66) I rzekł Elohim: „Niech zbiorą się wody” itd. (wa-jomer Elohim: jikawu ha-majin we-go), na ścieżce linii, aby była w prostej drodze (be-orach kaw le-mehewe be-orach mejszar), ponieważ z tajemnicy tej pierwotnej kropki wszystko wyszło w ukryciu (de-ha me-raza de-hahij nekuda kadmaa nafak kolla be-stimu), aż osiąga i gromadzi się w wyższym pałacu (ad de-matej we-itkanisz le-hejchala ilaa). I stamtąd wyszło linią prostą do pozostałych poziomów (u-mi-taman nafek be-kaw mejszar le-szear dargin), aż dotarło do tego jednego miejsca, które zbiera wszystko w jedność męską i żeńską (ad de-matej le-hahu atar chad de-kaneisz kolla be-klal dechar we-nukwa). I kto to jest? Żyjący Wiecznie (u-man ihu chej olamin).

Sulam

66) „I powiedział Wszechmogący (Elohim): „Niech wody pod niebiosami zbiorą się w jedno miejsce”[1]. „Zbiorą się” oznacza, że mochin, nazywane wodami, rozprzestrzenią się dokładnie wzdłuż linii, tak aby były ułożone wprost i nie odchylały się ani na prawą stronę, ani na lewą.

„Z właściwości pierwotnej kropki” – tj. z Arich Anpina, „wszystko wychodzi w ukryciu”. Mowa o sekwencji pojawiania się mochin. Na początku światło jest ukryte w Arich Anpinie, ponieważ podnosi on swoją Malchut pod Hochmę i wyprowadza Binę poza granice stopnia rosz. To właśnie jest kropka cholam[2]. „Aż do czasu, gdy światło osiąga najwyższy pałac i gromadzi się w nim”. „Osiąga” oznacza – osiąga właściwość Hochmy za pomocą kropki szuruk[3]. „Gromadzi się” oznacza, że Hochma gromadzi się i obłacza w światło chasadim za pomocą kropki chirik⁷². „Wyższy pałac” – tj. parcuf ISZSuT, który jest drugim pałacem następującym po Arich Anpinie[4].

A z parcufa ISZSuT rozprzestrzenia się napełnienie wzdłuż prostej linii, która obejmuje zarówno prawą, jak i lewą stronę, do parcufa Zeir Anpin, aż osiąga miejsce, które zbiera wszystko w postaci zachar i nekewa. I to jest Ożywiający światy, Jesod Zeir Anpina, właściwość zachar, łącząca się z Malchut, właściwością nekewa. W ten sposób składa się on z właściwości zachar i nekewa.

Wyjaśnienie powiedzianego. Siedem dni początku stworzenia to sfirot HaGaT (Hesed-Gwura-Tiferet) NeHIM (Necach-Hod-Jesod-Malchut), a każda z nich zawiera w sobie wszystkie siedem dni, tak że w każdym dniu znajduje się siedem sfirot HaGaT NeHIM. Jednakże istnieje duża różnica między jednym dniem a drugim, ponieważ choć pierwszy dzień, tj. właściwość Hesed i prawa linia, zawiera wszystkie siedem sfirot i ich szczegóły, to wszystkie one w nim są światłem Hesed[5]. I właśnie w odniesieniu do tej właściwości Zohar dokonuje wszystkich wyjaśnień dotyczących pierwszego dnia.

I podobnie – drugi dzień, będący Gwurą i lewą linią, choć zawiera wszystkie siedem sfirot HaGaT NeHIM oraz wszystkie szczegóły, które się w nich znajdują, to jednak wszystkie one w nim są właściwością Gwury i sprzecznością lewej linii z prawą. I w odniesieniu do nich Zohar dokonuje wszystkich wyjaśnień dotyczących drugiego dnia.

I podobnie – w trzeci dzień, będący właściwością Tiferet i środkową linią, która harmonizuje i łączy prawą i lewą linię ze sobą, choć zawiera on wszystkie siedem sfirot HaGaT NeHIM oraz wszystkie szczegóły, które się w nich znajdują, to jednak znajdują się one w nim jedynie w jedności prawej i lewej linii. Dlatego wszystkie wyjaśnienia Zohar odnoszą się tutaj wyłącznie do tej jedności.

Dlatego powiedziano: „Niech wody się zbiorą”⁷⁰ – tj. będą rozprzestrzeniać się dokładnie wzdłuż linii, tak aby ustawiły się wprost, łącząc obie linie i nie odchylając się ani w prawo, ani w lewo. A z parcufa ISZSuT rozprzestrzenia się ta jedność na pozostałe stopnie, aby stworzyć harmonię między prawą i lewą linią we właściwościach rosz-toch-sof Zeir Anpina, aż dotrze do miejsca, które zbiera wszystko w postaci zachar i nekewa.

