11) Powiedział Rabbi Szymon: „Elazarze, mój synu, poczekaj, nie mów, a otworzy się zasłona, okrywająca wyższą tajemnicę, której mieszkańcy świata nie znają” (amar rabi Szymon, Elazar bni, psok milach, wejitgallei setima deraza ila’a debnei alma la jadin). Rabbi Elazar zamilkł (szatik rabi Elazar). Rabbi Szymon zapłakał i przez chwilę stał w milczeniu (bacha rabi Szymon, wekaejm rig’a chada). Powiedział Rabbi Szymon: „Elazarze, czym jest „te” (ELE)?” (amar rabi Szymon, Elazar, mai ele). Jeśli powiesz, że to gwiazdy i konstelacje, to przecież one są tam zawsze widoczne (i teima kochwaja umazalei, ha itchazjan taman tadir), a przecież za pośrednictwem MA zostały stworzone, jak jest powiedziane: „Słowem Stwórcy niebiosa zostały stworzone” (ube’ma itbri’u, kede’amar bidwar Haszem szamajim na’asu). Jeśli chodzi o rzeczy ukryte, to nie powinno być napisane „te” (ELE), bo one już zostały objawione (i al milin setimin, lo lichtow ele, deha itgallia ihu).

Sulam

11) „Powiedział Rabbi Szymon: «Elazarze, synu mój, poczekaj, nie mów, a otworzy się zasłona, okrywająca wyższą tajemnicę, o której nie wiedzą mieszkańcy świata». Zamilkł Rabbi Elazar. Zapłakał Rabbi Szymon, ale natychmiast przestał. Powiedział Rabbi Szymon: «Elazarze, czym jest ELE?[1] Jeśli powiesz, że to gwiazdy i konstelacje, to czyż nie zawsze są widoczne? A poprzez MA, to znaczy Malchut, zostały stworzone». «Powiedziano o tym: “Słowem Stwórcy niebiosa zostały stworzone”[2] – to znaczy poprzez Malchut, nazywaną “słowem Stwórcy”, zostały stworzone niebiosa. Ale jeśli słowo ELE wskazuje na rzeczy ukryte, to nie trzeba go było pisać – przecież gwiazdy i konstelacje są widoczne?!»”

Wyjaśnienie powiedzianego. Rabbi Elazar otworzył tutaj jedynie mohin pierwszego wielkiego stanu (gadlut alef), a Rabbi Szymon chciał otworzyć mohin drugiego wielkiego stanu (gadlut bet) – wyższe mohin de-chaja. I dlatego nakazał mu przerwać swoje słowa, aby otworzyć przed nim wyższą tajemnicę, której mieszkańcy świata nie znali, ponieważ te mohin nie zostały jeszcze otwarte w świecie. I Rabbi Szymon je tutaj otworzył.

I dlatego powiedział: „Czym jest ELE?” – co nowego możemy zobaczyć w słowach: „MI bara ELE (kto stworzył te)”, to znaczy ZoN? „Jeśli powiesz, że to gwiazdy i konstelacje” – to znaczy, jeśli chodzi o mohin de-WaK osiągniętego przez nich gadluta, i właśnie na to wskazują słowa „kto (MI) stworzył te (ELE)”, to co w tym nowego? „Czyż nie zawsze są widoczne?” – przecież to zwyczajne mohin, odnoszące się do ZoN, które można przyciągnąć zawsze, nawet w dni powszednie. I nie są one czymś na tyle nowym, aby na nie wskazywały słowa „kto stworzył te (ELE)”.

I nie jest prawdą twierdzenie, że te mohin są obecne zawsze, bez przerwy, ponieważ stałym stanem u Zeir Anpina jest jedynie stan WaK bez rosz, a jedynie poprzez wzniesienie MaN i modlitwę przyciągane są te mohin. I prawidłowe wyjaśnienie – można je przyciągnąć zawsze, to znaczy nawet w dni powszednie. Bo właśnie tak są przyciągane każdego dnia podczas porannej modlitwy (szacharit).

