W Zohar rozdział Teruma, wyjaśnia rabi Hija powiedziane: „Dlatego że wybrany Jakow poprzez Stwórcę”. Tak mocno kochani są synowie Israela przez Najwyższego, że On zażyczył sobie połączyć się z nimi i uczynił ich narodem jedynym w świecie, jak napisano: „I kto, jak naród Twój, Israel – naród jeden na ziemi”, i synowie Israela chcieli połączyć się ze Stwórcą, jak napisano: „Gdyż Jakow wybrał sobie Najwyższego”. I napisano również: „Dlatego że Stwórca z nim”. I dał reszcie narodów ministrów i panów nad nimi, a sobie wziął naród Israela. I należy zrozumieć powiedziane przez rabiego Hija.

Kiedy on rozpoczyna wyjaśniać powiedziane: „Dlatego że wybrany Jakow poprzez Stwórcę”, mówi, że Stwórca wybrał Jakowa, czyli zażyczył sobie wziąć ich dla siebie i połączyć się z nimi. A później on wyjaśnia odwrotnie i mówi: „I synowie Israela zażyczyli sobie połączyć się ze Stwórcą”.

Jak wyjaśnić powiedziane: „I uczynił ich narodem jedynym w świecie”? Jak napisano: „I kto, jak naród Twój, Israel – naród jeden na ziemi”. Przecież ten naród, znajdujący się w otoczeniu siedemdziesięciu narodów świata, a wtedy co to za wyjaśnienie – „jeden naród”, na co to wskazuje, co uczyniono, że on będzie jedynym narodem?

Jak wyjaśnić powiedziane: „Gdyż Stwórca z nimi”? Wskazuje się na to, że reszcie narodów dał Stwórca ministrów i panów nad nimi, a wziął swój naród, Israel. I należy zrozumieć, co oznacza, że dał innym narodom królów i panów, wtedy jak naród Israela wziął dla siebie.

Wiadomo, że są dwie drogi sterowania:

1. Indywidualne sterowanie,
2. Sterowanie za pośrednictwem wynagrodzenia i kary.

I jedno przeciwne jest drugiemu. I wyjaśnił Baal Sulam, że nie jest w stanie człowiek zrozumieć tego swoim rozumem, a wyłącznie wtedy, kiedy osiąga swój doskonały duchowy stan – tylko wtedy może to zrozumieć.

A w duchowej pracy człowieka to oznacza, że jest nam dana praca dla Stwórcy za pośrednictwem sterowania wynagrodzeniem i karą. Dlatego zakazano człowiekowi mówić: „Ja będę czekać, aby Stwórca dał mi życzenia zajmować się Torą i przykazaniami. I wtedy, jak będę czuł się dobrze, wtedy będę dotrzymywał przykazań Tory”. I nie można mówić tak, ponieważ jesteśmy podobni do „materiału w rękach twórcy” i znajdujemy się w rękach Stwórcy. I czym może pomóc nam praca w pokonaniu życzeń naszego ciała? I dlatego mówią nam, żeby człowiek nie zwracał uwagi na swoje ciało i na jego żądania zadawalania swoich życzeń, a odwrotnie, należy nauczyć i przekonać ciało, żeby szło według praw Tory, czy ono zgadza się na to, czy nie.

Powinniśmy wierzyć w wynagrodzenie i karę, w to, że wszystko zależy od naszych czynów, od tego, na ile zmuszamy nasze ciało iść drogą według praw Tory. I mędrcy mówili o tym: „Według cierpienia – wynagrodzenie”. I Baal Sulam mówił, że należy wykonywać te dwa rozkazy w następujący sposób: Przed działaniem, czyli przy przygotowaniu, kiedy człowiek ma zamiar wykonać przykazania Tory, powinien wierzyć w sterowanie wynagrodzeniem i karą, wtedy – „wszystko, co w twoich siłach, uczyń”. Czyli na danym etapie wszystko zależy od pracy człowieka: na miarę jego wysiłków w Torze i przykazaniach, on otrzymuje wynagrodzenie.

Lecz po uczynieniu powinien powiedzieć, że wierzy w indywidualne sterowanie w stosunku do siebie. Po wielu wysiłkach, które człowiek przyłożył, jest mu ciężko później powiedzieć, że wszystko uczynione – jest to skutek indywidualnego sterowania. Wychodzi, że i później on pracuje ze względu na wynagrodzenie. Innymi słowy, jeżeli postara się uwierzyć, że było to indywidualne sterowanie, otrzymuje za to wynagrodzenie. A jeżeli nie będzie mógł uwierzyć w indywidualne sterowanie – wychodzi, że otrzymuje karę za to, że nie chce uwierzyć w indywidualne sterowanie.

