1. Powiedział rabbi Hananija ben Akaszija: „Zechciał Najwyższy oczyścić Israel i dać im zasługi, dlatego dał im Torę i przykazania.”

Słowa (zasługa i oczyszczenie) – mają jeden i ten sam korzeń. O tym powiedzieli mędrcy: „Przykazania były dane tylko z jednym celem – oczyścić Israel i zbliżyć ich do Stwórcy. Należy zrozumieć: Co to za zasługi, które my osiągamy za pośrednictwem uczenia się Tory i wykonania przykazań, i co to za nieczystość, od której należy oczyścić się uczeniem się Tory i wykonaniem przykazań? Istota Zamysłu stworzenia – uczynić przyjemne stworzeniom, czyli otworzyć dla nich nieskończone światło Stwórcy. I dlatego w naszych duszach jest ustawione wielkie życzenie i pragnienie otrzymać Jego dostatek, ponieważ to życzenie jest kli dla otrzymania nasłodzenia od dostatku. Czym większe i silniejsze życzenie otrzymać dostatek, tym większe nasłodzenie i zadowolenie odczuwamy przy jego otrzymywaniu. Dostatek i życzenie otrzymać go połączone jedno z drugim, lecz nasłodzenie otrzymywania ma odniesienie do dostatku, a życzenie otrzymać ten dostatek – jest to właściwość stworzenia, które otrzymuje ten dostatek. Rzecz jasna, i jedno i drugie wychodzi od Stwórcy, lecz dostatek światła przychodzi od istoty Stwórcy (jesz mi jesz), a życzenie otrzymać, które włączone tam, jest korzeniem stworzeń, czyli korzeniem tego nowego, co było stworzone (jesz mi ain). Ponieważ istota Stwórcy, rzecz jasna, nie posiada właściwości życzenia otrzymywać, nie daj Bóg (od kogo On może otrzymywać?). I tak wychodzi, że życzenie otrzymywać całkowicie charakteryzuje stworzenie. I wszystkie rodzaje stworzeń – są to wyłącznie różne rodzaje i połączenia określonych poziomów życzenia otrzymywać.

A wszystko, co jest przyjmowane w to kli stworzenia (w życzenie otrzymać), wychodzi od istoty Stwórcy, jesz mi jesz, i nie ma odniesienia do tego nowego, co było stworzone (jesz mi ain). Ono rozprzestrzenia się od pierwotnego – jesz mi jesz.

2. Rzecz jasna, że życzenie otrzymywać włączone w Zamysł stworzenia, i tam ono zawiera wielki dostatek światła, które Najwyższy pragnie dać stworzeniom.

Wiedz, że w tym jest sekret światła i kli, które my rozróżniamy w wyższych światach. One połączone i schodzą razem, z poziomu na poziom. I na miarę oddalenia od światła Jego Liku, odbywa się pogrubienie życzenia otrzymywać, które zawiera w sobie dostatek Jego światła.

Można powiedzieć i odwrotnie: Czym grubsze (bardziej materialne) życzenie otrzymywać dostatek, tym jest niższy poziom. A na najniższym poziomie życzenie otrzymywać staje się całkowicie materialnym. Ten poziom nazywa się światem Asia, a życzenie otrzymywać – ciałem człowieka, i dostatek, który ono zawiera, uważa się za siłę życia (Życiem) tego ciała.

Powiedziane dotyczy wszystkich stworzeń tego świata, a różnica między wyższymi światami i tym światem jest w tym, że w tych światach, gdzie życzenie otrzymywać, zawierające dostatek Stwórcy, nie stało się zupełnie materialnym, i ono i światy, w których jest obecne to życzenie, uważane są za duchowe. A przyjmując materialną formę, życzenie otrzymywać świadczy o swojej obecności w materialnym, fizycznym świecie.

3. Zejście poziomów życzenia otrzymywać do końcowej jego formy w tym świecie odbywa się według czterech poziomów, odpowiadających czterem literom imienia AWA’Ja. Cztery litery imienia AWA’Ja zawierają w sobie całą rzeczywistość bez wyjątku i ogólnie one odpowiadają dziesięciu sfirom: hochma, bina, tiferet, malchut i ich korzeń. Wszystkich ich dziesięć, ponieważ poziom tiferet zawiera w sobie sześć sfirot nazywanych: hesed, gwura, tiferet, necach, hod, jesod, a ich korzeń nazywa się keter. Lecz przyjętym jest nazywać te sfirot: hochma, bina, tiferet i malchut.

Te sfirot nazywane również cztery światy: Acilut, Bria, Jecira, Asia. Świat Asia zawiera w sobie również i ten świat. Wszystkie stworzenia tego świata powstały (jesz mi ain) od Ejn Sof, z Zamysłu stworzenia, istota którego – życzenie uczynić przyjemność stworzeniom, czyli otworzyć im nieskończone światło. Każde stworzenie początkowo posiada i światło i kelim: określoną wielkością dostatku i poziom życzenia otrzymywać ten dostatek. Dostatek światła pochodzi od istoty Stwórcy – jesz mi jesz. A życzenie otrzymywać ten dostatek jest nowym stworzeniem, ponieważ życzenie otrzymywać nie jest obecne w Istocie Stwórcy, i dlatego ono stworzone jesz mi ain. Życzenie otrzymywać może nabyć swoja końcową formę tylko przy stopniowym zejściu razem z dostatkiem, włączonym w niego, poprzez cztery światy: Acilut, Bria, Jecira, Asia. I wtedy zostaje ukończony proces stworzenia: kli i światło, które nazywane ciało i światło życia w nim.

4. Powstanie kli zostaje ukończone na skutek rozprzestrzenienia i odejścia światła. W tym przyczyna, że życzenie otrzymywać schodzi według czterech poziomów ABE’A.

Wyjaśnienie. Jeżeli kli ani razu nie oddzielało się od światła, to ono jest włączone w światło i gaśnie przed nim jak świeca przed pochodnią. To odbywa się dlatego, że kli i światło całkowicie przeciwne sobie według właściwości. Światło jest to dostatek przychodzący od istoty Stwórcy jesz mi jesz, i z pozycji Zamysłu stworzenia jego istota – tylko oddawanie, bez dodatku życzenia otrzymać. W przeciwieństwie do tego, kli – jest to życzenie otrzymać dostatek, co jest korzeniem stworzeń – nie ma w nim zupełnie życzenia oddawać.

Kiedy one połączone, życzenie otrzymywać gaśnie przed światłem. Jego forma jest ustawiona w całości tylko po pierwszym odejściu światła z kli, ponieważ tylko wtedy kli odczuwa ogniste życzenie otrzymać światło. I to ogniste pragnienie ustawia w całości stałą formę życzenia otrzymywać, jak i należy. A następnie, kiedy światło ponownie obłacza się w to kli, to rozróżnialne są w nim dwie oddzielne istoty: kli i światło, czyli ciało i Życie. I zastanów się bardzo dobrze nad tymi słowami, ponieważ są one bardzo głębokie.

5. Nam jest niezbędne wyjaśnić istnienie czterech poziomów imienia AWA’Ja, które nazywane są hochma, bina, tiferet i malchut. Bhina alef, która nazywa się hochma, zawiera w sobie wszystko, co jest niezbędne stworzeniom – światło i kli. Ona zawiera wielkie życzenie otrzymywać, zawierające w sobie całe światło. To światło nazywa się or hochma, jak również or haja, ponieważ jest to całe światło życia stworzenia, obłóczone w jego kli.

Jednak całą bhinę alef uważa się za światło, jej kli prawie jest niezauważalne, życzenie otrzymywać w niej jest abstrakcyjne – tylko, żebyśmy mogli otrzymać, ono wymieszane ze światłem i gaśnie przed nim jak świeca przed pochodnią.

Kli hochma przykłada wysiłki, żeby zrównać się właściwościami z or elion, które napełnia je. Tak w nim budzi się życzenie uczynić przyjemność dla Stwórcy, ponieważ taka jest natura Jego światła – oddawanie. Wtedy od Stwórcy przychodzi do niego nowe światło, które nazywa się or hasadim, i na skutek tego, prawie w całości oddziela się od or hochma, ponieważ or hochma jest przyjmowane wyłącznie w kelim wielkiego życzenia otrzymywać.

Tak zostaje stworzona bhina bet. Właściwości jej światła i kelim przeciwne właściwościom światła i kelim bhiny alef, ponieważ kelim bhiny bet – jest to życzenie oddawać, jej światło nazywa się or hasadim, czyli światło, które rozprzestrzenia się siłą dwekut stworzenia do Stwórcy.

Po tym jak światło stworzenia było zmniejszone i stało się or hasadim, zupełnie pozbawionym or hochma, stworzenie utraciło siły życia, ponieważ or hochma daje życie stworzeniom. I dlatego bhina bet obudziła się i przyciągnęła do siebie określoną ilość or hochma, żeby jej or hasadim mogło świecić.

To obudzenie ponownie przyciągnęło określony poziom kelim w życzenie otrzymywać i powstało nowe kli, które nazywa się bhina gimel, tiferet. Jej światło jest to or hasadim, które świeci siłą hochmy. Czyli główne światło bhiny gimel – or hasadim, a dodatkowe – or hochma.

Następnie i kli bhiny gimel budzi się, żeby przyciągnąć całe or hochma, które było w bhinie alef. To obudzenie jest poziomem tego samego ognistego życzenia otrzymać, co w bhinie alef. Lecz warunki są inne: światło już oddzieliło się od kli. I w ten sposób zostaje ustawiona doskonała forma życzenia otrzymywać, ponieważ właśnie rozprzestrzenienie światła i jego odejście kończą formowanie kelim. Później, kiedy kli ponownie otrzymuje światło, ono będzie pierwotne, a światło wtórne. Takie wyjaśnienie bhiny dalet, opis ukończonego kli, które nazywa się sfira malchut.

6. Te cztery poziomy są tajemnicą dziesięciu sfirot rozróżnianych w każdym stworzeniu (i nawet w świecie Acilut). Tak samo jest rozpatrywany i cały system (cztery światy), i nawet najmniejszy element rzeczywistości.

Bhina alef nazywa się hochma (świat Acilut), bhina bet – bina (świat Bria), bhina gimel nazywa się tiferet (świat Jecira). A bhina dalet – malchut (świat Asia).

Wyjaśnijmy teraz cztery poziomy, które mają odniesienie do każdej duszy (neszama). Neszama powstaje z Ejn Sof. Kiedy ona przychodzi w świat Acilut, to nazywa się bhiną alef neszama, lecz jeszcze tak nie nazywa się, ponieważ to imię wskazuje na jakieś oddalenie od Stwórcy. Tylko oddzielając się od poziomu Ejn Sof i przychodząc do początku otwarcia, ona nabywa samodzielną formę i otrzymuje imię. Lecz jeżeli jej kli nie nabyło formy, to ją uważa się za nierozłączną z istotą Stwórcy i nie może nosić samodzielnego imienia. Kli bhiny alef jeszcze nie uważa się za kli, ponieważ gaśnie przed światłem. I jest to tajemnica powiedzianego o świecie Acilut, że on jest absolutną Boskością, jak napisano: „Istota, Boskość i kelim – jest to jedno.” I nawet dusze zwierząt, przychodząc poprzez świat Acilut, uważane jeszcze jednością z istotą Stwórcy.

7. W świecie Bria już panuje bhina bet, czyli kelim życzenia oddawać. I dlatego kiedy neszama schodzi w ten świat, to otrzymuje to kli i nazywa się tym imieniem – neszama, ponieważ już oddzieliła się od istoty Stwórcy. Jednak kli świata Bria bardzo oczyszczone, ponieważ jego właściwość równa się właściwościom Stwórcy i dlatego poziom neszama uważa się za całkowicie duchowy.

8. W świecie Jecira już panuje bhina gimel, zawierająca i życzenie otrzymywać. I dlatego kiedy neszama schodzi w ten świat i otrzymuje jego kelim, nabywając nową właściwość, ona otrzymuje imię ruach. Kelim poziomu ruach posiadają małe życzenie otrzymywać, czyli awijut. Ten awijut jest bardzo mały, on nie w całości oddziela duszę od istoty Stwórcy i ona, jak i wcześniej, jest duchowym poziomem.

9. W świecie Asia panuje bhina dalet, tam w całości jest uformowane kli wielkiego życzenia otrzymywać. I dlatego dusza otrzymuje kli, nazywające się ciałem (guf), które w całości oddzielone od istoty Stwórcy. Jego światło nazywa się nefesz, czyli światło, które nie ma samodzielnego ruchu.

I wiedz, że nawet najmniejszy element w świecie, zawiera w sobie wszystkie cztery poziomy ABE’A.

10. I poziom nefesz, czyli światło życia w ciele człowieka, pochodzi jesz mi jesz od istoty Stwórcy, lecz kiedy ona przechodzi poprzez cztery światy ABE’A, to stopniowo oddala się od światła Jego Liku, i przychodzi w kli, które nazywa się ciało.

Światło w tym kli bardzo małe, tak że niemożliwym jest ustawić jego więź ze Źródłem. Jednak zajmując się Torą i wykonując przykazania, żeby uczynić przyjemność dla Stwórcy, możliwym jest stopniowo oczyścić to kli, które nazywa się ciałem. I wtedy ono stanie się godnym otrzymywać wielki dostatek światła, przygotowany dla nas w Zamyśle stworzenia.

I o tym powiedział rabi Hananija ben Akaszija: „Zechciał Najwyższy oczyścić Israel i dać im zasługi, dlatego dał im Torę i przykazania.”

11. Teraz staje się możliwym rozgraniczyć pomiędzy duchowością i materialnym: poziom posiadający ukończone życzenie otrzymywać, czyli bhina dalet, nazywa się materialny. Ten poziom wypełnia wszystkie elementy rzeczywistości, które powstały przed naszym wzrokiem w tym świecie. Poziomy umieszczone powyżej tego wielkiego życzenia otrzymywać, nazywane są duchowymi, i są to światy ABE’A. One, i wszystko co je napełnia – powyżej tego świata.

I razem z tym należy wiedzieć, że kiedy mówi się o wzniesieniach lub upadkach w duchowych światach, nie należy łączyć tego z materialnymi procesami, które można sobie wyobrazić, które mają miejsce tylko w bhinie dalet. Im bardziej obiekt oddalony od bhiny dalet, tym on wyżej, a czym bardziej zbliżony do niej, tym uważa się za niższego.

12. Ustaliliśmy, że istota wszystkich stworzeń i stworzenia ogólnie – jest to tylko życzenie otrzymywać. A reszty nie uważa się za stworzenie, ponieważ pochodzi od istoty Stwórcy jesz mi jesz. Jeżeli tak, to dlaczego uważamy, że życzenie otrzymywać jest grube i nieczyste? I dlaczego nam wskazane jest oczyścić je siłą Tory i przykazań, dlaczego bez tego nie będzie osiągnięty wysoki cel Zamysłu stworzenia?

13. Podobnie do tego, jak materialne obiekty oddalają się jeden od drugiego zwiększeniem odległości, tak duchowe obiekty oddalone jeden od drugiego proporcjonalnie do różnicy właściwości pomiędzy nimi.

Na przykład ludzie, którzy posiadają podobne poglądy na życie, lubią jeden drugiego, i nawet jeżeli jeden z nich żyje daleko za morzem, jednak oni są bliscy. Lecz jeżeli ich zdania są we wszystkim diametralnie przeciwne, to nawet znajdując się w jednym pokoju, oni są dalecy jeden od drugiego.

Więc różnica poglądów dzieli, a podobieństwo zbliża.

I jeżeli na przykład, wszystkie jakości jednego człowieka przeciwne według właściwości jakościom drugiego, to oni oddaleni jeden od drugiego jak wschód od zachodu.

I zostaje wyjaśnione, że w duchowych światach oddalenie, zbliżenie, ziwug i połączenie – są to pojęcia powiązane tylko z różnicą właściwości. A ogólna reguła mówi: Odległość pomiędzy obiektami jest wprost proporcjonalna do różnicy właściwości pomiędzy nimi.

Każde stworzenie posiada życzenie otrzymywać. To kli jest niezbędne dla wykonywania Zamysłu stworzenia – uczynić dobro stworzeniom. Lecz razem z tym, właśnie ta właściwość całkowicie oddziela stworzenie od Stwórcy, zgodnie z regułą, która określa odległość. Stwórca pragnie tylko dawać i u Niego zupełnie nie ma nic od otrzymywania. A stworzenie odwrotnie. I nie może być bardziej przeciwnych właściwości, nie może być większego oddalenia niż to. Te przeciwieństwo właściwości oddziela stworzenia od Stwórcy.

14. Najwyższy stworzył C’A (cimcum alef), żeby uratować stworzenia od tego wielkiego oddalenia i podziału. Bhina dalet była oddalona w ten sposób od wszystkich parcufim świętości, wielka miara otrzymywania stała się pusta, bez światła.

Wszystkie parcufim świętości powstały siłą masachu ustawionego w ich kli malchut. Ich bhina dalet nie przyjmuje światła, i kiedy or elion przeciąga się i rozprzestrzenia się do stworzenia, masach ten odpycha go. To uważa się za uderzenie (bitusz) pomiędzy or elion i masachem, który wznosi or hozer z dołu do góry i to światło obłacza dziesięć sfirot or elion.

Odepchnięte światło nazywa się or hozer i obłaczając się na or elion staje się altruistycznym kli otrzymywania dla or elion – zamiast bhiny dalet, ponieważ później kli malchut rozszerza się zgodnie z wielkością or hozer, które wzniosło się i obłóczyło or elion z dołu do góry. I ona rozprzestrzenia się również z góry w dół. I światło w ten sposób obłacza się w kelim, czyli w or hozer.

I w tym jest tajemnica rosz i guf każdego poziomu. Ziwug de-akaa or elion z masachem wznosi or hozer z dołu do góry i obłacza dziesięć sfirot or elion na poziomie dziesięciu sfirot de-rosz (korzeni kelim), ponieważ to obłóczenie jeszcze nie jest odczuwalne tam. A następnie, kiedy malchut razem z or hozer rozprzestrzenia się z góry w dół, to or hozer staje się odczuwalnym kli dla or elion, i odbywa się proces obłóczenia światła w kelim. I te ukończone kelim nazywane są bhiną guf.

15. Tak zostają stworzone w świętych parcufim nowe kelim, które zajmują poziom bhiny dalet po C’A – z or hozer, które powstaje od ziwug de-akaa na masachu.

Należy zrozumieć istotę or hozer. Jak ono stało się kli otrzymywania? Przecież jest to tylko światło, które było zawrócone i nieprzyjęte, a więc jego funkcja jest przeciwna jego właściwościom.

Człowiek ma pragnienie do dobrych uczynków i odczuwa obrzydzenie do otrzymywania błaga bez żadnych podstaw do tego, na przykład człowiek przyszedł do domu przyjaciela i jego zaprosili do stołu. Nawet będąc bardzo głodnym, zwykły człowiek odmówi zjedzenia, ponieważ niezręcznie mu przyjmować poczęstunki. Lecz jeżeli jego przyjaciel prosi go wiele razy, tak że staje się jasne, że jemu przyjemnie, żeby przyjaciel zjadł u niego, i on obrazi się, jeżeli przyjaciel odmówi się od jedzenia, wtedy człowiek zgadza się i będzie jeść. Ponieważ teraz on już nie odczuwa siebie w stanie otrzymującego cokolwiek bezpodstawnie. Co więcej, on odczuwa, że czyni dobro nie obrażając przyjaciela.

I ty widzisz, że chociaż odczucie głodu i apetyt są kelim dla jedzenia, i ten człowiek był głodny, jednak nie mógł jeść z powodu wstydu. Lecz kiedy jego przyjaciel prosił go, a on odmawiał się od jedzenia, to w nim były formowane nowe kelim dla otrzymywania pokarmu. Ponieważ siła namawiania przyjaciela z jednej strony, i jego odmowy otrzymać jedzenie z drugiej strony, w końcu tworzą kli otrzymywania ze względu na oddawanie, i człowiek może odczuć, że on je z celem uczynić przyjemność swojemu przyjacielowi. Tak urodziły się nowe kelim dla otrzymania pokarmu.

I główna właściwość tych kelim, to nie odczucie głodu i nie apetyt, a odmowa od pokarmu, chociaż bez odczucia głodu i apetytu niemożliwym jest cokolwiek zjeść.

16. Na tym przykładzie można zrozumieć sens ziwug de-akaa i istotę or hozer, które staje się nowym kli dla otrzymywania or elion zamiast bhiny dalet. Uderzenie or elion w masach i jego życzenie rozprzestrzeniać się do bhiny dalet podobne jest do prośby przyjaciela, żeby zjadł w jego domu, ponieważ tak samo jak przyjaciel chce, żeby przyjęli od niego poczęstunki, tak i or elion pragnie rozprzestrzenić się do otrzymującego.

A masach odpychający światło podobny do odmowy zjedzenia zaproponowanych pokarmów, ponieważ odpycha zaproponowane dobro. I tak samo, jak właśnie odmowa staje się prawdziwym kli dla pokarmów przyjaciela, tak samo i or hozer, które wznosi się siłą uderzenia masachu i or elion, staje się nowym kli dla or elion zamiast bhiny dalet, która była jako kli otrzymywania do C’A. Co prawda to kli istnieje tylko w parcufim świętości światów ABE’A, a nie w parcufim klipot i nie w materialnym świecie, gdzie sama bhina dalet służy do otrzymywania. I dlatego te bhinot oddalone od or elion, ponieważ różnica właściwości pomiędzy nimi i bhiną dalet dzieli je. I dlatego i klipot, i grzesznicy uważani są za martwych, ponieważ życzenie otrzymywać oddala ich od wyższego życia.

Pięć poziomów masachu

17. Do tej pory zostały wyjaśnione trzy główne zasady mądrości kabały:

Pierwsza – or i kli. Or powstaje bezpośrednio z istoty Stwórcy, a kli – jest to bhina życzenia otrzymywać, która włączona w to światło. I tak światło, wcześniej jedyne z istotą Stwórcy, przechodzi w kategorię stworzenia. To życzenie otrzymywać jest bhiną malchut, która rozróżnia się w or elion, i dlatego malchut nazywa się „Imię Jego”, w tajemnicy powiedzianego: „On i Imię Jego – są jednością”, ponieważ gematria słowa „Imię Jego” równa się gematrii słowa „życzenie”.

Druga – opis dziesięciu sfirot i czterech światów ABE’A. Mowa idzie o czterech bhinot umieszczonych jedna pod drugą, i życzenie otrzymywać schodzi po tych poziomach, aż nie staje się stałym kli.

Trzecia – cimcum i masach, które są obecne u tego kli otrzymywania, czyli w bhinie dalet, i powstanie alternatywnych kelim otrzymywania w dziesięciu sfirot, które nazywane są or hozer.

I należy dobrze zbadać i zapamiętać te zasady we wszystkich detalach, ponieważ bez tego niemożliwym jest zrozumieć żadnego słowa w mądrości kabały.

18. Masach dzieli się na pięć bhinot. Wielkość or hozer odpowiada sile ziwug de-akaa, a ta siła odpowiada poziomowi masachu.

Należy zrozumieć, że na skutek cimcuma bhina dalet nie może otrzymać dziesięciu sfirot światła. Or hozer, odepchnięty od masachu poprzez siłę ziwug de-akaa, staje się kli otrzymywania zamiast bhiny dalet. Jednak bhina dalet (życzenie otrzymać) zobowiązana być złączoną z or hozer, ponieważ inaczej ono nie stanie się kli otrzymywania.

Siła odmowy przyjąć poczęstunek, staje się kli otrzymywania zamiast życzenia. W naszym przykładzie odczucie głodu i apetyt są zwykłymi kelim dla otrzymywania pokarmu, lecz one były zablokowane z powodu wstydu i niechęci otrzymać niezasłużone prezenty. I tak, siła pokonania życzenia przy odmowie od pokarmu stała się kli zamiast życzenia (głodu i apetytu). Ona odwróciła otrzymywanie w oddawanie. Tak było uformowane kli godne przyjąć poczęstunek przyjaciela. Co prawda z tego nie wynika, że już nie ma niezbędności w zwykłych kelim otrzymywania (głód i apetyt). Lecz głód i apetyt w danym wypadku niezbędne tylko po to, żeby dogodzić przyjacielowi swoją zgodą zjeść z nim poczęstunek. Wychodzi, że głód i apetyt były odrzucone w swojej zwykłej postaci, lecz siłą odmowy od pokarmu nabyły nową formę – otrzymywanie ze względu na oddawanie, a poniżenie obróciło się w szacunek. Więc zwykłe kelim otrzymywania, które były wcześniej, działają, lecz nabyły nową formę. Stąd wynika, że bhina dalet nie mogła być kli otrzymywania z powodu swojego awijutu, ponieważ to oddalało ją od dającego. Jednak kiedy masach, ustawiony na bhinę dalet, dokonał bitusz z or elion i wzniósł je, pojawiła się nowa właściwość, która nazywa się or hozer. Jest to podobne do powiedzianego w poprzednim przykładzie, gdzie właściwość otrzymywania obróciła się we właściwość oddawania. Przecież pierwsza właściwość nie była zmieniona, ponieważ i teraz ten człowiek je z apetytem. Tak samo i tu: cały awijut, czyli cała siła otrzymywania bhiny dalet, tworzy or hozer (będąc jednocześnie nim). I w ten sposób or hozer staje się godnym kli otrzymywania. Patrz punkt 15.

My rozróżniamy w masachu dwie siły: pierwsza – kaszijut (siła odpychająca or elion), i druga – awijut (siła życzenia otrzymywać bhiny dalet włączona w masach). Podczas ziwug de-akaa, siłą kaszijut masachu, jego awijut obraca się w oczyszczenie, i jego otrzymywanie obraca się w oddawanie.

Te dwie siły masachu działają na pięciu poziomach: keter, hochma, bina, tiferet i malchut. Zazwyczaj te pięć bhinot nazywane są jako cztery bhiny: hochma, bina, tiferet, malchut. Patrz punkt 5.

19. Uczyliśmy, że tylko bhina dalet (a nie pierwsze trzy) nazywa się kli. Lecz biorąc pod uwagę, że trzy pierwsze bhiny są przyczyną ukończenia bhiny dalet, one włączone w nią. I tak bhina dalet posiada cztery bhiny, miary otrzymywania: pierwsza – najmniejsze kli, druga – większa i grubsza od pierwszej, a trzecia – większa i grubsza od drugiej. I w końcu bhina dalet – najbardziej gruba, i forma jej otrzymywania jest ukończona. Bhina dalet zawiera również korzeń wszystkich czterech bhinot, czyli keter – najbardziej oczyszczony poziom. I jest to pięć bhinot otrzymywania, włączonych w bhinę dalet, nazywanych również dziesięć sfirot: keter, hochma, bina, tiferet, malchut.

20. Pięć bhinot otrzymywania, włączone w czwartą, nazywane są: keter, hochma, bina, tiferet i malchut, ponieważ do cimcuma bhina dalet zawiera w sobie wszystkie dziesięć sfirot or elion, w tajemnicy powiedzianego: „On Jeden i Imię Jego – jednością”. Ponieważ wszystkie światy włączone w tą bhinę. Obłóczenie bhiny dalet na dziesięć sfirot rozróżnia się według wspomnianych pięciu bhinot. Każda z jej pięciu bhinot obłacza światło odpowiedniego poziomu dziesięciu sfirot or elion: bhina szoresz w bhinie dalet obłacza światło keter w dziesięciu sfirot, bhina alef w bhinie dalet obłacza or hochma w dziesięciu sfirot, bhina bet obłacza światło biny, bhina gimel obłacza światło tiferet, i bhina dalet, którą posiada, obłacza światło malchut. I teraz, na skutek C’A, kiedy bhina dalet już nie może być kli otrzymywania, pięć poziomów jej awijuta również nazywane są pięcioma sfirot: keter, hochma, bina, tiferet, malchut.

21. Tobie już wiadomo, że ogólnie istota masachu wyrażona jest terminem kaszijut, co mówi o jego właściwości – twardo odpychać światło, nie pozwalając jemu przeniknąć za masach. Masach zupełnie nie pozwala or elion przeniknąć w malchut, czyli w bhinę dalet. Całe światło, które mogłoby obłóczyć się w kli malchut, jest odpychane poprzez ten masach.

Pięć poziomów awijuta, odnoszących się do bhiny dalet, włączone w masach i połączone z właściwością kaszijut. I dlatego rozróżniamy w masachu pięć rodzajów ziwug de-akaa, zgodnie z pięcioma bhinot jego awijut. Jeżeli masach zawiera wszystkie pięć bhinot awijut, to ziwug de-akaa wznosi or hozer, obłaczające wszystkie dziesięć sfirot – do bhiny keter. Jeżeli w masachu brakuje awijut dalet, to or hozer, które on wznosi, obłacza dziesięć sfirot tylko do bhiny hochma – bez sfiry keter. Jeżeli w masachu brakuje bhiny dalet i gimel, to or hozer, które on wznosi, obłacza dziesięć sfirot tylko do poziomu bina – bez sfirot keter i hochma. I odpowiednio, awijut bhiny szoresz i bhiny alef masachu pozwalają or hozer, który on wznosi, obłóczyć dziesięć sfirot tylko do poziomu tiferet – bez sfirot keter, hochma i bina, a jeżeli w masachu pozostaje tylko awijut szoresz, to jego ziwug de-akaa jest bardzo słaby i obłacza tylko bhinę malchut, bez pierwszych dziewięciu sfirot: keter, hochma, bina i tiferet.

22. Ty widzisz, jak pięć bhinot dziesięciu sfirot wychodzą na pięć rodzajów ziwug de-akaa masachu, zgodnie z pięcioma poziomami jego awijut. Wiadomo, że światło bez kli jest niepoznawalne. Również wiemy, że te pięć wielkości awijut powstają od pięciu bhinot awijut w bhinie dalet, które do cimcuma były pięcioma kli w bhinie dalet, obłaczającymi dziesięć sfirot: keter, hochma, bina, tiferet i malchut, a na skutek C’A one włączone w pięć bhinot masachu. A kiedy masach wznosi or hozer, one ponownie stają się pięcioma kelim, na poziomie or hozer, dla dziesięciu sfirot: keter, hochma, bina, tiferet i malchut – zamiast pięciu kelim, które były w bhinie dalet do cimcuma. I rzecz jasna, jeżeli w masachu są obecne wszystkie pięć bhinot awijuta, więc on posiada wszystkie pięć kelim obłaczające światło. Patrz punkt 18.