I ponadto mówi mu (Rabbi Elazarowi), że „poprzez MA zostały zbudowane”. Ponieważ te mohin nie odnoszą się do Biny, lecz do ZoN świata Acilut, nazywanych MA, od których one pochodzą. Jak powiedziano: „słowem Stwórcy” – i to jest Zeir Anpin i Nukwa (ZoN). Zeir Anpin – Stwórca (AWAJa), a Nukwa – słowo.

12) Lecz ta tajemnica nie została objawiona, poza jednym dniem, gdy byłem na brzegu morza, i przyszedł do mnie Elijahu i powiedział (ela raza da la itgallia, bar joma chad dahawejna al kejf jama, wa’ata Elijahu wa’amar li): „Rabbi, czy wiesz, co oznacza «MI stworzył te»?” (rabi jadat ma hu mi bara ele). Odpowiedziałem mu: „To są niebiosa i ich zastępy, dzieło Świętego, niech będzie błogosławiony, na które człowiek powinien patrzeć i błogosławić Stwórcę” (ameina leih, ilein szmajja wecheilehon, owada dekadosz baruch hu de’it leih lebar nasz le’istakla be’ho, ulewarcha leih), jak jest napisane: „Gdy patrzę na Twoje niebiosa, dzieło Twoich palców… Stwórco, Panie nasz, jakże potężne jest Twoje imię na całej ziemi” (diktiv ki ere szamecha, ma’ase ecbe’otecha wego’, Haszem Adoneinu, ma adir szimecha bechol haarec).

Sulam

12) A ta tajemnica została otwarta w dniu, gdy byłem na brzegu morza. Ukazał mi się Elijahu i zapytał: „Rabbi, czy wiesz, co oznaczają słowa: «Kto stworzył te (ELE)»?” Odpowiedziałem mu: „To niebiosa i ich zastępy – dzieło Stwórcy”. Ludzie powinni na nie patrzeć i błogosławić je, jak powiedziano: „Gdy widzę niebiosa Twoje, dzieło palców Twoich”[3], „Stwórco, Władco nasz, jak wspaniałe jest imię Twoje na całej ziemi”[4].

13) Powiedział mu: „Rabbi, było to ukryte słowo przed Świętym, niech będzie błogosławiony, i zostało objawione w wyższym zgormadzeniu” (amar lo, rabi: mila setima hawa kamej Kadosz Baruch Hu, wegalei bmetiwta ila’a). „I oto ono” (weda hu): W chwili, gdy ukryty ze wszystkich ukrytych chciał się objawić (besza’ata desetima dechol setimin baa le’itgallia), najpierw uczynił jedną kropkę (awad beresza nekuda chada), I ona wzniosła się, by stać się myślą (weda salik lemehewe machaszawa). On stworzył nią wszystkie formy (cajjer ba kol cijurin) i ustanowił wszystkie prawa (chakak ba kol gelifin).

Sulam

13) „Powiedział mi: «Rabbi, tajemnicze słowo było przed Stwórcą i On je otworzył w wyższym zgromadzeniu. W chwili, gdy najbardziej ukryty ze wszystkich ukrytych zapragnął się otworzyć, najpierw utworzył jedną kropkę» – Malchut, «i ona wznosiła się, stając się myślą» – Biną, to znaczy Malchut wznosiła się i włączyła się w Binę, «i On stworzył nią wszystkie formy i ustanowił wszystkie prawa»”.

