219) Przykazanie szóste – płodzić się i rozmnażać. Ponieważ ten, kto zajmuje się tym, wykonuje to przykazanie, obraca źródło nazywające się jesod de-Z’A, w nieskończony potok. I morze, malchut, napełnia się ze wszystkich stron i nowe dusze wejdą z tego drzewa, i wiele sił wejdzie, powiększy się z tymi duszami, żeby strzec je, jak powiedziano: „Zaroją się wody rojeniem istot żywych”. To znak świętego sojuszu, potok, zaczynający się i wychodzący z Edenu, i wody jego powiększą się, czyniąc żywe, i wiele dusz dla tej żywej istoty.

Wyjaśnienie. Obudzenie z dołu wywoduje obudzenie z góry: wzniesienia Ma’N, modlitw, próśb niższych o otrzymanie sił dla duchowych altruistycznych działań, wywołuje z góry ziwug Stwórcy i Szhiny, z tego powodu, źródło, jesod de-Z’A, napełnia się wodą i schodzi w nukwę de-Z’A, napełniając ją ze wszystkich stron – jak dlatego żeby ożywić wszystkie światy (dać światło hasadim), tak i dlatego żeby urodzić nowe dusze (dać w dół światło hochma, gdyż urodzenie może być tylko w świetle hochma).

Są dwa rodzaje ziwugim de-Zo’N:

Ziwug istnienia, ziwug na światło hasadim – od którego odchodzi światło hasadim, żeby dać wszystkim niżej stojącym, wszystko co jest niezbędne dla istnienia. Od tego ziwuga na światło hasadim rodzą się również anioły.

Ziwug urodzenia, ziwug na światło hochma, od którego rodzą się nowe parcufim, dusze ludzi.

Te nowe dusze rodzą się i wychodzą z drzewa z Z’A. Lecz chociaż one nazywają się nowymi, prawdziwe, nowe dusze wychodzą ze świata Ejn Sof. A te dusze, które już były w Adamie, które na skutek grzechu spadły na nieczysty poziom, one teraz rodzą się do życia za pomocą Drzewa Życia de-Z’A, i dlatego nazywane są nowymi duszami. Razem z nimi schodzi wiele innych sił, które nazywane są niebiańskimi siłami, armiami. A zupełnie nowe dusze przychodzą w świat tylko po ukończeniu naprawienia grzechu Adama.

Jesod de-Z’A nazywa się sojuszem, dlatego że my, malchut, dusze, odczuwamy i otrzymujemy od niego całe światło naszego życia. On jest dla nas źródłem życia wychodzącym z Drzewa Życia de-Z’A. Z’A wznosi się w Aw’I, które nazywane są ogrodem, dlatego żeby wziąć od nich wodę i napełnić malchut, swoją nukwę. Ziwug Wa’K de-hasadim nazywa się „zaroją się wody”, a ziwug Ga’R de-hochma nazywa się „istoty żywe”.

220) Razem z tymi duszami, wchodzącymi w tą „żywą istotę”, czyli malchut, rodzi się kilka ptaków, czyli aniołów, szybujących w całym świecie. A kiedy dusza wychodzi w ten świat, ptak, który wyszedł z nią z tego drzewa, wychodzi razem z nią. Ile aniołów wychodzi z każdą duszą? Dwa – jeden po prawej, a drugi po lewej. Jeżeli staje się godny, to te anioły strzegą go, jak powiedziano: „Ponieważ aniołom swoim zapowiadałem o tobie – chronić ciebie…”. A jeżeli nie staje się człowiek godny, one donoszą i obwiniają go.

Powiedział rabbi Pinhas: „Trzy anioły strzegą człowieka, jeżeli stał się on godny, jak powiedziano: „Jeżeli jest nad nim anioł stróż – jeden z tysiąca, żeby powiadomić człowiekowi o prostocie jego.” Jeżeli jest nad nim anioł – jest to jeden, stróż – jest to drugi.” Z tysiąca, żeby powiadomić człowiekowi – jest to trzeci”.

221) Powiedział rabbi Szymon: „Wszystkich jest pięć aniołów. Dlatego że napisano jeszcze: „Wtedy zlituje się nad nim i powie: Odpuść go, by nie zejść mu do grobu, znalazłem wykup dla niego”. „Zlituje się nad nim” – jest to jeden, „i powie” – dwoje. Łącznie pięć.” Wyjaśnił mu: „To nie tak. „Zlituje się nad nim” – to tylko Jeden Stwórca, a nie anioł, ponieważ nikt inny nie ma prawa zlitować się nad nim, oprócz Stwórcy.”

