Księga Skromności – Akademia Kabały

Safra de-cniuta to jedna z części księgi Zohar. Tekst uzupełniony jest o komentarz Sulam, którego autorem jest Jehuda Aszlag, znany również jako Baal Sulam.

PROLOG

Kto jest skromny według Księgi? Powiedział rabbi Szymon: pięć części jest w wielkim pałacu, i one napełniają całą ziemię. Powiedział rabbi Jehuda: w kim jest to błago największe ze wszystkich. Powiedział rabbi Szymon: tak, jest tak dla tego, kto wszedł i wyszedł. A dla tego, kto nie wszedł i nie wyszedł, tak nie jest.

Jest to podobne do człowieka, który żył w górach i nie znał życia w mieście. Siał pszenicę i jadł pszenicę. Któregoś dnia przyjechał do miasta. Podali mu wspaniały chleb. Zapytał człowiek: a co to? Powiedzieli: to jest chleb do jedzenia. On jadł, i było to bardzo smaczne dla jego podniebienia. Powiedział: z czego zrobiono to? Powiedzieli: z pszenicy. Następnie podali mu ciasta z masłem. Zjadł je i spytał: a to, z czego zrobiono? Powiedzieli: z pszenicy. Następnie podali mu królewskie dania, przyrządzone z ciasta z masłem i miodem. Zapytał: a to, z czego zrobiono? Powiedzieli: z pszenicy. Powiedział: zaprawdę, posiadam to wszystko, gdyż jem istotę tego wszystkiego, przecież istota – pszenica! I ponieważ, mając tą wiedzę, on nie poznał przysmaków świata, były niedostępne dla niego.

Dlatego ten, kto ogranicza się ogólnym, nie zna wszystkich tych przysmaków, które wychodzą z tego ogólnego.

Sulam

1) Pyta: Kto jest skromny według Księgi? Powiedział rabbi Szymon: pięć części (pirkin/prakim) jest w wielkim pałacu (ejchal) i one napełniają całą ziemię (ara/arec). Powiedział rabbi Jehuda: w kim jest cała mądrość (hochma) (dosł. „od całej mądrości”), to błago (chanej/towim) największe ze wszystkich,i nie potrzebuje więcej nauki. Powiedział rabbi Szymon: tak, jest tak dla tego, kto wszedł w mądrość i wyszedł z niej z pokojem (be-szalom), i widzi tu całą mądrość w całości, a dla tego, kto nie wszedł w mądrość i nie wyszedł z pokojem, tak nie jest.

Interpretacja [słów rabbi Szymona] jest następująca:

Wchodzący w Pałac Mądrości i wychodzący z niego z powodu wady (pgam) [swojej], nie uważany [jest za tego, kto] wszedł i wyszedł, ponieważ wyszedł nie ze swojej woli (racion, „życzenia”), lecz został stamtąd wyrzucony z powodu nieprawości. Lecz ten, kto jest nienaganny i wyszedł z tego pałacu świadomie (mi-daato, „z własnej wiedzy”) i z własnej woli, jak wchodzi człowiek do swojego domu i wychodzi [z niego], tam on – w domu, jak syn, i Szechina otwiera mu wszystko upragnione i ukryte, i nic przed nim nie ukrywa – tego uważa się [za tego, kto] wszedł i wyszedł.

2) Jest to podobne do człowieka, który żył (dosł. „życie którego było”) w górach i nie znał życia w mieście (dosł. „mieszkających w mieście”). Siał pszenicę i jadł pszenicę. Któregoś dnia przyjechał do miasta. Podali mu wspaniały chleb. Zapytał człowiek: a co to? Powiedzieli: to jest chleb do jedzenia. On jadł, i było to bardzo smaczne dla jego podniebienia (dosł. „smak dla podniebienia”). Powiedział: z czego zrobiono to? Powiedzieli: z pszenicy. Następnie podali mu ciasta z masłem. Zjadł je i spytał: a to, z czego zrobiono? Powiedzieli: z pszenicy. Następnie podali mu królewskie dania, przyrządzone z ciasta z masłem i miodem. Zapytał: a to, z czego zrobiono? Powiedzieli: z pszenicy. Powiedział: zaprawdę, posiadam to wszystko, gdyż jem istotę (ikara/ikar) tego wszystkiego, przecież istota – pszenica! I ponieważ, mając tą wiedzę, on nie nauczył się przyrządzać takich przysmaków i nie poznał przysmaków (dosł. „od przysmaków”) świata, były niedostępne dla niego.

Dlatego ten, kto ogranicza się ogólnym, [ogólnymi wskazówkami] Mądrości, nie zna wszystkich tych przysmaków, które wychodzą z tego ogólnego.

ROZDZIAŁ 1

Uczyliśmy: księga skromności – księga równoważenia na wadze: dopóki nie były zrównoważone, nie patrzyły twarzą w twarz, i umarli pierwsi królowie, i nie było zbroi, i ziemia anulowana, dopóki Głowa, Pożądanie wszystkich pożądań, nie zapewniła drogocennego obłóczenia i nie przekazała go w dziedzictwie.

Waga ta zawieszona w miejscu, gdzie jej nie było. Zrównoważone były przez nią te, których nie było. Stoi Waga ta w Ciele, i nie ma połączenia, nie ma manifestacji. Za jej pomocą były podniesione i za jej pomocą wznoszą się ci, co nie byli, i byli, i będą.

Ukryty wewnątrz ukrytego ustawiony i przebywa w Czaszce jednej, Kryształową Rosą wypełniony. Cienka Warstwa Powietrza oczyszcza się i zamyka. Te, które Czysta Wełna, i one zrównoważone Wagą. Pragnienie Pragnień otwiera się modlitwami niższych. Patrzy otwarte, które nie drzemie i obudzone zawsze. Nadzór nad niższymi – w nadzorze Światła z góry. Dwa otwory Trzymającego Miejsce[1] – on budzi Ducha we wszystkim.

„Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię”. Sześć. „Na początku” – nad nimi, oni wszyscy z dołu, i od siedmiu, którzy w Czaszce, opuszczają do Niego drogocenne z drogocennych. Druga zaś „ziemia” – nie liczy się, jak uczyliśmy, ponieważ od tej zepsutej pochodzi, jak napisano: „od ziemi, którą przeklął Bóg”.

„Była bezkształtna (bezforemna) i chaotyczna, i ciemność nad powierzchnią otchłani, i duch Boży, szybował nad powierzchnią wód”. Trzynaście zwisa z trzynastu, co Jego najcenniejsze z najcenniejszych.

Sześć tysięcy lat zwisa od sześciu pierwszych. Siódma – nad nimi, i wzmacnia tylko je. I wszystko w ciągu dwunastu godzin zniszczone będzie, jak napisano: „była pusta i chaotyczna” i dalej. Trzynasta przywróci je Miłosierdziem, i ponownie staną, jak na początku, i ustawi (stabilnie) wszystkie te sześć, jak napisano: „stworzył”, a następnie napisano: „była”, ponieważ, oczywiście, była. I, wreszcie, „bezkształtna i chaotyczna, i ciemność”, „i wywyższony będzie tylko Pan w tym dniu”.

Znakiem wybity na obraz Węża długiego, i on rozprzestrzenił się tu i tu: ogon – w głowie, głowa łączy się z barkami. On przechodzi, gniewa się, strzeże i ukrywa. W jednym z tysiąca małych mórz jego naprawieniami otwiera się nadzór. Płetwa w jego udziale. Rozbita głowa jego w wodach wielkiego morza, jak napisano: „rozbiłeś Ty głowy węży na wodach”. Były dwa – i ponownie pozostał jeden. „Węży” napisano nie w pełni. „Głowy”, jak mówisz ty: „nad głowami zwierząt – podobnie do sklepienia”.

„I powiedział Bóg: niech będzie światło. I było światło”, jak napisano: „ponieważ On powiedział – i będzie” sam z siebie. A następnie ponownie stały się jedną. Jud-hej-waw-jud – jud-hej-waw, a ostatnia jud – Szechina z dołu, podobnie jak hej – Szechina, i były zrównoważone na jednej Wadze.

„I uciekały zwierzęta, i wracały”, jak napisano: „i zobaczył Bóg światło, że dobre”. „Powiedzcie sprawiedliwemu, że dobry”. Ten na Wadze wznosi się, pierwsze – same z siebie, i ponownie stały się jak jedno: Siostra i Przyjaciel połączeni ze sobą w jud i hej, wieńce zakochanych w objęciach.

Sześć pochodzi z gałęzi od korzenia Ciała. Język wypowiada wielkie. Język ten ukryty pomiędzy jud i hej, jak napisano: „ten powie: Pan ja, a ten będzie nazywany imieniem Jakow, a ten napiszę ręką swoją: Pan, i będzie nazywany imieniem Israel”, właśnie imieniem. „Ten powie: Pan ja” – Siostra, i wszystko to powiedziano w jud-waw-hej, wszystko włączone w Język ukryty w Matce, ponieważ poprzez niego ona otworzyła się, i on wyszedł z niej. Ojciec siedzi w Głowie, Matka – w środku, i ona ukryta stąd i stąd. Biada temu, kto odsłania ich nagość!

„I powie Bóg: będą światła na sklepieniu nieba”. Panuje Mąż nad Żoną, jak napisano: „i sprawiedliwy – osnowa świata”. Jud zaczęła świecić w dwóch, i poczęła Żona od Światła jej. Zjednoczyła się sama ze sobą jud, na swoich poziomach wznosząc się do wyższego wyższego. Zaćmiona Żona, i zaczyna Matka świecić, i Wrota swoje otwiera. Teraz przychodzi Klucz, który zawiera w sobie sześć, i zamyka wejście, z dołu łącząc się z tą i z tamtą. Biada temu, kto otwiera to wejście!

Sulam

3) Rozdział pierwszy. Uczyliśmy: księga skromności (cnijuta/cniut) – księga równoważenia (de-szakil/ha-szokel) na wadze (matkela/meaznim, od leazen – zrównoważyć, doprowadzić do równowagi). Innymi słowy, ta księga mówi o równoważeniu świateł na wadze (meaznim), i nazywa się Księgą Skromności z tego powodu, że ta Hochma, co na wadze, świeciła tak: z dołu do góry, a to droga skromności, i w tym tajemnica (sod) [słów] „a u skromnych – mądrość”[2], ponieważ dopóki nie osiągnęły równowagi, nie patrzyły prawa i lewa [linia], zachar i nekewa, twarzą w twarz, i umarli pierwsi Królowie, i nie było zbroi, i ziemia, Malchut, anulowana (itbatlat/nitbatla)…

Jak wiadomo, świat nie mógł istnieć (lehitkaem, „utrzymać się”), dopóki nie było współpracy (szitef) miary miłosierdzia (rachamim) i sądu (din). I to oznacza, że Malchut, będąca miarą sądu, wzniosła się w Binę, miarę miłosierdzia. One zjednoczyły się we współpracy, i wtedy świat mógł utrzymać się. I w wyniku wzniesienia Malchut w Binę podzielił się (niwka) każdy poziom na dwie połowy, na:

Keter i Hochmę, które były nad Malchut i pozostały na poziomie oraz
Binę, Tiferet i Malchut, które były uszkodzone (nifgamu) w wyniku wzniesienia Malchut i wyszły z poziomu.

I tak zdarzyło się na wszystkich poziomach (szczegółowo patrz wyżej w Bereszit-1[3]). I tym został ustawiony katnut (mały stan) na każdym poziomie.

A podczas gadluta[4] (dużego stanu) zachodzi ziwug A’B-Sa’G de-A’K, który ponownie opuszcza Malchut z Biny na jej miejsce z dołu, i oczyszczają się (nitcharu) trzy sfiry, Bina i Tu’M, od wady (pgam) [spowodowanej] sądem, który jest w Malchut, i ponownie wznoszą się na swój poziom, i stają się tam lewą linią poziomu, a Keter i Hochma – prawą. I wtedy zostały ukończone dwie części wagi tak, że Keter i Hochma, prawa [linia] poziomu, stały się kielichem zasług, a Bina i Tu’M, które stały się lewą [linią] poziomu – kielichem winy. I kielichem winy one nazywają się dlatego, że stąd opuszcza („przedłuża”) się światło lewej linii z góry w dół, a to korzeń wszelkiego rodzaju winy (dosł. „wszelkich win” – w l.m).

I tak wyjaśniliśmy, czym są kielichy wagi: prawa linia nazywa się kielichem zasług, a lewa linia nazywa się kielichem winy. Równoważenie na wadze zachodzi za pośrednictwem masachu de-hirik, co w środkowej linii, który zmniejsza lewą linię do Wa’K de-Hochma, czyli [ogranicza ją tak], żeby ona świeciła tylko z dołu do góry (patrz wyżej w rozdziale Lech Lecha, list 13, [akapit rozpoczynający się] od słów „A teraz wyjaśnimy…”, a także [akapit rozpoczynający się] od słów „I dlatego…”), a sam masach de-hirik nazywa się „językiem (laszon) wagi”, ponieważ dzięki jego sile oba kielichy są zrównoważone, ponieważ zanim świecenie Hochmy lewej linii zmniejszyło się do Wa’K, było większe niż prawej, i była ona z nią w sporze (machloket), i pragnęła zlikwidować ją. Za pośrednictwem masachu de-hirik, który zmniejszył Hochmę do Wa’K, powstała pomiędzy nimi równowaga, i wtedy one zjednoczyły się i połączyły ze sobą.

I powiedziano o tym (niżej, patrz Pkudej, p.683): „zrównoważeni na wadze mąż (dhar) i żona (nukwa) ze sobą, i to nazywa się, że zrównoważeni oni”, gdzie mąż – jest to prawa linia, a żona – lewa linia, i dlatego napisano: „na wadze ułożeni (dosł. „podniesieni”)”[5], gdyż dzięki masachowi de-hirik lewa linia świeci tylko w stanie Wa’K de-Hochma, czyli tylko z dołu do góry.

„Wszyscy ci, którzy zrównoważeni pomiędzy sobą, jeden nie waży więcej, niż drugi, lecz wznoszą się, łącząc się ze sobą”, ponieważ, jak powiedziano wyżej, masach de-hirik równoważy dwa kielichy tak, żeby one były zrównoważone, i żeby lewa nie przeważała nad prawą (dosł. „nie była większa, niż prawa”), i wtedy one łączą się.

I powiedziano w Księdze Stworzenia[6] (Sefer Jecira): „trzy Matki: Alef, Mem, Szin”[7], i to trzy linie: woda (maim), ogień (jesz), wiatr (ruach). „Osnowy (jesodot) – kielich zasług i kielich winy, a język [wagi] równoważy je”:

woda – jest to Keter i Hochma, co w prawej linii, kielich zasług,
ogień – jest to Bina i Tu’M, co w lewej linii, kielich winy, a
masach de-hirik, co w środkowej linii – jest to język wagi, który równoważy je oba, żeby jeden nie przeważał (dosł. „nie był większy”) od drugiego.

I wtedy one łączą się ze sobą i patrzą jedna na drugą twarzą w twarz (panim be-panim, PbP). Twarz oznacza łaskę (szefa, „obfitość”), którą przekazują (haszpiim) sobie nawzajem: prawa przekazuje lewej hasadim, a lewa przekazuje prawej Hochmę.

I powiedziano: dopóki nie były zrównoważone, czyli zanim wynikł masach de-hirik środkowej linii, który równoważy prawą i lewą [za pomocą] środkowej linii tak, żeby jedna nie była większa od drugiej, one nie patrzyły twarzą w twarz, [nie znajdowały się w stanie „panim be-panim”], i nie przekazywały nic jedna drugiej, ponieważ lewa linia była większa niż prawa, gdyż rozprzestrzeniała się z góry w dół, i dlatego one znajdowały się w stanie „plecami do pleców” (achor be-achor, AbA), czyli były w sporze, i były ustawione do siebie swoją odwrotną stroną (achor).