Wyjaśnienie powiedzianego. Atik, pierwsza rosz świata Acilut, nazywany jest najbardziej ukrytym ze wszystkich ukrytych. Powiedziano o nim: „Jeśli władca ludu nie naprawia się jako pierwszy, to nie naprawia się i lud”. Gdzie to studiujemy? W parcufie Atik Jomin: dopóki on nie dokona swoich napraw, nie będą naprawieni wszyscy, którzy powinni się naprawić; i wszystkie światy zostaną zniszczone. W chwili, gdy święty Atik, ukryty bardziej niż wszyscy ukryci, zapragnął dokonać naprawy, ustanowił wszystko w postaci zachar i nukwy (męskich i żeńskich właściwości). Wzniósł Malchut do Biny i Malchut stała się nukwą we wszystkich sfirot, i każda sfira zaczęła zawierać w sobie zachar i nukwę. I sama Hochma jest całością wszystkiego, Hochmą trzydziestu dwóch ścieżek. I kiedy wyszła, zaczynając świecić ze świętego Atika, zaczęła świecić w właściwościach zachar i nukwa. Innymi słowy, Hochma rozprzestrzenia się i wyprowadza Binę poza jej granice, i one stają się zacharem i nukwą. I to nazywa się naprawą drugiego skrócenia.

„W chwili, gdy najbardziej ukryty ze wszystkich ukrytych zapragnął się otworzyć, najpierw utworzył jedną kropkę” – to znaczy, gdy święty Atik zapragnął otworzyć się światom poprzez naprawę ustanowioną przy drugim skróceniu, utworzył w rosz Arich Anpina, w swojej Hochmie, jedną kropkę, to znaczy wzniósł Malchut, nazywaną kropką, w rosz Arich Anpina. I tam ustanowiła się Nukwa, wznosząca odbite światło, aby obłóczyć dziesięć sfirot rosz Arich Anpina, a rosz Arich Anpina kończy się w sfirze Hochma stimaa (ukryta). I Hochma ustanawia się w postaci zachar i nukwy, a Bina i ZoN de-rosz Arich Anpina wychodzą poza granice rosz, na stopień guf Arich Anpina. O tym powiedziano, że Hochma rozprzestrzenia się i wyprowadza Binę na zewnątrz, do właściwości guf.

Powiedziano: „I wznosiła się, stając się myślą” – to znaczy Biną. Innymi słowy, kropka Malchut, która wznosiła się do Hochmy, i Hochma w wyniku tego (wzniesienia) ustanowiła się w postaci zachar i nukwy, sama wznosi się w wyniku tego i staje się myślą, Biną. Ponieważ znajduje się w ziwugu z Hochmą, otrzymuje od Hochmy, a ten, kto otrzymuje od Hochmy, jest Biną, a nie Malchut. Tak więc, choć w swoim korzeniu jest Malchut, będącą kropką, w wyniku wzniesienia stała się Biną. I dlatego powiedziano, że wznosiła się, stając się myślą. Innymi słowy, to doprowadziło do tego, że kropka staje się Biną, która nazywa się myślą. I wiedz, że czasami w Zoharze myślą nazywa się Hochmę, a czasami Binę. Ponieważ myśl jest Nukwą Hochmy. I dlatego należy nazywać ją Hochmą – ponieważ jest Nukwą Hochmy. Jednak w swojej istocie jest Biną, a nie Hochmą. I dlatego Bina nazywa się myślą tylko wtedy, gdy jest właściwością rosz razem z Hochmą.

I powiedziano: „On stworzył nią wszystkie formy i ustanowił wszystkie prawa”, ponieważ tą kropką, która wznosiła się, stając się myślą, stworzył i ustanowił wszystkie pięć parcufim Aciluta: Arich Anpin, Aba we-Ima i ZoN. „Stworzył nią i ustanowił nią” – pod tym kryje się wiele znaczeń. „Stworzył nią” – to znaczy, że za jej pomocą zostały stworzone wszystkie formy, to znaczy pięć parcufim Aciluta. Innymi słowy, poprzez ziwug dokonany na ekranie w kropce, która wznosiła się do myśli, powstał stopień WaK odbitego światła i prostego światła w kelim Keter i Hochmy każdego parcufa. Jednak słowa „ustanowił nią wszystkie prawa” oznaczają, że pojawił się brak, to znaczy wraz ze wzniesieniem kropki, która stała się myślą, pojawiły się braki i prawa, przygotowujące miejsce do otrzymywania świateł we wszystkich parcufim Aciluta. I ponieważ jest to podstawa wszystkich mohin Aciluta, musimy to dobrze zrozumieć.

