„Zawsze będzie człowiek sprzedawać wszystko, co ma, i ożeni się z córką Talmid-Hachama”. To oznacza, że cały majątek, który zdobył za pomocą swoich wysiłków, wszystko sprzeda, wszystkiego odmówi sobie, i weźmie z tego córkę Talmid-Hachama. Sens tego polega na tym, że jeżeli nie weźmie on córki Talmid-Hachama, to we wszystkich jego wysiłkach w Torze i przykazaniach nie będzie całości, a jeżeli ożeni się z córką Talmid-Hachama, wtedy będzie w nim ta całość, ukończenie. Dlatego powiedzieli mędrcy, że sprzeda on wszystko, co ma, ze względu na córkę Talmid-Hachama. Należy zrozumieć: Kim jest córka Talmid-Hachama? Baal Sulam powiedział, że Talmid-Hachama – jest to uczeń mędrca, czyli ten, kto uczy się u mędrca, i dlatego nazywa się uczniem. A mędrcem jest Stwórca, który ma wyłącznie właściwość oddawania (leaszpija) i ten, który uczy się u niego leaszpija, nazywa się uczniem mędrca (Talmid-Hacham).

Teraz można zrozumieć, co mieli na uwadze mędrcy mówiąc, że zawsze sprzeda człowiek wszystko co ma, i ożeni się z córką Tamid-Hachama – to oznacza, że człowiek przyłoży wszystkie swoje wysiłki dla dotrzymania Tory i duchowej pracy, i otrzyma zamiast tego opłatę w postaci nabytku „aszpaa” (życzenia oddawać). Czyli on będzie mógł pokonać swoją naturę, która założona jest w jego sercu, nazywająca się egoizmem, i nabędzie zamiast tego inną naturę, która jest życzeniem oddawać.

W takim człowieku, wszystkie myśli, słowa i działania będą tylko po to, by oddawać. I jest to tym nowym, czego powinien pragnąć człowiek, czyli właśnie ten poziom człowiek powinien osiągnąć. Powinniśmy stworzyć wyłącznie kelim, w odróżnieniu od światła, które jest napełnieniem dla tych kelim, i właśnie je daje nam Stwórca. W Talmudzie (Sahim) powiedziano, że: „Więcej niż ciele chce ssać, krowa chce go nakarmić”, dlatego żeby otrzymać światło, brakuje nam tylko życzenia oddawać.

Teraz można skomentować to, co powiedziano w księdze Zohar: „Jeżeli staną się godni z narodu Israela, to opuści się jak ognisty lew i pochłonie ofiary, a jeżeli nie staną się godni, to opuści się jak ognisty pies”. Wiadomo, że słowo lew wskazuje na sfirę hesed – właściwość prawej strony, właściwość merkawa.

W hebrajskim słowo zahu (stali się godni) i zah (być czystym) są pisane podobnie, i w danym wypadku wskazuje się na życzenie oddawać, i one wskazują na regułę: „mida keneged mida”, czyli co uczyniliśmy, to otrzymaliśmy, „rozmiar w stosunku do rozmiaru”, czyli kiedy staliśmy się godni tego, że przyszedł lew, czyli hesed (miłość) rozprzestrzenił się na niższych, wtedy otrzymujemy bardzo dużo światła. A jeżeli nie staliśmy się godni, czyli nie mamy życzenia oddawać, a jest wyłącznie własny egoizm, wtedy z góry opuszcza się pies.

Co oznacza pies? W Zohar jest cytat, w którym mówi się, że dwie kobiety szczekają jak psy: „Daj nam wszystkie bogactwa tego świata i daj nam wszystkie bogactwa przyszłego świata”. W języku aramejskim słowo aw – oznacza daj, czyli te kobiety mówiły: „aw aw”. To znaczy, że one żądały bogactwa ze względu na życzenie otrzymywać, bez żadnego życzenia oddawać. Z góry nam pokazują, że nie mogą dać nam światła, dopóki będziemy żądać go ze względu na zadowolenie życzenie otrzymywać (aw aw). I to nazywa się „mida keneged mida”, czyli jak się zachowujecie, tak będziemy obchodzić się z wami.

Zgodnie z tym wychodzi, że główne w duchowej pracy – to stać się godnym kelim, w które moglibyśmy otrzymać światło, czyli kelim odpowiadających życzeniu oddawać. Dlatego człowiek powinien napiąć wszystkie swoje siły dla osiągnięcia tego celu. I to będzie jego jedynym wynagrodzeniem, które on chce otrzymać za studiowanie Tory i dotrzymanie przykazań – za pomocą tego osiągnie zlanie się ze Stwórcą.

W księdze Zohar powiedziano o innych narodach, że wszystkie uczynki czynią oni nie dlatego, żeby oddać bliźniemu, a wyłącznie dla otrzymania wynagrodzenia za to. Jeżeli oni odczuwają, że nie mogą otrzymać nic w zamian, to nic nie czynią.

