228) Ósme przykazanie – Kochać obcego z innego narodu, pragnącego dokonać obrzezanie i wejść pod skrzydła Szhiny. I ona malchut, umieszcza pod swoimi skrzydłami wszystkich oddzielających siebie od innej, nieczystej strony i zbliżających się do niej, jak powiedziano: „Urodzi ziemia duszę żywą według gatunku swego”.

Wyjaśnienie. Malchut, nukwa Z’A, nazywa się Szhina, ponieważ nie oddala się od nas, nawet kiedy jesteśmy dalecy swoimi właściwościami od niej, jak powiedziano: „Gdzie nie bylibyście wygnani, Szhina będzie z wami”, i powiedziano: „Znajduje się w nich w ich nieczystości”. I Z’A nazywa się Szohen, a nukwa nazywa się Szhiną.

Otwarcie Stwórcy w malchut, Szohen w Szhina, Z’A w malchut świata Acilut, może odbyć się tylko za pośrednictwem ziwuga Zo’N panim be panim w ich stanie gadlut, dlatego że wówczas światło od tego ziwuga jest tak wielkie, że otwiera jedność w nawet najbardziej oddalonych i ukrytych miejscach – w najbardziej przeciwnych i nienaprawionych życzeniach.

Lecz stworzenie stanu gadlut de-Zo’N odbywa się stopniowo: Na początku jest stworzony parcuf stanu katnut de-Zo’N ze światłem Wa’K, a wyłącznie po tym on rośnie do stanu gadlut. Przy czym taki proces jest w każdym stanie Zo’N. Co więcej, nawet kiedy Zo’N dokonają ziwug stanu gadlut i otrzymują światła hochma, światło od ich poprzedniego stanu katnut nie znika, a pomaga dokonać ziwug stanu gadlut. I to światło stanu katnut nazywa się skrzydła Szhiny.

Dlatego powiedziano w Torze: „I będą keruwy rozprzestrzenionymi skrzydłami ukrywać z góry dach” (Szmot 25,20), dlatego że główne – jest to ukryć swoimi skrzydłami światło wielkiego ziwuga, tak, żeby nawet najbardziej oddaleni mogli otrzymać światło, lecz w tym samym czasie nie trafiło nic od tego światła w nieczyste siły.

Dlatego że ci, którzy nie osiągnęli jeszcze pełnego oczyszczenia od swoich egoistycznych życzeń, odpychają się od światła z powodu lęku, żeby światło nie trafiło w nieczyste siły. Lecz teraz skrzydła strzegą światła do tego stopnia, że nawet najbliżsi nie pomylą się i nie opuszczą światła do nieczystych sił.

Dlatego przybysz – ten, który postanowił zbliżyć się do narodu Izraela (pragnący naprawić swoje egoistyczne życzenia na altruistyczne), zostaje obrzezany (odpycha swoje egoistyczne życzenia), gdyż jego guf (łączność życzeń) jest jeszcze z właściwościami orla, ponieważ jego ojcowie (poprzednie duchowe stany) nie stali na górze Synaj (nie otrzymywali światła nazywanego Tora, i nie zostali naprawieni tym światłem), i jeszcze nie pozbawili się nieczystości od węża (nie znaleźli w sobie i nie uświadomili sobie jako zło, wszystkich swoich nieczystych egoistycznych życzeń). Lecz jest u innych altruistycznych życzeń siła do wzniesienia go do najwyższej czystości.

To odbywa się za pomocą wzniesienia Ma’N: wywołując tym wielki ziwug Zo’N, gdzie panują skrzydła Szhiny, które otwierają się i okrywają światło ziwuga, my możemy wznieść tam również duszę obcego (jeszcze nienaprawionego życzenia) i oświęcić ją w świetle tego ziwuga.

