1) „I powiedział Wszechmogący: „Niech będzie światło!”[1] Stąd zrozumiałym jest, że Stwórca wyjął te sadzonki i posadził je w innym miejscu. Wynika to z powiedzianego: „Niech będzie”[2].
Wyjaśnienie. Źródło Zo’N znajduje się w miejscu poniżej tabura A’K, gdzie panuje Malchut miary sądu, i nad nią było uczynione pierwsze skrócenie, żeby nie otrzymywać wyższego światła. I jeżeliby Zo’N pozostali w tym stanie, to oni nie mogliby otrzymać wyższego światła dla światów, tak samo jak i Malchut miary sądów w nich. Dlatego zabrał Stwórca Zo’N z ich miejsca Malchut miary sądu i posadził ich w Malchut, która jest połączona z Biną, będącą miarą miłosierdzia i zdolną otrzymać wyższe światło. W ten sposób Zo’N stali się również zdolni otrzymać wyższe światło dla światów[3].
I wiadomo, że sześć dni początków stworzenia – jest to sześć sfirot: HaGa’T NeH’I de-Z’A. „I powiedział Wszechmogący: „Niech będzie światło!” – mówi się o Hesed Z’A. Z powiedzianego: „I niech będzie światło” – w Z’A, czyli że otrzymał on wyższe światło, widać, że Stwórca zabrał Zo’N, które nazywane są sadzonki (kiełki), z miejsca Malchut miary sądu, i posadził je w miejscu Malchut połączonej z miarą miłosierdzia. Ponieważ w przeciwnym wypadku jak Z’A mógłby otrzymać wyższe światło, jak powiedziano o nim: „I powiedział Stwórca: „Niech będzie światło!” – przecież Malchut miary sądu niegodna otrzymać wyższe światło[4]?
2) „Niech będzie światło” – jest to światło, które już było. Przecież powiedziano: „I pojawiło się światło”, lecz nie powiedziano: „I pojawi się światło”.
Wyjaśnienie. Powiedziane: „Niech będzie światło” wskazuje, że „jud”, Malchut, wzniosła się w światło „jud-hej”, w Aba we Ima (Aw’I), zmniejszyło się „światło (оr)” Aba we Imy na skutek połączenia z „jud”, i stało się „powietrzem (awir)”, co wskazuje na poziom ruach, któremu brakuje poziomu Ga’R. I na to naprawienie wzniesienia Malchut w „jud-hej” wskazują trzy litery „jud-hej-jud”, czyli połączenie „jud” z „jud-hej”. I to – naprawienie prawej linii[5].
A następnie o naprawieniu lewej linii powiedziano: „I pojawiło się światło”, gdzie „jud”, połączona we właściwościach swoich z „powietrzem (awir)” Aba we Ima, ponownie wyszła stąd, i Ga’R powróciły w Aba we Ima, czyli „powietrze (awir)” ponownie stało się światłem (or), i powróciła właściwość Ga’R, jak i do zmniejszenia. I dlatego słowa: „I pojawiło się” wskazują na to, że powróciło światło, które już było wcześniej, zanim skróciło się w wypowiedzi: „Niech będzie światło”. Ponieważ po tym, jak wyszła „jud” z właściwości awir (powietrze), „powietrze (awir)” ponownie stało się światłem (or), jak i na początku, i nie ma tu dodatkowego światła.
3) Kiedy zobaczył Stwórca, że pokolenie grzeszników nie jest godne otrzymać światła, On ukrył je, jak powiedziano: „A grzesznikom będzie niedostępne światło”[6]. I ukrył je dla sprawiedliwych, i tylko dla sprawiedliwych, jak powiedziano: „Światło zasiane dla sprawiedliwego i radość – dla prostych sercem”[7]. „I powiedział Wszechmogący: „Niech będzie światło”. I o tym mówi się we fragmencie: „Kto obudził się od wschodu”[8].
