Rozdział wyjaśnia ziwug istaklut alef, który odnosi się do ejnaim w AHa’P, na skutek którego wyniknęły kelim rosz, i ziwug drugiego istaklut, na skutek którego wyniknęły kelim guf, i w nim jest osiem punktów:

1. Ze światła istaklut w odbitych światłach nefesz, ruach, neszama, które są stadium dalet, gimel, bet, wyniknęły kelim.
2. Słowa: „I zobaczył Elokim” w kabbale oznaczają „istaklut” (dosłownie: wpatrywanie się). „Et” – jest to nefesz, „or” – jest to ruach i neszama. Słowa: „i podzielił” oznaczają „stworzył kelim”, czyli podział i granice.
3. W istaklut jest or jaszar i or hozer, ponieważ wtedy, kiedy rozprzestrzeniło się or jaszar do masachu, co nad malchut, masach odbił to światło do góry, i to or hozer obłóczyło or jaszar z dołu do góry.
4. Na początku rozprzestrzenienia or jaszar do ziwug de-akaa na masach, który wystawiła malchut, ono stworzyło wyłącznie korzenie kelim w rosz.
5. Żeby stworzyć kelim guf, niezbędny jest istaklut bet na masach znajdujący się w pe.
6. W dziesięciu sfirot istaklut, które są or jaszar, wyniknął korzeń, który nazywa się keter – znajdujący się blisko ain (hochma w rosz parcufa, dosłownie: oko). Hochma, bina, tiferet i malchut rozprzestrzeniają się od ain w dół do jesod, umieszczonego blisko pe.
7. W or hozer wyniknął korzeń, który nazywa się keter, który znajduje się blisko pe, czyli malchut, która jest korzeniem or hozer. A hochma, bina, tiferet i malchut rozprzestrzeniając się, wznoszą się od pe w górę do malchut or hozer, dochodzącej blisko do ejnaim, i obłaczają dziesięć sfirot or jaszar.
8. Dziesięć sfirot or hozer włączyło się w dziesięć sfirot or jaszar czyniąc równym poziom wszystkich kelim.

Ze światła istaklut w or hozer nefesz, ruach, neszama, które są stadium dalet, gimel, bet, wyniknęły kelim.

1) Trzeba zrozumieć, co to jest reija, będące istaklut ejnaim. Reija ejnaim przedłużyło od nich istaklut w nefesz, ruach i neszama¹, i na skutek tego istaklut wyniknęły kelim. W tym jest wewnętrzny sens słów: „Weira Elokim et a-or…” („I zobaczył Elokim światło, że jest dobre, i oddzielił…”). Dlatego, że ruach i neszama nazywane or², a nefesz nazywa się „et”, ponieważ nefesz – jest to malchut, która nazywa się „et”.

Or pnimi

1. Innymi słowy, rozprzestrzenienie światła Ejn Sof w ziwugu de-akaa dla stworzenia kelim, ponieważ światło Ejn Sof – jest to światło hochma, któremu odpowiada działanie, które nazywa się „akaa” – uderzenie.

2. Czyli same w sobie poziomy ruach i neszama or jaszar jeszcze do oczyszczenia masachu i jego wzniesienia od poziomu malchut do ich poziomu, ponieważ wtedy nie ma jeszcze w nich żadnych właściwości w kli, ponieważ kli jest wyłącznie w stadium dalet, a trzy pierwsze stadia or jaszar uważane są wyłącznie za przyczynę otwarcia kli w stadium dalet. Właśnie o tym mówi Ari: „Dlatego, że ruach i neszama…” – czyli, stadium bet i gimel – „…nazywane or”, dlatego że one nie są uważane za kelim.

Słowa: „I zobaczył Elokim” w Kabbale oznaczają istaklut. „Et” – jest to nefesz. „or” – jest to ruach i neszama. Słowa: „I oddzielił” oznaczają „stworzył kelim”, czyli podział i granice.

2) Na skutek istaklut Stwórcy w „et a-or” (nefesz nazywa się „et”³, a ruach i neszama nazywają się „or” – światło) wyniknęły kelim, dzielące i tworzące granice, i miarę w światłach – w tym jest sens słów „i oddzielił”.

