208) Czwarte przykazanie – to wiedzieć, że Stwórca jest Elohim, jak jest powiedziane: „I wiedz dzisiaj, i weź to do swojego serca, że Stwórca jest Elohim” (pikuda rewia’a, le’minda da’Haszem hu ha’Elohim, kede’amar: we’jada’ta ha’jom wa’haszewota el lewawcha, ki Haszem hu ha’Elohim). I aby Imię Elohim zostało włączone w Imię Stwórcy, by wiedzieć, że są jednym i nie ma w nich podziału (u’le’itkelala szma de’Elohim be’szma de’Haszem, le’minda de’inun chad, we’leit behu peruda).

Sulam

208) Czwarte przykazanie: wiedzieć, że Stwórca (AWAJa) – to On jest Wszechmogący (Elohim), jak powiedziano: „Poznaj więc dzisiaj i weź sobie do serca, że Stwórca (AWAJa) – to On jest Wszechmogący (Elohim)”[1]. To znaczy, Imię Elohim powinno zostać włączone w Imię AWAJa, aby poznać, że są jednym i nie ma między nimi podziału.

Wyjaśnienie. AWAJa – to Zeir Anpina, a Elohim – to Nukwa Zeir Anpina. I należy zjednoczyć Zeir Anpina i Nukwę, aby byli jednością, bez żadnego rozdzielenia między nimi. Aby Imię Elohim, Nukwa, zostało włączone w Imię AWAJa, Zeir Anpina – i wtedy Nukwa także będzie właściwością AWAJa. I to zjednoczenie jest konieczne dla zstąpienia GaR do ZoN. Zjednoczenie wezwania „Szma”, wyjaśnione w trzecim przykazaniu, było konieczne dla zstąpienia WaK od Aby we-Imy do ZoN. A zjednoczenie, które wyjaśnia się tutaj, jest konieczne dla zstąpienia GaR od Aby we-Imy do ZoN. I to jest zasada, że zstąpienie jakiegokolwiek stopnia nie jest możliwe od razu, lecz należy najpierw przyciągnąć WaK tego stopnia, a następnie GaR.

209) I to jest tajemnica, o której jest napisane: „Niech będą światła na firmamencie niebios, aby świeciły na ziemię” (we’hajnu raza diktiv: jehi me’orot be’rakia ha’szamajim le’ha’ir al ha’arec). Aby dwa imiona stały się jednym, bez żadnego podziału, aby światła – zapisane w formie brakującej – zostały włączone w imię „niebo”, ponieważ są jednym i nie ma w nich podziału (le’mehewe trein szmahan chad, bela peruda kelal, le’itkelala me’orot chaser be’szma de’szamajim, de’inun chad, we’leit behu peruda). Czarne światło i białe światło nie mają w sobie podziału, lecz wszystko jest jedno (nehora uchma bi’nehora chiwra leit behu peruda, we’kola chad). I to jest biały obłok w dzień oraz obłok ognia w nocy – miara dnia i miara nocy, aby jedno zostało naprawione przez drugie, by rozświetlać, jak jest powiedziane: „Aby świeciły na ziemię” (we’da hu anana chiwra di’mama, we’anana de’eszta be’lejlaja, midat jom u’midat laila, u’le’it’ta’kan da be’da le’anahara, ke’ma de’itmar: le’ha’ir al ha’arec).

Sulam

209) „I powiedział Wszechmogący: «Niech będą światła na firmamencie niebios, aby świeciły nad ziemią»”[2] – aby te dwa Imiona AWAJa–Elohim były jednym, bez żadnego podziału. Wtedy nastąpi włączenie „meorot (מארת – świateł)”, zapisanych bez litery „waw ו”, tzn. Malchut, nazywanej Elohim, w imię „niebiosa”, tzn. Zeir Anpina, nazywanego AWAJa, ponieważ są jednym i nie ma między nimi podziału. (To włączenie) „czarnego światła”, Malchut, w „białe światło”, Zeir Anpina – nie ma między nimi podziału i wszystko jest jedno. I to są „biały obłok dnia” i „ognisty obłok nocy”. „Właściwość dnia” – Zeir Anpina, „właściwość nocy” – Malchut, które ustanowiły się jedno w drugim w pełnej jedności, aby świecić. Jak powiedziano: „Aby świecić nad ziemią”⁵⁹⁹.

