814) „On będzie uderzać ciebie w głowę, a ty będziesz uderzać jego w piętę”. Takie zachowanie węża. Człowiek może urazić go tylko w głowę, a człowieka wąż razi tylko w piętę.

815) Węża można zabić tylko rażąc jego w głowę. A co to jest głowa? Jest to głowa zebrania. Innymi słowy, nie będzie zlikwidowana siła węża do tej pory, dopóki głowy pokolenia nie dokonają powrotu. I wąż razi człowieka tylko w piętę, kiedy ten dokonuje naruszenia, popychając ich piętą, jak powiedziano: „Nieczystość stóp moich otacza mnie”.

816) Powiedziano: „Biada wam, którzy przyciągają na siebie grzech swoim chaosem, i winę – jak ciężkimi linami”. Innymi słowy, dokonuje naruszenia, depcząc ich piętą, czyli myśli o nich, że oni nic nie wiedzą, że oni podobni do pajęczyny, splecionych z „chaotycznych nici”, lecz następnie stają się „jak ciężkie liny”, czyli mocnymi i ciężkimi. I wtedy zbierają się wszyscy oni, wszystkie te przegrzeszenia, i zabijają człowieka. I w ten sposób mówi On: „A ty będziesz razić jego w piętę” – za to przegrzeszenie, które zignorował, zabija zły początek człowieka.

817) Tak samo jak zepsuli się, tak samo byli ukarani. Na początku – wąż, następnie – kobieta, a następnie – człowiek, jak powiedziano: „Za to, że posłuchałeś ty głosu żony swojej”.

818) Jeżeli Adam zgrzeszył, w czym jest wina ziemi? Kiedy był stworzony człowiek, niebo i ziemia były świadkami. To mówi o tym, że Stwórca uczynił ich świadkami tego, że zgrzeszy człowiek, żeby nie powiedział on: „Któż widział mnie?” I ci świadkowie przekazują o grzechu jego, jak powiedziano: „Robią nagim niebiosa grzechy jego, i będzie ziemia wrogiem jemu”.

819) W tym dniu, kiedy zgrzeszył człowiek, zbladło światło niebios. Ziemia zaś nie wiedziała, co ma czynić, i wtedy objawił się Stwórca i przeklął ją za to, że zawahała się ze świadczeniem swoim, że nie będzie więcej dawać ona siły swojej dla siewu i zebrania plonów, jak na początku. I była ona w przeklęciu swoim, dopóki nie powstał praojciec Awraam, i wtedy powstał świat.

820) Powiedział rabbi Nachman: „Dopóki pojawił się Noach, o którym powiedziano: „Ten ucieszy nas z pracy naszej i z pracy rąk naszych nad ziemią”. I dlatego ona nazwana imieniem jego, jak powiedziano: „Władca ziemi”, gdyż ze względu na niego z niej było zdjęte przekleństwo”.

821) Kiedy Adam Riszon był wygnany z ogrodu edeńskiego, on myślał, że natychmiast umrze, i dlatego płakał i modlił się, dopóki Stwórca nie przyjął go w pokajaniu i nie przedłużył dni jego, wykonując powiedziane: „W dniu, kiedy zasmakujesz od niego, śmiercią umrzesz”. I dał On jemu Swój dzień, równy tysiącu lat, żeby pokazać całemu światu, że jest miłosierny Stwórca, i przyjmuje pokajanych w grzechu, i nie pragnie od nich nic, oprócz tego, żeby żyli, jak powiedziano: „I dlaczego umierać wam daremnie, domu Israela” – powracajcie i żyjcie!

822) Szczęśliwi są synowie, którym mówi tak ojciec ich. Biada synom nie słuchającym go. W każdym miejscu możemy widzieć, że kiedy powracał do Niego Israel po grzechu swoim, on wyciągał do nich rękę Swoją i przyjmował ich, i natychmiast wybaczał im, jak powiedziano: „Kto podobny do ciebie, Stwórco, wybaczający winę i nie karzący za grzechy”.