I z tego powodu umarli pierwsi królowie, siedem niższych sfirot (Za’T) świata Nekudim. Kiedy podczas gadluta odbył się ziwug A’B-Sa’G de-A’K, i Malchut ponownie opuściła się z Biny na swoje miejsce z dołu, Bina i Tu’M powróciły na swój poziom i stały się lewą linią, weszło w nie światło Hochma, i tak, wtedy Hochma zaczęła świecić z góry w dół, z Acilut w BE’A, i [dlatego] życzenia rozbiły się i zmarły (patrz Wprowadzenie w mądrość kabały (ptichah le-khochmat ha-kabbalah, p.90 oraz w TES, cz.7, str. 429, od słowa „Domieszki (ha-sigim)”). I to [stało się] dlatego, że nie było u nich zbroi, czyli ochrony (zijun), i ziemia anulowana, podczas wzniesienia Malchut, nazywanej ziemią, w Binę, otrzymała od niej ochronę dla nich, lecz z powodu świecenia A’B-Sa’G została całkowicie anulowana, ponieważ opuściła się na swoje miejsce z dołu, a kli Biny i Tu’M w pełni oczyściły się ([jakby w rezultacie omycia] nitcharu) i mogli przekazywać Hochmę z góry w dół, i nie było nikogo, kto mógłby dać im zbroję, czyli ochronić je w ten sposób, żeby one przekazywały [ją] tylko z dołu do góry. I dlatego, jak tam napisano, siedmiu króli rozbiło się i zmarło.

4) …dopóki Głowa (rosz), Pożądanie (kisufa/hemda) wszystkich pożądań, rosz nukwy Atika, nazywana Głową Niepoznawalnego (rejsza de-lo itjada, RaDL’A), nie zapewniła drogocennego obłóczenia im i nie przekazała w dziedzictwie wszystkim parcufim Acilut.

Dlatego żeby środkowa linia mogła obudzić w sobie masach de-hirik, który wyrównuje świecenie dwóch linii, prawej i lewej, pomiędzy sobą, żeby one świeciły jedna drugiej, była potrzebna pomoc z góry – przecież po tym, jak Malchut już opuściła się z Biny, trzy kli, Bina i Tu’M, przedstawiające sobą lewą linię, oczyściły się (nitcharu) od wszelkiego zepsucia. I jeżeli tak, to jak mogła środkowa linia ponownie zmniejszyć lewą linię siłą swojego masachu de-hirik, czyli do stanu, jak przy wzniesieniu Malchut w Binę (patrz w rozdziale Lech Lecha, str. 13, od słów „I zostało wyjaśnione wyżej”[8])?

I dlatego RaDL’A zbudowała siebie tak, że Malchut nigdy już nie opuści się z jej Biny, i [dlatego] nie ma w niej stanu czystości (tahara) lewej linii. I nazywa się ona Głową Niepoznawalnego dlatego, że nie jest jej znane świecenie Hochma, i jest ona cała prawą, hasadim. I z tego powodu również i u niższych słabnie (nichlasz) siła lewej, i środkowa linia może ją zmniejszyć. A hasadim z RaDL’A przyciąga się do środkowej, i wychodzą one dzięki jej masachowi de-hirik. One nazywają się „drogocenne obłóczenia/chwały”, ponieważ dzięki środkowej linii, która je przyciąga, w nie obłacza się świecenie Hochma, co w lewej, i wtedy ona może świecić.

I powiedziano o tym: Dopóki Głowa, Pożądanie wszystkich pożądań, nie zapewniła drogocennego obłóczenia – czyli ustawiła siebie w ten sposób, że Malchut nigdy nie opuszcza się z jej Biny, dzięki czemu środkowa linia przyciąga od niej „drogocenne obłóczenia” dla Hochmy, co w lewej linii, i nie przekazała go, czyli tej siły, w dziedzictwie tym parcufim, co poniżej niej – i teraz Malchut nie wyjdzie z Biny w stanie Ga’R ani na jeden poziom (patrz Prolog księgi Zohar, od słów „I przyczyna”). I ponieważ u środkowej linii jest ta pomoc od RaDL’A, ona może teraz zmniejszyć lewą linię masachem de-hirik tak, żeby ta świeciła tylko z dołu do góry, czyli jako Wa’K de-Hochma, i wtedy waga prawej i lewej staje się równa, i one obie łączą się i patrzą (maszgichim, dosł. „nadzorują”) na siebie panim be panim.

5) Waga ta zawieszona w miejscu, gdzie jej nie było, w Głowie Starożytnego (atik), który zbudowany tak, że Malchut nigdy nie opuszcza się z jego Biny i to – korzeń wagi. I takie naprawienie było ustawione w rosz każdego poziomu (patrz poprzedni punkt), dlatego ustalono, że zawieszona ona [dokładnie] tam. Zrównoważone były przez nią te zbroje, których nie było, czyli siedmiu królów, którzy umarli z tego powodu, że nie było u nich ochrony – „zbroi”, która daje im tą siłę (mi-koach, „od siły”), którą korzeń wagi daje rosz każdego poziomu. I istota (ecem) w tym, że stoi waga ta w Ciele (guf), w środkowej linii, Tiferet, gdzie znajduje się (meciut, „[ma] istnienie”) sąd (din) masachu de-hirik. I u tego sądu nie ma połączenia z wagą, i nie ma manifestacji (nira, „widoczności”) w wadze, ponieważ jeżeli byłby on zamanifestowany („widoczny”), przestałby istnieć również Wa’K Hochmy, lecz on postępuje tak, że zmniejsza lewą linię, chociaż w niej nie jest przejawiony. Za jej pomocą, wagi, były podniesione światła lewej linii z dołu do góry, i za jej pomocą wznoszą się ci, co nie byli, i byli, i będą.

Waga zawieszona w rosz każdego poziomu, manifestuje się jako [stan] „nie byli”, ponieważ jest zawieszona w miejscu, które nie jest miejscem Malchut i jej sądu, lecz ona była ustawiona tam dlatego, żeby ustawić niższych, czyli dać siłę środkowej linii, co w guf, i waga, która stoi w Ciele (guf), każdego poziomu, manifestuje się jako [stan] „i byli”, gdyż w haze Tiferet znajduje się („istnieje”) masach de-hirik. A waga, która stoi w ukończeniu (sijum) poziomu, czyli w wieńcu (ateret) Jesod, będącym środkową linią NeH’I, manifestuje się jako [stan] „i będą”, gdyż sąd masachu de-hirik otwiera się tylko w ateret Jesod po odcięciu (krita) napletka (orla), a mówi się o nim w czasie przyszłym dlatego, że ona [waga] otwiera się w nim w wyniku naprawienia (tikun).

6) Ukryty (sitra, BS: seter) wewnątrz ukrytego ustawiony i przebywa (izdaman/nizdamen, „zdarza się”, „występuje”) w Czaszce (galgalcie) jednej, keterze A’A, Kryształową Rosą (tala de-bdolacha/tal ha-bdolach) wypełniony[9], zamkniętą Hochmą A’A. I wychodzi, że Hochma A’A, pierwsze ukrycie, wyszła i została zbudowana wewnątrz keteru A’A, drugiego ukrycia, i w ten sposób wychodzi (nizdamen, „okazuje się”), że świecenie Pierwszej Rosz, nazywanej RaDL’A, świeci niższym. Cienka Warstwa Powietrza (kruma de-awira/krum szel ha-awir), co pomiędzy Czaszką (galgalta) i zamkniętą Hochmą, oczyszcza się i zamyka[10]. Te włosy głowy (searot rosz) A’A, które nazywają się„Czysta Wełna” (amar/cemer nake) i one zrównoważone (taljain/tlujot) Wagą. Pragnienie Pragnień (raawa de-raawin/racon ha-reconot)[11] otwiera się w Czole (mecach) A’A modlitwami niższych. Patrzy otwarte Oko, które nie drzemie i obudzone zawsze w wyniku naprawienia w Oczach (ejnaim) A’A. Nadzór (aszgachuta/haszgacha, „kontrola”) nad niższymi parcufim– w nadzorze, czyli zależy (taluj) od kontroli ze strony światła z góry, światła A’A. Dwa otwory Trzymającego Miejsce (pardaszka), czyli Nosa (hotem)– on budzi Ducha życia we wszystkim.

BS: [aramejskie słowo] pardaszka, lub pardaksza, oznacza „zastępujący władcę” (patrz Megila, 12-A).

Po wyjaśnieniu, że Waga jest zawieszona w rosz Atika, nazywanej RaDL’A, gdzie znajduje się korzeń, a sama Waga stoi w guf Atika, jak powiedziano [w p.5]: „stoi waga w tym guf”, [Zohar] daje wyjaśnienie dotyczące samej wagi, stojącej w guf Atika, czyli w jego HaGa’T NeHI’M. Lecz i same HaGa’T NeHI’M Atika również ukryte (neelamim – „nieznane”, „ukryte”) i otwierają się [tylko] za pośrednictwem obłóczenia ich w A’A, tworząc w nim siedem naprawień, nazywanych siedmioma naprawieniami Czaszki (galgalty).

I również powinieneś wiedzieć, że chociaż powiedzieliśmy, że Waga ta stoi w Tiferet guf, gdzie Hochma obłacza się w hasadim w równej mierze, i świeci Hochma w odpowiadającej jej pełni (szlimut), jednak wszystko to odnosi się tylko do samego pojawiania się („wyjścia”) Hochmy, lecz Hochma w pełni jeszcze nie otwiera się i nie świeci tam, lecz [świeci ona] tylko w NeH’I guf. Zatem miejsce wyjścia Hochmy [znajduje się] w HaGa’T, gdzie ona jest jeszcze ukryta (mechusa), a miejsce otwarcia świecenia Hochmy [znajduje się] w NeH’I, a w istocie – w Malchut, która włącza w siebie NeH’I.

Dlatego każdy poziom dzieli się na trzy części, na które ukrycie wskazują (merumazim) trzy litery mem-lamed-cadi [słowa] „celem” (CLM dosł. „obraz”):

miejsce, gdzie zawieszona jest waga – [ukryta] mem de-CeLe’M, i to Głowa (rosz);
miejsce wyjścia Hochmy nazywa się lamed de-CeLe’M, i to HaGa’T;
miejsce otwarcia świecenia Hochma nazywa się cadi de-CeLe’M, i to NeHI’M.

I wszystkie one włączają się jedna w drugą tak, że jest MaLa’C (mem-lamed-cadi) de-mem, jest MaLa’C de-lamed, i jest MaLa’C de-cadi, i w ten sposób jest MaLa’C w HaGa’T Atika i MaLa’C w jego NeH’I.

I w tym jest istota siedmiu naprawień Czaszki (galgalty), stworzonych za pomocą HaGa’T NeH’I Atika w ten sposób, że od HaGa’T jego świeci wewnętrzna [część] (pnimit) rosz A’A, i to trzy naprawienia: Czaszka (galgalta), Zamknięta Mądrość (hochma stima) i Cienka Warstwa Powietrza (kruma de-awira), a od NeH’I Atika świecą cztery naprawienia, co w zewnętrznej [części] (hiconijut) rosz A’A: Czysta Wełna (amar nake), Czoło (mecach), Nadzór Oczu Jego (pkicho ejnin, dosł. „otwarcie oczu”, „zrozumienie”) i dwa otwory Trzymającego Miejsce (nukwej de-pardaszka), czyli Nos (hotem).

W Czaszce (galgalta) jednej, Keterze A’A, świeci Hesed Atika, i to pierwsze naprawienie (tikun), mem de-CeLe’M, w HaGa’T Atika.

Kryształową Rosą wypełniony – Hochmą, gdzie świeci Gwura de-Atik, i to drugie naprawienie, cadi de-CeLe’M w HaGa’T Atika.

Cienka Warstwa Powietrza oczyszcza się i zamyka Hochmę A’A, żeby ta nie otworzyła się od niego na zewnątrz, i tam świeci Tiferet Atika, środkowa linia. I to – trzecie naprawienie, lamed de-CeLe’M w HaGa’T Atika, gdzie stoi Waga.

Oczyszcza się i zamyka, ponieważ będąc środkową linią i lamed de-CeLe’M, ona łączy obie linie ze sobą. [W ten sposób] Hochma obłacza się w „drogocenne obłóczenie” (lewusz ikar) hasadim i może świecić w pełni (szlimut). Oczyszcza się, ponieważ hej wychodzi z jej Powietrza (awir) i ponownie staje się Światłem (or) (patrz Bereszit-1, 45), gdyż dzięki Wadze, która [stoi] w niej, dopełnia się światło Hochma. Lecz razem z tym ona i zamyka, ponieważ nie narusza („nie zatrzymuje”) zamkniętej Hochmy A’A z wyżej wymienionego powodu. Czyli chociaż waga stoi w HaGa’T, jednak tam znajduje się wyłącznie miejsce wyjścia Hochmy, lecz nie miejsce jest otwarcia. Otwarcie Hochmy [zachodzi] tylko w NeH’I. Dlatego, chociaż światło Hochma było oczyszczone i dopełnione, pozostała tam Hochma ukryta (zamknięta) pod tą cienką warstwą (kruma, dosł. „powłoką”) [powietrza].

I z tego powodu konieczne było, żeby NeHI’M Atika, gdzie jest miejsce otwarcia Hochmy, świeciły jeszcze czterema naprawieniami w A’A, i wtedy Hochma otworzyła się w ostatnim naprawieniu, nazywanym Nos (hotama/hotem), czyli w Malchut. I już wiesz, że również w NeHI’M jest MaLa’C, i dlatego są dwa stany Necach i Hod:

Necach i Hod ukryte (nistarim), które są mem de-CeLe’M, co w cadi. I to dwa naprawienia – Czysta Wełna, czyli dwoje czyli Czoło Uszu (udnin), i Pragnienie Pragnień (raawa de-raawin), (mecach), a Czoło – jest to środkowa linia pomiędzy dwoma liniami (dosł. „w obu uszach”).
Necach i Hod otwarte (ha-nigalim), które są lamed de-CeLe’M, co w cadi, gdzie zaczyna się otwarcie, nazywane „patrzy otwarte, które nie drzemie”.

I czwarte naprawienie – to dwa otwory Trzymającego Miejsce (nukwej de-pardaszka), gdzie świeci Jesod i Malchut Atika, i to cadi de-CeLe’M, co w cadi, i dlatego tam miejsce otwarcia Hochmy. I pamiętaj, że w ten sposób MaLa’C z konieczności są podzielone pod wpływem (dosł. „siłą”) Wagi, miejsce powieszenia której znajduje się w mem, miejsca stania – w lamed, i tam ona nadal ukryta, a miejsce jej otwarcia – w cadi.

Te, które Czysta Wełna, zrównoważone Wagą – to Włosy (searot) A’A, które wznoszą się i rosną (tzomim) od dwóch Uszu (udnin) A’A, w których świecą ukryte Necach i Hod Atika, przedstawiające sobą stan mem de-CeLe’M de-cadi. Jud w nich nie wychodzi z Powietrza, i to Powietrze, które [znajduje się] w mem, nazywa się Czystym Powietrzem (awira dachia), i dlatego te Włosy nazywają się Czystą Wełną.

I okazuje się, że, ponieważ Hochma tam nie otwiera się, Necach i Hod, prawa i lewa, zrównoważone pomiędzy sobą, ponieważ w miejscu, gdzie otwiera się Hochma, ona wydłuża i staje się większa niż prawa linia, i wtedy środkowa linia powinna je zrównoważyć siłą masachu de-hirik, żeby one przebywały w równowadze. Lecz tu, w ukrytych Necach i Hod, w lewej linii również świeci tylko hasadim, i dlatego one zrównoważone, o czym mówi się: zrównoważone Wagą, i to oznacza, że Hod w nich nie jest dłuższy niż Necach. I o tym powiedziano (w Idra Rabba, Naso, l. 128-B) „i nie wychodzi ani Pasmo z Pasma (włosów), ani z Włosa Włos”[12], i to – czwarte naprawienie.

Pragnienie Pragnień otwiera się modlitwami niższych – mówi się o Czole (mecach) A’A, gdzie świeci Jesod Atika, środkowa linia jego ukrytych Necach i Hod. I z powodu świecenia Jesod Atika tam Czoło (mecach) wyswobadza się spod Włosów, które są siłami Sądu i w nim otwiera się Pragnienie Pragnień. I to – piąte naprawienie.