Wyjaśnienie powiedzianego. Nukwa nazywa się „meorot (מארת – światła)”, zapisane bez „waw”, co wskazuje na uszczerbek luny, jak już zostało wyjaśnione – że na początku były dwa wielkie światła na tym samym poziomie, i luna poskarżyła się, że dwóch władców nie może korzystać z jednej korony. I powiedział mu Stwórca: „Idź i zmniejsz się”. Wtedy dziewięć niższych sfirot Malchut spadło do świata Brija, i umniejszyła się ona do stanu punktu pod Jesod Zeir Anpina. I trzeba włączyć tę Malchut, po jej umniejszeniu, w imię „niebiosa”, Zeir Anpina, tzn. ponownie ją powiększyć, aby była na równym poziomie z Zeir Anpinem – „panim be-panim” (dosł. twarzą w twarz). I do tego należy ponownie podnieść Nukwę ze świata Brija do Acilut i naprawić rozdzielenie, które powstało między Zeir Anpinem a Nukwą w czasie zmniejszenia luny.

Zmniejszenie luny nastąpiło dlatego, że nad Nukwą zapanował surowy sąd, pochodzący z „akewaim” (pięt) Lei. I w wyniku tego zmniejszyła się do punktu, a dziewięć jej niższych sfirot spadło do świata Brija. Ale dzięki zjednoczeniu wezwania „Szma”, ustanowionemu w trzecim przykazaniu, Nukwa zostaje ustawiona w właściwości WaK jako niższe zjednoczenie słów „Błogosławione imię chwały Jego Królestwa na wieki”, ponieważ pod wpływem siły sądu w niej naprawiła „dalet ד” ze słowa „echad (אחד – jeden)”, która była suchym lądem i pustkowiem, przemieniając ją w ziemię wydającą owoce i porodzenia.

I czarność Nukwy, siła sądu w niej, która zrzuciła ją do kropki, rzeczywiście wzniesiona została ku światłu. Tzn. to właśnie dzięki sile sądu została zbudowana „dalet ד” ze słowa „echad (אחד – jeden)”, by stać się „miejscem zamieszkania i żyzną ziemią”. I gdyby nie siła sądu działająca w Nukwie, „dalet ד” ze słowa „echad (אחד – jeden)”, tzn. Twuna, pozostałaby suchą powierzchnią i pustkowiem. W ten sposób siła sądu w niej stała się prawdziwym światłem. I nazywa się „czarnym światłem”, ponieważ to czarność spowodowała pojawienie się tego światła. I nazywa się ono także światłem WaK, ponieważ jest światłem chasadim.

Dlatego teraz można również przyciągnąć „białe światło” do WaK Nukwy, oznaczające światło Hochmy, GaR. Ponieważ „białe” oznacza Hochma. I to następuje poprzez wzniesienie ZoN do pałacu wyższych Aba we-Ima. I teraz również Nukwa Zeir Anpina może się włączyć w Aba we-Ima, jak Zeir Anpin – ponieważ siła sądu w niej przemieniła się i stała się prawdziwym światłem. I chociaż jest czarnym światłem, to wcale nie przeszkadza jej to, by włączyć się w wyższe Aba we-Ima, ponieważ gdy czarne światło, Malchut, znajduje się w białym świetle, Zeir Anpinie, nie ma między nimi żadnego podziału i wszystko to jedno.

Ponieważ Nukwa, jako że jest właściwością światła, może włączyć się w światło Aba we-Ima, ponieważ światło w świetle – to „kształt według kształtu” i są uważane za jedno. I „czarność”, która powoduje światło w niej, teraz zupełnie nie przeszkadza ani jej nie umniejsza – ponieważ to właśnie ona doprowadziła Nukwę do całej wyniosłości, i bez niej nie stałaby się właściwością światła.

I to oznacza – „biały obłok dnia” i „ognisty obłok nocy”. „Właściwość dnia” – Zeir Anpin, „właściwość nocy” – Malchut. Dzięki zjednoczeniu i włączeniu ZoN w Aba we-Ima, gdy Zeir Anpin włączył się w wyższego Aba, a Nukwa – w wyższą Imę, Zeir Anpin stał się właściwością „białego obłoku”, tzn. światłem dnia, a Nukwa – „ognistym obłokiem”, tzn. światłem nocy; właściwością dnia i właściwością nocy, zjednoczonymi jedno w drugim, jak powiedziano: „I był wieczór, i było rano – dzień jeden”[3]. To znaczy, że zostały ustanowione jedno w drugim w pełnej jedności, jak powiedziano: „Aby świecić nad ziemią”⁵⁹⁹. Innymi słowy, właściwość dnia zjednoczyła się z właściwością nocy, Nukwą, w „dzień jeden”. I zostały ustanowione jedno w drugim, „aby świecić nad ziemią”⁵⁹⁹ – wszystkim mnogim właściwościom Nukwy, znajdującym się w trzech światach BEA.

