Skrócenie światła wokół centralnej kropki.

3) I wtedy skrócił Ejn Sof siebie w kropce centralnej swojej, co w nim – w samym jej centrum skrócił to światło i oddaliło się w stronę wokół centralnej kropki.

Or pnimi

40. I wtedy skrócił Ejn Sof siebie. Wyjaśniliśmy już sens powiedzianego: „On i imię Jego jednością”, gdzie bez względu na to, że istnieje różnica we właściwościach życzenia otrzymywać włączonego w Ejn Sof, w żadnym wypadku to nie tworzy tam różnicy pomiędzy nim i or elion, i znajdują się tam oni w prostej jedności. Lecz przy tym wskazana różnica stała się przyczyną i powodem dla stworzenia światów, dlatego żeby objawić doskonałość Jego czynów, imion i nazw. Jak powiedział Ari, że stworzeniem światów i ich rozprzestrzenieniem do tego świata (olam ha-ze), stworzyła się możliwość objawić tu miejsce pracy w Torze i przykazaniach, lecz nie dla „otrzymywania”, a tylko dla „oddawania” – aby sprawić przyjemność dla Stwórcy. Na skutek tego mogą dusze zamienić formę życzenia otrzymywać, co jest w nich, oddzielającą ich od Stwórcy, na formę życzenia oddawać, czyli otrzymywać od Stwórcy ze względu na to, żeby sprawiać Jemu zadowolenie, gdyż On życzy sobie tego.

Jak powiedziano niżej w punkcie 90, podobieństwo właściwości ze Stwórcą nazywa się „połączenie” i „jedność”, ponieważ stworzenie pozbywa się formy życzenia otrzymywać i nabywa formę życzenia oddawać, która jest formą życzenia samego Stwórcy. A, jak wiadomo, podobieństwo właściwości łączy duchowe obiekty w jeden, i dlatego powracają światy w swój poprzedni stan.

Ari mówi o tym: „Kiedy wzniósł się (Ejn Sof) w swoim prostym życzeniu stworzyć”. „Wzniósł się” oznacza, że wzniósł się w swoim pragnieniu ku czystości i połączeniu za pośrednictwem tego, że zmniejszył i ukrył miarę życzenia otrzymywać, właściwą Jemu, żeby upodobnić swoje właściwości do wyższego światła (or elion).

I chociaż życzenie otrzymywać, znajdujące się w Ejn Sof, nazywane „malchut Ejn Sof” lub „imię Jego”, chociaż nie odczuwało ono żadnej potrzeby w połączeniu z wyższym światłem (or elion), z powodu różnicy właściwości, jednak naprawiło siebie, żeby upodobnić swoje właściwości do właściwości wyższego światła (or elion) i oddalić się od tej wielkiej miary życzenia otrzymywać, która nazywa się stadium dalet, żeby jeszcze bardziej połączyć się z wyższym światłem (or elion). Ponieważ zbliżenie właściwości tworzy połączenie. I to wyraża słowo „wzniósł się”, czyli wzniosła się malchut świata Ejn Sof, jej „proste życzenie” i połączyła się z wyższym światłem (or elion), zmniejszając swoje życzenie otrzymywać.

To jest to, o czym mówi Ari: „I wtedy skrócił (Ejn Sof) siebie”. Jak już wyjaśniliśmy, że cała miara nasłodzenia, światła i cała wielkość poziomu stworzenia są mierzone miarą życzenia otrzymywać, co jest w nim. Dlatego po tym, jak malchut świata Ejn Sof skróciła siebie, zmniejszając swoje życzenie otrzymywać, zniknęło światło i nasłodzenie z przyczyny słabości życzenia. I w tym jest sens pojęcia „skrócenie”. Czyli „wzniesienie” życzenia doprowadziło do zniknięcia światła i nasłodzenia.

Pytania 22, 46, 78, 87, 92

50. W kropce centralnej swojej, co w nim – w samym jej centrum skrócił to światło. Niezrozumiałe jest: jeżeli nie ma tam rosz i sof, początku i końca, to w jaki sposób może istnieć tam „centrum”? I jeszcze: może my zajmujemy się czymś materialnym, zajmującym miejsce? Rzecz w tym, jak wyjaśniliśmy, że w świecie Ejn Sof również obowiązkowo istnieje życzenie otrzymywać, lecz w postaci „prostego życzenia”. To znaczy, że nie są dzielone w nim poziomy na większe i mniejsze, gdyż życzenie otrzymywać, co jest w nim, nie określa się jako różnica właściwości, doprowadzająca do jakiegokolwiek oddzielenia. I dlatego nie ma w nim żadnego zmniejszenia ważności w porównaniu do wyższego światła (or elion). Niezbędnym jest wiedzieć, że wyższe światło (or elion) jest zobowiązane rozprzestrzeniać się według czterech stadiów, aż otworzy się życzenie otrzymywać wszystkim stworzeniom w pełni, które było założone i określone w nim wcześniej.