Or pnimi

3. „Et” (hebrajskie litery „alef” i „taw”) – wskazuje na łączność dwudziestu dwóch liter od „alef” (pierwszej litery alfabetu) do „taw” (ostatniej litery alfabetu). I ponieważ wyłącznie malchut wznosi or hozer, a wszystkie zmiany liter i wszystkie łączenie liter w światach wynikają na skutek or hozer. W ten sposób to, że malchut nazywa się „et”, wskazuje, że z niej wychodzą wszystkie podziały, miary i granice.

W istaklut jest or jaszar i or hozer, ponieważ kiedy rozprzestrzeniło się or jaszar do masachu, co nad malchut, masach odbił to światło do góry, i to or hozer obłóczyło or jaszar z dołu do góry.

3) W tym istaklut są dwie jakości: or jaszar z góry w dół i or hozer z dołu do góry⁴, ponieważ na początku była przedłużona reija z góry, do końca dziesiątego, najniższego stadium, nefesz. A następnie, kiedy światło odbiło się z dołu do góry, wyniknęły dzielące kelim. Wynikając, one obłaczają nefesz we wszystkich jej częściach z dołu do góry. Obejrzeć głębiej to można w poprzednim wyjaśnieniu, ponieważ jest to tam wyjaśnione dokładnie pytanie o ten istaklut i w jaki sposób były stworzone kelim z dołu do góry. Zbadaj to tam.

Or pnimi

4. Wyjaśnienie. Ta część światła, którą otrzymuje parcuf wewnątrz, czyli do malchut, nazywa się or jaszar z góry w dół. A ta część światła, której parcuf nie otrzymuje, czyli cała miara or elion, która należy się malchut, lecz odpychana jest przez masach znajdujący się w malchut, powraca dzięki niemu na swoje miejsce – nazywa się or hozer z dołu do góry. Or jaszar i or hozer razem dokładnie są równe or elion, a cała różnica jest w tym, że or jaszar – jest to światło przyjmowane wewnątrz parcufa, a or hozer – jest to wyłącznie jakość światła odrzucenia, wyjścia z kli malchut. I zrozum to.

Na początku rozprzestrzenienia or jaszar do ziwug de-akaa na masach, który jest w malchut, ono utworzyło wyłącznie korzenie kelim w rosz.

4) W or jaszar była siła dla stworzenia kelim dla „rosz”⁵. Jednak to nie objawiło się, dopóki istaklut nie zderzył się ze światłem nefesz w „pe”. Dzięki temu stała się rozróżnialna jakość kelim w rosz⁶.

Or pnimi

5. Jak było powiedziane wyżej, nie ma poznania or jaszar bez obłóczenia go w or hozer. Innymi słowy, nie są rozróżniane w parcufie te sfirot or jaszar znajdujące się powyżej or hozer, chociaż znajdują się tam. Na przykład w parcufie, w którym or hozer sięga poziomu biny, nie przejawia się keter i hochma, bez względu na to, że one obłaczają się w pnimijut biny.

6. Obłóczenie dziesięciu sfirot or jaszar w or hozer, wznoszące się od masachu z dołu do góry, jest wystarczające, żeby stać się kelim rosz, czyli wyłącznie korzeniami kelim, ale nie ukończonymi kelim.

Żeby stworzyć kelim, które odnoszą się do guf, niezbędny jest istaklut bet na masach, znajdujący się w „pe”, malchut.

5) Jednak kelim, które należą do guf⁷, przedstawiające sobą siedem niższych sfirot, nie było możliwości, w świetle joszer wyżej wspomnianego istaklut, stworzyć je samemu. Dopóki nie „popatrzył” i nie napotkał ten istaklut na światło nefesz w pe. I dzięki nim obydwóm⁸ wynika or hozer z dołu do góry, tworzące kelim i obłaczające siedem niższych sfirot, które nazywane są „guf” (dosłownie: ciało).

Or pnimi

7. Innymi słowy, po tym jak or hozer zawraca i opuszcza się od masachu w dół, i kiedy malchut, która nazywa się „pe”, rozszerza się i rozprzestrzenia się na dziesięć sfirot wewnątrz siebie, aż do malchut, która jest w niej, i która nazywa się „nefesz pe”, wtedy wynikają ukończone kelim, które nazywane są „guf” lub dziesięć sfirot guf.