210) I to jest wina tego pierwotnego węża, który połączył to, co niższe, i oddzielił to, co wyższe (we’da chowa de’ha’hu nachasz kadma’a, chibar le’tata we’itperasz le’eila). I dlatego spowodował to, co spowodował dla świata (u’begin kach garam ma de’garam le’alma). Ponieważ trzeba było oddzielić to, co niższe, i połączyć to, co wyższe (begin de’itztarich le’afrasza le’tata u’le’chabra le’eila). I czarne światło musiało się zjednoczyć w górze w jedno połączenie (u’nehora uchma itztarich le’it’achada le’eila be’chibura chada). A potem miało się zjednoczyć ze swoim zgromadzeniem w swoim zjednoczeniu i oddzielić od strony zła (u’le’it’achada le’watar be’uchlusaha be’jichuda, u’le’afrasza la mi’sitra bisa).

Sulam

210) I w tym zawiera się wykroczenie pierworodnego węża – łączenie na dole i rozdzielanie na górze. I w wyniku tego sprowadził na świat wszystko, co się wydarzyło, ponieważ przeciwnie – należy rozdzielać na dole, a łączyć na górze. I czarne światło, Malchut, należy zjednoczyć na górze z Zeir Anpinem w pełnej jedności, aby potem Malchut mogła zjednoczyć się ze swoimi zastępami w swoim zjednoczeniu i oddzielić się od strony zła.

Zjednoczenie przyciągnięcia GaR do ZoN ustanawia się jedynie wtedy, gdy są one podniesione do miejsca Aba we-Ima, tzn. powyżej chaze Arich Anpina, gdzie Zeir Anpin włącza się w Aba, a Nukwa – w Ima. I wtedy oboje się jednoczą, i Zeir Anpin przekazuje GaR od Aby do Nukwy, która obłacza Imę. Lecz poniżej chaze Arich Anpina, gdzie ZoN stale się znajdują, nie można ustanowić zjednoczenia przyciągającego GaR do Nukwy. I to jest grzech Drzewa poznania, przez który pierworodny wąż sprowadził śmierć na świat. Bo zwiódł Adama i Chawę, by dokonali tego zjednoczenia na dole, w miejscu ZoN, znajdujących się poniżej chaze Arich Anpina, i tym samym spowodował uszkodzenie również na górze – ponieważ z tego powodu ustał ziwug u wyższych Aba we-Ima.

„I w tym zawiera się wykroczenie pierworodnego węża – łączenie na dole i rozdzielanie na górze. I w wyniku tego sprowadził na świat wszystko, co się wydarzyło” – ponieważ, aby przekazać GaR Nukwie, połączył ZoN na ich miejscu, na dole. I tym samym sprowadził śmierć na wszystkich mieszkańców świata, ponieważ spowodował rozdzielenie na górze, co doprowadziło do przerwania ziwugu w Aba we-Ima, od których pochodzi życie dla mieszkańców świata.

Bo gdy sitra achra zbliża się, by odżywiać się z ziwugu poniżej chaze ZoN, powstaje tam miejsce przylgnięcia tych (nieczystych sił), i natychmiast ustaje wyższy ziwug Aba we-Ima, ponieważ natychmiast się rozdzielają, przestając napełniać siebie nawzajem, aby napełnienie nie spadło do sitra achra. Wszystko to dlatego, że trzeba rozdzielać na dole, a łączyć na górze. I należy czuwać nad rozdzieleniem ZoN na ich miejscu na dole, aby nie dokonywały ziwugu tam, na dole, przyciągając GaR, i łączyć je wyłącznie na górze, w miejscu samych Aba we-Ima.

