45) Powiedział rabbi Josi: „Słyszałem od wielkiego Źródła Światła, czyli od rabbi Szymona, że BARA – jest to ukryte słowo, klucz do którego zamknął go i nie otwierał. A ponieważ klucz zamknął słowo Bara, nie było świata i możliwości jego istnienia, a pustka ukrywała wszystko. A kiedy panuje pustka, nie ma ani świata, ani jego istnienia.”

46) Kiedy więc otworzył klucz te wrota i gotowe wszystko do istnienia, i rozwoju pokoleń? To wtedy, kiedy zjawił się Awraam, właściwość hesed, miłosierdzia, o którym powiedziano: „To pokolenie nieba i ziemi be-baram, którymi stworzył”, lecz czytać należy nie be-baram, a be-Awraam (w hebrajskim te dwa słowa mają te same litery, lecz z powodu nieobecności wyróżnienia, można je czytać na różny sposób). Wtedy wszystko, co było ukryte w słowie BARA, otworzyło się literami, czyli kelim otworzyły się, by słuchać. I wychodzi słup czyniący pokolenia, święty jesod, na którym oparte jest istnienie świata. Dlatego że BARA – są to litery słowa EWAR – otwarty.

Pyta: „Kiedy on otworzy się, można działać i czynić pokolenia?” – w tym pytaniu są trzy pytania:

1. Kiedy otworzy się? – kiedy opuści się malchut z ejnaim, gdzie ona wzniosła się na skutek C’B, na jej poprzednie miejsce w pe, na skutek czego otwierają się czterdzieści dziewięć wrót hochmy.
2. Kiedy można wykorzystywać? – kiedy obłacza się światło hochma w światło hasadim, z tego powodu w AHa’P może otrzymać światło hochma, dlatego że bez obłóczenia w światło hasadim, MI = galgalta ejnaim, nie może świecić w ELE = AHa’P, światło nie jest jeszcze przydatne do otrzymania i wykorzystywania poprzez niższych.
3. Czynić, rozmnożyć pokolenia? – pokolenia – to dusze, znajdujące się w światach BE’A, urodzone Zo’N ze świata Acilut. Po tym jak Z’A otrzymuje światło hochma i hasadim, czyli światło doskonałości, światło to daje mu możliwość uczynić ziwug z nukwą i urodzić dusze sprawiedliwych.

Awraam – jest to właściwość sfiry hesed w parcufie Z’A, podczas jego gadlut, kiedy hesed wznosi się i staje się hochmą: sfirot HaGa’T stają się HaBa’D.

Zanim pojawił się Awraam, wszystko było ukryte w słowie BARA i panowała pustka w świecie – w Zo’N nie było ani światła hochma, ani światła hasadim. Lecz kiedy objawił się Awraam, światło sfiry hesed znajdującej się w Z’A, otworzyły się wrota dla światła hochma, dlatego że malchut opuściła się z ejnaim w pe, i ISZSu’T połączył się z Aw’I na jednym poziomie, z tego powodu zeszło w ISZSu’T światło hochma, ponieważ już było w Z’A światło hasadim od właściwości Awraam.

Wtedy oddzieliło się światło hochma od światła hasadim, i połączyły się razem MI i ELE, galgalta ejnaim i AHa’P, i Imię Stwórcy stało się pełne – ELO-IM, i hochma napełniła Z’A. Wtedy opuściła się malchut z ejnaim w pe, w Z’A, i Z’A otrzymał nowy AHa’P od biny, przeszedł w stan gadlut, przekazał poprzez swój jesod w malchut, która nazywa się niższym światem, na skutek czego malchut rodzi dusze sprawiedliwych.

47) Kiedy jesod de-Z’A łączy się ze słowem BARA – malchut, powstaje zamknięty, wyższy podział na Imię i na wielkość Stwórcy, który nazywa się MI, i tworzy się ELE. Również święte imię MA wyszło z BARA. Święty zamknięty ELE istnieje, jak i jesod. Lecz kiedy osiąga pełen stan jesod, osiąga pełny stan parcuf, odpowiada jesod litera hej, a ELE – litera jud.

Tu Zohar wyjaśnia, jakie światło jest w Z’A w zależności od jego stanów. W sfirze jesod parcufa Z’A jest ukończenie, czyli miejsce połączenia z malchut, miejsce sojuszu pomiędzy Stwórcą – Z’A, i Szhiną, czyli duszami sprawiedliwych, Izraelem, malchut. To miejsce kontaktu pomiędzy nimi nazywa się atara jesod – otoczenie jesod lub korona Z’A.