Wyjaśnienie.Pięć razy światło wspomina się w opisaniu pierwszego dnia początku stworzenia: „Niech będzie światło!”, „I pojawiło się światło”, „I zobaczył Wszechmogący światło, że ono jest dobre, i oddzielił Wszechmogący światło”[9], „I nazwał Wszechmogący światło dniem”[10] – i one odpowiadają pięciu sfirot: HaGa’T Necach Hod. Trzy sfiry HaGa’T – są to trzy linie: prawa, lewa i środkowa[11]. „Niech będzie światło” – jest to prawa linia, gdzie Malchut wzniosła się w Binę i stworzyła ukończenie światła pod Hochmą, przy tym Keter z Hochmą pozostały na poziomie, a Bina, Tiferet i Malchut (Tu’M) wyszły i opuściły się z tego poziomu, i wtedy ten poziom uważa się właściwością Wa’K, i brakuje jemu Ga’R.
Następnie, kiedy powiedziano: „I pojawiło się światło”, ustawiła się lewa linia, w której Malchut wychodzi z Biny i powraca na swoje miejsce, i wtedy Bina i Tu’M ponownie wznoszą się na swój poziom i łączą się z Keterem i Hochmą. I wtedy Ga’R powracają na swój poziom, i tu wynika nieporozumienie, czyli kłótnia pomiędzy prawą i lewą linią, przy której one nie mogą świecić[12].
I wtedy wychodzi wypowiedź: „I zobaczył Wszechmogący światło, że jest dobre”, co jest naprawieniem środkowej linii, zmniejszającej Ga’R Hochmy lewej linii i podtrzymującej w ten sposób świecenie dwóch linii tak, żeby one świeciły jak jedna cała, lecz tylko, żeby prawa linii świeciła, jak właściwość jej, z góry w dół, a lewa świeciła wyłącznie z dołu do góry, i świecenie to nazywa się Wa’K de-Hochma.
I jest to naprawienie środkowej linii, zmniejszającej Hochmę, żeby świeciła tylko wyłącznie z dołu do góry, nazywane ukryciem światła Hochma, żeby świeciła ona wyłącznie sprawiedliwym, zdolnym otrzymywać świecenie Hochmy z dołu do góry. I to nazywa się zamknięciem światła dla grzeszników, dlatego że u grzeszników, którzy pragną przyciągnąć światło z góry w dół, w całości zaprzestaje świecenie z powodu naprawienia środkowej linii, która ukrywa światło, żeby ono nie mogło świecić z góry w dół.
I kiedy popatrzył Stwórca, środkowa linia, na te pokolenia grzeszników, które pragną przyciągnąć światło z góry w dół, co oddziela lewą linię od prawej i wzmacnia nieporozumienia, czyli wprowadza kłótnię pomiędzy prawą i lewą linią, On ukrył je. Innym słowami, zmniejszył Ga’R lewej linii, żeby ona nie mogła świecić z góry w dół, jak życzą sobie tego grzesznicy. I o tym powiedziano: „A grzesznikom będzie niedostępne światło” – to samo światło, które pragną otrzymać grzesznicy, było od nich zabrane. „I ukrył je dla sprawiedliwych” – dla tych, którzy zdolni otrzymać światło z dołu do góry.
Pięć liter imienia Elokim – jest to pięć sfirot KaHa’B Tu’M. A naprawienie prawej linii, w której Malchut wzniosła się w Binę i ukończyła ten poziom pod Hochmą, pozostawiając na poziomie wyłącznie dwa kli: Keter i Hochma, uważa się w stosunku do pięciu liter imienia Elokim, że dwie litery MI imienia Elokim pozostały na poziomie, a trzy litery ELE imienia Elokim wyszły z tego poziomu[13]. I dlatego nazywa się prawa linia imieniem MI.
I wypowiedź: „I powiedział Wszechmogący: „Niech będzie światło!” – jest to naprawienie prawej linii, które od strony pięciu liter imienia Elokim nazywa się MI, jak powiedziano: „Kto obudził się od wschodu”. MI, prawa linia, która nie może świecić z powodu poróżnienia, które powstało pomiędzy prawą i lewą linią, obudziła się i wzmocniła się by być zdolną świecić, od właściwości Tiferet, środkowej linii, która nazywa się wschód.
Innymi słowy, za pomocą środkowej linii, która zmniejszyła lewą linię, żeby ona świeciła wyłącznie z dołu do góry, powstało porozumienie pomiędzy nimi, prawą i lewą linią, i świecenie hasadim prawej linii ponownie powróciło na poziom. W ten sposób imię MI, prawa linia, obudziła się od wschodu, od środkowej linii.