Patrzy otwarte Oko, które nie drzemie i obudzone zawsze – to Oczy A’A, gdzie świecą otwarte Necach i Hod Atika, i to lamed de-CeLe’M de-cadi, gdzie miejsca stania (amida) wagi i wyjścia Hochmy, ale jeszcze nie miejsce [jej] otwarcia. Nadzór nad niższymi – w nadzorze Światła z góry. [Słowo] „nadzór” ukrycie wskazuje (romez) na światło Hochma, nazywane „wzrokiem”, „widzeniem” (reja), i mówi o tym, że Hochma, otwierająca się z dołu, w Nosie (hotem) A’A, przyjmowana stamtąd z Oczu A’A, w których znajduje się miejsce wyjścia Hochmy, przedstawiającej sobą właściwość lamed de-CeLe’M de-cadi. I to – szóste naprawienie A’A.

Dwa otwory Trzymającego Miejsce – on budzi Ducha we wszystkim – to Nos (hotem), gdzie świeci Jesod i Malchut Atika, cadi de-CeLe’M de-cadi. I dlatego w Nosie są dwa otwory (nekawim), odpowiadające (kneged, dosł. „naprzeciwko”) świeceniu Jesod i Malchut Atika. I tam miejsce otwarcia Hochmy. Nos nazywa się Trzymającym Miejsce (pardaszka), co oznacza „zajmujący Miejsce władcy (szalit)”, dlatego że władza nad wyjściem Hochmy należy do Oczu A’A, lamed de-CeLe’M, lecz tam nie ma miejsca [dla jej] otwarcia, ponieważ to stan Ga’R, gdyż Hochma otwiera się tylko w kli Wa’K, otwiera się ona w Nosie, który jest Wa’K i cadi de-CeLe’M de-cadi. W ten sposób [uważa się, że] Trzymający Miejsce, Nos, zajmuje miejsce Oczu (ejnaim). I to siódme naprawienie.

Z tego wynika, że Atik życzył sobie otwarcia Hochmy za pośrednictwem A’A, i dlatego siedem niższych (Za’T) sfirot HaGa’T NeHI’M zobowiązane było (huchrahu) dokonać w A’A siedem naprawień Czaszki, i to:

trzy świecenia stanów MaLa’C, co w HaGa’T Atika w wewnętrznej (pnimijut) [części] A’A: Czaszka (galgalta), Zamknięta Mądrość (hochma stima) i Powietrze (awira);
i trzy stany MaLa’C NeH’I Atika i jego Malchut, które tworzą cztery naprawienia w zewnętrznej (hiconijut) [części] Głowy (rosz): Czysta Wełna (amar nake), Pragnienie Pragnień (raawa de-raawin), Patrzy otwarte [Oko] (haszgacha pkiha, dosł. „nadzór otwartego”), i Dwa otwory Trzymającego Miejsce (nukwin de-pardaszka).

Hochma może otworzyć się tylko za pośrednictwem tego końcowego naprawienia, które budzi Ducha we wszystkim, ponieważ od niego schodzi Duch Mądrości (ruach hochma) do wszystkich niższych parcufim (patrz TES, cz.13, p.50-92, gdzie podano szczegółowe wyjaśnienie tych siedmiu naprawień galgalty).

7) „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię”[13]. Sześć słów (bara elohim et ha-szamaim we-et ha-arec) odpowiada HaGa’T NeH’I, a „Na początku” (bereszit) nad nimi, jest to Bina. Oni wszyscy [znajdują się] z dołu, w Binie i Z’A, i od siedmiu stworzone, co w Czaszce, zwisają (taljain/talujot) i opadają (nimszachot, „wyciągają się”) do niego drogocenne z drogocennych (jekiru de-jakiruta/ikar mi-hol ikar), czyli do trzynastu naprawień Brody (dikna) A’A, od których pochodzi (nimszach) drugie powiedzenie: „była bezkształtna i chaotyczna (tohu wa-bohu)” i dalej, w którym trzynaście słów. Druga „ziemia”, czyli słowo „ziemia”, od którego zaczyna się druga wypowiedź – nie wchodzi w liczbę tych trzynastu słów, jak uczyliśmy, ponieważ pochodzi od tego grzechu z Drzewem poznania, ponieważ z nią zmieszana Malchut miary surowego Sądu (din kasze), jak napisano: „od Ziemi, którą przeklął Bóg”[14], i dlatego ono nie wchodzi w liczbę trzynastu [słów drugiej wypowiedzi], i zaczyna się ono od słowa „była”, a dokładnie: „była bezkształtna (bezforemna) i chaotyczna, i ciemność nad powierzchnią otchłani, i duch Boży, szybował nad powierzchnią wód”[15] (haita, tohu, wa-bohu, we-hoszeh, al, pnej, thom, we-ruach, elohim, merahefet, al, pnej, ha-maim), i te trzynaście słów zwisa z trzynastu naprawień Jego najcenniejsze z najcenniejszych, Brody A’A, które będziemy szczegółowo omawiać niżej (patrz p.14-18).

8) Sześć tysięcy lat, dopóki stoi (omer) Świat, zwisa i schodzi od sześciu pierwszych słów [Tory]: Bereszit, bara, elohim, et, ha-szamaim, we-et, ha-arec. Siódmy, Bina – nad nimi, i wzmacnia tylko je, czyli słowo (mila) „Bereszit”, które poprzedza [te sześć]. I wszystko w ciągu dwunastu godzin zniszczone będzie, jak napisano: „była pusta i chaotyczna” (tohu wa-bohu) i dalej. Trzynasta godzina przywróci je,te dwanaście godzin, Miłosierdziem, i ponownie staną, jak na początku, i ustawi (stabilnie) wszystkie te sześć, jak napisano: „stworzył”, a następnie napisano: „była”, co wskazuje na to, że teraz jej jeszcze nie ma, ponieważ, oczywiście, była w ciągu sześciu tysięcy lat. I, wreszcie, w siódmym tysiącleciu, ona bezkształtna i chaotyczna, i ciemność,ponieważ ona zniszczona, „i wywyższony będzie tylko Pan w tym dniu”[16], w siódmym tysiącleciu.

Wiadomo, że dla stworzenia świata zjednoczył [On] we współpracy (szitef) miarę sądu (din) z miarą miłosierdzia (rachamim), czyli podniósł Malchut w Binę, w rezultacie czego Zo’N zyskały (hisigu, „osiągnęli”, „zdobyli”) mochin i kli od Biny, i świat istnieje (nitkajem, dosł. „spełnia się”, „realizuje”), a bez tego świat nie utrzymałby się (patrz Bereszit-1, l.7, od słów „I już”).

Sześć tysięcy lat zwisa od sześciu pierwszych [sfirot] HaGa’T NeH’I de-Z’A, które podsłodzone kelim Biny, i dlatego w nich nieobecna Malchut, a zamiast prawdziwej Malchut miary sądu (din) stoi (omedet, dosł. „obecny”) wieniec (atara) Jesod, nazywany Kluczem (miftecha), czyli Malchut Biny.

Siódma – nad nimi, i wzmacnia tylko je. Malchut, siódma sfira, odnosi się do stanu Biny, która znajduje się nad HaGa’T NeH’I, ponieważ świat może istnieć („utrzymać się”) w ciągu sześciu tysięcy lat tylko dzięki temu, że Bina wzmacnia (mitchazeket) kelim i światła Malchut, i na nią [Binę] ukrycie wskazuje słowo „Bereszit”, „Na początku”.

Wiadomo również, że korzeń tego naprawienia, wzniesienie Malchut w Binę, jak katnut, tak i gadlut, i wszystkie rodzaje mochin, pochodzą z dwunastu naprawień Brody (dikna) A’A do [naprawienia, nazywanego] „i oczyszcza”, Malchut w stanie, kiedy ona sama ukryta (gnuza), ale otrzymuje od dwunastu naprawień Brody. O niej powiedziano: „i oczyszcza, nie oczyści”[17], ponieważ wszystkie światła tych dwunastu naprawień [pochodzą] od kelim i świateł Biny. I nazywają się „i oczyszcza”, [ponieważ pochodzi działanie] to nie od jej własnych kelim, które, póki co, jeszcze [przebywają w stanie] „nie oczyści”.

W siódmym tysiącleciu upadną (jicharbu, dosł. „zostaną zniszczone”) wszystkie te mochin, które schodzą (nimszachim, dosł. „rozciągają się”) od dwunastu naprawień Brody (dikny), i to określone jest jako zniszczenie (hurban) świata, które nastąpi w siódmym tysiącleciu. I powiedziano o tym: „i wszystko w ciągu dwunastu godzin zniszczone będzie” – wszystko, co jest w tych dwunastu „godzinach”, czyli dwanaście naprawień Brody (dikny), włączające w siebie wszystkie światła i kelim [światów] BE’A, zostaną zniszczone. A trzynasta [godzina] przywróci je Miłosierdziem. Trzynasty to Los (mazal), i [jeżeli] powiedziano, że w ciągu sześciu tysięcy lat mówi „nie oczyści”, to wtedy [w siódmym tysiącleciu] otrzyma pełne naprawienie (muchlat, dosł. „przebaczenie”), ponieważ Bo’N ponownie stanie się Sa’G, i wtedy powstaną wszystkie te sześć, wszystkie mochin sześciu tysięcy lat odrodzą się (powstaną) ponownie.

9) Znakiem wybity na obraz węża długiego (arich/aroch), i on rozprzestrzenił tu i tu: ogon – w głowie, głowa łączy się z barkami. On przechodzi, gniewa się, strzeże i ukrywa. W jednym z tysiąca małych mórz (BS: jamim, w org. tekście aramejskim „jomin” z literą waw, jak w słowie „dni”) jego naprawieniami otwiera się nadzór (kultra be-ktiroj/haszgacha be-tikunoj). Płetwa, na której stoi (omed) Świat, w jego udziale (adba, BS: be-chalko – „w jego części”). Rozbita głowa jego w wodach wielkiego morza, jak napisano: „rozbiłeś Ty głowy węży (taninim, „krokodyli”, „potworów”) na wodach”[18]. Były dwa – ponownie pozostał jeden. [Słowo] „Węży” (taninam) – napisano nie w pełni, bez jud [na końcu] w liczbie mnogiej[19]. I chociaż [słowo] „głowy” [napisano w liczbie mnogiej, należy zrozumieć, że] jest to liczba pojedyncza, jak mówisz: „nad głowami (roszej) zwierząt (haja) – podobnie do sklepienia (rakija)”[20].

[Słowo] „głowy” (roszej), chociaż napisano z literą jud [wskazującą na liczbę mnogą], to jest to jedna Głowa (rosz) haja-jechida. Tak i tu, u Węża (tanin), chociaż i powiedziano „głowy”, to Głowa jednego Węża.

BS: [aramejskie słowo] kultra oznacza nadzór (haszgacha).

Mówi się tu o lewej linii w jej własnym stanie, od którego schodzą (nimszachim, „przeciągają się”) wszystkie Sądy (dinim). Jest to na obraz (cura, „forma”) morskiego potwora (tanin), także na obraz „długiego węża” (hiwia arich/nachasz aroch), gdyż on rozprzestrzenia się od lewej linii Biny do Malchut, nazywanej Morzem, i dlatego on „długi”. I jeszcze on nazywa się Wężem długim (hiwia arich) z tego powodu, że Hochma otwiera się w lewej linii i nazywa się „długą”.

Znakiem wybity – jest to lewa linia, od której [wychodzi] wszystko wybite, czyli Sądy, na obraz węża długiego. Rozprzestrzenił się on tu i tu, do Biny i do Malchut, i dlatego on długi, od Biny do Malchut. Ogon jego znajduje się w Głowie, dlatego że w lewej linii odwróciły się poziomy. [Wcześniej] ich kolejność była taka: Ga’R w Głowie (rosz), następnie Wa’K w Ciele (guf), i „wyrok sądu” (gizra de-dina) w ukończeniu (sijum), nazywanym „ogon” (zanwa/zanaw). Dlatego żeby zniszczyć (limchot, dosł. „sprzeciwić się”) grzeszników, którzy przyciągali [Światło] od Ga’R Hochmy z góry w dół, w lewej linii było uczynione naprawienie, zgodnie z którym odwrócono poziomy: „wyrok sądu” podniósł się do góry tak, że ukończenie (sijum), „ogon”, stał się „głową (rosz)”, za nim [następnie] Wa’K, a następnie, w końcu (sof) – Ga’R (patrz wyżej, w rozdz. Waejra, list 83) W ten sposób, ogon – w głowie.

Głowa łączy się z barkami, czyli jest to stanem „barki”, ponieważ zniknęła z niego Ga’R, „głowa”, i pozostały z niej tyko Wa’K de-Hochma, nazywane „barki” (katfin, dosł. „fragment”).

On przechodzi, gniewa się – w czasie, kiedy przemieszcza się, żeby przekazać Hochmę, on gniewa się Sądami, gdyż ona otwiera się tylko z powodu sądu (patrz Waejra[21]), jak napisano: „wieczorem szła ona”[22].

Strzeże i chroni – Gniewem swoim on strzeże, żeby grzesznicy nie zbliżyli się i zaczerpnęli od niego [Światła], i ukrywa Ga’R Hochmy.

Jak wiadomo, Hochma nazywa się „tysiąc mórz”, Wa’K Hochmy – „tysiąc mórz małych”, a Malchut – jednym z tych „tysiąca mórz”, i Hochma otwiera się tylko na tym poziomie. O tym powiedziano: „w jednym z tysiąca małych mórz jego naprawieniem otwiera się jego nadzór, Hochma, gdyż poza nią [Malchut] Hochma w żaden sposób nie otwiera się (patrz Bereszit-1[23]). I w czasie, kiedy ta Malchut otwiera Hochmę, ona nazywa się „płetwą”, na której stoi Świat, ponieważ nie może Świat istnieć (ejn kijum le-olam, „nie ma istnienia Świata”) inaczej, jak tylko dzięki Hochmie, otwierającej się w jego dziedzictwie”, ponieważ Płetwa, na której stoi Świat, znajduje się w dziedzictwie Malchut, „jedno z tysiąca małych mórz” (patrz wyżej, Bereszit-1).

Wiadomo również, że kiedy przyszła środkowa linia, żeby pokonać i połączyć dwie linie, prawą i lewą, ze sobą, ona uczyniła dwa działania. Na początku ona działała poprzez masach Malchut miary Sądu, a następnie – poprzez Malchut, podsłodzoną miarą miłosierdzia (patrz Lech Lecha[24], i tu nie ma miejsca dla szczegółowego komentarza): masachem miary Sądu [pochodzącym] od C’A, ona zabiła (harag) Nukwę, a masachem C’B podsłodzonym miarą miłosierdzia, zmiażdżyła (machac) Głowę (rosz) Zachar, czyli zmniejszyła go z Ga’R de-Ga’R do Wa’K de-Ga’R (patrz rozdz. Bo[25])

Były dwa – ponownie pozostał jeden: od lewej linii zeszły (dosł. „były przeciągnięte”) dwa potwory (tananim): Lewiatan i jego Partnerki (bat zugo), lecz masachem de-hirik, który przyciągnął środkową linię, czyli Malchut miary Sądu, zabita była Nukwa (necheraga), i pozostał jeden potwór, Zachar.

Rozbita jego Głowa w wodach wielkiego morza, czyli została zmniejszona do Wa’K de-Ga’R pod wpływem masachu de-hirik, co w środkowej linii C’B, w podsłodzonej Malchut. „Rozbita jego głowa”, jego Ga’R, oznacza, że zrobiono w niej otwór (nekew) (patrz rozdz. Bo). I w tym tajemnica (sod) wiersza: „rozbiłeś Ty głowy węży na wodach” – ma się na uwadze potwora-Zachar. I niech nie zmyli cię, że słowo „tananim” napisano w liczbie mnogiej, przecież „węży (tananim) napisano nie w pełni”, co wskazuje na jednego potwora (tanin), podobnie jak [słowo] „głowy” w [wierszu] „nad głowami (roszej) zwierząt (haja)”, [gdzie słowo „zwierząt” napisano] również w liczbie pojedynczej.