Słowo BARA – oznacza stan katnut, powstający na skutek wzniesienia malchut w nikwej ejnaim. Aw’I nigdy nie pozostawiają właściwości Ga’R de-bina, właściwości miłosierdzia, nie mają życzenia otrzymywać. Malchut, która wzniosła się, stojąca w nich, nazywa się manula – zamek, niepozwalający światłu rozprzestrzenić się poniżej siebie. Atara jesod de-Z’A nazywa się mifteha – klucz, dlatego że jego właściwością można otrzymać światło w parcufim znajdujące się pod Aw’I.

To można, pod warunkiem, że ELE – AHa’P wzniosą się do MI – G’E. W kelim ELE, pragnące światła hochma, można otrzymać światło hochma, lecz tylko przy ich wzniesieniu do góry, nad parsą. Lecz do tego, jak właściwości malchut nie otrzymywały właściwości biny, nie były usubtelnione właściwością bina, nie ma możliwości otrzymać światła, i malchut nazywa się pięćdziesiąte wrota.

Stąd widzimy, że słowo MI BARA ELE – oznaczające nie pytanie: „Kto stworzył to?”, a działanie: MI = G’E, BARA, stworzyło ELE = AHa’P tym, że opuściła się malchut z nikwej ejnaim z powrotem do pe, wzniosły się przez to ELE – AHa’P, w rosz, i otrzymały tam światło Ga’R, hochma.

Malchut, która opuściła się w pe, nazywa się MA, gdyż niższy świat nazywa się M’A, i jej masach w pe czyni ziwug, na który schodzi światło hasadim nazywające się światłem błogosławienia, dlatego że tym jest anulowany zakaz i zamek na rozprzestrzenienie światła.

48) Kiedy zapragnęły litery hej i jud dopełnić jedna drugą, powstała z nich litera mem i powstało, z połączenia dwóch stron, słowo ELO-HIM = ELE + hej + jud + mem. Od słowa ELE powstało słowo EWER + hej + mem = Awraam. Lecz można powiedzieć, że Stwórca wziął sobie słowo ELE i MI, połączył je i powstało słowo ELOKIM, a ze słów MA i EWE’R, powstało słowo Awraam, gdzie słowo MI mówi o pięćdziesiątych wrotach biny. A słowo MA mówi o gematrii świętego imienia, dlatego że AWA’Ja z napełnieniem literą alef tworzy gematrię MA = 45.

W tych dwóch literach jud i hej istnieją dwa światy: ten świat i przyszły świat, w jud – przyszły świat, w hej – ten świat. Dlatego z MI stworzył przyszły świat, a z MA – stworzył ten świat. Powiedziano: „To pokolenia nieba i ziemi beibaram – stworzone”, gdzie litery beibaram tworzą słowo Awraam, gdyż póki co nie ułożyły się litery w to słowo, bo nie było doskonałości. Z tego powodu w Torze, Imię Stwórcy AWA’Ja po raz pierwszy spotyka się tylko po słowie Awraam.

Światło hasadim w MA i światło hochma w ELE powstały, by dopełnić się wzajemnie, i dopełniają jedno drugie, na skutek czego obłóczyło się światło hochma w światło hasadim, i malchut otrzymuje od obu, hasadim i hochmę. Tym łączą się MA i MI tworząc M’M – malchut, otrzymującą z góry światło hochma obłóczone w światło hasadim.

38) Przyszła litera א alef, ale nie weszła, by stanąć przed Stwórcą. Powiedział jej Stwórca: „Dlaczego nie wchodzisz do mnie jak reszta liter?” Odpowiedziała Jemu: „Dlatego że widziałam, iż wszystkie litery wyszły od Ciebie bez pożądanej odpowiedzi. I oprócz tego widziałam, jak Ty dałeś literze ב bet ten wielki prezent. A przecież nie może Król Wszechświata zabrać z powrotem swojego prezentu i przekazać innemu!” Odpowiedział jej Stwórca: „Chociaż z literą ב bet stworzę świat, lecz ty będziesz stać w czołówce wszystkich liter i nie będzie we Mnie jedności, jak tylko poprzez ciebie, od ciebie zawsze rozpoczynać się będzie odliczanie wszystkiego i wszystkie działania tego świata, a cała jedność wyłącznie w tobie.”