Bowiem doskonałość jedności prawej i lewej linii osiąga się dopiero wtedy, gdy zostaną one podzielone na dwa parcufy, z których jeden jest całkowicie prawą linią, a drugi całkowicie lewą, i stanowią właściwości zachar i nekewa. Zachar, Jesod, jest całkowicie zbudowany z prawej linii, podczas gdy nekewa, Malchut, jest całkowicie zbudowana z lewej linii. I w ich połączeniu (ziwugu) jedność prawej i lewej linii osiąga swoje upragnione doskonałe spełnienie.

Jednak przed tym jedność prawej i lewej linii musi być ustanowiona za pomocą środkowej linii w jednym parcufie, i dlatego powiedziano: „Aż do czasu, gdy światło osiąga wyższy pałac i gromadzi się w nim” – tj. gromadzi się w ISZSuT, a także w rosz-toch-sof samego Zeir Anpina. Dlatego powiedziano: „A z parcufa ISZSuT wypełnienie rozprzestrzenia się wzdłuż prostej linii do parcufa Zeir Anpin”. A dopiero potem może nastąpić połączenie (ziwug) prawej i lewej linii w dwóch oddzielnych parcufach. „Aż osiągnie miejsce, które zbiera wszystko w postaci zachar i nekewa” – Jesod, łączącego się z Malchut, co stanowi jedność w dwóch parcufach.

67) Wody, które wychodzą z góry, od imienia wyższego HaSzem (ha-majin de-nafkei me-laejl me-et HaSzem ilaa), pod niebiosami, mała waw (mi-tachat ha-szamajim, waw zejra), i dlatego jedno to niebo, a drugie pod niebiosami (we-al da waw chad szamajim we-chad mi-tachat ha-szamajim). Wtedy pojawia się sucha powierzchnia, co jest niższą hej (ke-dejn, we-tere eh ha-jabasza, da ha tataa), która została objawiona, a wszystko inne zostało zakryte (da itgalej we-kol szear itkasjej). I z tego, co jest ostatnie, słyszy się mądrość, która była zakryta (u-mi-goj ha-aj batraa, isztama be-suchletanu ha-hu de-itkasjej).

Sulam

67) Wody wychodzą z góry, z pierwszej “hej ה” imienia AWAJa, tj. z parcufa ISZSuT. „Pod niebiosami”⁷⁰ – to „małe waw”, mała litera „waw”, Jesod Zeir Anpina. Ponieważ Zeir Anpin nazywany jest wielką literą „waw”, a jego Jesod – małą. Dlatego przy wymawianiu litery „waw ו” słychać dwie litery „waw ו”, gdzie pierwsza – to „niebiosa”, Zeir Anpin, a druga – „pod niebiosami”, Jesod Zeir Anpina. Wtedy powiedziano: „I ukaże się suchy ląd”⁷⁰ – to niższa „hej ה”, która się otworzyła, a wszystkie pozostałe stopnie, poza nią, zostały ukryte.

Po tym, jak mochin opuszczają się z pierwszej „hej ה”, Biny, „pod niebiosa”⁷⁰, do Jesoda Zeir Anpina, powiedziano: „I ukaże się suchy ląd”⁷⁰ – niższa „hej ה”, Malchut, Nukwa Zeir Anpina. Ponieważ tylko ona się tutaj objawiła jako suchy ląd, a wszystkie pozostałe stopnie, poza nią, zostały ukryte i zniknęły.

„Objawienie” oznacza – świecenie Hochmy. „Ukrycie” oznacza – zniknięcie świecenia Hochmy. I tylko Malchut objawiła się w tym świeceniu Hochmy, ale pozostałe stopnie, znajdujące się powyżej niej, zostały ukryte i nie ma w nich świecenia Hochmy. I od tego ostatniego stopnia, tj. ostatniej „hej ה”, Malchut, słyszalne i widoczne jest to ukryte światło.

Chociaż z wypowiedzią „i ukaże się suchy ląd” objawiła się niższa „hej ה”, a wszystkie inne stopnie, poza nią, zostały ukryte, wyjaśnia się ponownie: to nie oznacza, że wszystkie stopnie poprzedzające „suchy ląd” pozostają w stanie ukrycia i zniknięcia. Następnie bowiem ponownie przechodzą do stanu objawienia, dzięki tej „suchości”, tj. Malchut.

