. Istnieje wiele liczb w obliczeniu sfirot: liczba 10 – KaHa’B HaGa’T NeHI’M, liczba 7 – HaGa’T NeHI’M, liczba 6, która nazywa się Wa’K – HaGa’T NeH’I, liczba 5, pięć hasadim lub pięć gwurot – HaGa’T, necach i hod, liczba 13 – trzynaście miar miłosierdzia, lub KaHa’B, wyższe HaGa’T, niższe HaGa’T, i NeHI’M.

I należy zrozumieć, przecież w Księdze Jecira powiedziano: „dziesięć, nie dziewięć, dziesięć, a nie jedenaście”. Czyli nie można ani dodawać, ani odejmować od liczby 10. Jednak należy wiedzieć, że dziesięć sfirot KaHa’B HaGa’T NeHI’M – w zasadzie jest to tylko pięć sfirot KaHa’B Tu’M. A sfira tiferet zawiera w sobie sześć sfirot HaGa’T NeH’I. Dlatego nam wychodzi liczba 10. Jednak wszystkie te sześć indywidualnych sfirot HaGa’T NeH’I – jest to wyłącznie uszczegółowienie jednej sfiry tiferet.

A to, że my uszczegółowiamy tylko tiferet, a nie Ga’R – to nie wywyższa tiferet, a tylko od jej braku w stosunku do Ga’R. Przecież to uszczegółowienie – jest wzajemnym włączeniem pięciu sfirot jedna w drugą. I w każdej z nich jest pięć sfirot. Wychodzi, że jest pięć sfirot KaHa’B Tu’M w keterze i pięć sfirot KaHa’B Tu’M w hochmie, i pięć sfirot KaHa’B Tu’M w binie. I również powinno być pięć sfirot KaHa’B Tu’M i w tiferet. Jednak z tego powodu, że główne w tiferet jest to światło hasadim, a nie hochma, pięć sfirot włączonych w niego, to obowiązkowo wyłącznie pięć hasadim, imiona sfirot w nim zmieniły się, gdyż KaHa’B w nich opuściły się do poziomu HaGa’T, a Tu’M w nim do właściwości necach i hod. I dlatego pięć sfirot włączone w tiferet, nazywane wyłącznie HaGa’T, necach i hod. Jeszcze do nich dołączona właściwość, zawierająca w sobie pięć hasadim, która nazywa się jesod. Dlatego w tiferet jest sześć sfirot HaGa’T NeH’I.

A dlaczego przy obliczeniu sfirot, nie są obliczane pięć sfirot, włączone w każdą sfirę KaHa’B, a tylko indywidualne sfirot tiferet brane są pod uwagę w sfirot? Dlatego że wzajemne włączenie sfirot jedna w drugą nie dodaje do głównej liczby pięciu sfirot, żeby one były godne szczególnego wspomnienia. Inaczej jest ze wzajemnym włączeniem pięciu sfirot w tiferet, ponieważ pięć sfirot stało się w nim odnowionymi właściwościami – pięciu hasadim. I dlatego je wyróżniają, jako szczególnych pięć właściwości pośród sfirot, i one wchodzą w liczbę sfirot. I tak, to, że sfira tiferet uważana za sześć sfirot HaGa’T NeH’I, odbywa się dlatego, że ona niżej niż Ga’R, ponieważ ona przedstawia sobą wyłącznie światło hasadim.

I we wszystkich liczbach, które podawane w podliczeniu sfirot, niczego nie odejmuje się od liczby 10, głównie w których – to wyłącznie pięć sfirot. Przecież „dziesięć sfirot”, mówi się: razem z sześcioma sfirot uszczegółowionych w tiferet. A kiedy mówimy o pięciu sfirot, mówimy bez uszczegółowienia Wa’K w tiferet. A liczba Wa’K – jest to pięć sfirot włączonych w tiferet z jego ogólną właściwością, która nazywa się jesod. A liczba siedem sfirot – kiedy liczymy jeszcze i malchut razem z tiferet.

2) Wyjaśnijmy liczbę 13. Ta liczba odnowiła się i wyszła w świecie naprawienia w naprawieniu parcufa. Przecież w każdym parcufie w światach ABE’A są tylko trzy kli: bina, Z’A i malchut – i brakuje kli keter i hochma. A świecenie keter i hochmy obłóczyło się wewnątrz biny. Lecz w indywidualnej postaci, w każdej sfirze są te trzy kli, i nawet w keter i hochmie, czyli trzy kli biny i Zo’N w keterze, i również jest bina i Zo’N w hochmie. I również jest bina i Zo’N w binie, tak, że w każdej sfirze brakuje kli keter i hochma, a bina Z’A i nukwa są w każdej sfirze.