W odróżnieniu od innych narodów, naród Israela może czynić działania związane z życzeniem oddawać. Należy zrozumieć, w czym jest przyczyna tej zdolności. Należy również pojąć słowa ludzi, którzy wcześniej byli zwykłymi ludźmi, a następnie stali się religijni, o tym, że kiedy byli zwykłymi ludźmi – było im lżej oddawać.

I żeby zrozumieć te dwie rzeczy, należy przypomnieć sobie, że człowiek jest stworzeniem tylko dlatego, że ma życzenie otrzymywać, i to stworzenie nazywa się „jesz mi ajn”, czyli było stworzone z niczego. I takie stworzenie, zgodnie ze swoją naturą, nie może czynić żadnych czynów oddawania, jeżeli ono nie otrzyma w zamian opłaty.

Ta opłata nie musi być jakimś przedmiotem lub pieniędzmi, ona może być również jakimś zaspokojeniem. Na przykład, jednemu człowiekowi stało się szkoda drugiego i w nim pojawiło się życzenie – pomóc mu, i dopóki nie uczyni tego, sumienie nie da mu spokoju. Kiedy człowiek już pomógł potrzebującemu, który obudził do siebie żal, to człowiek się zaspokoił i to zaspokojenie jest opłatą za okazaną pomoc. Ale po prostu czynić cokolwiek, żeby dostarczyć zadowolenie innemu, taki człowiek nie jest w stanie. On mówi sam do siebie: Jaką korzyść będę mógł z tego wyciągnąć?

W narodzie Israela wszystko wygląda w inny sposób. Oni mogą za pomocą Tory i przykazań otrzymywać drugą naturę. To oznacza, że oni mogą nabyć zamiast życzenia otrzymywać dla siebie, które jest ich naturą założoną od momentu urodzenia, drugą naturę, czyli życzenie oddawać. I to odbywa się dzięki Torze i przykazaniom, które dają mu iskrę życzenia oddawać. Bez Tory i przykazań człowiek nie może wyjść spod władzy egoizmu.

Teraz nastał czas zrozumieć słowa ludzi, którzy stali się religijni, po tym, kiedy byli zwykłymi ludźmi, kiedy było im lżej czynić działania w imię innych. W księdze Zohar powiedziano: „Od momentu urodzenia jest w nim wyłącznie życzenie otrzymywać materialne. Dlatego bez względu na to, że on do trzynastu lat otrzymał wielkie życzenie otrzymywać, tak czy inaczej, to życzenie otrzymywać nie nabyło jeszcze końcowego rozmiaru”.

Główna część życzenia otrzymywać – jest to życzenie otrzymywać duchowe. Do trzynastu lat człowiek może otrzymywać wyłącznie życzenie – pochłaniać wszelkie błaga, szacunek i zadowolenie tego mijającego świata. Kiedy człowiek nabywa życzenie otrzymywać duchowe, wtedy on chce pochłonąć i nasłodzić się poprzez wszystkie błaga przyszłego świata, który jest wieczny.

Stąd wynika, że u ludzi, do tego momentu, w którym stali się religijni, życzenie otrzymywać było ograniczone wyłącznie poprzez granice materialnego, a to życzenie nie jest tak wielkie, dlatego mieli więcej sił i możliwości czynić cokolwiek na błago innych. Zaś kiedy stali się religijni, pojawiło się w nich życzenie otrzymywać duchowe i stało się im ciężko walczyć z o wiele większym życzeniem.

Dlatego do momentu, kiedy stali się religijni, oni mieli siły do działań na błago innych. A kiedy stali się religijni i nabyli życzenie otrzymywać duchowe, stało się dla nich o wiele trudniejsze czynienie tego. Lecz nie można powiedzieć, wychodząc z tego faktu, że stali się gorsi, nie można powiedzieć, że ludzie religijni są gorsi od reszty, wychodząc z tego, że trudniej im czynić działania w imię innych, gdyż ich życzenie otrzymywać jest o wiele większe i o wiele ciężej walczyć z nim.

Lecz nie można powiedzieć, że idą do tyłu. Wszystko jest odwrotnie. Po prostu teraz powinni dołożyć wysiłki do tego, by pokonać nabyte przez nich siły zła. Jedynym środkiem do osiągnięcia tego celu jest Tora i przykazania. Wychodzi, że człowiek, który idzie do przodu, otrzymuje dodatkowe zło dla kolejnego jego naprawienia. Lecz jak mówi się – każdy początek jest ciężki, dlatego człowiekowi się wydaje, że stał się gorszy. Lecz człowiek powinien widzieć, że za każdym razem będą mu dodawać coraz więcej takich właściwości dla kolejnego naprawienia, do tej pory, dopóki nie naprawi wszystkich.