Wyjaśnia dziesięć sfirot de-toch, czyli KaHa’B Tu’M, wychodzące jedna powyżej drugiej. Zawiera cztery punkty:

1. Istaklut alef odbywa się w pe de-rosz, kiedy tworzą się korzenie kelim. Istaklut bet odbywa się w taburze, żeby stworzyć pełne ukończone kelim.
2. Bez względu na to, że dla przyciągania poziomu niezbędne jest kli z największym awijutem, przy tym wszystkim światło przyciągnięte z powodu tego awijut obłacza się w kli najsubtelniejsze.
3. Kiedy odbywa się usubtelnienie kli bhiny dalet, dochodzi do ukończonego stanu kli malchut, ponieważ ze strony obłóczenia uważa się bhina dalet jako malchut. A kiedy odbywa się usubtelnienie bhiny gimel, kończy się kli Z’A, itd.
4. Po tym, jak zostały oczyszczone, tworząc reszimot, pięć kelim KaHa’B Tu’M, jedno powyżej drugiego, powróciło światło i obłóczyło się w nie.

Bardziej dokładne wyjaśnienie dziesięciu sfirot de-toch, wychodzących jedna powyżej drugiej.

1) Te rozważenia również są pokazane w słowach Ari (w „Ec haim”, ejhal A’K, szaar AHa’P, Perek gimel), i tam on kończy takimi słowami: „Wyłącznie kelim dla guf, którymi są Za’T – siedem niższych sfirot, do tej pory jeszcze nie było sił w tym procesie, dopóki nefesz nie osiągnie samej nefesz. I za pośrednictwem istaklut bet z dołu do góry, czyli światła akudim i światła ain, powraca światło i obłacza Z’A”.

Dlaczego niezbędny jest istaklut bet dla potrzeb kelim.

2) Widzimy tu, w słowach Ari, jak on kontynuując podkreśla, że oprócz istaklut w rosz, niezbędny jest istaklut bet w kelim de-guf, ponieważ dla nich niezbędne są dwa rodzaje świateł: światło akudim i światło ain. I wydaje się niezrozumiałym, dlaczego jest niewystarczającym rozprzestrzenienie dziesięciu sfirot or hozer od malchut i w dół, żeby wyszło dziesięć sfirot de-guf, a niezbędny jeszcze jest istaklut bet?

Podczas istaklut alef rodzi się wyłącznie jeden poziom dziesięciu sfirot, a na skutek istaklut bet rodzi się pięć poziomów od pięciu ziwugim, jeden powyżej drugiego.

3) Jednak, jak wyjaśniliśmy wyżej (rozdz.4, p.4), dziesięć sfirot wychodzących na skutek ziwug de-akaa jednocześnie, poziomy których są równe, uważane są wyłącznie jako jedna sfira, czyli zgodnie z imieniem najwyższej sfiry tego poziomu. I wychodzi zgodnie z tym, że za pośrednictwem istaklut alef, wznosi się or hozer od malchut i w górę w dziesięć sfirot de-rosz, poziomy których są równe. I również rozprzestrzenienia od malchut i w dół, kiedy przy tym wychodzi dziesięć sfirot na jednym poziomie w guf, nie ma tu póki co więcej niż jedna sfira w rosz i jedna sfira w guf. A, jak wiadomo, poziom nie może być mniejszy niż dziesięć sfirot, dlatego niezbędny jest istaklut bet, za pośrednictwem którego wychodzi dziesięć całkowitych sfirot, czyli pięć poziomów KaHa’B Tu’M, jeden powyżej drugiego, na skutek pięciu ziwugim de-akaa wynikających na skutek usubtelnienia masachu, jak to jest opisane tutaj (w Or pnimi, rozdz.12, p.8). Patrz tam dokładnie.

Przy obłóczeniu świateł w kelim, w każde subtelniejsze obłacza się większe światło.

4) I wiedz, że te pięć wielkości, wchodzących w guf na skutek istaklut bet, wychodzi z dołu do góry. I na początku wychodzi malchut, następnie Z’A, następnie bina, i najwyżej ze wszystkich jest keter. I przyczyna tego, zgodnie z tym co powiedziano wyżej (w Or pnimi, rozdz.11, p.3 i w Wewnętrznym spostrzeganiu cz. 2), że bez względu na to, że dla oddawania wielkości najbardziej znacznej niezbędne jest kli z największym awijut, przy tym wszystkim światło przyciągnięte na skutek tego awijut nie może obłóczyć się tam, ponieważ czym ważniejsze jest światło, w tym bardziej subtelne kli ono się obłacza.

Widzimy w skutku tego, że bhina dalet w kli malchut, bez względu na to, że przyciąga najważniejsze światła, czyli poziom keter, przy tym wszystkim keter nie obłacza się w to kli malchut bhiny dalet, a wyłącznie w kli malchut, które jest całkowicie czyste, bez żadnego awijut. Innymi słowy, po tym jak odbyło się usubtelnienie i stała się podobną bhinie szoresz, i w ten sam sposób – reszta kelim.