Sens konieczności rozwoju według czterech stadiów jest w tym, że życzenie otrzymywać znajduje się w świetle od początku, razem z rozprzestrzenieniem światła z korzenia, a rozprzestrzenienie światła określa się jako oddzielenie światła od Stwórcy, nabycie samodzielności. Czyli „rozprzestrzenienie” od Stwórcy odbywa się do tej pory, dopóki nie objawi się w świetle zmiana właściwości od życzenia otrzymywać, kiedy ono jeszcze jest Stwórcą, a nie rozprzestrzenieniem oddzielającym i wychodzącym ze Stwórcy. Ponieważ w duchowości nie objawia się żadna inna różnica, oprócz zmiany według właściwości.

Lecz do tej pory, dopóki nie zostało otworzone życzenie siłami samego stworzenia, do tej pory ono nie jest uważane za stworzenie. Innymi słowy, stworzenie powinno samo pragnąć otrzymać nasłodzenie, ponieważ wyłącznie wtedy uważa się, że otworzyło się życzenie otrzymywać siłami samego stworzenia. Lecz to indywidualne pragnienie nie może objawić się, dopóki nie zniknie nasłodzenie. Ponieważ wyłącznie wtedy możliwe jest, żeby ukierunkowało się życzenie za znikającym nasłodzeniem, tak, żeby otworzyło w sobie swoimi własnymi siłami „życzenie otrzymać”. I tylko wówczas są ukończone otrzymujące kelim w stabilności swojego życzenia.

I jeszcze należy wiedzieć, że całe „rozprzestrzenienie” światła od Stwórcy zawiera w sobie zarówno życzenie otrzymywać, jak również obowiązkowo życzenie oddawać. Przecież jeżeliby nie to, to byliby, Stwórca i stworzenie, w całkowitej przeciwności właściwości, w całkowitym oddaleniu, gdyż przeciwność właściwości oddaliłaby ich jeden od drugiego w nieskończoność, jak jest oddalony wschód od zachodu. Dlatego zobowiązane jest całe światło, wychodzące od Stwórcy, zawierać w sobie również i życzenie oddawać, żeby pozostała bliskość właściwości pomiędzy Stwórcą i stworzeniem.

I kiedy otwiera się w stworzeniu życzenie oddawania, przyciąga się do niego ogromne światło od Stwórcy, które ma odniesienie do obudzenia tego indywidualnego życzenia stworzenia. Światło to określone jest wszędzie jako światło hasadim. Jednak pierwsze rozprzestrzenienie od Stwórcy, ponieważ życzenie otrzymywać jest zawarte w nim, nazywa się wszędzie światłem hochma lub światłem Stwórcy.

Zapamiętaj te dwa rodzaje świateł i wiedz, że drugie światło – światło hasadim jest o wiele słabsze od pierwszego światła – światła hochma, ponieważ jest przyciągane za pośrednictwem wysiłku i obudzenia samego stworzenia, jego własnymi siłami. Na skutek tego, że życzy ono sobie podobieństwa swoich właściwości ze Stwórcą, gdyż samo pokonuje życzenie otrzymywać i budzi się do życzenia oddawania. Wówczas jak pierwsze rozprzestrzenienie, czyli światło hochma, wychodzi wprost ze Stwórcy i nie mają stworzenia żadnego udziału w jego rozprzestrzenieniu, i dlatego ono jest o wiele wyższe od światła hasadim. I dlatego światło hochma jest określane jako istota życia stworzenia, a światło hasadim jest określane jako światło naprawiania, dla doprowadzenia stworzenia do doskonałości.

A teraz obejrzyjmy cztery stadia, które obowiązkowo znajdują się w każdym stworzeniu.Na początku rozprzestrzenia się światło i oddziela się od Stwórcy jako światło hochma, ponieważ wyłącznie „życzenie otrzymywać” jest w niego włączone. I jest to stadium alef. Następnie wzmaga się w tym świetle życzenie oddawania i przyciąga światło hasadim. Ten wysiłek jest określony jako stadium bet. Następnie rozprzestrzenia się światło hasadim wielkim rozprzestrzenieniem, sens którego będzie opisany niżej. I jest to stadium gimel. A potem, jak oddzieliły się i otworzyły się w całej swojej pełni trzy stadia, powraca i pobudza się siła życzenia otrzymywać, która włączona jest w pierwsze rozprzestrzenienie, i powraca przyciągnięcie światła hochma.

Ten szczyt doskonałości stworzenia życzenia otrzymywać w parcufie otwiera się w jego pragnieniach do światła hochma. Czyli w tym czasie, kiedy w stadium bet było nieobecne światło hochma w parcufie, a było wyłącznie światło hasadim – po stadium gimel, kiedy objawiła się u stworzenia możliwość ukierunkować się do otrzymania światła hochma, więc to ukierunkowanie określiło w nim życzenie otrzymywać, finalizując w nim kli otrzymywania, czego nie było w pierwszym rozprzestrzenieniu. Dlatego kończy się stworzenie kli otrzymywania wyłącznie w stadium dalet, które nazywa się również drugim wysiłkiem.