Wyjaśnienie. Razem z rodzącymi się duszami wychodzi kilka aniołów, nazywane – szybujące i latające, które pomagają duszom przeważyć kielich zasług. Jeżeli jest odwrotnie, anioły skarżą się Stwórcy na dusze i popychają je w kielich grzechu, który nazywa się kara. Te anioły szybują nad całym światem, widzą sterowanie Stwórcy nad wszystkimi, jak wszyscy są sterowani poprzez Niego, i mówią to duszy. Jeżeli dusza jest godna, ona przeważa siebie i cały świat na kielich zasług, a jeżeli nie jest godna, przeważa siebie i cały świat na kielich grzechu.

Dlatego rabbi Pinhas zupełnie nie zaprzeczył rabbiemu Szymonowi, dlatego że mówi, że tylko dwa anioły rodzą się z duszą. A on mówi, że do tej pory, dopóki są tylko dwa anioły, nie ma człowiek możliwości w całości przeważyć siebie na kielich zasług, i on na zmianę znajduje się na stronie kary, lub na stronie zasług, wynagrodzenia. Lecz na skutek dobrych czynów człowieka, rodzi się w nim trzeci anioł, który pozwala człowiekowi przeważyć wszystko na kielich zasług. Dlatego tylko z pomocą trzech aniołów osiąga on swoje naprawienie.

222) A kto uchyla się od przykazania „płodzić się i rozmnażać się, zmniejsza lik, zawierający wszystkie liki – lik człowieka, i doprowadza do tego, że w tym źródle jesod de-Z’A wysychają wody jego, i narusza znak świętego sojuszu, ze wszystkich stron. I o nim powiedziano: „Wyjdźcie i zobczycie trupy ludzi, grzeszących przed Stwórcą. Rzecz jasna, grzeszących przede Mną.” to powiedziano ciału, a dusza jego w ogóle nie wchodzi w masach, czyli w przestrzeń Stwórcy. I taki człowiek jest wygnany ze świata.

Wyjaśnienie. Malchut nazywa się rodzaj, właściwość, zawierająca w sobie resztę właściwości, gdyż wszystkie rodzaje NaRa’N sprawiedliwych, i aniołów trzech światów BE’A pochodzą od niej. A oni przedstawiają sobą wszystkie siły i armie. A kto nie zajmuje się płodonoszeniem i rozmnażaniem, zmniejszając tym rodzaj malchut, i przeszkadza wyprowadzić wszystkie jej siły i armie. Dlatego że za pomocą Ma’N niższych, przychodzi z góry światło i wywołuje ziwug Stwórcy ze Szhiną, rodzącej NaRa’N, dusze sprawiedliwych i anioły w światach BE’A.

A ci, przeszkadzający ziwugowi, wywołują wyschnięcie źródła jesod de-Z’A, żeby zaprzestał on wylanie swoich męskich wód w świętą Szhinę, malchut. I tym oni szkodzą świętemu sojuszowi we wszystkich jego właściwościach, ponieważ zatrzymują dwie części ziwuga – jak Wa’K na światło hasadim, tak i Ga’R na światło hochma.

Dlatego że przykazanie płodonoszenia i rozmnażania stopniowo powiększa duszę, na skutek czego człowiek na wieki również zwycięża swoje ciało, żeby mogło powstać we wskrzeszeniu zmarłych. A ten, kto nie zajmuje się płodzeniem i rozmnażaniem, obraca swoje ciało w trupa, o którym powiedziano: „Wychodźcie i patrzcie na trupy ludzi, dlatego że dusza jego nie będzie mogła wejść w przestrzeń Stwórcy, w zlanie się z Nim, i on jest odepchnięty od przyszłego świata”.

38) Przyszła litera א alef, ale nie weszła, by stanąć przed Stwórcą. Powiedział jej Stwórca: „Dlaczego nie wchodzisz do mnie jak reszta liter?” Odpowiedziała Jemu: „Dlatego że widziałam, iż wszystkie litery wyszły od Ciebie bez pożądanej odpowiedzi. I oprócz tego widziałam, jak Ty dałeś literze ב bet ten wielki prezent. A przecież nie może Król Wszechświata zabrać z powrotem swojego prezentu i przekazać innemu!” Odpowiedział jej Stwórca: „Chociaż z literą ב bet stworzę świat, lecz ty będziesz stać w czołówce wszystkich liter i nie będzie we Mnie jedności, jak tylko poprzez ciebie, od ciebie zawsze rozpoczynać się będzie odliczanie wszystkiego i wszystkie działania tego świata, a cała jedność wyłącznie w tobie.”

