Wyjaśnia obłóczenie świateł w kli, które z nich w pnimim, a które w makifim. Dział zawiera sześć punktów:

1. Nie istnieje pięć kelim dla pięciu świateł NaRaNHa’J.
2. Są wyłącznie trzy kelim: dla nefesz, ruach, neszama, ale dla haja i jechida nie ma kelim, i one stają się or makif.
3. Trzy kelim dla NaRa’N określane są jako hiconijut, środkowe i pnimijut.
4. Or jaszar rozprzestrzenia się z góry w dół i ono prawie oddziela się od swojego miejsca, żeby opuścić się ku niższym. Dlatego AWA’Ja jego są pełne, lecz otiet (litery) – podzielone, same w sobie.
5. Or hozer, wychodzące od malchut i wznoszące się do góry, odpowiada imieniu Elokim w kwadracie, kiedy otiet wznoszą się łącząc się wzajemnie, dopóki nie osiągną swoich korzeni.
6. W kelim jest panim – przód i ahor – tył. Lecz w światłach nie ma panim i ahor, a wyłącznie itpasztut i istaklut, jak również or jaszar i or hozer. Dlatego że wszystkie one są pnimijut.

Nie istnieje pięć kelim dla pięciu świateł NaRaNHa’J.

1) Po tym, jak zostało wyjaśnione wszystko ogólnie, niezbędne jest wyjaśnienie, żebyś nie mylił się w tym, co jest powiedziane dalej. Żebyś nie pomyślał, że tak samo, jak jest w każdym parcufie każdego świata pięć bhinot NaRaNHa’J, które nazywane są wewnętrzną częścią, jest również pięć odpowiadających im kelim. Jednak to nie tak.

Są wyłącznie trzy kelim: dla nefesz, ruach, neszama, lecz dla haja i jechida – nie ma kelim, i one stają się or makifim.

2) Rzecz w tym, że kelim przedstawiają sobą hiconijut i awijut, i nie mogły obłóczyć się w nie wszystkie pięć rodzajów duszy, wyłącznie trzy niższe: nefesz, ruach, neszama. Dlatego że dla nich były odpowiadające im kelim i gufim. Lecz dla świateł haja i jechida każdego parcufa nie ma odpowiadających im kelim w samym parcufie¹, żeby obłóczyć się w nie. Dlatego pozostają one na zewnątrz bez kelim w postaci or makif.

Or pnimi

1. Ten stan wyniknął w świecie Nekudim z przyczyny ważnego naprawienia – połączenia właściwości miłosierdzia – „rachamim”, z miarą ograniczenia i sądu – „din”. Jak powiedziano, że kropka malchut, która jest bhiną dalet, wzniosła się razem z masachem stojącym w niej w zakres biny. Wtedy była określona bhina bet jako masach i końcowa kropka – kropka, gdzie znajduje się sijum. I z powodu tego nowego ukończenia wyszły i oddzieliły się bhina gimel i bhina dalet ogólne z dziesięciu sfirot ogólnej bhiny dalet, ponieważ znajdują się one pod oddziaływaniem nowego cimcuma i nie mogą otrzymywać or elion wewnątrz siebie. Dlatego zmuszone one są otrzymywać or elion z daleka, w postaci or makif. I tak bhina gimel oddzieliła się od parcufa i stała się kli dla or makif, które nazywa się odzieniem – lewusz, i jest kli dla or makif, które odnosi się do światła hochma, i nazywa się haja. A bhina dalet, która oddzieliła się od parcufa, stała się ejhal (pałac), który jest kli dla or makif i ma odniesienie do światła keter, które nazywa się światłem jechida.

O tym pisze Ari: „…i nie mogło obłóczyć się w nie wszystkie pięć rodzajów duszy, wyłącznie trzy niższe: nefesz, ruach, neszama. Dlatego że tylko dla nich były odpowiednie kelim i gufim. Lecz dla świateł haja i jechida każdego parcufa nie ma odpowiadających im kelim w samym parcufie, żeby obłóczyć się w nie. Dlatego one pozostają na zewnątrz bez kelim, w postaci or makif”. Kiedy on mówi, że pozostały na zewnątrz bez kelim, to ma na uwadze, że bez wewnętrznych kelim, ponieważ stały się kelim dla or makif, i nazywają się lewusz – odzienie, i ejhal – pałac.

