Emanacja i miłość

Czym jest stan doskonałej miłości? Kiedy zapytamy o to pierwszego napotkanego człowieka, na jego twarzy pojawi się zapewne uśmiech oraz stan pewnego rozrzewnienia. Zazwyczaj taki człowiek ma na myśli najpiękniejsze uczucie, którym mógłby obdarować drugą istotę. Wtedy w jego głowie pojawiają się najpiękniejsze obrazy, a za nimi idą uczucia i ogólny stan błogości. Tak w wielkim skrócie można opisać zachowanie człowieka przypominającego sobie swoje najpiękniejsze chwile w życiu, stan zakochania lub stan miłości.

A jak to jest z naszą duszą? Mędrcy mówią, że „Miłość, którą człowiek odczuwa, powinna być kierowana zawsze do jednego źródła – do jego Stworzyciela… Jeżeli człowiek zaczyna kochać Stwórcę całym swoim sercem, bez reszty, jak On (Stwórca), może mu odmówić? Wówczas zaczyna działać pomiędzy nimi więź, kiedy wszystkie życzenia człowieka stają się życzeniami ukochanego Stwórcy. I nie ma pomiędzy nimi różnicy, gdyż blask i potęga Stwórcy zaczyna działać w człowieku tak, jakby On przemawiał i czynił wszystko ludzką ręką. Dlatego nasze skupienie powinno być zawsze na utrzymaniu więzi. I to jest najważniejsze!”

Jak przychodzi siła do człowieka

Jak powinien zachować się człowiek, kiedy przychodzi do niego światło, siła duchowego poziomu? Co powinien czynić, żeby przypodobać się Bogu, podążać Jego drogami? Powinien zawsze starać się naśladować swojego Stworzyciela, działać na Jego podobieństwo, emanować. Przecież Stwórca bezustannie dba o człowieka, o jego duszę… Podobnie powinien czynić i człowiek.

Jak sprawdzić siebie, jak zbadać swoje działania? W tym świecie człowiek może wykonać tylko działania podobne do działań drugiego człowieka, bliskiego do niego, bliźniego.  Czyny mogą być różne, na miarę wielkości duszy. Gdy jego czyn w zamiarze jest czysty, altruistyczny, gdy człowiek chce czynić dla zadowolenia innych ludzi, dla sprawienia im radości, wtedy przychodzą do niego siły. I wówczas okazuje się, czy zamiar człowieka rzeczywiście jest czysty.

Jeden człowiek, niemający siły, który jest bardzo słaby, otrzymując ją, od razu zaczyna popełniać różne głupstwa, zaczyna działać ze względu na siebie i zapomina o wszystkim, a jeżeli nawet pamięta, to tylko dlatego, żeby więcej otrzymać. Jego poziom emanacji jest najniższy. Drugi człowiek, będący w takim samym stanie, kiedy otrzymuje siłę, zaczyna myśleć o różnych przedsięwzięciach: budowie zakładów, stworzeniu pracy dla innych. Poziom drugiego jest znacznie wyższy. Trzeci człowiek pominie pierwszy i drugi poziom zadowolenia, a przejdzie do poziomu duchowych nasłodzeń i określi: „To jest dla mnie ważne”. Jego starania i siła, którą otrzymał, będzie wykorzystana w kierunku duchowym.

Dlaczego tak się dzieje? Poziom wewnętrzny człowieka różni się znacznie, kiedy przychodzi siła, światło. Człowiek, który ma najniższy poziom, robi ogromną liczbę głupstw, a objawiający najwyższy poziom, może stworzyć wiele dobrego dla siebie i dla innych. Dlatego uwaga człowieka powinna być skierowana ku rozróżnieniu – jaki w nim objawia się poziom życzenia.