I bez względu na to, że ta dusza jest jeszcze niezupełnie czysta, ona może otrzymać światło tego ziwuga, gdyż skrzydła chronią ją, żeby nie przyszło światło od niej w nieczyste siły (życzenia), chociaż one bardzo bliskie do niej. A powiedziano: „Pod skrzydłami biny” – dlatego że ta dusza może otrzymać światło tylko od skrzydeł malchut Szhiny, czyli może otrzymać małe zewnętrzne światła malchut, nie to, co w samym guf malchut, nie światło samej Szhiny, i tym bardziej światło Z’A – Stwórcy, Szohen, a tylko światło skrzydeł Szhiny.

Duszę obcego (egoistycznego życzenia) można naprawić (na altruistyczne życzenie) tylko podczas wielkiego ziwuga, dlatego że tylko wtedy jest ochrona skrzydłami Szhiny. Dlatego my (altruistyczne życzenia) zobowiązani jesteśmy wcześniej wznieść Ma’N dla wielkiego ziwuga i otrzymać światło od niego w nasze dusze (naprawione poprzez masach życzenia), po czym Szhina otwiera swoje skrzydła i chroni ziwug, i umieszcza pod swoimi skrzydłami duszę obcego. Wychodzi, że na początku my wznosimy duszę obcego za pomocą naszego Ma’N, a następnie, kiedy wznieśliśmy ją, Szhina przyjmuje ją pod swoje skrzydła.

229) Można powiedzieć, że „nefesz haja” (żywa istota) znajdująca się w Izraelu, ona przygotowana dla wszystkich, jak powiedziano: według gatunku swojego. Czyli, jak dla Izraela, tak i dla obcego. Ile pokoi i przejść otwierających się jedne po drugich, prowadzą do tej ziemi, która nazywa się „żywą”, – pod skrzydłami jej.

Wyjaśnienie. Zohar mówi tu, że chociaż nowa dusza, naprawione właściwości, które nazywane są obcy, otrzymuje światło tak samo jak właściwość Izrael, lecz Izrael otrzymuje od wewnętrznego światła, a obcy od zewnętrznego. Już było mówione, że skrzydła oznaczają światła Wa’K, które otrzymują przy wielkim ziwugu, lecz od poprzedniego, małego stanu, żeby ukryć światło wielkiego ziwuga.

W tym Wa’K są sfirot HaGa’T NeH’I, gdzie sfirot HaGa’T nazywane są pokojami, w których można znajdować się, siedzieć (siedzieć oznacza stan katnut, w odróżnieniu od stanu gadlut – stać), a sfirot NeH’I nazywane są przejściami, wyjściami w pokoje, w których nie jest możliwym siedzieć, a ich rola – to tylko przejścia w pokoje.

Przyczyna tego jest we właściwości tiferet, jako głównej sfiry w HaGa’T. Tiferet – jest to ich średnia linia, ukończone kli otrzymania światła hasadim. A główne w NeH’I – jest jesod – ich środkowa linia, w którym nie ma właściwości kli otrzymywania, i jest wykorzystywana tylko dla otrzymywania światła dalej, w malchut, dla stworzenia or hozer. Dlatego NeH’I nazywane są wyjściami.

A dla obcych (oczyścić się od egoistycznych właściwości) z siedemdziesięciu narodów świata (siedemdziesięciu egoistycznych właściwości) przygotowane są pokoje w HaGa’T skrzydeł, tak i wejścia w NeH’I skrzydeł. Światło nefesz oni otrzymują od wejść, od NeH’I, a światło ruach od pokoi, HaGa’T.

230) Prawe skrzydło malchut ma dwa przejścia, które odchodzą od tego skrzydła do dwóch innych narodów, szczególnie bliskim do Izraela, dlatego by wprowadzić ich w te przejścia. A pod lewym skrzydłem są dwa inne przejścia, które nazywane są Amon i Moaw. I wszystkie nazywane są „nefesz haja”.

Wyjaśnienie. Wcześniej Zohar mówił, że jest wiele wejść w korytarzu, a teraz mówi tylko o dwóch, dlatego że mówi ogólnie – że istnieją dwa wejścia przeznaczone dla narodów odnoszących się do prawej linii, i są dwa korytarze po lewej przeznaczone dla narodów odnoszących się do lewej linii, i są ogólnie dwa narody od prawej linii, zawierające w sobie wszystkie narody prawej strony, i są ogólnie dwa narody od lewej linii, zawierające w sobie wszystkie narody lewej strony.