Jak już wiemy – wszystkie pytania liter jest to „aliat Ma’N” – prośba każdej z nich, modlitwa, wzniesienie życzenia litery do Stwórcy. A odpowiedzi Stwórcy na ich pytania – jest to „jeridat Ma’D” (odpowiedź Stwórcy), zejście z góry światła, siły, dostatku, zgodnie z prośbą. Wielka doskonałość, która jest w literze alef, przychodzi do niej nie od prośby z dołu o duchowe wzniesienie, naprawienie, a od zejścia siły z góry, świata duchowo wznoszącego tego, kto znajduje się z dołu.

Dlatego litera א alef od początku do końca naprawienia nigdy nie pobudza wzniesienie swej prośby do góry, podobnie do innych liter, właściwościami których odbywa się naprawienie w ciągu 6.000 lat. I wtedy kiedy zejdzie wyższe światło, dające siłę dla duchowego wzrostu, budzi się litera א alef, co odbędzie się w końcu naprawienia. Przyczyna tego, że litera א alef nie wznosi swojej prośby, Ma’N do góry, do Stwórcy, jest w tym, że ona widziała jak wszystkie litery prosiły, lecz bezskutecznie, dlatego że naprzeciwko właściwości każdej litery znajdowała się przeciwna właściwość w systemie nieczystych sił. Dlatego też litera א alef postanowiła, że nie jest lepsza od reszty liter, że również naprzeciwko niej jest odpowiednia nieczysta siła.

Również nie wznosiła ona swojej prośby, Ma’N do Stwórcy, ponieważ już widziała, że Stwórca postanowił stworzyć świat właściwością litery bet, miłosierdziem. I dlatego, że nie miała zwątpienia, iż nie może być po tym jakiejś zmiany w postanowieniach Stwórcy, postanowiła nie prosić Go.

Chociaż prawdą jest, że świat stworzony jest już właściwością litery ב bet i Stwórca nie przekazuje swojego prezentu innej literze, lecz właściwością tej litery stworzony jest tylko niepełny parcuf, mały, Wa’K, bez głowy. A ponieważ brakuje głowy w parcufie, to do jego wielkiego stanu, który możliwy jest tylko przy napełnieniu parcufa, oprócz światła miłosierdzia (hasadim) jeszcze i światłem mądrości (hochma), brakuje jeszcze liter dla połączenia, zarodzenia i urodzenia nowego parcufa, nowego stanu. Osiągnięcie takiego wielkiego stanu możliwe jest tylko za pomocą właściwości litery alef, gdyż tylko א alef może doprowadzić parcuf do wielkiego stanu, dopełnienia do jego ciała, Wa’K, również i głowy, Ga’R, mochin – światło hochma. Litera alef wywołuje połączenie Z’A i malchut w stanie panim be panim, wtedy jak do tego, w stanie katnut, napełnieniu tylko światłem miłosierdzia, Z’A i malchut były w połączeniu ahor be ahor. Dlatego א alef tworzy rosz we wszystkich literach, co wyjaśnia się tym, że ona znajduje się na czele wszystkich liter alfabetu.

Dlatego powiedział Stwórca: „Moja jedność objawia się w świecie właściwością litery א alef. Co więcej, całe wynagrodzenie i kara, oddalenie i zbliżenie, pragnienie do duchowego zbliżenia (tszuwa), dzięki którym realizuje się końcowe naprawienie, odbędzie się wyłącznie właściwością alef. Dlatego że literą ב bet ugruntowałem osnowę parcufa, żeby w żaden sposób parcuf nie zależał od działań niższych tak, że jeśli rozpoczną grzeszyć, nie wpłynie to na znajdujących się wyżej”.

„Lecz światło co jest w tobie א alef” – przedłuża Stwórca – „wprost związane jest z działaniami niższych. Jeżeli grzeszą, natychmiast znika światło mądrości, światło Ga’R w tobie, a jeżeli naprawiają swoje czyny (tszuwa), to powraca światło hochma. A jedność Moja ze wszystkimi stworzeniami w końcu naprawienia objawia się wyłącznie literą א alef.”

Litery – są to kli, życzenia. I to ma odniesienie zarówno do oddzielnych liter alfabetu, jak i do liter połączonych w słowa. Litery w imionach duchowych obiektów oznaczają wielkość ich życzenia, które światło może napełnić. Litery prostego imienia, bez napełnienia, oznaczają szkielet imienia. Bez światła, kli ma grubość zero ze światłem nefesz. Litery napełnionego imienia oznaczają tę wielkość życzeń, które napełniane są światłem.