Trzy kli: bina, Z’A i malchut – podzielone na dziesięć sfirot. Przecież w każdym z nich są trzy linie: prawa, lewa i środkowa. Trzy linie w binie stały się HaBa’D, trzy linie w Z’A stały się HaGa’T, a trzy linie w malchut stały się NeH’I, i razem z włączających ich malchut – jest to dziesięć sfirot. Podobnie w każdym parcufie jest dziesięć – HaBa’D HaGa’T NeHI’M.

I wiadomo, że w rosz A’A de-Acilut są tylko dwie sfiry: keter i hochma, nazywane keter i hochma stima (zamknięta hochma). A jego bina wyszła z rosz A’A i stała się właściwością guf, Wa’K, z brakującymi mochin rosz, i to nazywa się: „Ojciec (Aba) rozstał się z matką (Ima), wyprowadzając ją na zewnątrz”. I z tego powodu bina podzieliła się na Ga’R i Za’T.

Ponieważ wada od braku mochin de-rosz nie przynosi żadnej krzywdy Ga’R de-bina, ponieważ według swojej istoty w dziesięć sfirot prostego światła, ona przedstawia sobą tylko hasadim. I dla tego światła nie ma żadnej różnicy, czy znajduje się ono w rosz czy w guf, przecież świeci ono zawsze jednakowo. I dlatego nawet jej wyjście z rosz na zewnątrz, nie zmniejsza ją w stosunku Ga’R i mochin de-rosz. I dlatego Ga’R de-bina oddzielili się sami w sobie i stali się parcufem wyższych Aw’I (Aw’I ilain), które, bez względu na to, że oni stoją od pe i niżej A’A, uważane za właściwość Ga’R. Jednak Za’T de-bina, nie będący istotą biny, a powstający od wzajemnego włączenia Zo’N w binę, również, (jak i oni) potrzebują świecenia hochmy, żeby przekazywać ją w Zo’N. I dlatego właśnie oni cierpią od tej wady od wyjścia biny z rosz de-A’A, ponieważ z tego powodu im zaczęło brakować hochmy. I dlatego oni uważani za Wa’K i guf z brakiem mochin de-rosz. Z powodu tej wady oni oddzielili się od GaR de-bina i stali się oddzielnym parcufem, który nazywa się ISZSu’T.

Zostało wyjaśnione, że z powodu wyjścia biny z rosz de-A’A, w niej powstały dwie oddzielne właściwości: Ga’R i Za’T. I wychodzi z tego powodu, że w parcufie dodały się trzy sfiry, przecież teraz trzy linie w Ga’R de-bina uważane są jako HaBa’D, a trzy linie w Za’T de-bina uważane wyższymi HaGa’T, a trzy linie w Z’A uważane niższymi HaGa’T, a trzy linie w malchut – NeH’I, i razem z zawierającą ich malchut, jest to 13 sfirot. I tak, wyjście biny z rosz, doprowadza do liczby 13 sfirot w parcufie, gdyż w parcufie powstały podwójne HaGa’T.

Jednak to nie jest stały stan, ponieważ dzięki wzniesieniu Ma’N od niższych, przyciągane są świecenia A’B-Sa’G de-A’K, i to świecenie zawraca binę w rosz de-A’A. I wtedy Za’T de-bina mogą otrzymać hochmę od A’A i przekazać ją synom, czyli Zo’N.

I uważa się, że głównym w wyjściu biny z rosz de-A’A, na początku było tylko przekazać świecenie hochmy w Zo’N. Przecież jeżeliby nie było tego wyjścia, byłoby niemożliwym kontynuować świecenie hochmy w Zo’N. I tak, te trzy sfiry, które zostały dodane z powodu wyjścia biny na zewnątrz, jest to tylko przygotowanie do przyciągnięcia mochin hochmy w Zo’N, przedstawiających sobą 7 dni stworzenia. I dlatego liczba 13 wszędzie uważana za przyciągnięcie hochmy w Zo’N.

