Wyjaśnia dziesięć sfirot rosz i toch, wychodzących jedna poniżej drugiej. Zawiera cztery punkty:
- Parcuf – jest to pełny poziom, w którym jest trzy razy po dziesięć sfirot: rosz, toch, sof.
- Sfirot de-rosz – są to wyłącznie korzenie kelim, ponieważ awijut masachu nie może wznieść się z dołu do góry.
- Po tym jak or hozer opuszcza się i rozprzestrzenia się w postaci dziesięciu sfirot z góry w dół, do tabura, ono tworzy dziesięć sfirot, pełnych kelim, które nazywane są dziesięć sfirot de-toch.
- Malchut de-rosz nazywa się pe. Malchut de-guf nazywa się tabur.
1) Teraz wyjaśnijmy dziesięć sfirot, wychodzących jedna poniżej drugiej. Jest to pięć parcufim: A’A, Aba, Ima, Z’A i Nukwa. Lecz na początku wyjaśnijmy różnicę pomiędzy sfirą i parcufem, które są mocno oddalone jedno od drugiego. Ponieważ sfira oznacza lub jedną bhinę or jaszar, lub dziesięć sfirot obłóczonych w or hozer, poziomy których są równe. Parcuf oznacza pełny poziom, który kończy się dla siebie w pełni ukończonymi kelim i ukończeniem – sijum poziomu. I dlatego obowiązkowo powinny być w każdym parcufie trzy szczególne rodzaje dziesięciu sfirot, które są nazywane: dziesięć sfirot rosz, dziesięć sfirot toch, dziesięć sfirot sof, jak to opisano wyżej.
Or hozer wznosi się od ziwug de-akaa z dołu do góry, są to wyłącznie korzenie kelim, nieukończone kelim, i jest to dziesięć sfirot de-rosz.
2) Pojęcie parcufa wyjaśnia się tu w słowach Ari (rozdz.12, p.3,4 patrz również Or pnimi). I żeby zrozumieć ten temat w całej pełni, ja powinienem kontynuować to tutaj.
Jak wiadomo, od cimcum i dalej w dół, malchut przestała być kli dla otrzymywania światła Ejn Sof, a or hozer wznoszące się od niej staje się kli otrzymywania zamiast niej. Również wyjaśniliśmy (Or pnimi rozdz.12 i Wewnętrzne spostrzeganie), że or hozer, które wznosi się od malchut i wyżej, nie uważa się za ukończone kelim dla otrzymywania, a uważa się wyłącznie jako korzenie, zarodki kelim. Dlatego że siła masachu i awijut w kli malchut nie może wznieść się od miejsca malchut i wyżej, lecz później, kiedy or hozer opuszcza się i rozszerza kli malchut w dziesięć sfirot od niej i niżej, z góry w dół, wówczas wynikają przy tym całkowicie ukończone kelim (patrz wyżej: Or pnimi rozdz.2, p.3). Patrz tam bardzo uważnie i głęboko, i nie ma tu miejsca dla kontynuacji.
Or hozer, które rozprzestrzenia się od malchut i niżej, tworzy kelim dla pnimijut parcufa – toch parcufa.
3) Zgodnie z wyjaśnionym stało się zrozumiałe, że na początku powinno dziesięć sfirot rozprzestrzenić się dla ziwug de-akaa, żeby wznieść dziesięć sfirot or hozer, które obłóczą dziesięć sfirot or jaszar w postaci korzeni kelim. I te dziesięć sfirot obłóczone za pośrednictwem or hozer, które wznosi się z dołu do góry, nazywane są dziesięć sfirot de-rosz, co oznacza początek kelim, czyli wyłącznie korzenie. A żeby ukończyć kelim, or hozer powinno opuścić się i rozprzestrzenić się od malchut i niżej, tym poziomem or jaszar, które obłóczyła w rosz, od malchut i wyżej, i za pośrednictwem tego rozprzestrzenienia wynikają ukończone kelim. I to rozprzestrzenienie nazywa się guf lub toch parcufa, jak to wyjaśniono wyżej w słowach Ari (rozdz.12, p.5).
Dziesięć sfirot de-rosz nazywane istaklut (dosłownie: wpatrywanie się), a dziesięć sfirot de-guf nazywane itpasztut (rozprzestrzenieniem). Malchut de-rosz nazywa się „pe”, malchut de-guf nazywa się „tabur”.
4) Wyjaśniliśmy dokładnie niezbędność dziesięciu sfirot de-rosz i dziesięciu sfirot de-guf, które obowiązkowo powinny być w każdym parcufie. Ponieważ na początku potrzebny jest ziwug de-akaa, żeby otworzyć or hozer w postaci dziesięciu sfirot – korzeni kelim. A następnie, kiedy rozprzestrzenią się one od malchut i w dół, pojawia się dziesięć sfirot w postaci ukończonych kelim, które są nazywane guf lub dziesięć sfirot de-toch. Wiedz również, że ziwug de-akaa wznoszący or hozer do góry od malchut w postaci dziesięciu sfirot de-rosz, nazywa się w słowach Ari „istaklut” (dosłownie: wpatrywanie się). A dziesięć sfirot de-guf, które opuszczają się od malchut de-rosz w dół, nazywane w słowach Ari „itpasztut”- rozprzestrzenienie. Również wiedz, że malchut de-rosz nazywa się „pe”, a malchut de-guf nazywa się „tabur” lub malchut de-malchut de-rosz, i zrozum to.