Lecz jeżeli w masachu brakuje bhiny dalet awijuta, więc w nim są tylko cztery kli i on może obłóczyć wyłącznie cztery bhiny światła – hochma, bina, tiferet i malchut. Jemu brakuje bhiny światła keter, ponieważ jemu brakuje kli – awijut bhiny dalet. A jeżeli w masachu brakuje awijut bhiny gimel, w nim pozostają tylko trzy bhiny: szoresz, alef i bet, i te trzy kli mogą obłóczyć tylko trzy rodzaje światła – bina, tiferet i malchut, i w takim wypadku brakuje dwóch rodzajów świateł – keter i hochma, i brakuje dwóch kelim – bhiny gimel i dalet.

Obecność w masachu dwóch bhinot awijut – szoresz i alef, sprawia, że posiada on dwa kelim i możliwość obłóczenia tylko bhinot światła tiferet i malchut. Na takim poziomie brakuje trzech bhinot świateł: keter, hochma i bina, i trzech kelim – bhinot bet, gimel i dalet.

Jeżeli masach posiada tylko awijut szoresz, u niego jest wyłącznie jedno kli, i on może obłóczyć wyłącznie światło malchut tego poziomu. Brakuje czterech rodzajów świateł: keter, hochma, bina i tiferet, jak również jemu brakuje i czterech kelim – awijut bhinot dalet, gimel, bet, alef. Więc można stąd wyprowadzić regułę: Poziom parcufa jest proporcjonalny do wielkości awijut masachu. Masach bhiny dalet wyprowadza poziom keter, masach bhiny gimel – poziom hochma, bhiny bet – poziom biny i bhiny alef wyprowadza poziom tiferet, a masach bhiny szoresz wyprowadza poziom malchut.

23. Jednak pozostaje niejasnym pytanie: Dlaczego jeżeli brakuje w masachu kli malchut (bhiny dalet), to w parcufie brakuje właśnie światła keter? Na początku nie powinno byłoby być światła malchut! Jak również, dlaczego jeżeli w parcufie brakuje i kli tiferet, to parcufowi brakuje or hochma? Wydawałoby się, że powinno brakować poziomu światła tiferet i malchut. I wtedy w pierwszym wypadku parcuf posiadałby bhinot keter, hochma, bina i tiferet, a w drugim wypadku parcuf posiadałby bhinot keter, hochma i bina. Patrz punkt 20.

24. Odpowiedzią na to pytanie jest następująca reguła: W każdym parcufie istnieje odwrotna zależność pomiędzy brakującymi kelim i brakującymi światłami. Pierwsze w parcufie wychodzą wyższe kelim według swojej kolejności: keter, hochma, bina, tiferet i malchut, i dlatego przyjętym jest nazywać kli w kolejności: keter, hochma, bina, tiferet i malchut – z góry w dół.

W bhinot świateł odbywa się odwrotnie: niższe poziomy światła wchodzą w parcuf jako pierwsze. Kolejność ich wejścia w parcuf: nefesz (światło malchut), ruach (światło Z’A), neszama (światło biny), haja (światło sfiry hochma), i ostatnie wchodzi światło jechida, odnoszące się do sfiry keter. Dlatego przyjętym jest określać poziomy światła z dołu do góry – NaRaNHa’J.

W ten sposób, jeżeli parcuf posiada wyłącznie jedno kli, więc to obowiązkowo będzie najwyższe kli – keter, i w niego wchodzi nie or jechida, odnoszące się do tego kli, a najniższe światło, or nefesz, ono obłacza się w kli keter. A jeżeli parcuf posiada dwa kli – to są to kli keter i hochma. Teraz w ten parcuf wchodzi również or ruach, or nefesz opuszcza się z kli keter do kli hochma, a or ruach zajmuje kli keter.

Następnie w parcuf wchodzi or neszama i zajmuje kli keter. Wtedy or ruach opuszcza się w kli hochma, a or nefesz w kli bina.

Następne w kolejności – or haja. Ono zajmuje kli keter. Wtedy or neszama opuszcza się w kli hochma, or ruach w kli bina, a or nefesz w kli tiferet.

I ostatnie wchodzi najwyższe – or jechida, zajmując kli keter, i wtedy or haja zapełnia kli hochma, or neszama kli bina, or ruach kli tiferet, i or nefesz – malchut. Widzimy, że tylko wtedy, kiedy w parcufie są obecne wszystkie kelim, to każdy poziom światła napełnia kli, odpowiadające jemu.

25. I dopóki istnieje stan, że w parcufie brakuje kelim, poziomy światła wypełniające kli nie odpowiadają poziomom kelim, i jak powiedziano, istnieje odwrotna zależność pomiędzy brakującymi poziomami światła i brakującymi kelim. Jeżeli nie ma kli malchut, to brakuje or jechida, a przy nieobecności kli tiferet i malchut – brakuje or jechida i haja.

Również zwróćmy uwagę, że każda ponownie wychodząca bhina światła, obłacza się przede wszystkim w kli keter, ponieważ jest reguła: Każdy „otrzymujący” światło, przyjmuje je w najbardziej czyste kli, co jest w keterze. Dlatego wszystkie te bhinot światła, które już obłóczone w parcuf, zmuszone opuścić się o jeden poziom niżej, żeby dać miejsce nowej bhinie światła. Kiedy przychodzi or ruach, or nefesz opuszcza się z kli keter w kli hochma. Ono uwalnia miejsce w kli keter dla nowego światła – poziomu ruach. A jeżeli nowe światło – jest to neszama, to i ruach przechodzi z kli keter w kli hochma, uwalniając kli keter dla nowego or neszama. I dlatego or nefesz, które wypełniało kli hochma, opuszcza się w kli bina itd. I wszystko to jest niezbędne, żeby uwolnić kli keter dla nowej bhiny światła.

I zapamiętaj bardzo dobrze tę regułę, żebyś zawsze mógł rozróżnić, czy mówi się o kelim, czy o światłach.

I zostało opisane pięć bhinot masachu i ich wpływ na poziomy parcufim – jeden poniżej drugiego.

Pięć parcufim świata A’K

26. Opisaliśmy pojęcie masachu, który był ustawiony w kli malchut, czyli w bhinie dalet po cimcumie, jak również pięć rodzajów ziwug de-akaa w tym masachu, wyprowadzające pięć bhinot dziesięciu sfirot – jedna pod drugą. Przystąpimy do opisu pięciu parcufim A’K, które stoją przed czterema światami ABE’A. Tobie już wiadomo, że or hozer, wznosząc się siłą ziwug de-akaa z dołu do góry, obłacza dziesięć sfirot or elion. I sam on może obłóczyć tylko trzy kli, które nazywane są dziesięć sfirot de-rosz. I żeby uczynić kelim doskonałymi, malchut de-rosz rozszerza się od dziesięciu sfirot or hozer, obłaczających dziesięć sfirot de-rosz. I tym rozprzestrzenieniem kończy się formowanie kelim, które nazywane są guf parcufa. Tak, że w każdym parcufie zawsze są dwie bhiny: dziesięć sfirot rosz i dziesięć sfirot guf. Patrz punkt 14.

27. Na skutek C’A, bhina dalet zaprzestała być kli dla or elion. W niej był ustawiony masach. W naturze or elion – są nieustające próby obłóczyć się w kli malchut, lecz masach, ustawiony na tym poziomie, odpycha to światło, tworząc or hozer. To odpychanie ma odniesienie do awijut bhiny dalet, i dlatego or hozer było wzniesione do bhiny keter w or elion, co uczyniło je obłóczeniem i kli szoresz dla dziesięciu sfirot or elion, które nazywane są dziesięć sfirot de-rosz pierwszego parcufa de-A’K.

A następnie, ta malchut rozszerzyła się i rozprzestrzeniła się razem z or hozer siłą dziesięciu sfirot de-rosz w dziesięć nowych sfirot – z góry w dół. I w ten sposób stały się doskonałymi kelim odnoszące się do poziomu guf. I całe to światło, które wyszło w dziesięciu sfirot de-rosz, obłóczyło się również w dziesięć sfirot de-guf. I tak został ukończony pierwszy parcuf de-A’K – rosz i guf.

28. Następnie ten proces powtórzył się ponownie, lecz z masachem awijut bhiny gimel. I w skutek tego pojawiła się bhina hochma – rosz i guf. Ponieważ masach, w którym brakuje bhiny dalet, ma tylko cztery kli: keter, hochma, bina i tiferet. A więc or hozer może obłóczyć tylko cztery bhiny światła: haja, neszama, ruach i nefesz. I brakuje tylko światła jechida, i parcuf nazywa się A’B de-A’K.

Następnie odbywa się ziwug de-akaa na masach kli malchut, na bhinę bet. I w skutek tego pojawia się poziom bina – rosz i guf. Ten parcuf nazywa się Sa’G de-A’K. W nim brakuje dwóch kelim – Z’A i malchut, i dwóch bhinot światła – haja i jechida.

A następnie odbywa się ziwug de-akaa na masach kli malchut, na bhinę alef. I w skutek tego pojawia się poziom tiferet – rosz i guf. Ten parcuf nazywa się M’A i Bo’N de-A’K. W nim brakuje trzech kelim: bina, Z’A i malchut, i trzech świateł: neszama, haja, jechida. Jego światła ruach i nefesz obłóczone w kelim keter i hochma, patrz punkt 24.

29. Taki jest stan wyjścia pięciu parcufim de-A’K, które nazywane są: Galgalta, A’B, Sa’G, M’A i Bo’N – jeden pod drugim. Każdy niższy ma o jeden poziom mniej niż ten, który jest nad nim. W parcufie A’B brakuje or jechida, w parcufie Sa’G jest nieobecne również or haja, a w parcufie M’A i Bo’N brakuje do tego or neszama. I już mówiliśmy, że poziom światła parcufa zależy do awijuta masachu, na który był uczyniony ziwug de-akaa. Patrz punkt 18. Jednak należy zrozumieć: co jest przyczyną zmniejszenia awijut masachu – poziom za poziomem, tak że pojawiło się pięć parcufim z pięciu rodzajów ziwug de-akaa, co w nim?

Oczyszczenie masachu i stworzenie parcufa

30. Należy przyłożyć wysiłek, żeby dobrze zbadać sens pojęcia „oczyszczenie masachu de-guf”, które odbywa się w każdym z parcufim de-A’K, w świecie Nekudim i w świecie naprawienia. To pomoże nam zrozumieć zejście bhinot według pięciu poziomów, opisanych w pięciu parcufim de-A’K, jak również we wszystkich bhinot w pięciu parcufim każdego z czterech światów ABE’A, do bhiny malchut de-Asia.

31. U każdego parcufa lub bhiny są dwa rodzaje światła: or makif i or pnimi. Or makif pierwszego parcufa de-A’K – jest to światło Ejn Sof Baruchu, wypełniające całą realność.

Na skutek C’A, na poziomie malchut był ustawiony masach, i na ten masach odbył się ziwug de-akaa ze światłem Ejn Sof. Siłą masachu było wzniesione or hozer, które przyciągnęło or elion do bhiny dziesięciu sfirot de-rosz i de-guf, w świat cimcuma. Jednak to przyciągnięcie światła w A’K z Ejn Sof Baruchu nie wypełnia całej rzeczywistości, jak to było do C’A. W nim jest rozróżnialny początek i koniec. Jest to zauważalne przy rozpatrywaniu „z góry w dół”, ponieważ jego światło zaprzestaje w kropce tego świata (malchut mesajemet, zamykająca malchut), w tajemnicy napisanego: „I stały nogi jego w tym dniu na Oliwnej górze”. To jest zauważalne przy rozpatrywaniu „z wewnątrz na zewnątrz”. Tak samo jak i jest dziesięć sfirot z góry w dół (keter, hochma, bina, tiferet i malchut), i malchut zamyka parcuf A’K z dołu, tak samo jest dziesięć sfirot – keter, hochma, bina, tiferet i malchut, w rozpatrywaniu „od wewnątrz na zewnątrz”, które nazywane są:

• mocha – mózg (keter),
• acamot – kości (hochma),
• gidin – żyły (bina),
• basar – mięso (tiferet),
• or – skóra (malchut, or z literą „ajn”, czyli „skóra”, a nie or z literą „alef” – czyli światło).

I or – jest to bhina malchut zamykająca parcuf z zewnątrz. Przy tym rozpatrywaniu parcuf A’K uważa się w stosunku do Ejn Sof Baruchu, napełniającego całą rzeczywistość, tylko jak cienka linia, ponieważ parcuf or (skóra) zamyka go i ogranicza go z zewnątrz ze wszystkich stron tak, że on nie może rozszerzyć się i zapełnić pustej przestrzeni (miejsca gdzie odbył się cimcum). Pozostaje tylko cienka linia, umieszczona pośrodku pustej przestrzeni.

I wielkość światła otrzymana w A’K (cienka linia), nazywa się or pnimi, a różnica pomiędzy or pnimi w A’K i światłem Ejn Sof Baruchu nazywa się or makif. To światło pozostaje na poziomie światła otaczającego parcuf A’K, ponieważ ono nie może przeniknąć wewnątrz parcufa.

32. Więc stało się zrozumiałe, że nie ma granicy wielkości or makif de-A’K, lecz z tego nie wynika wniosek, że ten or makif – jest to sam Ejn Sof Baruchu, wypełniający całą realność. W rzeczywistości, kiedy odbył się ziwug de-akaa na malchut de-rosz de-A’K, czyli Ejn Sof uderzył tam w masach, pragnąc przeniknąć do bhiny dalet de-A’K, jak to było do cimcuma, masach w malchut de-rosz de-A’K odpycha go od bhiny dalet. I ten or hozer stał się również jako kli dla or elion.

Jednak jest wielka różnica pomiędzy otrzymywaniem w bhinę dalet do cimcuma i otrzymywaniem za pośrednictwem or hozer po cimcumie. Przecież or hozer obłóczyło wyłącznie cienką linię, która posiada początek i koniec. I to odbyło się na skutek uderzenia or elion z masachem. I to światło, które było odepchnięte od parcufa A’K poprzez masach, czyli całe to or elion, które Ejn Sof Baruchu pragnął przekazać w bhinę dalet, lecz nie przekazał z powodu masachu, staje się or makif dla parcufa A’K.

Nie ma zmiany lub zniknięcia w duchowych światach, jest tylko dodatek właściwości, jeżeli światło Ejn Sof dąży do parcufa A’K, żeby obłóczyć się w bhinę dalet, to powinno to odbyć się bez względu na to, że masach odrzucił to światło, to nie zaszkodzi przyciągnięciu światła Ejn Sof. Jego życzenie zostanie spełnione, lecz w inny sposób. To odbędzie się za pomocą wielu ziwugim w pięciu światach A’K i ABE’A do gmar tikun. Kiedy bhina dalet będzie całkowicie naprawiona poprzez te ziwugim i stanie się doskonała, wtedy Ejn Sof obłóczy się w nią, jak i wcześniej. Więc nie odbyła się żadna zmiana i zniknięcie z powodu uderzenia masachu i or elion. O tym powiedziano w księdze Zohar: „Nie ma odpoczynku u Ejn Sof w jego próbach połączenia się z jego parą.” Lecz do gmar tikun światło Ejn Sof staje się or makif, które gotowe obłóczyć się później w bhinę dalet. A póki co, ono otacza i oświeca ją z zewnątrz szczególnym świeceniem, które sprzyja jej stopniowemu naprawieniu, żeby w swoim czasie to światło Ejn Sof było przyjęte jak i wcześniej.

Bitusz pomiędzy or makif i or pnimi

33. Właśnie bitusz pomiędzy or pnimi i or makif jest przyczyną oczyszczenia masachu i zniknięcia ostatniego poziomu jego awijut. Te dwa rodzaje światła przeciwne jedno drugiemu według swojej istoty, lecz obydwa połączone z masachem malchut de-rosz de-A’K, i dlatego pomiędzy nimi odbywa się uderzenie.

Wyjaśnienie. Ziwug de-akaa, odbywający się w pe de-rosz de-A’K, czyli na masach malchut de-rosz, która nazywa się pe, jest przyczyną dwóch zjawisk: pierwsze – obłóczenie or pnimi de-A’K w or hozer (jak powiedziano w punkcie 14) i drugie – wyjście or makif. Ponieważ kiedy masach nie pozwala światłu Ejn Sof obłóczyć się w bhinę dalet, to światło Ejn Sof (całe to światło, które nie może być obłóczone w or hozer) wychodzi na zewnątrz i staje się or makif. I tak masach w pe jest przyczyną na równi – jak or pnimi, tak i or makif.

34. Wyjaśniliśmy, że jak or pnimi tak i or makif połączone z masachem, lecz to połączenie odbywa się przeciwnymi sobie działaniami. W tej samej mierze, w jakiej masach przyciąga część or elion wewnątrz parcufa za pośrednictwem or hozer, obłóczonego na or elion, również on oddala or makif, nie pozwalając jemu przeniknąć w parcuf. Cała miara światła, co pozostaje poza parcufem (or makif), jest bardzo wielka z powodu masachu, który nie pozwala temu światłu przeniknąć w A’K (jak powiedziano w punkcie 32). Ten fakt jest rozpatrywany jako uderzenie światła w masach, który je odpycha. Czyli życzenie światła przeniknąć w parcuf uważa się jako uderzenie w masach.

Z innej strony siły kaszijut i awijut masachu uderzają w or makif, pragnące przeniknąć wewnątrz, i zatrzymują go, podobnie do tego, jak masach uderza w or elion podczas ziwuga. To uderzenie, odbywające się pomiędzy or makif i awijutem masachu, nazywane jest bitusz pomiędzy or makif i or pnimi.

Co prawda, ten bitusz odbywa się wyłącznie na poziomie guf parcufa, ponieważ tylko tam jest obłóczenie światła w kelim, które pozostawiają or makif poza kelim. Lecz inaczej jest w dziesięciu sfirot rosz – tam nie ma bitusz, ponieważ tam or hozer uważa się nie jako kelim, a tylko za ich subtelne korzenie. Więc ich światło jeszcze nie uważa się ograniczonym poprzez or pnimi, i nie ma możliwości odróżnić or pnimi od or makif. A jeżeli tak, to nie jest możliwym mówić o uderzeniu or pnimi i or makif w dziesięciu sfirot rosz. I tylko wtedy, kiedy światło rozprzestrzenia się poniżej pe, w dziesięć sfirot de-guf, i obłacza się w kelim (w dziesięć sfirot or hozer poniżej pe), tam odbywa się uderzenie pomiędzy or pnimi, znajdującym się w kelim, i or makif, które nie przeniknęło w kelim.

35. I ten bitusz trwa do tej pory, dopóki or makif nie oczyści masachu od całego awijuta. I wtedy masach wznosi się do swego wyższego korzenia – w pe de-rosz, ponieważ masach i awijut de-guf (z góry w dół) są już oczyszczone, i pozostaje tylko korzeń de-guf – poziom masachu de-malchut de-rosz (masach w pe). Czyli masach oczyszcza się od całego awijuta z góry w dół, dzielącego pomiędzy or pnimi i or makif, i w nim pozostaje tylko awijut z dołu do góry, gdzie jeszcze nie ma różnicy pomiędzy or pnimi i or makif.

Wiadomo, że podobieństwo właściwości zbliża duchowe obiekty. Kiedy masach de-guf był oczyszczony od całego awijuta de-guf i w nim pozostał tylko awijut równy masachowi w pe de-rosz, jego właściwość zrównała się z właściwością masachu de-rosz, i masach de-guf przestał różnić się od masachu de-rosz. I o tym powiedziano, że masach de-guf wzniósł się w pe de-rosz.

A kiedy masach de-guf był włączony w masach de-rosz, to on był włączony w ziwug de-akaa, co w masachu pe de-rosz. Na niego ponownie był uczyniony ziwug de-akaa i od tego powstało dziesięć sfirot nowego poziomu, który nazywa się A’B de-A’K i parcuf hochma de-A’K. Ten parcuf uważa się za syna i porodzenie pierwszego parcufa de-A’K.

36. Po tym jak w parcufie A’B de-A’K były ukończone poziomy rosz i guf, w nim odbył się bitusz pomiędzy or pnimi i or makif – podobnie jak w pierwszym parcufie de-A’K. Wtedy masach jego guf również był oczyszczony od całego awijuta de-guf, jego właściwość stała się podobna do masachu de-rosz i on włączył się w ziwug na poziomie pe de-rosz. Tak tam ponownie odbył się ziwug de-akaa i wyprowadził nowy poziom dziesięciu sfirot na poziomie bina, który nazywa się Sa’G de-A’K. Ten parcuf nazywa się synem i porodzeniem parcufa A’B de-A’K, ponieważ on powstał od ziwug de-pe w jego rosz. I w ten sam sposób wyszły parcufim od Sa’G de-A’K i niżej.

Stworzenie parcufim jeden pod drugim

37. I było wyjaśnione, jak parcufim wyszły jeden po drugim. To odbyło się siłą bitusz pomiędzy or pnimi i or makif, oczyszczającym masach de-guf i doprowadzającym go do podobieństwa właściwości z masachem w pe de-rosz. Wtedy masach de-guf był włączony w ziwug de-akaa, co w pe de-rosz. I wyprowadził tym ziwugiem nową bhinę dziesięciu sfirot. Ta nowa bhina uważa się za syna i porodzenie poprzedniego parcufa. I tą drogą z parcufa keter wychodzi A’B, z parcufa A’B wychodzi Sa’G, a z parcufa Sa’G wychodzi M’A, i tak samo wychodzi reszta poziomów w światach Nekudim i ABE’A.

Jednak dlaczego dziesięć sfirot de-A’B wyszło tylko na bhinę gimel, a nie na dalet, i dlaczego parcuf Sa’G wyszedł tylko na bhinę bet? Innymi słowy, dlaczego każdy niższy parcuf niżej o jeden poziom niż wyższy, i dlaczego one nie były stworzone wszystkie na jednym poziomie?

38. Obejrzyjmy to. Dlaczego dziesięć sfirot parcufa A’B uważane są za porodzenie pierwszego parcufa de-A’K? Przecież parcuf A’B powstał od ziwug de-akaa w pe de-rosz w pierwszym parcufie – tak samo jak dziesięć sfirot de-guf pierwszego parcufa. Czym on różni się od pierwszego parcufa, żeby uważać się za jego porodzenie i być zaliczonym jako drugi?

Jest wielka różnica pomiędzy masachem de-rosz i masachem de-guf, ponieważ są dwa rodzaje malchut w parcufie. Pierwsza malchut – mezdaweget (łącząca) z or elion siłą masachu, który ustawiony w niej. Druga malchut mesajemet (zamykająca) or elion dziesięć sfirot de-guf siłą masachu, który ustawiony w niej. Różnica pomiędzy nimi podobna jest do różnicy pomiędzy Stwórcą i stworzeniem, ponieważ malchut de-rosz, łącząc się z or elion podczas ziwug de-akaa, uważa się Stwórcą dla guf. Przecież masach, ustawiony w niej, nie zlikwidował or elion, uderzając o niego, a odwrotnie, wzniósł or hozer, które obłóczyło i przyciągnęło or elion na poziomie dziesięciu sfirot de-rosz. I światło rozprzestrzenia się z góry w dół, tak że dziesięć sfirot or elion obłaczają się w kelim or hozer, które nazywają się guf. I dlatego masach i malchut de-rosz uważane są Stwórcą dla dziesięciu sfirot de-guf, i w nich jeszcze nie rozróżnia się ograniczenia lub odpychania.

Lecz nie można powiedzieć tego samego o masachu i malchut de-guf. Rozprzestrzenienie dziesięciu sfirot od pe de-rosz z góry w dół odbywa się tylko do poziomu malchut w tych dziesięciu sfirot, ponieważ or elion nie może przeniknąć w malchut de-guf z powodu masachu ustawionego w niej. Ten masach przeszkadza przeniknięciu światła w malchut i dlatego parcuf tam kończy się, i sfira malchut staje się zamykającą i końcem parcufa. Więc cała siła cimcuma i ograniczenia objawia się tylko w masachu i w malchut de-guf, a to znaczy, że bitusz pomiędzy or makif i or pnimi odbywa się tylko w masachu de-guf, ponieważ on ogranicza i oddala or makif. I to nie odbywa się w masachu de-rosz, który tylko przyciąga i obłacza światło, lecz siła ograniczenia w nim jeszcze zupełnie nie jest objawiona.

39. Wyjaśniliśmy, że na skutek bitusz or makif i or pnimi masach zamykającej malchut wzniósł się na poziom masachu łączącej malchut, i to odbyło się, gdyż bitusz or makif oczyścił zamykający masach od awijutu de-guf, co w nim. I wtedy w tym masachu pozostały wyłącznie subtelne znaki tego awijuta, równe awijut masachu de-rosz. A wiadomo, że podobieństwo właściwości zbliża i łączy duchowe obiekty, i dlatego, na skutek bitusz, masach de-guf stał się jednym całym z masachem de-rosz i nabył jego siłę dla ziwug de-akaa. Tak na masach de-rosz wyszło dziesięć sfirot nowego poziomu. Patrz punkt 35.

Jednak na skutek tego ziwuga w masachu de-guf ponownie pojawiły się oznaki awijuta de-guf, co był w nim wcześniej. I wtedy ponownie stała się zauważalna różnica właściwości pomiędzy masachem de-guf i masachem de-rosz, co oddzieliło i wyprowadziło masach de-guf z pe wyższego poziomu rosz. Ponieważ na skutek tego, że ponownie został widoczny korzeń masachu de-guf (poniżej pe wyższego poziomu), on nie może więcej pozostać powyżej pe wyższego poziomu. Przecież różnica właściwości dzieli duchowe obiekty. I dlatego ten masach uważa się drugim guf w stosunku do wyższego poziomu, ponieważ nawet rosz nowego poziomu, w stosunku do wyższego, uważa się tylko guf, gdyż nie pochodzi od masachu jego guf. Oznacza to, że ta różnica właściwości dzieli ich i oni stają się jako dwa oddzielne gufim, ponieważ nowy poziom cały jest porodzeniem masachu de-guf poprzedniego parcufa. I dlatego uważa się jego synem i gałęzią, wychodzącym do poprzedniego parcufa.

40. Jeszcze jest różnica pomiędzy niższym i wyższym poziomem. Każdy niższy poziom powstaje od innego poziomu w pięciu poziomach masachu (jak powiedziano w punktach 22 i 24). I na każdym niższym poziomie brakuje wyższego poziomu światła i niższego kelim w stosunku do wyższego. Przyczyną tego jest bitusz or makif i masachu, który zabiera z masachu ostatni poziom awijuta. Na przykład, w pierwszym parcufie de-A’K masach posiada wszystkie pięć poziomów awijuta (od szoresz do dalet). Bitusz or makif i masachu w jego guf całkowicie oczyszcza bhinę dalet awijuta, nie pozostawiając od niego nawet reszimo. I w masachu pozostają wyłącznie reszimo od awijuta gimel, bet, alef i szoresz poziomów.

I dlatego, kiedy ten masach łączy się z masachem de-rosz, to w nim odbywa się ziwug de-akaa na ten awijut, reszimo po którym pozostało w nim, czyli na awijut bhiny gimel, ponieważ reszimo awijut bhiny dalet zniknęło. Na skutek tego ziwug de-akaa powstaje poziom hochma, który nazywa się AWA’Ja de-A’B de-A’K, lub parcuf A’B de-A’K.

I było wyjaśnione (w punkcie 22), że na tym poziomie brakuje kli malchut i światła jechida (keter). Więc w parcufie A’B, w stosunku do wyższego parcufa, brakuje niższego kli i wyższego światła. I ta różnica właściwości parcufa A’B wydziela go z wyższego parcufa.

41. W ten sam sposób, po tym jak były zbudowane wszystkie poziomy parcufa A’B – rosz i guf, odbywa się bitusz or makif i masachu de-guf de-A’B, czyli masachu bhiny gimel. Ten bitusz zabiera reszimo ostatniego awijuta, bhiny gimel masachu. I teraz, kiedy masach wznosi się w pe de-rosz i włącza się w niego dla ziwug de-akaa, to odbywa się na awijut bhiny bet, ponieważ bhina gimel jest nieobecna. I ten ziwug buduje dziesięć sfirot na poziomie bina, który nazywa się AWA’Ja de-Sa’G de-A’K lub parcuf Sa’G. W nim brakuje kelim malchut i Z’A, i świateł haja i jechida.

I dokładnie tak samo po tym, jak były zbudowane wszystkie poziomy parcufa Sa’G guf i rosz, odbywa się bitusz or makif i masachu de-guf de-Sa’G, czyli masachu bhiny bet. Ten bitusz zabiera reszimo awijuta bhiny bet masachu. I teraz, kiedy masach wznosi się w pe de-rosz i włącza się w niego dla ziwug de-akaa, to odbywa się na awijut bhiny alef, ponieważ bhina bet jest nieobecna. I ten ziwug buduje dziesięć sfirot na poziomie tiferet, który nazywa się poziomem Z’A. W nim brakuje kelim: malchut, Z’A i bina, i poziomów światła: neszama, haja, jechida. I tak samo ten proces jest kontynuowany dalej.

Reszimo de-awijut i reszimo de-itlabszut

42. I była wyjaśniona przyczyna zejścia poziomów, jeden pod drugim, i budowa parcufim – jednego z drugiego. To odbyło się, ponieważ bitusz pomiędzy or makif i or pnimi, odbywający się w każdym parcufie, zawsze zabiera tam ostatni poziom reszimo de-awijut. Należy wiedzieć, że w reszimo, które pozostało w masachu po jego oczyszczeniu, są dwa poziomy. Pierwszy nazywa się reszimo de-awijut, a drugi reszimo de-itlabszut.

Kiedy oczyścił się masach pierwszego parcufa de-A’K, ostatni poziom reszimo de-awijut, czyli reszimo bhiny dalet, w nim zniknął, i pozostało reszimo de-awijut bhiny gimel. Lecz reszimo bhiny dalet zawiera dwa rodzaje reszimo: itlabszut i awijut. A na skutek oczyszczenia masachu było utracone tylko reszimo de-awijut bhiny dalet, a reszimo de-itlabszut bhiny dalet pozostało. Reszimo de-itlabszut, które pozostało – jest to oczyszczony poziom w reszimo. Jego awijut bardzo słaby dla ziwug de-akaa z or elion. To reszimo pozostaje zamiast ostatniego poziomu każdego parcufa podczas jego oczyszczenia. I dlatego powiedziane jest, że w każdym parcufie podczas jego oczyszczenia znika ostatni poziom, dotyczy tylko jego reszimo de-awijut.