A po ukończeniu stadium dalet w Ejn Sof, odbyło się w nim skrócenie, co oznacza zniknięcie życzenia otrzymywać z tego stadium dalet. Doprowadziło to do zniknięcia z niego światła Ejn Sof.

Więc opisaliśmy cztery stadia, które obowiązkowo znajdują się w każdym stworzeniu:

• stadium alef nazywa się pierwszym rozprzestrzenieniem lub hochma;
• stadium bet nazywa się pierwszym wysiłkiem lub bina;
• stadium gimel nazywa się drugim rozprzestrzenieniem lub Z’A;
• stadium dalet nazywa się drugim wysiłkiem lub malchut.

W których dwa rozprzestrzenienia są określane jako „męskie”, ponieważ są właściwościami oddawania, wychodzącymi ze Stwórcy:

• pierwsze rozprzestrzenienie – jest to rozprzestrzenienie światła hochma;
• drugie rozprzestrzenienie – jest to rozprzestrzenienie światła hasadim.

I dwa wysiłki są to dwie „żeńskie” części, ponieważ są obudzeniem i wysiłkiem życzenia wykonanym „swoimi siłami”, gdzie:

• pierwszy wysiłek – jest to obudzenie stworzenia do „życzenia oddawania”, które stało się korzeniem dla światła hasadim;
• drugi wysiłek – jest to obudzenie stworzenia do „życzenia otrzymywać”, które stało się kli otrzymywania dla parcufa w całej niezbędnej pełni; i nazywa się wszędzie stadium dalet.

Te stadium dalet nazywa się „centralną kropką” świata Ejn Sof, i właśnie o niej mówił Ari w powiedzianym: „I wtedy skrócił Ejn Sof siebie w kropce centralnej swojej”. Nazywa się ona tak dlatego, że jest to kli dla otrzymania światła Ejn Sof, które nie ma miary i granic. I dlatego określa się jej stan jako wewnętrzna i centralna kropka tego świata. Światło otacza ją, łącząc się z nią we wszystkich jej objawieniach tak, że nie ma jemu granic. Ponieważ wyłącznie w ten sposób jest możliwe, żeby utrzymała wyższe światło (or elion) absolutnie bez miary i ograniczenia.

Wówczas kiedy w otrzymujących kelim, co od skrócenia i dalej, czyli w niższych stworzeniach, w nich określają się kelim otrzymywania jako utrzymujące światło swoją wewnętrzną częścią, wewnętrzną swoją istotą. Innymi słowy, ścianki kelim, którymi są ich cztery wewnętrzne stadia, tworzą granice i określają miarę światła w nich. I to na skutek awijut w kelim.

Wtenczas jak w Ejn Sof, gdzie światło i kli znajdują się w prostej jedności, w stanie „On i imię Jego jednością”, kli absolutnie nie ogranicza światła znajdującego się w nim, i dlatego światło w nim jest nieskończone.

Obejrzeliśmy dokładnie pojęcie centralnej kropki świata Ejn Sof i wyjaśniliśmy, że nie mówi się o materialnym „miejscu” lub „przestrzeni”, a stadium dalet w Ejn Sof nazywa się tak według swojego stanu prostej jedności z wyższym światłem (or elion). A pojęcie „skrócenia”, które odbyło się w centralnej kropce, było opisane wyżej w p.40.

Pytania 5, 18, 39, 49, 53, 69, 82, 95-101

60. I oddaliło się. Duchowa odległość została wyjaśniona w p.30. Mówiło się również o tym, że w Ejn Sof nie było żadnego oddalenia pomiędzy centralną kropką, która przedstawia sobą kli, i światłem. Jednak po tym, jak skróciło światło siebie wewnątrz centralnej kropki, otworzyła się tym samym różnica jej właściwości od właściwości światła. Przecież w wyższym świetle (or elion) absolutnie nie jest obecne życzenie otrzymywać, a kropka – jest to „życzenie otrzymywać”, różniąca się od światła. A ponieważ zmieniły się właściwości jednego w stosunku do drugiego, więc oni stali się oddaleni od siebie na miarę tych zmian. I powiedziano tow słowach Ari:„i oddaliło się”.

70. W stronę wokół centralnej kropki. Cztery stadia są nazywane również cztery strony. I jak wskazał Ari, chociaż skrócenie odbyło się w centralnej kropce, czyli w stadium dalet, lecz światło zniknęło również ze wszystkich czterech stadiów, ponieważ nie ma w duchowym cząstkowego działania. Dlatego światło zniknęło również z trzech pozostałych stadiów.

Pytanie 83