„Wbrew życzeniu swojemu ty żyjesz.” Jeżeli człowiek nie życzy sobie otrzymywać światła życia ze względu na siebie, a wyłącznie ze względu na połączenie ze Stwórcą, on nazywa się „duchowo żywy”.

„Wbrew życzeniu swojemu ty umierasz.” Jeżeli człowiek nie życzy sobie duchowej śmierci, w niewoli swoich egoistycznych życzeń, przecież „życie grzeszników nazywa się duchową śmiercią”, to na miarę życzenia człowieka nie być grzesznikiem, czyli nie otrzymywać wyższego nasłodzenia ze względu na siebie, w tej mierze on martwy, odczuwa siebie martwym, gdyż osiągnął i poznał swój egoizm jako zło, i dlatego nie korzysta z niego. Dlatego jego życzenie otrzymywać ze względu na siebie nazywa się martwym. Przecież w przeciwnym wypadku jego życie będzie podobne do życia grzeszników.