Poziomy zahar i nekewa

43. I ten fakt, że na ostatnim poziomie masachu pozostaje reszimo de-itlabszut, jest przyczyną pojawienia się męskiego i żeńskiego początku (zahar i nekewa) w rosz wszystkich parcufim: A’B de-A’K, Sa’G de-A’K, M’A i Bo’N de-A’K, i we wszystkich parcufim de-Acilut. Parcuf A’B de-A’K ma w masachu reszimo de-awijut bhiny gimel i reszimo de-itlabszut bhiny dalet. Na reszimo de-awijut bhiny gimel wychodzi dziesięć sfirot na poziomie hochma. Reszimo de-itlabszut bhiny dalet samo w sobie nie jest przydatne dla ziwug de-akaa z or elion, i dlatego ono łączy się z awijutem bhiny gimel. Tak reszimo de-itlabszut nabywa siłę ziwuga z or elion. Siłą tego ziwuga wychodzi dziesięć sfirot „zbliżonych” do poziomu keter, ponieważ ten poziom powstał od ziwuga na awijut, który włączony w reszimo de-itlabszut bhiny dalet.

Takie włączenie nazywa się włączeniem nekewa w zahar. Reszimo de-awijut bhiny gimel nazywa się nekewa, ponieważ niesie w sobie poziom awijut, a reszimo de-itlabszut bhiny dalet nazywa się zahar, ponieważ ono odnosi się do wyższego poziomu i jest oczyszczone od awijut. I dlatego, chociaż samo reszimo de-itlabszut nie jest wystarczające dla ziwug de-akaa, lecz dzięki włączeniu poziomu nekewa (reszimo de-awijut) w niego, staje się ono przydatne do tego ziwuga.

44. I następnie jest również włączenie poziomu zahar w nekewa, kiedy reszimo de-itlabszut włącza się w reszimo de-awijut. Wtedy ziwug de-akaa odbywa się tylko na poziomie nekewa, czyli na awijut bhiny gimel, odnoszącym się do poziomu hochma i nazywającym się AWA’Ja de-A’B.

I wyższy ziwug, kiedy nekewa włącza się w zahar, uważa się za poziom zahar, i jest to poziom zbliżony do keter. A niższy ziwug, kiedy zahar włącza się w nekewa, uważa się za poziom nekewa, i jest to poziom hochma.

Jednak poziom zahar posiada awijut tylko dlatego, że w niego włączony jest poziom nekewa. I to daje możliwość dla wyjścia tylko poziomu dziesięciu sfirot z dołu do góry, które nazywane są rosz. Takie światło nie może rozprzestrzenić się z góry w dół, obłóczyć się w kelim i stać się poziomem guf, ponieważ ziwug de-akaa na awijut, odbywający się od takiego włączenia, nie jest wystarczający dla rozprzestrzenienia światła w kelim. Dlatego poziom zahar – jest to poziom rosz bez guf.

A guf parcufa powstaje tylko od poziomu nekewa, który posiada własny awijut, i dlatego imię parcufa (parcuf A’B) ma odniesienie tylko do jego poziomu nekewa. Ponieważ główne w parcufie – jest to jego guf, czyli obłóczenie światła w kelim. I taki parcuf ma odniesienie tylko do poziomu nekewa i nazywa się jego imieniem.

45. I dokładnie tak samo, jak było wyjaśnione o dwóch poziomach zahar i nekewa w rosz parcufa A’B, tą samą drogą odbywa się stworzenie tych dwóch poziomów w rosz de-Sa’G. Tam poziom zahar – jest zbliżony do hochma, ponieważ on powstaje od włączenia bhiny reszimo bet de-awijut w bhinę gimel de-itlabszut. A poziom nekewa – na poziomie biny, i ma odniesienie do awijut bhiny bet. I tu parcuf nazywa się imieniem poziomu nekewa, ponieważ poziom zahar, jak było wyjaśnione, jest to rosz bez guf.

I tak samo w parcufie M’A de-A’K, tam poziom zahar jest zbliżony do biny i nazywa się ISZSu’T, ponieważ ma odniesienie do pierwszego reszimo de-awijut włączonego w reszimo bhiny bet de-itlabszut. A poziom nekewa – jest to Z’A, i ona powstaje od reszimot bhiny alef de-awijut. I tu parcuf otrzymuje imię nekewa, czyli M’A lub Wa’K, ponieważ zahar – jest to rosz bez guf. I tak odbywa się we wszystkich parcufim.

Taamim, nekudot, tagin i otijet

46. Opisywaliśmy bitusz pomiędzy or makif i or pnimi, który wynikł przy rozprzestrzenieniu parcufa na poziomie guf. Przy tym oczyszcza się masach de-guf, wszystkie poziomy światła de-guf oddalają się i masach z pozostałym w nim reszimo wznosi się w pe de-rosz. Na te reszimo ponownie odbywa się ziwug de-akaa i wychodzi nowy parcuf na poziomie awijut, co jest w reszimo. Kiedy odbywa się bitusz i wzniesienie masachu w pe de-rosz, powstają cztery rodzaje światła: taamim, nekudot, tagin, otijet.

47. I już było powiedziane, że bitusz or makif w masach de-guf oczyszcza masach od całego awijut de-guf. W ten sposób masach ten zostaje zrównany właściwościami z masachem w pe de-rosz, łączy się z nim, stając się jednym poziomem z nim, i włącza się w jego ziwug de-akaa.

Co prawda uważa się, że masach oczyszcza się nie od razu, a stopniowo: od bhiny dalet do bhiny gimel, następnie od bhiny gimel do bhiny bet, następnie od bhiny bet do bhiny alef, od bhiny alef do bhiny szoresz – aż nie oczyści się od wszystkich poziomów awijut i nie stanie się oczyszczonym jak masach w pe de-rosz.

A or elion nigdy nie przestaje świecić i łączy się z masachem na wszystkich poziomach podczas jego oczyszczenia. Kiedy jest oczyszczona bhina dalet i cały poziom światła keter oddala się, to or elion połączył się z masachem na awijut bhiny gimel, wyprowadzając dziesięć sfirot poziomu hochma. A kiedy masach oczyścił się od bhiny gimel, to zniknął i poziom hochma, i w masachu pozostała wyłącznie bhina bet. Wtedy or elion łączy się z bhiną bet i wyprowadza dziesięć sfirot na poziomie bina. A następnie, kiedy oczyściła się i bhina bet masachu, to odszedł odpowiadający poziom światła, i w masachu pozostał awijut bhiny alef. Or elion połączył się z masachem na awijut bhiny alef i wyprowadził dziesięć sfirot na poziomie Z’A. A kiedy masach oczyścił się od awijut bhiny alef, oddalił się poziom światła Z’A, i w masachu pozostał awijut szoresz. Or elion łączy się z awijutem bhiny szoresz i wyprowadza dziesięć sfirot na poziomie malchut. Przy oczyszczeniu masachu od awijut bhiny szoresz oddaliło się światło malchut, i masach ze swoimi reszimot wzniósł się i połączył się z masachem de-rosz, włączając się tam w ziwug de-akaa. I tak wyszło nowe dziesięć sfirot, które nazywane – syn i porodzenie pierwszego parcufa.

I zostało wyjaśnione, że bitusz pomiędzy or makif i or pnimi, oczyszczający masach de-guf pierwszego parcufa de-A’K, wznosi go w pe de-rosz i tak rodzi się drugi parcuf – A’B de-A’K. Jednak to odbywa się nie natychmiast, a stopniowo, i or elion łączy się z masachem na poziomie każdej z czterech bhinot. On przychodzi do nich podczas oczyszczenia, dopóki ten masach nie zrówna się właściwościami z pe de-rosz.

I podobnie do tego, jak wyszły cztery bhiny podczas oczyszczenia guf pierwszego parcufa dla stworzenia parcufa A’B, tak samo wyszły trzy bhiny podczas oczyszczenia masachu de-guf parcufa A’B dla wyjścia parcufa Sa’G – i tak samo na wszystkich poziomach. A ogólna reguła mówi: Masach oczyszcza się nie od razu, a stopniowo, i or elion nie zaprzestaje próby przeniknięcia na niższe poziomy i łączy się z masachem na każdym poziomie, z jego awijut, podczas jego oczyszczenia.

48. Jednak wszystkich tych parcufim, wychodzących na masach podczas jego stopniowego oczyszczenia, nie należy uważać rozprzestrzenieniem prawdziwych poziomów, czyli podobnych do pierwszego parcufa, który wyszedł do rozpoczęcia oczyszczenia masachu. One uważane są za poziom kropek i nazywane są or hozer i kli, ponieważ siła din (sądu) odejścia światła już jest obecna w nich. Kiedy w pierwszym parcufie zaczął działać bitusz i oczyścił masach de-guf od bhiny dalet, to uważa się, że masach tak jakby w całości był oczyszczony, ponieważ w duchowych światach nie ma pojęcia cząstkowości. Jeżeli w masachu rozpoczął się proces oczyszczenia, to on zawsze jest ukończony. Lecz ponieważ masach oczyszcza się stopniowo, u or elion jest czas połączenia się z nim na każdym poziomie awijut masachu, otrzymanym na skutek jego oczyszczenia, do pełnego oczyszczenia masachu. I dlatego te parcufim, wychodzące podczas odejścia poprzedniego parcufa, zawierają miarę tego odejścia i uważane są wyłącznie za poziom kropek, or hozer i din.

I dlatego rozróżniamy w każdym parcufie dwa poziomy: taamim i nekudot. Dziesięć sfirot de-guf, wychodzące jako pierwsze w każdym parcufie, nazywane są taamim. A te poziomy światła, które wychodzą w parcufie podczas oczyszczenia masachu, czyli już po tym, jak masach rozpoczął oczyszczanie się i do jego wzniesienia w pe de-rosz, nazywane są nekudot.

49. Reszimot, które pozostały w guf parcufa po odejściu światła de-taamim, nazywane są tagin. A reszimot, które pozostały od nekudot, nazywane są otijet (litery), czyli kelim. I tagin (reszimot od światła de-taamim) obłaczają i realizują litery (kelim).

Zostały opisane cztery rodzaje światła, które nazywane są taamim, nekudot, tagin i otijet. Pierwszy poziom wychodzący w każdym z pięciu parcufim: Galgalta, A’B, Sa’G, M’A i Bo’N – nazywa się taamim. A poziomy, wychodzące w każdym parcufie od początku i do ukończenia oczyszczenia masachu, nazywane są nekudot. Reszimot, które pozostały po odejściu światła taamim na każdym poziomie, nazywane są tagin, a reszimot, które pozostały po odejściu światła nekudot, nazywane otijet lub kelim.

I pamiętaj o tym dla wszystkich pięciu parcufim: Galgalta, A’B, Sa’G, M’A i Bo’N, ponieważ we wszystkich tych parcufim jest proces oczyszczenia i wszystkie posiadają nazwy czterech rodzajów światła.

Rosz, toch, sof w każdym parcufie, i kolejność obłóczenia parcufim jeden na drugi

50. Rozpatrywaliśmy różnice pomiędzy malchut mezdaweget a malchut mesajemet w każdym parcufie. Siłą masachu malchut mezdaweget wychodzi dziesięć sfirot or hozer od niej i wyżej. One obłaczają dziesięć sfirot or elion i nazywane są dziesięć sfirot de-rosz, czyli tylko korzeniami. A stąd i niżej rozprzestrzenia się dziesięć sfirot de-guf parcufa – poziom obłóczenia światła w ukończone kelim.

Te dziesięć sfirot de-guf podzielone są na dwie bhiny: dziesięć sfirot de-toch i dziesięć sfirot de-sof. Dziesięć sfirot de-toch umieszczone poniżej pe i do tabura, ponieważ jest to miejsce, gdzie światło obłacza się w kelim. A dziesięć sfirot de-sof umieszczone poniżej tabura i powyżej sijum raglin. To oznacza, że malchut zamyka każdą sfirę, aż nie przechodzi do własnego poziomu, gdzie ona nie może otrzymywać światła, i dlatego tam kończy się parcuf. I ten poziom ukończenia nazywa się sijum raglin parcufa, i stąd i niżej – miejsce puste, bez światła.

I wiedz, że te dwa rodzaje sfirot schodzą od dziesięciu sfirot de-rosz. Obydwa włączone w malchut mezdaweget, ponieważ jest w niej siła obłóczenia i siła odpychania masachu poziomu malchut, niepozwalająca jej przyjąć światła, co jest przyczyną ziwug de-akaa, który wznosi or hozer. Te dwie siły w rosz są wyłącznie korzeniami. Lecz kiedy one rozprzestrzeniają się z góry w dół, to pierwsza siła (siła obłóczenia) objawia się od pe do tabura – w dziesięciu sfirot de-toch, a druga siła (siła odpychania, niepozwalająca malchut przyjąć światła) objawia się od tabura do sijum raglin – w dziesięciu sfirot de-sof.

Te dwa rodzaje sfirot zawsze nazywane są HaGa’T i NeHI’M. Dziesięć sfirot de-toch (od pe do tabura) nazywane są HaGa’T. A dziesięć sfirot de-sof (poniżej tabura) – nazywane są NeHI’M.

51. Należy wyjaśnić, że cimcum ma odniesienie wyłącznie do or hochma, kelim którego (kli życzenia otrzymywać) kończą się na bhinie dalet. I tam jest masach i odbywa się cimcum. Lecz w świetle hasadim w ogóle nie było cimcuma, ponieważ jego kelim – jest to kli życzenia oddawać, nie posiadające awijuta i różnicy właściwości w stosunku do Stwórcy, więc nie ma potrzeby ich naprawiać. W dziesięć sfirot or elion włączone or hochma i or hasadim. One powiązane pomiędzy sobą i nie ma pomiędzy nimi podziału, i one są jedynym światłem rozprzestrzeniającym się zgodnie ze swoimi właściwościami. I dlatego po cimcum, obłaczając się w kelim, również i or hasadim nie przenika na poziom malchut, bez względu na to, że na niego nie był uczyniony cimcum. Przecież jeżeli or hasadim przyszłoby w to miejsce, gdzie zupełnie nie może rozprzestrzenić się or hochma (w malchut mesajemet), to odbyłoby się rozerwanie or elion, i or hasadim oddzieliłoby się od or hochma. A ponieważ jest to niemożliwe, to malchut mesajemet staje się poziomem pustym i nie ma w niej nawet or hasadim.

52. Razem z tym jasne jest, że dziesięć sfirot de-sof parcufa (poniżej tabura) nie są tylko or hasadim, dlatego że or hasadim nigdy w całości nie oddziela się od or hochma. Więc i w tych sfirot jest odrobinę or hochma i to małe światło zawsze nazywamy Wa’K bli rosz (Wa’K bez rosz).

I zostały wyjaśnione trzy bhiny parcufa, które nazywane są rosz, toch i sof.

53. A teraz wyjaśnimy kolejność obłóczenia parcufim Galgalta, A’B, Sa’G de-A’K jeden na drugi. Wiadomo, że każdy parcuf powstaje z masachu wyższego parcufa. Po tym jak masach oczyszcza się i równa się właściwościami z malchut i masachem de-rosz, on włącza się w masach de-rosz, w jego ziwug de-akaa – i tak zostaje stworzony parcuf.

Na skutek ziwug de-akaa na reszimot awijut i itlabszut, które pozostały w masachu de-guf, jego awijut jest rozpatrywany jako awijut de-guf. I tym stworzony poziom wychodzi z rosz pierwszego parcufa de-A’K, opuszcza się i obłacza poziom jego guf w miejscu jego korzenia, który znajduje się w masachu de-guf.

A w rzeczywistości masach razem z malchut mezdaweget nowego parcufa powinien był opuścić się w tabur pierwszego parcufa, ponieważ tam rozpoczyna się masach de-guf z malchut mesajemet pierwszego parcufa i tam jest korzeń nowego parcufa. Lecz ponieważ ostatni poziom awijuta był utracony w masachu z powodu bitusz pomiędzy or makif i or pnimi (jak powiedziano w punkcie 40), w masachu pozostał wyłącznie awijut bhiny gimel, który nazywa się haze. Dlatego masach i malchut mezdaweget nowego parcufa nie mają żadnego odniesienia do wyższego tabura, a powiązane są wyłącznie z haze i przylepione do niego jak gałąź do swojego korzenia.

54. Wychodzi, że masach nowego parcufa opuszcza się w miejsce haze pierwszego parcufa i siłą ziwug de-akaa z or elion wyprowadza tam dziesięć sfirot de-rosz – stąd i do pe wyższego parcufa (malchut de-rosz pierwszego parcufa). Lecz dziesięć sfirot de-rosz wyższego parcufa zupełnie nie łączy się z niższym, ponieważ niższy jest wyłącznie bhiną masachu de-guf wyższego parcufa.

A następnie wyprowadza dziesięć sfirot z góry w dół, które nazywane są dziesięć sfirot de-guf, w postaci toch i sof niższego parcufa. I ich miejsce – pomiędzy haze i taburem wyższego parcufa, ponieważ poniżej tabura – jest to miejsce dziesięciu sfirot sijum wyższego parcufa, czyli bhina dalet. A jest reguła, że niższy parcuf nie opiera się na ostatnim poziomie wyższego parcufa, ponieważ on zniknął podczas oczyszczenia (jak powiedziano w punkcie 40). I dlatego ten niższy parcuf, który nazywa się parcufem hochma de-A’K (lub A’B de-A’K), obowiązkowo kończy się powyżej tabura pierwszego parcufa de-A’K.

I zostało opisane, że rosz, toch, sof parcufa A’B de-A’K, który idzie za pierwszym parcufem de-A’K, umieszczone od pe pierwszego parcufa do miejsca jego tabura. Przy tym haze pierwszego parcufa jest miejscem pe parcufa A’B, czyli jego malchut mezdaweget. A tabur pierwszego parcufa – jest to miejsce sijum raglin parcufa A’B, czyli jego malchut mesajemet.

55. I podobnie do tego, jak wyszedł parcuf A’B z pierwszego parcufa de-A’K, wychodzą wszystkie parcufim – do końca świata Asia. Każdy wychodzi z masachu wyższego parcufa po tym, jak ten masach oczyszcza się i włącza się w malchut de-rosz wyższego parcufa dla ziwug de-akaa, co jest tam. A następnie on opuszcza się w to miejsce guf wyższego parcufa, z którym jest powiązany, i wyprowadza również na swoim miejscu za pośrednictwem ziwug de-akaa dziesięć sfirot de-rosz – z dołu do góry, i również rozprzestrzenia się z góry w dół w dziesięć sfirot de-guf – w toch i sof, jak było wyjaśnione w parcufie A’B de-A’K. I różnica jest możliwa tylko w ukończeniu parcufa, jak to będzie wyjaśnione.

C’B, który nazywa się cimcum poziomu necach, hod, jesod

56. I wyjaśniliśmy przeznaczenie C’A, które odbywa się w kli malchut, w bhinie dalet, które nie pozwala jemu przyjmować or elion. Zostały dane określenia masachu i ziwug de-akaa pomiędzy masachem i or elion, który wznosi or hozer. Dowiedzieliśmy się, że te or hozer stało się nowym kli otrzymywania zamiast bhiny dalet. Również był opisany proces oczyszczenia masachu de-guf, odbywający się w guf wszystkich parcufim z powodu bitusz pomiędzy or makif i or pnimi, na skutek czego w guf każdego parcufa wychodzą poziomy światła taamim, nekudot, tagin, otijet. A masach de-guf wznosi się do poziomu masachu de-rosz i czyni możliwym ziwug de-akaa z or elion, na skutek czego rodzi się drugi parcuf, który poniżej poprzedniego o jedną bhinę. Jak również było opisane wyjście pierwszych trzech parcufim de-A’K, które nazywane są Galgalta, A’B, Sa’G i kolejność ich obłóczenia jeden w drugi.

57. I wiedz, że te trzy parcufim Galgalta, A’B, Sa’G de-A’K jeszcze nie mają nawet korzeni dla czterech światów ABE’A. W nich nie ma jeszcze nawet miejsca dla światów Bria, Jecira, Asia, gdyż wewnętrzny parcuf de-A’K kończył się na kropce tego świata.

Również jeszcze nie był otworzony korzeń pożądanego naprawienia – przyczyna cimcuma. Przecież cimcum był uczyniony na bhinę dalet, żeby ją naprawić, i żeby jej otrzymywanie or elion odbywało się na zasadzie podobieństwa właściwości (jak powiedziano w punkcie 10). Cel stworzenia człowieka z czterech poziomów jest w tym, żeby on zajmując się Torą i wykonywaniem przykazań uczynił przyjemność dla Stwórcy. Tak siła otrzymywania bhiny dalet nabędzie właściwość oddawania i nie będzie różnicy pomiędzy otrzymywaniem i oddawaniem. I odbędzie się gmar tikun. A bhina dalet ponownie stanie się kli dla otrzymywania or elion i będzie nierozłączna ze światłem.

Jednak do tej pory jeszcze nie był otworzony korzeń dla tego naprawienia. Żeby to odbyło się, człowiek powinien zawierać w sobie również poziomy powyżej bhiny dalet. W przeciwnym wypadku jak będzie on mógł czynić dobre uczynki nie ze względu na swoją wygodę? Jeżeliby człowiek powstał od stanu parcufim A’K, to miałby odniesienie całkowicie do poziomu pustki, ponieważ bhina dalet (korzeń ciała człowieka) znajduje się poniżej raglin de-A’K, i nie ma tu światła. To miejsce przeciwne właściwościami do or elion, a to znaczy, że jest poziomem śmierci. I jeżeliby człowiek był stworzony z niego, to nie miałby nawet iskry życzenia oddawać. On zupełnie nie mógłby naprawić swoich czynów i nie różniłby się od zwierząt, które żyją tylko ze względu na siebie. I w ten sposób wyglądają grzesznicy, pogrążeni w ogromne pragnienie egoizmu, i nawet dobre uczynki, które oni czynią, oni czynią ze względu na siebie. O tym powiedziano: „Grzesznicy przy życiu nazywani są martwymi, ponieważ ich właściwość przeciwna życiu”.

58. O tym powiedzieli mędrcy: Na początku (przyczyna) „wzniosła się” w myśli (siłą cimcuma w zamyśle odeszła bhina dalet) stworzyć świat kategorią din. Zobaczył Stwórca, że świat nie może istnieć (nie może wykonać Zamysłu, ponieważ w takim stanie człowiek nigdy nie będzie czynić dobra bezkorzystnie), i ustawił przed tym kategorię miłosierdzia, łącząc ją z kategorią sądu (malchut wzniosła się do biny, została podsłodzona, i teraz człowiek, który powstał od malchut, może być naprawiony i Zamysł Stworzenia może zostać dokonany).

Wyjaśnienie. Sens słów „na początku, przed tym” – jest to przyczyna, a słowa „po tym, później” – oznaczają skutek. Dlatego napisano, że przyczyną światów, czyli parcufim A’K, które służą jako początek wszystkich światów, były stworzone kategorią din. Sens powiedzianego jest w tym, że cimcum odbył się na poziomie malchut (bhiny dalet), która nazywa się kategorią sądu (din). I tak bhina dalet stała się pustą i w sijum raglin de-A’K. Czyli, jeżeliby świat był stworzony kategorią din, kropka tego świata znajdowałaby się pod sijum raglin de-A’K, i nie byłoby w niej światła.

Zobaczył Stwórca, że świat nie może tak istnieć… W tym stanie u człowieka, który powstał od bhiny dalet, nie byłoby żadnej możliwości nauczyć się oddawać, a to znaczy, że nie byłoby możliwości naprawić świata. Dlatego Najwyższy ustawił wcześniej kategorię miłosierdzia, łącząc ją z kategorią sądu (din).

Wyjaśnienie. Sfira bina nazywa się kategorią miłosierdzia, a sfira malchut – kategorią sądu, ponieważ na nią był uczyniony cimcum. Stwórca wzniósł kategorię sądu (siłę sijum w sfirze malchut) do biny, czyli do kategorii miłosierdzia, i połączył je, włączając jedną w drugą. Siłą tego połączenia i bhina dalet (kategoria sądu) zawiera iskry możliwości oddawać, które są obecne tylko w kelim biny. Jak to powiedziano w punkcie 5.

Tak wyszło, że i ciało człowieka, które powstaje od bhiny dalet, posiada właściwości oddawania i może czynić dobre uczynki celem dostarczyć zadowolenie dla Stwórcy. Człowiek może obrócić swoją właściwość otrzymywania w instrument otrzymywania dla oddawania. I świat zostanie naprawiony, jak i zamyślono.

59. To połączenie poziomu malchut i biny odbyło się w parcufie Sa’G de-A’K, co doprowadziło do cimcuma dwóch światów poniżej niego, ponieważ w nim, w miejscu biny, odbyło się ukończenie or elion. Tak wyszło, że malchut mesajemet, rozmieszczona wcześniej w sijum raglin de-Sa’G de-A’K, nad kropką tego świata, wzniosła się i ukończyła or elion w miejscu pośrodku biny guf de-Sa’G de-A’K, która nazywa się tiferet. Sfirot keter, hochma, bina de-guf nazywane są HaGa’T, a więc tiferet – jest to bina de-guf.

I również malchut mezdaweget, która wcześniej była na poziomie pe de-rosz w parcufie Sa’G de-A’K, wzniosła się do miejsca nikwej ejnaim de-A’K, czyli do połowy biny de-rosz. I tam w miejscu nikwej ejnaim odbył się ziwug dla stworzenia parcufa M’A de-A’K, który nazywa się świat Nekudim.

60. Taki cimcum nazywa się również cimcum poziomów necach, hod, jesod de-A’K. Ponieważ parcuf Sa’G de-A’K, który ukończył się w tym samym miejscu, gdzie parcuf Galgalta de-A’K, czyli nad kropką tego świata, na skutek połączenia i wzniesienia malchut w miejsce biny, kończy się nad taburem wewnętrznego parcufa A’K, czyli w miejscu połowy tiferet (połowy biny de-guf) wewnętrznego parcufa A’K. Ponieważ wznosząc się tam, malchut mesajemet zatrzymała rozprzestrzenienie or elion i tam była stworzona pusta przestrzeń, na skutek czego poziomy tiferet, necach, hod, jesod de-Sa’G zostały puste.

C’B nazywa się cimcum NeH’I de-A’K, gdyż nowe ukończenie światła, które odbyło się w miejscu tabura, doprowadziło do zniknięcia światła z poziomu necach, hod, jesod de-A’K. Tak uważa się, że AHa’P de-rosz de-Sa’G wyszedł z poziomu rosz Sa’G i stał się jego guf, ponieważ malchut mezdaweget wzniosła się w nikwej ejnaim, i dziesięć sfirot de-rosz wyszły powyżej masachu, co w nikwej ejnaim, a poziomy umieszczone poniżej nikwej ejnaim już nazywane są guf parcufa, ponieważ mogą otrzymać tylko świecenie odnoszące się do poziomu poniżej nikwej ejnaim, a jest to poziom guf. I te dziesięć sfirot, które wyszły z nikwej ejnaim de-Sa’G de-A’K, opuściły się na swoje miejsce poniżej tabura wewnętrznego parcufa de-A’K, otrzymały tam rosz i guf – i one nazywane są światem Nekudim. I wiedz, że ten nowy sijum w miejscu biny de-guf nazywa się parsa. Są tu wewnętrzne poziomy i zewnętrzne. Dziesięć zewnętrznych sfirot nazywane są światem Nekudim, a dziesięć wewnętrznych sfirot nazywane są M’A i Bo’N parcufa A’K.

61. Jednak należy wyjaśnić: Jeżeli dziesięć sfirot de-Nekudim i M’A de-A’K powstały z nikwej ejnaim de-rosz Sa’G, one powinne były obłóczyć parcuf Sa’G od pe de-rosz i niżej, jak było w poprzednich parcufim, gdzie każdy parcuf obłaczał wyższy od pe de-rosz i niżej. Dlaczego i tu nie odbywa się to samo, a tu dziesięć sfirot opuściło się, żeby obłóczyć parcuf Sa’G poniżej tabura de-A’K?

Żeby zrozumieć to, należy dobrze pojąć, jak odbyło się połączenie biny i malchut.

62. Rzecz w tym, że kiedy wyszedł parcuf Sa’G, on cały ukończył się powyżej tabura wewnętrznego parcufa A’K. To było wyjaśnione i w parcufie A’B de-A’K, ponieważ jego sfirot nie mogły rozprzestrzenić się poniżej tabura, gdyż tam rozpoczyna się władza bhiny dalet wewnętrznego parcufa A’K (na poziomie jego dziesięciu sfirot de-sof). A parcufim A’B i Sa’G nie mają nic wspólnego z bhiną dalet (jak było wyjaśnione w punkcie 54). Kiedy w parcufie Sa’G odbył się bitusz or makif na masach de-Sa’G, to oczyścił się masach de-Sa’G od awijuta bhiny bet. Światło przyszło na poziom bet de-itlabszut i alef de-awijut, odeszły taamim de-Sa’G i wyszedł poziom nekudot na awijut, który pozostał w masachu (Wa’K bez rosz), ponieważ na alef de-awijut wychodzi dziesięć sfirot Z’A bez Ga’R.

I na poziomie zahar (bet de-itlabszut) poziom biny obecny tylko w zbliżeniu, co uważa się poziomem Wa’K de-bina. Więc ten poziom nekudot de-Sa’G równa się właściwościami dziesięciu sfirot de-sijum, co poniżej tabura de-A’K, gdyż one są poziomem Wa’K bez rosz (jak powiedziano w punkcie 52). A wiadomo, że podobieństwo właściwości zbliża duchowe obiekty, i dlatego ten poziom nekudot de-Sa’G opuścił się poniżej tabura de-A’K, łącząc się z Zo’N de-A’K. I te dwa poziomy stały się tam jako jeden.

63. Może wyniknąć pytanie: Jak można mówić o podobieństwie tych poziomów, jeżeli one powstały na różny awijut? Nekudot de-Sa’G powstają od awijut bet i nie mają nic wspólnego z awijut dalet. I chociaż ich poziom – Z’A, nie jest to podobne do poziomu Z’A poniżej tabura de-A’K (Z’A odnoszący się do bhiny dalet).