Dlatego powiedziano, że „czarne światło należy zjednoczyć na górze w pełnej jedności” – ponieważ czarne światło, Nukwę Zeir Anpina, należy podnieść razem z Zeir Anpinem ku górze, do białego światła, do Aby we-Imy, i tam połączyć ZoN „w pełnej jedności”. I wtedy Zeir Anpin przekazuje napełnienie GaR od Aba do Nukwy, a następnie Nukwa powraca z otrzymanym napełnieniem na swoje miejsce na dole, gdzie NaRaN dusz Israel znajdują się w postaci MaN.

I dlatego powiedziano, że potem łączy się ze wszystkimi swoimi zastępami w swoim zjednoczeniu. I łączy się z duszami synów Israel, nazywanymi ludem Nukwy, w pełnej jedności, i przekazuje im napełnienie otrzymane na górze, w Aba we-Ima. I należy oddzielić ją od strony zła, ponieważ unikając zjednoczenia ZoN na ich miejscu na dole, oddziela się Nukwę od strony zła, i sitra achra nie może czerpać przyjemności z tego napełnienia. Lecz jeśli powoduje się zjednoczenie ZoN na dole, sitra achra może otrzymać to napełnienie. I dlatego Awa we-Ima rozdzielają się na górze, przerywając swój ziwug.

211) A mimo to, trzeba wiedzieć, że Elohim i Stwórca to jedno, bez podziału – „Stwórca jest Elohim” (we’im kol da, itztarich le’minda de’Elohim Haszem kola chad bela peruda, Haszem hu ha’Elohim). A gdy człowiek pozna, że wszystko jest jednym i nie uczyni podziału, nawet ta przeciwna strona usunie się ze świata i nie będzie się przyciągać w dół (u’kad jinda bar nasz de’kola chad, we’la jaszwe peruda, afilu ha’hai sitra achora jistalak me’al alma, we’la itmaszach le’tata).

Sulam

211) Lecz równocześnie należy wiedzieć, że Elohim–AWAJa to jedno nierozdzielne całościowe Jedno. „Stwórca (AWAJa) – to On jest Wszechmogący (Elohim)”⁵⁹⁸. I kiedy człowiek pojmuje, że wszystko jest jedno, przestając wprowadzać podział, nawet inna strona zniknie ze świata i nie będzie się przyciągać ku dołowi.

I chociaż istnieje obawa – aby nie wywołać ziwugu ZoN na ich własnym miejscu – nie wolno z tego powodu powstrzymywać się od ustanowienia wymaganego zjednoczenia w miejscu Aba we-Ima, i „należy wiedzieć, że Elohim–AWAJa to jedno nierozdzielne całościowe Jedno”. I przyciągać zjednoczenie ZoN należy tylko w miejscu Aba we-Ima, aby Zeir Anpin i Nukwa połączyli się jako jedno, bez rozdzielenia. „I kiedy człowiek pojmie, że wszystko jest jedno, przestając wprowadzać podział, nawet inna strona zniknie ze świata i nie będzie się przyciągać ku dołowi” – ponieważ jeśli człowiek umocni się w podnoszeniu MaN i wznoszeniu ZoN dla ich zjednoczenia w miejscu Aba we-Ima, jak należy, nie tylko że sitra achra nie będzie przylegać do napełnienia, ale przez to doprowadzi także do unicestwienia sitry achra, aby nie mogła panować w świecie.

212) I to jest tajemnica, o której jest napisane: „I będą jako światła” (we’hajnu raza diktiv: we’haju le’me’orot). Oto łupina podąża za mózgiem – mózg to światło, a strona przeciwna to śmierć (ha klipa batar mocha salka, mocha or, sitra achora mawet). Światło jest w połączeniu liter, a śmierć jest w ich rozdzieleniu (or be’chibur de’atwan, mawet be’peruda). A gdy to światło oddala się stamtąd, łączą się litery rozdzielenia – śmierć (u’kad ha’hai or istalak mi’taman, mitchabrin atwan de’peruda – mawet).

