Każdy człowiek jest zobowiązany osiągnąć korzeń swojej duszy. Oznacza to, że pożądanym i oczekiwanym celem stworzenia jest jego zjednoczenie z właściwościami Stwórcy: „Jak On jest miłosierny, tak i ty…”. Jak wiadomo, właściwości Stwórcy – to sfirot. W tym właśnie tkwi tajemnica twórczego rozumu, który zarządza swoim światem i dostosowuje go poprzez dobro otrzymywane od Stwórcy.

Jednak należy zrozumieć, dlaczego nazywa się to zjednoczeniem ze Stwórcą, skoro na pierwszy rzut oka jest to po prostu nauka. Wyjaśnię to na przykładzie. Do każdego działania dokonywanego w świecie dołącza się i pozostaje w nim rozum, który w nim działał. Tak więc w fizycznym stole zawarty jest rozum stolarza i jego staranność w mistrzostwie, czy jest ona wielka, czy mała, ponieważ podczas tworzenia używał rozumu i jego właściwości; a ten, kto patrzy na dzieło i używa zawartego w nim rozumu, który był w momencie jego tworzenia, jest zjednoczony z rozumem, który je tworzył, czyli rzeczywiście są zjednoczeni.

W rzeczywistości nie ma odległości i podziału między duchowymi obiektami. Nawet jeśli przejawiają się w oddzielnych ciałach, to rozum zawarty w nich nie może być oddzielony. Jakim nożem można odciąć duchowe i pozostawić je oddzielone? Istota różnicy istniejącej w duchowym polega na różnicy poziomów, czyli na tym, czy duchowy obiekt ma poziom wyższy, czy niższy, a także na składnikach, ponieważ rozum badający astronomię nie jest tym samym, co rozum badający nauki przyrodnicze.

Nawet w jednej i tej samej nauce istnieje złożona struktura, ponieważ jeden przewyższa drugiego, nawet w ramach tej samej nauki. Tylko w tym różni się duchowo jeden człowiek od drugiego. Ale gdy dwóch mędrców zajmuje się jedną nauką i na tym samym poziomie, w zależności od stopnia ich rozwoju, to są rzeczywiście zjednoczeni, bo w czym mogą być podzieleni?

Dlatego, gdy jeden przemyśli działanie drugiego i pojmie rozum mędrca, który je wykonał, wychodzi na to, że obaj posiadają tę samą siłę i rozum i rzeczywiście są zjednoczeni. To przypomina sytuację, gdy człowiek spotyka na rynku swojego ukochanego przyjaciela – obejmuje go i całuje, i nie można ich rozdzielić ze względu na wielki stopień jedności między nimi.

Dlatego istnieje zasada, według której rozum „mówiących” jest bardziej odpowiedni z punktu widzenia relacji między Stwórcą a stworzeniami, ponieważ jest ogniwem pośrednim – tworzy iskrę tej siły, dzięki której wszystko powraca do Niego. Powiedziano: „Wszystko uczynił z mądrością”, czyli wszystko na świecie Stwórca stworzył z wielką mądrością.

Dlatego ten, kto zasłużył na poznanie sposobów, którymi Stwórca stworzył świat i jego porządek, jednoczy się z rozumem, który go stworzył, co oznacza, że jednoczy się ze Stwórcą.

W tym tkwi tajemnica stwierdzenia, że Tora to wszystkie imiona Stwórcy, które odnoszą się do stworzenia i dzięki którym stworzenie pojmuje twórczy rozum, tworzący wszystko, ponieważ w Torę patrzył Stwórca, gdy tworzył świat. I za pomocą światła, które spostrzegane jest poprzez stworzenie, na zawsze jednoczy się z tym rozumem, co oznacza, że jednoczy się ze Stwórcą.

Stąd zrozumiałe jest, dlaczego Stwórca wskazał (oświecił) nam na kli swojego dzieła – abyśmy budowali światy, ponieważ pokazał nam swój porządek, abyśmy wiedzieli, jak połączyć się z Nim, co oznacza “podobieństwo właściwości”.