Odpowiedź: Awijut w parcufie jest zauważany tylko podczas odejścia światła, lecz nie podczas jego przyciągania. Dlatego kiedy parcuf Nekudot de-Sa’G pojawił się na poziomie Z’A, to opuścił się i obłóczył się w Zo’N poniżej tabura de-A’K. I wtedy bhina bet i dalet (bina i malchut) wymieszały się wzajemnie i odbył się C’B, czyli był uczyniony nowy sijum na poziomie biny de-guf tego parcufa. Jak również odbyła się zmiana miejsca ziwuga, i pe de-rosz przemieścił się w nikwej ejnaim.

64. I tak, korzeń połączenia poziomu malchut i biny, który nazywa się C’B, znajduje się poniżej tabura de-A’K, i jego istota – w rozprzestrzenieniu parcufa Nekudot de-Sa’G tam. Dziesięć sfirot de-Nekudim, które powstały od C’B, nie mogły rozprzestrzenić się powyżej tabura de-A’K, ponieważ żadna siła nie objawia się powyżej swojego korzenia. A ponieważ miejsce powstania C’B znajduje się poniżej tabura, to dziesięć sfirot Nekudim zobowiązane rozprzestrzenić się tam.

Miejsce dla czterech światów ABE’A i parsa pomiędzy światem Acilut i światami Bria, Jecira, Asia

65. I zostało wyjaśnione, że C’B głównie powstał w parcufie Nekudot de-Sa’G, umieszczonym poniżej tabura de-A’K, do sijum raglin, czyli do kropki tego świata. I wiedz, że wszystkie zmiany, które odbyły się na skutek C’B, nie objawiły się powyżej tego parcufa Sa’G. Było powiedziane, że kiedy malchut wznosi się do połowy tiferet de-A’K i kończy tam parcuf, niższa połowa tiferet, necach, hod, jesod, malchut de-A’K wychodzi i staje się pustą przestrzenią. Lecz należy zrozumieć, że wszystko to odbyło się nie na poziomach samego parcufa A’K, a tylko na poziomach tiferet, necach, hod, jesod parcufa Nekudot de-Sa’G de-A’K. Lecz w samym parcufie A’K te zmiany uważane tylko jako wzniesienie Ma’N, czyli on przyjmuje te zmiany tylko dlatego, żeby dać światło dla dziesięciu sfirot parcufa Nekudim – na ich poziomie. A w samym parcufie A’K nie odbyły się żadne zmiany.

66. I kiedy odbywa się cimcum, czyli podczas wzniesienia malchut w binę, jeszcze do wzniesienia Ma’N i ziwuga w nikwej ejnaim de-A’K, parcuf Nekudot de-Sa’G de-A’K dzieli się na cztery części:

1. Sfirot KaHa’B, HaGa’T powyżej haze uważane za miejsce dla świata Acilut.
2. Dwie trzecie tiferet poniżej haze i do ukończenia tiferet stały się miejscem dla świata Bria.
3. Sfirot necach, hod, jesod stały się miejscem dla świata Jecira.
4. Malchut stała się miejscem dla świata Asia.

67. Miejsce świata Acilut – jest to miejsce, gdzie nie ma przeszkód dla rozprzestrzenienia or elion. Kiedy malchut mesajemet wzniosła się do poziomu bina de-guf, która nazywa się tiferet, to tam ukończył się parcuf, i światło nie może opuścić się niżej. Więc miejsce świata Acilut kończy się tam w połowie tiferet, w miejscu haze. A tobie już wiadomo, że ten nowy sijum nazywa się parsą pod światem Acilut.

A sfirot poniżej parsy dzielą się na trzy grupy. Wydawałoby się, że poniżej parsy powinny były wyjść tylko dwie grupy sfirot – Zo’N de-guf, które nazywane są necach, hod, jesod i malchut. Przecież sijum był uczyniony na poziomie bina de-guf (poziom tiferet). A poniżej tiferet znajduje się tylko poziom Zo’N. Więc tiferet nie powinna była wychodzić poniżej sijum. Lecz i niższa połowa tiferet okazała się poniżej sijum. Przyczyna tego jest w tym, że bina de-guf również zawiera w sobie dziesięć sfirot: keter, hochma, bina i Zo’N. Jej Zo’N są korzeniami dla Zo’N de-guf, które włączone w binę, i dlatego uważane podobnymi poziomami do Zo’N de-guf (odpowiedzialne za nie). Dlatego i Zo’N biny wyszły poniżej parsy de-Acilut w miejscu Zo’N.

Z tego powodu wzdłuż sfiry tiferet, w miejscu haze powstała szczelina. Ponieważ malchut, która wzniosła się do biny, stoi tam i wyprowadza na zewnątrz również bhinę Zo’N de-bina, czyli dwie trzecie tiferet, co poniżej haze. Jednak jest istotna różnica pomiędzy bhiną „dwóch trzecich tiferet” i bhinot necach, hod, jesod i malchut, ponieważ w rzeczywistości bhina dwóch trzecich tiferet ma odniesienie do biny de-guf. Ona wyszła poniżej sijum nie z powodu swojej wady, a dlatego że jest korzeniem Zo’N. Dlatego ona oddzielona od sfirot necach, hod, jesod i malchut, i staje się oddzielnym światem, który nazywa się świat Bria.

68. Również i Zo’N de-guf, które nazywane są necach, hod, jesod i malchut, podzieliły się na dwie bhiny, ponieważ wada malchut (nukwy) jest ciężka. Ona staje się miejscem dla świata Asia. A Z’A (bhinot necach, hod, jesod) stają się światem Jecira – powyżej świata Asia.

I zostało wyjaśnione, jak z powodu C’B podzielił się parcuf Nekudot de-Sa’G i stał się miejscem dla czterech światów: Acilut, Bria, Jecira, Asia. Sfirot keter, hochma, bina i HaGa’T powyżej haze stały się miejscem dla świata Acilut, połowa tiferet poniżej haze stała się miejscem dla świata Bria, sfirot necach, hod, jesod stały się światem Jecira, a malchut – Asia.

Miejsce dla tych światów ustawione w odległości od tabura de-A’K do tego świata, czyli do sijum raglin de-A’K, ponieważ tam kończy się obłóczenie parcufa Nekudot de-Sa’G na parcuf Galgalta de-A’K.

Katnut i gadlut, które pojawiły się w świecie Nekudim

69. I została wyjaśniona istota C’B, które odbyło się w parcufie Nekudot de-Sa’G. Siłą tego cimcuma było stworzone dziesięć sfirot świata Nekudim, który jest czwartym parcufem de-A’K. Powtórzmy dokładnie wyjaśnienie o wyjściu dziesięciu sfirot de-Nekudim.

Już było wyjaśnione, w jaki sposób każdy parcuf powstaje z parcufa, co nad nim. Każdy parcuf rodzi się i wychodzi z masachu guf parcufa, co nad nim, na skutek oczyszczenia masachu i jego wzniesienia, kiedy odbywa się ziwug w pe wyższego masachu. Przyczyną tego oczyszczenia jest bitusz or makif z masachem wyższego parcufa. Ten bitusz oczyszcza masach od awijut de-guf, równając się z jego właściwościami do poziomu awijut de-rosz, jak powiedziano w punkcie 35. Tak z parcufa keter de-A’K wyszedł parcuf A’B de-A’K, z parcufa A’B de-A’K parcuf Sa’G de-A’K.

I czwarty parcuf de-A’K, który nazywa się dziesięć sfirot świata Nekudim, urodził się i wyszedł z Sa’G de-A’K tą samą drogą.

70. Jednak podczas tworzenia świata Nekudim jest nowy element, który nie miał miejsca w poprzednich parcufim de-A’K. W poprzednich parcufim, w procesie oczyszczenia masachu i jego wzniesienia w pe de-rosz, masach posiadał tylko reszimot de-awijut guf wyższego parcufa. Lecz w procesie oczyszczenia masachu de-Sa’G de-A’K, w którym było stworzenie świata Nekudim, masach zawiera dwa rodzaje reszimot: reszimot własnych poziomów awijuta (na poziomie sfirot guf de-Sa’G de-A’K) i reszimot awijuta de-Zo’N de-A’K poniżej tabura. Odbyło się to na skutek wymieszania dwóch tych rodzajów reszimot poniżej tabura de-A’K, jak powiedziano w punkcie 61, kiedy Nekudot de-Sa’G opuściło się poniżej tabura de-A’K i wymieszało się tam z poziomami Zo’N de-A’K.

71. Z tego powodu w parcufie Nekudim pojawiły się katnut i gadlut. Na poziomie reszimot de-awijut masachu wyszło dziesięć sfirot katnut de-Nekudim, a z poziomu reszimot Zo’N de-A’K poniżej tabura, które połączyły się i wymieszały się z reszimot masachu, wyszło dziesięć sfirot gadlut de-Nekudim.

72. I wiedz, że główne w parcufie Nekudim – jest to dziesięć sfirot de-katnut Nekudim, co wyszły na masach, ponieważ ich pojawienie włączone w poprzednią kolejność, czyli one powstały z masachu guf wyższego parcufa – tak samo jak wyszły wcześniejsze trzy parcufim de-A’K. Lecz dziesięć sfirot de-gadlut de-Nekudim uważane są tylko za dodatek do parcufa Nekudim, ponieważ wyszły tylko od ziwuga na reszimot de-Zo’N de-A’K poniżej tabura. One nie są podporządkowane poprzedniej kolejności, a połączyły się z masachem i dołączyły się do niego z powodu zejścia parcufa Nekudot de-Sa’G poniżej tabura de-A’K. Jak powiedziano w punkcie 70.

73. Na początku opiszemy dziesięć sfirot de-katnut świata Nekudim. Już wiadomo, że na skutek rozprzestrzenienia światła w parcufie Sa’G de-A’K na jego masach, odbył się bitusz or makif i or pnimi. Masach stopniowo oczyścił się. Poziomy, które były stworzone w procesie tego stopniowego oczyszczenia, nazywane są Nekudot de-Sa’G. One opuściły się poniżej tabura de-A’K i wymieszały się tam z bhiną dalet, jak powiedziano w punkcie 62.

I kiedy zostało ukończone oczyszczenie masachu de-guf i w nim pozostał wyłącznie poziom awijut de-rosz, uważa się, że on wzniósł się w rosz de-Sa’G i przyjął tam nowy ziwug na awijut, który pozostał w reszimo masachu (patrz punkt 35).

74. I tak samo i tu uważamy, że ostatni poziom awijuta (awijut bhiny bet) całkowicie zniknął i od niego pozostało wyłącznie reszimo de-itlabszut. I razem z tym pozostał awijut bhiny alef, i dlatego masach w rosz de-Sa’G wzniósł dwa rodzaje ziwuga, jak powiedziano w punkcie 43. Pierwszy ziwug odbył się od włączenia alef de-awijut w bet de-itlabszut. To włączenie nazywa się włączeniem reszimo de-nekewa w reszimo de-zahar. I poprzez ten ziwug został stworzony poziom zbliżony do biny, który jest poziomem Wa’K biny. Ten poziom nazywa się keter de-Nekudim. A na skutek włączenia zahar w reszimo de-nekewa, czyli włączenia reszimo bet de-itlabszut w alef de-awijut, wyszedł Z’A (Wa’K bez rosz), który nazywa się Aw’I de-Nekudim.

I dwa te poziomy nazywane są Ga’R de-Nekudim, czyli dziesięć sfirot rosz de-Nekudim, ponieważ rosz zawsze nazywa się imieniem Ga’R lub nazywa się keter, hochma, bina. Pomiędzy nimi jest różnica. Keter de-Nekudim ma poziom Ga’R. Jego światło nie rozprzestrzenia się w guf i świeci tylko w rosz, a Aw’I de-Nekudim jest to poziom nekewa. Jej światło rozprzestrzenia się w guf i nazywa się siedem niższych sfirot de-Nekudim lub HaGa’T NeH’I de-Nekudim.

75. I można przeliczyć trzy poziomy – jeden pod drugim: pierwszy – keter de-Nekudim, poziom Wa’K de-bina, drugi poziom – Aw’I de-Nekudim (Z’A). I te dwa poziomy są rosz, jak było powiedziane. Trzeci – Za’T de-Nekudim (HaGa’T NeHI’M) – poziom guf de-Nekudim.

76. Siłą wzniesienia malchut w binę odbyło się rozcięcie poziomu Nekudim na dwie połowy, które nazywane panim i ahoraim. Z tego powodu, że ziwug odbył się w nikwej ejnaim, to w rosz pozostały tylko dwie i pół sfiry: G’E i nikwej ejnaim, czyli sfirot keter, hochma i wyższa połowa biny, które nazywane są kelim de-panim. A kelim AHa’P (niższa połowa biny, Z’A i nukwa) wyszły z dziesięciu sfirot de-rosz i stały się poziomem poniżej rosz. Dlatego kelim de-rosz, które wyszły z rosz, uważane są za kelim de-ahoraim. I tak były rozcięte wszystkie poziomy.

77. Nie ma poziomu, który by nie zawierał panim i ahoraim, ponieważ AHa’P poziomu zahar (parcufa keter de-Nekudim) wyszły z poziomu keter i opuściły się na poziom Aw’I de-Nekudim (poziom nekewa). A AHa’P poziomu nekewa (Aw’I de-Nekudim) opuściły się i spadły na poziom ich guf, czyli na poziom siedmiu sfirot HaGa’T NeHI’M de-Nekudim. Wychodzi, że Aw’I zawierają w sobie dwa poziomy – panim i ahoraim, ponieważ wewnątrz nich znajdują się ahoraim poziomu keter, czyli AHa’P de-keter. I na nie obłóczone kelim de-panim samych Aw’I, czyli ich własne galgalta ejnaim i nikwej ejnaim.

Również i Za’T de-Nekudim zawierają panim i ahoraim, ponieważ kelim de-ahoraim de-Aw’I (ich AHa’P) znajdują się wewnątrz Za’T i na nie obłóczone z zewnątrz kelim de-panim de-Za’T.

78. I podział poziomu na dwie połowy również jest przyczyną, że na wszystkich poziomach parcufa de-Nekudim obecne są tylko nefesz i ruach, czyli Wa’K bez Ga’R, ponieważ na każdym poziomie brakuje trzech kelim: bina i Zo’N. A więc, tam brakuje Ga’R świateł: neszama, haja i jechida, jak powiedziano w punkcie 24.

I tak było rozjaśnione dziesięć sfirot de-katnut parcufa Nekudim, czyli trzy poziomy: keter, Aw’I i Za’T. Na każdym z tych poziomów obecne wyłącznie kelim keter i hochma, i poziom świateł nefesz i ruach, ponieważ bina i Zo’N każdego poziomu spadły na niższy poziom.

Wzniesienie Ma’N i wyjście poziomu gadlut de-Nekudim

79. Obejrzymy teraz dziesięć sfirot gadlut de-Nekudim. One wyszły na Ma’N reszimot Zo’N de-A’K poniżej tabura, jak powiedziano w p.91. Na początku należy zrozumieć istotę wzniesienia Ma’N. Przecież wcześniej mówiło się wyłącznie o wzniesieniu masachu de-guf w pe de-rosz wyższego parcufa, który odbył się dzięki oczyszczeniu masachu. I na reszimot włączone w niego odbył się ziwug de-akaa, który wyprowadził poziom dziesięciu sfirot dla stworzenia niższego parcufa. Lecz teraz pojawiło się coś nowego – żeńskie wody – Ma’N. Światło, które wzniosło się z poziomu poniżej tabura de-A’K w rosz de-Sa’G nazywa się wzniesieniem Ma’N, czyli wzniesieniem żeńskich wód.

80. Z’A i bina dziesięciu sfirot or jaszar są korzeniem dla wzniesienia Ma’N, jak powiedziano w p.5. Tam było wyjaśnione, że bina, istota której or hasadim, tworzy sfirę tiferet (bhinę gimel), z powrotem łączy się ze sfirą hochma i przeciąga od niej or hochma dla poziomu tiferet (Z’A). Tak wyszło, że główne światło Z’A – jest to or hasadim z biny, a światło wtórne – hochma.

I została ustawiona więź pomiędzy Z’A a biną: jeżeli reszimot de-Z’A wznoszą się do biny, to ona łączy się z poziomem hochma i przyciąga or hochma dla Z’A. I to wzniesienie Z’A do biny, łączące ją ze sfirą hochma, zawsze nazywa się wzniesieniem Ma’N. Ponieważ bez wzniesienia Z’A do biny ona nie staje się jako nekewa dla hochmy, gdyż poziom biny – jest to hasadim i ona nie potrzebuje or hochma. Zazwyczaj połączenie poziomów bina i hochma określane jest jako ahor be ahor. To oznacza, że bina życzy sobie otrzymywać światło od poziomu hochma wyłącznie podczas wzniesienia Z’A do niej. Wtedy bina staje się jako nekewa dla sfiry hochma, żeby otrzymać od niej or hochma ze względu na Z’A. Wychodzi, że wzniesienie Z’A do biny uczyniły ją nekewą.

Wzniesienie Z’A doprowadza do połączenia biny i hochmy w stanie panim be panim, dlatego nazywa się wzniesieniem żeńskich wód – wzniesieniem Ma’N, ponieważ teraz bina otrzymuje or hochma – jako nekewa od zahar.

81. Wiadomo, że parcuf A’B de-A’K – jest to parcuf hochma, a parcuf Sa’G de-A’K jest to parcuf bina, ponieważ poziom parcufa określa się poprzez jego najwyższą bhinę. Najwyższa bhina parcufa A’B jest to hochma i dlatego on cały uważa się jako hochma. A najwyższa bhina parcufa Sa’G – jest to bina, i dlatego on cały uważa się jako bina. Kiedy reszimot Zo’N guf de-A’K poniżej tabura wznoszą się w rosz de-Sa’G, one stają się tam jako Ma’N dla Sa’G, ponieważ w skutku Sa’G (bina) łączy się z parcufem A’B (hochma). I parcuf A’B daje parcufowi Sa’G nowe światło dla poziomu Zo’N poniżej tabura, którzy wznieśli się tam. A potem, jak Zo’N de-A’K otrzymali to nowe światło, z powrotem opuszczają się na swoje miejsce poniżej tabura de-A’K, gdzie znajduje się dziesięć sfirot de-Nekudim. Oni świecą tym nowym światłem wewnątrz dziesięciu sfirot de-Nekudim, co jest mochin de-gadlut dziesięciu sfirot de-Nekudim.

I zostało opisane dziesięć sfirot de-gadlut, które wyszły na drugi rodzaj reszimot, czyli na reszimot de-Zo’N poniżej tabura de-A’K, jak powiedziano w punkcie 71. Jednak te mochin de-gadlut będą przyczyną rozbicia kelim, jak będzie to wyjaśnione.

82. Jak było powiedziane w punkcie 74, w rosz parcufa Nekudim są dwa poziomy: keter i Aw’I. Dlatego kiedy Zo’N de-A’K oświecili nowym światłem de-A’B-Sa’G dziesięć sfirot Nekudim, to na początku oświecili poziom keter de-Nekudim poprzez tabur de-A’K, ponieważ tam obłóczony keter, i ukończył go światłem Ga’R, i kelim bina i Zo’N.

A następnie poziomy Aw’I de-Nekudim napełniły się światłem poprzez jesod de-A’K, gdzie obłóczone te poziomy Aw’I, i uczynił ich pełnymi światła Ga’R i kelim bina i Zo’N.

83. W czym jest sens gadlut, który spowodowało nowe światło dziesięciu sfirot de-Nekudim? W punkcie 74 było powiedziane, że poziomy keter i Aw’I de-Nekudim były na poziomie Wa’K, ponieważ wyszły na awijut alef. Lecz mówiliśmy, że kiedy Nekudot de-Sa’G opuściły się poniżej tabura de-A’K, to bhina dalet awijuta połączyła się z masachem Nekudot de-Sa’G, czyli z poziomem bina. Więc w tym masachu jest również reszimo bhiny dalet awijut. A jeżeli tak, to kiedy masach włącza się w rosz de-Sa’G, na niego powinno było wyjść dziesięć sfirot na poziomie keter i światło jechida, a nie poziom Wa’K de-bina w sfirze keter i poziom Wa’K bez rosz w Aw’I. Dlaczego więc tak nie odbyło się? Odpowiedź jest w tym, że miejsce jest głównym faktorem. Gdyż bhina dalet była włączona w binę (nikwej ejnaim), to awijut bhiny dalet ukrył się w niej, tak jakby jego tam nie było. I ziwug odbył się wyłącznie na reszimot poziomu bet de-itlabszut i alef de-awijut, ponieważ tylko one są poziomem masachu biny. Dlatego tam wyszły wyłącznie dwa poziomy: Wa’K de-bina i całkowite Wa’K.

84. Parcuf A’B de-A’K nie ma nic wspólnego z C’B, który wzniósł bhinę dalet w nikwej ejnaim. I dlatego kiedy Zo’N de-A’K, co poniżej tabura, przyciągają za pomocą Ma’N nowe światło z A’B-Sa’G de-A’K i światło oświeca rosz de-Nekudim, odbywa się zlikwidowanie C’B i bhina dalet powraca na swoje miejsce w pe de-rosz, jak to było podczas C’A.

I wtedy trzy kli: ozen, hotem i pe, które wyszły z poziomu z przyczyny C’B, ponownie wzniosły się na swoje miejsce, jak to było wcześniej. I miejsce ziwuga ponownie opuściło się z nikwej ejnaim w bhinę dalet, w pe de-rosz. I ponieważ bhina dalet jest już na swoim miejscu, to wyszło tam dziesięć sfirot na poziomie keter.

Zostało wyjaśnione, że na skutek tego, że Zo’N de-A’K przyciągnęli nowe światło w rosz de-Nekudim, oni nabyli tam trzy poziomy światła: neszama, haja i jechida, i trzy kelim – AHa’P (bina i Zo’N), których im brakowało na początku wyjścia.

85. Opisaliśmy stan katnut i gadlut de-Nekudim. C’B wzniósł niższą hej w nikwej ejnaim, i ona ukryła się tam, co stało się przyczyną pojawienia się poziomu katnut de-Nekudim, czyli Wa’K lub Z’A ze światłem nefesz i ruach. Na tym poziomie brakowało kelim bina i Zo’N, i świateł neszama, haja i jechida.

A kiedy do parcufa Nekudim było przyciągnięte nowe światło A’B-Sa’G de-A’K, to C’A powrócił na swoje miejsce, i kelim bina i Zo’N powróciły w rosz, gdyż niższa hej opuściła się z nikwej ejnaim i powróciła na swoje miejsce w malchut, czyli w pe. I wtedy odbył się ziwug na bhinę dalet, który powrócił na swoje miejsce i wyszło dziesięć sfirot na poziomie keter i jechida, były ukończone poziomy świateł NaRaNHa’J i kelim KaHa’B Zo’N.

Żeby skrócić wypowiedzi, od tego momentu będziemy nazywać C’B i katnut wzniesieniem niższej hej w nikwej ejnaim i oddzieleniem AHa’P. A gadlut będziemy nazywać przyciągnięciem światła A’B-Sa’G, które opuszcza hej z nikwej ejnaim i powraca AHa’P na swoje miejsce.

Pamiętaj że G’E i AHa’P – są to imiona dziesięciu sfirot KaHa’B Zo’N de-rosz. A dziesięć sfirot de-guf nazywane są HaGa’T NeHI’M. I w nich również można rozróżnić G’E i AHa’P. Hesed, gwura i tiferet powyżej haze – jest to galgalta ejnaim i nikwej ejnaim, a poniżej: dwie trzecie tiferet, necach, hod, jesod i malchut, jest to AHa’P.

Również zapamiętaj, że galgalta ejnaim i nikwej ejnaim lub HaGa’T powyżej haze nazywane są kelim de-panim, a AHa’P lub dwie trzecie tiferet i necach, hod, jesod, malchut poniżej haze nazywane są kelim de-ahoraim, jak powiedziano w punkcie 76. Również przypomnij sobie, że C’B uczynił podział poziomu, i na każdym poziomie pozostały tylko kelim de-panim, i każdy poziom zawiera wewnątrz siebie kelim de-ahoraim, które odnoszą się do wyższego poziomu, jak powiedziano w punkcie 77.

Wyjaśnienie trzech nekudot: holam, szuruk, hirik

86. Wiedz, że nekudot dzielą się na trzy poziomy: rosz, toch i sof. Kropki nad literami nazywane są holam, a kropki wewnątrz liter nazywane szuruk lub melafum. A kropki pod literami włączone w nazwę hirik.

87. Dziesięć sfirot de-rosz nie są kelim a tylko ich korzeniami, a litery oznaczają kelim, czyli sfirot de-guf. Nekudot – jest to światło ożywiające kelim, czyli jest to or hochma (or haja). One są poziomami nowego światła, które Zo’N otrzymali od A’B-Sa’G, i którym oni oświecili kelim de-Nekudim. Wtedy na wszystkich poziomach niższa hej ponownie opuściła się w pe i powróciła na swój poziom AHa’P kelim i Ga’R świateł. Więc to światło wznosi kelim de-AHa’P, żeby one ponownie połączyły się z wyższym poziomem. A światło, które przeciąga się od A’B-Sa’G nazywa się or haja i dlatego obłacza się w kelim AHa’P, i daje im życie.

88. Uczyliśmy, że Zo’N de-A’K napełnili dziesięć sfirot de-Nekudim nowym światłem poprzez dwa miejsca: przez tabur ono oświeciło poziom keter de-Nekudim, a przez jesod oświeciło Aw’I de-Nekudim.

Wiedz, że świecenie poprzez tabur nazywa się holam. Ono daje światło literom z góry, światło tabura przychodzi tylko na poziom keter de-Nekudim, czyli na poziom zahar rosz de-Nekudim, jak powiedziano w punkcie 74. A poziom zahar nie rozprzestrzenia się w Za’T de-Nekudim, gdyż są to kelim de-guf, które nazywane są literami. Dlatego my mówimy, że ono świeci im wyłącznie ze swojego miejsca z góry i nie rozprzestrzenia się w litery.

Świecenie poprzez jesod nazywa się kropka szuruk, która stoi wewnątrz liter. To światło przychodzi do Aw’I de-Nekudim, czyli na poziom nekewa de-rosz de-Nekudim, światło której rozprzestrzenia się również w guf, czyli Za’T de-Nekudim, które nazywane są literami. Dlatego kropka szuruk obecna jest wewnątrz liter.

89. I zostały opisane holam i szuruk. Nowe światło przychodzące poprzez tabur opuszcza niższą hej z nikwej ejnaim w pe i ponownie wznosi AHa’P de-keter. Jest to tajemnica kropki holam nad literami. A nowe światło przychodzące poprzez jesod opuszcza niższą hej z nikwej ejnaim de-Aw’I w ich pe i powraca im AHa’P. Te mochin przychodzą również i w Za’T de-Nekudim, które nazywane są literami, i jest to tajemnica kropki szuruk wewnątrz liter.

90. Poziom Za’T przyjmują nowe światła z Aw’I. Na skutek czego niższa hej (malchut mesajemet) opuszcza się z ich haze do miejsca sijum raglin de-A’K. Wtedy ich AHa’P, czyli kelim poniżej haze, które stały się miejscem dla światów Bria, Jecira, Asia, powracają do Za’T i Bria, Jecira, Asia upodabniają się do Acilutu.

Jednak Za’T de-Nekudim nie mogli opuścić niższej hej z haze i całkowicie odmienić C’B, parsę i miejsce światów Bria, Jecira, Asia, ponieważ kiedy oni przyciągnęli światło w Bria, Jecira, Asia – natychmiast rozbiły się wszystkie kelim de-Za’T. To odbyło się, gdyż siła cimcuma niższej hej (malchut mesajemet), która znajduje się w parsie, była wymieszana z tymi kelim, i dlatego światło powinno było odejść stąd. A kelim rozbiły się, zmarły, i spadły w Bria, Jecira, Asia. I były rozbite również i ich kelim de-panim, które znajdowały się powyżej parsy, czyli powyżej haze, ponieważ ich nie porzuciło całe światło. I one rozbiły się, zmarły i spadły w Bria, Jecira, Asia, ponieważ łączyły się z kelim de-ahoraim jako jeden guf.

91. Ty widzisz, że panowanie kropki hirik nie przejawiło się w świecie Nekudim. Co więcej, ona stała się przyczyną rozbicia kelim, ponieważ pragnęła obłóczyć się w litery, czyli w poziom tiferet, necach, hod, jesod, malchut poniżej parsy de-Acilut, które stały się światami Bria, Jecira, Asia.

Lecz później, w świecie naprawienia, kropka hirik otrzymała naprawienie, ponieważ była ustawiona, żeby świecić pod literami. Czyli kiedy Za’T de-Acilut otrzymują światło gadlut z Aw’I, które powinno opuścić niższą hej z haze do sijum raglin de-A’K i połączyć kelim, tiferet, necach, hod, jesod, malchut ze światem Acilut, a światło powinno było rozprzestrzenić się w dół do sijum raglin de-A’K – to nie odbywa się. A oni (Za’T de-Acilut) wznoszą sfirot tiferet, necach, hod, jesod z miejsca Bria, Jecira, Asia do miejsca Acilut powyżej parsy i ci otrzymują światło znajdując się powyżej parsy de-Acilut, żeby nie zaszło ponownie rozbicie kelim, jak w świecie Nekudim. W ten sposób uważa się, że kropka hirik, wznosząca tiferet, necach, hod, jesod de-Za’T de-Acilut, stoi pod tymi kelim: tiferet, necach, hod, jesod, malchut, które wzniosła, czyli ona stoi w miejscu parsy de-Acilut. Więc kropka hirik wykonuje swoja pracę znajdując się pod literami.

I zostało dane ogólne wyjaśnienie sensu trzech kropek: holam, szuruk, hirik.

Wzniesienie Ma’N Za’T de-Nekudim do Aw’I i wyjaśnienie sensu sfiry daat

92. Było wyjaśnione, że wzniesienie niższej hej w nikwej ejnaim podczas C’B, czyli do czasu wyjścia stanu katnut dziesięciu sfirot de-Nekudim, było przyczyną tego, że każdy poziom podzielił się na dwie połowy. Galgalta i ejnaim pozostały na swoim poziomie i dlatego nazywane są kelim de-panim, a ozen, hotem i pe opuściły się na niższy poziom, i dlatego nazywane są kelim de-ahoraim, jak powiedziano w punkcie 76. I tak każdy poziom zawiera w sobie dwa – wewnętrzny i zewnętrzny, ponieważ kelim de-ahoraim wyższego poziomu opuściły się i stały się kelim de-panim niższego: AHa’P sfiry keter de-Nekudim obłóczone w galgalta i ejnaim de-Aw’I, i AHa’P de-Aw’I obłóczone w galgalta i ejnaim de-Za’T de-Nekudim.

