Zamysł stworzenia zobowiązuje wszystkie części stworzenia osiągnąć końcowe naprawienie.

22) Teraz, kiedy staliśmy się godni wszystkiego, o czym powiedziano wyżej, zrozumiemy w jakiejś mierze siłę jedności Stwórcy, przecież nie są Jego myślami naszymi myślami itd., i cała mnogość właściwości i form, które to poznajemy w całej tej realności, co jest przed nami, wszystko to jest połączone w Nim, w jednej jedynej myśli, czyli w zamyśle stworzenia „nasłodzić stworzonych”, i ta jedyna myśl ogarnia całą realność w całkowitej jedności do końcowego naprawienia, dlatego że ona jest jedynym celem stworzenia. I ona jest siłą działającą w tym, co zostało uczynione, ponieważ to, co w Nim jest wyłącznie myślą, będzie w stworzeniach prawem obowiązkowym i bezwzględnym. I ponieważ On postanowił nasłodzić nas, została stworzona w nas właściwość bycia otrzymującymi Jego dobro i nasłodzenie. I ona jest działaniem, czyli kiedy do naszej natury zostało włożone to prawo – życzenie otrzymywać nasłodzenie, jesteśmy określeni dla samych siebie imieniem „działanie”, ponieważ na skutek różnicy właściwości wychodzimy ze stanu Stwórcy w stan stworzenia, ze stanu działający w stan działanie. I ona jest pracą i wysiłkiem, i z powodu siły działającej w tym, co zostało uczynione, rośnie i powiększa się w nas ilość pragnień otrzymywać drogą rozwoju światów, aż do stanu oddzielnego ciała w tym świecie, czyli w przeciwieństwie właściwości od życia żyć, i nie ma w tych granicach żadnego oddawania wewnątrz siebie, i to przynosi ciałom śmierć i różne cierpienia, i wysiłki dla duszy. I są to pojęcia pracy w Torze i przykazaniach. Gdyż za pośrednictwem świecenia kawa, zamiast skrócenia, są przyciągane imiona Stwórcy: Tora i przykazania. I za pośrednictwem wysiłku w Torze i przykazaniach, z zamiarem stworzyć zadowolenie Stwórcy, stopniowo odwracają kli otrzymywania wewnątrz nich w kli oddawania. I jest to całe wynagrodzenie, które na nas oczekuje. Ponieważ do tej pory, dopóki kelim otrzymywania nie będą naprawione, nie jest możliwe rozszerzyć otrzymywania nasłodzenia od Stwórcy, na skutek lęku przed różnicą właściwości w postaci: „człowiek otrzymujący niezasłużone wynagrodzenie, wstydzi się patrzyć w oczy dającemu”, ponieważ na skutek tego odbyło się pierwsze skrócenie (cimcum alef). Jednak wówczas, kiedy naprawiamy nasze kelim otrzymywania, żeby były z zamiarem dla oddawania, tym osiągamy podobieństwo kelim i Stwórcy, i stajemy się godni otrzymywać nasłodzenie w Ejn Sof.

Widzimy, że wszystkie te przeciwne właściwości we wszystkich stworzeniach, co przed nami, czyli właściwość działającego i to, co zostało uczynione, właściwości nie naprawionego i naprawionego, właściwości pracy i wynagrodzenia za nią i inne, wszystko to jest włączone w wyłącznie jedną myśl Stwórcy i prosty zamysł – „nasłodzić stworzonych”, nie więcej i nie mniej. I tak samo w ten zamysł jest włączonych wiele różnych pojęć, jak pojęcia duchowe, tak samo pojęcia zewnętrznych nauk, i cała mnogość stworzeń i światów, i ich różne zachowanie. Wszystko to wychodzi wyłącznie z jednego zamysłu, jak to będzie wyjaśnione dalej w odpowiednich miejscach.

Pytanie 72, 89

Malchut Ejn Sof oznacza, że malchut nie tworzy tam sof.

23) Stąd jest zrozumiałe powiedziane w „Tikunej Zohar” o malchut świata Ejn Sof, które wywołało różne kłótnie i niezrozumienie: Czy jest możliwe korzystanie z nazwy „malchut Ejn Sof”, przecież jeżeli tak, tam powinno być również pierwszych dziewięć sfirot itd.? Z naszego obejrzenia jest jasne, że życzenie otrzymać, wchodzące w światło Ejn Sof, obowiązkowo nazywa się „malchut Ejn Sof”, lecz ta malchut nie stworzyła tam sof (ukończenia), jak również granicy na światło Ejn Sof, gdyż jeszcze nie otworzyła się w niej różnica właściwości z przyczyny życzenia otrzymywać i dlatego nazywa się „światem Ejn Sof”, czyli malchut nie tworzy tam sof (ukończenia), i jako przeciwieństwo tego, po skróceniu i niżej, tworzy się w każdej sfirze i parcufie sof siłą malchut.

Pytanie 82