68) To jest połączenie jedności wyższego świata (El hu kiszura de-jichuda de-alma ilaa), Stwórca jest jeden, i imię Jego jest jedno (JHWH echad uszmo echad). Są dwie jedności: jedna jedność wyższego świata, aby była zjednoczona na swoim poziomie (trejn jichudin: chad de-alma ilaa le-ityachada be-dargoj), i jedna jedność świata niższego, aby była zjednoczona na swoim poziomie (we-chad de-alma tataa le-ityachada be-dargoj). Połączenie jedności wyższego świata sięga tutaj (kiszura de-jichuda de-alma ilaa ad hacha ihu), tam Ożywiający Światy znajduje radość (Chej Olamin taman it-besim), i wyższy świat został złączony w swojej jedności (we-itkaszar alma ilaa be-jichuda di-lej). I dlatego nazywa się „jedno miejsce” (u-be-gin kach ikrei makom echad). Wszystkie poziomy i wszystkie linie zbierają się tam (kol dargin we-kol szajifin mitkanszin taman), i wszystkie są w nim jako jedno, bez żadnego podziału (we-hawu kolhu bej chad be-lo peruda kelal). Nie ma poziomu, który byłby zjednoczony tam w jedności, oprócz tego (we-leit darga de-ityachadan taman be-jichuda chad ela ha-ai), i w nim wszystkie są zakryte w sposób ukryty w jednej tęsknocie (u-bej itkasjin kolhu be-orach satim be-tiuwta chad). Aż dotąd, na tym poziomie, świat objawiony jednoczy się ze światem ukrytym (ad hacha, be-darga da it-yichad alma de-itgalja be-alma de-itkasja).

Sulam

68) „W jedno miejsce”⁷⁰ – tak nazywany jest Jesod, ponieważ jest on węzłem jedności wyższego świata. Bowiem w słowach: „Stwórca jest jeden i Jego imię jest jedno”[6] wskazane są dwa rodzaje jedności:

1. Wyższy świat, tworzący jedność poprzez swoje stopnie, nazywany „Stwórca jest jeden”⁷⁵;
2. Niższy świat, tworzący jedność poprzez swoje stopnie, nazywany „i Jego imię jest jedno”⁷⁵.

Węzeł jedności wyższego świata, nazywanego „Stwórca jest jeden”⁷⁵, osiąga Jesod, „Ożywiający światy”, który tam otrzymuje osłodzenie w Binie. I wtedy wyższy świat łączy się w swojej jedności. Dlatego nazywa się on „jednym miejscem”⁷⁰, ponieważ wszystkie stopnie i wszystkie części parcufu Zeir Anpina tam się zbierają i wszystkie stają się w nim jednym całym, bez żadnego podziału.

Jedność Zeir Anpina ma dwie przewagi w wyższym świecie, nazywanym Lea, który znajduje się powyżej jego chaze, w porównaniu do jego jedności w niższym świecie, nazywanym Rachel, który znajduje się od jego chaze i poniżej:

1. Powyżej chaze – to właściwość GaR Zeir Anpina, a GaR mogą w każdym miejscu otrzymać Hochmę bez obłaczenia światłem chasadim. Dlatego jedność punktu szuruk, oznaczającego, że Hochma nie może się tam obłóczyć z powodu braku obłaczenia chasadim, w żaden sposób nie dotyczy ziwugu (połączenia) Zeir Anpina z wyższym światem. Bowiem jako właściwość GaR w ogóle nie potrzebują one obłaczenia w chasadim, a Hochma obłacza się w nie bez chasadim.
2. Powyżej swojego chaze Zeir Anpin nie przyjmuje Hochmy dla siebie, ponieważ tam ustanowił się w właściwości „czyste powietrze (awira dachja)” wyższych Aba we-Ima, tj. w właściwości chasadim, ukrytych przed Hochmą. Jego przyjęcie tam Hochmy jest konieczne jedynie dla niższego świata, Rachel, która znajduje się od jego chaze i poniżej. Dlatego światło chasadim w wyższym świecie nie ustaje nawet podczas jedności punktu szuruk, ponieważ sam Zeir Anpin nie potrzebuje jego świecenia.

W ten sposób wyższy świat ma dwie przewagi:

1. Jego właściwości mogą otrzymywać Hochmę nawet bez chasadim;
2. I również nie może w nich powstać stan braku chasadim.

Natomiast niższy świat, Rachel, znajdująca się od jego chaze i poniżej, we właściwości siedmiu niższych sfirot (ZaT) Zeir Anpina, jest pozbawiona tych dwóch przewag:

1. Nie może otrzymać Hochmy bez obłaczenia w chasadim;
2. Nawet podczas stanu jedności punktu szuruk pozostaje pusta, bez światła chasadim, ponieważ potrzebuje jego świecenia. Od chaze Zeir Anpina i poniżej, doskonałość w ogóle nie może się objawić inaczej niż poprzez świecenie Hochmy.