Narody prawej strony mają odniesienie do dwóch ogólnych przejść w prawym skrzydle. I Zohar nie mówi, kim są te narody. Dla narodów lewej strony, które nazywane są ogólnie Amon i Moaw, przeznaczone są dwa wejścia w lewym skrzydle.

Wszystkie dusze obcych przychodzące od wszystkich narodów, nazywane są nefesz haja, dusze haja, dlatego że mogą otrzymać tylko od wielkiego ziwuga Zo’N, kiedy Zo’N znajdują się w Aw’I, z tego powodu malchut nazywa się nefesz haja, dlatego że otrzymuje światło haja od Aw’I. A ponieważ dusze – nefaszot obcych, otrzymują od skrzydeł nefesz haja, to one tak właśnie są nazywane, od imienia otrzymywanego poprzez nich światła.

231) I wiele innych ukrytych pokoi i innych sal jest w każdym skrzydle. Z nich wychodzą siły ducha (ruach) i dzielą się pomiędzy wszystkimi kto przyszedł nabyć wiarę. I wtedy one nazywane są „żywa istota” nefesz haja, lecz „według gatunku jego”. I wszyscy oni wchodzą pod skrzydła Szhiny, lecz nie więcej.

Wyjaśnienie. Każde skrzydło zawiera w sobie Wa’K, HaGa’T NeH’I, które nazywa się – wejścia i pokoje. Każdy naród ma swój pokój w HaGa’T i swoje wejście w NeH’I. W przejściach każdy otrzymuje nefesz, a w pokojach każdy otrzymuje ruach. A to, że powiedziano, że pokoje są zamknięte, to dlatego że HaGa’T Wa’K mają tylko światło hasadim, bez światła hochma, i dlatego nazywane są zamknięte.

232) „Lecz dusza (neszama) Izraela wychodzi z ciała tego drzewa” – Z’A, „i stąd lecą dusze w tą ziemię” – malchut. I dlatego Izrael, drogi syn malchut, nazywa się karmiącym się od jej brzucha, a nie od skrzydeł znajdujących się poza ciałem. Oprócz tego, obcy nie mają swojej części w świętym drzewie Z’A, a tym bardziej w jego guf. A odnoszą się tylko do skrzydeł malchut, i nie więcej.

Obcy jest pod skrzydłami Szhiny, i nie więcej. I sprawiedliwi z obcych również odnoszą się do zewnetrznej strony, a nie do wewnętrznej. Dlatego powiedziano: „I wyrości ziemia duszę żywą (nefesz haja) według gatunku swojego”. Nefesz (siłę życia) otrzymują wszyscy od tej haja, lecz każdy według swojego gatunku.

Z’A nazywa się Drzewo Życia, a jego nukwa nazywa się Ziemia Życia. Dlatego że w stanie gadlut oni wznoszą się i obłaczają się na Aw’I, mające światło haja – życie. Dlatego mówi się, że dusza Izraela powstaje od samego guf drzewa, czyli od samego Z’A. A od tego drzewa odlatują dusze na tą Ziemię Życia: na skutek ziwuga drzewa – Z’A, z ziemią – malchut, Z’A daje duszę Izraela wewnątrz nukwy, a od niej otrzymuje Izrael swoje dusze. W odróżnieniu od obcych, otrzymujących swoje dusze nie od samej malchut, a od jej skrzydeł, lecz nie od tego, że przekazał jej Z’A.

Przyczyna tego jest w tym, że nukwa ma trzy parcufy obłaczające się jeden na drugi, które nazywane są: ibur, jenika, mochin. Na wielki parcuf – najbardziej wewnętrzny, obłacza się parcuf jenika, a na niego obłacza się parcuf ibur.