4) „I zobaczył Wszechmogący światło, że dobre” – czyli On zobaczył działania grzeszników i ukrył je. Dlatego że: „i zobaczył Wszechmogący światło” – jest to środkowa linia, zmniejszająca lewą, żeby ta świeciła tylko z dołu do góry, i to uważa się ukryciem światła w celu zabrania go od grzeszników. „I zobaczył Wszechmogący światło, że dobre” – dobre dlatego, żeby ukryć je, i wtedy grzesznicy nie będą mogli dokonywać naruszenia za jego pomocą.
„I zobaczył Wszechmogący światło, że dobre” – żeby gniew nie był obecny w nim, czyli po tym, jak środkowa linia ukryła światło, wygasł gniew i uspokoiło się poróżnienie, które powstało pomiędzy prawą a lewą linią.
Powiedziano: „Że dobrze w oczach Stwórcy błogosławić Israel”[14], i to oznacza, że nie ma gniewu i sądów na Israelu (podczas błogosławieństwa). Jak również tu to oznacza, że nie ma gniewu i sądu. I potwierdza to koniec cytatu, gdzie powiedziano: „I oddzielił Wszechmogący światło od ciemności” – na skutek czego gniew zniknął. I to bez względu na to, że Stwórca połączył je razem (ciemność i światło).
Wyjaśnienie. Podział, który odbył się pomiędzy prawą linią, która nazywa się światłem, i lewą linią, która nazywa się ciemnością, jest naprawieniem, na skutek którego prawa linia świeci z góry w dół, a lewa świeci z dołu do góry, i wtedy one mogą świecić razem, nie sprzeciwiając się jedna drugiej.
I zanim odbył się podział między nimi, było między nimi poróżnienie, dlatego że one nie mogły świecić razem. A teraz, kiedy odbył się podział – znikło nieporozumienie i powstał pokój pomiędzy nimi, żeby świecić jako jedna całość.
5) Wyższe świecenie środkowej linii niezbędne jest dlatego, żeby mogło świecić światło Hochma, które ukryte, gdyż na skutek świecenia Hochmy otwiera się w niej radość wszystkiego. A środkowa linia – jest to prawa, razem z którą dopełnia się ustawienie praw, czyli świecenie lewej linii pełnej sądów, które nazywane są prawami. Innymi słowy, osnową środkowej linii jest świecenie hasadim od prawej, jednak w niej również zawarta i hochma od lewej linii.
Dlatego w niej obecna jest radość wszystkiego, jak w prawej tak i w lewej. Powiedziano o tym: „Jak wielkie dobro Twoje, które chronisz Ty dla lękających się Ciebie”[15] – jest to pierwsze światło, które Stwórca ukrył dla sprawiedliwych, dla tych lękających się grzechu. Jak powiedziano: „I był wieczór”[16] – od strony ciemności, „i był poranek” – od strony światła, i dzięki temu, że oni łączą się razem powiedziano: „Dzień jeden”.
Wyjaśnienie.Chociaż pierwsze światło było ukryte za pomocą środkowej linii, jednak nie było celem ukryć go w całości, a odwrotnie, chodziło o to, że za pomocą ukrycia to światło będzie mogło świecić sprawiedliwym, lękającym się grzechu, dlatego że oni strzegą siebie i przyjmują to światło tylko z dołu do góry.
Rzecz w tym, że doskonałość osiąga się tylko za pośrednictwem świecenia hasadim w prawej linii razem z Hochmą w lewej linii. I wtedy otwiera się radość wszystkiego w środkowej linii, łączącej je razem. I dlatego kończy się cytat słowami: „I był wieczór” – wychodzący od strony ciemności, czyli lewej linii, która nazywa się ciemność. „I był poranek” – wychodzący od strony światła, czyli prawej linii, która nazywa się światłem. I potem, jak one połączyły się razem dzięki środkowej linii, powiedziano: „Dzień jeden” – który jest cały doskonałością i jednością
6) Dlaczego mówi się o każdym dniu: „I był wieczór i był poranek”? Dlatego, żebyśmy wiedzieli, że nie ma dnia bez nocy i nocy bez dnia, i nie można oddzielić jednego od drugiego.
