38) Litera „alef” stała, lecz nie podeszła (kajma ot alef la alat). Powiedział jej Święty, niech będzie błogosławiony (amar lah kudsza berich hu): „Alef, alef, dlaczego nie przyszłaś przede Mnie jak wszystkie inne litery? (alef alef, lama leit ant alat kamai kiszar kol atwan).” Powiedziała przed Nim (amra kameih): „Władco światów! (ribon almin) Ponieważ widziałam, że wszystkie litery wychodziły sprzed Ciebie bez pożytku, co miałabym tam robić? (begin dachameina kol atwan nafku min kamach bela toalta, ma ana aawid taman) I ponadto, skoro dałeś literze „bet” ten wielki dar, to nie jest godne dla Wyższego Króla, aby cofnął dar, który dał swojemu słudze, i przekazał go innej literze (wetu, deha jehejwta le’ot bet newazweza rawrwa da, wela jaot le’malka ila’a, le’aawara newazweza di’jahaw le’awdo ulemehaw le’achora).” Powiedział jej Święty, niech będzie błogosławiony (amar lah kudsza berich hu): „Alef, alef, choć w literze „bet” został stworzony świat (alef alef, af al gaw de’ot bet bah iwrei alma), ty będziesz głową wszystkich liter (ant tehej resz le’chol atwan). We Mnie nie ma jedności, jeśli nie w tobie (leit bi jichuda ela bach). W tobie będą zawarte wszystkie obliczenia i wszystkie dzieła świata (bach jiszeron kol chuszbanin we’chol owadei de’alma), i wszelka jedność będzie istniała jedynie w literze „alef” (we’chol jichuda, la hawej ela be’ot alef).”
Sulam
38) Weszła litera „alef א” i nie wchodziła. Powiedział jej Stwórca: „Alef א, alef א, dlaczego nie wchodzisz do Mnie, jak wszystkie pozostałe litery?” Odpowiedziała Mu: „Władco świata! Ponieważ widziałam, jak wszystkie litery wyszły od Ciebie, nie otrzymawszy tego, czego pragnęły. Co więc mam tam robić? Ponadto już przekazałeś literze „bet ב” ten wielki dar. I nie przystoi najwyższemu Królowi odbierać daru, który dał swojemu słudze, i przekazywać go innemu”. Odpowiedział jej Stwórca: „Alef א, alef א, chociaż świat zostanie stworzony literą „bet ב”, to ty będziesz na czele wszystkich liter i nie będzie we Mnie jedności, jak tylko przez ciebie. Tobą będą się rozpoczynać wszystkie rachunki i wszystkie czyny mieszkańców świata, i całe jedność pojmowane jest jedynie dzięki literze „alef א””.
Wyjaśnienie. Już wyjaśniliśmy, że wszystkie pytania liter to podniesienie MaN liter, a wszystkie odpowiedzi – to zstąpienie MaD. I wielka doskonałość, która znajduje się w literze „alef א”, nie może do niej przyjść w wyniku przebudzenia od dołu, lecz jedynie dzięki sile przebudzenia z góry. Dlatego powiedziano: „Upadła, nie powstanie ponownie dziewica Israela”[1] – oznacza to: „nie sama powstanie ponownie, lecz Stwórca ją podniesie”[2].
Dlatego, zarówno na początku stworzenia mohin de-GaR, gdy były jeszcze rozkoszą w pałacu Aba we-Ima, jak i na końcu naprawy, litera „alef א” nie przebudza się w podnoszeniu MaN od dołu do góry, jak właściwe jest dla pojawienia się mohin de-GaR w ciągu sześciu tysięcy lat, lecz wszystko dzieje się jedynie dzięki przebudzeniu z góry. I dlatego wyjaśnia się: „Nie sama powstanie ponownie, lecz Stwórca ją podniesie”.
Dlatego powiedziano tutaj: „Stała litera „alef א” i nie wchodziła”. Powiedział jej Stwórca: „Alef א, alef א, dlaczego nie wchodzisz?” To wskazuje, że „alef א” w ogóle nie przebudziła się do podniesienia MaN, jak wszystkie inne litery, dopóki Stwórca nie zwrócił się do niej, i to oznacza, że „Stwórca ją podniesie”. A podwójne wezwanie: „Alef א, alef א” wskazuje na dwa stany:
- Gdy litery jeszcze znajdowały się we właściwości „rozkoszy”;
- Na końcu naprawy, ponieważ i wtedy sam Stwórca ją podniesie.
Dlatego odpowiedziała Mu: „Ponieważ widziałam, jak wszystkie litery wyszły od Ciebie, nie otrzymawszy tego, czego pragnęły”. „Alef א” nie odważyła się sama podnieść MaN, ponieważ widziała, jak wszystkie litery wyszły, nie otrzymawszy tego, czego pragnęły, ponieważ wyjaśniło się, że na wszystkich stopniach istnieje właściwość „jedno przeciw drugiemu”. Dlatego myślała, że i ona nie jest od nich lepsza, i że również ona ma właściwość przeciwną. Dlatego powiedziała: „Co mam tam robić – przecież widziałam, że nie jestem od nich lepsza?”.
„Ponadto już przekazałeś literze „bet ב” ten wielki dar. I nie przystoi najwyższemu Królowi odbierać daru, który dał swojemu słudze, i przekazywać go innemu”. Innymi słowy: „Drugim powodem, dla którego nie odważyłam się podnieść MaN, jest to, że widziałam, jak ustanowiłeś podstawę budowy całego parcufa we właściwości litery „bet ב”. Przecież powiedziano: „Świat zostanie ustanowiony miłosierdziem (hesed)”. Dlatego nie miałam wątpliwości, że nie ma żadnej możliwości zmiany tego, ponieważ nie przystoi najwyższemu Królowi odbierać daru, który dał swojemu słudze, i przekazywać go innemu”.