Dlatego ziwug (połączenie) Zeir Anpina z wyższym światem nazywa się „jednym miejscem”, ponieważ wszystkie te stopnie i wszystkie ich części tam się zbierają. „Wszystkie stopnie” oznaczają – zarówno stopnie Hochmy, jak i chasadim, ponieważ nie zmniejszają się one w właściwości chasadim z powodu świecenia punktu szuruk i również mogą otrzymywać Hochmę bez chasadim. „Wszystkie części” oznaczają sfirot.

Ponieważ dzięki świeceniu punktu szuruk podnoszą się trzy sfiry Bina, Tiferet i Malchut z ich upadku i powracają na swoją stopień. I wszystkie światła oraz kelim stają się w nich jednym całym, bez jakiegokolwiek podziału. Nie ma tam innego stopnia, poza tym, który byłby zdolny połączyć się w świeceniu punktu szuruk, będącym świeceniem Hochmy, w pełnej jedności – tj. w jedności Zeir Anpina z stopniem wyższego świata, ponieważ wyższy świat może otrzymywać Hochmę bez obłaczenia w chasadim.

I w nim ukryte są wszystkie światła, pozostając w stanie ukrycia, a istnieje tylko jedno dążenie – za światłem chasadim. Ponieważ od chaze i wyżej znajduje się właściwość „czystego powietrza (awira dachja)”, i tam światła są ukryte i schowane przed Hochmą. „W stanie ukrycia” – ponieważ są one ukryte przed przyjęciem Hochmy i przyjmują Hochmę jedynie dla niższego świata. Dlatego to jedność jest doskonała ze wszystkich stron.

Do tego miejsca, tj. do słów „i ukaże się suchy ląd”⁷⁰, świat otwarty, Rachel, znajduje się w jedności ze światem ukrytym, Leą. Ponieważ niższy świat, Rachel, włącza się w wyższy ziwug (połączenie) Zeir Anpina i Lei, od chaze i wyżej. I powiedziano o Rachel włączonej w nich: „I ukaże się suchy ląd”⁷⁰ – ponieważ w wyniku tego, że Rachel jest właściwością ZaT i nie jest w stanie przyjąć Hochmy bez obłaczenia chasadim, staje się tam właściwością „suchy ląd” – wysuszoną i pozbawioną zarówno chasadim, jak i Hochmy.

69) Świat objawiony jednoczy się także w dole (alma de-itgalja it-yichad of hachej le-tata), a świat objawiony jest światem niższym (we-alma de-itgalja ihu alma de-tata’a). „I ujrzałem Stwórcę” (wa-ere et HaSzem), „i ujrzeli Wszechmogącego Izraela” (wa-jiru et Elokej Jisrael), „i chwała Stwórcy ukazała się” (u-chewod HaSzem nira), „i ukazała się chwała Stwórcy” (wa-jera chewod HaSzem), „jak wygląd tęczy” itd. (ke-mar’e ha-keszew we-go). „Tak oto wygląd światła wokół” (ken mare ha-noga sawiw), „to jest wygląd podobieństwa chwały Stwórcy” (hu mare demut chewod HaSzem). I to jest tajemnica: „I pojawiła się sucha powierzchnia” (we-da ihu raza we-tere eh ha-jabasza).

Sulam

69) Świat odkryty, Rachel, Nukwa Zeir Anpina, znajdująca się od jego chaze i niżej, jednoczy się również na dole. Bowiem, poza tym, że świat odkryty, Rachel, włącza się w ziwug (połączenie) wyższego świata, Lei, znajdującej się od chaze Zeir Anpina i powyżej, ona sama również posiada taki ziwug od chaze Zeir Anpina i niżej.

Świat odkryty – to niższy świat, Rachel, będąca niższą Nukwą Zeir Anpina, znajdującą się od jego chaze i niżej. I mówi się o niej jako o właściwości „widzenia”, jak powiedziano: „I widziałem (et) Stwórcę siedzącego na wyniosłym tronie”[7], „I widzieli oni (et) Wszechmogącego Stwórcę Israela”[8]. I także powiedziano: „I wielkość Stwórcy objawiała się w Namiocie Zgromadzenia”[9], „I objawiała się wielkość Stwórcy”[10], „Jak widok tęczy, tak widok tego blasku wokół – to widok postaci wielkości Stwórcy”[11]. Przytoczone są dwa wersety ze słowem „et” oraz trzy wersety z wyrażeniem „wielkość Stwórcy”. Wiadomo, że niższa Nukwa, Rachel, nazywana jest imieniem „et” lub „wielkością Stwórcy”. Stąd wynika, że tylko niższy świat jest światem odkrytym, do którego odnosi się „widzenie”.