10) „I powiedział Bóg (elohim): niech będzie (jehi) światło. I było (wa-jehi) światło”[26], jak napisano: „ponieważ On powiedział – i będzie” (wa-jehi)[27]. W słowach Pisma „i było” (wa-jehi) wskazuje na to, że „i było” – samo z siebie, a słowa „niech będzie (jehi) światło” – samo z siebie [czyli, są to różne pojęcia], ponieważ „niech będzie światło” – jest to Abba, prawa linia, a „i było światło” – to Ima, lewa linia. A następnie ponownie prawa i lewa linia stały się jedną za pośrednictwem środkowej linii, Z’A, która je pokonała (hichria – „obezwładniła”, „stłumiła”, „rzuciła na kolana”) siłą masachu de-hirik, i połączyła [słowa] „niech będzie” i „i było” (jehi i wa-jehi), i stworzyła z nich kombinację liter jud-hej-waw-jud, ponieważ identyczne litery nie są powtarzane (ejnam nihpalot, dosł „nie dubluj”). [I ta kombinacja liter składa się z dwóch, gdzie] jud-hej-waw – jest to Abba, Ima i Z’A, który ich pokonuje (machria, dosł. „decyduje”) i łączy, a ostatnia jud w jud-hej-waw-jud – Szechina z dołu, podobnie jak hej – jest to Szechina, i były one na jednej Wadze zrównoważone, ponieważ jud – to ta jud, która weszła w Światło (or) jud-hej, i powstało Powietrze (awir), czyli Malchut, która wzniosła się w Binę (patrz wyżej Bereszit-1), i dlatego ona – Szechina, podobnie jak i hej, a jud-hej-waw-jud jest jedno (hu echad), podobnie jak jud-hej waw-hej, co oznacza Abba i Ima, Z’A i Malchut.

11) „I uciekały zwierzęta, i wracały”[28], jak napisano: „i zobaczył Bóg (elohim) światło, że dobre (tow)”[29].Kiedy „zwierzęta”, czyli światło Hochma, co w lewej linii, „uciekały”, żeby przyciągnąć [światło] z góry w dół, one uderzane są (pogaim) Sądami lewej linii, i wtedy one „wracają”, czyli obracają swoje świecenie (heara, dosł. „uwagę”) z dołu do góry, aby połączyć się z hasadim. I o tym powiedziano: „i zobaczył Bóg światło, że dobre”, ponieważ za pośrednictwem środkowej linii staje się Światło dobrym (tow), gdyż ponownie łączy się z prawą.

I powiedziano: „Powiedzcie sprawiedliwemu (cadik), że dobry”[30], ponieważ „sprawiedliwy” – to środkowa linia, co w Necach i Hod, prawej i lewej, która tworzy go dobrym (tow). Ten wiersz, „i zobaczył Bóg, że dobre”, na Wadze wznosi się – Waga – to środkowa linia, która waży (szokel, „rozważa”) i równoważy (maszwe) dwa światła, prawej i lewej linii tak, żeby one stały się równe i połączone ze sobą (patrz p.3 w komentarzu Sulam). Lecz pierwsze, czyli wiersz [cytowany wyżej] „niech będzie światło, i było światło” [odnosi się do stanu, kiedy] prawe i lewe były same z siebie i jeszcze nie były zrównoważone na Wadze. I następnie, dzięki środkowej linii, ponownie stały się jak jedno: Siostra (achata/achot), Hochma, i Przyjaciel (modaata/moda), Bina, na które ukrycie wskazano (nirmazim) w [powiedzianym] „niech będzie światło” i „i było światło” połączeni ze sobą w [literach] jud i hej, które istotą Hochmy i Biny, wieńce (kitrin/ktarim) zakochanych w objęciach.

Hochma i Bina nazywają się „siostrą” i „przyjacielem”, ponieważ w tym tajemnica powiedzianego „powiedz mądrości (hochma): ty – siostra moja! i rozum (bina) przyjacielem nazwany”[31]? Hochma nazywa się „siostrą”, ponieważ, jak powiedzieli mędrcy, zakazane jest [łączenie, „odkrycie nagości jej”], jak z siostrą, i cała Hochma otwiera się w środkowej linii, za pośrednictwem Daat Biny, kiedy ona ponownie stała się Hochmą. I dlatego Bina nazywa się „przyjacielem” – tak, jak nazywa się Daat.

12) Sześć sfirot HaGa’T NeH’I pochodzi z gałęzi (anfa/anaf) od korzenia (szarsza/szoresz) Ciała (gufa/guf). Język (liszan/laszon) wypowiada wielkie. Język – jest gałęzią, która wychodzi z wewnętrznej [części] (pnimijut) Ciała z dołu do góry do Ust, co w Głowie (pe de-rosz), i to – sfira Daat, czyli środkowa linia, która pokonuje (machria) Hochmę i Binę i jednoczy je (patrz Miszpatim p.529) gdzie powiedziano o tym jak o „rozprzestrzenieniu piękna” (pszituta de-tiferet). Język ten ukryty pomiędzy jud i hej, Hochmą i Biną, jak napisano: „ten powie: Pan ja, a ten będzie nazywany imieniem Jakow, a ten napiszę ręką swoją: Pan, i będzie nazywany imieniem Israel”[32], właśnie imieniem.

„Ten powie: Pan ja” –to Siostra, ponieważ Hochma zakazana, jak siostra [czyli zakazano łączyć się z nią], i nie da się zrozumieć jej (dosł. „nie ma w niej zrozumienia (hasaga)”). „A ten będzie nazywany imieniem Jakow”, i to Przyjaciel (moda), Bina, w której zaczyna się świecenie Hochma. I powiedziano „imieniem Jakowa”, ponieważ [słowo] „imię” oznacza zrozumienie. „A ten napisze ręką swoją: Pan” – jest to Daat. „I będzie nazywany imieniem Israel” – to rozprzestrzenienie Daat w Z’A, kiedy Z’A nazywa się „Israel”, taki będzie jego przydomek.

I wszystko to powiedziano w jud-waw-hej, czyli za pośrednictwem Hochmy, Biny i Daat, wszystko,wszystkie te trzy, HaBa’D, włączone w Język ukryty w Matce (ima), ponieważ Daat pokonuje (machria) dwie linie, Hochmę i Binę Imy, i w sobie samym [Daat] zawiera HaBa’D, ponieważ poprzez niego ona otworzyła się, i on wyszedł z niej. Ojciec (abba) siedzi w Głowie (rejsza/rosz), Matka – w środku, i ona ukryta stąd i stąd. Biada temu, kto odsłania jej nagość!

Dwie linie Imy znajdowały się w sporze (machloket), i z tego powodu ona znajdowała się w stanie zamkniętej mem. Otwiera się ona z tego ukrycia tylko za pośrednictwem Języka, środkowej linii, dzięki czemu zaczęły w niej świecić trzy linie HaBa’D. I wiadomo, że niższy staje się godny wszystkich świateł, które on wywołał w wyższym. I dlatego, jak wspomniano wyżej, trzy linie Imy wychodzą z jednego, z Daat, czyli z Z’A, który wzniósł się w środkowej linii do środkowej linii Imy, i jeden, Daat, otrzymuje trzy mochin HaBa’D, i on wychodzi i rozprzestrzenia się w dół, do Z’A (patrz Bereszit-1[33]).

Poprzez niego ona otworzyła się – Ima otworzyła się dzięki Daat, Językowi, i dlatego wszystko włączone w Język ukryty w Matce, czyli w Daat, i on wyszedł z niej z tymi HaBa’D na swoje miejsce w samym Z’A. A „Językiem ukrytym” on nazywa się dlatego, ponieważ ukrywa Ga’R lewej linii Biny, czyli zmniejsza w niej („zmniejsza ją z”) Ga’R de-Ga’R. „Gałąź od korzenia ciała” – ten Daat nazywa się tak dlatego, że w istocie on jest Z’A, nazywanym Ciałem, który wzniósł się jako Ma’N do Imy, i dlatego uważa się, że gałąź wychodzi w Głowie (rosz) z korzenia Ciała (guf), czyli z Z’A.

Ojciec (abba) siedzi w Głowie (rejsza/rosz) – to powiedziano o wyższych Aw’I, jud de-AWA’Ja, Matka – w środku – to powiedziano o ISZSu’T, hej [de-AWA’Ja]. Z’A, waw de-AWA’Ja, [znajduje się] z dołu, i ona, Hochma, co w Imie, ukryta stąd i stąd: z góry – od strony wyższych Aw’I, hasadim, całkowicie ukrywających (mechusim) świecenie Hochmy, i z dołu – od strony Z’A, który również jest ukrytymi hasadim. I dlatego biada temu, kto odsłania ich nagość – kto pragnie odsłonić i przyciągnąć Hochmę, co w lewej linii Imy, z góry w dół, wywołuje tym samym:

podział pomiędzy wyższymi Aw’I i ISZSu’T,
podział pomiędzy jud i hej,
podział pomiędzy jud-hej i waw,

i kara (onesz) jego bardzo wielka (meruba).

13) „I powie Bóg: niech będą światła na sklepieniu niebios”[34]. [To powiedzenie] potajemnie wskazuje (romez) na to, że panuje Mąż (dhar/zachar), Z’A, nad Żoną (nukwa/nekewa), Malchut, i dlatego nazwał Zachar „świeceniem wielkim”, a Nukwę „świeceniem małym”, jak napisano: „i sprawiedliwy – osnowa świata”[35] . Sprawiedliwy (cadik), Jesod Z’A, to osnowa (jesod) Malchut, nazywanej „Świat” (olam). I stąd wiadomo, że „gdyby nie sprawiedliwy, nie utrzymałby się Świat”, i dlatego on panuje nad nią. I dalej wyjaśnia, dlaczego jest właśnie tak:

Jud, Hochma i wyższe Aw’I, zaczęła świecić w dwóch [literach] hej, i poczęła Żona, pierwsza hej, od Światła jej (dosł. „została zapłodniona (ibera) tym Światłem Żona”). A następnie, oddzieliwszy się od hej, zjednoczyła się sama ze sobą jud, na swoich poziomach wznosząc się do wyższego wyższego. Zaćmiona Żona, i zaczyna Matka (ima) świecić, i Wrota swoje otwiera. Teraz przychodzi Klucz (maftecha/mafteach), który w sobie zawiera sześć sfirot, czyli Z’A, i zamyka (mechusja/mechuse, „ukrywa”) wejście Imy, z dołu łącząc się z tym i z tamtym, i z Nukwą, i z Imą. Biada temu, kto otwiera to wejście!

Wiadomo, że w wyniku (mi-koach, „od siły”) wzniesienia Malchut w Binę na każdym poziomie podzieliły się wszystkie poziomy na dwie połowy tak, że Keter i Hochma pozostały na poziomie, a Bina, Tiferet i Malchut każdego poziomu upadły na poziom pod nim (patrz Bereszit-1). A następnie, podczas gadluta, na każdym poziomie Malchut opuszcza się z Biny, i trzy sfirot, Bina i Tu’M, które upadły na niższy [poziom], powracają, wznoszą się na swój poziom, zabierając ze sobą również niższego, w którego oni obłaczają się podczas upadku. I dzięki temu każdy niższy wznosi się do swojego wyższego i otrzymuje światło wyższego, i w tym tajemnica zarodzenia (zapłodnienia) (ibur).

I ty już wiesz, że jud – jest to Hochma, podobnie jak wyższe Aw’I, a hej – Bina, i również ISZSu’T. I wychodzi, że podczas opuszczenia ograniczenia (parsaot), czyli Malchut, z każdego poziomu, Bina i Tu’M każdego poziomu powracają na swoje miejsce i wznoszą ze sobą również i niższy poziom na wyższy. I okazuje się, że Bina i Tu’M [litery] jud wracają do niej, podnosząc ze sobą również poziom hej na poziom jud, i one stają się jednym. I w ten sam sposób powracają Bina i Tu’M [litery] hej i wznoszą ze sobą również poziom waw-hej, czyli Zo’N, do hej, i stają się oni jednym całym z hej, z którą już jest połączona (zjednoczona).

I wychodzi, że litera jud świeci w obu hej, ponieważ niższa hej, Malchut, już przylepiła się (nitdawka) do Imy, pierwszej hej, i to świecenie nazywa się „Ibur” (poczęcie i rozwój płodu wewnątrz macicy), o czym powiedziano: Jud zaczęła w dwóch świecić, i poczęła Żona, Nukwa, od Światła jej. Lecz i [litera] waw, Z’A, również przylepiona do Imy, i dlatego uważa się, że [litera] waw przylepiona do prawej linii Imy, a hej – do lewej linii Imy.

Wiadomo również, że ze wzniesieniem Biny i Tu’M każdego poziomu, które stworzyły lewą linię poziomu, wynikł (dosł. „przebudził się”) spór (machloket) pomiędzy prawą i lewą [linią], i powstało pomiędzy nimi podzielenie (pirud, dosł. „oddzielenie”). I wtedy powstało podzielenie pomiędzy jud-hej: jud, będąca całkowicie prawą, oddzieliła się i wzniosła się do góry sama, i powiedziano o tym: zjednoczyła się sama ze sobą jud, na swoich poziomach wznosząc się do wyższego wyższego, a Nukwa, która przylepiła się do lewej linii Imy, zaćmiona całkowicie (gegamrej), dlatego że Hochma lewej linii nie może świecić bez obłóczenia w hasadim prawej (patrz. Bereszit-1[36]), i powiedziano o tym: zaćmiona Żona, ponieważ będąc w stanie „lewa bez prawej” ona ustawiona (nikba) tak, żeby zawsze przebywać w ciemności (choszech) i dlatego [nazywa się] Nocą (lajla).

A następnie Z’A, który znajduje się tam, w Imie, pokonuje (hichria) dwie linie Imy, prawą i lewą, i staje się w niej [stanem] Daat. I wtedy ponownie zaczyna Matka (ima) świecić, Wrota swoje otwiera, i teraz przychodzi Klucz, który zawiera w sobie sześć, czyli Z’A, i zamyka wejście. Innymi słowy, po tym jak Z’A, „klucz, składający się z sześciu”, pokonał dwie linie, jud ponownie zaczęła świecić w hej, i pięć jej sfirot KaHa’B Tu’M, każda z których włącza dziesięć, stało się pięćdziesięcioma Wrotami Biny. I wiadomo, że ostatnie Wrota Kli (kelim) Imy ukryte w Malchut Imy i nazywają się Zamkiem (manula), i pięćdziesięcioma Wrotami, niepoznawalnymi (bilti musag). I dlatego konieczne obłóczenie i ukrycie (kisuj we-gniza). I dlatego NeH’I Imy obłaczają się w Z’A, a Z’A okrywa (mehase, dosł. „daje schronienie”, „osłania”) je, z dołu, w Malchut, łącząc się z tą i z tamtą, z Biną i z Malchut. Łączy się z Biną, gdyż panuje (machria) nad dwoma jej liniami i obłacza jej NeH’I. I łączy się z Malchut, gdyż łączy się z nią w ziwugu i świeci jej ze swoich trzech linii.

Biada temu, kto otwiera to wejście! – dlatego że kiedy otwiera się Zamek (manula), Malchut miary Sądu (din), co w ostatnich Wrotach Imy, on traci (obed) całe swoje świecenie (patrz Wajece[37]), i kara jego jest bardzo wielka (gadol meod).

I tak wyjaśniliśmy, dlaczego Malchut pociemniała i dlaczego jest potrzeba w tym, żeby Z’A świecił jej. I z tego powodu panuje Mąż nad Żoną – i to jest to, co on chce nam powiedzieć (lehaszmianu, dosł. „aby nas usłyszano”).

ROZDZIAŁ 2

Broda wiary. Broda nie jest wspominana, ponieważ to rzecz najcenniejsza. Ona schodzi z uszu, i otacza obraz, wznosi się i opada białą obwódką i okazuje się trzynastoma. O tej najcenniejszej z najcenniejszych napisano: „której mężczyzna nie przeszedł i człowiek nie osiedlił się”. I człowiek – na zewnątrz, i nie ma tam człowieka, a tym bardziej mężczyzny. W trzynastu źródłach wyjaśniają się – cztery tylko pozostały, a dziewięć nawodni ciało.