8. Wyjaśnienie. Światło istaklut, które w Kabbale nazywa się rozprzestrzenieniem światła Ejn Sof i malchut, czyli masach, który uderza i zawraca światło z powrotem – są to dwie części, uczestniczące w procesie stworzenia kelim.

Niezbędnym jest rozumieć sens terminu „istaklut bet”, który jest wspomniany tu. Jest on powiązany ze wzniesieniem świateł ku Stwórcy, co oznacza proces zmniejszania masachu od stadium dalet do gimel, itd. do zmniejszenia jego do stadium szoresz – korzeń, źródło, które nazywa się Stwórca. Tym wyjściem światło tworzy wszystkie pięć poziomów, które nazywane są pięć kelim: keter, hochma, bina, Z’A i malchut, które mają odniesienie do guf.

Pierwsze rozprzestrzenienie do nefesz de-pe tworzy kli keter, które odnosi się do guf, kiedy wznosi się malchut do poziomu Z’A, czyli kiedy wynika zmniejszenie bhiny dalet do bhiny gimel wynika drugi ziwug de-akaa, który rodzi poziom hochma, tym tworzy kli hochma, które ma odniesienie do guf. Kiedy wznosi się malchut do stadium bet – bhiny bet, tworzy się w ten sposób kli bina de-guf. Kiedy wznosi się malchut do stadium alef, tworzy się kli Z’A de-guf. Kiedy wznosi się malchut do poziomu swojego korzenia, czyli kiedy malchut oczyściła się od całego awijut, tworzy się kli malchut de-guf.

To Ari ma na uwadze, kiedy pisze, że dzięki istaklut bet, ziwug de-akaa w masach stojący w malchut, która ma odniesienie do rozprzestrzenienia pe, ponownie wznosi się or hozer z dołu do góry, do tej pory, dopóki nie zniknie całe. Tym tworzy się dziesięć sfirot: keter, hochma, bina, Z’A i malchut de-guf.

W dziesięciu sfirot istaklut, które są or jaszar, wyniknęło źródło, korzeń, który nazywa się keter, znajdujący się ściśle obok „ain” (hochma znajdująca się w rosz). Hochma, bina, tiferet i malchut rozprzestrzeniają się od ain w dół, do jesod, umieszczonego obok pe.

6) W dziesięciu sfirot istaklut ta, która jest w większym połączeniu ze źródłem, jest wyższa. Tak keter jest najbliższy, znajduje się obok ain, niż inne, które ustawiają się w podobny sposób.

W or hozer wyniknęło źródło, korzeń, który nazywa się keter, który umieszczony jest obok pe, czyli malchut, która jest korzeniem or hozer. A hochma, bina, tiferet i malchut, rozprzestrzeniają się i wznoszą się od pe i wyżej, do malchut or hozer, dochodzącej do ain, i obłaczają dziesięć sfirot or jaszar. Dziesięć sfirot or hozer włączając się w dziesięć sfirot or jaszar czynią równym poziom wszystkich kelim.

7) Jednak malchut wyszła pierwsza⁹, i kiedy światło uderza i odbija się, to wszystkie kelim stają się równe¹⁰. Tak więc, jeżeli jesod rozprzestrzenił się przed nim bardziej niż malchut²⁰, tak czy inaczej pozostaje on równy jej, bez względu na to, że on – jesod (przecież rozprzestrzenił się więcej), dlatego że z powodu większego światła malchut³⁰, miał siłę dla większego rozprzestrzenienia się. Lecz nie ma on żadnej przewagi nad malchut⁴⁰, po prostu to rozprzestrzenienie – w postaci or hozer, które zawraca, zbliżając się do swojego źródła. Jednak od strony swoich kelim – one są równe. I kiedy or hozer ubiera ewel⁵⁰, wtedy okazuje się, że kiedy on jest obok pe, wtedy tam światło pe większe niż światło ozen, ponieważ ewel pe, jeżeli on jest tutaj, to jako rosz⁶⁰, a ewel ozen, będąc tutaj, przedstawia sobą jakość reszty guf⁷⁰.