Jednocześnie wyższy świat, Lea, wyższa Nukwa Zeir Anpina, nazywa się światem ukrytym, ponieważ pozostaje ukryty i niewidoczny. Jak powiedziano: „I ukaże się suchy ląd”⁷⁰ – co wskazuje na Rachel, odkryty świat, który włącza się w wyższy ziwug od chaze i wyżej, w wyższy świat. I właśnie dlatego w odniesieniu do niej wspomina się właściwość „widzenia”: „I ukaże się suchy ląd”. A gdyby ten fragment opisywał jedynie ziwug Zeir Anpina i Lei, odbywający się powyżej chaze i nazywany wyższą jednością, to nie byłoby powiedziane: „I ukaże się”, ponieważ w odniesieniu do wyższego świata nie mówi się o widzeniu.

70) Jak wygląd tęczy, to jest Ożywiający Światy (ke-mare ha-keszew, ze Chej Olamin), i to jest: „Moją tęczę umieściłem w obłoku” (we-zehu: et kaszti natati be-anan), co oznacza Malchut (da Malchut). „Umieściłem” – od dnia, gdy świat został stworzony, w dniu chmury (natati, min joma de-itbrej alma be-joma de-iba), gdy ukazała się tęcza, obraz podobieństwa chwały Stwórcy (de-itchaze keszeth, mare demut chewod HaSzem). Wtedy lewa strona wzbudziła się, by się wzmocnić (itar smala le-it-takfa), wyszła Rachel i miała trudności przy porodzie (nafkat Rachel wa-tkasz be-lidta). Michael był po jednej stronie (Michael be-sitra da), Rafael po drugiej stronie (Refael be-sitra da), Gabriel po jeszcze innej stronie (Gawriel be-sitra da). A one były kolorami, które ukazały się w tym obrazie: biały, czerwony i zielony (we-inun gewanin de-itchazzjan be-hahu demut: chiwar, sumak we-jarok).

Sulam

70) „Jak widok tęczy”⁸⁰, opisany w rydwanie (merkawie) Ezekiela, oznacza „Ożywiającego światy”, czyli Jesod Zeir Anpina. I, jak powiedziano w rozdziale Noach: „Tęczę Moją umieściłem w obłoku”[12], również tam oznacza to Jesod Zeir Anpina, nazywany „Ożywiającym światy”. „W obłoku”⁸¹ – czyli w Malchut, niższej Nukwie Zeir Anpina, będącej światem odkrytym i nazywanej Rachel. „Umieściłem w obłoku” – ponieważ od dnia stworzenia świata tęcza została umieszczona w obłoku. „W pochmurny dzień”⁸⁰, jak powiedziano: „I będzie, gdy sprowadzę obłok”⁸¹, aby pokazać, że tylko wtedy ukazuje się tęcza jako „widok postaci wielkości Stwórcy”⁸⁰, a nie w innym czasie.

Rzecz w tym, że gdy w lewej linii powstaje pragnienie dominacji, czyli wtedy, gdy Zeir Anpin i Rachel włączają się w ISZSuT, w punkcie szuruk, właściwości lewej linii, ponieważ jest ona Hochmą bez chasadim, Rachel pozostaje pozbawiona nawet światła Hochmy i nie jest w stanie znieść tego braku. Wtedy Rachel wychodzi poza ISZSuT, do swojej własnej właściwości, aby przyciągnąć poziom chasadim na własny ekran w celu obłóczenia Hochmy. I to nazywa się jednością punktu chirik. „I ciężkie były jej porody”⁸² – ponieważ uważa się, że Rachel doświadcza trudności podczas rodzenia mocy (mohin). Jej wyjście z wyższego pałacu ISZSuT do własnej właściwości stanowi dla niej uszczerbek i ciężar. Jak powiedziano: „I ciężkie były jej porody”, ponieważ te mohin są uzupełniane i rodzone tylko podczas jej przejścia do stanu punktu chirik.

Ta tęcza widoczna jest tylko „w pochmurny dzień”⁸⁰, ponieważ doskonałość mohin nie istnieje w samej tylko kropce cholam, w prawej linii, lecz wymaga jedności punktów szuruk i chirik, będących właściwością sądów, i one nazywane są pochmurnym dniem.

I podczas narodzin tych mohin ukazują się jej trzej aniołowie: Michael po prawej, Rafael pośrodku i Gabriel po lewej, tj. otrzymuje od nich siłę do narodzin mohin. Ponieważ Michael zstępuje do niej z punktu cholam, prawej linii. Gabriel zstępuje z punktu szuruk, lewej linii. A Rafael zstępuje z punktu chirik, linii środkowej. I te trzy właściwości to kolory widoczne w wizji tej tęczy, tj. czerwony, biały i zielony.

Prawa linia, wychodząca z punktu cholam, to przejaw białego koloru tęczy. Lewa linia, wychodząca z punktu szuruk, to przejaw czerwonego koloru tęczy. Środkowa linia, wychodząca z punktu chirik, to przejaw zielonego koloru tęczy. Ponieważ te trzy kolory są włączone w odkryty świat, Rachel, odnoszą się one do właściwości „widzenia”. Dlatego mówi o nich fragment: „Jak widok tej tęczy”⁸⁰ – właściwość „widzenia”.