Przed Wejściami Uszu zaczyna drogocenna jego osadzać się i w pięknie swoim opada. Na początku ust – od tego początku do tego początku, znajduje się ścieżka, która opuszcza się pod dwoma otworami Trzymającego Miejsce, żeby tych, kto potknął się, przeprowadzić, jak napisano: „a chwała jego – być tolerancyjnym do przestępnych”. Pod ustami, gdzie ponownie włosy stają się drugim początkiem, ścieżka kolejna schodzi w dół. Ofiara błogowonna – okrycie do początku, co na górze. Dwa jabłka istnieją, aby świeciły świece. Ogólny los wszystkiego do serca zwisają i w nim zawieszeni i wyżsi, i niżsi. A te, które zwisają, nie pochodzą te z tych. Okrycia małe jego drogocennej na Gardle. Wielkie pełną miarą odmierzają się. Usta z każdej strony wolne – szczęśliwy ten, kogo one całują tymi pocałunkami. Losem tym dla dobra wszystkich schodzi trzynaście olejów czystego afarsemona. Wszystko w tym losie znajduje się i ukryte.

W czasie, gdy nadchodzi Tiszrej, siódmy miesiąc, znajduje się trzynaście tych w Świecie wyższym, i otwiera się trzynaście wrót Miłosierdzia. W tym czasie „szukajcie Pana, kiedy można znaleźć Go” napisano. „I powie Bóg: niech wyda ziemia zieleń, trawę, dającą nasienie, drzewo płodonośne”. Innymi słowami, jak napisano: „i uspokójcie dusze wasze” w dziewiątej, żeby odnowić wieczorem. „Panie mój, Panie! Ty zacząłeś pokazywać słudze Twojemu wielkość Twoją”. AWA’Ja w całości po stronach swoich, lecz tu, przy tym przebudzeniu ziemi, nie jest pełne.

„Niech będzie” – nie napisano. Czytamy: jud wyższa, jud niższa. „I formuje” – jud wyższa, jud niższa. „Niech będzie” – jud wyższa, jud niższa, hej – we wnętrznościach jego. Prawo pełni. Pełnią, ale nie ze wszystkich stron: wyrwane te imię z miejsca tego i przeniesione w drugie – napisano: „i zasadzi Pan Bóg”.

Hej pomiędzy jud i jud w [słowie „będzie”] NeH’I – powiew Opiekuna miejsca Starożytnego do Małego Liku: bez ducha on istnieć nie będzie. W hej doskonalona hej wyższa, hej niższa, jak napisano: „o Panie Boże!”.

W kiściach winogron, w duchu Wagi – jud-hej-waw. Wyższa jud zwieńczona wstęgą Starożytnego, i to – Cienka warstwa wyższa: ona oczyszcza i zamyka. Hej wyższa zwieńczona oddechem z otworów Trzymającego Miejsce, który wychodzi, aby żyć. Waw wyższa, Twarda Świeca, zwieńczona swoimi stronami. A następnie te litery rozprzestrzeniają się i w Mały Lik włączają się. Jak ustawione i przebywają w Czaszce, tak samo w całe Ciało one rozprzestrzeniają się, żeby wszystko udoskonalić. W Czystej Wełnie – kiedy te litery zawieszone. Kiedy otwierają się Małemu, w nim te Litery ustawione, i on nazywa się nimi.

Jud Starożytnego w wieńcach jego zamknięta z tego powodu, że Lewa znajduje się. Hej otwiera się w drugiej, otwiera się dwoma otworami, i w naprawieniach znajduje się. Waw otwiera się w drugiej, jak napisano: „zaprawdę płynie do ukochanego mojego”. Twarda Świeca – żeby wejście ukrywać.

Waw – w wyższych, waw – z dołu. Hej – w wyższych, hej – z dołu. Jud – w wyższych, i z nią druga nie współpracuje, i jej nie słychać inaczej jak wskazówka do wskazówki. Kiedy otwierają się obie i łączą na jednym poziomie, jeden podmuch – żeby oddzielić. Waw-dalet, włączone w jud. Biada, kiedy przychodzi ten, i otwierają się.

Te zapachy malowanych pieczęci, które przechodzą, nie mieszają się w miejscu, „i zwierzęta uciekały i wracały”, „biegną na swoje miejsce”, „chociaż wzniesiesz się, jak orzeł, i chociaż wśród gwiazd założysz gniazdo swoje, stamtąd strącę ciebie”.

„I wypuści ziemia pędy”. Kiedy? Kiedy posadzone Imię. Jak wyszło Powietrze i Iskry, oni połączyli się, Czaszka jedna rozprzestrzeniła się w strony swoje, napełniona Rosą dwukolorową.

Trzy otwory, w których litery zapisane, w nich otwierają się. Czarne jak kruk, zwisają nad głębokimi otworami tak, że nie może słyszeć prawej i lewej – przecież tu, na górze, jedna wąska Ścieżka.

Czoło, które nie świeci – Świat niezgody, kiedy życzenie nie nadzoruje. Oczy trójkolorowe – żeby bać się ich, świetlistym Mlekiem obmywają się. Jak napisano: „oczy twoje zobaczą Jerozolimę, dom spokojny”, i napisano: „sprawiedliwość zamieszkała w niej”. „Dom spokojny” Starożytnego ukrytego: „oczy twoje” napisano. Nos twarzy Małego – dla rozpoznania. Trzy płomienie płoną w jego otworach. Poziom kręty, żeby słyszeć dobro i zło.

Napisano: „Ja – Pan. On – Imię Moje”. I napisano: „Ja zabijam i odradzam”. I napisano: „i Ja będę nosić, i Ja będę znosić”. „On nas stworzył, i Jego my”, „lecz On w jedności, i kto jego odmieni?” On – tak nazywa się Ten, Kto ukryty, Kogo nie znajdują. On – Ten, Kto nie niedostępny dla oczu. On – Ten, Kogo nie nazywają po imieniu.

„On”. Hej w sobie zawiera waw. Waw w sobie zawiera alef, lecz nie zawiera w sobie hej. Alef idzie do jud, jud idzie do jud, ukryty ze wszystkich ukrytych, które nie łączy się z waw-dalet. Biada, kiedy nie świeci jud w waw-dalet!

Kiedy jud z powodu przegrzeszenia Świata oddaliła się od waw-dalet, ukazała się nagość ich wszystkich. O tym napisano: „nagości ojca swojego nie odkrywaj”. A kiedy oddaliła się jud od hej, o tym napisano: „i nagości matki twojej nie odkrywaj, twoja matka ona, nie odkrywaj nagości jej”. Matka ona twoja, niewątpliwie, „ponieważ jeżeli rozum przyzwiesz…” i dalej.

Sulam

14) Rozdział drugi. W nim wyjaśnia się brodę wiary[38] (dikna mehejmanuta/zakan ha-emuna), czyli [porządek, według którego] Malchut, nazywana Wiarą, otrzymuje od niej wszystkie naprawienia (tikunim) do Końcowego naprawienia (gmar ha-tikun). Broda nie jest wspominana w Torze, Prorokach i Pismach (Tanach). Mówi się: „oczy Pana”, „uszy Pana”, i również „policzki Jego – jak grzędy błogowonne”[39], ale Broda nie jest wspominana, ponieważ to rzecz najcenniejsza. Ona schodzi z uszu (udnin/oznaim), ponieważ dokładnie tam zaczyna się Broda, i okrąża obraz (bosita, curat panim, „formę Liku”), wznosi się i opada białą obwódką (huta/hut, dosł. „nić”). Innymi słowy, Broda w całości wygląda jak biała nić z białymi włosami, które otaczają (mesowewot, dosł. „otaczają spiralnie”) twarz (panim), z których „wznoszą się” te, które świecą z dołu do góry, a „opadają” te, które świecą z góry w dół, i okazuje się trzynastoma naprawieniami (tikunim), jak będzie wyjaśnione niżej.

BS: W aramejskim bosuma be-anpoj [tutaj: „obraz”] oznacza „formę liku” (curat panim), jak wyjaśnia się w Idra [Rabba, rozdz.] Naso.

15) O tej najcenniejszej z najcenniejszych, czyli Brodzie, napisano: „której mężczyzna (isz) nie przeszedł i [w której] człowiek (adam) nie osiedlił się”[40].Człowiekiem (adam) nazywa się Z’A, a Mężczyzną (isz) – Jesod Z’A. I człowiek – „na zewnątrz A’A, i nie ma tam człowieka”[41], gdyż Z’A, nazywany „człowiek”, obłacza się na A’A z zewnątrz, od tabura i niżej, a tym bardziej mężczyzny, Jesod Z’A, który znajduje się poza Z’A, ponieważ NeH’I znajdują się poza Ciałem (guf), i tym bardziej poza A’A, i dlatego nie włączają się w tą Brodę A’A. W trzynastu źródłach (newiin mabuin/ejnot mabuaim), [czyli naprawieniach] wyjaśnia się Broda, i z nich cztery naprawienia (tikunim) tylko pozostały i nie będą przekazane (jaszpijau) w dół, w Z’A, a dziewięć naprawień nawodni Ciało, w Z’A.

16) Naprawienie pierwsze: przed Wejściami Uszu (pticha de-udnin/petach szel oznaim) zaczyna drogocenna jego Broda osadzać się, czyli od miejsca co naprzeciwko otworów uszu (nikwej ha-oznaim) i w pięknie opadać w dół, do początku (tchila) ust.

Drugie: włosy, co na początku (rejsza/rosz) ust (sifwawin/sfataim) [czyli nad górną wargą] – od tego początku, co z prawej strony wargi (dosł. „w prawej wardze”) do tego Początku, co z lewej strony wargi (dosł. „w lewej wardze”).

Trzecie: znajduje się ścieżka (archa/derech), wolna (panuj) od Włosów, która opuszcza pod dwoma otworami (nozdrzami) Trzymającego Miejsce (pardaszka), nosa (hotem), żeby tych, kto potknął się (howa/pszaim), przeprowadzić (leaewra/lehaawir), jak napisano: „a chwała jego (tifarto, „splendor”) – być tolerancyjnym do przestępnych”[42]

Czwarte: Włosy pod ustami, gdzie ponownie włosy stają się drugim początkiem (rejsza).

Piąte: ścieżka (archa/derech) kolejna,wolna od włosów, schodzi w dół, na środku włosów, co pod dolną wargą.

Szóste: ofiara błogowonna – okrycie, czyli włosy okrywające twarz (panim) z dołu do początku (rejsza/rosz), co na górze, wyższej wardze.

Siódme: dwa jabłka (tapuchin), czyli policzki (lechajaim), wolne od włosów, istnieją (ithazun/niraim), aby świeciły świece (bucinin/nerot).

Ósme: ogólny los (mazal) wszystkiego, czyli rozpuszczone włosy, do serca (liba/lew) zwisają, i w nim zawieszeni i wyżsi, i niżsi. Wyższa powierzchnia (szetach, „obszar”) Brody nazywa się „wyższym losem” (mazal elion).

Przede wszystkim należy wiedzieć, czym są Włosy (searot). Jak wiadomo, parcufim Acilut przedstawiają sobą Wa’K de-Hochma, lecz jednocześnie nie jest możliwe, żeby wyszły Wa’K de-Hochma bez Ga’R. I rzecz w tym, że na początku w nich wychodzi również i Ga’R de-Hochma, a następnie Ga’R de-Hochma odchodzi z nich, i oni pozostają w stanie Wa’K de-Hochma (patrz Bereszit-1[43]).

I tak, Odbite Światło (or hozer), które obłaczało te Ga’R, nie odchodzi razem z nimi, a pozostało w Głowie, lecz ponieważ z powodu swojego awijut, z uwagi na to, że pozostała pusta (rejk) od swojego światła, nie mogło pozostać w wewnętrznej [części] kli i wyszło poza jako „nadmiar Mózgu” (motrej mocha), i zgodnie z C’B podzielone jest tak, że jego Keter i Hochma wzniosły się i włączyły się w Czaszkę, czyli w mem de-CeLe’M.

Księga Skromności nazywa je (patrz wyżej p.6) „czystą wełną” dlatego, że masach znajduje się pod nimi, w ukończeniu Czaszki (sijum ha-galgalta), a w masachu nie ma siły wznieść Sądu powyżej miejsca, gdzie on się znajduje. A trzy jego stany, Bina i Tu’M, powstają od Zamkniętej Hochmy A’A i utrzymują się za ukończeniem Czaszki, w dolnej Szczęce[44], czyli w Zo’N Głowy. Lecz ze względu na to, że dwie Głowy A’A, Czaszka i Zamknięta Mądrość, włączone jedna w drugą, i w każdej z nich są oba stany, wychodzi, że i Zamknięta Mądrość zawiera w sobie Czaszkę, i dlatego w Brodzie świeci również i Czaszka, która znajduje się w Zamkniętej Mądrości, i pięć pierwszych naprawień pochodzi od świecenia Zamkniętej Mądrości, a pięć ostatnich – od Czaszki.

W związku z tym, że Zamknięta Hochma A’A zniknęła (neelma) i ukryta (nistama), wychodzi, że Broda A’A otrzymuje od niej [Hochmy] wszystkie poziomy mochin i przekazuje je parcufim Acilut, które otrzymują od niej [Brody] wszystko w takim porządku, która ustalony przez trzynaście naprawień Brody.

Na początku wyjaśnimy osiem naprawień Brody, pochodzących od Zamkniętej Hochmy, a będziesz wiedział, co one sobą przedstawiają według kolejności trzech stanów NaRaNHa’J w nefesz-ruach-neszama, i ich wzajemnym włączeniu.

Miejsce, gdzie zaczyna się Broda (dikna), to początek dolnej Szczęki, za miejscem, gdzie Włosy Głowy kończą się Pejsami, na końcu (sijum) kości (ecem) Czaszki, i to miejsce znajduje się naprzeciw Otworów Uszu (nikwej ha-ozen). I to pierwsze naprawienie Brody, o którym powiedziano: przed Wejściami Uszu zaczyna drogocenna jego osadzać się, ponieważ tam znajduje się początek (szoresz) Brody, i położenie jej rozpoczyna się na niższej Szczęce.

Drugie naprawienie [polega na tym, żeby] wznieść się do Biny w stanie ibur. I powiedziano: i w pięknie swoim opada. Na początku ust – od tego początku do tego początku – Włosy opadają („przeciągają się”) wzdłuż dolnej Szczęki od otworów („wejść”) Uszu, czyli Zo’N, a następnie wznoszą się do górnej Wargi, gdzie miejsce górnej Szczęki, Biny. I to nazywa się Zarodzenie (ibur) Włosów Brody, Zo’N, w górnej Wardze (safa ilaa), Binie. I tam one otrzymują Wa’K ibura, czyli nefesz-ruach de-nefesz.

A następnie od dwóch Otworów Nosa (nikwej ha-hotem), gdzie miejsce otwarcia Hochmy (patrz p.7), przeciągają się ruach Hochmy do Włosów górnej Wargi i tworzą tam Ścieżkę (derech) pośrodku Włosów Wargi, i nie ma tam Włosów, ponieważ Hochma eliminuje (mecalek) wszystkie sądy, jak powiedziano: opuszcza się pod dwoma otworami (nozdrzami) Trzymającego Miejsce (pardaszka). Ruach z Nosa oczyszcza (metaher[45]) tą Ścieżkę (derech) od Włosów, żeby tych, kto potknął się, przeprowadzić, ponieważ przebaczenie grzechów (bonot) pochodzi od świecenia Hochma (patrz rodz. Noach[46]). I to świecenie Hochmy jest stanem Ga’R ibura, czyli neszama-haja-jechida de-nefesz, i to trzecie naprawienie.

Następnie przychodzi czas narodzin we Włosach stanu Zo’N, które były poczęte (nitabru) w Binie, we Włosach górnej Wargi. One wychodzą i opuszczają się na swoje miejsce, na dolnej Szczęce, czyli pod niższą Wargą, jak napisano: pod ustami, gdzie ponownie włosy stają się drugim początkiem (rejsza achara) – Włosy, które były na górnej Wardze, opadły na swoje miejsce na dolnej Szczęce i stały się tam Włosami drugiej Wargi, i te Włosy i są w rzeczywistości Zo’N, i w tym rozprzestrzenieniu pod dolną Wargą one uzyskały stan Wa’K de-ruach, czyli nefesz-ruach de-ruach. I to czwarte naprawienie.