Or pnimi

9. W stosunku do dziesięciu sfirot or hozer wychodzi, że malchut wyszła w pierwszej kolejności, przecież ona jest źródłem i korzeniem wszystkich dziesięciu sfirot or hozer. Dlatego że całe to or hozer – jest to jej własna część, którą ona powinna była otrzymać, jeżeliby masach nie zatrzymywał go. I dlatego malchut uważa się jako korzeń i keter dla wszystkich dziesięciu sfirot or hozer, włączając je wszystkie. O tym powiedziano, że „malchut wyszła pierwsza”, czyli odnośnie or hozer.

10. Or jaszar uporządkowane jest z góry w dół, innymi słowy, od najbardziej subtelnego do najbardziej grubego, kiedy każdy bardziej subtelny jest ważniejszy, a or hozer w przeciwieństwie do tego uporządkowane jest z dołu do góry, czyli od grubego do subtelnego. Kiedy bardziej grubsze – ważniejsze. W ten sposób, kiedy one ubierane są jedno na drugie, wszystkie stają się równe, tak jak to, że najniżej ze wszystkich w prostym świetle, na przykład malchut, staje się najwyższą w or hozer, dlatego że malchut – jest to keter or hozer, tak samo i odwrotnie. Dlatego okazuje się, że poziom keter i malchut – są równe. W ten sam sposób i reszta sfirot: na skutek tego, że brak w or jaszar – jest to zawsze przewaga w or hozer i odwrotnie, dlatego poziomy wszystkich dziesięciu sfirot są równe.

20. Bez względu na to, że w sfirze jesod jest od or jaszar, co z góry, które nazywa się poprzedzające ją, wówczas jak malchut niczego nie otrzymuje od or elion, znajdującego się przed nią, ponieważ masach przeszkadza jej i odbija to całe światło do góry, lecz obie te sfiry są równe, jak to było wyjaśnione.

30. Na skutek obfitego or hozer malchut, otrzymał jesod siłę rozprzestrzenić się większą, niż własna, przecież sięgnął on siłą tego or hozer poziomu keter.

40. Cała przewaga nad malchut jest w tym, że malchut – jest to or hozer bez or jaszar, co oznacza Istalkut (światło wyjścia) z malchut, które powraca, zbliżając się do swojego korzenia. Podczas gdy jesod, otrzymujący swoją część w or jaszar, co rzecz jasna jest wielką przewagą, jednak ze strony samych kelim, czyli or hozer, one są równe. Dlatego że po tym, jak to wychodzące or hozer wzniosło się i obłóczyło wszystkie sfirot, stając się dla nich kelim, to od tej strony one są równe. Przecież całe or jaszar, osiągnięte w parcufie, jest wyłącznie z powodu tego or hozer. I żadna sfira or jaszar nie może świecić w parcufie bez niego, tylko wyłącznie wtedy, kiedy or jaszar i or hozer łączą się w równej mierze w świeceniu tego parcufa.

Tutaj niezbędnym jest również przypomnieć napisane przez Ari wcześniej (p.3), że or jaszar i or hozer – obydwa one są w rzeczywistości jednym światłem, czyli Istalkut (światłem wyjścia). A całe zmniejszenie znaczenia or hozer jest na skutek tego, że to światło wychodzi z malchut. Lecz teraz odbywa się odwrotnie, kiedy każde rozprzestrzenienie światła ogólnie zależy i powiązane jest z or hozer. Dlatego teraz jest ono absolutnie równe or jaszar, czyli teraz, odbijając się, stało się jakością or itpasztut (światła rozprzestrzenienia), dlatego że zamieniło się w kelim. I to oznaczają słowa Ari: „Jednak ze strony samych kelim one są równe”.

50. W tym miejscu jest błąd piszącego. Należy powiedzieć: „I kiedy odbija się ewel i ubiera światło”. Ponieważ ewel oznaczający or hozer obłacza or jaszar, jak wiadomo.

60. Ponieważ pe – jest to źródło or hozer, dlatego jest rosz, czyli keter.

70. Dlatego że or hozer sięgające ozen, które jest biną, ono jest sfirą hod or hozer, która odnosi się do guf.