71) Tak oto wygląd tego blasku wokół (ken mare ha-noga sawiw), świecenie, która jest ukryte (nehiru de-itkasja) w obrocie widzenia oka (be-gilgul de-chejzu de-ejna). To jest obraz podobieństwa chwały Stwórcy (hu mare demut chewod HaSzem). Kolory, które zjednoczyły jedność niższą (gewannin de-itjachada jichuda tataa), według jedności, która zjednoczyła jedność wyższą (le-fum jichuda de-itjachad jichuda de-lejla).

Sulam

71) „Tak i widok tego blasku wokół”⁸⁰ – to świecenie, które ukryło się i jest nierozpoznawalne w źrenicy oka, mającej właściwość widzenia. Oko widzące zawiera cztery kolory. Podstawowym kolorem jest biały, w którym znajdują się czerwone żyłki, czerwony kolor. W jego centrum znajduje się kolor zielony, w którym znajduje się źrenica o czarnym kolorze. Jednak właściwość widzenia w oku posiada wyłącznie źrenica o czarnym kolorze. Uznaje się, że trzy kolory biały-czerwony-zielony, które zawiera oko, są ukryte i niewidoczne podczas procesu widzenia oka z powodu dominacji czarnego koloru w źrenicy.

Ponieważ siła widzenia znajduje się jedynie w czarnym kolorze. I to wskazuje na najwyższą jedność, która jest przeciwieństwem wyglądu tęczy, oznaczającej niższą jedność. Widok tęczy to widoczne kolory, a widok blasku to świecenie, które jest ukryte i niewidoczne w źrenicy, posiadającej w oku właściwość widzenia. Te trzy kolory biały-czerwony-zielony, ukryte w widzeniu blasku, są ujawnione w wyglądzie tęczy.

Powiedziane: „To widok kształtu chwały Stwórcy”⁸⁰ – wskazuje na kolory, które objawiają się w „widoku tęczy”, ale nie w „widoku blasku”. Ponieważ niższa jedność trzech kolorów tęczy przypomina tę jedność, która ustanawia się w wyższym świecie. Dlatego powiedziano: „To widok kształtu chwały Stwórcy”. Nie można powiedzieć, że ten fragment wskazuje na widok blasku, ponieważ jest to świecenie, które zostało ukryte, a kolory nie objawiają się tam i są nierozpoznawalne w źrenicy oka posiadającej właściwość widzenia.

Zgodnie z tym, powiedziane: „jak widok tęczy pojawiającej się w chmurach w dzień deszczu”⁸⁰ wskazuje na niższą jedność, Racheli, i to są trzy objawiające się kolory: biały, czerwony i zielony. „Tak i widok tego blasku wokół”⁸⁰ – wskazuje na wyższą jedność. Ponieważ „widok tego blasku” oznacza świecenie, które zostało ukryte, a ukryte kolory nie są widoczne. Ten fragment porównuje niższą jedność, nazwaną „widok tęczy”, z wyższą jednością, nazwaną „widok blasku”, pokazując, że wszystkie światła, które zostały przyciągnięte w wyższej jedności w ukryciu, są przyciągane do niższej jedności w sposób jawny. I te trzy kolory, które są nierozpoznawalne w źrenicy oka posiadającej właściwość widzenia, ujawniają się w „widoku tęczy pojawiającej się w chmurach w dzień deszczu”⁸⁰. Dlatego „widok tęczy” – „to widok kształtu chwały Stwórcy”⁸⁰, ponieważ pochodzą one z wielkiej i doskonałej wyższej jedności.

72) Stwórca, Wszechmogący nasz, Stwórca to ukryte kolory, które nie są widoczne (HaSzem Elokejnu, HaSzem gewanin stimin de-la itchazjan), i są związane w jednym miejscu, w jednej wyższej jedności (we-itkaszran el makom echad jichuda chada be-ilaa). Kolory w tęczy w dole jednoczą się w niej: biały, czerwony i zielony (gewannin ba-keszew le-tata le-ityachada be-ho: chiwar, somak we-jarok), odpowiadające ukrytym kolorom (ke-gewannin stimin). I są one inną jednością, tajemnicą: „i Jego imię jedno” (we-inun jichuda achara, raza uszmo echad). „Błogosławione imię chwały Jego królestwa na wieki wieków” to jedność niższa (Baruch Szem Kewod Malchuto le-olam wa-ed jichuda de-tataa), a wyższa jedność to: „Słuchaj, Izraelu, Stwórca, Wszechmogący nasz, Stwórca jeden” (jichuda ilaa: Szema Jisrael, HaSzem Elokejnu, HaSzem echad). To odpowiada temu: tu jest sześć słów, i tam jest sześć słów (da le-kabel da, hacha szit tewin we-hacha szit tewin).

