753) Są trzy nocne straże, podczas których anioły-służący są podzielni na trzy grupy, żeby wychwalać Stworzyciela swego w każdej ze straży. I odpowiednio do nich są trzy modlitwy w dzień, kiedy zbiera się Israel wychwalać Stworzyciela swego w takcie każdej z trzech modlitw.

754) Z rana, kiedy wschodzi słońce, – są to modlitwy i prośby Israela. Po tym jak minie sześć godzin i dalej, do dziewięciu godzin – jest to czas południowej modlitwy (mincha). A od zachodu słońca do nadejścia ciemności – jest to czas ostatniej modlitwy. Od zachodu słońca do pojawienia dwóch gwiazd – czas ostatniej modlitwy, czyli wieczorowej modlitwy (maariw).

755) Z pojawieniem się dwóch gwiazd następuje czas pierwszej straży, kiedy przychodzi pierwsza grupa aniołów-służących i czeka, dopóki Israel nie ukończy swojej modlitwy, i wtedy zaczynają wznosić pieśń. I wtedy zamykane są wszystkie wrota, przyjmujące wychwalenia z dołu, i po tym wrota otwierają się wyłącznie aniołom-służącym, którzy wznoszą pieśń.

756) Każdemu, kto uczy Tory w nocy, Stwórca przyciąga nić miłości w dzień, jak powiedziano: „W dzień objawi Stwórca miłość Swoją”, dlatego że w nocy – pieśń Jemu ze mną”. Jak więc w takim wypadku mówi się tu, że nocą zamykane wszystkie wrota, żeby nie otrzymywać z dołu, i te wrota otwierane tylko dla wychwalenia aniołów?

757) Kiedy człowiek ukończy wszystkie wychwalenia w dzień, a od północy i dalej zajmuje się Torą – w tym czasie przyjmują z dołu, dlatego że w tym czasie Stwórca wychodzi ze światów, które bardzo upragnione przez Niego – z tych, które emanują światło hasadim. Czyli Stwórca, Z’A, mocno pragnie ich, ponieważ powiedziano: „Ponieważ pragnie miłości (hafec hesed) On”. I On odchodzi weselić się ze sprawiedliwymi w ogrodzie edeńskim, czyli radować się świeceniem Hochmy, dlatego że Hochma nazywa się „Eden”. I wtedy ona świeci w tym ogrodzie, czyli w Malchut. I o tym powiedział Dawid: „O północy wstaję ja dziękować Tobie”.

758) Kiedy Stwórca wchodzi ze sprawiedliwymi w ogród edeński, w Malchut, wszystkie wrota niebiańskie, znajdujące się nad (świętymi) zwierzętami, i poniżej nich – wszystkie one otwierają się, i jest to sprzyjający czas dla zajęcia się Torą.

759) I grupy aniołów-służących, i wszystkie aromaty edeńskiego ogrodu, i wszyscy sprawiedliwi zaczynają wychwalać Tego, „według słowa, Którego był stworzony świat”. Jak powiedziano: „Lecz sprawiedliwi dadzą wdzięczność imieniu Twemu, kiedy prawdziwie zasiadał przed Tobą”, czyli w tym czasie, kiedy oni siedzą przed Nim w ogrodzie edeńskim.

760) I trzecia grupa aniołów-służących wznosi pieśni do tej pory, dopóki nie objawi się pierwszy promień zorzy, i w czasie, kiedy objawia się światło zorzy, na Israel nałożone jest zobowiązanie podnieść się i wzmocnić się w pieśniach i wychwalaniach Stwórcy, dlatego że oni kontynuują wzniesienie pieśni natychmiast po aniołach-służących, i Stwórca przebywa razem z nimi z dołu. Jak powiedziano: „I szukający Mnie znajdą Mnie”, ci, którzy wznoszą pieśni i wychwalenia z zejściem zorzy. I oprócz tego, ten, kto zaczął, nie powinien przerywać, dopóki nie wzniesie modlitwy na wschodzie słońca.

761) Kiedy Stwórca wychodzi z tych światów, których On ogromnie pragnie, i objawia się, żeby wejść razem ze sprawiedliwymi w ogród edeński, On czeka i sprawdza, czy jest słyszalny głos zajmującego się Torą, i ten głos jest bardziej przyjemny Jemu, niż wszystkie pieśni wychwalenia, które wznoszonych przez aniołów-służących. I o tym powiedziano: „Ja opuściłem się w ogród orzechowy, aby popatrzeć” – popatrzeć na tych, którzy zajmuje się Torą.