Kelim wyszły jedno powyżej drugiego, od malchut – do kli, które należy keterowi.

5) Zgodnie z tym wychodzi, że po tym jak odbyło się usubtelnienie malchut od bhiny dalet do bhiny gimel, i pozostało kli bhiny dalet bez światła, z tego wyniknęło reszimo kli, które należy do malchut, przydatne dla światła najsłabszego, które nazywa się światłem nefesz. A następnie, kiedy odbyło się usubtelnienie od bhiny gimel do bhiny bet, i pozostało również kli malchut bhiny gimel bez światła, wyniknęło z tego reszimo kli de-Z’A, przydatne dla światła ruach, które jest wyżej o jeden poziom, niż światło nefesz. I następnie, kiedy odbyło się usubtelnienie od bhiny bet do bhiny alef, i pozostała również bhina bet w malchut bez światła, wyniknęło z tego reszimo kli de-bina przydatne dla światła neszama. I następnie, kiedy wyniknęło usubtelnienie od bhiny alef do bhiny szoresz, i pozostała również bhina alef w malchut bez światła, to wyniknęło z tego reszimo dla kli de-hochma, przydatne dla światła haja i bhina szoresz w malchut, przydatna dla światła keter, które nazywa się jechida. Po tym jak wyniknęły reszimot pięciu kelim: KaHa’B, Z’A i malchut, jedno powyżej drugiego, powróciło or elion i obłóczyło się w nie, jak pisze Ari („Ec haim”, szaar 6, perek 6).

Odwrotny stosunek pomiędzy przyciąganiem świateł i obłóczeniem świateł kli: w przyciąganiu ważniejszy ten, u kogo większy awijut, przy obłóczeniu – bardziej subtelny jest ważniejszy.

6) W ten sposób, bez względu na to, że ziwug de-akaa na masach bhiny dalet, on wyprowadza dziesięć sfirot na poziomie keter i w świetle jechida. I tak samo, kiedy oczyściła się z malchut część awijut, która należała do bhiny dalet, okazuje się, że poziom keter zniknął stąd. Przy tym wszystkim staje się ta część malchut, która ma odniesienie do bhiny dalet, kli tylko dla światła malchut, czyli nefesz.

Tak samo i część awijut bhiny gimel, co w kli malchut, która wyprowadza za pośrednictwem ziwug de-akaa poziom hochma w świetle haja. I dlatego kiedy została oczyszczona z malchut część awijut tej bhiny gimel, znika poziom hochma, przy tym wszystkim staje się ta część malchut, która ma odniesienie do bhiny gimel, kli tylko dla światła Z’A, czyli ruach. I tak samo część awijut, która ma odniesienie do bhiny bet – kli dla światła neszama, część awijut, która ma odniesienie do bhiny alef – kli dla światła haja. A część w niej, która usubtelniła się do bhiny szoresz – stała się kli dla światła jechida.

W istaklut bet wyniknęło pięć kelim KaHa’B Tu’M.

7) I tak w istaklut bet, który wynika podczas usubtelnienia, oczyszczenia masachu, rodzi się i tworzy się pięć kelim, jedno powyżej drugiego. I na początku wychodzi malchut, następnie Z’A, następnie bina, następnie hochma, następnie keter.

8) I to jest to, o czym mówi Ari, że „na skutek istaklut bet z dołu do góry, którymi są światło akudim i światło ain, nadal powraca światło i obłacza Za’T (siedem niższych sfirot)”. On chce powiedzieć, że na skutek istaklut bet podczas usubtelnienia masachu, kiedy czyni cztery ziwugim de-akaa (przy wzniesieniu) z dołu do góry, powstaje dziesięć sfirot dla obłóczenia siedmiu niższych sfirot. Innymi słowy, dla światła, które ma odniesienie do guf parcufa, które nazywa się siedem niższych (sfirot), jak to pisze Ari.

Dziesięć sfirot, rozprzestrzeniających się od pe do tabura, nazywa się akudim, a światło, rozprzestrzeniające się dla ziwug de-akaa, nazywa się „istaklut”.

9) To jest to, o czym powiedziano, że „oni – światło akudim i światło ain”. Ponieważ pięć części malchut – od malchut de-rosz do malchut de-malchut, nazywa się akudim (dosłownie: powiązane), dlatego że wszystkie te światła są powiązane (akudim) w jedno kli, czyli w malchut, ponieważ wszystkie one są wyłącznie częściami malchut, jak to powiedziano wyżej. A światło rozprzestrzeniające się dla uderzenia – akaa, w postaci istaklut bet, nazywa się światłem ain (dosłownie: oczu).