Sulam

72) Trzy imiona „Stwórca (AWAJa) – Wszechmogący nasz (Elohejnu), Stwórca (AWAJa)”[13] we fragmencie „Szma Israel”[14] wskazują na trzy kolory: biały, czerwony i zielony, które w tym momencie są ukryte i niewidoczne. I łączą się „w jednym miejscu” – to pierwsza jedność w wyższym świecie, nazywana „jednym miejscem”. Na tę jedność wskazuje fragment z „merkawy (budowy) Ezekiela”: „Tak i widok tego blasku wokół”⁸⁰.

I są tony tęczy w jedności w dole, aby za ich pomocą połączyć się, i są to kolory biały, czerwony i zielony, odpowiadające trzem ukrytym kolorom zawartym w wyższej jedności „Stwórca (AWAJa) – Wszechmogący nasz (Elohejnu), Stwórca (AWAJa)”⁸³. Te kolory tęczy są inną jednością, o której powiedziano: „I imię Jego jedno”⁷⁵ – niższą jednością. Są to słowa: „Błogosławione imię chwały Jego królestwa na wieki”, które wypowiadamy po „Szma (słuchaj) Israelu”⁸³, oznaczające niższą jedność.

Wyższa jedność „Słuchaj (Szma), Israelu, Stwórca – Wszechmogący nasz, Stwórca jeden”⁸³ odpowiada niższej jedności „Błogosławione imię chwały Jego królestwa na wieki”. W „Szma Israel” jest sześć słów, a także w „Błogosławione imię chwały Jego królestwa na wieki” jest sześć słów. Te sześć słów, zawarte w tych dwóch rodzajach jedności, wskazują na jedność sześciu zakończeń (WaK) stanu gadlut.

73) Niech się zgromadzą – miara linii i miary (jikkawu – medidu de-kaw u-miszchata), ciągłość – twarda iskra (miszchata – bucina de-kardinuta). Jak jest napisane: „Kto zmierzył wody swoją miarą?” (dikhtiw: mi madad be-sza’olo majim), i to jest: „Niech się zbiorą wody” (we-da ihu: jikkawu ha-majim). Tutaj jest miara Stwórcy światów – Jud, Hej, Waw, Hej (hacha: shiura de-jocer almin – Jud, Hej, Waw, Hej).

Sulam

73) „Niech zbiorą się wody”⁷⁰ oznacza wymiarowanie za pomocą linii i miary. Miara pojawia się dzięki trwałej iskrze obecnej w Binie, jak powiedziano: „Kto (MI) odmierzył dłonią wody”[15]. MI – to Bina. Wyjaśnienie. W czasie, gdy Bina podniosła do siebie Malchut dzięki udziałowi miary miłosierdzia w sądzie, Bina nie nazywa się imieniem Elohim, a jedynie imieniem MI (מי). Ponieważ litery ELE (אלה) imienia Elohim (אלהים) opadają w tym czasie do ZoN. I wtedy okazuje się, że sama Bina ogranicza się do właściwości WaK bez rosz i odmierza za pomocą tej miary również mohin Zeir Anpina i Nukwy (ZoN). I to oznacza powiedziane: „Kto (MI)” – czyli Bina w czasie, gdy podnosi do siebie Malchut – „odmierzył dłonią” – odmierza podczas tego podniesienia – „wody” – mohin Zeir Anpina i Nukwy (ZoN).

Dlatego powiedziano: „Niech zbiorą się wody”⁷⁰. Bo dzięki temu, że Bina odmierza mohin stanu katnut ZoN, ma również możliwość przekazania im mohin stanu gadlut. „Niech zbiorą się wody” – to wielkość wszystkich mochin „Tworzącego światy”, Zeir Anpina, zawartych w AWAJa z wypełnieniem „alef א”: „jud-waw-dalet יוד”, „hej-alef הא”, „waw-alef-waw ואו”, „hej-alef הא”. Wyjaśnienie. Cała wielkość mocy Zeir Anpina jest zawarta w AWAJa z wypełnieniem „alef”, a ich wielkość zależy od powiedzianego: „Niech zbiorą się wody”, co oznacza wymiarowanie linią miary Biny znajdującej się w właściwości MI. I gdyby nie to wymiarowanie, nie byłoby możliwe przyjęcie przez Zeir Anpina mohin stanu gadlut, ponieważ dzięki temu, że otrzymali stan katnut od Biny, są również zdolni do przyjęcia od niej mohin stanu gadlut. I to oznacza: „Niech zbiorą się wody w jedno miejsce”⁷⁰ – czyli wymiarowanie wielkości katnut i gadlut od Biny do ZoN.