93. Kiedy na poziom przychodzi nowe światło A’B-Sa’G de-A’K, opuszczające niższą hej na swoje miejsce w pe (do czasu gadlut de-Nekudim), poziom powraca swoje AHa’P i są ukończone jego dziesięć sfirot kelim i dziesięć sfirot świateł. W takim wypadku uważa się, że niższy poziom, który był przylepiony do AHa’P wyższego poziomu, wznosi się razem z AHa’P na wyższy poziom. Ponieważ jest reguła, że nie ma zniknięcia w duchowych światach, a więc niższy poziom, który przylepiony do AHa’P wyższego na czas katnut, nie oddziela się od AHa’P i podczas gadlut, czyli kiedy AHa’P wyższego poziomu powraca na swój poziom. Tak niższy poziom wznosi się na poziom wyższy, ponieważ kiedy niższy wznosi się do wyższego, on staje się podobnym do niego.

94. Wychodzi, że kiedy Aw’I otrzymali nowe światło de-A’B-Sa’G i opuścili niższą hej z nikwej ejnaim w pe, i wznieśli do siebie swoje AHa’P, to i Za’T, obłóczone na te AHa’P podczas katnut, wznieśli się z nimi razem do Aw’I. I poziom Za’T stał się jednym całym z Aw’I. I to wzniesienie poziomu Za’T do Aw’I nazywa się wzniesieniem Ma’N, i będąc jednym poziomem z Aw’I otrzymują oni światło Aw’I.

95. Dlaczego to wzniesienie nazywane jest żeńskie wody – Ma’N? Dlatego że wzniesienie Z’A do biny jest przyczyną połączenia poziomu bina i hochma – panim be panim. Wiadomo, że każde Za’T jest to Zo’N. Dlatego kiedy Za’T razem z AHa’P de-Aw’I wznieśli się na poziom Aw’I, oni stali się Ma’N dla biny dziesięciu sfirot de-Aw’I, i poziomy bina i hochma połączyły się panim be panim. Wtedy bina daje or hochma dla Zo’N, czyli dla poziomu Za’T de-Nekudim, którzy wznieśli się do niej.

96. Jednak nie należy myśleć, że wzniesienie Za’T do Aw’I oznacza, że oni zniknęli w swoim zwykłym miejscu, ponieważ nie ma zniknięcia w duchowych światach. Kiedy mówimy o zmianie miejsca, to oznacza dodatek do właściwości, a nie zniknięcie w jednym miejscu i pojawienie się w drugim. Czyli duchowy obiekt otrzymał nowe miejsce i pozostał również na swoim wcześniejszym miejscu. Więc Za’T, którzy wznieśli się jako Ma’N w Aw’I, pozostali i na swoim miejscu, na swoim poziomie jak i wcześniej.

97. Więc bez względu na stwierdzenie, że Zo’N, którzy wznieśli się jako Ma’N do Aw’I, i otrzymali tam swoje światło, powracają na swoje miejsce w dół, oni nie znikają z góry. Ponieważ jeżeliby Zo’N pozostawili swoje miejsce z góry w Aw’I, natychmiast zaprzestałby ziwug panim be panim w Aw’I, i ponownie poziom ziwuga stałby ahor be ahor. I wtedy i Zo’N z dołu nie otrzymywaliby dostatku światła de-Aw’I i straciliby wszystkie swoje mochin.

Przecież wyjaśniliśmy, że w naturze biny – pragnąć tylko hasadim, w tajemnicy napisanego: On pragnie dobra. I ona w ogóle nie pragnie otrzymywać or hochma. Więc zwykły stan poziomów biny i hochmy jest to ahor be ahor, i tylko podczas wzniesienia Zo’N jako Ma’N, bina i hochma łączą się panim be panim, żeby dać or hochma dla Z’A, jak powiedziano w punkcie 80. To znaczy niezbędnym jest, żeby Zo’N znajdowali się zawsze z góry, czyniąc ziwug panim be panim na poziomie Aw’I. Więc nie jest prawdziwym dopuszczenie o możliwości zniknięcia Zo’N z miejsca Aw’I, kiedy oni opuszczają się na swoje miejsce w dół. Lecz, jak było powiedziane, każda zmiana miejsca jest tylko dodatkiem do właściwości, i Zo’N opuszczając się na swoje miejsce z dołu pozostali również z góry.

98-99. Teraz zostanie wyjaśniony sekret sfiry daat, która pojawia się w świecie Nekudim. Przecież we wszystkich parcufim A’K do Nekudim jest tylko dziesięć sfirot KaHa’B Zo’N. A rozpoczynając od świata Nekudim jest obecna również sfira daat, i my widzimy dziesięć sfirot: keter, hochma, bina, daat i Zo’N. I już było wyjaśnione wcześniej w punkcie 79, że wzniesienia Ma’N nie było w parcufim A’K, a mówiło się wyłącznie o wzniesieniu masachu w pe de-rosz.

Sfira daat powstaje od wzniesienia Ma’N de-Zo’N do Aw’I. Mówimy, że Zo’N wznieśli się jako Ma’N do poziomu hochma i bina, i pozostali tam również po swoim powrocie w dół, żeby dokonywać ziwug de-Aw’I panim be panim. I te Zo’N, które pozostały w Aw’I, nazywane są sfirą daat. Teraz poziom hochma i bina ma sfirę daat, która ustawia ich i czyni ziwug panim be panim. Sfira daat – jest to Zo’N, którzy wznieśli się do Aw’I jako Ma’N i pozostali tam również po powrocie Zo’N na swoje miejsce.

I teraz opisujemy dziesięć sfirot imionami: hochma, bina, daat, Zo’N. Lecz w parcufim A’K, które poprzedzają, jeszcze nie było pojęcia Ma’N (żeńskich wód), i dlatego nie było tam sfiry daat. Sfira daat nazywa się również jako pięć hasadim i pięć gwurot, ponieważ Z’A, który pozostaje tam, jest to poziom pięciu hasadim, a nukwa, co pozostaje tam, to poziom pięciu gwurot.

100. Napisano w księdze Sefer Jecira: „Dziesięć sfirot – i nie dziewięć, dziesięć i nie jedenaście”. Lecz powiedzieliśmy, że w świecie Nekudim pojawiła się nowa sfira daat, więc jest w nim jedenaście sfirot. Jak to jest możliwe? Należy zrozumieć, że nie było żądnego dodatku do dziesięciu sfirot, ponieważ sfira daat jest to Zo’N, którzy wznieśli się jako Ma’N i pozostali tam. Więc nie ma tu dodatku, a są dwa poziomy Zo’N: pierwszy są to Zo’N na swoim miejscu z dołu, poziom guf, a drugi są to Zo’N, którzy pozostali w rosz Aw’I, ponieważ byli tam podczas wzniesienia Ma’N, a my wiemy, że nie ma zniknięcia w duchowych światach.

Więc jest u nas tylko dziesięć sfirot KaHa’B i Zo’N, do których nic nie było dodane. A jeżeli poziomy Zo’N pozostały i w rosz de-Aw’I, to nie dodaje nic do dziesięciu sfirot.

Opis i wyjaśnienie istoty rozbicia kelim i ich upadek w światy Bria, Jecira, Asia

101. I wyjaśniliśmy temat wzniesienia Ma’N i sens sfiry daat, które są poziomem kelim de-panim de-Za’T w świecie Nekudim, które wzniosły się do Aw’I. Aw’I otrzymali nowe światło de-A’B-Sa’G de-A’K od Zo’N de-A’K w tajemnicy kropki szuruk, opuścili niższą hej z nikwej ejnaim w pe i wznieśli swoje kelim de-ahoraim, które opuściły się w Za’T de-Nekudim. Z tego powodu i kelim de-panim de-Za’T, przylepione do kelim de-ahoraim de-Aw’I, wznieśli się również, jak powiedziano w punktach 89 i 94. W ten sposób Za’T de-Nekudim stali się Ma’N i spowodowali połączenie poziomu Aw’I panim be panim.

A ponieważ niższa hej (bhina dalet) już powróciła na swoje miejsce w pe, to ziwug de-akaa, który odbył się na masach bhiny dalet, wyprowadził dziesięć pełnych sfirot na poziomie keter ze światłem jechida, jak powiedziano w punkcie 84. Wtedy Za’T, który włączony tam w tajemnicy Ma’N, również otrzymują wielkie światło de-Aw’I. Lecz to wszystko wyłącznie na poziomie „z dołu do góry”. Ponieważ Aw’I – jest to poziom rosz de-Nekudim, gdzie odbywa się ziwug, który wyprowadza dziesięć sfirot „z dołu do góry”.

A następnie oni rozprzestrzeniają się i na poziomie guf, czyli z góry w dół, jak powiedziano w punkcie 3. I wtedy Za’T, razem z całym światłem, które oni otrzymali w Aw’I, opuszczają się na swoje miejsce w dół, i tak kończy się budowa parcufa gadlut de-Nekudim – rosz i guf. I to rozprzestrzenienie uważa się za poziom taamim parcufa gadlut de-Nekudim (patrz punkt 26).

102. Również i w parcufie Nekudim my rozróżniamy cztery poziomy: taamim, nekudot, tagin i otijet. Ponieważ jest reguła, że wszystkie właściwości, które są obecne w wyższym poziomie, objawiają się również i w niższych, lecz przy tym, w niższych dodane są jeszcze niektóre rzeczy.

Mówimy, że główne poziomy parcufa nazywane są taamim. I po tym rozprzestrzenieniu odbywa się bitusz or makif i or pnimi. Za pośrednictwem tego bitusz stopniowo oczyszcza się masach, dopóki nie zrówna się z masachem w pe de-rosz. A ponieważ or elion nigdy nie przestaje świecić, to ono łączy się z masachem na każdym poziomie awijuta w procesie jego oczyszczenia. Inaczej mówiąc, kiedy masach oczyszcza się od bhiny dalet do gimel, na niego wychodzi poziom hochma, a kiedy przechodzi do bhiny bet, na niego wychodzi poziom bina, a kiedy przechodzi do bhiny alef, na niego wychodzi poziom Z’A, a kiedy przechodzi do bhiny szoresz, na niego wychodzi poziom malchut. I wszystkie te poziomy światła, które wychodzą na masach w procesie jego oczyszczenia, nazywane są nekudot (kropki). A reszimot świateł, które pozostały po odejściu ich z poziomu, nazywane są tagin. A kelim, które zostały bez światła nazywane otijet, litery.

I kiedy masach cały zostaje oczyszczony od awijut de-guf, on łączy się z masachem w pe de-rosz w ziwugu, i w ten sposób zostaje stworzony kolejny parcuf.

103. I to samo odbywa się w parcufie Nekudim. W nim wychodzą dwa parcufim: A’B, Sa’G, jeden pod drugim. A w każdym z nich: taamim, nekudot, tagin, otijet. Lecz teraz oczyszczenie masachu odbyło się nie z powodu bitusz or makif i or pnimi, a z powodu sądu (din) poziomu malchut mesajemet, który włączony w te kelim, jak powiedziano w punkcie 90. Z tego powodu po odejściu światła nie pozostało pustych kelim, jak to było w poprzednich trzech parcufim: Galgalta, A’B, Sa’G de-A’K, a one rozbiły się, zmarły i spadły w światy Bria, Jecira, Asia.

104. Parcuf taamim, co wyszedł w świecie Nekudim, pierwszy parcuf de-Nekudim, który wyszedł na poziomie keter, posiadający rosz i guf – jego rosz wyszła w Aw’I, a guf rozprzestrzenia się w Za’T od pe de-Aw’I i niżej.

I to rozprzestrzenienie od pe de-Aw’I i niżej, nazywa się melech a-daat. I jest to wspólność wszystkich Za’T de-Nekudim, które ponownie rozprzestrzeniły się na swoje miejsce po wzniesieniu Ma’N. Lecz ponieważ ich korzeń pozostał w Aw’I, celem dokonania ziwuga panim be panim, jak powiedziano w punkcie 95, i znajdując się tam nazywane są moach a-daat, łączący poziom Aw’I, dlatego i rozprzestrzenienie z góry w dół do poziomu guf również nazywa się tym samym imieniem, czyli król poznania, i jest to pierwszy melech de-Nekudim.

105. Wiadomo, że ilość i jakość światła dziesięciu sfirot de-rosz otwiera się również rozprzestrzenieniem z góry w dół w guf. Dlatego procesy odbywające się w rosz, odbywają się i w guf. Kiedy malchut mezdaweget powróciła z nikwej ejnaim w pe, a galgalta ejnaim i nikwej ejnaim (kelim de-panim) powróciły swoje kelim de-ahoraim (AHa’P), i światło rozprzestrzeniło się w nich, to przy rozprzestrzenieniu światła z góry w dół w guf ono było przyciągnięte również w kelim de-ahoraim de-guf. Czyli na poziom tiferet, necach, hod, jesod, malchut w światach Bria, Jecira, Asia – poniżej parsy de-Acilut.

Jednak, ponieważ siła malchut mesajemet w parsie de-Acilut wymieszana z tymi kelim, to napotykając tę siłę, światło melech a-daat zupełnie pozostawia kelim i wznosi się do swojego korzenia. A wszystkie kelim melecha a-daat zostają rozbite panim i ahor, umierają i padają w Bria, Jecira, Asia, ponieważ odejście światła z kelim jest porównywalne do odejścia życia z materialnego ciała i nazywa się śmiercią. Wtedy masach oczyszcza się od awijut bhiny dalet, gdyż te kelim już zostały rozbite i zmarły, i w nim pozostaje awijut bhiny gimel.

106. A jeżeli był zlikwidowany awijut bhiny dalet w masachu de-guf (siłą rozbicia kelim), to był również zlikwidowany awijut w malchut mezdaweget w rosz de-Aw’I. Ponieważ awijut de-rosz i awijut de-guf jest to jedno całe. Tylko awijut de-rosz jest to potencjał, działający w awijut de-guf.

Dlatego zaprzestał ziwug na poziomie keter i w rosz de-Aw’I, i kelim de-ahoraim (AHa’P, zamykający poziom keter) ponownie spadły na niższy poziom, czyli w Za’T. I to nazywa się zniknięciem ahoraim poziomu keter de-Aw’I. I stało się, że cały poziom taamim de-Nekudim – rosz i guf zniknął.

107. A ponieważ or elion nie zaprzestaje świecić, to ono ponownie łączy się z trzema poziomami awijut, który pozostał w masachu rosz de-Aw’I. Tak wyszło dziesięć sfirot na poziomie hochma. I guf z góry w dół rozprzestrzenił się w sfirę hesed, co jest drugim melechem de-Nekudim.

I również on (drugi melech de-Nekudim) był przeciągnięty w światy Bria, Jecira, Asia, rozbił się i zmarł. I wtedy zniknął w masachu de-guf i rosz również awijut bhiny gimel, jak również kelim de-ahoraim – AHa’P, kończące poziom hochma de-Aw’I, spadły na niższy poziom Za’T, jak to było powiedziane odnośnie keter.

Następnie odbywa się ziwug na awijut bhiny bet, który pozostał w masachu, na niego wychodzi dziesięć sfirot poziomu bina i guf z góry w dół, sfirot gwura, która nazywa się trzeci melech świata Nekudim, który rozprzestrzenił się do BE’A, rozbił się i zmarł. Awijut bet w rosz i guf znika, i ziwug na poziomie bina zanika również w rosz, a AHa’P biny de-rosz upadają na niższy poziom w Za’T.

A następnie ziwug odbył się na awijut bhiny alef, co pozostał w masachu, i na niego wyszło dziesięć sfirot na poziomie Z’A. I jego guf (z góry w dół) rozprzestrzenił się w wyższą jedną trzecią tiferet, jak również i on nie mógł istnieć, odeszło z niego światło i był oczyszczony również awijut bhiny alef w guf i rosz. A ahoraim poziomu Z’A spadły na niższy poziom w Za’T.

108. I tak opuściły się wszystkie ahoraim de-Aw’I (AHa’P), ponieważ rozbicie melecha daat zlikwidowało w Aw’I tylko AHa’P odnoszące się do poziomu keter, a rozbicie melecha hesed zlikwidowało w Aw’I tylko AHa’P odnoszące się do poziomu hochma, a rozbicie melecha gwura zlikwidowało AHa’P odnoszące się do poziomu bina. A kiedy zniknęła wyższa trzecia tiferet, to były zlikwidowane AHa’P poziomu Z’A.

Wychodzi, że w Aw’I był zlikwidowany cały gadlut, i w nich pozostały wyłącznie galgalta i ejnaim de-katnut, a w masachu pozostał wyłącznie awijut bhiny szoresz. A następnie masach de-guf był oczyszczony od całego awijuta, zrównał się właściwościami z masachem de-rosz i włączył się w ziwug de-akaa, co w rosz. I tam ponownie pojawiają się wszystkie jego reszimot, oprócz ostatniego poziomu, jak było powiedziane w punkcie 41. I siłą tego odnowienia wyszedł na niego nowy poziom, który nazywa się ISZSu’T.

109. Ponieważ ostatnia bhina awijuta jest utracona i pozostał tylko awijut bhiny gimel, wychodzi na niego dziesięć sfirot na poziomie hochma. A następnie, kiedy pojawił się awijut de-guf, co w nim, wychodzi z pe de-Aw’I, opuszcza się i obłacza się w miejscu haze de-guf de-Nekudim, jak powiedziano w punkcie 55, wyprowadzając w miejscu powyżej haze dziesięć sfirot de-rosz, i ta rosz nazywa się ISZSu’T.

A swój guf on wyprowadza w miejscu poniżej haze w dwie trzecie tiferet (do jej ukończenia). I jest to czwarty melech de-Nekudim. Również i on rozprzestrzenia się w Bria, Jecira, Asia, rozbija się i umiera. Tak oczyszcza się awijut bhiny gimel w rosz i guf, i kelim de-ahoraim de-rosz padają na niższy poziom w guf. A następnie odbywa się ziwug na awijut bhiny bet, co pozostał, i wychodzi na niego poziom biny. A guf, z góry w dół, rozprzestrzenia się w kelim necach i hod. I one uważane za piątego melecha de-Nekudim. I również one rozprzestrzeniają się w Bria, Jecira, Asia, rozbijają się i umierają. Przy tym oczyszczając awijut bhiny bet w rosz i guf, a kelim de-ahoraim poziomu upadają w guf. A następnie jest czyniony ziwug na awijut bhiny alef, co pozostał w parcufie, i na niego wychodzi poziom Z’A. A jego guf z góry w dół rozprzestrzenia się w kelim jesod. Jest to szósty melech de-Nekudim. Również i on rozprzestrzenia się w światy Bria, Jecira, Asia, rozbija się i umiera. Przy tym oczyszcza się awijut bhiny alef w rosz i w guf, a kelim de-ahoraim, co w rosz, padają na niższy poziom w guf.

A następnie odbywa się ziwug na awijut bhiny szoresz, który pozostał w masachu i na niego wychodzi poziom malchut. I jego stan „z góry w dół” rozprzestrzenia się w kli malchut. Jest to siódmy melech de-Nekudim. On również rozprzestrzenia się w światy Bria, Jecira, Asia, rozbija się i umiera. Przy tym oczyszcza się i awijut bhiny szoresz w rosz i guf, a ahoraim de-rosz padają na niższy poziom w guf. Tak były zlikwidowane wszystkie kelim de-ahoraim de-ISZSu’T i były rozbite wszystkie kelim wszystkich Za’T de-Nekudim, które nazywane są siedem melechim.

110. I zostały wyjaśnione taamim i nekudot, które wyszły w dwóch parcufim: Aw’I i ISZSu’T de-Nekudim, i które nazywane są A’B i Sa’G. W Aw’I wyszły cztery poziomy – jeden poniżej drugiego: keter (istaklut ejnaim de-Aw’I), hochma (guf de-Aba), bina (guf de-Ima), Z’A (jesod de-Aw’I). Od nich rozprzestrzeniły się cztery gufim: melech daat, melech hesed, melech gwura i melech jednej trzeciej tiferet powyżej haze.

I te cztery gufim rozbiły się jak panim tak i ahor. Lecz na poziomie rosz, czyli w czterech poziomach Aw’I, pozostały wszystkie ich kelim de-panim, czyli poziomy galgalta ejnaim i nikwej ejnaim, na każdym poziomie, które były u nich od czasu katnut de-Nekudim. I tylko bhinot ahoraim każdego poziomu, które połączyły się z nimi podczas gadlut, były zlikwidowane z powodu rozbicia. One spadły na niższy poziom, jak to było do wyjścia gadlut de-Nekudim (patrz punkty 76, 77).

111. To samo odbyło się w parcufie ISZSu’T. Tam wyszły cztery poziomy jeden pod drugim: hochma (istaklut ejnaim de-ISZSu’T), bina, Z’A i malchut. Od nich rozprzestrzeniły się cztery gufim: melech dwóch niższych trzecich tiferet, melech poziomu necach i hod, melech poziomu jesod i malchut. I te cztery gufim rozbiły się jak panim tak i ahor. Lecz w rosz, w czterech poziomach de-ISZSu’T, pozostały kelim de-panim, i tylko ahoraim były zlikwidowane i spadły na niższy poziom z powodu rozbicia.

I po zlikwidowaniu tych dwóch parcufim Aw’I i ISZSu’T, wyszedł jeszcze poziom – M’A w Nekudim. I od niego nie było rozprzestrzenienia poziomu guf w pełnym znaczeniu tego słowa, jak było wyjaśnione w Talmudzie dziesięciu sfirot.

Świat naprawienia – Nowy M’A,
który wyszedł z mecach de-A’K

112. I zostały wyjaśnione cztery pierwsze parcufim w A’K. Pierwszy parcuf de-A’K nazywa się Galgalta. I ziwug de-akaa odbywa się w nim na awijut bhiny dalet, a jego dziesięć sfirot – na poziomie keter. Drugi parcuf de-A’K nazywa się A’B de-A’K. Ziwug de-akaa odbywa się w nim na awijut bhiny gimel, a jego dziesięć sfirot na poziomie hochma. On obłacza parcuf Galgalta od pe i niżej. Trzeci parcuf nazywa się Sa’G de-A’K. Ziwug de-akaa odbywa się w nim na awijut bhiny bet, a jego dziesięć sfirot na poziomie bina. I on obłacza parcuf A’B de-A’K od pe i niżej. Czwarty parcuf de-A’K – M’A de-A’K. Ziwug de-akaa odbywa się w nim na awijut bhiny alef, a jego dziesięć sfirot na poziomie Z’A. I on obłacza parcuf Sa’G de-A’K od tabura i niżej. Ten parcuf jest podzielony na wewnętrzny i zewnętrzny poziom: wewnętrzny poziom nazywa się M’A i Bo’N de-A’K, a zewnętrzny nazywa się światem Nekudim. I tu odbyły się następujące procesy: połączenie sfirot malchut i biny, które nazywa się C’B, katnut i gadlut, i wzniesienie Ma’N. I tu znajduje się sfira daat, podporządkowująca jeden drugiemu i łącząca panim be panim poziomy hochma i bina, jak również tu odbyło się rozbicie kelim. Wszystko to objawiło się w czwartym parcufie de-A’K, który nazywa się M’A lub świat Nekudim.

113. Pięć poziomów awijut masachu nazywane są według imienia sfirot rosz: galgalta, ejnaim, AHa’P. Awijut bhiny dalet, na który wychodzi pierwszy parcuf de-A’K, nazywa się pe. Awijut bhiny gimel, na który wychodzi parcuf A’B de-A’K, nazywa się hotem. Awijut bhiny bet, na który wychodzi parcuf Sa’G de-A’K, nazywa się ozen. Awijut bhiny alef, na który wychodzi parcuf M’A de-A’K i świat Nekudim, nazywa się nikwej ejnaim. A awijut bhiny szoresz, na który wychodzi świat naprawienia (który nazywa się również Nowy M’A), nazywa się galgalta lub mecach. Czwarty parcuf de-A’K przedstawia sobą głównie parcuf M’A de-A’K, ponieważ wyszedł z nikwej ejnaim na poziomie Z’A, która nazywa się AWA’Ja de-M’A.

Lecz piąty parcuf de-A’K, który wyszedł z mecach (galgalta, czyli bhina z awijutem szoresz), jest w nim wyłącznie poziom malchut, która nazywa się Bo’N. A ponieważ tam pozostała również bhina alef de-itlabszut (poziom Z’A), to ten parcuf nazywa się również i imieniem M’A. Lecz ten parcuf M’A wyszedł na mecach de-A’K na skutek włączenia awijut bhiny szoresz w bhinę alef de-itlabszut. Ten parcuf nazywa się Nowy M’A, żeby odróżnić go od M’A, który wyszedł z nikwej ejnaim de-A’K. I ten parcuf (Nowy M’A) nazywa się światem naprawienia lub światem Acilut.

114. Jednak dlaczego pierwsze trzy poziomy A’K, które nazywane są Galgalta, A’B, Sa’G, uważane nie trzema światami, a trzema parcufim? W czym jest różnica czwartego i piątego parcufa de-A’K, że one nazywane są światami? (Czwarty parcuf nazywa się światem Nekudim, a piąty parcuf nazywa się światem Acilut lub światem naprawienia).

115. Po tym jak oczyszcza się masach de-guf wyższego poziomu i włącza się w jego rosz, wychodzi na niego poziom dziesięć sfirot. Następnie on wychodzi z rosz wyższego poziomu i rozprzestrzenia się w rosz, toch i sof. Takie poziomy nazywane są parcufem, i jest w nim pięć bhinot, które nazywane taamim i nekudot. Co prawda jego nazwa ma odniesienie wyłącznie do poziomu taamim. Patrz punkty 47 i 50.

W ten sposób wyszły trzy pierwsze parcufim de-A’K: Galgalta, A’B i Sa’G. Lecz świat różni się od parcufa tym, że zawiera wszystko, co jest w świecie nad nim, podobnie do tego, jak odpieczętowuje się wszystko, co jest w pieczęci. Patrz punkt 47.

116. I zrozum, że parcufim Galgalta A’B Sa’G de–A’K uważane razem jako jeden poziom – świat A’K, i one mają odniesienie do C’A. A czwarty parcuf de-A’K, gdzie był uczyniony C’B, stał się sam w sobie światem. W masachu Nekudot de-Sa’G, podczas opuszczenia się tego parcufa poniżej tabura de-A’K, odbyło się podwojenie awijuta, dlatego że dodał się do niego jeszcze awijut bhiny dalet, w tajemnicy niższej hej w ejnaim, jak powiedziano w punkcie 63. Podczas gadluta bhina dalet powróciła na swoje miejsce w pe i wyprowadziła poziom keter. Tak jej poziom stał się podobny poziomowi pierwszego parcufa de-A’K, jak powiedziano w punkcie 84.

I po tym jak ten parcuf rozprzestrzenił się w rosz, toch, sof – w taamim i nekudot, wyszedł na niego drugi parcuf na poziomie hochma. On nazywa się ISZSu’T i jest podobny do drugiego parcufa de-A’K, który nazywa się A’B de-A’K. I po tym jak on rozprzestrzenił się w taamim i nekudot, wyszedł trzeci parcuf, który nazywa się M’A de-Nekudim, i on jest podobny do trzeciego parcufa de-A’K.

Więc w świecie Nekudim wyszły poziomy podobne do poziomów świata A’K. Czyli trzy parcufim jeden pod drugim, w każdym z których jest taamim i nekudot, razem z tym co jest u nich, czyli podobnie do trzech parcufim Galgalta, A’B, Sa’G de-A’K. Dlatego uważa się, że świat Nekudim odpieczętowany ze świata A’K i jest sam w sobie zupełnie samodzielnym światem.

Dlaczego więc trzy parcufim świata Nekudim nazywane nie Galgalta, A’B, Sa’G, a A’B, Sa’G, M’A? Przyczyna jest w tym, że kiedy awijut bhiny dalet łączy się z masachem de-Sa’G, on nie uważa się doskonałym z tego powodu, że kiedyś w pierwszym parcufie A’K już odbył się proces oczyszczenia. Dlatego parcufim de-Nekudim opuściły się na poziom A’B, Sa’G, M’A.

117. I zostało wyjaśnione, jak świat Nekudim był odpieczętowany ze świata A’K. Tak samo piąty parcuf de-A’K, czyli M’A Hadasz, był odpieczętowany ze świata Nekudim. Tak, że wszystkie poziomy, które były wykorzystane w świecie Nekudim, bez względu na to, że one były tam rozbite i odmienione, jednak ponownie objawiły się w M’A Hadasz. Dlatego M’A Hadasz nazywa się samodzielnym światem.

On również nazywa się światem Acilut, ponieważ kończy się powyżej parsy, która była ustawiona przez C’B. I on również nazywa się światem naprawienia, ponieważ wcześniejszy świat, świat Nekudim, nie został objawiony z powodu rozbicia i zniknięcia. Lecz następnie w M’A Hadasz powróciły wszystkie te poziomy, które były w świecie Nekudim. One były tam ustawione i objawione, dlatego ten świat nazywa się światem naprawienia. Ponieważ w rzeczywistości on jest światem Nekudim, który przyjmuje w M’A Hadasz swoje naprawienia i ukończenia. To odbywa się, ponieważ za pośrednictwem M’A Hadasz wszystkie ahoraim, które spadły w guf z Aw’I i ISZSu’T, ponownie łączą się z Ga’R, jak również panim i ahoraim wszystkich Za’T, które spadły w światy Bria, Jecira, Asia i zmarły, ponownie wznoszą się za pośrednictwem M’A Hadasz w Acilut.

118. Wiadomo, że po tym, jak masachim oczyszczają się i odchodzi światło z guf parcufa, niższy parcuf zapełnia jego kelim. Kiedy oczyszcza się masach de-guf pierwszego parcufa de-A’K, odchodzi jego światło, masach przyjmuje nowy ziwug na poziomie A’B i puste kelim de-guf wyższego parcufa ponownie zostają napełnione.

A kiedy oczyszcza się masach de-guf parcufa A’B, odchodzi światło jego guf, i masach przyjmuje nowy ziwug na poziomie Sa’G, który ponownie napełnia puste kelim parcufa A’B. A kiedy i w tym parcufie oczyszcza się masach, to odchodzi światło de-Sa’G i masach otrzymuje nowy ziwug na poziomie M’A, który wychodzi z nikwej ejnaim (Nekudim) i ponownie wypełnia puste kelim parcufa Nekudot de-Sa’G. Dokładnie tak samo po odejściu światła de-Nekudim, które odbywa się z powodu zniknięcia ahoraim i rozbicia kelim. Masach przyjął nowy ziwug na poziomie M’A, który wyszedł z mecach parcufa Sa’G de-A’K i zapełnił puste kelim de-guf wyższego parcufa, czyli kelim de-Nekudim, które były odmienione i rozbite.