Jak już wiemy – wszystkie pytania liter jest to „aliat Ma’N” – prośba każdej z nich, modlitwa, wzniesienie życzenia litery do Stwórcy. A odpowiedzi Stwórcy na ich pytania – jest to „jeridat Ma’D” (odpowiedź Stwórcy), zejście z góry światła, siły, dostatku, zgodnie z prośbą. Wielka doskonałość, która jest w literze alef, przychodzi do niej nie od prośby z dołu o duchowe wzniesienie, naprawienie, a od zejścia siły z góry, świata duchowo wznoszącego tego, kto znajduje się z dołu.

Dlatego litera א alef od początku do końca naprawienia nigdy nie pobudza wzniesienie swej prośby do góry, podobnie do innych liter, właściwościami których odbywa się naprawienie w ciągu 6.000 lat. I wtedy kiedy zejdzie wyższe światło, dające siłę dla duchowego wzrostu, budzi się litera א alef, co odbędzie się w końcu naprawienia. Przyczyna tego, że litera א alef nie wznosi swojej prośby, Ma’N do góry, do Stwórcy, jest w tym, że ona widziała jak wszystkie litery prosiły, lecz bezskutecznie, dlatego że naprzeciwko właściwości każdej litery znajdowała się przeciwna właściwość w systemie nieczystych sił. Dlatego też litera א alef postanowiła, że nie jest lepsza od reszty liter, że również naprzeciwko niej jest odpowiednia nieczysta siła.

Również nie wznosiła ona swojej prośby, Ma’N do Stwórcy, ponieważ już widziała, że Stwórca postanowił stworzyć świat właściwością litery bet, miłosierdziem. I dlatego, że nie miała zwątpienia, iż nie może być po tym jakiejś zmiany w postanowieniach Stwórcy, postanowiła nie prosić Go.

Chociaż prawdą jest, że świat stworzony jest już właściwością litery ב bet i Stwórca nie przekazuje swojego prezentu innej literze, lecz właściwością tej litery stworzony jest tylko niepełny parcuf, mały, Wa’K, bez głowy. A ponieważ brakuje głowy w parcufie, to do jego wielkiego stanu, który możliwy jest tylko przy napełnieniu parcufa, oprócz światła miłosierdzia (hasadim) jeszcze i światłem mądrości (hochma), brakuje jeszcze liter dla połączenia, zarodzenia i urodzenia nowego parcufa, nowego stanu. Osiągnięcie takiego wielkiego stanu możliwe jest tylko za pomocą właściwości litery alef, gdyż tylko א alef może doprowadzić parcuf do wielkiego stanu, dopełnienia do jego ciała, Wa’K, również i głowy, Ga’R, mochin – światło hochma. Litera alef wywołuje połączenie Z’A i malchut w stanie panim be panim, wtedy jak do tego, w stanie katnut, napełnieniu tylko światłem miłosierdzia, Z’A i malchut były w połączeniu ahor be ahor. Dlatego א alef tworzy rosz we wszystkich literach, co wyjaśnia się tym, że ona znajduje się na czele wszystkich liter alfabetu.

Dlatego powiedział Stwórca: „Moja jedność objawia się w świecie właściwością litery א alef. Co więcej, całe wynagrodzenie i kara, oddalenie i zbliżenie, pragnienie do duchowego zbliżenia (tszuwa), dzięki którym realizuje się końcowe naprawienie, odbędzie się wyłącznie właściwością alef. Dlatego że literą ב bet ugruntowałem osnowę parcufa, żeby w żaden sposób parcuf nie zależał od działań niższych tak, że jeśli rozpoczną grzeszyć, nie wpłynie to na znajdujących się wyżej”.

„Lecz światło co jest w tobie א alef” – przedłuża Stwórca – „wprost związane jest z działaniami niższych. Jeżeli grzeszą, natychmiast znika światło mądrości, światło Ga’R w tobie, a jeżeli naprawiają swoje czyny (tszuwa), to powraca światło hochma. A jedność Moja ze wszystkimi stworzeniami w końcu naprawienia objawia się wyłącznie literą א alef.”

Litery – są to kli, życzenia. I to ma odniesienie zarówno do oddzielnych liter alfabetu, jak i do liter połączonych w słowa. Litery w imionach duchowych obiektów oznaczają wielkość ich życzenia, które światło może napełnić. Litery prostego imienia, bez napełnienia, oznaczają szkielet imienia. Bez światła, kli ma grubość zero ze światłem nefesz. Litery napełnionego imienia oznaczają tę wielkość życzeń, które napełniane są światłem.