Wzniesienie kropki do myśli, to znaczy do Biny, wynika z pojawienia się nowego ukończenia (sijum) w dziesięciu sfirot każdego stopnia. Ponieważ kropka, to znaczy Malchut z ekranem w niej, która dokonywała ziwugu w miejscu Malchut dziesięciu sfirot rosz, to znaczy w pe, i tam kończyła rosz, teraz wznosiła się do miejsca Biny de-rosz, nazywanego „nikwej ejnaim (dosł. źrenice oczu)”, to znaczy do Nukwy Hochmy – do Biny. I został dokonany ziwug na jej ekranie w miejscu „nikwej ejnaim”, i tam zakończyła rosz. A trzy sfiry rosz – Bina, Zeir Anpin i Malchut, nazywane AHaP, – opuściły się poniżej miejsca ukończenia rosz, na stopień guf.

To samo, bez wątpienia, dzieje się i w dziesięciu sfirot guf. Malchut, kończąca guf parcufa, która wcześniej stała w miejscu centralnej kropki, to znaczy Malchut dziesięciu sfirot guf, nazywana „sijum raglin (ukończenie nóg)”, teraz wznosiła się do miejsca Biny właściwości guf, to znaczy do Tiferet, ponieważ HaGaT (Hesed-Gwura-Tiferet) właściwości guf stanowią KaHaB (Keter-Hochmę-Binę), i zakończyła guf w Tiferet, w miejscu chaze. A trzy sfiry właściwości guf, Bina i ZoN, nazywane TaNHIM (Tiferet-Necach-Hod-Jesod-Malchut), wyszły ze świata Acilut i upadły w właściwość oddzielonych światów BEA.

Tak więc w wyniku wzniesienia kropki, która stała się myślą, każdy stopień podzielił się na dwie połowy. Keter i Hochma, jej górna połowa, pozostają na stopniu, a Bina, Zeir Anpin i Nukwa stają się ukryte na każdym stopniu i opuszczają się na stopień poniżej.

I to jest wewnętrzny sens podziału imienia Elohim (אלהים) na litery MI (מי) i ELE (אלה).

Ponieważ pełny stopień, zawierający dziesięć sfirot KaHaB ZoN, nazywa się świętym imieniem Elohim (אלהים). Jego pięć liter odpowiada pięciu sfirot KaHaB ZoN: ELE (אלה) – to KaHaB, a „jud-mem ים” – to ZoN. I teraz, po tym, jak każdy stopień podzielił się na dwie połowy, przy czym Keter i Hochma pozostały, a Bina i ZoN upadły z niego – wynika, że na każdym stopniu pozostały jedynie dwie litery MI (מי), a trzy litery ELE (אלה) upadły z każdego stopnia na stopień poniżej.

Ale w takim razie na stopniu powinny były pozostać dwie litery: „alef-lamed אל”, a litery „hej-jud-mem הימ” powinny były upaść z niego na stopień poniżej? Jednakże chodzi o to, że zawsze istnieje odwrotna relacja między kelim i światłami. W kelim najpierw idą wyższe: najpierw kli Keter, potem kli Hochmy, aż do kli Malchut na końcu. A światła, przeciwnie, zaczynają się od niższych: najpierw światło Malchut, potem światło Zeir Anpina, potem światło Biny, a dopiero na końcu światło Keter. A zatem, jeśli są dwa kli, Keter i Hochma, to w nich są dwa światła: światło Malchut i światło Zeir Anpina, nazywane WaK. Dlatego widzimy, że w imieniu Elohim (אלהים) na stopniu pozostały jedynie dwie litery MI (מי), to znaczy światło Malchut i światło Zeir Anpina, a trzy litery ELE (אלה) upadły, oddzielając się od nich. I dlatego każdy stopień został pozbawiony swojego GaR.