Sulam

212) I powiedziano: „I będą światła (meorot מאורות)”⁵⁹⁹ – litery „or–mawet (światło–śmierć)”, ponieważ klipa podąża za rozumem. Rozum – to światło, inna strona – to śmierć. Słowo „światło (or אור)” tworzy się z połączonych liter słowa „światła (meorot מאורות)”, natomiast słowo „śmierć (mawet מות)” tworzy się z rozdzielonych liter tego samego słowa „światła (meorot מאורות)”. I kiedy światło opuszcza to miejsce, łączą się rozdzielone litery słowa „śmierć (mawet מות)”. Innymi słowy, jeśli usunąć litery „światło (or אור)” ze słowa „światła (meorot מאורות)”, to pozostają litery, które tworzą słowo „śmierć (mawet מות)”. I to oznacza powiedziane: „I będą światła (meorot)”⁵⁹⁹. To znaczy, klipa wznosi się i podąża za rozumem. Rozum – to światło, sitra achra (inna strona) – to śmierć. „Światło (or אור)” powstaje z połączonych liter, słowo „śmierć (mawet מות)” – z liter rozdzielonych.

Wyjaśnienie. Siła sądu obecna w Malchut jest korzeniem istnienia sitry achra i klipot, jak powiedziano: „Królestwo Jego nad wszystkim włada”[4]. I dzięki zjednoczeniu ZoN w Aba we-Ima, aby przyciągnąć WaK i GaR, siła sądu w Malchut przekształca się w czarne światło przez przyciągnięcie WaK w niższym zjednoczeniu wezwania „Szma”. Następnie Malchut po raz drugi podnosi się do Aba we-Ima i jej czarne światło łączy się z białym światłem wyższych Aba we-Ima.

I to zjednoczenie zawarte jest w powiedzianym: „I będą światła (meorot)”⁵⁹⁹ – litery „or–mawet (światło–śmierć)”. Światło powstaje ze zjednoczonych liter, dzięki przyciągnięciu WaK i GaR do Nukwy w pełnym zjednoczeniu z Zeir Anpinem na miejscu Aby we-Imy. I w miarę jak siła sądu w Nukwie przekształca się w prawdziwe światło, w tym samym stopniu anulują się wszystkie siły sitry achra i klipot, wypływające pod wpływem tego sądu. W ten sposób klipa zostaje unieważniona przez rozum, tzn. klipa zostaje anulowana dzięki sile mochin Nukwy, i ponieważ korzeń sitry achra, tzn. sąd w Nukwie, został anulowany w rozumie Nukwy, stając się światłem – nieuchronnie unieważnia się również siła klipy.

„Światło (or אור)” tworzy się z połączonych liter, słowo „śmierć (mawet מות)” – z rozdzielonych liter. To znaczy, dzięki zjednoczeniu ZoN, kiedy siła sądu staje się światłem, litery „śmierć (mawet מות)” zostają rozdzielone – sitra achra, tzn. zostaje anulowana wewnątrz tego światła, i powstaje słowo „światła (meorot מאורות)”. Litery „światło (or אור)” w środku są złączone, a litery „śmierć (mawet מות)” – rozdzielone: litera „mem מ” znajduje się na początku słowa, a litery „waw–taw ות” – na końcu.

A kiedy światło opuszcza to miejsce, łączą się rozdzielone litery słowa „śmierć (mawet מות)”. To znaczy, kiedy zjednoczenie dokonuje się nie na miejscu Aby we-Imy, lecz na miejscu ZoN, na dole, światło opuszcza to miejsce, ponieważ od razu rozdzielają się Awa we-Ima na górze, przerywając swój ziwug, i światło ustaje. Słowo „światło (or אור)” odchodzi ze słowa „światła (meorot מאורות)”, i łączą się litery słowa „śmierć (mawet מות)”, ponieważ po odejściu światła ze słowa „światła (meorot מאורות)” pozostaje tam tylko „śmierć (mawet מות)”. Bo litery „światło (or אור)” już opuściły to słowo i nie rozdzielają już liter „śmierć (mawet מות)”. I to pośrednio wskazuje na wykroczenie pierworodnego węża, który dokonał zjednoczenia na dole, w miejscu ZoN, i dlatego doprowadził do rozdzielenia na górze, w Aba we-Ima. Ponieważ ich ziwug został przerwany z jego powodu, i w ten sposób przyniósł światu śmierć.

213) Z tych liter powstała Chawa i sprowadziła zło na świat (me’ilein atwan szariat Chawa, we’garmat bisa al alma). Jak jest napisane: „I zobaczyła kobieta, że dobre…” (ke’ma diktiv: wa’tere ha’isza ki tow). Gdy odwróci się litery, pozostanie „Maw” (ahadrat atwan le’mafria, isztar maw). A one poszły i wzięły ze sobą literę „Taw”, co spowodowało śmierć na świecie (we’inun azalu u’netalu ot taw ba’hadajhu, we’garmat mota al alma), jak jest napisane: „I zobaczyła” (ke’ma diktiv: wa’tere).

