Schemat 1. W 1 punkcie przedstawiony jest schemat rosz, toch, sof parcufa keter de-A’K. W 2 punkcie – schemat parcufa A’B de-A’K w rosz, toch i sof i w jaki sposób on obłóczony na parcuf keter de-A’K – od pe i niżej. W 3 punkcie przedstawiony schemat Sa’G de-A’K w rosz, toch i sof i w jaki sposób on obłóczony na parcuf A’B de-A’K – od pe i niżej.
Schemat 1, p.1. Jest to parcuf keter de-A’K, czyli pierwsze dziesięć sfirot, które rozprzestrzeniły się od Ejn Sof Baruhu do pustej przestrzeni po cimcumie. Jego rosz z góry „dotyka” do Ejn Sof Baruhu, a sijum raglin znajduje się w środkowej centralnej kropce (w tym świecie). W tym parcufie są trzy poziomy dziesięciu sfirot: dziesięć sfirot de-rosz, dziesięć sfirot de-toch i dziesięć sfirot de-toch.
Dziesięć sfirot de-rosz nazywane są korzeniami dziesięciu sfirot, ponieważ tam początek ich pojawienia się. On powstaje podczas spotkania dziesięciu sfirot or jaszar z masachem malchut de-rosz (ziwug de-akaa). Wtedy dziesięć sfirot or hozer wznoszą się i obłaczają dziesięć sfirot or jaszar, przyciągniętych tam z Ejn Sof Baruhu. Dziesięć sfirot or jaszar umieszczone w kolejności z góry w dół, a or hozer – z dołu do góry. I malchut dziesięciu sfirot de-rosz nazywa się pe.
Dziesięć sfirot de-toch parcufim keter, A’B, Sa’G w świecie A’K nazywane są Akudim. W rzeczywistości w parcufim keter dziesięć sfirot or elion nie jest rozróżnialne. Różnica pomiędzy nimi jest umowna – na poziomie określeń. Malchut dziesięciu sfirot de-toch nazywa się tabur. Dziesięć sfirot de-sof – jest to poziom ukończenia każdej sfiry dziesięciu sfirot – do malchut. Parcuf kończy się w sfirze malchut, i dlatego ona nazywa się sijum raglin.
Schemat 1, p.2. Jest to parcuf A’B de-A’K, czyli drugie rozprzestrzenienie dziesięciu sfirot od Ejn Sof Baruhu w pustej przestrzeni po cimcumie. W tym parcufie brakuje światła keter: on rozpoczyna się od poziomu hochma i powstał z poziomu malchut de-rosz parcufa keter, który nazywa się pe. Dlatego on obłóczony na poziom od pe i do tabura parcufa keter.
Jego dziesięć sfirot de-rosz podobne dziesięciu sfirot de-rosz parcufa keter de-A’K, lecz jemu brakuje poziomu keter. Te dziesięć sfirot de-toch wyróżniają się więcej niż dziesięć sfirot de-toch parcufa keter, ponieważ w nich powstało dziesięć wejść i dziesięć wyjść. A w sfirze keter dziesięciu sfirot de-toch są dwa kli, które nazywane jud, hej. I tak samo w sfirze hochma. Lecz w sfirze bina jud, hej one tylko w jednym kli, a waw w kli de-jesod, a niższa hej w malchut. Te dziesięć sfirot de-sof podobne są do dziesięciu sfirot de-sof w parcufie keter de-A’K. Lecz ich sijum raglin jest powyżej tabura parcufa keter.
Schemat 1, p.3. Jest to parcuf Sa’G de-A’K, czyli trzecie rozprzestrzenienie dziesięciu sfirot od Ejn Sof Baruhu w pustej przestrzeni po cimcumie w poziomach rosz, toch i sof. On pojawił się z pe parcufa A’B de-A’K. W tym parcufie brakuje poziomu świateł keter i hochma, on rozpoczyna się w binie, i on obłóczony na parcuf A’B de-A’K w poziomach poniżej pe. Lecz jego rozprzestrzenienie z dołu jest niżej niż parcufa A’B, ponieważ on przedłuża się do sijum raglin parcufa keter de-A’K.
Schemat 2, p.1. Jest to ustawienie parcufa Sa’G de-A’K podczas C’A. To było pokazane już w 1 schemacie w punkcie 3, lecz tu dodane są dwa czyste parcufim, co wyszły z niego: parcuf taamim od pe do tabura, parcuf Nekudim poniżej tabura. To jest wyjaśnione w księdze Talmud Dziesięciu Sfirot.
W światach, które były opisane nie było miejsca dla rzeczywistości niższych światów Bria, Jecira, Asia, ponieważ nawet Sa’G de-A’K rozprzestrzenia się do kropki tego świata. Więc do kropki tego świata był poziom Acilut.