119. Jednak jest coś zasadniczo nowego w pojawieniu się parcufa M’A Hadasz, ponieważ on staje się męskim poziomem w stosunku do kelim de-Nekudim, czyli on powstaje powyżej nich. To stwierdzenie jest oparte na tym, że M’A Hadasz naprawia kelim de-Nekudim. W poprzednich parcufim niższy poziom nie stawał się męskim i nie uważał się za znajdującego się powyżej kelim guf wyższego poziomu, bez względu na to, że wypełniał jego kelim.

Różnica jest w tym, że odejście światła poprzednich parcufim nie mówi o wadzie, ponieważ jego przyczyną było oczyszczenie masachu. Lecz tu, w świecie Nekudim, siła malchut mesajemet była wymieszana z kelim ahoraim de-Za’T, i dlatego one nie mogły przyjąć światła, rozbiły się i zmarły, i spadły w światy Bria, Jecira, Asia.

Dlatego one potencjalnie zależą od M’A Hadasz, który ich ożywia, oczyszcza i wznosi w Acilut. Więc M’A Hadasz uważa się męskim, dającym w stosunku do M’A Hadasz żeńskiego poziomu (nukwy). To wyprowadzenie pozwala zmienić imię kelim de-Nekudim na Bo’N, ponieważ stają się one niżej niż M’A. I bez względu na to, że one wyżej niż M’A Hadasz, ponieważ są to kelim świata Nekudim z poziomem M’A i nikwej ejnaim, wyższy poziom, który nazywa się Wa’K de-Sa’G de-A’K, jednak teraz one stają się niżej niż M’A Hadasz i nazywane są Bo’N. Patrz punkt 94.

Pięć parcufim świata Acilut
i wyjaśnienie M’A i Bo’N każdego parcufa

120. Zostało wyjaśnione, że M’A Hadasz również stał się oddzielnym światem, jak i świat Nekudim. Przecież było powiedziane, że na poziomie Nekudim odbyło się odpieczętowanie awijuta w masachu (dodatek awijuta bhiny dalet). Patrz punkt 116. Światło Zo’N de-A’K, które świeci poprzez tabur i jesod w Ga’R de-Nekudim, powróciło w stan C’A, niższa hej opuściła się z nikwej ejnaim w pe – i tak wyszły wszystkie poziomy gadlut de-Nekudim (patrz punkt 101). Co prawda wszystkie te poziomy były rozbite, światło odeszło, a więc C’B powrócił na swoje miejsce i bhina dalet ponownie połączyła się z masachem.

121. Dlatego i w M’A Hadasz, który wyszedł z mecach, istnieją dwa stany: katnut i gadlut – tak jak w świecie Nekudim. Na początku na awijut otwarty w masachu (poziom Z’A de-itlabszut – HaGa’T, i malchut de-awijut – NeH’I), powstaje poziom katnut. Wyjaśnienie: kaw jamin (prawa linia) malchut nazywa się necach, kaw smol (lewa linia) malchut nazywa się hod, a kaw emcai (środkowa linia) – jesod.

Jednak w bhinie alef jest tylko poziom itlabszut bez awijut i dlatego nie ma w niej kelim. Więc poziom HaGa’T, nie mając kelim, obłaczają się w kelim NeH’I. Na tym poziomie jest tylko awijut bhiny szoresz, który pozostał w masachu po jego oczyszczeniu. Kiedy on wznosi się do ziwuga w mecach wyższego parcufa, to stąd wychodzi poziom tylko na wysokości malchut. A bhinot posiadające tylko awijut szoresz nazywane są ubar.

Jednak wewnątrz tego poziomu ukryta niższa hej i ta niższa hej jest w mecach. I kiedy ubar otrzymuje ziwug wyższego poziomu, opuszcza się stąd na swoje miejsce i otrzymuje mochin de-jenika od wyższego poziomu (awijut bhiny dalet) na poziomie niższej hej w nikwej ejnaim. Tak nabywane są kelim dla HaGa’T. HaGa’T wychodzą z poziomu necach, hod, jesod, i ten poziom nabywa wysokość Z’A. Patrz punkt 54.

122. Następnie odbywa się drugie wzniesienie Ma’N do wyższego poziomu, które ma nazwę ibur bet. I poziom otrzymuje tam mochin od A’B-Sa’G de-A’K, bhina dalet opuszcza się z nikwej ejnaim w pe. Kiedy odbywa się ziwug na bhinę dalet w jej miejscu i wychodzi dziesięć sfirot na poziomie keter, kelim de-AHa’P powracają na swoje miejsce w rosz, i parcuf zostaje dopełniony do dziesięciu sfirot świateł i kelim. Te mochin nazywane są mochin de-gadlut parcufa. I jest to poziom pierwszego parcufa de-Acilut, który nazywa się parcuf keter lub parcuf Atik de-Acilut. Patrz punkt 101.

123. Już było wyjaśnione, że na skutek rozbicia kelim wszystkie AHa’P spadły na niższy poziom. AHa’P poziomu keter de-Nekudim – w galgalta i ejnaim poziomu hochma, a AHa’P poziomu hochma w galgalta i ejnaim poziomu bina, itd. Kiedy odbył się ibur bet de-gadlut w pierwszym parcufie Aciluta, który nazywa się Atik, to wzniosły się jego AHa’P. I razem z nimi wznieśli się również galgalta i ejnaim poziomu hochma, byli ustawieni razem z AHa’P poziomu Atik i przyciągnęli tam bhinę ibur alef.

124. A kiedy galgalta i ejnaim de-hochma otrzymali swoje poziomy ibur i jenika, to ponownie wznieśli się w rosz Atika i przyjęli tam ibur bet dla mochin de-gadlut. Bhina gimel opuściła się na swoje miejsce w pe i na nią wyszło dziesięć sfirot na poziomie hochma. A ich kelim de-AHa’P ponownie wzniosły się na swoje miejsce w rosz, i parcuf hochma był ukończony w dziesięć sfirot świateł i kelim. Ten parcuf nazywa się A’A de-Acilut.

125. Razem z AHa’P de-A’A wznieśli się również G’E poziomu biny. Oni przyjęli tam ibur alef i ich jenika. A następnie oni wznieśli się w rosz de-A’A dla ibura bet, wznieśli swoje AHa’P, otrzymali mochin de-gadlut i parcuf biny był ukończony w dziesięć sfirot świateł i kelim. Ten parcuf nazywa się Aw’I i ISZSu’T: jego Ga’R nazywa się Aw’I, a Za’T ISZSu’T.

126. I razem z tymi AHa’P de-Aw’I wznieśli się również galgalta i ejnaim de-Zo’N, przyjęli tam swój ibur alef i jenika. I tak stały się dopełnione Zo’N na poziomie Wa’K dla Z’A i nekuda dla nukwy.

Tak było opisane pięć parcufim M’A Hadasz, które wyszły w świecie Acilut na stałym poziomie. One są nazywane: Atik, A’A, Aw’I i Zo’N. Atik wyszedł na poziomie keter, A’A na poziomie hochma, Aw’I na poziomie bina, a Zo’N na poziomie Wa’K i nekuda (na poziomie Z’A i malchut).

W tych pięciu poziomach nigdy nie odbędzie się zmniejszenie światła, ponieważ działania stworzeń nie mogą uczynić krzywdy w Ga’R. A na poziomach Z’A i nukwa działania stworzeń rozprzestrzeniają się na kelim de-ahoraim, które Z’A i nukwa osiągają podczas gadlut. Lecz działania stworzeń nie rozprzestrzeniają się na kelim de-panim – poziomy galgalta i ejnaim światła Wa’K i nekuda. Dlatego pięć wskazanych poziomów uważane poziomami stałymi mochin w świecie Acilut.

127. Jaka jest kolejność relacji pomiędzy parcufim? Parcuf Atik de-Acilut bez względu na to, że wyszedł z rosz de-Sa’G de-A’K, nie może obłóczyć go od pe i niżej de-Sa’G de-A’K, a tylko poniżej tabura, ponieważ powyżej tabura de-A’K ma wpływ C’A, który nazywa się Akudim. Patrz punkt 118.

Co prawda parcuf Atik ma poziom rosz alef de-Acilut i C’B jeszcze nie panuje w nim. Czyżby nie wychodziło z tego, że on powinien być obłóczony powyżej tabura de-A’K? Lecz ponieważ C’B był ustawiony w pe jego rosz ze względu na wszystkie parcufim Aciluta, znajdujące się poniżej niego, to on może być obłóczony tylko poniżej tabura de-A’K. Wychodzi, że poziom Atik rozpoczyna się w taburze de-A’K i kończy się w raglin de-A’K. Powyżej kropki tego świata.

Ten punkt widzenia jest ustawiony z pozycji samego parcufa, i jest rozpatrywana jego więź z innymi parcufim Acilut, my uważamy, że C’B włączony w niego. Dlatego uważa się, że jego raglin kończą się powyżej parsy de-Acilut, ponieważ parsa – jest to nowe ukończenie C’B. Patrz punkt 68.

128. A drugi parcuf de-M’A Hadasz, który powstał z pe de-rosz Atika, nazywa się A’A. Początek jego poziomu w miejscu jego wyjścia, czyli w pe de-rosz Atika, i on obłacza Za’T de-Atik, który kończy się powyżej parsy de-Acilut. A trzeci parcuf nazywa się Aw’I. Jego poziom powstał z pe de-rosz A’A – i tam jest jego początek. A jego ukończenie powyżej tabura de-A’A. A początek parcufa Zo’N – w taburze de-A’A i jego ukończenie – tam gdzie kończy się A’A, czyli powyżej parsy de-Acilut.

129. I wiedz, że każdy poziom pięciu parcufim de-M’A Hadasz podczas swojego wyjścia oczyścił i wzniósł do siebie część kelim de-Nekudim, które stały się dla niego jako nukwa.

Kiedy wyszedł parcuf Atik, to przyłączył do siebie wszystkie Ga’R de-Nekudim (ich galgalta i ejnaim, które wyszły podczas katnut, i nazywane są kelim de-panim), które pozostały całymi podczas rozbicia kelim (patrz punkt 76). Przecież podczas katnut de-Nekudim do nich przyszły wyłącznie wyższe połowy wszystkich poziomów (galgalta, ejnaim i nikwej ejnaim), a wszystkie niższe połowy, które nazywane AHa’P, opuściły się na poziom niżej. Dlatego uważa się, że parcuf Atik de-M’A Hadasz wziął sobie z kelim de-Nekudim wyższą połowę keter i wyższą połowę poziomu hochma i bina, i siedem ktarin de-Za’T, włączonych w Ga’R de-Nekudim, i one stały się parcufem nukwa dla Atika de-M’A Hadasz i połączyły się i stały się jednym parcufem.

One nazywane M’A i Bo’N de-Atik de-Acilut: zahar de-Atik nazywa się M’A, a kelim de-Nekudim, które połączyły się z nim nazywane są Bo’N (patrz wyjaśnienie w punkcie 119). I one ustawione w stosunku jeden do drugiego panim i ahor: Atik de-M’A – panim, a Atik de-Bo’N ahoraim.

130. A parcuf A’A de-M’A Hadasz, który wyszedł na poziomie hochma, oczyścił i przyłączył do siebie niższą połowę de-keter de-Nekudim, czyli poziom AHa’P de-keter, które podczas katnut były poziomem poniżej keteru (w poziomach hochma i bina de-Nekudim). Te poziomy stały się nukwą dla A’A de-M’A Hadasz i połączyły się z nim.

I one stały się kaw jamin i smol (prawą i lewą linią): A’A de-M’A, męski poziom – kaw jamin, a A’A de-Bo’N, nukwa – kaw smol.

Jaka jest przyczyna, że parcuf Atik de-M’A nie wziął sobie niższej połowy de-keter de-Nekudim? Atik jest to rosz alef de-Acilut i jest bardzo czysty. Dlatego on przyłączył do siebie wyłącznie kelim de-panim de-Ga’R de-Nekudim, w których nie było żadnej wady podczas rozbicia. Lecz stan w niższej połowie keteru jest inny: jest to AHa’P, które wypadły podczas katnut na poziom hochma i bina, które podczas gadlut wzniosły się z hochma i bina i połączyły się z keterem de-Nekudim (patrz punkt 84). A następnie podczas rozbicia kelim, te AHa’P ponownie wypadły z keter de-Nekudim i były zlikwidowane. Więc miały już wadę podczas ich upadku, a to znaczy, że one nie są godne poziomu Atik, i dlatego ich wziął sobie A’A de-M’A.

131. A parcuf Aw’I de-M’A Hadasz (poziom bina) oczyścił i przyłączył do siebie niższe poziomy hochmy i biny de-Nekudim, czyli AHa’P poziomu hochma i bina, które podczas katnut spadły w Za’T de-Nekudim. Lecz następnie, podczas gadlut de-Nekudim, one wzniosły się i połączyły się z poziomem hochma i bina de-Nekudim, jak powiedziano w punkcie 94. A podczas rozbicia kelim ponownie spadły w Za’T de-Nekudim i były odmienione, jak powiedziano w punkcie 107. I Aw’I oczyścili je, przyłączyli i uczynili swoją nukwą. One nazywane Za’T de-hochma i Wa’K de-bina de-Bo’N. Ponieważ poziom hesed de-bina został razem z Ga’R poziomu hochma i bina de-Bo’N w parcufie Atik, i w niższej połowie biny pozostały wyłącznie Wa’K (sześć niższych) – od gwury i niżej. Wychodzi, że zahar de-Aw’I – jest to bina de-M’A, a ich nukwa – jest to Za’T poziomu hochma i bina de-Bo’N. I one stały się kaw jamin i kaw smol: Aw’I de-M’A – kaw jamin, a Aw’I de-Bo’N – kaw smol. A poziom ISZSu’T de-M’A (Za’T de-Aw’I) wzięli sobie poziom malchut hochmy i biny de-Bo’N.

132. A parcuf Zo’N de-M’A Hadasz (poziom Wa’K i nekuda) oczyścił i przyłączył do siebie kelim de-panim de-Za’T de-Nekudim z ich rozbicia w Bria, Jecira, Asia – galgalta i ejnaim poziomu Za’T de-Nekudim, jak powiedziano w punkcie 78. Te kelim stały się nukwą dla Zo’N de-M’A i ustawione są z prawej i lewej strony: Zo’N de-M’A – kaw jamin, a Zo’N de-Bo’N – kaw smol.

133. I zostały wyjaśnione poziomy M’A i Bo’N w pięciu parcufim świata Acilut. Pięć poziomów de-M’A Hadasz, które wyszły w świecie Acilut, oczyściły dla siebie kelim, które były wykorzystane podczas Nekudim, i te stały się dla nich nukwą, która nazywa się Bo’N. Wyższa połowa de-Ga’R de-Nekudim stała się Bo’N de-Atik. Niższa połowa Ga’R de-Nekudim, które były wykorzystane podczas gadlut de-Nekudim, a następnie były zlikwidowane, oczyściły się i stały się Bo’N de-A’A i Aw’I. A kelim de-panim de-Zo’N, które wyszły podczas katnut de-Nekudim, a podczas gadlut rozbiły się i spadły razem z ich kelim de-ahoraim, były oczyszczone i stały się Bo’N de-Zo’N.

Ważna reguła, która dotyczy stałych świateł, i wzniesienia parcufim i światów, do gmar tikun

134. Wyjaśniliśmy (w punktach 86 i dalej), że wyjście gadlut Ga’R i Za’T de-Nekudim odbyło się w trzech etapach w tajemnicy kropek: holam, szuruk, hirik. Z tego wynika, że są dwa rodzaje ukończenia dziesięciu sfirot w celu otrzymania mochin de-gadlut. Pierwszy – ma odniesienie do wzniesienia i włączenia niższego poziomu w wyższy. Kiedy Zo’N de-A’K oświetlili keter de-Nekudim nowym światłem poprzez tabur, to opuścili niższą hej z nikwej ejnaim de-keter w jego pe, i wtedy AHa’P de-keter, które upadły w Aw’I, ponownie wznieśli się do poziomu keter i ukończyli jego dziesięć sfirot. W tym wypadku uważa się, że z nimi wzniósł się i poziom G’E de-Aw’I, który był przylepiony do AHa’P de-keter. Z tego wynika, że i Aw’I włączone w pełne dziesięć sfirot poziomu keter, jak powiedziano w punkcie 93. Ponieważ jest reguła, że niższy poziom, wznosząc się do wyższego, staje się podobny do niego. I dlatego uważa się, że Aw’I otrzymali AHa’P, których im brakowało dla ukończenia swoich dziesięciu sfirot. To odbyło się siłą włączenia ich w keter, i to jest pierwszym rodzajem mochin de-gadlut.

135. Lecz jeżeli dziesięć sfirot poziomu ukończone są poprzez swoje siły, czyli kiedy Zo’N de-A’K oświecili nowym światłem, które nazywa się kropka szuruk, poprzez jesod de-A’K w Aw’I i opuścili niższą hej z nikwej ejnaim samych Aw’I w ich pe, to jest to drugim rodzajem mochin de-gadlut. Gdyż kelim AHa’P de-Aw’I wznoszą się z miejsca Za’T, tam gdzie one opuściły się, do rosz Aw’I i kończą w nich dziesięć sfirot. Teraz Aw’I ukończone same w sobie, ponieważ otrzymali kelim de-AHa’P, których im brakowało.

Lecz inaczej było w pierwszym wypadku: wtedy oni otrzymali swoją doskonałość od poziomu keter, kiedy przyłączyli się do jego AHa’P. Więc w rzeczywistości im jeszcze brakowało poziomu AHa’P, lecz będąc włączonymi w sfirze keter, otrzymali od niej światło jej AHa’P, którego było wystarczająco żeby ukończyć je jako dziesięć sfirot podczas ich obecności na poziomie keter. Jednak to nie pomogło i nie ukończyło sfirot de-Aw’I przy ich powrocie na swoje miejsce.

136. To samo można powiedzieć o dwóch ukończonych mochin na poziomach Za’T. Pierwszy ma odniesienie do świecenia szuruk i wzniesienia AHa’P de-Aw’I. Wtedy i galgalta i ejnaim de-Za’T, przylepione do tych AHa’P, wznieśli się razem z nimi do Aw’I i otrzymali tam poziom AHa’P dla ukończenia swoich dziesięciu sfirot, chociaż te AHa’P nie należą do nich. Mowa idzie tylko o świetle AHa’P wystarczającym dla ukończenia dziesięciu sfirot Za’T podczas ich obecności w Aw’I, lecz nie po ich opuszczeniu na swoje miejsce.

Lecz kiedy mochin rozprzestrzeniają się z Aw’I w Za’T, to ich dziesięć sfirot otrzymują drugie ukończenie. Niższa hej mesajemet opuszcza się z ich haze w miejsce sijum raglin de-A’K. Ich poziomy: tiferet, necach, hod, jesod wznoszą się ze światów Bria, Jecira, Asia do swojego poziomu w świat Acilut. Jeżeliby te kelim nie rozbiły się i nie zmarły, to dziesięć sfirot Za’T byłyby ukończone na swoim miejscu, ponieważ teraz osiągnęli te AHa’P, których im brakowało.

137. Tak samo i w czterech parcufim, które wyszły z Aw’I w kelim de-HaGa’T. I tak samo w czterech parcufim, które wyszły z ISZSu’T w kelim tiferet, necach, hod, jesod, malchut – i w nich właśnie są te dwa rodzaje ukończenia dziesięciu sfirot (patrz punkty 107, 109). Z jednej strony każdy z nich jest ukończony przylepieniem do AHa’P de-Aw’I i ISZSu’T, znajdując się w rosz – i jest to ukończenie dziesięciu sfirot pierwszego rodzaju. A następnie rozprzestrzeniając się w Bria, Jecira, Asia, zażyczyli ukończyć się pełnymi dziesięcioma sfirot drugiego rodzaju. I te procesy odbywają się nawet w najmniejszych detalach wszystkich światów.

138. I wiedz, że te pięć parcufim Aciluta: Atik, A’A, Aw’I i Zo’N, ustawione na poziomie stałych mochin (katnut) – bez żadnego zmniejszenia, jak powiedziano w punkcie 126. Atik wyszedł na poziomie keter, A’A na poziomie hochma, Aw’I na poziomie bina, a Zo’N wyszły na poziomie Z’A – Wa’K bez rosz. I kelim de-AHa’P, które były oczyszczone dla nich podczas gadlut, odnoszą się do ukończenia dziesięciu sfirot pierwszego rodzaju, czyli za pośrednictwem kropki holam, która oświetliła keter de-Nekudim, wtedy były ukończone i Aw’I poprzez sfirę keter, otrzymując światło kelim de-AHa’P, jak powiedziano w punkcie 134. I dlatego bez względu na to, że wszystkie te parcufim: Atik, A’A, Aw’I mają dziesięć doskonałych sfirot w rosz, ich gufim nie otrzymują poziomu Ga’R. I nawet parcuf Atik ma w guf tylko Wa’K bez rosz – i tym bardziej A’A i Aw’I.

Przecież najbardziej oczyszczone kli wybiera się jako pierwsze. I dlatego wcześniej odbyło się w parcufim ukończenie dziesięciu sfirot pierwszego rodzaju: siłą wzniesienia do wyższego poziomu – otrzymaniem światła kelim AHa’P, które jest wystarczające, żeby ukończyć dziesięć sfirot w rosz, lecz nie dla rozprzestrzenienia światła z rosz w guf. Ponieważ kiedy Aw’I były włączone w keter de-Nekudim, było dla nich wystarczająco oświecenia AHa’P siłą keter, lecz nie dla rozprzestrzenienia na ich miejscu – od pe de-keter de-Nekudim i niżej, jak powiedziano w punkcie 135. I ponieważ gufim de-Atik, A’A i Aw’I były w stanie Wa’K bez rosz, tym bardziej Zo’N, którzy sami w sobie – poziom guf de-Acilut, wyszły na poziom Wa’K bez rosz.

139. Lecz w świecie A’Kcałe światło, które przyszło w roszim jego parcufim, rozprzestrzeniło się i w ich guf. Dlatego pięć parcufim świata Acilut uważane wyłącznie poziomem Wa’K w stosunku do parcufim A’K. I dlatego one nazywane M’A Hadasz, lub M’A pięciu parcufim A’K. Czyli poziom Z’A, M’A bez Ga’R, czyli bez Galgalta, A’B, Sa’G. Przecież poziom głównie rozróżnia się według swojego rozprzestrzenienia w guf – od pe i niżej. Z tego wynika, że ponieważ pierwsze trzy parcufim nie mają rozprzestrzenienia w guf (Wa’K bez rosz), to one uważane są za poziom M’A, czyli poziom Wa’K bez rosz – w stosunku do pięciu parcufim świata A’K.

140. Parcuf Atik de-Acilut ma w rosz poziom keter i uważa się za Wa’K parcufa keter de-A’K. Jemu brakuje poziomu neszama, haja, jechida de-keter de-A’K. A’A de-Acilut ma w rosz poziom hochma i uważa się za Wa’K parcufa A’B de-A’K (hochma). Jemu brakuje poziomu neszama, haja, jechida de-A’B de-A’K. Aw’I de-Acilut mają w rosz poziom bina. One uważane są za poziom Wa’K parcufa Sa’G de-A’K i im brakuje poziomu neszama, haja, jechida de-Sa’G de-A’K. Zo’N de-Acilut uważane są za poziom Wa’K parcufa M’A i Bo’N de-A’K i im brakuje neszama, haja i jechida de-M’A i Bo’N de-A’K. A ISZSu’T i Zo’N zawsze są na jednym poziomie: pierwszy – rosz, a drugi guf.

141. Dobre uczynki stworzeń wznoszą Ma’N i oczyszczają ukończone AHa’P dziesięciu sfirot drugiego rodzaju, czyli ich ukończenie de-Aw’I na własnym poziomie – z pozycji kropki szuruk. Wtedy sami Aw’I opuszczają niższą hej ze swoich nikwej ejnaim, wznoszą do siebie swoje AHa’P, nabywają siłę dawać światło dla poziomu Za’T (Zo’N), czyli gufim – z góry w dół. To odbywa się z tego powodu, że galgalta i ejnaim de-Zo’N przylepione do AHa’P de-Aw’I, wznoszą się z nimi do Aw’I i otrzymują od nich ukończenie dziesięciu sfirot, jak było powiedziane w punkcie 94. Tak wychodzi, że wszystkie mochin, które obecne w Aw’I, oddawane również Zo’N, którzy wznieśli się do nich razem z ich AHa’P. Z tego wynika, kiedy pięć parcufim Aciluta otrzymują ukończenie drugiego rodzaju, to ich gufim pierwszych trzech parcufim (Atik, A’A, Aw’I de-Acilut) posiadają Ga’R, jak również Zo’N de-Acilut – ogólne guf de-Acilut. Wtedy pięć parcufim de-Acilut wznoszą się i obłaczają się na pięć parcufim A’K, ponieważ podczas rozprzestrzenienia Ga’R w guf pięciu parcufim Aciluta oni stają się równymi pięciu parcufim de-A’K. Atik de-Acilut wznosi się i obłacza się na parcuf keter de-A’K, A’A de-Acilut na A’B de-A’K, Aw’I na Sa’G de-A’K i Zo’N na M’A i Bo’N de-A’K. Wtedy każdy z parcufim Acilut otrzymuje poziom neszama, haja, jechida od odpowiedniego poziomu w A’K.

142. Jednak w stosunku do Zo’N de-Acilut, te mochin uważane wyłącznie jako pierwszy rodzaj ukończenia dziesięciu sfirot, ponieważ te AHa’P są wyłącznie oświeceniem AHa’P, które oni otrzymali za pośrednictwem Aw’I, znajdując się w miejscu Aw’I. Lecz przy rozprzestrzenieniu na swoje miejsce, im tak jak wcześniej brakuje swoich AHa’P, jak powiedziano w punkcie 136.

Wszystkie mochin otrzymywane do gmar tikun, nazywane mochin de-alija (wzniesienia), ponieważ mogą osiągnąć Ga’R wyłącznie podczas wzniesienia do miejsca Ga’R, gdzie oni otrzymują swoje ukończenie. Lecz jeżeli oni nie wznoszą się w miejsce Ga’R, to nie mogą posiadać mochin, gdyż drugi rodzaj mochin nie został oczyszczony dla Zo’N, i jest to możliwe wyłącznie w gmar tikun.

143. I tak było ustawione, że stałe mochin pięciu parcufim w Acilut – są to poziomy oczyszczonych kelim pierwszego rodzaju mochin de-Aw’I. I to światło w świecie Nekudim nazywa się światłem tabura lub kropką holam. I nawet Aw’I mają ukończenie poziomu wyłącznie pierwszego rodzaju. I dlatego światło Ga’R nie przychodzi z rosz poziomów Atik, A’A i Aw’I, ani do ich gufim ani do Zo’N. I tak samo Za’T de-Nekudim nie otrzymują nic od światła poziomu holam, jak powiedziano w punkcie 88. Wszystkie te tysiące lat do gmar tikun, mochin przychodzące siłą wzniesienia Ma’N poprzez stworzenia, są poziomami oczyszczenia kelim dla ukończenia dziesięciu sfirot drugiego rodzaju de-Aw’I. W świecie Nekudim to światło nazywa się oświeceniem jesod, lub kropką szuruk. Wtedy Aw’I wznoszą swoje AHa’P, do których przylepione galgalta i ejnaim de-Za’T. I również Za’T otrzymują (w miejscu Aw’I) mochin de-Ga’R. W ten sposób te mochin przychodzą również i w gufim pięciu parcufim świata Acilut, i w ogólne Zo’N, lecz pod warunkiem, że oni znajdują się z góry, w miejscu Ga’R i obłóczone na nie.

A w przyszłości, w gmar tikun, Zo’N otrzymuje drugi rodzaj dopełnienia dziesięciu sfirot, opuszcza niższą hej (malchut mesajemet) z ich haze, czyli z poziomu parsa de-Acilut do miejsca ukończenia raglin A’K, jak powiedziano w punkcie 136. I wtedy tiferet, necach, hod, jesod de-Zo’N w światach Bria, Jecira, Asia połączą się z poziomem Zo’N de-Acilut i sijum raglin de-Acilut będzie w miejscu sijum raglin de-A’K. I wtedy otworzy się Król Masziah w tajemnicy napisanego: „I stały nogi jego w tym dniu na oliwnej górze”.

I zostało wyjaśnione, że w te sześć tysięcy lat, naprawienie światów jest możliwe wyłącznie siłą wzniesienia.

Wyjaśnienie trzech światów: Bria, Jecira, Asia

144. Obejrzyjmy siedem głównych aspektów, charakteryzujących światy: Bria, Jecira, Asia.

1. Pierwszy wyjaśnia pytanie: jak było ustawione miejsce dla tych trzech światów?
2. Drugi opisuje wielkość poziomu tych parcufim i wyjaśnia, w jaki sposób one były ustawione podczas swojego wyjścia z nukwy de-Acilut.
3. Trzeci aspekt odnosi się do wielkości poziomów dodatkowych mochin i znajdowania się do grzechu Adama.
4. Czwarty aspekt odnosi się do mochin, które pozostały w parcufim Bria, Jecira, Asia i do miejsca upadku światów po tym, jak otrzymali wadę z powodu grzechu Adama.
5. Piąty – zajmuje się mochin de-Ima, które otrzymały parcufim światów Bria, Jecira, Asia – po ich upadku poniżej parsy de-Acilut.
6. Szósty – poziom parcufim de-ahor pięciu parcufim świata Acilut, które opuściły się i obłóczyły się w parcufim światów Bria, Jecira, Asia, stając dla nich poziomem neszama de-neszama.
7. Siódmy aspekt opisuje poziom malchut de-Acilut, która opuściła się i stała się poziomem Atik dla parcufim światów Bria, Jecira, Asia.