Sulam

213) „Od tych liter zaczęła Chawa”, powodując zło na świecie. Jak powiedziano: „I zobaczyła kobieta, że dobre”[5] – przywróciła litery słowa „światła (meorot מאורות)”. To znaczy: wzięła z niego litery „waw–taw–resz–alef (ותרא – i zobaczyła)”, a w słowie „światła (meorot מאורות)” pozostały litery „mem–waw מו”, które przyciągnęły do siebie literę „taw ת” i utworzyły kombinację „śmierć (mawet מות)”. I sprowadziła śmierć na świat.

(Wzięła je) z jedności wyjaśnianej w literach fragmentu: „Niech będą światła”⁵⁹⁹, które są przyciągnięciem GaR do ZoN. Ten, kto łączy je na górze, w miejscu Aba we-Ima, przez to zjednoczenie przyciąga światło (or אור), które swoim rozprzestrzenieniem dzieli litery słowa „śmierć (mawet מות)” i tworzy kombinację „światła (meorot מאורות)”. Ale jeśli dokonuje się zjednoczenia ZoN na dole, na ich miejscu, wtedy światło (or אור) ponownie opuszcza kombinację „światła (meorot מאורות)” i pozostaje tam „śmierć (mawet מות)” w połączonych literach.

„Od tych liter zaczęła Chawa” – bo początek wykroczenia Chawy względem Drzewa poznania dotyczy liter: „I zobaczyła (watare ותרא) kobieta, że dobre”⁶⁰². To znaczy: Chawa wzięła sobie litery „watare ותרא” ze słowa „meorot (מאורות – światła)”, ponieważ posłuchała rady węża – by dokonać zjednoczenia ZoN na dole, na ich miejscu, naruszając tym samym połączenie liter w słowie „meorot (מאורות – światła)”. I wtedy przywróciła litery słowa „światła (meorot מאורות)”, ponieważ przez dokonanie zjednoczenia na dole spowodowała rozdzielenie Aba we-Ima na górze. I wtedy oddzieliły się litery tworzące kombinację „światło (or אור)”, które rozdzielają i anulują połączenie liter „śmierć (mawet מות)” w słowie „światła (meorot מאורות)”. I utworzyła kombinację liter „watare ותרא (i zobaczyła)”, w której litery „światło (or אור)” znajdują się osobno, w odwróconej kolejności, z powodu litery „taw ת” wciśniętej pomiędzy nie. I ta „taw ת” – to właściwość nukwy sitry achra (innej strony), zwanej „śmierć (mawet מות)”, która zbliżyła się do światła, by się do niego przyssać i otrzymać od niego.

W sitrze achra (innej stronie), zwanej „śmierć”, są zachar i nukwa – zwani Sam i Lilit. Litera „mem מ” – to zachar (męski aspekt) śmierci, zwany Sam, a litera „taw ת” – to jego nukwa (żeńska forma), zwana Lilit. W wyniku tego, że posłuchała rady węża i dokonała zjednoczenia na dole, natychmiast zbliżyła się nukwa śmierci, by przyssać się i napełnić rozkoszą. I wtedy litery słowa „światło (or אור)” rozproszyły się, ustawiając się w odwróconym porządku, jak w kombinacji „watare ותרא (i zobaczyła)”, ponieważ „taw ת”, wchodząc w słowo „światło”, rozdzieliła je.

Po tym, jak Chawa przyciągnęła do siebie litery „watare ותרא (i zobaczyła)” ze słowa „meorot (מאורות – światła)”, pozostały litery „mem–waw מו” ze słowa „meorot (מאורות – światła)” – i to zachar, zwany „mem” śmierć (mawet מות), oraz właściwość Jesod – „waw ו” w słowie „śmierć”. I przyciągnęli do siebie literę „taw ת” – czyli zachar śmierci „mem–waw מו”, pozostałe ze słowa „meorot (מאורות – światła)”, poszły do nukwy „taw ת” ze słowa „śmierć (mawet מות)” i oboje dokonali ziwugu, sprowadzając śmierć na świat, jak powiedziano: „I zobaczyła (watare ותרא)”.