Dwa źródła liter: litery י jud i א alef. י Jud – prawdziwe źródło liter, gdyż rozpoczynając cokolwiek pisać, rozpoczynamy od kropki – jud, a następnie przedłużamy kropkę w potrzebną z czterech kierunków stronę, otrzymujemy linię. Litery są to kelim, życzenia, które otrzymują światło nasłodzenia. Życzenie do czegokolwiek konkretnego rodzi się tylko przy:

1. Napełnieniu początkowego, jeszcze nieświadomego życzenia.
2. Początku nasłodzenia z niego.

Dlatego że od wspomnienia – reszimot, od przeszłego nasłodzenia, rodzi się prawdziwe życzenie otrzymać je, ponownie odczuć. A właśnie takie życzenie jest kli. Napełnione kli nie można nazwać prawdziwym życzeniem, ponieważ ono jest zadowolone. Dlatego wyjście światła, odczucie duchowego upadku – to czas tworzenia nowych kelim na nowe, przyszłe otrzymywanie światła, nowe poznania. Gdyż pierwsze skrócenie jest osnową zniknięcia światła we wszystkich kli, to czarna jego kropka jud jest osnową wszystkich liter kli.

Drugie skrócenie jest prawdziwym korzeniem wszystkich światów, dlatego że pierwsze było wyłącznie na kropkę, czwarte stadium, malchut, czwartą literę – ה hej, w imieniu Stwórcy AWA’Ja, a drugie skrócenie było na binę, w której połączyły się razem dwie kropki – bina i malchut. Połączenie dwóch kropek daje linię w długości lub szerokości. Jeżeli jest to linia w szerokości, ona nazywa się nieboskłon – parsa. Suma skutków pierwszego i drugiego skrócenia daje pochyłą linię, z prawej strony powstaje G’E – keter, hochma, a z lewej AHa’P – bina, Z’A i malchut. Keter i hochma znajdują się na poprzednim poziomie, pokazane literą jud, pierwszym korzeniem świata, a bina, Z’A i malchut spadły na niższy poziom, na skutek drugiego skrócenia, które pokazane pochyłą linią. A ponieważ litera י jud jest pierwszym lecz bardzo oddalonym korzeniem światów, a wszystkie światy stworzone są po, i według drugiego skrócenia, to litera א alef stoi w czołówce alfabetu.

Jakim światłem napełnia się duchowe kli, obiekt, parcuf, również można widzieć z jego oznaczenia: jeżeli on napełnia się światłem mądrości, hochma, to jest to napełnienie oznaczone literą jud, a jeżeli napełnia się światłem miłosierdzia, or hasadim – to literą alef.

39) Stworzył Stwórca wyższe litery, odnoszące się do biny – wielkimi, a niższe litery, odnoszące się do malchut – małymi. Dlatego powiedziano: „Bereszit Bara” – na początku stworzył – dwa słowa rozpoczynające się od ב Bet, a następnie „Elokim Et”, Stwórca Sam – dwa słowa rozpoczynające się od א alef. א Alef i ב bet pierwsze – są to litery biny, a א alef i ב bet drugie – są to litery malchut. I wszystkie one powinny wpływać swoimi właściwościami wzajemnie jedna na drugą.

Kiedy wyższy pragnie pomóc, daje światło niższemu, i on powinien obłóczyć się w niższego, co oznacza dwie pierwsze litery ב bet i dwie litery א alef, będące w czterech pierwszych słowach Tory. Dlatego że pierwsza litera ב bet – wyższa bina, a druga litera ב bet – niższy Z’A, pierwsza bet obłacza się w drugą.

Tak samo i pierwsza א alef odnosząca się do biny, obłacza się w א aef drugą, w Z’A, żeby napełnić ją światłem. Dlatego dwie litery ב bet – są jak jedna litera ב bet, i dwie litery א alef – są jak jedna litera א alef, ponieważ niższa litera jest wyłącznie wpływem wyższej, mówiące o tym, że wyższy parcuf napełnia niższy parcuf.

Z א alef nie można stworzyć świata, dlatego że od niej rozpoczyna się słowo arur – przekleństwo, i jeżeli poprzez nią byłby stworzony świat, nieczyste siły, które nazywane są arur, otrzymałyby wielką siłę od czystych sił, które nazywane są baruch – błogosławieństwo. Dlatego świat jest stworzony przez nukwę de-Z’A, literą ב bet, jak również siłą litery ב bet stworzony Adam z nukwy Z’A. I dlatego malchut świata Acilut jest korzeniem całego stworzenia, wszystkich światów, i ich zasiedlających.