I za wiarę w indywidualne sterowanie, za to, że nic nie zależy od jego działań, a wyłącznie Stwórca wybrał go, za to powinien dziękować i wychwalać Stwórcę. I to działa na każdym etapie. Czyli nawet za niewielkie działanie w duchowym świecie, które był godny dokonać, on również powinien dziękować Stwórcy – dziękować za to, że dał jemu myśl i życzenie dokonać tego działania.

I należy przyuczyć siebie do tej pracy. Na przykład, kiedy człowiek wstaje o porannych godzinach samodzielnie, lub czy budzi go budzik, lub jego przyjaciele go budzą, i on wstał – on powinien wierzyć, że nawet to, że pokonał swoje lenistwo i wstał z łóżka z wielkim wysiłkiem, za co rzecz jasna należy się mu wielkie wynagrodzenie (za ten ciężki wysiłek), powinien jednak wierzyć, że to Stwórca dał mu życzenie pokonać wszystkie przeszkadzające myśli, które miał w tym czasie, kiedy wstawał z łóżka.

I wtedy wychodzi przeciwne temu, gdyż człowiek myśli, iż Stwórcy należy się wdzięczność za to, że dał mu siły pokonać wszystkie przeszkadzające mu myśli i życzenia.

Wychodzi, że z jednej strony „Stwórca wybrał jego”, czyli indywidualne sterowanie. A z drugiej „Jakow wybrał Stwórcę”, czyli sterowanie za pośrednictwem wynagrodzenia i kary.

I teraz obejrzymy to, o co pytaliśmy – jaki sens w tym, że powiedziano: „I uczynił ich jednym narodem na ziemi”. Przecież w świecie jest jeszcze siedemdziesiąt narodów. A napisano: „A kto, jak naród Twój Israel – jeden naród na ziemi”.

Wiadomo, że liczba pojedyncza i liczba mnoga w duchowym wyjaśniane są podobieństwem lub różnicą właściwości. Jak napisano w Torze: „I pozostał tam Israel naprzeciwko góry”. I komentuje Raszi: „Jak jeden człowiek z jedynym życzeniem”. Dlatego napisano „zatrzymał się” w liczbie pojedynczej, lecz reszta przystanków były z różnymi poglądami i kłótniami, i dlatego napisano „zatrzymali się” – w liczbie mnogiej. Wychodzi, że jeden wskazuje na podobieństwo właściwości.

W wyżej powiedzianym znajdujemy, że Stwórca uczynił naród Israela jedynym narodem na ziemi, bez względu na to, że było ich wiele, jak powiedziano: „Jak ich twarze niepodobne jedna do drugiej, tak samo i ich myśli nie są podobne”. Czyli bez względu na to, że byli narodem, czyli liczbą mnogą, tak czy inaczej byli jako jeden, co wyjaśnia się podobieństwem właściwości. I jest to podobne do tego, jak byli jedyni w czasie „Daru Tory”, do takiej doskonałości powinien przyjść naród Israela, osiągnąć poziom jedności.

I powiedziano w Księdze Matan Tora: „Dlaczego nazywa Tora naród Israela w liczbie pojedynczej: „…i zatrzymał się tam naród Israela naprzeciwko góry”?” I wyjaśnili nasi mędrcy, że byli „jako jeden człowiek z jednym życzeniem”, dlatego że każdy z narodu Israela wygnał z siebie całkowicie swój egoizm, i dlatego połączyły się razem wszystkie oddzielne jednostki, z których składał się naród, i stały się jako jeden człowiek, i tylko wtedy stali się gotowi otrzymać Torę. Dlatego widzimy, że Stwórca uczynił tak, żeby naród Israela osiągnął swoją całość, dając im wszystkim siły osiągnąć podobieństwo właściwości ze Stwórcą. Żeby otrzymali wszyscy to nasłodzenie, który On życzy im dać.

I należy również wyjaśnić pytanie – dlaczego Stwórca innym narodom dał ministrów i panów, a w swoje panowanie wziął Israel? I językiem duchowej pracy wyjaśnimy to na przykładzie jednego człowieka. Wówczas, jak człowiek przypisuje wszystko to, co czynione jest w świecie, wyłącznie dla Stwórcy, będąc pewnym, że wyłącznie Stwórca dokonuje i będzie dokonywać wszystkich działań – on wtedy należy do wybranych Stwórcy, gdyż nie ma innej siły w świecie. A wówczas, kiedy on nie przypisuje wszystkiego odbywającego się do Stwórcy, a uważa, że jest to skutek innych sił, nie odnoszących się do Stwórcy, to on znajduje się wśród „narodów świata”, i wtedy jest nad nimi „minister i panowie”.