145. Pierwszy aspekt już był wyjaśniony wyżej (od punktu 66 i dalej). Tam zostało wyjaśnione, że na skutek wzniesienia malchut mesajemet z miejsca pod sijum raglin de-A’K do miejsca haze de-Za’T w parcufie Nekudot de-Sa’G (co odbyło się podczas C’B) poziomu: niższe dwie trzecie tiferet, necach, hod, jesod, malchut wyszły poniżej kropki nowego sijuma, co znajduje się w haze de-Nekudot. Teraz one już nie mogą otrzymywać or elion i stają się miejscem dla trzech światów Bria, Jecira, Asia: niższe dwie trzecie tiferet stają się miejscem dla świata Bria, sfirot necach, hod, jesod – stają się miejscem dla świata Jecira, a malchut dla Asia.

146. Drugi aspekt opisuje poziom parcufim Bria, Jecira, Asia i ich miejsce podczas ich urodzenia i poziom beten nukwy de-Acilut.

Wiedz, że w tym czasie Z’A już osiągnął poziom haja z poziomu Aba, a nukwa poziom neszama z poziomu Ima. Uczyliśmy, że Zo’N mogą otrzymać mochin z Aw’I tylko wznosząc się i obłaczając się na nich, jak powiedziano w punkcie 142. I tak Z’A obłóczony na poziom Aba de-Acilut, który nazywa się wyższe Aw’I, a nukwa obłóczona na poziom nukwa de-Acilut, który nazywa się ISZSu’T, i wtedy nukwa de-Acilut oczyściła się i stworzyła świat Bria razem z jego pięcioma parcufim.

147. A ponieważ nukwa ustawiona w miejscu poziomu Ima, to ona uważa się poziomem Ima, ponieważ niższy poziom, wznosząc się do wyższego, upodabnia się do niego. A więc świat Bria, oczyszczony poprzez nią, uważa się poziomem Z’A, ponieważ on rozmieszczony pod poziomem nukwy, która stała się poziomem Ima (a poziom poniżej poziomu Ima jest to Z’A). W ten sposób świat Bria ustawiony w miejscu poziomu Z’A de-Acilut pod poziomem nukwy de-Acilut, która stała się od tego momentu poziomem Ima de-Acilut.

148. Zgodnie z tym, świat Jecira, oczyszczony i stworzony przez świat Bria, był ustawiony na poziomie nukwy de-Acilut, będąc poziomem umieszczonym pod światem Bria, który był wtedy poziomem Z’A de-Acilut, a poziom poniżej Z’A jest to nukwa. Jednak nie wszystkie dziesięć sfirot, a tylko cztery pierwsze sfiry świata Jecira – jest to nukwa de-Acilut.

Przyczyna tego jest w tym, że w nukwie są dwa stany: panim be panim i ahor be ahor. Kiedy nukwa i Z’A w stanie panim be panim, jej poziom równa się poziomowi Z’A, a kiedy oni w stanie ahor be ahor, ona zajmuje tylko sfirot tiferet, necach, hod, jesod de-Z’A. A ponieważ wtedy stan wszystkich światów był tylko ahor be ahor, to poziom nukwy zajmował tylko cztery sfirot. Więc i świat Jecira, który wzniósł się w miejsce nukwy de-Acilut, ma tylko cztery sfirot, a reszta sześciu niższych sfirot de-Jecira były ustawione w sześciu pierwszych sfirot dzisiejszego świata Bria, zgodnie z właściwościami miejsca światów Bria, Jecira, Asia w pierwszym aspekcie, gdyż światy Bria, Jecira, Asia spadły na skutek grzechu Adama – i tam ich stałe miejsce na dziś. Patrz punkt 145.

149. A świat Asia, oczyszczony poprzez świat Jecira, uważa się za dzisiejszy poziom Bria, ponieważ świat Jecira był wtedy na poziomie nukwy de-Acilut, a więc poziom pod nim, czyli świat Asia – na poziomie dzisiejszego świata Bria. Lecz tylko pierwsze cztery bhiny de-Jecira były ustawione na poziomie nukwy de-Acilut, a sześć jej niższych bhinot w świecie Bria, również w świecie Asia, co pod światem Jecira, tylko jego pierwsze cztery bhiny umieszczone w czterech niższych bhinot świata Bria, a sześć niższych bhinot świata Asia były ustawione w sześciu pierwszych bhinot dzisiejszego świata Jecira. Wychodzi, że sfirot necach, hod, jesod, malchut dzisiejszego świata Jecira i wszystkie dziesięć sfirot dzisiejszego świata Asia – razem czternaście sfirot, były puste i nie było w nich świętości. I one stały się miejscem obecności klipot: tylko klipot znajdowały się w miejscu tych czternastu sfirot, ponieważ światy Świętości ukończyły swoje rozprzestrzenienie w miejscu haze teraźniejszego świata Jecira.

I zostały wyjaśnione poziomy parcufim Bria, Jecira i Asia i miejsce ich znajdowania się podczas ich stworzenia.

150. Trzeci aspekt opisuje wielkość poziomów parcufim Bria, Jecira, Asia i miejsce ich znajdowania się, które one otrzymały od dodatkowych mochin do grzechu Adama. Przecież dodatkowe światło szabat spowodowało dwa wzniesienia w miejscu tych czternastu sfirot, ponieważ światy świętości ukończyły swoje rozprzestrzenienie w miejscu haze dzisiejszego świata Jecira.

1. O godzinie piątej szóstego dnia, kiedy był urodzony Adam, rozpoczyna świecić dodatkowe światło szabat – w tajemnicy litery hej. Wtedy poziom Z’A osiągnął poziom jechida i obłóczył się na poziom A’A de-Acilut. A nukwa osiągnęła poziom haja, i obłóczyła się na Aw’I de-Acilut. A świat Bria wzniósł się do ISZSu’T, wszystkie sfirot de-Jecira wzniosły się do Z’A, cztery pierwsze sfirot de-Asia wzniosły się do miejsca nukwy de-Acilut, a sześć niższych poziomu de-Asia wznieśli się do miejsca sześciu pierwszych de-Bria.
2. Drugie wzniesienie odbyło się w drugiej połowie dnia przed sobotą, wtedy siłą dodatkowego światła soboty, również i niższe sześć sfirot de-Asia wzniosły się do miejsca nukwy de-Acilut. Światy Jecira i Asia były ustawione w świecie Acilut w miejscu Zo’N de-Acilut – panim be panim.

151. Czwarty aspekt opisuje poziom mochin, które pozostały w światach Bria, Jecira, Asia, i miejsce ich upadku po grzechu. Kiedy Adam zgrzeszył, wszystkie dodatkowe mochin, osiągnięte poprzez dwa wyżej wspomniane wzniesienia, pozostawiły światy, i Zo’N powróciły do poziomu, który nazywa się Wa’K i nekuda. A w trzech światach Bria, Jecira, Asia pozostały wyłącznie te mochin, które pojawiły się w nich podczas ich stworzenia. Świat Bria był na poziomie Z’A, co oznacza Wa’K, jak również świat Jecira, Asia były na poziomie Wa’K, jak powiedziano w punkcie 148.

W dodatku do powiedzianego, ich pozostawił poziom Acilut i oni spadli poniżej parsy de-Acilut do miejsca, które przygotowała siła C’B dla światów Bria, Jecira, Asia – jak powiedziano w punkcie 145. Wychodzi, że cztery niższe sfirot de-Jecira i dziesięć sfirot świata Asia, spadły i ustawiły się w miejscu czternastu sfirot klipot – miejsce, które nazywa się zamieszkanie klipot, jak powiedziano w punkcie 149.

152. Piąty aspekt opisuje mochin de-Ima, które otrzymały światy Bria, Jecira, Asia w miejscu ich upadku. Kiedy Bria, Jecira, Asia wyszły ze świata Acilut i spadły pod parsę świata Acilut, oni posiadali wyłącznie poziom Wa’K, jak powiedziano w punkcie 151. I wtedy poziom ISZSu’T obłóczył się w Zo’N de-Acilut, i połączenie tego obłóczenia przekazało mochin de-neszama w parcufim Bria, Jecira, Asia na ich miejscu: świat Bria otrzymał dziesięć ukończonych sfirot na poziomie biny, świat Jecira otrzymał od nich Wa’K, a świat Asia – tylko poziom ahor be ahor.

153. Szósty aspekt opisuje poziom neszama de-neszama, który osiągnęły parcufim Bria, Jecira, Asia z parcufim ahor pięciu parcufim de-Acilut. Podczas zmniejszenia luny, parcuf ahor de-nukwa de-Acilut spadł i obłóczył się w parcufim Bria, Jecira, Asia. On zawiera trzy parcufim, które nazywane: ibur, jenika, mochin. Poziom mochin spadł w świat Bria, poziom jenika spadł w świat Jecira, a ibur w świat Asia. Tam te poziomy stały się poziomem neszama de-neszama dla wszystkich parcufim Bria, Jecira, Asia – i to jest dla nich poziomem haja.

154. Siódmy aspekt opisuje poziom nukwy de-Acilut, która stała się risza delo-etiada (niepoznawalny początek) i świeceniem jechida w światach Bria, Jecira, Asia. Było wyjaśnione, że podczas zmniejszenia luny, trzy poziomy: ibur, jenika, mochin, spadły w parcuf ahor de-nukwa de-Acilut i obłóczyły się w światy Bria, Jecira, Asia. I jest to poziom ahoraim dziewięciu niższych sfirot nukwy ibur, jenika, mochin: necach, hod, jesod nazywane są ibur, HaGa’T nazywane są jenika, a HaBa’D nazywane mochin. Jednak poziom ahor poziomu keter de-nukwa stał się poziomem Atik dla parcufim światów Bria, Jecira, Asia. I światło w tych parcufim dzisiaj – jest to głównie światło, które pozostało tam po grzechu Adama, czyli poziom Wa’K w każdym elemencie tych światów, jak powiedziano w punkcie 151. Poziom neszama był otrzymany poprzez nich z mochin de-Ima, jak powiedziano w punkcie 152, poziom neszama de-neszama (haja) był otrzymany z dziewięciu niższych sfirot parcufa ahor de-nukwa, a poziom jechida – z ahor de keter de-nukwa de-Acilut.

Wyjaśnienie tematu wzniesienia światów

155. W czym jest różnica, pomiędzy parcufim w świecie A’K i w świecie Acilut? Parcufim w świecie A’K zbudowane są zgodnie z zasadą C’A. To oznacza, że każdy poziom zawiera dziesięć pełnych sfirot, posiadających tylko jedno kli – kli malchut. A pierwsze dziewięć sfirot są światłem bez kelim. Parcufim w świecie Acilut zbudowane zgodnie z zasadą C’B, w tajemnicy napisanego: „Przy stworzeniu AWA’Ja ELOKIM ziemi i nieba”. Najwyższy połączył kategorię rachamim i kategorię din, jak powiedziano w punkcie 59. Kategoria sądu (poziom malchut) wzniosła się i połączyła się z kategorią miłosierdzia, czyli z biną. W ten sposób w wyższym świetle był uczyniony nowy sijum na poziomie biny. Malchut mesajemet, kończąca guf, wzniosła się do biny de-guf, czyli do tiferet – w miejsce haze. A malchut mezdaweget wzniosła się z pe de-rosz do biny de-rosz, czyli w nikwej ejnaim, jak powiedziano w punkcie 61. Tak poziomy parcufim zmniejszyły się, w nich pozostały wyłącznie galgalta i ejnaim, co oznacza kelim keter i hochma na poziomie Wa’K bez rosz – światło nefesz i ruach, jak powiedziano w punkcie 74. Wychodzi, że brakuje tam kelim AHa’P (bina i Zo’N) i światła poziomu neszama, haja, jechida.

156. W punkcie 124 było wyjaśnione, że za pośrednictwem wzniesienia Ma’N dla ibur bet, parcufim Acilut otrzymali świecenie mochin od połączenia A’B-Sa’G de-A’K. Niższa hej opuściła się z nikwej ejnaim na swoje miejsce w pe, jak to było podczas C’A. Do wszystkich poziomów powróciły AHa’P kelim i poziomy światła neszama, haja, jechida. Jednak to było korzystne tylko dla poziomu dziesięciu sfirot w rosz parcufim, lecz nie ich gufim, ponieważ te mochin nie były przyciągnięte poniżej pe do ich guf, jak powiedziano w punkcie 138. W tym znaczeniu, nawet otrzymując mochin de-gadlut, gufim w C’B pozostały w stanie katnut.

Więc, pięć parcufim Acilut posiadają wyłącznie poziom dziesięciu sfirot wychodzących na awijut alef, odnoszący się do poziomu Z’A – Wa’K bez rosz, który nazywa się M’A. I one obłóczone na poziom M’A pięciu parcufim A’K, czyli na poziom poniżej tabura pięciu parcufim A’K.

157. Parcuf Atik de-Acilut obłóczony na parcuf keter de-A’K poniżej tabura i otrzymuje światło od poziomu M’A parcufa keter de-A’K tam. Parcuf A’A de-Acilut obłóczony poniżej tabura parcufa A’B de-A’K i otrzymuje swoje światło z poziomu M’A de-A’B de-A’K tam. Aw’I de-Acilut obłóczone na parcuf Sa’G de-A’K poniżej tabura i otrzymują swoje światło od poziomu M’A de-Sa’G tam. Zo’N de-Acilut obłóczone na parcuf M’A i Bo’N de-A’K poniżej tabura i otrzymują swoje światło od poziomu M’A parcufa M’A i Bo’N de-A’K.

Wychodzi, że każdy z pięciu parcufim Acilut otrzymuje światło odpowiadającego parcufim świata A’K tylko na poziomie Wa’K bez rosz, który nazywa się M’A. I bez względu na to, że w roszim pięciu parcufim Acilut są obecne poziomy Ga’R, jednak my liczymy się tylko z mochin, które rozprzestrzeniane są poniżej pe – w ich gufim, a jest to tylko Wa’K bez rosz.

158. Nie mówi się o tym, że każdy z pięciu parcufim Acilut obłóczony na odpowiadający poziom w świecie A’K. To jest niemożliwe, ponieważ pięć parcufim świata A’K obłóczone jeden na drugiego tak samo jak pięć parcufim świata Acilut. Lecz mówi się o tym, że poziom każdego z parcufim świata Acilut odpowiada określonemu poziomowi (stojącemu naprzeciwko) w pięciu parcufim świata A’K, i oni otrzymują stąd swoje światło (patrz trzeci schemat w Sefer aIlan).

159. Było wyjaśnione w punkcie 141, że dlatego żeby mochin rozprzestrzeniły się w gufim pięciu parcufim A’K, niezbędnym jest, żeby stworzenia wznosiły Ma’N, i wtedy odbywa się ukończenie dziesięciu sfirot drugiego rodzaju wystarczające dla guf.

W Ma’N, który wznoszą stworzenia, my rozróżniamy trzy poziomy: Jeżeli wznoszą Ma’N na poziomie awijut bet – wychodzi dziesięć sfirot na poziomie bina (poziom Sa’G), czyli mochin światła neszama. A kiedy wznoszą Ma’N na poziomie awijut gimel – wychodzi dziesięć sfirot na poziomie hochma (poziom A’B), czyli mochin światła haja. A kiedy wznoszą Ma’N na poziomie awijut dalet – wychodzi dziesięć sfirot na poziomie keter (poziom galgalta), czyli mochin światła jechida. Patrz punkt 29.

160. Wiedz, że stworzenia, które godne wznieść ten Ma’N, posiadają poziomy nefesz, ruach, neszama de-cadikim, włączającymi poziomy Bria, Jecira, Asia. Oni mogą wznieść Ma’N do poziomu Zo’N de-Acilut, który powyżej ich. I wtedy Zo’N wznoszą Ma’N do poziomu Aw’I, a poziom Aw’I – jeszcze wyżej, dopóki Ma’N nie wzniesie się do parcufim A’K. I wtedy or elion opuszcza się z Ejn Sof Baruchu w parcufim A’K na Ma’N, który wzniósł się tam, i wychodzi poziom dziesięciu sfirot zgodnie z poziomem awijuta tego Ma’N. Jeżeli jest to awijut bet, to poziom neszama, jeżeli gimel to poziom haja, itd.

Stąd opuszczają się mochin z poziomu na poziom poprzez parcufim A’K, wchodzą w parcufim świata Acilut, schodzą po wszystkich poziomach Aciluta i przechodzą do Zo’N de-Acilut, które oddają te mochin poziomom NaRa’N de-cadikim, którzy wznieśli ten Ma’N ze światów Bria, Jecira, Asia. Istnieje reguła, że otrzymanie nowych mochin możliwe tylko z Ejn Sof Baruchu. I każdy poziom może lub wznieść Ma’N, lub przyjąć światło wyłącznie od wyższego poziomu, znajdującego się bezpośrednio nad nim.

161. Teraz staje się zrozumiałe, że możliwość stworzeń otrzymać jakiekolwiek światło z poziomu Zo’N de-Acilut zależy od pracy, wznoszącej wszystkie wyższe parcufim światów Acilut i A’K, ponieważ było wyjaśnione, że nowe mochin przychodzą wyłącznie z Ejn Sof Baruchu. Jednak poziomy NaRa’N de-cadikim mogą otrzymać te mochin tylko od swego wyższego poziomu nad nimi, czyli tylko z Zo’N de-Acilut.

Więc mochin zobowiązane schodzić poprzez wyższe parcufim i światy, wejść w Zo’N, które oddają te mochin poziomom nefesz, ruach, neszama de-cadikim. I jest wiadoma reguła „nie znikania”. Kiedy światło przechodzi z miejsca w miejsce, to nie oznacza zniknięcie w poprzednim miejscu i objawienie w następnym. Rzecz jasna światło pozostaje w pierwszym miejscu i po jego przyjściu na drugie, podobnie do świeczki, która pali się również wtedy, jak od niej zapalili drugą świeczkę.

Co więcej reguła mówi, że główne światło, korzeń, pozostaje właśnie w pierwszym miejscu, a w kolejnym poziomie rozprzestrzenia się tylko poziom jego gałęzi. I tak światło schodząc po wszystkich wyższych poziomach, przyjmowane jest w poziomy nefesz, ruach, neszama de-cadikim, pozostaje na wszystkich tych poziomach, poprzez które ono przeszło. Dlatego można powiedzieć, że wszystkie poziomy powiększają się na tyle, na ile przekazują światło dla NaRa’N de-cadikim.

162. Jasnym jest, że właśnie postępowanie stworzeń jest przyczyną wzniesienia i upadku wyższych parcufim i światów. Wtedy, kiedy oni czynią dobre uczynki, wznoszą Ma’N i przyciągają światła, to wszystkie światy i poziomy, przez które przeszło światło, wywyższają się i wznoszą się, otrzymując dostatek, który oni przekazali. Lecz kiedy stworzenia czynią zło, to zostaje zepsuty Ma’N, i mochin odchodzą z wyższych poziomów, ponieważ zaprzestaje przekazanie światła od nich do stworzeń. I wtedy wszystkie światy powracają do swojego poprzedniego stałego stanu.

163. Wyjaśnijmy kolejność wzniesienia pięciu parcufim Acilut do pięciu parcufim A’K i wzniesienie trzech światów Bria, Jecira, Asia do poziomów ISZSu’T Zo’N de-Acilut, zaczynając z ich stałego stanu – i do najwyższego poziomu, możliwego w tych sześć tysięcy lat do gmar tikun. Ogólnie mowa idzie o trzech wzniesieniach, każde z których składa się z wielu elementów.

Już był opisany i wyjaśniony stały stan światów A’K i ABE’A: pierwszy parcuf, stworzony na skutek C’A – jest to parcuf Galgalta de-A’K. Na niego obłóczone cztery parcufim de-A’K – A’B, Sa’G, M’A i Bo’N. A sijum raglin de-A’K umieszczony powyżej kropki tego świata, jak powiedziano w punktach 27 i 31. Świat A’K otoczony jest nieskończonym światłem Ejn Sof Baruchu (or makif), wielkości którego nie ma granic, jak powiedziano w punkcie 32. I tak samo jak Ejn Sof Baruchu otacza A’K, tak A’K obłóczony na wewnętrzne poziomy Ejn Sof Baruchu i nazywa się kaw Ejn Sof Baruchu.

164. Wewnątrz M’A i Bo’N de-A’K umieszczony parcuf TNeHI’M de-A’K, który nazywa się również Nekudot de-Sa’G de-A’K, jak powiedziano w punktach 63-66. Podczas C’B malchut mesajemet wzniosła się z miejsca nad tym światem i ustawiła swoje miejsce w haze tego parcufa pod wyższą jedną trzecią jego tiferet. I tam był stworzony nowy sijum dla or elion, który nazywa się parsa pod Acilut. Ten sijum nie pozwala światłu rozprzestrzenić się poniżej niego, jak powiedziano w punkcie 68.

Sfirot poniżej haze parcufa Nekudot de-Sa’G de-A’K, które pozostały pod parsą, stały się miejscem dla światów Bria, Jecira, Asia, dwie trzecie tiferet (poniżej haze) stały się miejscem dla świata Bria, sfirot NeH’I stały się miejscem dla świata Jecira, a malchut miejscem świata Asia, jak powiedziano w punkcie 67. Więc miejsce dla trzech światów Bria, Jecira, Asia rozpoczyna się pod parsą i kończy się nad kropką tego świata.

165. Wychodzi, że cztery światy: Acilut, Bria, Jecira, Asia, które rozpoczynają się poniżej tabura de-A’K, kończą się nad kropką tego świata. Ponieważ pięć parcufim świata Acilut rozpoczynają się od tabura de-A’K i niżej i kończą się nad parsą. A od parsy i do naszego świata znajdują się światy Bria, Jecira, Asia. Ten stan jest stałym stanem światów A’K i ABE’A, i w tym stanie nigdy nie odbędzie się żadne zmniejszenie mochin. W punkcie 138 było wyjaśnione, że w tym stanie parcufim i światów oni posiadają poziom Wa’K bez rosz, ponieważ nawet w pierwszych trzech parcufim świata Acilut, które posiadają Ga’R w swoich roszim, mochin nie rozprzestrzeniają się w guf, i gufim mają wyłącznie Wa’K bez rosz. Tym bardziej to dotyczy parcufim Bria, Jecira, Asia. I nawet parcufim A’K, w stosunku do or makif, uważa się wyłącznie za Ga’R (patrz punkt 32).

166. Więc ogólnie, niezbędne są trzy wzniesienia, żeby ukończyć światy poprzez trzy poziomy: neszama, haja, jechida, których im brakuje. Te wzniesienia zależą od wzniesienia Ma’N, które dokonują stworzenia.

Pierwsze wzniesienie odbywa się, kiedy stworzenia wznoszą Ma’N na awijut bet. Wtedy AHa’P poziomu bina i neszama oczyszczają się ukończeniem dziesięciu sfirot drugiego rodzaju, czyli oświeceniem kropki szuruk, tak jak powiedziano w punkcie 135. Te mochin oświecają również poziom Za’T i gufim, jak w parcufim A’K, i całe światło dziesięciu sfirot (co w roszim parcufim A’K), przychodzi i rozprzestrzenia się również i w guf.

167. Wychodzi, że kiedy te mochin przechodzą poprzez pięć parcufim Acilut, każdy z nich otrzymuje mochin de-bina i poziom neszama, które nazywane mochin de-Sa’G. I one świecą światłem Ga’R w tych parcufim, jak w A’K. W takim wypadku uważa się, że one wywyższają się, wznoszą się i obłaczają się na parcufim A’K – zgodnie z osiągniętym poziomem mochin.

168. I tak, kiedy parcuf Atik de-Acilut osiągnął mochin biny, to wznosi się i obłacza się na parcuf bina de-A’K, na poziom odpowiadający poziomowi Sa’G parcufa Galgalta de-A’K. I on otrzymuje tam bhinę neszama de-jechida de-A’K, które świeci w jego Za’T.

A kiedy te mochin przychodzą w parcuf A’A de-Acilut, on wznosi się i obłacza się stale na rosz de-Atik – na poziom odpowiadający poziomowi Sa’G parcufa A’B de-A’K. I on otrzymuje stąd bhinę neszama de-haja de-A’K, które świeci w jego Za’T.

A kiedy te mochin przychodzą w parcuf Aw’I de-Acilut, one wznoszą się i obłaczają stale na Ga’R de-A’A – na poziom odpowiadający poziomowi bina de-Sa’G de-A’K. I one otrzymują stąd bhinę neszama de-neszama de-A’K, które świeci w ich Za’T. A kiedy te mochin przychodzą w parcuf ISZSu’T i Zo’N de-Acilut, one wznoszą się i obłaczają stale na Aw’I, poziom odpowiadający poziomowi M’A i Bo’N de-A’K. I one otrzymują stąd bhinę neszama de-nefesz, ruach de-A’K. I wtedy NaRa’N de-cadikim otrzymują mochin de-neszama de-Acilut.

A kiedy te mochin przychodzą w parcuf świata Bria, to świat Bria wznosi się i obłacza na poziom nukwa de-Acilut i otrzymuje od niej bhinę nefesz de-Acilut. A kiedy te mochin przychodzą w parcuf świata Jecira, to świat Jecira wznosi się i obłacza stale na poziom świata Bria, otrzymując od niego bhinę neszama i Ga’R de-Bria. A kiedy te mochin przychodzą w parcuf świata Asia, to świat Asia wznosi się i obłacza stale na poziom świata Jecira, otrzymując od niego bhinę mochin de-Wa’K, co w świecie Jecira.

I zostało opisane i wyjaśnione pierwsze wzniesienie, które osiągnął każdy z parcufim światów Bria, Jecira, Asia – siłą wzniesienia Ma’N drugiego rodzaju, który wzniosły stworzenia (patrz schemat 7 w Sefer aIlan).

169. Drugie wzniesienie odbywa się, kiedy stworzenia wznoszą Ma’N na awijut gimel. Wtedy AHa’P poziomu hochma (haja) oczyszczają się ukończeniem dziesięciu sfirot drugiego rodzaju. Te mochin świecą również na poziom Za’T i guf, jak w parcufim A’K. A kiedy te mochin przychodzą poprzez parcufim ABE’A, każdy parcuf wznosi się i wywyższa się poprzez nich na miarę ich poznania.

170. W ten sposób, kiedy te mochin przyszły w parcuf Atik de-Acilut, on wznosi się i obłacza się na poziom Ga’R parcufa hochma de-A’K, który nazywa się A’B de-A’K, odpowiadający poziomowi A’B de-Galgalta de-A’K, i otrzymuje stąd światło haja de-jechida. A kiedy mochin przychodzą w parcuf A’A de-Acilut, to on wznosi się i obłacza się na poziom Ga’R de-Sa’G de-A’K, odpowiadający poziomowi A’B parcufa A’B de-A’K, i otrzymuje stąd światło haja de-haja de-A’K.

A kiedy mochin przychodzą w parcuf Aw’I de-Acilut to one wznoszą się i obłaczają się na stałe poziomy Ga’R de-Atik, odpowiadające poziomowi A’B parcufa Sa’G de-A’K, i otrzymują stąd światło haja de-neszama de-A’K, świecące również i w Za’T i w gufim.

A kiedy mochin przychodzą w parcuf ISZSu’T de-Acilut, to on wznosi się i obłacza się na stały poziom Ga’R de-A’A, odpowiadający poziomowi A’B de-M’A de-A’K, i otrzymuje stąd światło haja de-M’A de-A’K.

A kiedy mochin przychodzą w Zo’N de-Acilut, to one wznoszą się w Ga’R de-Aw’I, odpowiadające poziomowi A’B de-Bo’N de-A’K, i otrzymuje stąd światło haja de-Bo’N de-A’K. A dusze sprawiedliwych otrzymują to światło od poziomu Zo’N.

A kiedy mochin przychodzą w świat Bria, to on wznosi się i obłacza się na Z’A de-Acilut i otrzymuje stąd światło poziomu ruach de-Acilut. A kiedy mochin przychodzą w świat Jecira, to on wznosi się i obłacza się na poziom nukwa de-Acilut i otrzymuje stąd światło poziomu nefesz de-Acilut. A kiedy mochin przychodzą w świat Asia, to on wznosi się i obłacza się na poziom świata Bria i otrzymuje stąd światło poziomu Ga’R i neszama de-Bria. I wtedy świat Asia jest ukończony poprzez wszystkie poziomy nefesz, ruach, neszama światów Bria, Jecira i Asia.

I zostało opisane i wyjaśnione drugie wzniesienie każdego z parcufim światów ABE’A, które wzniosły się i wywyższyły się siłą Ma’N na bhinę gimel, który był wzniesiony siłą NaRa’N de-cadikim (patrz 8 schemat w Sefer aIlan).

171. Trzecie wzniesienie odbywa się, kiedy stworzenia wznoszą Ma’N na awijut dalet. Wtedy AHa’P poziomu keter i or jechida oczyszczają się ukończeniem dziesięciu sfirot drugiego rodzaju. Te mochin świecą również na poziom Za’T i guf, jak i w parcufim A’K.

A kiedy te mochin przychodzą poprzez parcufim ABE’A, każdy parcuf wznosi się, wywyższa się nimi i obłacza się na bardziej wysoki parcuf odpowiednio z otrzymywanymi przez nie mochin.

172. I kiedy te mochin przychodzą w parcuf Atik de-Acilut, on wznosi się i obłacza się na poziom Ga’R parcufa Galgalta de-A’K. I on otrzymuje stąd światła jechida de-jechida. A kiedy te mochin przychodzą w parcuf A’A de-Acilut, on wznosi się i obłacza się na poziom Ga’R parcufa A’B de-A’K. I on otrzymuje stąd światło poziomu jechida de-haja de-A’K.

I kiedy te mochin przychodzą w parcuf Aw’I de-Acilut, oni wznoszą się i obłaczają się na poziom Ga’R de-Sa’G de-A’K. I one otrzymują stąd światła jechida de-neszama de-A’K.

I kiedy te mochin przychodzą w parcuf ISZSu’T, oni wznoszą się i obłaczają się na poziom Ga’R de-M’A de-A’K. I one otrzymują stąd światła jechida de-M’A de-A’K.

A kiedy te mochin przychodzą w Zo’N de-Acilut, oni wznoszą się i obłaczają się na poziom Ga’R de-Bo’N de-A’K. I oni otrzymują stąd światła jechida de-Bo’N de-A’K. I wtedy poziom NaRa’N de-cadikim otrzymują światło jechida z Zo’N de-Acilut.

A kiedy te mochin przychodzą w świat Bria, on wznosi się i obłacza się na parcuf ISZSu’T de-Acilut. I on otrzymuje stąd poziom światła neszama de-Acilut.