Izrael otrzymuje od najbardziej wewnętrznego parcufa, wielkiego stanu nukwy, i dlatego nazywa się „drogi syn”, gdyż powstaje z wewnętrznej części malchut, a nie od skrzydeł zewnętrznej części malchut.

NeH’I malchut nazywane są brzuchem, gdyż tam jest miejsce zarodzenia i rozwoju dusz Izraela. Lecz nie mówi się o NeH’I dwóch zewnętrznych parcufim, które nazywane są – ibur i jenika – to skrzydła Szhiny, malchut. A mówi się o NeH’I parcufa gadlut, najbardziej wewnętrznego parcufa, brzucha malchut.

O tym mówi prorok (Jarmijau 31,19): „Drogi mój syn Efraim, czy jest on moim ukochanym dzieckiem? Przecież za każdym razem, mówiąc o nim, długo pamiętam o nim. Dlatego płacze wszystko we mnie za nim, ja zmiłuję się nad nim” – dlatego że dusze Izraela wychodzą z wewnętrznej części malchut, nazywa ich Zohar – powstającymi z brzucha malchut, z NeH’I wielkiego parcufa, a nie powstającymi ze skrzydeł, z NeH’I dwóch zewnętrznych parcufim, które nazywane są skrzydłami.

U obcych (życzeń naprawić się) nie ma również żadnej części w wyższym drzewie, a tym bardziej w jego guf. A ich miejsce tylko w skrzydłach i nie więcej, czyli pod skrzydłami Szhiny. Ci, którzy przyszli naprawić się, nazywani są sprawiedliwymi, dlatego że Szhina nazywa się sprawiedliwa, a oni umieszczeni są pod jej skrzydłami. I w niej oni łączą się. Lecz nie ma dla nich miejsca powyżej Szhiny i oni otrzymują od nefesz haja, od ziwuga wielkiego stanu malchut z Z’A, lecz otrzymują tylko część nazywaną skrzydła, dlatego uważani są za rozprzestrzeniających się pod skrzydłami, i każdy otrzymuje zgodnie ze swoimi właściwościami.

38) Przyszła litera א alef, ale nie weszła, by stanąć przed Stwórcą. Powiedział jej Stwórca: „Dlaczego nie wchodzisz do mnie jak reszta liter?” Odpowiedziała Jemu: „Dlatego że widziałam, iż wszystkie litery wyszły od Ciebie bez pożądanej odpowiedzi. I oprócz tego widziałam, jak Ty dałeś literze ב bet ten wielki prezent. A przecież nie może Król Wszechświata zabrać z powrotem swojego prezentu i przekazać innemu!” Odpowiedział jej Stwórca: „Chociaż z literą ב bet stworzę świat, lecz ty będziesz stać w czołówce wszystkich liter i nie będzie we Mnie jedności, jak tylko poprzez ciebie, od ciebie zawsze rozpoczynać się będzie odliczanie wszystkiego i wszystkie działania tego świata, a cała jedność wyłącznie w tobie.”

Jak już wiemy – wszystkie pytania liter jest to „aliat Ma’N” – prośba każdej z nich, modlitwa, wzniesienie życzenia litery do Stwórcy. A odpowiedzi Stwórcy na ich pytania – jest to „jeridat Ma’D” (odpowiedź Stwórcy), zejście z góry światła, siły, dostatku, zgodnie z prośbą. Wielka doskonałość, która jest w literze alef, przychodzi do niej nie od prośby z dołu o duchowe wzniesienie, naprawienie, a od zejścia siły z góry, świata duchowo wznoszącego tego, kto znajduje się z dołu.

Dlatego litera א alef od początku do końca naprawienia nigdy nie pobudza wzniesienie swej prośby do góry, podobnie do innych liter, właściwościami których odbywa się naprawienie w ciągu 6.000 lat. I wtedy kiedy zejdzie wyższe światło, dające siłę dla duchowego wzrostu, budzi się litera א alef, co odbędzie się w końcu naprawienia. Przyczyna tego, że litera א alef nie wznosi swojej prośby, Ma’N do góry, do Stwórcy, jest w tym, że ona widziała jak wszystkie litery prosiły, lecz bezskutecznie, dlatego że naprzeciwko właściwości każdej litery znajdowała się przeciwna właściwość w systemie nieczystych sił. Dlatego też litera א alef postanowiła, że nie jest lepsza od reszty liter, że również naprzeciwko niej jest odpowiednia nieczysta siła.