Powiedziano: „On stworzył nią wszystkie formy i ustanowił nią wszystkie prawa” – tutaj mówi się o podziale każdego stopnia na dwie połowy w wyniku tego, że kropka wznosiła się, aby stać się myślą.

„On stworzył nią wszystkie formy” – nad dwiema literami MI, które pozostały na każdym stopniu, stworzył formę prostego światła.

„I ustanowił nią wszystkie prawa” – to trzy litery ELE, które upadły z każdego stopnia i których mu brakuje. Ponieważ z powodu ich braku na stopniu pozostały jedynie światło Malchut i światło Zeir Anpina, a brakuje mu trzech świateł KaHaB, ponieważ nie ma światła bez kli. Tak więc, jeśli ponownie zdobędą kelim Biny i ZoN, to natychmiast odzyskają również GaR świateł, ponieważ jedno zależy od drugiego.”

14) I ustanowił w tej świętej, ukrytej świecy pieczęć jednego ukrytego obrazu, świętego świętych (we’aglif go bocina kadisza setima gelifu dechad cijura setima’a) – głębokiej struktury, wychodzącej z myśli (kodesz kadiszin binjana amika denafik migo machaszawa) i nazywanej MI (we’ikre Mi). Struktura stoi i nie stoi (szejruta lebinjana kaejma welo kaejma), znajduje się głęboko i ukryta w imieniu (amika wesatim biszma), dopóki nazywa się tylko MI (la ikre ela Mi). Pragnąc się otworzyć i zostać nazwanym tym imieniem (baa le’itgallia uleitkrei biszma da), obłóczył się w majestatyczne, świecące odzienie (weitlabasz bilwusz jekar denahir), i stworzył ELE (ubar’a Ele). I wzniesione zostały litery ELE w imię (wesalik Ele biszma). Wtedy litery połączyły się ze sobą (itchabrun atwan ilein be’ilein), i dopełniło się imię Elohim (weisztelim biszma Elohim). A dopóki nie stworzył ELE, nie wznosił się do imienia Elohim (we’ad la bara Ele, la salik biszma Elohim). I ci, którzy popełnili grzech, odlewając złotego cielca, powiedzieli o tym stanie: „ELE jest twoim bogiem, Israelu” (weinun dechawu be’egla, al raza dena amaru: Ele Elohecha Israel).

Sulam

14) „I ustanowił w tej świętej, ukrytej świecy” – to znaczy w Malchut, która włączyła się w Binę, „pieczęć jednego ukrytego obrazu, świętego świętych – głębokiej struktury, wychodzącej z myśli” – to znaczy GaR, „i nazywanej MI, i to jest początek tej struktury. Ono stoi i nie stoi, znajduje się głęboko i jest ukryte w imieniu” – Elohim, „i dopóki nazywa się tylko MI (מי)” – imienia Elohim (אלהים), to znaczy brakuje liter ELE (אלה) w imieniu Elohim. „Pragnąc się otworzyć i zostać nazwanym tym imieniem” – Elohim, „obłóczył się w majestatyczne, świecące odzienie” – w światło chasadim, „i stworzył ELE”. „I wzniesione zostały litery ELE (אלה) w imię” – Elohim (אלהים). „Wtedy litery połączyły się ze sobą” – litery MI (מי) z literami ELE (אלה), „i dopełniło się imię Elohim (אלהים)”. „A dopóki nie stworzył ELE, nie wznosił się do imienia Elohim. I ci, którzy popełnili grzech, odlewając złotego cielca, powiedzieli o tym stanie: «To (ELE) jest twoim bogiem, Israelu»”[5].