Następnie ruach Hochmy schodzą z dwóch Otworów Nosa przez Ścieżkę (urcha) na górnej Wardze przechodzą na Włosy pod dolną Wargą, i tworzą tam drugą Ścieżkę (derech), wolną od Włosów podobnie do tego, jak na górnej Wardze, jak powiedziano: ścieżka kolejna schodzi w dół, i świecenie Hochmy w tej Ścieżce – to Ga’R de-ruach, czyli jechida-haja-neszama de-ruach. I to piąte naprawienie.

Następnie ponownie powstaje ibur – dla neszama. I ponownie Włosy, które są na dolnej Szczęce, wzniosły się (alu) do początku (rosz) górnej Wargi, w miejsca ukończenia (sijum) Czaszki, gdzie stan Biny. Tam neszama ponownie znalazła swoje Wa’K, czyli nefesz-ruach de-neszama. I o tym powiedziano: ofiara błogowonna – okrycie, lub, jak powiedziano o Brodzie w Pismach: „i jego policzki – grządki błogowonne”[47], do początku, który z góry, w wyższej Wardze, gdzie ona otrzymuje Wa’K de-neszama. I to szóste naprawienie.

Następnie otwiera się ruach Hochmy w stanie panim, w postaci dwóch Kości (tapuchej, dosł. „jabłek”) Liku (panim). I to Ga’R de-neszama – jechida-haja-neszama de-neszama. O tym powiedziano: dwa jabłka istnieją, aby świeciły świece – pod „świecami” rozumie się sfirot Ga’R. I o tym napisano: „mądrość (hochma) człowieka oświeca oblicze jego”[48]. I to siódme naprawienie.

A po tym schodzą te Wa’K de-neszama i światła Ga’R de-neszama w dół, na swoje miejsce na dolnej Szczęce, i powiedziano: ogólny los (mazal) wszystkiego do serca zwisają – „ogólny” (dosł. „los wszystkich”), ponieważ włącza w siebie wszystkie poprzednie naprawienia, i w nim zawieszeni i wyżsi, i niżsi, ponieważ od niego schodzą (nimszachim) wszystkie mochin Acilut.

I tak wyjaśniliśmy osiem naprawień Brody, które świecą od Zamkniętej Mądrości (hochma stima).

17) Dziewiąte naprawienie: A te krótkie Włosy, które zwisają pomiędzy Włosami górnej części (szetach) Brody, nie pochodzą te z tych, ponieważ wszystkie one mają równą wagę.

Dziesiąte: Okrycia małe, czyli krótkie Włosy, przylegające do jego drogocennej Brody, na Gardle.

Jedenaste: Wielkie [czyli długie] Włosy pełną miarą odmierzają się i zaczynają się od Gardła.

Dwunaste: Usta z każdej strony wolne od Włosów. Szczęśliwy ten, kogo one całują tymi pocałunkami.

Trzynaste: Losem tym wspólnym dla dobra wszystkich schodzi trzynaście olejów („trzynaście strumieni (naharot) oliwy”) czystego afarsemona. Wszystko w tym losie, w niższym Mazal, jak nazywa się dolna część (szetach, dosł. „obszar”) Brody, znajduje się i ukryte.

Po wyjaśnieniu ośmiu naprawień Brody, schodzącej od świecenia Zamkniętej Hochmy, tu on wyjaśnia pięć naprawień Brody schodzących od Czaszki. I różnica pomiędzy nimi jest wielka, ponieważ Zamknięta Hochma, chociaż i ukryta (nistama), ukryta ona tylko względem samej jej Hochmy, lecz jej Bina i Tu’M świecą ośmioma naprawieniami Brody, i dlatego są u nich Ga’R, gdyż ta Bina, jak wiadomo, ponownie stała się (dosł. „powróciła [aby] stać się”) Hochmą, natomiast w Czaszce, która ustawiona w formie mem de-CeLe’M, nie ma Hochmy, a są tylko ukrywające (mechusim) hasadim, i to Czyste Powietrze (awira dachia), czyli poziom (koma) ruach, w którym nie ma (hasera) Ga’R. W ten sposób i w pięciu naprawieniach Brody, pochodzących od niego, również nie ma Ga’R.

I dlatego osiem tych naprawień Brody opuściło się (natlu) do dolnej Szczęki i, pomimo tego, że ona już oddzielona (nifsak) od Głowy, to [oddzielenie] tylko w odniesieniu do Kości (acamot), czyli Hochmy, lecz w odniesieniu do Żył (gidin), Ciała (basar) i Skóry (bor), które ukrycie wskazują (romzim) na Binę i Tu’M, ona połączona z Głową, w tym czasie, jak pięć niższych naprawień, które schodzą z Czaszki, opuściły się (tluim, dosł. „zawieszone”) do Gardła (garon), i nawet w odniesieniu do Żył, Ciała i Skóry ona oddzielona od Ciała (guf), czyli od nefesz-ruach, i niej nie ma Ga’R.

Kiedy pojawiły się (dosł. „wyrosły”) Włosy siłą Czaszki, pierwszym ich naprawieniem było Zarodzenie (ibur) w stanie Bina. I powiedziano o tym: a te, które zwisają, nie pochodzą te z tych – krótkie (kcarot) Włosy, które zwisają pomiędzy długimi Włosami na górnej części Brody, nie wychodzą „te z tych”, czyli nie wyrastają i nie schodzą z długich Włosów Brody, ponieważ te pochodzą (nimszachot) od Zamkniętej Hochmy, a krótkie Włosy pochodzą od Czaszki, i znajdują się one tam tylko dzięki naprawieniu ibura w Binie, i tam one otrzymują nefesz. I to dziewiąte naprawienie.

A następnie one schodzą stamtąd na swoje miejsce, czyli do Gardła, i na początku wynikają („wychodzą”) w stanie nefesz de-ruach. I powiedziano o tym: okrycia małe jego drogocennej na Gardle – krótkie (ktanot, „małe”) Włosy, które rosną na Gardle i okrywają (mechasot) je – to dziesiąte naprawienie.

A następnie one wychodzą w stanie ruach de-ruach. I powiedziano o tym: wielkie pełną miarą odmierzają się – to długie (gdolot, „wielkie”) Włosy, które również zwisają (tlujot) z Gardła – to jedenaste naprawienie.

A następnie od Czaszki schodzi Czyste Powietrze (awira dachia), i chociaż to hasadim, one [hasadim] są ważniejsze (haszuwim) niż Hochma, ponieważ znajdują się powyżej Hochmy, i dlatego usunięte (mafnim) Włosy z Ust, w miejscu Pocałunków (dosł. „gdzie się całują”). O tym napisano: Usta z każdej strony wolne. I to dwunaste naprawienie.

A następnie wychodzi całość wszystkich dwunastu naprawień Brody – Malchut, która przyjmuje (mekabelet) od wszystkich. O tym napisano: Losem (mazal) tym dla dobra wszystkich schodzi trzynaście olejów czystego afarsemona – to niższa część (szetach) Brody, która przyczepiona (dawuk) do Gardła, i od tego Losu (mazal) niżsi otrzymują wszystkie mochin. O tym napisano: wszystko w tym losie znajduje się i ukryte. W niższym Losie zawarte dwie kropki (nekudot): Klucz (maftecha) i Zamek (manula). W odniesieniu (dosł. „ze strony”) do Klucza w niej wszystko znajduje się, a w odniesieniu do Zamka – ukryte (stim). I w tym tajemnica znaczenia [powiedzenia] „lecz nie pozostał bez kary (we-nake lo jenake)”[49] (w TES cz.13 p.204-220 szczegółowo wyjaśniono trzynaście naprawień Brody A’A; patrz także pytania i odpowiedzi p.152 i 157).

18) W czasie, gdy nadchodzi Tiszrej, siódmy miesiąc, znajduje się trzynaście tych naprawień w Świecie wyższym, Binie, i otwiera się trzynaście wrót Miłosierdzia (rachame/rachamim). W tym czasie „szukajcie Pana, kiedy można znaleźć Go”[50], napisano.

19) „I powie Bóg (Elohim): niech wyda ziemia zieleń, trawę, dającą nasienie, drzewo płodonośne”[51]. Innymi słowy, jak napisano: „i uspokójcie dusze wasze”[52] w dziewiątej [godzinie?], żeby odnowić wieczorem. „Panie mój (Adonaj), Panie (jud-hej-waw-hej)! Ty zacząłeś pokazywać słudze Twojemu wielkość Twoją”[53]. Tu imię AWA’Ja (jud-hej-waw-hej) w całości (szalim/szalem) po stronach swoich, czyli świeci z obu stron, z prawej i lewej strony. I dlatego napisano: „Panie mój, Panie! Ty zacząłeś pokazywać słudze Twojemu wielkość Twoją”, lecz tu, przy tym przebudzeniu ziemi, nie jest pełne (szalim/szalem), ponieważ świeci tylko lewa strona, bez prawej strony.

Kiedy Nukwa [znajduje się] w stanie od haze Z’A i wyżej, ona obłacza się tylko na lewą linię Imy i jest literą dalet [słowa] „jeden” (echad), i to ziemia sucha (jabasza), która nie przynosi („rodzi”) owoców. Lecz po tym, jak ona opuszcza się pod haze Z’A i otrzymuje od Z’A, środkowej linii, wtedy „to, co było ziemią suchą”, kiedy była ona powyżej haze Z’A, „stało się ziemią przynoszącą owoce i plony” (patrz Prolog księgi Zohar, komentarz Sulam do p.206), ponieważ środkowa linia ustawia ją, żeby świecić z dwóch stron. Lecz dopóki ona otrzymywała tylko od Imy, lewej linii, ona była „ziemią suchą” w stanie „zniszczenie” (churban), ponieważ Hochma lewej linii nie świeci bez hasadim prawej, i wtedy od niej schodzą (nimszach, „przeciągają się”) tylko sądy (dinim) i kary (oneszim). I [dokładnie] w tym czasie, kiedy Nukwa była powyżej haze i w sądach lewej [linii], powiedział Święty, błogosławiony On: „niech wyda ziemia zieleń…”, czyli niech będzie ona od haze i niżej, i będzie ziemią, która wytwarza (mocia, „rodzi”) owoce.

O tym napisano: „I powie Bóg: niech wyda ziemia…”. Innymi słowami, jak napisano: „i uspokójcie dusze wasze”. „Niech wyda ziemia zieleń” – to jest to samo, co „i uspokójcie dusze wasze”, ponieważ w Dniu Sądu (jom ha-kipurim) Nukwa wznosi się do lewej linii Imy i otrzymuje tam Hochmę bez hasadim, co sprawia duszy (nefesz) Nukwy cierpienia, gdyż Hochma bez hasadim nie świeci i powoduje (goremet) sądy. Lecz następnie, kiedy ona opuszcza się pod haze i odsuwa się od niego, wtedy Hochma, którą ona wcześniej otrzymała od Imy, obłacza się w hasadim Z’A, i świeci w całej pełni (szlemut). I jeżeliby ona nie otrzymała Hochmy od Imy, tylko od lewej linii, co sprawia duszy cierpienia, nie byłoby u niej Ga’R nigdy, ponieważ od haze i niżej ona nie jest odpowiednia dla otrzymania Hochmy. I w tym tajemnica [słów]: „i uspokójcie dusze wasze”, ponieważ biorąc na siebie cierpienie nefesz, którego doświadcza Nukwa z powodu wzniesienia do lewej linii Imy, mamy udział (helek) w Ga’R, które Nukwa otrzymuje od Z’A po opuszczeniu pod haze. A Hochma, którą ona przed tym otrzymała od Imy, obłacza się teraz w hasadim Z’A i staje się Ga’R. I w tym tajemnica [słów]: „a każda dusza, która nie ukorzy się w tym dniu, wyłączona z narodu swojego”[54], ponieważ nie ma u niej udziału w mochin de-Ga’R, które następnie przyciąga (mamszicha) Nukwa, przecież przebudzenie działania (injan) „niech wyda ziemia zieleń” i działania „uspokójcie dusze wasze” – to jedno działanie, ponieważ oba one zachodzą w tym samym czasie, kiedy Nukwa otrzymuje od lewej linii Imy.

„Panie mój, Panie! Ty zacząłeś pokazywać”[55]… AWA’Ja w całości w dwóch stronach, prawej i lewej, i to doskonałość (szlimut, „pełnia”). Lecz tu, przy tym przebudzeniu ziemi, nie jest pełne, ponieważ przebudzenie z tego powodu, żeby wytworzyć (dosł. „wydobyć”) owoce zaszło w tym czasie, kiedy ona otrzymywała tylko od lewej linii Imy, i wtedy ono [imię AWA’Ja] było „wyschnięte” i „opustoszone”, czyli nie jest pełne.

BS: Aramejskie słowo rechiszuta oznacza „przebudzenie” i oznacza (dosł. „od słów”) „czuje (rachasz) serce moje słowo dobre”[56].

20) „Niech będzie” (jehi) tu, w [wierszu „i wyda ziemia] zieleń, trawę”[57], nie napisano, lecz czytamy [w tym wierszu]: jud wyższa, jud niższa w słowie „I formuje” (wajicer)[58]z dwoma jud, gdzie jud wyższa – wyższa Hochma, a jud niższa – niższa Hochma, czyli Nukwa (patrz Bereszit-1). W tym tajemnica dwóch jud, początkowej i końcowej (de-rosz we-sof) anagramu AWA’Ja-ADNI, podobnie do tego, jak w słowach „niech będzie” (jehi), gdzie jest jud wyższa i jud niższa,a hej – we wnętrznościach jego (gawawiejhu, bejnejhem, „między nimi”). Hej – jest to Bina, od której niższa jud otrzymuje Hochmę. I to prawo pełni, ponieważ wtedy ona otrzymuje Hochmę, która jest pełnią, ale nie ze wszystkich stron, a tylko lewej. I dlatego wyrwane te imię, czyli Nukwa, z miejsca tego i przeniesione w drugie – wyrwana [Nukwa] z [miejsca] od haze de-Z’A i wyżej, [czyli] miejsca, gdzie ona otrzymuje tylko od lewej [strony] Imy, [i przesadzona] w [miejsce] od haze de-Z’A i niżej, żeby otrzymać od niego hasadim, jak napisano: „i zasadzi Pan Bóg (AWA’Ja Elohim) [ogród]”[59], czyli posadził ją w miejscu od haze Z’A i niżej.

21) Inna interpretacja (derech, „ścieżka”). Hej, napisano pomiędzy jud i jud w [słowach „niech będzie”] NeH’I ukrycie wskazuje (romezet) na powiew, ruach Hochmy, Opiekuna miejsca Starożytnego (pardaszka de-atika, hotem de-A’A) Małego Liku (zeira de-anpin, Z’A). I pomimo tego, że Z’A stale [pozostaje] w [stanie] hasadim, ukrywających (mechusim) Hochmę, tym nie mniej, bez ducha (rucha/ruach) Hochmy on istnieć nie będzie, gdyż dopóki w nim nie ma Hochmy, on [przebywa w stanie] Wa’K bez rosz. W hej, która ukrycie wskazuje na Nos (hotem) A’A, doskonalona hej wyższa imienia AWA’Ja, i również hej niższa imienia AWA’Ja. Czyli wyższa hej, Bina, otrzymuje Hochmę w swoją lewą linię od Nosa A’A i przekazuje niższej hej, Nukwie, i wtedy obie litery hej [przebywają] razem (bejachad), jak napisano: „o Panie Boże (adonaj elohim)”[60]. I to ukrycie wskazuje na to, że w każdym miejscu, gdzie dwie litery hej [przebywają] razem (bejachad), czyli kiedy niższa hej otrzymuje Hochmę od lewej linii wyższej hej, mówi się o niej „o!” (aha), co ukrycie wskazuje na czas ucisku (cara), gdyż Nukwa znajduje się wtedy w ograniczeniu, ona wyschnięta (charewa) i bez wody (ewesza).