I nie należy trudzić się tym, że po tym, jak zostały oddzielone niższe kelim: bhina gimel, czyli Z’A i bhina dalet, czyli malchut, wydawałoby się powinny światła ruach i nefesz pozostać bez kelim i stać się makifim, jako odpowiadające bhinie gimel i dalet. Dlaczego zostają haja i jechida bez kelim, przecież ich kelim jest to keter i hochma, pozostałe w parcufie? Lecz tobie już jest znana odwrotna zależność pomiędzy oddawaniem, które jest przyciągnięciem światła w parcuf, i kelim otrzymującym to światło w parcuf. Jak określił nam Ari, że każdy dający oddaje swój największy awijut, a każdy otrzymujący zobowiązany otrzymywać w najsubtelniejsze i najczystsze. Ta reguła była przez nas omówiona wyżej.

I zostało tam wyjaśnione, że rozprzestrzenienie światła Ejn Sof dla stworzenia kelim nazywa się oddawaniem parcufa. Wiadomo, że na przykład dlatego, żeby rozpocząć świecenie światłem jechida, niezbędnym jest rozprzestrzenienie światła Ejn Sof spotkać w masachu bhiny dalet, czyli tam, gdzie jest największy awijut. Wtedy na skutek uderzenia światła wznosi się or makif i obłacza do poziomu keter, którym jest światło jechida.

Jeżeli nie ma na tym poziomie awijut bhiny dalet, o którym mówi się tu, a wyłącznie awijut bhiny gimel, to rozprzestrzenienie światła Ejn Sof, uderzając w ten masach, wznosi or hozer w mierze wystarczającej, żeby sięgnąć i ubrać wyłącznie do poziomu haja. Więc dlatego, żeby odbyło się oddawanie światła, powinna znajdować się na poziomie właściwość z największym awijut.

Lecz otrzymanie przyciąganego światła jest podobne do tego, jak było opisane – ono jest odwrotne. Ponieważ bez względu na to, że światło jechida przychodzi tylko i wyłącznie za pomocą największego awijut, którym jest bhina dalet, to światło jechida może obłóczyć się tam wyłącznie w najsubtelniejszą, najczystszą od awijuta właściwość tego poziomu, czyli wyłącznie w kli keter. Również i światło haja, ubierane za pomocą bhiny gimel, ubiera się tam wyłącznie w bhinę alef, która jest najsubtelniejszą na tym poziomie, i tak jest zawsze.

Zgodnie z tym staje się zrozumiałe, że z powodu oddzielenia od parcufa bhiny gimel i bhiny dalet, które zostały oddalone stając się makifim, dający nie ma więcej możliwości dawać parcufowi światła jechida i światła haja dlatego, że światło jechida powinien dawać bhinie dalet, a światło haja bhinie gimel, które zostały oddzielone od parcufa. I tak ty widzisz, że od tego momentu i dalej znikają światła jechida i haja z parcufa z tego powodu, że stadium gimel i dalet zostały oddzielone.

Zrozumiałe jest również, że lewusz – otaczające kli z bhiny gimel, ono jest or makif ze strony haja, ponieważ jest tym światłem, które oddaliło się i zniknęło na skutek wyjścia z parcufa bhiny gimel, która teraz świeci z daleka jako or makif. Również jasne, że ejhal stał się or makif, i odnosi się do światła jechida, ponieważ to jest to światło, które zniknęło razem z bhiną dalet przy jej wyjściu z parcufa, i teraz zmuszone jest świecić z daleka jako or makif.

Trzy kelim dla NaRa’N określane są jako hicon (zewnętrzne), emcai (średnie) i pnimi (wewnętrzne).

3) A jeżeli tak, wynika z tego, że w hiconijut są wyłącznie trzy bhiny, którymi są trzy kelim: hicon, emcai i pnimi, żeby obłóczyło się w nie nefesz, ruach, neszama, dla których są odpowiadające im kelim. Lecz dla jechida i haja nie ma odpowiednich kelim, w które by one się obłóczyły, i pozostają one w postaci or makif.