Wyjaśnienie powiedzianego. W wyniku wzniesienia MaN od niższych, zstępuje nowe światło od parcufim AB-SaG świata Adam Kadmon. I ponieważ to nowe światło pochodzi od parcufim AB-SaG świata Adam Kadmon, znajdujących się powyżej drugiego skrócenia, które dzieli każdy stopień na dwie części, to światło, zstępując do rosz Arich Anpina, ponownie opuszcza tę kropkę z myśli, z miejsca Biny, na swoje miejsce, na miejsce Malchut de-rosz, tak jak było przed drugim skróceniem. I wtedy trzy sfiry – Bina, Zeir Anpin i Malchut – które upadły z rosz, ponownie stają się właściwością rosz, ponieważ ziwug jest dokonywany w miejscu Malchut, znajdującej się poniżej nich. W ten sposób imię Elohim ponownie się otwiera. Ponieważ trzy litery ELE ponownie połączyły się z MI na jednym stopniu, i dopełniło się imię Elohim na tym stopniu. A ponieważ powróciły Bina i ZoN, które należą do kelim, powróciły także GaR światła, i obłóczyły się KaHaB ZoN światła w pięć liter imienia Elohim (אלהים): światła KaHaB – w ELE (אלה), a światła ZoN – w „jud-mem ים”.

I zapamiętaj dobrze, że upadłe ELE to kelim Biny i ZoN, których brakowało na danym stopniu, ale kiedy ELE łączą się z imieniem Elohim, stają się światłami KaHaB, z powodu odwrotnej relacji między kelim a światłami.

Powiedziano: „I ustanowił w tej świętej, ukrytej świecy”, to znaczy w Malchut, która włączyła się w Binę. Innymi słowy, na nowo ustanowiono ekran i miejsce ziwuga w Malchut de-rosz Arich Anpina, nazywanej świętą, ukrytą świecą. I to jest „pieczęć jednego ukrytego obrazu, świętego świętych”. I ta nowa pieczęć wyłania jeden obraz, to znaczy stopień dziesięciu sfirot, świętego świętych – stopień GaR, nazywany „świętym świętych”.

I to dlatego, że pochodzi z myśli – to znaczy, dzięki temu, że kropka, która wznosiła się, aby stać się myślą, teraz ponownie wychodzi z myśli i osiąga swoje właściwe miejsce, miejsce Malchut de-rosz. I dlatego trzy kelim – Bina, Zeir Anpin i Nukwa, to znaczy ELE – powróciły teraz na stopień rosz, i dopełniło się imię Elohim. I ten stopień GaR nazywa się „ukrytym obrazem”.

I powiedziano, że nazywane są MI i stanowią początek struktury. To znaczy, że chociaż litery ELE już połączyły się z MI i powstało imię Elohim, to jednak nadal nazywane są jedynie MI, i to jest początek struktury, to znaczy początek budowy imienia Elohim, ponieważ budowa nie została jeszcze ukończona.

Powiedziano, że „ono stoi i nie stoi”. Z jednej strony budowa już stoi w całej doskonałości – ponieważ miejsce ziwuga powróciło na swoje miejsce w pe de-rosz, a Bina i ZoN powróciły na stopień, podobnie jak GaR światła, i dopełniło się imię Elohim. Jednak z drugiej strony budowa imienia jeszcze nie stoi, ponieważ „znajduje się głęboko i jest ukryte w imieniu” Elohim. Ponieważ światła imienia Elohim są nadal głębokie i ukryte i nie świecą w literach ELE, to znaczy w Binie i ZoN, które wznosiły się na miejsce rosz.

I to dlatego, że w wyniku ich wzniesienia do rosz Arich Anpina, gdzie świeci tylko Hochma, na tym stopniu jest jedynie światło Hochmy. A ponieważ one stanowią ZaT, a wzniesione ZaT nie mogą otrzymywać Hochmy bez obłóczenia w chasadim, których tam nie mają, dlatego nie mogą otrzymywać również Hochmy.