762) Czyżby ogród edeński nazywał się orzechowym ogrodem? Nazywa się orzechowym ogrodem, czyli ogrodem Edenu, gdyż Eden nazywa się orzechem. Podobnie do tego, jak orzech ukryty ze wszystkich stron, i jest u niego kilka rodzajów skorup (klipot), tak samo i wyższy Eden ukryty ze wszystkich stron, i jest wiele rodzajów ochrony na nim, żeby nie mieli władzy zobaczyć jego ani anioły, ani serafiny, ani ognisty anioł, ani oko proroka. Jak powiedziano: „Nikt nie widział Wszechmogącego, oprócz ciebie”.

763) „Teraz Ja stanę się godny poziomu orzechowego ogrodu razem ze sprawiedliwymi Israela.” Tak samo jak w orzechu jedna warstwa skorupy leży pod drugą, i płód jego znajduje się wewnątrz, i tak samo w Edenie jeden świat leży za drugim, a on sam znajduje się wewnątrz.

764) Ten ogród Stwórca posadził zamiast Edenu, Hochmy. I ten ogród nie może dosłownie odpowiadać Edenowi, lecz ten ogród znajduje się na ziemi, czyli w Malchut, a Eden znajduje się nad nim z góry i jest wyższą Hochmą. I osnowa i istota tego ogrodu biorą początek w Edenie, dlatego że osnowa Malchut bierze początek w Hochmie.

765) „I rzeka wychodzi z Edenu, żeby nawilżać ogród”. Należałoby powiedzieć: „I rzeka wycieka z Edenu, żeby nawilżać ogród”. Jednak jest Eden z góry i Eden z dołu, ogród z góry i ogród z dołu. I wszystko w jednym z nich odpowiada drugiemu. I Stwórca umieścił jeden z nich pod drugim.

Wyjaśnienie. Wyższy ogród edeński – jest to wyższa Hochma, nazywana Eden, i wyższa Bina, nazywana ogród, która otrzymuje napełnienie od tego Edenu. Niższy ogród edeński – jest to niższa Hochma, nazywana Eden, i Malchut, która otrzymuje ją, nazywa się ogrodem.

Eden z dołu – jest to niższa Hochma, Eden z góry – wyższa Hochma. Ogród z góry – jest to Bina, ogród z dołu – Malchut. I obydwa one odpowiadają jeden drugiemu, czyli niższy ogród edeński odpowiada wyższemu ogrodowi edeńskiemu. I niższy ogród edeński otrzymuje swoje napełnienie od wyższego ogrodu edeńskiego.

766) Czyżby Stwórca rzeczywiście zasadził ogród edeński? Tak. Lecz zasadzenie Jego nie jest podobne do reszty zasadzeń, i one lepsze od reszty zasadzeń. I on był zasadzony poprzez Stwórcę, jak powiedziano: „Nasłodzeniem Stwórcy dla wychwalenia”, żeby ozdobić się chwałą Jego. I widzący go mówi: „To może być tylko zasadzeniem Stwórcy, i nikogo innego”.

767) W każdym wypadku jest to zasadzenie Stwórcy, gdzie zasadził On wszystkie drzewa przyjemne z wyglądu. I jak zasadził? Kiedy ziemia dawała drzewa i płody swoje, ona wydała je na początku w ogrodzie edeńskim, a następnie w reszcie światów. I Stwórca wybrał to miejsce i przygotował je, żeby ono znajdowało się tam dla świata. I On pamięta o nim i nasyca go dobrem od tego dobra, które wylewa się z wyższego Edenu. Jak powiedziano: „Nasycający drzewa Stwórcy, cedry libańskie, które zasadził On” – są to drzewa ogrodu edeńskiego.

768) Ogród edeński na ziemi przeznaczony dla nasłodzenia duszy, która otrzymuje je od ogrodu edeńskiego z góry. I nie wszystkie dusze mogą otrzymać napełnienie od wyższego ogrodu: te, którym nie dają zezwolenia wznieść się do góry, otrzymują nasłodzenie i zadowolenie w niższym ogrodzie edeńskim od tego, że on otrzymuje z góry.

