30) Przyszła litera „mem” przed Nim i powiedziała (aalat ot mem kameih we’amra kameih): „Władco światów! (ribon almin) Czy jest przyjemne przed Tobą, aby świat został stworzony mną? (ni’cha kamach lemivrei bi alma) Ponieważ mną jest nazywany Król (de’bi itkrei Melech).” Powiedział jej: „Tak jest rzeczywiście (amar lah: hachei hu wadai), ale świat nie zostanie stworzony tobą (awal la iwrei bach alma), ponieważ świat potrzebuje Króla (begin de’alma ictrich le’Melech). Wracaj na swoje miejsce, ty, oraz litery „lamed” i „kaf” (tuw le’atrach, ant we’lamed we’chaf), ponieważ nie jest właściwe, aby świat istniał bez Króla” (deha la ja’ot le’alma le’meikam bela Melech).
Sulam
30) I weszła litera „mem מ”. Zwróciła się do Niego: „Władco świata! Niech będzie Tobie miłe stworzyć mną świat. Ponieważ dzięki mnie zostałeś nazwany Królem (melech מלך)”. Odpowiedział jej: „Wszystko to prawda, oczywiście. Ale nie stworzę tobą świata, ponieważ światu potrzebny jest Król. Wróć na swoje miejsce, ty oraz «lamed ל»i «kaf כ», ponieważ nie przystoi, aby świat pozostawał bez Króla”.
Wyjaśnienie. „Mem מ” – to Hesed Zeir Anpina, otrzymujący od odpowiadającej mu właściwości, Hesed Biny. Jak powiedziano: „W ciągu dnia Stwórca okaże swoje miłosierdzie (hesed)”[1] – jest to dzień, który odchodzi wraz ze wszystkimi dniami. I w momencie osiągnięcia przez Zeir Anpina stanu mohin, jego HaGaT stają się właściwością HaBaD. I wtedy Hesed Zeir Anpina wznosi się i staje się Hochmą. I wówczas objawia się światło oblicza Króla Życia, wychodzące od Zeir Anpina.
I to jest argument „mem מ” o stworzenie nią świata – „ponieważ dzięki mnie zostałeś nazwany Królem”. I po tym, jak światło oblicza Króla zostanie objawione na świecie, z pewnością zewnętrzne właściwości nie będą miały już możliwości uchwycenia się w nim, a światu zostanie zagwarantowana ostateczna naprawa.
„Ale nie stworzę tobą świata, ponieważ światu potrzebny jest Król” – tzn. nie można objawić tego światła na świecie, ponieważ świat potrzebuje, aby to wielkie światło było obłóczone właśnie w trzy te litery słowa „Król (melech מלך)”. I powiedziano jej: „Wróć na swoje miejsce, ty oraz «lamed ל»i «kaf כ», ponieważ nie przystoi, aby świat pozostawał bez Króla” – tzn. wróć na swoje miejsce i połącz się z literami „lamed ל” i „kaf כ”, i wtedy pojawi się możliwość objawienia tego wielkiego światła na świecie. I to dlatego, że „nie przystoi, aby świat pozostawał bez Króla” – tzn. świat nie może istnieć bez obłóczania, które otrzymuje w kolejności trzech liter „mem-lamed-kaf מלך”.
Wyjaśnienie powiedzianego. „Mem מ” ze słowa „Król (melech מלך)” – to „wielkie miłosierdzie (hesed)”[2]. Jak powiedziano: „W ciągu dnia Stwórca okaże swoje miłosierdzie (hesed)”113 – jest to dzień, który odchodzi wraz ze wszystkimi dniami. „Mem מ” jest szeroko otwarta. „Lamed ל” ze słowa „Melech מלך” – to „wieża wznosząca się w powietrzu”, Bina, która staje się Hochmą w rosz Arich Anpina i rozprzestrzenia się w Zeir Anpinie. A „kaf כ” ze słowa „Melech מלך” – to Malchut, Nukwa Zeir Anpina, ponieważ „nie ma Króla (Melech) bez Królestwa (Malchut)”. Co więcej, całe wielkość tych wzniosłych mohin objawia się jedynie za pomocą Malchut, i one znajdują się w jej dyspozycji. I w tym momencie Malchut uważana jest za świecącą Zeir Anpinowi na trzech poziomach:
1. Staje się dla niego tronem, jak powiedziano: „Król siedzi na tronie wyniosłym i wzniosłym”[3]. Ponieważ o tej właściwości powiedziano: „Uczynił On ciemność swym okryciem”[4]. I „tron (kise כיסה)” pochodzi od słów „okrycie (kisuj כיסוי)”, „ukrycie”. I dlatego nazywana jest zgiętą „kaf כ”;
2. Staje się dla niego obłóczeniem, ponieważ mohin stanu gadlut objawiają się jedynie nad Israelem. I dlatego Malchut staje się dla niego obłóczeniem ciemności, i w czasie objawienia Jego Królestwa On uwalnia się od obłóczenia ciemności i narzuca je na narody, które oddają cześć idolom, a światło Jego oblicza rozprzestrzenia się i objawia nad Israelem. I o tym czasie powiedziano[5]: „W przyszłości Stwórca zbierze w krąg sprawiedliwych i każdy z nich wskaże palcem i powie: «Oto nasz Stwórca»”[6]. I uwolnienie od tego obłóczenia ciemności symbolizowane jest literą „kaf ך”, wyprostowaną i wydłużoną;
3. Malchut staje się koroną na jego głowie (rosz), jak powiedziano: „Wyjdźcie i spójrzcie, córki Syjonu, na króla Szlomo, na koronę, którą ukoronowała go jego matka w dniu jego zaślubin, w dniu radości jego serca”[7]. I „kaf כ” – to właściwość Keter (כתר – korona).
[1] Pisma, Tehilim, 42:9. „Wspomnę o Tobie z ziemi Jardenu i Hermonu, z góry Micar”.
[2] Prorocy, Melachim Alef, 3:6. „Zachowałeś dla niego tę wielką łaskę i dałeś mu syna, który zasiada dziś na jego tronie”.
[3] Prorocy, Jeszajahu, 6:1. „W roku śmierci króla Uzjasza ujrzałem Stwórcę, siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, a skraj Jego szaty wypełniał Świątynię”.
[4] Pisma, Tehilim, 18:12. „Z ciemności uczynił Sobie osłonę, Jego namiotem wokół Niego była ciemność wód, gęste chmury niebios”.
[5] Talmud Babiloński, traktat Taanit, karta 31:1.
[6] Prorocy, Jeszajahu, 25:9. „I powiedzą w owym dniu: ‘Oto nasz Wszechmogący, na którego czekaliśmy, i On nas wybawi! To jest Stwórca, w którym pokładaliśmy nadzieję, radujmy się i weselmy w Jego zbawieniu!’”.
[7] Pisma, Szir HaSzirim, 3:11. „Wyjdźcie i spójrzcie, córki Syjonu, na króla Szlomo w koronie, którą ukoronowała go jego matka w dniu jego zaślubin i w dniu radości jego serca”.