I dlatego powiedziano, że to imię znajduje się głęboko i jest ukryte, i nie rozprzestrzenia się dalej w trzech literach ELE. I dlatego powiedziano, że struktura tego stopnia nadal pozostaje w właściwości „nie stoi”, a litery ELE jeszcze się w niej nie otworzyły. Dlatego też powiedziano, że dopóki tak jest, nazywa się tylko MI – ponieważ litery ELE nadal pozostają ukryte w imieniu Elohim, i tam jest tylko MI.”

I powiedziano, że zapragnął się otworzyć i zostać nazwanym imieniem Elohim – ponieważ to imię już się dopełniło, gdyż ELE już wzniósł się do rosz, ale jednocześnie wcale nie świeci. Dlatego „zapragnąwszy się otworzyć i zostać nazwanym imieniem Elohim, obłóczył się w majestatyczne, świecące odzienie”, w światło chasadim, „i stworzył ELE”.

Wyjaśnienie. Ponieważ całe ukrycie tego imienia, które nie może świecić w literach ELE, wynika z braku obłóczenia w chasadim, gdyż ZaT nie mogą otrzymać światła Hochmy bez chasadim, ponownie dokonał ziwugu małego stanu (katnut), tak jak w czasie przebywania w guf Arich Anpina, i wyprowadził stopień chasadim. Wtedy stopień Hochmy obłóczył się w przyciągnięte światło chasadim, i to światło stało się dla tego stopnia majestatycznym, świecącym odzieniem. I dzięki temu obłóczeniu w chasadim może teraz świecić światłem Hochmy w ZaT, to znaczy w literach ELE.

„I stworzył ELE, i wzniósł się ELE do imienia” – Elohim. Dzięki majestatycznemu odzieniu, stopniowi chasadim, otrzymanemu z ziwugu w miejscu guf poniżej chaze, nazywanym Brija, „stworzył (bara) ELE” – to znaczy dał światło literom ELE. I dzięki temu wzniósł się ELE do imienia Elohim – ponieważ gdy już posiadają majestatyczne odzienie z chasadim, mogą w nie przyjąć również Hochmę.

„I wtedy otworzyły się litery ELE w imieniu Elohim” – ponieważ teraz Bina i ZoN świecą w nim w swojej pełnej doskonałości. W ten sposób imię Elohim dopełniło się i otworzyło. „I wtedy litery połączyły się ze sobą” – litery MI z literami ELE, „i dopełniło się imię Elohim” – ponieważ teraz ELE otrzymują stopień Hochmy, gdyż zdobyły odzienie chasadim, i wszystkie pięć liter imienia Elohim świeci w swojej pełni.

I powiedziano: „Dopóki nie stworzył ELE, nie wznosił się do imienia Elohim” – dopóki MI nie dało im światła chasadim do odzienia, ELE nie mogło otrzymać niczego od MI, i w imieniu Elohim świeciły jedynie litery MI.

I powiedziano: „Ci, którzy popełnili grzech, odlewając złotego cielca, powiedzieli o tym stanie: «To (ELE) jest twoim bogiem, Israelu»” – ponieważ zepsuli majestatyczne, świecące odzienie, w wyniku czego MI oddzieliło się od ELE. I dlatego powiedzieli: „To (ELE) jest twoim bogiem”, a dopełnienie odeszło do innych bogów.

15) I tak jak MI połączyło się z ELE (uchema de’ischtatef Mi be’Ele), tak to imię zawsze się łączy (hachei hu szema de’ischtatef tadir), i na tej tajemnicy utrzymuje się świat (uberaża da itkajjem alma). I Elijahu wzniósł się, i przestałem go widzieć (ufrach Elijahu welo chameina leih). I od niego się tego dowiedziałem, i opierałem się na tej tajemnicy i jej ukryciu (uminej jeda’na mila de’okimna al raza wesitra dilah). Przyszedł Rabbi Elazar i wszyscy przyjaciele (ata rabi Elazar we’kolhu chawraya), upadli przed nim na twarz, płakali i powiedzieli (weisztatchu kamej, becho wa’amaru): „Gdybyśmy przyszli na świat tylko po to, by usłyszeć to, wystarczyłoby nam” (ilmale la atina le’alma ela lemiszma da, daj).