Schemat 2, p.2. Jest to przedłużenie parcufa Sa’G de-A’K podczas C’B do tego, jak był uczyniony ziwug w nikwej ejnaim, żeby uczynić dziesięć sfirot de-Nekudim. Kiedy Sa’G opuszcza się w wewnętrzne M’A i Bo’N de-A’K, bina przyjęła poziom malchut. Na skutek tego malchut mesajemet wzniosła się z kropki tego świata do tabura, a malchut mezdaweget wzniosła się z pe de-rosz de-Sa’G do miejsca nikwej ejnaim de-rosz. A AHa’P de-rosz opuściły się do poziomu guf de-Sa’G, a miejsce poniżej tabura stało się pustym bez światła. Jest to wspólność parcufa Sa’G.
I tak samo w indywidualnościach parcufa Nekudot de-Sa’G (patrz schemat 2, p.1), który umieszczony cały poniżej tabura, i w nim są poziomy rosz, toch, sof, które nazywane HaBa’D, HaGa’T i NeHI’M. W nim (w indywidualnym wypadku) jak i w ogólnym, malchut mesajemet wzniosła się do biny de-guf, która nazywa się tiferet – w miejscu jego haze. I tam ukończyła się linia Ejn Sof, i po nią była ustawiona parsa, ponieważ tam ukończył się poziom Acilut. I poniżej parsy powstało miejsce dla trzech światów Bria, Jecira, Asia: niższe dwie trzecie tiferet stały się miejscem dla świata Bria, poziomy necach, hod, jesod stały się miejscem dla świata Jecira, a malchut – Asia.
Schemat 2, p.3. Jest to przedłużenie Sa’G de-A’K podczas ziwuga, który odbył się w nikwej ejnaim: AHa’P wyszły z rosz w guf, czyli poniżej miejsca ziwugu w rosz. Jednak z powodu zasady niezniknięcia w duchowym, my rozróżniamy tu dwa rodzaje AHa’P. Pierwszy – jest to AHa’P w tym miejscu skąd one wyszły, czyli w miejscu rosz, jak i wcześniej. Drugi – jest to AHa’P co opuściły się na poziom guf, czyli poniżej pe de-rosz parcufa Sa’G. One nazywane są AHa’P nie w miejscu swojego wyjścia, i wszystkie one nazywane są wewnętrznymi AHa’P.
Dziesięć sfirot de-toch do tabura nazywane tu Akudim – jak do C’B. Ponieważ dziesięć sfirot, które powstały od ziwuga w nikwej ejnaim mogły otworzyć się tylko poniżej tabura. A jest to dziesięć sfirot de-Nekudim, które głównie wyszły poza parcuf Sa’G. Jednak ich wewnętrzne poziomy wyszły w A’K i nazywane są M’A i Bo’N de-A’K, ponieważ wewnętrzne poziomy Ga’R de-Nekudim nazywane są M’A de-A’K. A wewnętrzne poziomy Za’T de-Nekudim nazywane Bo’N de-A’K i one kończą się w kropce sijum C’B.
Schemat 2, p.4. Jest to parcuf zewnętrznych AHa’P de-Sa’G de-A’K do tabura, a niżej tabura – jest to parcuf dziesięciu sfirot de-Nekudim, które kończą się parsą. A pod parsą umieszczone niższe trzy światy Bria, Jecira, Asia.
Te zewnętrzne AHa’P dzielą się na dwa poziomy: zewnętrzne poziomy AHa’P w miejscu ich wyjścia, czyli powyżej pe, i zewnętrzne AHa’P nie w tym miejscu, gdzie one wyszły, i one umieszczone pomiędzy pe i taburem. Ich Ga’R przylepione do niższej krawędzi i nazywane są kłos brody. Głównie jest to światło poziomu ozen, lecz i poziomy hotem i pe włączone w nich (w Ga’R). I te Ga’R są korzeniami dla światła Ga’R de-Nekudim. A ich poziom Za’T – jest to hotem i pe, one rozmieszczone poniżej kłosa brody i do tabura. I wszystkie te poziomu zewnętrznych AHa’P nazywane również dikna de-Sa’G de-A’K. Dokładne wyjaśnienie znajdziesz w Talmudzie Dziesięciu Sfirot.
Dziesięć sfirot de-Nekudim umieszczone poniżej tabura, ich Ga’R ustawiony jako trzy linie – i obłóczone na poziom parcufa M’A de-A’K. A ich Za’T umieszczony jeden pod drugim, jak podczas C’A, i obłóczone na poziom parcufa Bo’N de-A’K. A pod nimi – parsa i trzy światy Bria, Jecira, Asia poniżej parsy.
