Wyjaśnia obłóczenie parcufim jeden w drugi, i więcej. Zawiera trzy punkty:

1. Obowiązkowym jest to, że pięć parcufim wyszło jeden poniżej drugiego.
2. Tabur wyższego staje się pe de-rosz dla swojego niższego parcufa. I wychodzi, że każdy parcuf jest wychodzącym z malchut de-malchut wyższego, która nazywa się tabur.
3. Kolejność obłóczenia parcufim jeden w drugi.

Różnica pomiędzy pięcioma poziomami, gdzie jeden poniżej drugiego, i pięcioma poziomami, kiedy jeden powyżej drugiego.

1) Postaraj się teraz lepiej zrozumieć różnicę pomiędzy dziesięcioma sfirot KaHa’B, Z’A i malchut, które rozprzestrzeniają się jedna powyżej drugiej, i pięcioma parcufim Galgalta, A’B, Sa’G, M’A, Bo’N, które rozprzestrzeniają się jeden poniżej drugiego. Przecież dziesięć sfirot KaHa’B, Z’A i malchut urodziły się będąc stworzonymi podczas wzniesienia malchut do Stwórcy, które wynika w każdym z pięciu parcufim (jak napisano wyżej rozdz.10, p.5). Dlatego że dla urodzenia parcufa powinny masach i malchut poprzedniego parcufa wznieść się w pe de-rosz, znajdujące się tam, żeby otrzymać nowy awijut w nowej formie, i wtedy odbywa się nowy ziwug dla tego nowego parcufa.

Wówczas gdy dziesięć sfirot KaHa’B Zo’N, które wynikają w procesie usubtelnienia malchut (jak opisano wyżej w rozdz.6, p.5) i nie otrzymują nowego awijut, lecz odwrotnie – wznoszą się i usubtelniają się za każdym razem coraz bardziej, a usubtelnienie oznacza wzniesienie. I dlatego tworzy się bhina gimel powyżej bhiny dalet, a bhina bet – powyżej bhiny gimel, i tak dalej.

Pe de-rosz niższego powinien wyjść w miejscu haze wyższego.

2) W tym czasie, jak przy stworzeniu parcufim, na przykład, kiedy wychodzi parcuf A’B z parcufa Galgalty, malchut de-guf de-Galgalta powinna wznieść się na miejsce pe de-rosz de-Galgalta i tam otrzymuje awijut bhiny gimel ponownie (jak napisano wyżej w rozdz.9, w punktach 8 i 9). Nabycie awijut oznacza powrót na swoje miejsce w tabur parcufa Galgalty, jak to było początkowo, jak to tam opisano, że nowy ziwug de-akaa w bhinie gimel obowiązkowo odbywa się w miejscu tabura (który teraz nazywa się haze) parcufa Galgalty.

Widzimy, że malchut de-rosz parcufa A’B znajduje się na miejscu tabura parcufa Galgalta, i zgodnie z tym widzimy zawsze, że malchut de-guf wyższego parcufa staje się malchut de-rosz niższego w stosunku do niego parcufa, czyli tabur wyższego staje się pe de-rosz niższego.

Pięć parcufim powinny wyjść jeden poniżej drugiego.

3) W ten sposób, pe de-tabur de-Galgalta staje się pe de-rosz A’B, a pe de-tabur de-A’B staje się pe de-rosz Sa’G, pe de-tabur de-Sa’G staje się pe de-rosz M’A, i pe de-tabur de-M’A staje się pe de-rosz Bo’N. W sumie pięć parcufim powinno wyjść jeden poniżej drugiego, w odwrotności do dziesięciu indywidualnych sfirot w każdym parcufie, wychodzących jedna powyżej drugiej.

Każdy parcuf wychodzi z malchut de-malchut wyższego.

4) Stąd widzimy, że otrzymujemy prawo, że przyczyną stworzenia każdego parcufa jest malchut de-malchut wyższego, ponieważ zostało wyjaśnione, że malchut de-guf w wyższym parcufie, która nazywa się taburem wyższego, jest to Stwórca dla parcufa, który idzie za nim. Jak na przykład na skutek wzniesienia tabura parcufa Galgalta w pe de-rosz Galgalty, on otrzymuje tam awijut bhiny gimel, na ziwug której tworzy się i wychodzi drugi parcuf, który nazywa się A’B. I ten tabur Galgalty jest malchut de-malchut Galgalty, ponieważ pe – jest to malchut, a tabur – jest to malchut de-malchut, jak powiedziano wyżej. I tak malchut de-malchut wyższego – jest to korzeń i Stwórca dla niższego.

Kolejność obłóczenia pięciu parcufim A’K jeden na drugiego.

5) Razem z tym zrozum kolejność obłóczenia pięciu parcufim A’K. Ponieważ pe de-rosz parcufa A’B znajduje się na miejscu tabura parcufa Galgalty (jak powiedziano wyżej w punkcie 3) i przedłuża się z dołu do góry, do pe de-rosz Galgalty, ponieważ tam określony jest główny poziom dziesięciu sfirot, które mają odniesienie do rosz A’B. Dlatego że tabur Galgalty wzniósł się tam i otrzymał awijut dla potrzeb swojego ziwuga (jak powiedziano wyżej, p.2). Dlatego mówimy, że dziesięć sfirot należących do rosz A’B, znajduje się tam i obłacza dziesięć sfirot de-toch Galgalty, czyli od pe do tabura, jak wyjaśniliśmy. W ten sposób, rosz parcufa Galgalty pozostaje otwartą, bez obłóczenia.

Przyczyna tego, dlaczego brakuje obłóczenia w rosz.

6) W ten sam sposób, dziesięć sfirot należących do rosz parcufa Sa’G, obłaczane jest na dziesięć sfirot de-toch de-A’B. I tak samo dziesięć sfirot należących do rosz parcufa M’A, obłaczane są na dziesięć sfirot de-toch parcufa Sa’G, i tak dalej w ten sam sposób. Z tego samego powodu, opisanego wyżej, przy omówieniu obłóczenia A’B na parcuf Galgalta, ponieważ przyczyna – jedna dla wszystkich. Ponieważ wszystkie wychodzą z powodu wzniesienia tabura wyższego w pe wyższego, i dlatego miejsce rozprzestrzenienia dziesięciu sfirot rosz niższego – na miejscu dziesięciu sfirot toch wyższego, czyli od pe do tabura. A od pe i wyżej każdego wyższego, zawsze pozostaje otwartym, bez żadnego obłóczenia.