209) „I powiedział Stwórca: „Zniszczę człowieka, którego Ja stworzyłem, z liku ziemi”[1] – za wyjątkiem człowieka (adama), który znajduje się powyżej Malchut, która nazywa się ziemia (adama). Dlatego że cała kara poprzez potop zdarzyła się Malchut. Lecz nieprawidłowym będzie powiedzieć, że dotyczy to wyłącznie człowiek z dołu, i nie uczyniło żadnej krzywdy dla człowieka z góry, czyli imieniu AWA’Ja de-M’A, w gematrii Adam (45). I jego nie można całkowicie wykluczyć.

Dlatego że nie powstaje jedno bez drugiego. I kiedy zostaje zniszczony człowiek, znajdujący się z dołu, przynosi to również krzywdę człowiekowi z góry. Przecież jeżeli z dołu nie ma komu otrzymywać napełnienia, to kończy się i napełnienie z góry[2].

210) I jeżeli byłoby w Malchut świecenie Hochma, które ukryte od wszystkiego, to wszystko przyszłoby w stan pierwotny. Jak napisano: „Ja, mądrość (hochma), zamieszkuję ze zrozumieniem”[3] – i należy czytać nie „zamieszkuję” (szahanti), a Szhina moja (szhinati). Czyli Hochma mówi, że Szhina jej przebywa w Malchut, nazywającej się zrozumienie. I wtedy świat może istnieć.

I bez Hochmy (mądrości) świat nie mógłby istnieć, jak napisano: „Stwórca mądrością stworzył ziemię”[4]. I napisano: „A Noach nabył miłość w oczach Stwórcy”[5] – czyli świecenie Hochma, nazywane „ejnaim (oczy)”, i dlatego dzięki temu stało się możliwe istnienie świata[6].

[1] Tora, Bereszit, 6:7.
[2] Patrz Zohar, Naso, p.347.
[3] Pisma, Przysłowia, 8:12.
[4] Pisma, Przysłowia, 3:19.
[5] Tora, Bereszit, 6:8.
[6] Patrz Zohar, Naso, p.348.