Wyjaśnienie. Prawa linia bez lewej uważa się właściwością Wa’K bez Ga’R. A lewa linia bez prawej nazywa się ciemnością, dlatego że światło Hochma lewej linii nie może świecić bez hasadim. W ten sposób jak w prawej linii, która nazywa się „dzień”, tak i lewej linii, która nazywa się „nocą”, nie ma doskonałości. I cała ich doskonałość zależy od połączenia ich razem, kiedy jedna dopełnia się drugą, i prawa linia dopełnia się światłem Ga’R, na skutek włączenia w nią lewej, a lewa linia może świecić dzięki włączeniu w nią właściwości hasadim prawej linii.
Nie ma dnia bez nocy, dlatego że bez lewej linii brakuje właściwości Ga’R prawej linii, która nazywa się dzień. I nie ma nocy bez dnia, dlatego że lewa linia bez prawej w ogóle nie może świecić. I dlatego one powinny zawsze włączać się jedna w drugą. I niemożliwym jest oddzielić jednej od drugiej, ponieważ jeżeli je oddzielić, to one w ogóle nie mogą świecić (zaczynają po prostu gasnąć).
7) W tym dniu, w którym wyszło pierwsze światło, ono rozprzestrzeniło się we wszystkie dni początku stworzenia, przecież o nich wszystkich powiedziano – „dzień”. Czyli rozprzestrzenienie pierwszego światła nazywa się dniem, i ponieważ to rozprzestrzenienie światła odbywało się we wszystkie dni początku stworzenia, o nich wszystkich powiedziano „dzień”.
Widać to nawet z tego, że powiedziano „poranek” o wszystkich dniach początku stworzenia, i porankiem nazywa się tylko i wyłącznie od strony pierwszego światła, włączonego w niego. Innymi słowy, „poranek” wskazuje na początek zejścia światła, czyli na pierwsze światło.
Pierwszy dzień, wskazujący na Hesed Z’A, rozprzestrzenia się razem ze wszystkimi dniami, i wszystkie one włączone w niego. I to pokazuje nam, że nie ma podziału pomiędzy sześcioma dniami początku stworzenia, czyli HaGa’T NeH’I de-Z’A, i wszystkie one są jedną całością.
8) „I powiedział Stwórca: „Niech będzie światło!” – co oznacza, że odbywa się rozprzestrzenienie w dół tego światła. I u tych aniołów, które były stworzone w pierwszym dniu, jest miejsce dla istnienia w prawej stronie[17].
9) „I zobaczył Stwórca (et) światło, że dobre”. Słowo „et” niezbędne jest, żeby wziąć pod uwagę i połączyć lustro, które nie świeci, czyli nukwę, z lustrem, które świeci, z Z’A, o którym powiedziano: „że dobre”. Innymi słowy, słowo „et” potrzebne do tego, żeby wziąć pod uwagę, że również i Malchut włączona w powiedziane „że dobre” razem z Z’A. Słowo „et” wskazuje na włączenie i wzięcie pod uwagę tych aniołów, które wychodzą od strony tego światła – i o nich powiedziano: „że dobre”. I wszystkie one świecą pierwszym światłem, czyli od światła pierwszego dnia, przebywając w doskonałości.
[1] Tora, Bereszit, 1:3.
[2] Patrz Zohar, Bereszit, cz.2, p.147-164.
[3] Patrz Zohar, Bereszit, cz.1, p.3.
[4] Patrz Zohar, Bereszit, cz.2, p.147.
[5] Patrz Zohar, Bereszit, cz.1, p.31.
[6] Pisma, Hiob, 38:15.
[7] Pisma, Psalmy, 97:11.
[8] Prorocy, Izajasz, 41:2.
[9] Tora, Bereszit, 1:4.
[10] Tora, Bereszit, 1:5.
[11] Patrz „Wprowadzenie w Sulam”, p.33.
[12] Patrz „Wprowadzenie w Sulam”, p.34.
[13] Patrz „Wprowadzenie w Sulam”, p.14.
[14] Tora, Bemidbar, 24:1.
[15] Pisma, Psalmy, 31:20.
[16] Tora, Bereszit, 1:5.
[17] Patrz Zohar, Bereszit, cz.2, p.153.