Również nie wznosiła ona swojej prośby, Ma’N do Stwórcy, ponieważ już widziała, że Stwórca postanowił stworzyć świat właściwością litery bet, miłosierdziem. I dlatego, że nie miała zwątpienia, iż nie może być po tym jakiejś zmiany w postanowieniach Stwórcy, postanowiła nie prosić Go.

Chociaż prawdą jest, że świat stworzony jest już właściwością litery ב bet i Stwórca nie przekazuje swojego prezentu innej literze, lecz właściwością tej litery stworzony jest tylko niepełny parcuf, mały, Wa’K, bez głowy. A ponieważ brakuje głowy w parcufie, to do jego wielkiego stanu, który możliwy jest tylko przy napełnieniu parcufa, oprócz światła miłosierdzia (hasadim) jeszcze i światłem mądrości (hochma), brakuje jeszcze liter dla połączenia, zarodzenia i urodzenia nowego parcufa, nowego stanu. Osiągnięcie takiego wielkiego stanu możliwe jest tylko za pomocą właściwości litery alef, gdyż tylko א alef może doprowadzić parcuf do wielkiego stanu, dopełnienia do jego ciała, Wa’K, również i głowy, Ga’R, mochin – światło hochma. Litera alef wywołuje połączenie Z’A i malchut w stanie panim be panim, wtedy jak do tego, w stanie katnut, napełnieniu tylko światłem miłosierdzia, Z’A i malchut były w połączeniu ahor be ahor. Dlatego א alef tworzy rosz we wszystkich literach, co wyjaśnia się tym, że ona znajduje się na czele wszystkich liter alfabetu.

Dlatego powiedział Stwórca: „Moja jedność objawia się w świecie właściwością litery א alef. Co więcej, całe wynagrodzenie i kara, oddalenie i zbliżenie, pragnienie do duchowego zbliżenia (tszuwa), dzięki którym realizuje się końcowe naprawienie, odbędzie się wyłącznie właściwością alef. Dlatego że literą ב bet ugruntowałem osnowę parcufa, żeby w żaden sposób parcuf nie zależał od działań niższych tak, że jeśli rozpoczną grzeszyć, nie wpłynie to na znajdujących się wyżej”.

„Lecz światło co jest w tobie א alef” – przedłuża Stwórca – „wprost związane jest z działaniami niższych. Jeżeli grzeszą, natychmiast znika światło mądrości, światło Ga’R w tobie, a jeżeli naprawiają swoje czyny (tszuwa), to powraca światło hochma. A jedność Moja ze wszystkimi stworzeniami w końcu naprawienia objawia się wyłącznie literą א alef.”

Litery – są to kli, życzenia. I to ma odniesienie zarówno do oddzielnych liter alfabetu, jak i do liter połączonych w słowa. Litery w imionach duchowych obiektów oznaczają wielkość ich życzenia, które światło może napełnić. Litery prostego imienia, bez napełnienia, oznaczają szkielet imienia. Bez światła, kli ma grubość zero ze światłem nefesz. Litery napełnionego imienia oznaczają tę wielkość życzeń, które napełniane są światłem.