I tak, została wyjaśniona różnica pomiędzy pięcioma sfirot i trzynastoma sfirot. Przecież pięć sfirot wskazuje na to, że u nich jest tylko pięć hasadim. Lecz 13 wskazuje na przyciągnięcie świecenia hochmy, dzięki trzem sfirotom w HaGa’T, które zostały dodane z powodu wyjścia biny na zewnątrz.

3) Teraz wyjaśnimy czterdziesto dwu literowe imię i czterdzieści dwa ziwugi. Bina, z powodu swego wyjścia na zewnątrz, podzieliła się na Ga’R i Za’T. Ga’R de-bina zostały ustawione jako parcuf wyższych Aw’I, który obłacza A’A od jego pe do haze, a światło w nich nazywa się „czyste powietrze” (awira dahia). A Za’T de-bina zostały ustawione jako parcuf ISZSu’T, który obłacza A’A od haze do tabura, a światło w nich nazywa się po prostu powietrze (awira).

„Powietrze” oznacza „światło ruach”, tylko światło hasadim i brak światła hochmy. Dlatego bina, która wyszła z rosz de-A’A, uważana jest za właściwość „awir”, ponieważ z powodu jej wyjścia na zewnątrz z rosz de-A’A, będącego hochmą, jest u niej tylko światło hasadim bez hochmy, które nazywa się awira.

Jednak jest różnica pomiędzy wyższymi Aw’I i ISZSu’T, ponieważ wyższe Aw’I – jest to Ga’R de-bina, i oni otrzymali wadę od swojego wyjścia z hochmy, gdyż ich główna istota – jest to hasadim bez hochmy, i nawet kiedy niżsi wznoszą Ma’N, i bina powraca w rosz de-A’A, nawet i wtedy nie wyższe Aw’I otrzymują hochmę, a tylko ISZSu’T, ponieważ Ga’R de-bina nigdy nie zmienia swojej natury, i dlatego oni nie mają żadnej wady z powodu wyjścia z rosz, i uważane, tak jakby oni nigdy nie wychodzili z rosz de-A’A i są właściwością w całości Ga’R, dlatego oni uważani za „awira dahia”. I z tego powodu oni również „awir” (powietrze), które nie poznane. To oznacza, że ich daat nie przyciąga hochmy, i ich awir nie staje się or (powietrze nie staje się światłem).

Tak czy inaczej ISZSu’T, czyli Za’T de-bina, które potrzebują światła hochma, żeby przekazywać je w Zo’N, mają wadę z powodu wyjścia z rosz de-A’A, ponieważ brak hochmy z powodu ich przebywania w guf de-A’A, odczuwalne w nich jak prawdziwy brak. Dlatego ich awira nie uważana za awira dahia, a nazywa się po prostu awira lub „poznana awira”, czyli która powinna stać się poznaną i przyciągnąć hochmę za pomocą Ma’N, który nazywa się daat. Ponieważ, kiedy niżsi wznoszą Ma’N, cała bina powraca w rosz de-A’A, i wtedy ISZSu’T otrzymują hochmę od A’A i przekazują ją Zo’N. I uważa się wtedy, że z awira wychodzi jud, i ono staje się światłem (or), czyli światło hochma. I tak, awira ISZSu’T staje się poznanym. Jednak wyższe Aw’I i wtedy, podczas ich powrotu w rosz de-A’A, pozostają właściwością „awira dahia”, i jud nie wychodzi z ich awira, ponieważ oni nigdy nie zmieniają swojego stylu działań. I dlatego oni nazywani są „niepoznawalne powietrze”.

I istnieje parsa w brzuchu A’A, która powstała na miejscu haze, lub nieboskłonie, która dzieli wyższe wody, rosz A’A i wyższe Aw’I, obłaczające go od pe do haze, ponieważ do tego miejsca jest właściwość rosz de-A’A, i dlatego parsa stoi pod nimi i dzieli ich – i ISZSu’T i Zo’N, czyli niższe wody, które przebywają w braku świecenia rosz de-A’A. I dlatego niższe wody płaczą: „My pragniemy powstać przed królem”, ponieważ oni chcą wznieść się i otrzymać świecenie hochmy od rosz de-A’A.