I kiedy te mochin przychodzą w świat Jecira, on wznosi się i obłacza się na parcuf Z’A de-Acilut i on otrzymuje stąd poziom światła ruach de-Acilut. A kiedy te mochin przychodzą w świat Asia, on wznosi się i obłacza się na parcuf nukwa de-Acilut, i on otrzymuje stąd poziom światła nefesz de-Acilut (patrz 9 schemat w Sefer aIlan).

173. Wychodzi, że podczas trzeciego wzniesienia wszystkie pięć parcufim Acilut były ukończone poprzez trzy poziomy: neszama, haja, jechida z A’K, których z pozycji stałych mochin im brakowało. I staje się rzeczywistym to, że pięć parcufim Acilut wzniosły się i obłóczyły się na pięć parcufim de-A’K: każdy na odpowiadający jemu poziom w parcufim A’K. Jak również i poziomy NaRa’N de-cadikim otrzymali Ga’R, którego im brakowało. A trzy światy Bria, Jecira, Asia, które były umieszczone pod parsą de-Acilut i ich stałymi mochin były tylko nefesz, ruach, neszama or hasadim (oddzielne od or hochma siłą parsy, co nad nimi), teraz wznieśli się powyżej parsy i obłóczyli się na poziom ISZSu’T i Zo’N de-Acilut, i jest u nich nefesz, ruach, neszama de-Acilut, tak, że or hochma świeci w ich hasadim.

174. Należy wiedzieć, że poziom NaRa’N de-cadikim na stałe obłóczone wyłącznie w parcufim Bria, Jecira, Asia – pod parsą: nefesz obłóczone w dziesięć sfirot de-Asia, ruach w dziesięć sfirot de-Jecira, a neszama obłóczone w dziesięć sfirot świata Bria. Wychodzi, że chociaż dusze sprawiedliwych otrzymują światło z Zo’N de-Acilut, to odbywa się za pośrednictwem parcufim światów Bria, Jecira, Asia, w których obłóczone dusze sprawiedliwych. W ten sposób NaRa’N de-cadikim wznoszą się zgodnie z wzniesieniem trzech światów: Bria, Jecira, Asia.

Odpowiednio światy Bria, Jecira, Asia wywyższają się tylko w tej mierze, w jakiej jest to niezbędne dla otrzymania światła przez NaRa’N de-cadikim, zgodnie z Ma’N, który oni wznieśli.

175. Zostało wyjaśnione, że we wszystkich światach i parcufim na poziomie stałym jest tylko bhina Wa’K bez rosz, w każdym – na swoim poziomie. Przecież nawet NaRa’N de-cadikim – jest to wyłącznie bhina Wa’K, i chociaż oni posiadają bhinę Ga’R de-neszama ze świata Bria, jednak te Ga’R – w stosunku świata Acilut – uważane tylko bhiną Wa’K, ponieważ jest to tylko or hasadim, oddzielone od hochmy, jak to było wyjaśnione.

Co dotyczy parcufim świata Acilut, to bez względu na to, że w ich roszim jest Ga’R, oni nie świecą w gufim, i dlatego uważane wyłącznie poziomem Wa’K. Więc wszystkie mochin większe niż Wa’K, które schodzą w świat, są skutkiem Ma’N, które wznieśli sprawiedliwi. Jednak te mochin przyjmowane są poprzez parcufim tylko pod warunkiem, że niższy poziom wznosi się ku wyższemu, jak to było powiedziane. Chociaż one są poziomem ukończenia dziesięciu sfirot drugiego rodzaju, jednak w stosunku do gufim i samych Za’T one uważane oczyszczeniem AHa’P pierwszego rodzaju, czyli nie przychodzą do doskonałości na swoim własnym miejscu, a tylko znajdując się na bardziej wysokim poziomie, jak powiedziano w punkcie 142.

Więc pięć parcufim Acilut mogą otrzymać poziom neszama, haja, jechida de-A’K tylko wznosząc się i obłaczając się na nich. Jak również NaRa’N i światy Bria, Jecira, Asia mogą otrzymać NaRa’N de-Acilut tylko jeżeli wzniosą się i będą obłóczone na poziomie ISZSu’T i Zo’N de-Acilut. Ponieważ AHa’P drugiego rodzaju, które odnoszą się do Za’T i rozprzestrzeniają się z góry w dół do miejsca Za’T będą oczyszczone wyłącznie w gmar tikun.

I dlatego kiedy światy Bria, Jecira, Asia wznoszą się i obłaczają się na poziom ISZSu’T i Zo’N de-Acilut, ich stałe miejsce poniżej parsy staje się całkowicie pustym – pozostaje bez światła świętości. Przy tym jest różnica pomiędzy poziomami powyżej haze świata Jecira i poziomami poniżej haze. Poziomy poniżej haze świata Jecira są stałym miejscem wyłącznie dla klipot, jak powiedziano w punkcie 149. Lecz kiedy Adam zgrzeszył, cztery niższe sfirot świata Jecira de-kdusza i dziesięć sfirot świata Asia de-kdusza, opuściły się tam, jak powiedziano w punkcie 156.

To znaczy, podczas wzniesienia światów Bria, Jecira, Asia do Acilut, poziomy od haze de-Jecira i wyżej nie zawierają ani świętości ani klipot, a poziomy poniżej haze de-Jecira zawierają klipot, ponieważ tam – mador klipot.

176. Mochin większe niż poziom Wa’K przychodzą wyłącznie z powodu wzniesienia Ma’N poprzez stworzenia, dlatego nie są obecne w parcufim na stałe. Kiedy stworzenia idą złą drogą, to mochin odchodzą, jak powiedziano w punkcie 162. Jednak stałe mochin parcufim, ustawione poprzez samego Stwórcę, nie są powiązane z działaniami stworzeń, stworzenia nie mogą uczynić im żadnej krzywdy, dlatego w tych mochin nigdy nie odbywają się zmiany.

177. Poziom A’A de-Bo’N – jest to keter de-Acilut, a Aw’I – jest to niższa połowa poziomu hochma i bina de-Nekudim. Wychodząc z tego można było by wnioskować, że odpowiedniemu poziomowi de-A’A naprzeciwko A’K powinien był być parcuf keter de-A’K, a w Aw’I de-A’K – parcuf A’B de-A’K.

Lecz rzecz w tym, że parcufim Bo’N – są to żeńskie parcufim, które nie mogą samodzielnie otrzymywać światła bez męskich, czyli bez parcufim M’A, które dają im światło. Dlatego określenie, które dotyczy wzniesienia parcufim i oznacza otrzymanie mochin od wyższych poziomów, ma odniesienie wyłącznie do męskich poziomów (zahar), czyli do poziomu parcufim M’A. A ponieważ A’A de-M’A są poziomem hochma i nie mają nic wspólnego z poziomem keter, a Aw’I de-M’A są poziomem bina i nie mają nic wspólnego z poziomem hochma, jak powiedziano w punkcie 126, to poziomy odpowiadające im w świecie A’K, jest to A’B de-A’K – dla A’A, i Sa’G de-A’K – dla Aw’I. A parcuf keter de-A’K ma odniesienie wyłącznie do poziomu Atik, który przyjął cały poziom keter de-M’A, jak było powiedziane.

178. Zrozum również, że relacja poziomów w stałych mochin nigdy nie zmienia się w związku ze wspomnianymi wzniesieniami. Przecież w punkcie 161 było wyjaśnione, że NaRa’N de-cadikim w światach Bria, Jecira, Asia są przyczyną wszystkich wzniesień, i te NaRa’N mogą otrzymać światło tylko wtedy, jeżeli wyższe parcufim przekażą im go od Ejn Sof Baruhu. I tak wszystkie poziomy do Ejn Sof Baruhu również wznoszą się, każdy do poziomu stojącego nad nim.

Więc, jeżeli wznosi się jeden poziom, to tak samo jak on, powinny wznieść się wszystkie poziomy – do Ejn Sof Baruhu. Na przykład, jeżeli Zo’N wznoszą się ze swojego stałego stanu (poniżej tabura de-A’A) i obłaczają się na poziom od haze i niżej de-A’A, to odpowiednio i A’A wznosi się o jeden poziom w stosunku do swojego stałego miejsca (od pe de-Atik i niżej) i obłacza się na poziom Ga’R de-Atik. A następnie wznoszą się i jego indywidualne poziomy: jego HaGa’T wznoszą się w miejsce stałych Ga’R, a poziomy pomiędzy haze i taburem wznoszą się do miejsca stałych HaGa’T, a jego poziomy od tabura i niżej wznoszą się do miejsca pomiędzy haze i taburem. Tak wychodzi, że Zo’N, które wznieśli się do stałego miejsca pomiędzy haze i taburem de-A’A, tak jak i wcześniej znajdują się poniżej tabura de-A’A, ponieważ w tym samym czasie poziomy poniżej tabura de-A’A również wznieśli się w miejsce pomiędzy haze i taburem. Patrz 4 schemat w Sefer aIlan: tam ty zobaczysz wzniesienie Zo’N w stosunku do stałego stanu pięciu światów Acilut, jak on wznosi się i na jaki poziom obłacza się (tak, osiągając neszama, obłacza się na Ga’R de-ISZSu’T, co jest od pe i niżej de-Aw’I, co od haze i niżej de-A’A).

Jednak w tym czasie wznoszą się wszystkie parcufim świata Acilut (patrz 7 schemat w Sefer aIlan: podczas osiągnięcia poziomu neszama). I dlatego ty zobaczysz tam, że Zo’N, jak i wcześniej, obłóczony na poziom od pe i niżej de-ISZSu’T, a ci od haze i niżej de-Aw’I, a ci od tabura i niżej de-A’A. Więc kolejność i relacje poziomów zupełnie nie zmieniły się na skutek tego wzniesienia, i ta reguła ma odniesienie do każdego wzniesienia (patrz w Sefer aIlan wszystkie schematy od 3 do końca).

179. Również należy zrozumieć, że i po wzniesieniu parcufim ich poziomy pozostają w ich stałym miejscu, lub w tym miejscu, gdzie one były wcześniej z powodu prawa „nie zniknięcia”, jak powiedziano w punkcie 76. Więc, kiedy Ga’R de-Aw’I wznoszą się do Ga’R de-A’A, one pozostają i na swoim stałym miejscu – od pe i niżej de-A’A. To znaczy poziomy ISZSu’T, które wtedy wzniosły się na HaGa’T wzniesionych Aw’I, otrzymują światło od Ga’R de-Aw’I, znajdujących się tam do wzniesienia.

Co więcej, uważa się, że są tam trzy poziomy roszim: Ga’R wzniesionych Aw’I, ustawionych w miejscu Ga’R stałych A’A, dają dostatek światła – poziomy swego stałego stanu od pe i niżej de-A’A, gdzie teraz znajdują się ISZSu’T. Więc poziomy Ga’R de-A’A, Aw’I i ISZSu’T jednocześnie świecą w jednym miejscu. I tak są opisywane wszystkie parcufim światów A’K i ABE’A podczas ich wzniesienia.

Z tego powodu zawsze należy rozróżnić we wzniesieniu parcufa wielkość wzniesienia w stosunku do wyższych poziomów w nich w ich stałym stanie, i ważność tego parcufa w stosunku do wyższych poziomów, ponieważ również i one wzniosły się o jeden poziom, jak i on. Patrz Sefer aIlan. W 3 schemacie znajdziesz stały stan parcufim. A trzy wzniesienia Z’A – zgodnie ze znaczeniem stałego stanu pięciu parcufim Acilut znajdziesz w 4, 5 i 6 schemacie. A trzy wzniesienia pięciu parcufim A’K w stosunku do stałego stanu kaw Ejn Sof Baruhu znajdziesz w 10, 11 i 12 schemacie.

Opis i wyjaśnienie podziału każdego parcufa na poziomy keter i ABE’A

180. Należy wiedzieć, że są wspólne właściwości, które można odnieść do całego systemu, i do jego najmniejszego elementu. Dalej dla wygody będziemy nazywać cały system klal, a jego elementy prat. Wszystko, co można zobaczyć w klal, znajduje się również w jego prat. Każdy prat w swojej kolejności również podzielony i składa się z elementów, gdzie są obecne te same właściwości, itd. My rozróżniamy w klal pięć światów: A’K i ABE’A. Świat A’K w stosunku do innych światów uważa się za poziom keter, a cztery światy ABE’A można nazwać sfirotami hochma, bina i Zo’N, jak to jest powiedziane w punkcie 3. Jakikolwiek element czterech światów ABE’A zawiera te pięć poziomów. Rosz parcufa uważa się za jego keter i odpowiada światu A’K. Guf od pe do haze uważa się za poziom Acilut, a od haze do tabura za poziom Bria i od tabura do sijum raglin umieszczone poziomy Jecira i Asia.

181. Wiadomo, że są różne nazwy u dziesięciu sfirot KaHa’B, HaGa’T, NeHI’M. Czasami one nazywane są G’E i AHa’P, czasami keter, hochma, bina i Zo’N, czasami NaRaNHa’J, czasami koniec litery jud i cztery litery jud, hej, waw, hej. Czasami one nazywane są A’B, Sa’G, M’A, Bo’N i są to cztery rodzaje napełnienia imienia AWA’Ja:

• Napełnienie A’B – ייוד הי ויו הי
• Napełnienie Sa’G – ייוד הי ואו הי
• Napełnienie M’A – ייוד הא ואו הא
• Napełnienie Bo’N – ייוד הה וו הה

Również te sfirot nazywane A’A, Aw’I i Zo’N: A’A jest to keter, Aba jest to hochma, Ima – bina, Z’A – HaGa’T, NeH’I, a nukwa de-Z’A – jest to malchut.

I one nazywane są A’K i ABE’A, lub keter i ABE’A. Malchut de-keter nazywa się pe, malchut de-Acilut nazywa się haze, malchut de-Bria – tabur, malchut de-Jecira – ateret jesod, i wspólna malchut nazywa się sijum raglin.

182. I wiedz, że są dwa kryteria pomagające nam określić nazwy tych dziesięciu sfirot: pierwszy – porównanie bhiny ze sfirą, do której ona ma odniesienia; drugi – różnica bhiny od sfiry, do której ona ma odniesienie, co i doprowadza do zmiany imienia. Na przykład, keter dziesięciu sfirot de-or jaszar – jest to sekret Ejn Sof Baruhu, i każda rosz parcufa również nazywa się keter. Lecz i wszystkie pięć parcufim A’K nazywane są keter. Jak również parcuf Atik nazywa się keter i A’A również keter. Należy zrozumieć: jeżeli wszystkie te poziomy – są poziomami keter, to dlaczego one nazywane różnie? Przecież wszystkie one mają odniesienie do keter, więc powinny również jednakowo się nazywać.

Jednak prawda jest w tym, że na jednym poziomie wszystkie one równe poziomowi keter, ponieważ one poziom Ejn Sof, gdyż jest reguła, że do póki światło nie jest obłóczone w kli, ono nazywa się poziomem Ejn Sof. A wszystkie pięć parcufim A’K w stosunku do świata naprawienia – są to światła bez kelim, ponieważ nie ma u nas poznania w kelim de-C’A, a więc, te światła są poziomem Ejn Sof Baruhu.

Jak również parcufim Atik i A’A de-Acilut są poziomem keter de-Nekudim, jak było powiedziane. Lecz z innej strony one oddalone jeden od drugiego, ponieważ poziom keter or jaszar – jest to jedna sfira, a w świecie A’K jest całych pięć parcufim, w każdym z których jest rosz, toch, sof, jak powiedziano w punkcie 142. I parcuf Atik rozpoczyna się tylko od połowy wyższego keteru de-Nekudim, a parcuf A’A rozpoczyna się od połowy niższego keteru de-Nekudim, jak powiedziano w punkcie 129. I tak należy rozróżnić nazwy sfirot, korzystając z tych dwóch kryteriów.

183. Jest szczególna przyczyna dla określenia nazwy dziesięciu sfirot imieniem keter i ABE’A. Chodzi o to, że te sfirot dzielą się na kelim de-panim i kelim de-ahoraim, pochodzenie których w C’B. Było powiedziane w punkcie 60, że malchut mesajemet wzniosła się do miejsca biny de-guf, która nazywa się tiferet (w miejsce haze). Ona wyprowadziła tam nowy sijum, który nazywa się parsa pod Acilut, i ona ukończyła tam poziom, jak powiedziano w punkcie 68. Kelim poniżej haze wyszły z Acilut i otrzymały nazwy Bria, Jecira, Asia: dwie trzecie tiferet poniżej haze jest to Bria, NeH’I – nazywane są światem Jecira, a malchut – Asia.

Również było wyjaśnione, że właśnie to stało się przyczyną podziału każdego poziomu na kelim de-panim i kelim de-ahoraim, kelim powyżej haze nazywane są kelim de-panim, a kelim poniżej haze, nazywane są kelim de-ahoraim.

184. W ten sposób, parsa w miejscu haze dzieli poziom na cztery oddzielne poziomy, które nazywane są ABE’A. Acilut – powyżej haze, a Bria, Jecira, Asia – poniżej haze. Obejrzyjmy te poziomy w świecie A’K. Parsa w nim opuściła się do jego tabura, jak jest wyjaśnione w punkcie 68. Więc jego parcufim A’B, Sa’G, które umieszczone powyżej tabura – jest to jego poziom Acilut, a jego parcufim M’A i Bo’N, które umieszczone poniżej tabura, są to jego Bria, Jecira, Asia.

Ty widzisz, jak pięć parcufim A’K są podzielone i tworzą cztery światy ABE’A siłą ukończenia C’B, czyli parsy: Galgalta – jest to rosz, a A’B, Sa’G do tabura – jest to Acilut, a M’A i Bo’N poniżej tabura – są to światy Bria, Jecira, Asia.

185. W sposób podobny i pięć parcufim świata Acilut podzielone same w sobie na poziomy keter i ABE’A: A’A – rosz świata Acilut, wyższe Aw’I (A’B), obłóczone od pe de-A’A i do haze – jest to Acilut. A tam na poziomie haze ustawiona jest parsa, zamykająca poziom Acilut w świecie Acilut. A ISZSu’T (Sa’G), obłóczone na poziom A’A od haze i do tabura – jest to Bria de-Acilut. A Zo’N (M’A i Bo’N), obłóczone na poziom A’A, od tabura do ukończenia Acilut – są to poziomy Jecira, Asia de-Acilut.

Więc i świat Acilut i jego pięć parcufim dzielą się na poziomy rosz i ABE’A, jak pięć parcufim A’K. Lecz w tym wypadku parsa znajduje się na swoim miejscu, czyli w haze de-A’A, ponieważ tam jej prawdziwe miejsce, jak powiedziano w punkcie 127.

186. Jednak w stosunku do wszystkich światów, trzy parcufim: Galgalta, A’B, Sa’G de-A’K ogólnie, uważane są za rosz. A pięć parcufim świata Acilut obłóczone na poziom A’K od tabura do wspólnej parsy (parsa w haze de-Nekudot de-Sa’G) – ogólne poziomy świata Acilut, jak powiedziano w punkcie 66. A wspólne poziomy trzech światów Bria, Jecira, Asia – umieszczone poniżej parsy, jak powiedziano od punktu 67 i dalej.

187. I tak samo jest podzielony każdy poziom w światach ABE’A i każdy element wszystkich poziomów – na poziom rosz i ABE’A. I to dotyczy również poziomu malchut de-malchut w świecie Asia. Poziomy guf określane jako kropki haze, tabur i sijum raglin. A parsa pod poziomem Acilut tego poziomu umieszczona w jego haze i zamyka Acilut. A od haze do tabura – jest to poziom Bria – ten poziom kończy się w kropce tabura. A od tabura do sijum raglin – są to poziomy Jecira i Asia. A z punktu widzenia nazewnictwa sfirot – poziomy HaGa’T powyżej haze nazywane są Acilut, niższe dwie trzecie tiferet (od haze do tabura) – Bria, a sfirot necach, hod, jesod nazywane Jecira i malchut – Asia.

188. I dlatego rosz każdego poziomu ma odniesienie do poziomu keter, on odpowiada światłu jechida lub parcufowi Galgalta. A Acilut w niej (od pe do haze) ma odniesienie do sfiry hochma i odpowiada światłu haja lub parcufowi A’B. A Bria w niej (od haze do tabura) ma odniesienie do sfiry bina i odpowiada światłu neszama lub parcufowi Sa’G. A Jecira i Asia w niej (poniżej tabura) ma odniesienie do poziomu Zo’N i odpowiada światłu ruach i nefesz lub parcufim M’A i Bo’N (patrz w Sefer aIlan schemat 3 i dalej, i sprawdź tam, że każdy parcuf jest podzielony na wskazane poziomy).

Tabela pytań

1. W czym jest zawarta istota wszystkiego, co stworzone? (punkt 1).
2. Jakie jest określenie światła i kelim z punktu widzenia dziesięciu sfirot? (punkt 2).
3. Dlaczego jest przyjęte nazywać dziesięć sfirot tylko poprzez cztery imiona: hochma, bina, tiferet i malchut? (punkt 3).
4. Z czego wynika reguła, że każde stworzenie dzieli się na dziesięć sfirot? (punkt 5).
5. W czym jest różnica pomiędzy czterema światami ABE’A? (punkty 6, 7, 8, 9).
6. Dlaczego uważa się, że świat Acilut jest to absolutna Boskość? (punkt 6).
7. Jak się stało, że poziom neszama oddzielił się od boskości, i jaka właściwość stwierdza fakt, że ona jest oddzielnym poziomem – neszama? (punkt 7).
8. Wyjaśnij określenie ziwug de-akaa pomiędzy masachem i or elion. (punkt 14).
9. Jak były stworzone nowe kelim życzenia oddawać? (punkt 15).
10. Dlaczego również w nowych kelim my rozróżniamy awijut życzenia otrzymywać? (punkt 18).
11. Jaka była przyczyna wyjścia parcufim: jeden pod drugim? (punkt 12).
12. Dlaczego jest przyjęte nazywać kelim z góry w dół: KaHa’B Tu’M? (punkt 24).
13. Dlaczego jest przyjęte nazywać poziomy światła z dołu do góry: NaRaNHa’J? (punkt 24).
14. Na czym jest oparta reguła odwrotnej zależności pomiędzy brakującymi kelim i brakującymi poziomami świateł? (punkt 25).
15. W czym jest różnica pomiędzy poziomami rosz i guf parcufa? (punkt 26).
16. Jak odbyło się wyjście pięciu parcufim A’K (rosz i guf) – jeden pod drugim? (punkty 27, 28).
17. Jak się stało, że ze świata A’K wyszła cienka linia, nie zapełniająca pustej przestrzeni swoją grubością? (punkt 31).
18. Co jest przyczyną tego, że świecenie świata A’K zaprzestaje nad kropką tego świata? (punkt 31).
19. Jak ocenić wielkość or makif de-A’K w stosunku do jego or pnimi? (punkt 32).
20. W jaki sposób było stworzone i co uformowało or makif de-A’K? (punkt 32).
21. Jak stało się możliwym to, że or makif i or pnimi powiązane z jednym kli? (punkt 33).
22. Czym jest istota bitusz pomiędzy or makif i or pnimi? (punkt 34).
23. W jaki sposób odbywa się wzniesienie masachu i reszimo de-guf w pe de-rosz? (punkt 38).
24. Co spowodowało opuszczenie niższego poziomu z pe wyższego poziomu na swoje miejsce? (punkt 39).
25. Dlaczego na niższym poziomie brakuje (w stosunku do wyższego) ostatniego poziomu? (punkt 40).
26. W czym różnica niższego parcufa od parcufa nad nim, co i określa jego imieniem syn, porodzeniem poprzedniego parcufa? (punkt 40).
27. Wyjaśnij terminy reszimo de-itlabszut i reszimo de-awijut (punkty 43, 42).
28. Wyjaśnij przyczynę pojawienia się dwóch poziomów (zahar i nekewa) we wszystkich roszim parcufim (punkt 43).
29. Dlaczego określenie parcufa zależy właśnie od jego poziomu nekewa? (punkt 44).
30. Opisz i wyjaśnij pojęcia taamim, nekudot, tagin, otijet (punkty 48, 49).
31. Dlaczego poziom taamim uważa się miłosierdziem, a poziom nekudot – din? (punkt 48).
32. W czym sens podziału parcufa na trzy poziomy rosz, toch, sof, w każdym z których jest dziesięć sfirot? (punkt 50).
33. Dlaczego każdy parcuf obłóczony na poprzedni (na bardziej wysoki) właśnie na poziomach od haze i niżej? (punkt 53).
34. Jaka różnica pomiędzy C’A i C’B? (punkt 58).
35. Dlaczego światy nie mogły mieć objawienia siłą C’A? (punkt 57).
36. Jaka przewaga była dana siłą C’B? (punkt 57, 58).
37. Jaki sens cimcum poziomu NeH’I A’K i co stało się przyczyną tego cimcuma? (punkt 60).
38. Dlaczego parcuf Nekudim nie jest obłóczony na poziom od pe i niżej de-Sa’G de-A’K? (punkt 62).
39. Opisz i wyjaśnij termin parsa pod światem Acilut (punkt 67).
40. W jaki sposób powstało miejsce dla trzech światów Bria, Jecira, Asia? (punkt 67).
41. Co jest przyczyną pojawienia katnut i gadlut w każdym parcufie? (punkt 71).
42. Dlaczego w parcufie A’K nie ma miejsca dla pojawienia katnut i gadlut? (punkt 70 i 71).
43. Jaka przyczyna pojawienia zahar i nekewa poziomu (keter i Aw’I) w Ga’R de-Nekudim? (punkt 74).
44. Dlaczego poziom keter de-Nekudim nie rozprzestrzenia się w Za’T? (punkt 74).
45. Co doprowadziło do rozcięcia poziomów w świecie Nekudim? (punkt 76).
46. Co doprowadziło do wyjścia poziomu panim i ahoraim w świecie Nekudim? (punkt 76).
47. Dlaczego w każdym poziomie jest panim i ahoraim obłóczone jeden na drugi? (punkt 77).
48. Co jest korzeniem wzniesienia Ma’N? (punkt 80).
49. Jaka przyczyna pojawienia się mochin de-gadlut? (punkt 84).
50. Jakie światło powoduje wzniesienie AHa’P kelim i zawraca Ga’R świateł? (punkt 84).
51. Co oznacza wzniesienie niższej hej w nikwej ejnaim i opuszczenie się AHa’P? (punkt 85).
52. W czym jest różnica pomiędzy imionami sfirot: G’E, AHa’P – z jednej strony, i KaHa’B tiferet, malchut – z drugiej? (punkt 85).
53. Dlaczego poziomy – hesed, gwura i jedna trzecia tiferet uważane są za kelim de-panim? (punkt 85).
54. Dlaczego poziomy – dwie trzecie tiferet, necach, hod, jesod i malchut są to kelim de-ahoraim? (punkt 85).
55. Jakim poziomom światła odpowiadają nazwy: holam, szuruk i hirik? (punkt 89).
56. Dlaczego odbyło się rozbicie kropki hirik przy jej wyjściu (pojawieniu) w świecie Nekudim? (punkt 90).
57. Dlaczego hirik był ustawiony właśnie pod literami? (punkt 91).
58. W jaki sposób poziomy Za’T wzniosły się jako Ma’N do Ga’R de-Nekudim? (punkty 93, 94, 95).
59. Co przedstawia sobą sfira daat, która pojawiła się w świecie Nekudim? (punkt 98).
60. Dlaczego bez względu na dodatek sfiry daat, my uważamy, że jest tylko dziesięć sfirot? (punkt 100).
61. Jaki poziom parcufa taamim w świecie Nekudim – rosz i guf? (punkt 104).
62. Jaki poziom parcufa nekudot w świecie Nekudim – rosz i guf? (punkt 104).
63. Opisz poziom melech a-daat w świecie Nekudim i wskaż jego poziom (punkt 107).
64. Jaka przyczyna rozbicia kelim? (punkt 105).
65. Dlaczego gadlut uważa się nie głównym stanem a tylko dodatkiem światła w świecie Nekudim? (punkt 72).
66. Określ osiem poziomów Aw’I i ISSZu’T w świecie Nekudim (punkty 110, 111).
67. W czym jest różnica pomiędzy parcufim M’A de-Nekudim i M’A de-Hadasz? (punkt 113).
68. Czym różni się sens terminu parcuf od sensu terminu olam (świat)? (punkty 115, 116).
69. Co to jest ibur alef i ibur bet? (punkty 121, 122).
70. Określ pojęcia ibur, jenika i gadlut (punkty 121 i 122).
71. W jaki sposób pojawiły się (wyszły) pięć poziomów, jeden pod drugim w świecie Acilut? (od punktu 122 do punktu 129).
72. Jaka kolejność obłóczenia pięciu parcufim Acilut? (od punktu 122 do punktu 129).
73. Co przedstawia sobą poziom M’A i Bo’N w każdym z parcufim Aciluta? (od punktu 129 do punktu 133).
74. Opisz dwa ukończenia dziesięciu sfirot podczas wyjścia mochin de-gadlut (punkt 134 i 135).
75. W czym różnica pomiędzy dwoma stanami: kiedy niższy poziom kończy się znajdując się w wyższym, i kiedy on kończy się na swoim miejscu? (od punktu 135 do punktu 138).
76. Do jakiego rodzaju ukończenia dziesięć sfirot ma odniesienie pięć stałych parcufim świata Acilut? (punkt 138).
77. Jaka jest wielkość poziomu guf de-A’K i guf de-Acilut? (punkt 139).
78. W czym jest przyczyna tego, że światy są udoskonalone światłem Ga’R tylko drogą wzniesienia? (punkt 142, 143).
79. Jakie jest siedem głównych aspektów charakteryzujących światy Bria, Jecira, Asia? (od punktu 144 do punktu 154).
80. Dlaczego podczas przekazania mochin sprawiedliwych wywyższają się światy? (punkty 161 i 162).
81. Jaka kolejność trzech ogólnych wzniesień w dzisiejszym czasie? (od punktu 163 do punktu 176).
82. W jaki sposób obłaczają się podczas każdego wzniesienia pięć parcufim de-Acilut na pięć parcufim de-A’K? (od punktu 163 do punktu 176).
83. Opisz cztery rodzaje napełnienia imion AWA’Ja: A’B, Sa’G, M’A i Bo’N (punkt 181).
84. Nazwij cztery części parcufa (punkt 180).
85. Wyjaśnij pojęcia pe, haze, tabur, sijum raglin (punkt 181).
86. Jaki sens nazywać sfirot imionami keter i ABE’A? (punkt 163).
87. W czym jest przyczyna podziału parcufa na poziomy keter i ABE’A? (punkt 164).