Odnośnie końcowego zamysłu stworzenia Świata, wyjaśnimy dwa badania, którymi zajmowali się kabaliści. Pierwsze badanie to to, które przeprowadzili pierwsi mędrcy i wszyscy kolejni znawcy istoty stworzenia Światów – z jakiego powodu to się wydarzyło. Rozważali to, doszli do wniosków i podsumowali: powiedziano, że istota rzeczy polega na tym, że On, niech będzie błogosławiony, musi być doskonały we wszystkich swoich działaniach, swoich zamysłach i we wszystkich swoich imionach wielkości, wzniosłości i chwały. I gdyby nie doprowadził swoich działań i zamysłów do realizacji, to nie zostałby nazwany doskonałym w swoich działaniach, swoich imionach i swoich zamysłach. Ponieważ wielkie imię, które składa się z czterech liter, AWAJa, nazywa się tak, ponieważ oznacza wieczne prawa i Jego nieskończone istnienie w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, przed stworzeniem, w czasie istnienia stworzenia i po powrocie do tego, co było. Gdyby nie zostały stworzone Światy i wszystko, co w nich jest, nie mogłaby się objawić prawda Jego wiecznego istnienia, niech będzie błogosławiony, w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. I nie zostałby nazwany imieniem AWAJa, jak powiedziano wyżej. A także imię ADNuT (Pan) nazywa się tak jako wskazanie na panowanie, ponieważ wszystko jest Jego sługą, a On jest dla nich Panem. I gdyby nie miał stworzeń, to nie mógłby zostać nazwany Panem. I podobnie jest z innymi imionami. Tak samo w odniesieniu do nazw, jak na przykład Miłosierny i Łaskawy, Cierpliwy – te imiona może nadawać tylko stworzenie w Świecie, które Go nazywa: „Cierpliwy” i tak dalej. To samo dotyczy wszystkich innych nazw. Jednak ponieważ Światy zostały stworzone, to Jego działania i Jego zamysły, niech będzie błogosławiony, zostały wprowadzone w czyn i zostanie nazwany doskonałym we wszystkich rodzajach swoich działań i swoich możliwości. A także będzie doskonały we wszystkich imionach i nazwach bez żadnego braku w ogóle (nie daj Bóg). I istota tego została dobrze wyjaśniona w Księdze Zohar, w rozdziale Pinchas (str. 223, wydanie główne), i oto jego słowa: „Przykazanie trzynaście” itd. – to absolutna świętość. I wiedz, że On nazywa się Mądry we wszystkich rodzajach Hochma i Rozumny we wszystkich rodzajach Twuna itd. Ale zanim stworzył Świat, nazywa się wszystkimi tymi stopniami na podstawie stworzeń, które mają być stworzone, ponieważ jeśli w ogóle nie istnieją stworzenia w Świecie, to dlaczego miałby być nazwany Miłosiernym Sędzią? Ale zgodnie z imieniem stworzeń, które będą istnieć itd. A w rozdziale Bo (str. 42): „Jeśli Jego światło nie rozprzestrzeni się na wszystkie stworzenia, to jak Go poznają i jak cała ziemia napełni się Jego chwałą?”

Drugie badanie dotyczy zagadnienia „Co jest na górze?” i „Co jest na dole?”, „Co jest źródłem, a co skutkiem?”. W traktacie Chagiga temat ten został opisany jako bardzo głęboki, który z pewnością stanowi zagrożenie dla człowieka, jeśli zagłębi się w jego analizę i badanie. Odpowiedzieli na to, przywołując słowa mędrców zawarte w Misznie: „Każdy, kto bada te cztery rzeczy, nie jest godny narodzin: Co jest na górze? Co jest na dole? Co było wcześniej? Co będzie potem?”. Kto nie ceni swojego Stwórcy, ten nie powinien był się narodzić. Dlatego nie możemy zgłębiać tego badania, jednak z Bożą pomocą podamy je w skrócie, w sposób przypominający spojrzenie przez okno bez głębokiego rozważania tych rzeczy. A rozsądni, jeśli zrozumieją, znajdą w naszych słowach dobry sens i poznanie. Oto pytanie tego badania: dlaczego świat Olam ha-Ze (ten świat) został stworzony w swoim czasie, a nie wcześniej lub później? Dlatego trzeba wiedzieć to, co wyjaśniliśmy – że cały Światło wszystkiego aż do Nieskończoności, nazywanej Ejn Sof, o której powiedziano, że nie ma w niej żadnego poznania, ani w zamyśle, ani w myśli w ogóle, gdyż jest abstrakcyjna i oddzielona od każdej myśli. Istniała przed wszystkimi Stworzonymi (neecalim), Utworzonymi (niwraim), Wydobytymi (jecurim) i Uformowanymi (naassim). Nie miała początku ani pierwszeństwa, ponieważ zawsze istniała i istnieje wiecznie. Nie ma ani początku, ani końca w ogóle. A oto rozprzestrzenia się z Ejn Sof i formuje się Wielkie Światło, nazywane Adam Kadmon (A’K), dla wszystkich pierwotnych, jak to opisano w trzecim paragrafie. Następnie rozprzestrzeniły się od niego światła, istoty w A’K, i liczne światła wychodzące z jego wnętrza i świecące na zewnątrz. Wśród nich są te, które spływają z jego Moach, te z jego Gulgolet, te z jego Ejnaim, te z jego Oznaim, te z jego Chotem, te z jego Pe i te z jego Mecach, poza nim, a od nich otaczają go Guf, czyli jego siedem niższych stopni (bhinot). I w tym mnóstwie otaczających świateł świeci i trwa tak zwany Świat Nekudim. A potem rozprzestrzeniły się od niego cztery znane światy ABE’A, znane z Księgi Zohar i Tikunim. I choć powstanie A’K, a tym bardziej pozostałych światów, które są poniżej niego, jak powiedziano wyżej, miało swój początek i koniec oraz moment ich zaistnienia i stworzenia, to jednak w inny sposób niż w odniesieniu do wspomnianego Ejn Sof. I oto od momentu i okresu, gdy rozpoczęło się rozprzestrzenianie i schodzenie Światła i Światów, jak powiedziano wyżej, od tego czasu rozpoczęło się istnienie Stworzenia. I wszystko to zmierza do urzeczywistnienia tego, co jest obecnie. Jest to zgodne z porządkiem rozprzestrzeniania się i schodzenia w kolejnych etapach, jeden po drugim, opierając się na tym, co już zostało stworzone. Nie było możliwe, aby świat Olam ha-Ze został stworzony wcześniej lub później, ponieważ każdy świat powstał po stworzeniu świata, który go poprzedzał. Wszystkie światy były stworzone, rozprzestrzeniane i schodziły, i trwały jeden pod drugim w różnych czasach i okresach. Następowały one jeden po drugim aż do momentu, gdy nadszedł czas stworzenia Olam ha-Ze, i wtedy został on stworzony w odpowiednim dla niego czasie – po stworzeniu wszystkich wyższych Światów. To wystarczy na ten temat, gdyż nie możemy rozszerzać się i zagłębiać w wyjaśnianie tej kwestii we wszystkich jej aspektach – jak, ile i kiedy.