769) Na początku każdego miesiąca wznoszą się dusze wyższe zebrania z góry. I w tym niższym ogrodzie mieszkał Adam Riszon, i Stwórca uczynił tak, żeby on był dla Adama. Jak powiedziano: „I umieścił On tam człowieka, którego stworzył.

770) Wszystko stworzone poprzez Stwórcę, jak z góry, tak i z dołu, pragnie iść za rodzajem swoim i przykłada wysiłki w tym. Ciało dąży do rodzaju swego, do ziemi, skąd ono jest wzięte, a dusza pragnie tylko do tego miejsca, skąd ona jest wzięta, dlatego że wszystko, co stworzył On, pragnie według rodzaju swego. Jak powiedziano: „Tęskni dusza moja za drogami Wszechmogącego”, a za tym światem, jak pragnie tego ciało.

771) Szczęśliwi są sprawiedliwi, którzy nazywani życiem przyszłego świata. Czyżby nie dlatego, że dusza dalej istnieje, uważani są sprawiedliwi żywymi? Przecież ciało rozpada się w ziemi, bez względu na to, że człowiek doskonały i sprawiedliwy, a dusza kontynuuje swoje istnienie zawsze. I śmierć i życie nie są obecne u niej, lecz tylko dla ciała właściwe są śmierć i życie.

772) Kiedy sprawiedliwy porzuca ten świat, postanowiono z góry, że Stwórca przygotowuje dla niego inne ciało, odpowiednie i godne, w którym nie będzie brudu i nieczystości tego ciała, i wkłada w niego świętą duszę, i On umieszcza go w niższym ogrodzie edeńskim, żeby istniał w tym ciele. I to samo ciało będzie dane sprawiedliwym w przyszłym świecie.

773) I na początku każdego miesiąca oni wychodzą i widzą, jak grzesznicy są karani w otchłani. Jak powiedziano: „I wyjdą i zobaczą trupy ludzi, którzy odeszli ode Mnie” – czyli wyjdą z niższego ogrodu edeńskiego, żeby zobaczyć grzeszników. I Stwórca wznosi ich w niebiańskie zebranie, w każdą sobotę i w nów.

774) Każdej nocy, przy nadejściu poranka Stwórca odnawia dusze sprawiedliwym, jak powiedziano: „Odnawiają się oni każdego poranka, wielka wiara w Ciebie”, i nawet – każdemu człowiekowi, który śpi snem swoim każdej nocy w tym świecie, i dusza jego wznosi się do góry i powstaje w wielu przegrzeszeniach i naruszeniach przed Stwórcą. I wielka wiara w to, że Stwórca powróci duszę ciału. I Stwórca odnowi ją, dlatego że „wielka wiara w Ciebie”. Ponieważ „wielka wiara w Ciebie”, On powraca duszę, bez względu na to, że ona grzeszy.

775) I pożyczający pieniądze bliźniemu pod zastaw, który będzie znajdować się u niego, zakazano trzymać go u siebie, i powinien zwrócić go bliźniemu. I nawet jeżeli sąd postanowił, żeby bliźni dał jemu zastaw, zakazano jemu trzymać go u siebie, jak powiedziano: „Jeżeli weźmiesz w zastaw ubranie bliźniego, zwróć je jemu do zachodu”.

776) Powiedziano: „I umieścił tam człowieka, którego stworzył”. Ogólnie rzecz biorąc, czyli nie wchodząc w szczegóły, co on będzie robił tam. A następnie powiedziano: „I umieścił go w ogrodzie edeńskim, żeby pracował w nim i chronił go”. O jakiej pracy mówimy? Jest to praca duszy, żeby doprowadzić ją do doskonałości, której ona nie jest godna w tym świecie.”

777) Stwórca umieścił Adama Riszon w ogrodzie edeńskim i dał jemu Torę Swoją, żeby pracować z nią i wykonywać przykazania jej, jak powiedziano: „I drzewo życia pośród ogrodu”, i powiedziano: „I drzewo życia ono dla dotrzymujących się jej”. Powiedział Stwórca: „Jeżeli pojawią się u Adama nasłodzenia w tym ogrodzie, on będzie zajmować się nim i chronić go”. Lecz z powodu tych nasłodzeń i zadowolenia, które były tam u człowieka, nie uchronił on Tory Jego, i wtedy Stwórca wygnał go stąd.