Odpowiedział jej Stwórca: „Alef א, alef א, chociaż świat zostanie stworzony literą „bet ב”, to ty będziesz na czele wszystkich liter”.
Właściwe jest zarówno to, że świat został już stworzony literą „bet ב”, jak i to, że Stwórca nie przekaże daru, który jej wręczył, w posiadanie innej litery. Jednak dzięki jej właściwości stworzył jedynie stan WaK bez rosz, a w takim przypadku literom nadal brakuje właściwości rosz, ponieważ bez niego nie będą zdolne do płodzenia i rozmnażania się. „Dlatego ty będziesz służyć ustanowieniu we wszystkich literach właściwości rosz”, tzn. mohin de-GaR, a to są mohin de-panim be-panim i mohin płodzenia.
„I nie będzie we Mnie jedności, jak tylko przez ciebie. Tobą będą się rozpoczynać wszystkie rachunki i wszystkie czyny mieszkańców świata, i całe Moje jedność pojmowane jest w świecie jedynie dzięki twojej właściwości. I ponadto, cały sens nagrody, kary i powrotu, na podstawie których nastąpi ostateczna naprawa, objawi się jedynie dzięki tobie.
Ponieważ właściwość litery „bet ב” ustanowiłem jedynie jako podstawę parcufa, aby była całkowicie niezależna od czynów niższych. I nawet jeśli pogorszą swoje czyny, nie spowoduje to żadnej zmiany w mohin. Jednak mohin w tobie całkowicie zależą od czynów niższych: jeśli pogorszą swoje czyny – mohin de-GaR, które są w tobie, odejdą, a jeśli powrócą – mohin de-GaR ponownie zstąpią.
Powiedziano: „Tobą będą się rozpoczynać wszystkie rachunki i wszystkie czyny mieszkańców świata”. „Rachunki” wskazują na stan, gdy pogarszają swoje czyny. O tym powiedziano: „Stwórca uczynił człowieka prawym, lecz oni szukali wielu rachunków”[3], ponieważ wtedy mohin de-GaR odchodzą. „I wszystkie czyny mieszkańców świata” – wskazuje na podniesienie MaN dzięki dobrym czynom, ponieważ w ten sposób ponownie przyciągną mohin de-GaR.
I całe to jedność zależy tylko od litery „alef א”. To wskazuje na wielką jedność ostatecznej naprawy, która również nastąpi dzięki literze „alef א”.
39) I uczynił Święty, niech będzie błogosławiony, litery wyższe, wielkie, i litery niższe, małe (we’awad kudsza berich hu atwan ila’in rawrwan we’atwan tata’in ze’irin), i dlatego „bet” „bet” – „bereszit bara” (ube’gin kach bet bet, bereszit bara). „Alef” „alef” – „Elohim et” (alef alef, Elohim et). Litery z góry i litery z dołu (atwan mile’eila we’atwan mitata), i wszystkie były razem, ze świata wyższego i ze świata niższego (we’kolhu ke’chada hawu, me’alma ila’a u’me’alma tata’a).
Sulam
39) I stworzył Stwórca wielkie, wyższe litery, wskazujące na sfirot Biny, i małe, niższe litery, wskazujące na sfirot Malchut. I dlatego napisane są początkowe litery „bet ב” „bet ב”: „Bereszit (בראשית – na początku) bara (ברא – stworzył)”, a także „alef א” „alef א”: „Elohim (אלהים – Stwórca) et (את)”. Gdzie pierwsza „alef א” i pierwsza „bet ב” – to wyższe litery, od Biny. A druga „alef א” i druga „bet ב” – to niższe litery, od Malchut. A wszystkie one razem – od wyższego świata, Biny, i od niższego świata, Malchut, aby wzajemnie wpływać na siebie.
Wyjaśnienie powiedzianego. Wyższe wielkie litery – to właściwość Biny. Niższe małe litery – to właściwość ZoN. I kiedy wyższy chce napełnić niższego, musi obłóczyć się w niższego. I dlatego są dwie litery „bet ב” w słowach „Bereszit (בראשית – na początku) bara (ברא – stworzył)” i dwie litery „alef א” w „Elohim (אלהים – Stwórca) et (את)”. Ponieważ pierwsza „bet ב” odnosi się do wyższego, Biny. A druga „bet ב” – do niższego, Zeir Anpina, w którego obłóczyła się pierwsza litera „bet ב”. I tak samo pierwsza „alef א” odnosi się do Biny i obłóczyła się w drugą „alef א”, należącą do Zeir Anpina, aby go napełniać.
I powiedziano: „A wszystkie one razem – od wyższego świata, Biny, i od niższego świata, Malchut” – tzn. dwie litery „bet ב” są jedną całością, i tak samo dwie litery „alef א” są jedną całością, tylko pierwsze odnoszą się do wyższego świata, Biny, a drugie do niższego świata, Malchut. I są jednością, ponieważ obłóczają się w siebie nawzajem, tak jak wyższy czyni, gdy chce napełnić niższego. I „bet ב” wyższego świata obłóczyła się w „bet ב” niższego świata. A także „alef א” wyższego świata obłóczyła się w „alef א” niższego świata.
[1] Prorocy, Amos, 5:2. „Upadła, nie podniesie się już więcej, panna Israel; porzucona jest na swojej ziemi, nie ma kto jej podnieść”.
[2] Zob. Zohar, parasza Wajikra, p. 89.
[3] Pisma, Kohelet, 7:29. „Oto tylko to znalazłem, że Stwórca uczynił człowieka prawym, lecz oni szukają wielu wynalazków”.