22) W kiściach winogron (kitfoj de-katfin), w duchu (rucha/ruach) Wagi – jud-hej-waw.„Winogronem” nazywa się Z’A, w którym znajduje się ta Waga, jak napisano: „gronem henny – ukochany mój dla mnie”[61]. I wyjaśnia, co oznacza jud-hej-waw: wyższa jud, wyższe Aw’I, nazywane Ojcem (abba), zwieńczona wstęgą (kitra[62], BS: jak keszer, „połączenie”) Starożytnego (atika), i to – Cienka warstwa (kruma/krum) wyższa: ona oczyszcza i zamyka, i to trzecie z siedmiu naprawień Czaszki A’A. Hej wyższa, ISZSu’T, nazywana Matką (ima), zwieńczona oddechem (rucha/ruach) z dwóch otworów Trzymającego Miejsce (nukwin de-pardaszka), który wychodzi, aby żyć, czyli żeby przekazywać obfitość (lehaszpia) Hochmy, nazywanej „życiem”, i to siódme z siedmiu naprawień Czaszki A’A. Waw wyższa – jest to środkowa linia, a jej Daat – to Twarda Świeca (bucina de-kardinuta/nicoc ha-kasza), czyli masach de-hirik (patrz Lech Lecha[63]), który zwieńczona swoimi stronami, czyli ustanawia równowagę pomiędzy dwoma stronami Imy, prawą i lewą, i otrzymuje od nich Ga’R, które nazywają się Wieńcem (itra/atara). A następnie te litery rozprzestrzeniają się i w Mały Lik (Z’A) włączają się, i w tym ukryte znaczenie słów „trzy pochodzą z jednego, jeden w trzech istnieje” (patrz Zohar Bereszit-1, p.363). Jak jud-hej-waw ustawione i przebywają w Czaszce (galgalta) A’A, tak samo w całe Ciało (guf) A’A one rozprzestrzeniają się, czyli w jego Za’T, HaGa’T NeHI’M, żeby wszystko udoskonalić (leszachlela/leszachlel), ponieważ na nie obłaczają się Aw’I, ISZSu’T i Zo’N. W Czystej Wełnie – kiedy te litery jud-hej-waw zawieszone, czyli kiedy one ukryte, wtedy [znajduje się] w „czystej wełnie”, piątego z siedmiu naprawień Czaszki, a kiedy otwierają się Małemu Likowi (Z’A), w nim te litery, jud-hej-waw, ustawione, i on nazywa się nimi.

BS: [aramejskie słowo] kitfoy oznacza winogrona (eszkolot).

23) Jud, co w AWA’Ja Starożytnego (atik), w wieńcach (itrin/atarot) jego zamknięta (satim), ponieważ Malchut nie wychodzi z Biny i zamyka (sotemet) ją z tego powodu, że Lewa [tam] znajduje się, i wyposażona ona w Wagę, a Waga zgodnie z obowiązującym porządkiem powinna być zawieszona w Głowie Starożytnego (patrz wyżej p.5), i to Malchut, która ją zamyka. I tak samo we wszystkich Głowach (roszim), ponieważ jud zawsze odnosi się do Głowy. Hej, w napełnieniu hej, czyli hej-hej, otwiera się w drugiej hej, czyli w hej Z’A, gdzie [znajduje się] miejsce otwarcia (patrz poprzedni akapit). I dlatego literą napełnienia hej również jest hej: hej-hej. Otwiera się (jinkiw/menokewet) dwoma otworami (nukwin/nekewot), ponieważ w niej włączona również i ostatnia hej, Malchut, i w naprawieniach znajduje się, gdyż podczas gadluta Malchut opuszcza się z niej i otwiera się w Hochmie (jak Hochma, Hochmą), lecz w sobie samej, a w Z’A. Waw otwiera się w drugiej waw, która w Z’A, jak napisano: „zaprawdę płynie (holech, „idzie”) do ukochanego mojego”[64], ponieważ naprawienia, które [zachodzą] w wyższych, płyną (holchim) „do ukochanego mojego”, Z’A, w którym [znajduje się] Twarda Świeca (bucina de-kardinuta/nicoc ha-kasza dosł. „iskra trudności/wyzwania”), masach de-hirik, żeby wejście (petach) Imy ukrywać (patrz p.13). I dlatego literą napełnienia waw [jest] jeszcze jedna (acheret, „inna”) waw – w postaci waw-waw (WaW).

24) I otrzymujemy, że jest waw – w wyższych, w Głowie, i waw – z dołu, w Z’A, i jest hej – w wyższych, w Głowie, i hej – z dołu, w Z’A, i dlatego w napełnieniu one podwajają się (patrz poprzedni akapit), ponieważ wyższe ukryte (nistarot), a niższe otwierają się. Jest jud – w wyższych, i z nią druga jud nie współpracuje (isztataf/nisztatef), jak w literach hej (hej-hej) i waw (waw-waw), i jej nie słychać podczas wymawiania inaczej jak wskazówka do wskazówki. Napełnienie waw-dalet, co w jud w gematrii – jud (6+4=10), i to – wskazówka (remez) na to, że w zasadzie z dołu jest i druga jud. Kiedy w jud otwierają się obie, a to wyższe Aw’I, i łączą na jednym poziomie, na szlaku (szwil) Abby, gdzie [znajduje się] ukryty (neelam) Daat (patrz Miszpatim, p.528), jeden podmuch (rigsza/hitragszut), czyli oni łączą się w jednym podmuchu, żeby oddzielić od lewej linii (patrz poprzedni punkt). I to – waw-dalet, włączone w jud, gdzie jud – wyższy Abba, a waw-dalet – wyższa Ima. Biada, kiedy przychodzi ten Abba, Jud, i otwierają się waw-dalet.

25) Te zapachy (busmin) – „przyprawami zapachowymi” (bsamim) i „aromatami” (reach) nazywa się świecenie Hochmy – malowanych (szrikin, BS: adumot, „czerwonych”) pieczęci (tifsa/chakukot), ponieważ wszystkie stany lewej linii są czerwone – które przechodzą, żeby świecić, nie mieszają się w miejscu, lecz natychmiast wracają na swoje miejsce, jak napisano: „i zwierzęta uciekały i wracały”[65]natychmiast na swoje miejsca. I również [napisano]: „biegną na swoje miejsce”[66], żeby on pośpieszył na swoje miejsce. W tym tajemnica (sod) słów: „chociaż wzniesiesz się, jak orzeł, i chociaż wśród gwiazd założysz gniazdo swoje”[67], czyli jeżeli zapragniesz przyciągnąć (lehamszich) Hochmę i zatrzymać (leakew) ją, mówi Pismo:„stamtąd strącę ciebie”, ponieważ przyciągać Hochmę można w taki sposób, jak napisano: „i zwierzęta uciekały i wracały”, żeby ona wtedy natychmiast powróciła na swoje miejsce, czyli [świeciła] z dołu do góry. Patrz także w Idra Rabba (Naso, list 133-A), gdzie mówi się o Ścieżce (orcha), że pod nosem (hotama), skąd świeci Hochma, mówi się, że „ta Ścieżka [jest ułożona tak], żeby podążać po niej”[68], czyli nie zatrzymywać (leakew) świecenia, lecz natychmiast zawrócić je na swoje miejsce.

BS: [aramejskie] tifsa oznacza „grawerowanie”, „rycie” (dfus hakuka), ponieważ w Targum (tłumaczeniu Tory na aramejski) [słowa] „i nadał jemu formę dłuta” przetłumaczono jako be-tifsa. Szrikin oznacza „czerwony” (adumot) od słów „nie ozdabiaj (szerak) twarzy swojej”[69].

26) „I wypuści ziemia pędy”[70]. Kiedy zdarzyło się to? Kiedy posadzone Imię, Nukwa, czyli po tym, jak Nukwa była ustawiona od haze i niżej, i wtedy „to, co było ziemią suchą, [stało się ziemią gotową, żeby wydawać owoce i porodzenia i sadzić drzewa]”[71] (patrz komentarz Sulam p.19). Jak wyszło z Abby i Imy Powietrze (awir), światło Hasadim, z Abby, i Iskry (nicoc), światło Gwurot, Iskra – z Imy, i kiedy oni, Powietrze i Iskra, połączyli się razem, Czaszka jedna, Keter de-Z’A, rozprzestrzeniła się od nich w strony swoje – w cztery strony, Hu’B Hu’G de-Daat, i to wyższe Aw’I, co w Głowie Z’A, litera mem de-celem, i to Czaszka, napełniona Rosą dwukolorową, białą i czerwoną, i w tym tajemne znaczenie [wiersza] „rosa świateł – rosa Twoja”[72] – światło Hasadim i światło Gwurot. I to – pierwsze z siedmiu naprawień Czaszki Z’A.

27) Drugie naprawienie: Trzy otwory, w których litery jud-hej-waw, czyli Hochma, Bina i Daat, zapisane, w nich otwierają się, i to lamed de-CeLe’M, co w Głowie Z’A.

Trzecie naprawienie: czarne jak kruk, Włosy zwisają nad głębokimi otworami Uszu tak, że nie może słyszeć prawej i lewej, ponieważ je zatkają (sotmim, dosł. „ukryją”) Włosy, czyli Sądy. A w gadlucie Włosy wznoszą się (mistalkim) nad Uszami, jak napisano w Tikun 7 – przecież tu, na górze,we Włosach na Czaszce Z’A jedna wąska Ścieżka (orcha) pośrodku Głowy, której Włosy rozdzielają się na prawą i lewą [stronę].

Podobnie do siedmiu naprawień Czaszki A’A, które omawialiśmy wyżej (patrz p.6), siedem naprawień Czaszki Z’A również podzielone na trzy stany mem-lamed-cadi de-CeLe’M, ale w inny sposób (dosł. „inną drogą”): tu nie ma naprawienia „Cienkiej Warstwy Powietrza” (kruma de-awira), ale dodano stan „Uszy” (oznaim). Przy tym w katnucie Włosy zakrywają (dosł. „zatykają”) Uszy, i to trzecie naprawienie, a w gadlucie Włosy są anulowane (mistalkot, „wychodzą”, „rozdzielają się”) z Uszu, i to – siódme naprawienie, i wtedy przyjmowane są modlitwy (tfilot) niższych (dosł. „od niższych”). W ten sposób, Czaszka zawiera cztery naprawienia mochin Hochmy: Binę, Hesed, Gwurę i Daat, i te cztery (dosł. „w imieniu tych czterech”) mochin nazywają się mem de-CeLe’M, ponieważ każdy moach składa się z dziesięciu sfirot, w sumie – 40 (mem) stanów.

Należy zauważyć, że w środkowej linii, Daat, prawa i lewa nie łączą się, żeby obłóczyć Hochmę lewej w hasadim prawej, lecz uczynione jest to siłą sądu, co w środkowej linii, i dlatego sąd staje się miłosierdziem, i oba stają się jednym stanem, i dlatego ich 30 (lamed): trzy stany po 10 sfirot HaBa’D. Lecz w mem de-CeLe’M wyższe Aw’I nigdy nie otrzymują Hochmy, i nie ma potrzeby panowania środkowej linii, i dlatego miłosierdzie (hesed) i sąd (din) w środkowej linii oddzielone od siebie, ponieważ sąd, co w środkowej linii, tu nie zamienia się w Hesed, i to nie powoduje połączenia prawej i lewej, i dlatego Hesed i din w Daat uważane są odmiennymi stanami po dziesięć sfirot. I dlatego [tu] są cztery mochin, jest ich 40 (mem), i to pierwsze naprawienie.

Drugie naprawienie – to mochin de-ISZSu’T w Z’A, i to lamed de-CeLe’M, co w Głowie Z’A, gdzie Daat pokonuje (machria) prawą i lewą, Hochmę i Binę, siłą istniejącego tam sądu, czyli masachu de-hirik, dlatego sąd staje się miłosierdziem, i jest tu tylko trzy razy po dziesięć sfirot, czyli 30 (lamed). I to – drugie naprawienie.

Trzecie naprawienie – to Włosy, czarne, jak kruk. One schodzą od sądów, co w trzech mochin HaBa’D drugiego skrócenia (C’B), i dlatego one zatykają (sotmim) Uszy (oznaim), i te nie mogą odróżnić Dobra od Zła, i [dlatego] nie są przyjmowane modlitwy niższych. Tak [dzieje się] podczas katnut. Lecz w gadlucie te Włosy układają się w formie („w tajemnicy”) mem de-CeLe’M de-NeH’I, i wtedy one oddzielają się (mistalkot – „wydalane są”, „wychodzą”) z Uszu te otwierają się, o czym powiedziano niżej, w siódmym naprawieniu (patrz p.29).

I jest na Czaszce Z’A dzieląca (chalak) linia – w tym miejscu, gdzie Włosy są podzielone (nichlakot) na prawą i lewą [stronę], nazywana „środkową ścieżką” (orcha de-palguta) we Włosach, gdzie w ogóle nie ma Włosów i sądów, lecz przeciwnie, ona jest cudownym (nifla) miłosierdziem (hesed), i dlatego ona biała. I w tym ukryty sens [słów]: „a droga sprawiedliwych – jak światło promieniujące, które bardziej i bardziej rozjaśnia aż do pełnego dnia”[73], i mówi się tu o środkowej Ścieżce we Włosach na Czaszce A’A. Od tej Ścieżki A’A [świecenie] schodzi do środkowej Ścieżki we Włosach Z’A, o której powiedziano: „wszystkie ścieżki (orchot) Pana – miłosierdziem (hesed) i prawdą (emet)”[74], i ukryty sens (sod) tych słów w tym, że poprzez Włosy prawej otwierają się Hasadim przez pracowników (owdim) Pana, a poprzez Włosy lewej otwierają się kary grzeszników, które nie są pracownikami Pana. I kiedy to przychodzi do niższych, oni poznają (makirim) to rozróżnienie (hewdel), czyli środkową Ścieżkę we Włosach, pomiędzy pracownikami Pana i nie pracującymi dla Pana. I dzięki tej świadomości (hakara) oni nagradzani pełnym przylepieniem (dwekut szalem) do Pana. I wtedy: „wszystko ścieżki Pana – miłosierdzie i prawda”.

28) Czwarte naprawienie – to Czoło, które nie świeci, ponieważ od niego pochodzi (nimszach) Sąd – Świat niezgody podczas gadluta, kiedy życzenie Czoła A’A nie nadzoruje Czoła Z’A.

Piąte naprawienie – to Oczy trójkolorowe, czarnego, czerwonego i zielonego koloru– żeby bać się ich, ponieważ wszystkie te kolory ukrycie wskazują na Sądy, przy czym, czerwony – to lewa, zielony – środkowa, czarny – to Malchut, i w gadlucie one świetlistym Mlekiem obmywają się – Hesed, który schodzi od Starożytnego (atika), jak napisano: „oczy twoje zobaczą Jerozolimę, dom spokojny”[75],czyli bez jakiegokolwiek Sądu, i napisano: „sprawiedliwość (cedek) zamieszkała w niej”[76], ponieważ jest w niej Sąd, nazywany „sprawiedliwość”. I wyjaśnia (dosł. „odpowiada”): „Dom spokojny” mówi się o czasie, kiedy Oko Starożytnego ukrytego świeci, na co wskazuje tajemnica [słów] „skąpane w mleku”[77]: „oczy twoje” napisano bez [litery] jud, wskazującej na liczbę mnogą, ponieważ w Starożytnym (atiku) nie ma lewej, i oboje Oczu uważane za prawe Oko.

29) Szóste naprawienie – Nos twarzy Małego (parcufa de-zeira), a on krótki (kacar) – dla rozpoznania, przecież twarz rozpoznaje się po nosie, jak powiedzieli nasi mędrcy: „świadczyć można tylko wtedy, kiedy widać twarz razem z nosem”[78]. Trzy płomienie płoną w jego otworach, i to trzy rodzaje Sądu: Sąd pochodzący od Biny, od Malchut i od lewej linii.