Dwa źródła liter: litery י jud i א alef. י Jud – prawdziwe źródło liter, gdyż rozpoczynając cokolwiek pisać, rozpoczynamy od kropki – jud, a następnie przedłużamy kropkę w potrzebną z czterech kierunków stronę, otrzymujemy linię. Litery są to kelim, życzenia, które otrzymują światło nasłodzenia. Życzenie do czegokolwiek konkretnego rodzi się tylko przy:

1. Napełnieniu początkowego, jeszcze nieświadomego życzenia.
2. Początku nasłodzenia z niego.

Dlatego że od wspomnienia – reszimot, od przeszłego nasłodzenia, rodzi się prawdziwe życzenie otrzymać je, ponownie odczuć. A właśnie takie życzenie jest kli. Napełnione kli nie można nazwać prawdziwym życzeniem, ponieważ ono jest zadowolone. Dlatego wyjście światła, odczucie duchowego upadku – to czas tworzenia nowych kelim na nowe, przyszłe otrzymywanie światła, nowe poznania. Gdyż pierwsze skrócenie jest osnową zniknięcia światła we wszystkich kli, to czarna jego kropka jud jest osnową wszystkich liter kli.

Drugie skrócenie jest prawdziwym korzeniem wszystkich światów, dlatego że pierwsze było wyłącznie na kropkę, czwarte stadium, malchut, czwartą literę – ה hej, w imieniu Stwórcy AWA’Ja, a drugie skrócenie było na binę, w której połączyły się razem dwie kropki – bina i malchut. Połączenie dwóch kropek daje linię w długości lub szerokości. Jeżeli jest to linia w szerokości, ona nazywa się nieboskłon – parsa. Suma skutków pierwszego i drugiego skrócenia daje pochyłą linię, z prawej strony powstaje G’E – keter, hochma, a z lewej AHa’P – bina, Z’A i malchut. Keter i hochma znajdują się na poprzednim poziomie, pokazane literą jud, pierwszym korzeniem świata, a bina, Z’A i malchut spadły na niższy poziom, na skutek drugiego skrócenia, które pokazane pochyłą linią. A ponieważ litera י jud jest pierwszym lecz bardzo oddalonym korzeniem światów, a wszystkie światy stworzone są po, i według drugiego skrócenia, to litera א alef stoi w czołówce alfabetu.

Jakim światłem napełnia się duchowe kli, obiekt, parcuf, również można widzieć z jego oznaczenia: jeżeli on napełnia się światłem mądrości, hochma, to jest to napełnienie oznaczone literą jud, a jeżeli napełnia się światłem miłosierdzia, or hasadim – to literą alef.

39) Stworzył Stwórca wyższe litery, odnoszące się do biny – wielkimi, a niższe litery, odnoszące się do malchut – małymi. Dlatego powiedziano: „Bereszit Bara” – na początku stworzył – dwa słowa rozpoczynające się od ב Bet, a następnie „Elokim Et”, Stwórca Sam – dwa słowa rozpoczynające się od א alef. א Alef i ב bet pierwsze – są to litery biny, a א alef i ב bet drugie – są to litery malchut. I wszystkie one powinny wpływać swoimi właściwościami wzajemnie jedna na drugą.

Kiedy wyższy pragnie pomóc, daje światło niższemu, i on powinien obłóczyć się w niższego, co oznacza dwie pierwsze litery ב bet i dwie litery א alef, będące w czterech pierwszych słowach Tory. Dlatego że pierwsza litera ב bet – wyższa bina, a druga litera ב bet – niższy Z’A, pierwsza bet obłacza się w drugą.

Tak samo i pierwsza א alef odnosząca się do biny, obłacza się w א aef drugą, w Z’A, żeby napełnić ją światłem. Dlatego dwie litery ב bet – są jak jedna litera ב bet, i dwie litery א alef – są jak jedna litera א alef, ponieważ niższa litera jest wyłącznie wpływem wyższej, mówiące o tym, że wyższy parcuf napełnia niższy parcuf.

Z א alef nie można stworzyć świata, dlatego że od niej rozpoczyna się słowo arur – przekleństwo, i jeżeli poprzez nią byłby stworzony świat, nieczyste siły, które nazywane są arur, otrzymałyby wielką siłę od czystych sił, które nazywane są baruch – błogosławieństwo. Dlatego świat jest stworzony przez nukwę de-Z’A, literą ב bet, jak również siłą litery ב bet stworzony Adam z nukwy Z’A. I dlatego malchut świata Acilut jest korzeniem całego stworzenia, wszystkich światów, i ich zasiedlających.