Schemat 3. Jest to stały stan pięciu parcufim A’K, z których wyszły pięć parcufim M’A Hadasz, które nazywane są pięcioma stałymi parcufim Acilut. I po tym, jak one były ustawione, w ich mochin już więcej nigdy nie odbędzie się zmniejszenie.
Tu będzie również wyjaśnione podział każdego parcufa na poziom keter i ABE’A. Te poziomy również nazywane są: keter, A’B, Sa’G, M’A, Bo’N, lub jechida, haja, neszama, ruach, nefesz. Poziomy rosz powyżej pe nazywane są keter lub jechida, a poziomy od pe do haze nazywane są Acilut, A’B lub haja, i od haze do tabura w każdym z nich nazywane są Bria, neszama lub Sa’G, a poniżej tabura w każdym z nich poziomy nazywane są Jecira, Asia, M’A i Bo’N lub ruach i nefesz.
Również będzie wyjaśnione, w jaki sposób te parcufim obłóczone jeden na drugi, a mianowicie: każdy z nich obłóczony na poprzedni parcuf od pe i niżej: rosz niższego parcufa obłóczona na A’B i Acilut wyższego, a poziomy A’B i Acilut niższego parcufa obłóczone na poziom Sa’G i Bria wyższego, poziomy Sa’G i Bria niższego parcufa obłóczone na poziom M’A i Bo’N wyższego. Wychodzi, że pe wyższego parcufa jest poziomem galgalta niższego, a haze wyższego jest poziomem pe niższego, a tabur wyższego – jest to haze niższego parcufa.
Również będzie wyjaśnione w nim wyjście (pojawienie się) parcufa M’A Hadasz w każdym z pięciu parcufim de-Acilut, i parcufa M’A w odpowiadającym jemu parcufie w A’K.
Schemat 4. Stan Z’A podczas jego wzniesienia celem osiągnięcia poziomu neszama na poziomie pięciu parcufim A’K i stałych parcufim Acilut. Pokazuje, jak on bierze i jak on karmi się od poziomu Bria de-Bo’N de-A’K, czyli od odpowiadającego jemu parcufa w A’K.
Schemat 5. Stan Z’A podczas jego wzniesienia celem osiągnięcia poziomu haja na poziomie pięciu parcufim A’K i stałych parcufim Acilut. Pokazuje, jak on bierze i jak on karmi się od poziomu Acilut de-Bo’N de-A’K, czyli od odpowiadającego jemu parcufa w A’K.
Schemat 6. Stan Z’A podczas jego wzniesienia celem osiągnięcia poziomu jechida na poziomie pięciu parcufim A’K i stałych parcufim Acilut. Pokazuje, jak on bierze i jak on karmi się od poziomu rosz de-Bo’N de-A’K, czyli od odpowiadającego jemu parcufa w A’K.
Schemat 7. Stan pięciu parcufim Acilut podczas ich wniesienia celem osiągnięcia poziomu neszama na poziomie pięciu stałych parcufim A’K. Pokazuje, jak on bierze i jak on karmi się od poziomu odpowiadającego jemu parcufa w A’K.
Schemat 8. Stan pięciu parcufim Acilut podczas ich wniesienia celem osiągnięcia poziomu haja na poziomie pięciu stałych parcufim A’K. Pokazuje, jak on bierze i jak on karmi się od poziomu odpowiadającego jemu parcufa w A’K.
Schemat 9. Stan pięciu parcufim Acilut podczas ich wniesienia celem osiągnięcia poziomu jechida na poziomie pięciu stałych parcufim A’K. Pokazuje, jak on bierze i jak on karmi się od poziomu odpowiadającego jemu parcufa w A’K.
Schemat 10, 11 i 12. Te schematy pokazują, że relacje pomiędzy poziomami i wzajemne umieszczenie nigdy nie zmienia się. Zawsze pozostaje takim, jakim było podczas wyjścia parcufa M’A Hadasz – stan stały. Ponieważ kiedy Z’A wznosi się i osiąga poziom neszama, to za nim wznoszą się wszystkie poziomy: pięć parcufim A’K, Acilut – one osiągają poziom neszama, odpowiadający ich poziomowi. I to samo dotyczy osiągnięcia poziomu haja de-Z’A i osiągnięcia poziomu jechida de-Z’A.
Schemat 10 przedstawia stan pięciu parcufim A’K podczas ich wzniesienia celem otrzymania poziomu neszama, 11 schemat – podczas osiągnięcia poziomu haja, a 12 – podczas osiągnięcia poziomu jechida.
