Bez odczuwalnej reakcji ciała niemożliwe jest powiedzieć, że człowiek wykonał jakieś działanie. Inaczej jeżeliby siedział w jednym miejscu i nie dokonywał niczego zakazanego, to uważałoby się, że tak jakby wykonał przykazanie. Rzecz jasna, że nie można w tym wypadku powiedzieć, że w ten sposób człowiek każdego dnia wykonuje wiele zakazujących przykazań, wówczas on mógłby powiedzieć, że dziś nikogo nie zabił, nic nie ukradł, itd. Dlatego jeżeli człowiek o tym nie myśli, że wykonuje przykazania zakazujące, to nie wywołuje w nim żadnej reakcji od strony ciała. I tylko w tym momencie, kiedy człowiek zastanawia się nad swoimi działaniami, czyli że ma możliwość złamać zakaz, lecz on nie czyni tego z tego powodu, że jest to rozkaz Stwórcy – wtedy można powiedzieć, że człowiek wykonuje zakazujące przykazania.

A bez działania ciała, w myśli, mowie lub ruchu nie wystarczająco jest powiedzieć, że człowiek wykonuje zakazujące przykazania, niczego nie odczuwając i nie uświadamiając przy tym. Przecież wszystko, co możemy powiedzieć o człowieku, jest to jego odczuwalna reakcja na to, co go otacza i na jego odczucia. Jeżeli w danym momencie człowiek niczego nie odczuwa, to w stosunku do niego to tak jakby nie istnieje.

Dlatego zazwyczaj osnowa pracy człowieka wyraża się w podporządkowaniu jego egoizmu za pomocą wykonania przykazań działania lub za pośrednictwem przykazań zakazujących. I na to wskazywali mędrcy mówiąc: „nie jedz wieprzowiny, ponieważ Stwórca zakazuje tego” (wyłącznie dlatego, że Stwórca zakazuje, a nie dlatego, że tobie się nie chce, przecież jeżeli wysiłek nie jest przeciwko życzeniu, to jakie jest to działanie przykazania, po prostu własne życzenie, a nie życzenie Stwórcy, jest wykonywane przez człowieka). Wychodząc z tego istnieją cztery stadia:

1. Kiedy trudno pokonać człowiekowi swoje pragnienie i dlatego czyni zakazane.
2. Kiedy nie łamie zakazu z powodu lęku, że otoczenie może go osądzić. Na przykład, kiedy dowiedzą się, że on, człowiek strzegący kaszrut nagle zjadł coś niedozwolonego.
3. Pokonuje swój egoizm, dlatego że Tora zabrania go wykorzystywać, lecz nie jest zadowolony z tego zakazu, i dlatego odczuwa cierpienie z tego powodu.
4. Szczęśliwy jest, że wykonuje teraz rozkazy Stwórcy.