Or jaszar rozprzestrzenia się z góry w dół i ono prawie zostało oddzielone od swojego miejsca, żeby opuścić się do niższych. Dlatego AWA’Ja jego są pełne, lecz otiet (litery) – podzielone same w sobie.

4) Jest jeszcze inne dzielenie, kiedy or jaszar prawie oddzieliło się² od swojego miejsca, żeby opuścić się i stworzyć zadowolenie niższym. Dlatego ich AWA’Ja, jak proste, tak i pełne – jest to AWA’Ja w otiet (literach) oddzielonych jedna od drugiej.

Or pnimi

2. Ponieważ or jaszar zawsze pragnie rozprzestrzenić się również i w bhinę dalet, jeżeliby nie masach znajdujący się tam, który temu przeszkadza. Dlatego powiedziano, że prawie oddzielił się, ponieważ każdy otrzymujący w bhinę dalet uważany jest oddzielonym od Stwórcy, z powodu różnicy formy istniejącej w bhinie dalet.

Or hozer, odchodzące od malchut i wznoszące się do góry odpowiada imieniu Elokim w kwadracie, kiedy otiet wznoszą się, łączą się wzajemnie, dopóki nie przychodzą do swoich korzeni.

5) Lecz or hozer – jest to taki kwadrat³: „e” – „el” – „ele” – „eloki” – „elokim”, gdzie litery te zawsze są połączone, żeby pokazać, że one wznoszą się znajdując się w połączeniu jedna z drugą, dopóki nie połączą się z ich korzeniami i Stwórcą. Dlatego że życzenie ich – oddalić się od niższych.

Or pnimi

3. Sens słowa kwadrat jest w tym, że litery imienia Stwórcy, czyli pięć bhinot masachu stojącego w kli malchut, przychodzą i łączą się, ukrywając się jedna w drugiej. Te litery wskazują na pięć stadiów usubtelnienia, oczyszczenia masachu. Na początku otwiera się poziom keter, który jest oznaczony literą „alef” (pierwsza) imienia Elokim. A kiedy przychodzi usubtelnienie od bhiny dalet do bhiny gimel, otwiera się poziom hochma oznaczony literą „lamed” (druga litera imienia), przy tym keter ukrywa się, obłaczając się wewnątrz poziomu hochma. I one stają się w „el” (brzmienie liter alef–lamed). Kiedy oczyszcza się do bhiny bet, otwiera się poziom bina, która oznaczona literą „hej” (trzecia litera imienia), przy tym również i „lamed” – hochma – obłacza się wewnątrz biny, i one stają się „ele” (brzmienie liter alef–lamed–hej). Kiedy odbywa się usubtelnienie do bhiny alef, kiedy otwiera się wyłącznie poziom Z’A, oznaczony literą „jud” (czwarta litera imienia), stają się keter, hochma i bina obłóczone w Z’A, i stają się one „eloki” (brzmienie liter alef–lamed–hej–jud). Kiedy oczyszcza się, usubtelnia się całkowicie do swojego korzenia, co oznacza się literą „mem” (piąta litera imienia), wtedy keter, hochma, bina i Z’A ukrywają się, łącząc się w tej literze „mem” i stają się one „elokim” (pełne brzmienie imienia).

W kelim jest „panim” – przód i „ahor” – tył. Lecz w światłach nie ma panim i ahor, a wyłącznie rozprzestrzenienie i wyjście, jak również or jaszar i or hozer. Dlatego że wszystkie one – pnimijut.

6) Niezbędnym jest dobrze zrozumieć rzeczywisty sens pojęcia panim i ahor, ponieważ w zastosowaniu do świateł będzie nazywać się to itpasztut i istaklut, i nazywa się joszer (dosłownie: proste) i hozer, zawracające. A w kelim nazywa się panim – przód i ahor – tył. Lecz dla światła są nieadekwatne te pojęcia: panim i ahor, ponieważ wszystkie one są pnimijut.