Sulam

15) „I tak jak MI połączyło się z ELE i stało się imieniem Elohim poprzez majestatyczne, świecące odzienie” – to znaczy światło chasadim, „tak to imię zawsze się łączy” – poprzez majestatyczne, świecące odzienie. I na tej tajemnicy opiera się świat, jak powiedziano: „Świat został zbudowany na miłosierdziu (Hesed)”[6]. „I Elijahu wzniósł się, i przestałem go widzieć. I od niego się tego dowiedziałem, i opierałem się na tej tajemnicy i jej ukryciu.” Podszedł Rabbi Elazar i wszyscy przyjaciele, upadli na twarz, zapłakali i powiedzieli: „Gdybyśmy przyszli na świat tylko po to, by to usłyszeć, to wystarczyłoby nam.”

Wyjaśnienie. Tak jak zostało wyjaśnione, że „nie wzniósł się do imienia Elohim” – dopóki stopień światła Hochmy nie obłóczył się w majestatyczne, świecące odzienie, i wtedy MI połączyło się z ELE i stało się imieniem Elohim, „tak to imię zawsze się łączy” – tak istnieje na wieki. I nie wznosi się do imienia Elohim bez majestatycznego, świecącego odzienia. „I na tym opiera się świat” – także świat niższy, to znaczy Nukwa, MA, otrzymuje mohin poprzez to połączenie MI i ELE i ostatecznie się dopełnia, podobnie jak świat wyższy, jak wyjaśnia Rabbi Szymon. W tym różni się od Rabbi Elazara, który powiedział o świecie niższym: „Po tym, jak tam przybył, stał się MA.” To znaczy: „Co (MA) zrozumiałeś, skoro wszystko jest ukryte tak samo jak na początku?” Według jego słów wynika, że świat niższy nie jest ułożony tak samo jak wyższy.

Ale powiedziano, że „na tej tajemnicy opiera się świat” – dokładnie tak samo jak świat wyższy. I dlatego Rabbi Szymon przerwał jego (Rabbi Elazara) słowa. Ponieważ Elijahu wyjaśnił jedynie porządek mohin i budowę imienia Elohim w parcufie Aba we-Ima, ale nie wyjaśnił, jaki jest porządek budowy Elohim w Nukwie. (I to właśnie Rabbi Szymon sam wyjaśnia w tym fragmencie.)”

---

[1] Hebr. הֲלוֹ – dosłownie „te”. Zob. Prorocy, Jeszajahu, 40:26. „Podnieście oczy ku górze i zobaczcie: kto je stworzył?”.
[2] Pisma, Tehilim, 33:6. „Przez słowo Stwórcy powstały niebiosa, a przez tchnienie Jego ust – cały ich zastęp”.
[3] Pisma, Tehilim, 8:4. „Gdy patrzę na Twoje niebiosa, dzieło Twoich palców, na księżyc i gwiazdy, któreś Ty ustanowił…”.
[4] Pisma, Tehilim, 8:10. „Stwórco, nasz Wszechmogący, jak wspaniałe jest Twoje imię na całej ziemi!”.
[5] Tora, Szmot, 32:4. „I wziął od nich złoto, i ukształtował je rylcem, i uczynił z niego odlanego cielca. I powiedzieli: ‘Oto twój bóg, Israelu, który cię wyprowadził z ziemi Micraim!’”.
[6] Pisma, Tehilim, 89:3. „Bo powiedziałem: Na wieki zostanie zbudowana łaska, w niebiosach utwierdzisz swoją wierność”.