Zachar nieczystej strony, „mem–waw מו”, dokonał ziwugu z „taw ת” ze słowa „watare ותרא (i zobaczyła)”, która już była w Chawie. To jest znaczenie słów, że „wąż przyszedł do Chawy i wprowadził w nią nieczystość”, ponieważ przez to, że posłuchała rady węża, weszła w nią „taw ת”, która rozdzieliła i rozrzuciła litery „światło (or אור)” i stworzyła w jej widzeniu kombinację liter „i zobaczyła (watare ותרא)”. A potem pojawił się zachar nieczystej strony „mem–waw מו” i dokonał ziwugu z „taw ת”, która już była w Chawie. I pojawiła się śmierć w świecie.

214) Rabbi Elazar powiedział: „Ojcze, oto nauczyłem się, że litera Mem pozostała sama, a Waw, która oznacza wieczne życie, odwróciła się, odeszła i przyjęła Taw, jak jest napisane: I wzięła, i dała” (amar Rabbi Elazar: aba, ha olifna: Mem isztarat jechida’a, we’Waw de’ihu chajin tadir, it’hapachat wa’azalat u’netalat Taw, diktiv: wa’tikach wa’titen). I tak dopełniło się to słowo, i litery się połączyły (we’isztelim teiwa da, we’itchabru atwan). Powiedział mu: „Błogosławiony jesteś, mój synu, oto już ustanowiliśmy to słowo” (amar leih: berich ant, bri, we’ha okimna mila da).

Sulam

214) Powiedział Rabbi Elazar: „Ojcze mój, uczyłem się, że kiedy Chawa wzięła litery «watare ותרא» ze słowa «meorot (מאורות – światła)», nie pozostały «mem–waw מו», lecz tylko jedna litera «mem מ», ponieważ «waw ו», która zawsze była symbolem życia, obróciła się w śmierć, gdyż wzięła ze sobą «taw ת», jak powiedziano: «I wzięła (watikach ותיקח)… i dała (watiten ותיתן)»⁶⁰². I wtedy dopełniło się to słowo i połączyły się litery «mawet (מות – śmierć)»”. Powiedział mu: „Błogosławiony jesteś, synu mój”.

Wyjaśnienie. „Mem מ” pozostała sama, bez „waw ו”, właściwości Jesod. Ponieważ Sam, zachar (męskie oblicze) śmierci, nie miał właściwości Jesod, jak powiedziano: „obcy bóg zostaje wykastrowany”. Ale „waw ו”, która zawsze była życiem, tzn. Jesod (podstawą) świętości, została przemieniona ze świętości w klipę i stała się Jesod dla zachar śmierci. A potem, tzn. po tym, jak uzyskał on właściwość Jesod od świętości, „waw ו” dokonała ziwugu z „taw ת” i litera „mem מ” została połączona z „taw ת” za pomocą „waw ו”, którą ukradł on świętości. Dowód tego przynosi z wykroczenia związanego z Drzewem poznania, które zaczyna się od połączenia liter „waw–taw ות”, jak powiedziano: „I wzięła (watikach ו’תקח)… i dała (watiten ו’תתן)” – ponieważ wyjście litery „waw ו” do sitry achra nastąpiło wskutek wykroczenia związanego bezpośrednio z Drzewem poznania, czego wcześniej nie było. I Rabbi Szymon pochwalił jego słowa.

---

[1] Tora, Dewarim, 4:35. „Poznaj więc dzisiaj i weź sobie do serca, że Stwórca – to On jest Wszechmogący, nie ma nikogo oprócz Niego”.
[2] Tora, Bereszit, 1:15. „Niech będą światła na sklepieniu niebios, aby świeciły nad ziemią. I stało się tak”.
[3] Tora, Bereszit, 1:5. „I nazwał Wszechmogący światło dniem, a ciemność nazwał nocą. I był wieczór, i było rano – dzień pierwszy”.
[4] Pisma, Tehilim, 103:19. „Stwórca utwierdził swój tron w niebiosach, a Jego królestwo panuje nad wszystkim”.
[5] Tora, Bereszit, 3:6. „I zobaczyła kobieta, że drzewo to jest dobre do jedzenia, i że jest ono rozkoszą dla oczu, i że drzewo to jest pożądane dla zdobycia mądrości; i wzięła z jego owocu, i jadła, i dała także swojemu mężowi, który był z nią, i on jadł”.