4) Wyjaśnienie czterdziesto dwu literowego imienia na dwa sposoby: Czterdziesto dwu literowe imię Aciluta, rzeczywiście nazywane „imię obrazu”, od którego odpieczętowały się wszystkie imiona, i to: 4 litery imienia AWA’Ja w prostej postaci, i 10 liter w napełnieniu AWA’Ja, i 28 liter napełnienia napełnienia, razem dające 42 litery.

Czterdziesto dwu literowe imię początku stworzenia, które jest siedmioma dniami stworzenia, lub Zo’N de-Acilut, w których jest 32 Elokim i 10 rozkazów, razem dających 42.

Wyjaśnienie. Przecież światła, które otrzymują powyżej parsy do sfirot jesod Aw’I, które powyżej haze, gdzie znajduje się rosz de-A’A, czyli keter, i wyższe Aw’I, czyli hochma i bina, nazywane są „czterdziesto dwu literowe imię Aciluta”, ponieważ wszystkie czterdziesto dwu literowe imiona odpieczętowane od niego. I dlatego na nie wskazuje prosta AWA’Ja, czyli keter, i AWA’Ja w swoim napełnieniu, czyli hochma, i AWA’Ja w napełnieniu napełnienia, czyli bina. I wychodzi, że awira dahia w Aw’I – jest to czterdziesto dwu literowe imię. Jednak Zo’N, które przedstawiają sobą siedem dni stworzenia, nic nie mogą otrzymać od czterdziesto dwu literowego imienia, ponieważ znajdują się one poniżej parsy, umieszczonej w haze A’A, we właściwości „niższe wody pozbawione Ga’R”. I oni otrzymują od ISZSu’T, awira których – nie „awira dahia”. A od Aw’I, które są czterdziesto dwu literowym imieniem, oni otrzymać nie mogą, przecież ich dzieli parsa.

Jednak, kiedy niżsi wznoszą Ma’N, i od A’B-Sa’G de-A’K przyciągany Ma’D, i to świecenie zawraca binę w rosz de-A’A, i wtedy ISZSu’T otrzymują świecenie hochmy, i przekazują je w Zo’N, i Zo’N stają się wtedy jak właściwość wyższej parsy, haze A’A, i oni również otrzymują awira dahia od wyższych Aw’I, i wtedy Zo’N stają również we właściwości czterdziesto dwu literowego imienia.

I dlatego czterdziesto dwu literowe imię Zo’N wskazywane w trzydziestu dwóch Elokim i dziesięciu rozkazach, które razem dają gematrię 42. Przecież 32 Elokim – jest to ISZSu’T, kiedy oni wznoszą się w rosz i otrzymują świecenie hochmy od trzydziestu dwóch dróg hochmy. Ponieważ trzydzieści dwie drogi hochmy czynią w ISZSu’T trzydzieści dwa imiona Elokim, i to trzydzieści dwa razy imię Elokim wspomniane w początku stworzenia. A dziesięć rozkazów – jest to pięć hasadim. Jednak kiedy Zo’N otrzymali świecenia hochma od trzydziestu dwóch Elokim, pięć hasadim, które oni otrzymują, idą od wyższych Aw’I we właściwości awira dahia, czyli czterdziesto dwu literowe imię, lub właściwość wyższych wód. I wychodzi, że pięć hasadim Zo’N, nie stają się czterdziesto dwu literowym imieniem do tego, jak oni otrzymali od trzydziestu dwóch Elokim. I dlatego jest wskazówka, że 32 Elokim razem z 10 rozkazami mają liczbowe znaczenie 42.

I jak „obraz sojuszu był poczęty od czterdziestu dwóch ziwugów od jesod de-Z’A, tak samo wyrzeźbione jawne imię było poczęte od czterdziestu dwóch liter początku stworzenia”. Przecież pięć świateł wiersza: „I będzie światło” – jest to pięć hasadim, które jesod de-Z’A przekazuje nukwie, które nazywane „nasiona”. I to nasienie – jest to czterdziesto dwu literowe imię, przecież bez względu na to, że jest to pięć hasadim, w każdym wypadku, ponieważ jest w nich świecenie hochmy od trzydziestu dwóch Elokim ISZSu’T, one uważane czterdziesto dwu literowym imieniem. I on (rabbi Haskija) porównuje budowę parcufa nukwy czterdziesto dwu literowego imienia z imieniem jesod de-Z’A. Jednak wyrzeźbienie czterdziesto dwu literowego imienia – są to czterdzieści dwie litery, od Bereszit do litery bet słowa we wehu (i chaos).