Dwa źródła liter: litery י jud i א alef. י Jud – prawdziwe źródło liter, gdyż rozpoczynając cokolwiek pisać, rozpoczynamy od kropki – jud, a następnie przedłużamy kropkę w potrzebną z czterech kierunków stronę, otrzymujemy linię. Litery są to kelim, życzenia, które otrzymują światło nasłodzenia. Życzenie do czegokolwiek konkretnego rodzi się tylko przy:

1. Napełnieniu początkowego, jeszcze nieświadomego życzenia.
2. Początku nasłodzenia z niego.

Dlatego że od wspomnienia – reszimot, od przeszłego nasłodzenia, rodzi się prawdziwe życzenie otrzymać je, ponownie odczuć. A właśnie takie życzenie jest kli. Napełnione kli nie można nazwać prawdziwym życzeniem, ponieważ ono jest zadowolone. Dlatego wyjście światła, odczucie duchowego upadku – to czas tworzenia nowych kelim na nowe, przyszłe otrzymywanie światła, nowe poznania. Gdyż pierwsze skrócenie jest osnową zniknięcia światła we wszystkich kli, to czarna jego kropka jud jest osnową wszystkich liter kli.

Drugie skrócenie jest prawdziwym korzeniem wszystkich światów, dlatego że pierwsze było wyłącznie na kropkę, czwarte stadium, malchut, czwartą literę – ה hej, w imieniu Stwórcy AWA’Ja, a drugie skrócenie było na binę, w której połączyły się razem dwie kropki – bina i malchut. Połączenie dwóch kropek daje linię w długości lub szerokości. Jeżeli jest to linia w szerokości, ona nazywa się nieboskłon – parsa. Suma skutków pierwszego i drugiego skrócenia daje pochyłą linię, z prawej strony powstaje G’E – keter, hochma, a z lewej AHa’P – bina, Z’A i malchut. Keter i hochma znajdują się na poprzednim poziomie, pokazane literą jud, pierwszym korzeniem świata, a bina, Z’A i malchut spadły na niższy poziom, na skutek drugiego skrócenia, które pokazane pochyłą linią. A ponieważ litera י jud jest pierwszym lecz bardzo oddalonym korzeniem światów, a wszystkie światy stworzone są po, i według drugiego skrócenia, to litera א alef stoi w czołówce alfabetu.

Jakim światłem napełnia się duchowe kli, obiekt, parcuf, również można widzieć z jego oznaczenia: jeżeli on napełnia się światłem mądrości, hochma, to jest to napełnienie oznaczone literą jud, a jeżeli napełnia się światłem miłosierdzia, or hasadim – to literą alef.

39) Stworzył Stwórca wyższe litery, odnoszące się do biny – wielkimi, a niższe litery, odnoszące się do malchut – małymi. Dlatego powiedziano: „Bereszit Bara” – na początku stworzył – dwa słowa rozpoczynające się od ב Bet, a następnie „Elokim Et”, Stwórca Sam – dwa słowa rozpoczynające się od א alef. א Alef i ב bet pierwsze – są to litery biny, a א alef i ב bet drugie – są to litery malchut. I wszystkie one powinny wpływać swoimi właściwościami wzajemnie jedna na drugą.

Kiedy wyższy pragnie pomóc, daje światło niższemu, i on powinien obłóczyć się w niższego, co oznacza dwie pierwsze litery ב bet i dwie litery א alef, będące w czterech pierwszych słowach Tory. Dlatego że pierwsza litera ב bet – wyższa bina, a druga litera ב bet – niższy Z’A, pierwsza bet obłacza się w drugą.

Tak samo i pierwsza א alef odnosząca się do biny, obłacza się w א aef drugą, w Z’A, żeby napełnić ją światłem. Dlatego dwie litery ב bet – są jak jedna litera ב bet, i dwie litery א alef – są jak jedna litera א alef, ponieważ niższa litera jest wyłącznie wpływem wyższej, mówiące o tym, że wyższy parcuf napełnia niższy parcuf.

Z א alef nie można stworzyć świata, dlatego że od niej rozpoczyna się słowo arur – przekleństwo, i jeżeli poprzez nią byłby stworzony świat, nieczyste siły, które nazywane są arur, otrzymałyby wielką siłę od czystych sił, które nazywane są baruch – błogosławieństwo. Dlatego świat jest stworzony przez nukwę de-Z’A, literą ב bet, jak również siłą litery ב bet stworzony Adam z nukwy Z’A. I dlatego malchut świata Acilut jest korzeniem całego stworzenia, wszystkich światów, i ich zasiedlających.