Wyjaśnia kolejność rozwoju dziesięciu sfirot, wychodzących jedna poniżej drugiej, które są nazywane: A’A, Aba we Ima i Zo’N lub Galgalta, A’B, Sa’G, M’A, Bo’N, wynikających jedna z drugiej drogą przyczyny i skutku. Zawiera trzy punkty:
- Dziesięć pierwszych sfirot, które wyszły po cimcumie, są nazywane A’K.
- A’K nazywa się światem keter, dlatego że dla ziwug de-akaa w nim jest wykorzystywana bhina dalet.
- Ziwug na każdy parcuf – w jego wyższym parcufie.
Wyjaśnienie przyczyny rozwoju pięciu parcufim GASM’B (Galgalta, A’B, Sa’G, M’A, Bo’N) i urodzenie ich jeden z drugiego.
1) Teraz wyjaśnijmy kolejność rozwoju parcufim jeden z drugiego i to, jak one wychodzą jeden z drugiego we właściwej kolejności, jako poprzedni i następny. Lecz dlatego, żeby uczynić mowę krótką i rozszerzyć w zrozumieniu, będziemy nazywać pięć bhinot rosz imionami: galgalta, ejnaim, ozen, hotem, pe. A pięć bhinot guf – imionami: keter, hochma, bina, Z’A, malchut. Usubtelnienie masachu nazwiemy wzniesieniem, ponieważ wzniesienie oznacza usubtelnienie, wyświetlenie, jak wiadomo. Jeżeli my na przykład zechcemy powiedzieć: odbyło się usubtelnienie bhiny dalet do bhiny gimel, to powiemy, że malchut wzniosła się w Z’A. I trzeba starać się o tym nie zapomnieć.
Cztery rodzaje napełnienia istniejącego w czterech literach AWA’Ja, którymi są A’B, Sa’G, M’A, Bo’N.
2) A imiona pięciu parcufim: A’A, Aba, Ima, Z’A i Nukwa, nazwiemy imionami: Galgalta, A’B, Sa’G, M’A, Bo’N. Odpowiada to gematri (liczbowemu znaczeniu) czterech napełnień, działających w imieniu AWA’Ja. W ten sposób parcuf A’A, który jest keterem, nazwiemy Galgalta. Parcuf Aba, który jest hochma i nazywa się również Aba we Ima, będziemy nazywać A’B, który oznacza AWA’Ja w napełnieniu „jud”. Tak: jud-waw-dalet, hej-jud, waw-jud-waw, hej-jud, co w sumie tworzy A’B (hebrajskie litery ain–bet, liczbowe znaczenie których w sumie tworzy 72). I parcuf Ima, który jest biną i nazywa się również ISZSu’T, będziemy nazywać Sa’G, co oznacza AWA’Ja w napełnieniu „jud” z literą „alef” w „waw”, a mianowicie: jud-waw-dalet, hej-jud, waw-alef-waw, hej-jud, co w sumie daje Sa’G (samech-gimel, 63). A parcuf Z’A nazwiemy M’A, w znaczeniu AWA’Ja w napełnieniu „alef”, a mianowicie: jud-waw-dalet, hej-alef, waw-alef-waw, hej-alef, co w sumie daje M’A (mem-hej, 45). Parcuf Nukwa, który jest malchut, będziemy nazywać Bo’N (nun-bet, 52), jest to AWA’Ja w napełnieniu hej w takiej postaci: jud-waw-dalet, hej-hej, waw-waw, hej-hej. I sens tego napełnienia i obliczenia był wyjaśniony w księdze „Panim Meirot u Masbirot”, komentarz do księgi Ari „Ec haim”, przy wyjaśnieniu RaPa’H nicucim (288 iskier). Tutaj nie ma co dodać o tym.
Dziesięć pierwszych sfirot w kawie Ejn Sof jest nazywane światem A’K. I jego poziom – do keter. Ziwug na każdy parcuf powinien odbywać się w wyższym.
3) Jak wiadomo, pierwsze dziesięć sfirot, które wyszły po cimcumie, są nazywane A’K, w nim jest pięć parcufim: Galgalta, A’B, Sa’G, M’A, Bo’N. I w każdym z nich jest rosz, toch, sof, jak to było wyjaśnione wyżej. I on nazywa się w całości swojej światem keter lub światem A’K. Przyczyną tego, że cały on nazywa się keterem, już wyjaśniliśmy w Or pnimi. Przyczyna w tym, że masach bhiny dalet, w swojej rzeczywistej mierze, oprócz niego nie jest wykorzystywany w żadnym innym świecie.
I należy wiedzieć, że ziwug de-akaa dla dziesięciu sfirot de-rosz każdego parcufa, powinien obywać się w pe de-rosz wyższego parcufa, jak to wyjaśnia Ari (cz.3, rozdz.12), mówiąc o czterech światach ABE’A. Również i ziwug dla stworzenia dziesięciu sfirot de-Acilut odbywa się w świecie, który jest powyżej niego, czyli w A’K. A dla stworzenia Bria odbywa się ziwug w Acilut, i tak dalej.