Usłyszane 6 lutego 1941 r.

Istotą Tory liszma jest taka nauka Tory, kiedy człowiek uczy się, żeby wiedzieć na pewno w swoim poznaniu, bez żadnych wątpliwości w prawdziwości swojej wiedzy, że jest sędzia i jest sąd. Jest sąd – oznacza, że rzeczywistość spostrzega się taką, jaką ona powstaje przed naszymi oczami, czyli widzimy, że kiedy pracujemy w wierze i oddawaniu, wówczas rośniemy i wznosimy się z dnia na dzień dlatego, że za każdym razem widzimy zmiany na lepsze. I odwrotnie, kiedy pracujemy dla otrzymywania i dla osiągnięcia wiedzy, widzimy, że opuszczamy się z dnia na dzień do najniższego stanu, jaki tylko jest możliwy.

Kiedy patrzymy na te dwa stany, widzimy, że jest sąd i jest sędzia, dlatego że jeśli nie wykonujemy prawa prawdziwej Tory, natychmiast otrzymujemy karę. Widzimy, że jest sprawiedliwy sąd, widzimy, że właśnie to jest najlepsza droga, zdolna i godna doprowadzić nas do prawdy. I nazywany jest sądem sprawiedliwym dlatego, że wyłącznie tą drogą można dojść do zaplanowanej doskonałości, to znaczy, że zrozumie, posiadając wiedzę w całkowitym i absolutnym uświadomieniu, ponad którym nic nie ma, że tylko wiarą i oddawaniem można osiągnąć cel stworzenia.

Dlatego jeżeli uczymy się dla osiągnięcia tego celu – poznać, że jest sąd i jest sędzia, to nazywa się to „Tora liszma”. I jest to sensem powiedzianego: „Wielka jest nauka prowadząca do działania”. Można byłoby powiedzieć – prowadząca do działań, a nie do działania, w liczbie mnogiej, a nie w pojedynczej, czyli że można dokonać wiele czynów. W tym jest sedno, że nauka powinna doprowadzić go tylko do jednego – do wiary. A wiarę nazywa się jedynym przykazaniem, nakłaniającą do zasług wagę sądu nad całym światem.

Wiarę nazywa się również działaniem, dlatego że każdy dokonujący cokolwiek, powinien mieć do tego przyczynę, która zobowiązuje go dokonać to działanie z „wiedzą”. Jest to jakby wspólne pomiędzy rozumem i działaniem. Lecz jeżeli mówi się o tym, co jest ponad wiedzę, kiedy to wiedza nie pozwala człowiekowi dokonać czynu, a odwrotnie, to trzeba przyznać, że w takim czynie w ogóle nie ma rozumu, a jest on po prostu działaniem.

I w tym jest sens powiedzianego: „Ten, kto dokonał jednego przykazania, jest szczęśliwy, że nakłonił siebie i cały świat na szali wagi do zasług”, co oznacza – „wielka jest nauka doprowadzająca do działań”, czyli do działań bez wiedzy, które nazywa się „ponad wiedzę”.