74) Święty, Święty, Święty – to jest: „Niech zbiorą się wody” (Kadosz, Kadosz, Kadosz – da ihu jikkawu ha-majim). „Pan Wojsk” – to jest: „do jednego miejsca” w tajemnicy tego imienia (HaSzem Cwaot – da ihu el makom echad be-raza de-szma da). „Pełna jest cała ziemia Jego chwały” – to jest: „i ukaże się sucha powierzchnia” (melo kol ha-arec kewodo – da we-tere eh ha-jabasza), tajemnica wyrytego imienia jedności (raza glifa szma de-jichuda): KOZO BAMOKSAZ KOZO.

Sulam

74) „Święty, święty, święty Pan Bóg Zastępów (Wojsk), pełna jest cała ziemia Jego wielkością!“[16] Trzykrotne „święty” w tym fragmencie to trzy mochin Biny, odnoszące się do wypowiedzi: „Niech zbiorą się wody”⁷⁰. Są to wody, które wychodzą z góry, od pierwszej „hej”. „Pan zastępów”, o którym powiedziano: „W jedno miejsce”⁷⁰, to Jesod Zeir Anpina, zwany „Ożywiający światy”, ponieważ do niego zstępują mochin z Biny. „Pełna jest cała ziemia Jego wielkością”⁸⁵ odnosi się do wypowiedzi: „I ukaże się suchy ląd”⁷⁰, a jest to dolna „hej”, zwana światem objawionym, gdy jest włączona w jedność świata wyższego, w zapisanym imieniu jedności „KOZO (kaf-waw-zajn-waw כוזו) BAMOKSAZ (bet-mem-waw-kaf-samech-zajn במוכסז) KOZO (kaf-waw-zajn-waw כוזו)”, a są to litery następujące po literach imienia „AWAJa (jud-hej-waw-hej יהוה) Elokejnu (alef-lamed-hej-jud-nun-waw אלהינו) AWAJa (jud-hej-waw-hej יהוה)”. Litery następujące po literach imienia AWAJa (jud-hej-waw-hej יהוה) to KOZO (kaf-waw-zajn-waw כוזו), a następujące po imieniu Elokejnu (alef-lamed-hej-jud-nun-waw אלהינו) to BAMOKSAZ (bet-mem-waw-kaf-samech-zajn במוכסז).

Powiedziane: „I ukaże się suchy ląd”⁷⁰ – to zapisane imię jedności „KOZO (kaf-waw-zajn-waw כוזו) BAMOKSAZ (bet-mem-waw-kaf-samech-zajn במוכסז) KOZO (kaf-waw-zajn-waw כוזו)”. Dlatego że ten „suchy ląd”, czyli świat objawiony, jest włączony w jedność świata wyższego, zawartą w imieniu „Stwórca (AWAJa) – Nasz Wszechmogący (Elokejnu), Stwórca (AWAJa)”⁸³.

Nukwa Zeir Anpina, zwana światem objawionym, jest uwzględniona w powiedzianym „pełna jest cała ziemia Jego wielkością” jedynie wtedy, gdy nazywa się imieniem „KOZO BAMOKSAZ KOZO”, gdy włącza się w jedność świata wyższego „AWAJa Elokejnu AWAJa”⁸³. Natomiast przeciwnie, gdy Nukwa schodzi stamtąd na swoje własne miejsce, włączając się w jedność dolną, nie jest właściwością „pełna jest cała ziemia Jego wielkością”, ponieważ wtedy świeci jedynie ze strony BEA w niej, znajdujących się od jej chaze i poniżej.

---

[1] Tora, Bereszit, 1:9.
[2] Zob. wyżej, pkt 9, a także pkt 38.
[3] Zob. pkt 33.
[4] Zob. pkt 4, od słów: „I stworzył dla siebie”.
[5] Zob. pkt 37.
[6] Prorocy, Zecharia, 14:9.
[7] Prorocy, Jeszajahu, 6:1.
[8] Tora, Szemot, 24:10.
[9] Tora, Bemidbar, 14:10.
[10] Tora, Bemidbar, 16:19.
[11] Prorocy, Jechezkel, 1:28. “Jak widok tęczy pojawiającej się w chmurach w dzień deszczu, tak i widok tego blasku wokół – to widok obrazu wielkości Stwórcy. I ujrzałem, i padłem na swoją twarz, i usłyszałem głos mówiącego”.
[12] Tora, Bereszit, 9:13.
[13] Tora, Bereszit, 35:16.
[14] Tora, Dwarim, 6:4. “Słuchaj (Szma), Iszraelu, Stwórca – Wszechmogący nasz, Stwórca jest jeden”.
[15] Prorocy, Jeszajahu, 40:12.
[16] Prorocy, Jeszajahu, 6:3.