Siódme naprawienie – poziom kręty, żeby słyszeć dobre i złe, to Uszy (oznaim) podczas gadluta, kiedy zabierane są od nich okrywające je Włosy (patrz p.27), wtedy one otwierają się, żeby słyszeć dobre i złe, żeby dawać dobro dobrym, karać złych i przyjmować modlitwy niższych (patrz Wajakel, p.138).

I tak wyjaśniliśmy siedem naprawień Czaszki (galgalta) Z’A, w których Czaszka i jej cztery strony (citrin) – to mem de-CeLe’M, trzy otwory (halalej) Czaszki – lamed de-CeLe’M. Włosy (searot) i dwoje Uszu (oznaim) – to ukryte (nistarim) Necach i Hod; Czoło (mecach) – to ich Jesod. Dwoje Oczu (ejnaim) – to otwarte (nagalim) Necach i Hod. Nos (hotama) – to ich Jesod i Malchut.

Księga Skromności wyjaśnia tutaj głównie stan „Sądu” (din), obecny w nich podczas katnuta. O stanach mem-lamed-cadi (MaLaC) de-CeLe’M mówi się głównie podczas gadluta (patrz wyżej o siedmiu naprawieniach Czaszki A’A).

30) Napisano: „Ja – Pan. On – Imię Moje”[79].„Ja” w pierwszej osobie, otwarcie, „On” w trzeciej osobie, ukrycie, w jednym zdaniu. Należałoby powiedzieć „Ja – Pan, Imię Moje”, lecz powiedziano tak dlatego, że „Ja” i „On” – to dwa imiona. I napisano: „Ja zabijam i odradzam”[80]. I napisano: „i Ja będę nosić, i Ja będę znosić”[81], ponieważ „Ja” – to imię, i to imię Malchut. I również „On” – to imię, jak napisano: „On nas stworzył, i Jego my”[82] i również: „lecz On w jedności, i kto jego odmieni?”[83]– przecież również nazywa się imieniem „On”, ponieważ On – tak nazywa się Ten, Kto ukryty, Kogo nie znajdują – i to zamknięta Hochma A’A, która zatkana (nistam, dosł. „została zamknięta”) i nie otwiera się (niftach) do Końcowego Naprawienia (gmar tikun). On – Ten, Kto nie niedostępny dla oczu, czyli nie jest godny otrzymania Hochmy, nazywanej Oczy, i to wyższe Aw’I, będące ukrywającymi (mechusim) hasadim, ponieważ nigdy nie otrzymują Hochmy, i o nich napisano: „ponieważ pragnie miłosierdzia On”[84] (ki hafec hesed hu). „On” nazywa się Ten, Kogo nie nazywają po imieniu, czyli Bina, ISZSu’T, w której wychodzi lewa linia. I zanim środkowa linia zdobędzie przewagę (hahria) nad prawą i lewą, żeby Hochma lewej linii obłóczyła się w hasadim prawej, ona nie nazywa się „imieniem”, ponieważ zatkana (stuma, dosł. „ukryta”) i nie świeci (patrz Prolog do księgi Zohar).

31) I wyjaśnia znaczenie trzech liter [z których składa się słowo] „On” (hej-waw-alef). Zgodnie z tym, co mówiliśmy wyżej, „On” – to zamknięta Hochma, Aw’I i ISZSu’T, każdy z których nazywa się „On”. I mówi: Hej ze słowa „On” (hej-waw-alef) w sobie zawiera waw. Waw w sobie zawiera alef [słowa] „On”, lecz nie zawiera w sobie hej słowa „On”. Alef idzie do jud, jud idzie do jud, ukryty ze wszystkich ukrytych, które nie łączy się z waw-dalet napełnienia [litery] jud. Biada, kiedy nie świeci jud w waw-dalet!

Hej [słowa] „On” – to Bina, kiedy ona znajduje się w lewej [linii], przed połączeniem [ze] środkową. Waw [słowa] „On” – to Z’A, ponieważ, kiedy Bina powraca swoje Binę i Tu’M do lewej linii, on również wznosi się razem z nimi do Biny i zapisuje się tam w formie [litery] alef [słowa] „On”, w formie jud, waw, dalet, gdzie waw – Z’A, środkowa linia, wyższa jud, co nad nią – prawa [linia] Biny, włączona w Z’A, a dalet, co pod nią – lewa [linia] Biny, włączona w Z’A.

I napisano: hej w sobie zawiera waw, ponieważ podczas wyjścia lewej [linii] Biny, Bina już włącza w siebie waw, Z’A, który wznosi się razem z Biną i Tu’M Biny. Waw w sobie zawiera alef, i to ta waw, która wpisana pośrodku alef i składa się z dwóch linii Biny, jud-dalet, lecz nie zawiera w sobie hej, ponieważ waw póki co jeszcze nie pokonała jej w sobie. I dlatego Alef idzie do jud – świecenie Z’A, alef, świeci tylko w jego wyższej jud, prawej [linii], gdyż jej lewa [linia], dalet, jeszcze nie świeci, dopóki nad nimi nie zapanuje środkowa linia.

ISZSu’T nazywa się imieniem „On” dlatego że te światła ukryte (nistarim) od niższych, i dlatego powiedziano: alef jud idzie do jud – do wyższych Aw’I, w rezultacie czego ich jud, czyli Abba, oddziela się waw-dalet, Imy, i wtedy ich światła również ukrywają się, i oni nazywają się „On”.

A jud Aw’I idzie do jud, do zamkniętej Hochmy A’A, ukryty ze wszystkich ukrytych, które nie łączy się z waw-dalet, i z tego powodu błago nie jest przekazywane Nukwie, nazywanej waw-dalet napełnienia [litery] jud, czyli Binie, która powróciła do Głowy. I dlatego również i on nazywa się „On”. Dlatego Abba, jud, nie świeci Imie, waw-dalet napełnienia [litery] jud. A ponieważ Ima, waw-dalet, nie świeci, wychodzi, że nie świeci i ISZSu’T, hej [imienia] AWA’Ja, ponieważ oni otrzymują od wyższej Imy, waw-dalet. O tym napisano: Biada, kiedy nie świeci jud w waw-dalet, ponieważ wtedy pomiędzy jud i hej istnieje podział (pirud).

32) Kiedy jud z powodu przegrzeszenia Świata oddaliła się od waw-dalet, ukazała się nagość ich wszystkich, ponieważ wyblakły (nehaszha, „zaćmiły się”) waw-dalet, wyższa Ima, od której otrzymują wszystkie parcufim Aciluta i BE’A. O tym napisano: „nagości ojca swojego nie odkrywaj”[85], czyli wyższych Aw’I, jud, które oba razem nazywają się Ojcem (abba). A kiedy oddaliła się jud od hej – po tym, jak wyblakły waw-dalet, jud nie może przekazywać błaga (lehaszpia) do hej, ISZSu’T (patrz poprzedni punkt), i o tym napisano: „i nagości matki (em) twojej nie odkrywaj, twoja matka ona, nie odkrywaj nagości jej”[86], gdyż ISZSu’T oba razem nazywają się Matką (ima). Matka ona twoja, niewątpliwie, jak napisano: „ponieważ jeżeli (im) rozum () przyzwiesz…”[87] i dalej, gdyż ISZSu’T, Bina, nazywa się Matką (em).

ROZDZIAŁ 3

Dziewięć naprawień drogocennych przekazanych było Brodzie, gdzie znajduje się wszystko, co ukryte i nie otwiera się – przecież ukrywa Pismo.

Pierwsze naprawienie Brody: Pasma nad pasmami przed Wejściami Uszu do początku Ust. Od tego początku do drugiego początku znajdują się. Poniżej dwóch otworów – Ścieżka, napełniona tak, że nie jest widoczna. Policzki są ukryte z tej strony i tej strony. W nich widoczne Jabłka czerwone, jak róża. Jedną granicą zwisają czarne i twarde do Klatki piersiowej jego. Usta, czerwone, jak róża, wolne. Małe opuszczają się na Gardło i pokrywają Szyję. Wielkie i małe, jak żyły, równomiernie opadają. W tych przebywa silny i mocny, ten, kto przebywa.

Napisano: „z ucisku wzywałem do Pana” Dziewięć powiedział Dawid do [słów] „wszystkie narody otoczyły mnie”, żeby odgrodzić i chronić siebie. „I wyda ziemia roślinność, trawę, nasienie siejące według rodzaju jej, i drzewo, płodonośne, w którym nasienie według rodzaju jego”. Dziewięć tych było wyodrębnione z Imienia pełnego, a następnie zasadzone w Imieniu pełnym, jak napisano: „i zasadził Pan Bóg”. Trzynaście naprawień Brody znajduje się u Tego, Kto w wyższych, niższy widzimy w dziewięciu. Dlatego i liter wybito dwadzieścia dwie.

Dlatego, jeżeli we śnie trzyma brodę wielkiego człowieka w ręce swojej – w porozumieniu on z Panem jego, i nienawidzący go będą zdeptani. Co więcej, Broda wyższego, co świeci w niższego. U wyższego nazywa się „wielkie miłosierdzie”, w niższym – po prostu miłosierdzie. Kiedy to powinno jemu Światło wyższego świecić, i ono nazywa się wielkim miłosierdziem.

Napisano: „i powie Bóg: niech wzburzą się wody rojeniem, duszą żywą”. Innymi słowy, „żywą” – Bóg. Rozprzestrzeni się światło jednego w drugiego, wszyscy podniosą się jednocześnie: Wody dobre i Wody złe, ponieważ On powiedział: „niech wzburzą się”, włączające jedną i drugą: żywą wyższą, żywą niższą, żywą dobrą, żywą złą.

Inne tłumaczenie: „niech wzburzą się wody”, w tłumaczeniu – „niech szepczą”. Innymi słowy, kiedy poruszają się w ustach jego słowa modlitwy w czystości i w nieskazitelności poznania, w Wodach wzburza się Dusza Żywa. Kiedy pragnie człowiek wznieść modlitwę do Pana swego, szepczą jego wargi tak: z dołu do góry – żeby wznieść wielkość Pana swojego do miejsca, gdzie z głębokiej Studni napełnia się i wchodzi, i wychodzi, a następnie wylewa się i sprowadza z góry w dół od napełnienia z tego strumienia we wszystkie poziomy do ostatniego poziomu, żeby otrzymali jałmużnę wszyscy, od wyższych do niższych. A następnie pragnie powiązać wszystkie połączenia zamiarem wiary. I zostanie wykonane wszystko, o co poprosi – jak wszystkie prośby społeczeństwa, tak i każda indywidualna prośba.

Prośby, które wznosi człowiek wznosi do Pana swego, bywają dziewięciu rodzajów: jest – według alfabetu; jest – w porządku atrybutów Świętego, błogosławiony On: Łaskawy, Miłosierny i tak dalej; jest – według głównych imion Świętego, błogosławiony On, takich jak: Ehje, Ja, Jehu, El, Elohim, Pan Wojsk, Szadaj, Adonaj; jest – według dziesięciu sfirot, takich jak: Malchut, Jesod, Hod, Necach, Tiferet, Gwura, Hesed, Bina, Hochma, Keter; w porządku sprawiedliwych, takich jak: przodkowie, prorocy i królowie; jest – według hymnów i pochwał, w tych jest prawdziwy odbiór. I wyższe rodzaje – kto zna, jak zachodzą naprawienia dla Pana swojego, jak przystało; jest – według wiedzy, jak podnieść z dołu do góry; i jest – kto wie, jak przyciągnąć łaskę od wyższych w dół. I we wszystkich tych dziewięciu rodzajach konieczna jest wielka intencja, i jeżeli nie wywyższa, to powiedziano o tym w Pismach: „a znieważający Mnie będą zhańbieni”. A w zamiarze „amen”, które zawiera w sobie dwa imiona: „Pan” i „mój Władca”, i jedno dobro Jego i błogosławieństwo Jego ukryte w skarbcu, nazywanym pałacem, na co wskazano w wierszu: „a Pan – w pałacu Swoim świętym, niech zamilknie przed Jego Obliczem”, i na to wskazują nasi mędrcy błogosławionej pamięci: „całe dobro człowieka – w jego domu”, jak powiedziano: „w całym Moim domu powiernikiem on”, a w przekładzie: „w całym Moim narodzie”.

I jeżeli w każdym z tych dziewięciu rodzajów zamiar taki, jak potrzeba, to jest to człowiek, który wysławia Imię Pana swojego, Jego święte Imię. I o tym napisano: „ponieważ chwalący Mnie wychwaleni będą, a znieważający Mnie będą zhańbieni”. „Wywyższenie” w tym świecie, żeby utrzymał się i żeby wszystko, niezbędne jemu, zostało spełnione. I narody całej ziemi zobaczą, że Imieniem Pana on nazwany, i będą się bać jego. A w świecie przyszłym on stanie się godny miejsca wśród pobożnych, chociaż i nie uczył się, jak powinien, ponieważ stał się godny pracować w poznaniu Pana swojego, i był jego zamiar taki, jak należy.

Co znaczy „a znieważający Mnie będą zhańbieni”? A to znaczy: kto nie wie, jak połączyć święte Imię, węzeł wiary zawiązać i w miejsce właściwe przyciągnąć, i wywyższyć imię Pana swojego, lepiej, żeby się nie urodził. Tym bardziej ten, który nie wkłada zamiaru w „amen”. I dlatego o każdym, kto porusza wargami w czystości serca, oczyszczonego wodą, co napisano? „I powie Bóg: uczynimy człowieka”, czyli ze względu na człowieka, który wie, jak obraz i podobieństwo połączyć, jak należy, „i panować będzie nad rybami morskimi”. (Tu inne wyjaśnienie)

„I powie Bóg: uczynimy człowieka”. Napisano nie „tego człowieka”, lecz po prostu „człowieka”, żeby w wyższych pojawił się człowiek, stworzony teraz pełnym Imieniem, ponieważ, kiedy doskonali się ten, doskonali się ten, kiedy doskonali się w Mężu i Żonie, aby udoskonaliło się wszystko. Pan – strona Męża. Bóg – strona Żony. Rozprzestrzenia się Mąż, i ustawiony ustawieniem jak Matka w Ustach osiągnięcia swojego. Królowie, którzy upadli, powstali tu.

Męskie sądy – twarde na początku i miękkie na końcu. Żeńskie – odwrotnie. Piętnaście sieci z dymu zanurzone w objęcia jego. Jud mała wewnątrz niego znajduje się.

Przeniknięta Sądami? – Starożytny zapragnął. Wąż wszedł w Żonę, i było założone w niej gniazdo zła, i uczynione było miejsce zła, jak napisano: „i poczęła ona i urodziła Kaina”, gniazdo i miejsce złych duchów i burz, i demonów-szkodników.

Stworzone w nim, w tym człowieku, korony – w ogólnym i indywidualnym. Włączone one w indywidualne i w ogólne, nogi i ręce, prawe i lewe. Kiedy po stronach swoich rozdziela się, ustawiony Mąż i Żona – jud-hej-waw. Jud – Mąż, hej – Żona. Waw – napisano: „mężem i żoną stworzył ich, i błogosławił ich, i nazwie ich imieniem „człowiek”. Forma i wygląd człowieka, zasiadającego na tronie, i napisano: „na podobieństwo tronu – podobnie do rodzaju człowieka, nad nim – od wyższego”.

Sulam

33) Dziewięć naprawień (tikunim) drogocennych (jakirin/ekarim) przekazanych było Brodzie (dikna/zakan), gdzie znajduje się wszystko, co ukryte i nie otwiera się (isztekach/nimca) najwyższy skarb (jakira/jakar) – przecież ukrywa Pismo Brodę – nie znajdujemy [w Piśmie] żadnego wyjaśnienia, w którym mówiłoby się o Brodzie. Mówi się: „oczy Pana”, „uszy Pana”, a także „policzki Jego – jak ogród błogowonny”[88], lecz Brody nie wspomina się (dosł. „nie ma pamięci o Brodzie”). I dlatego ona – największy skarb.

34) Pierwsze naprawienie Brody: Pasma nad Pasmami (nimin al nimin, BS: searot al searot, „włosy nad włosami”), wychodzące przed Wejściami Uszu (pitcha de-udnin/petach ha-oznaim) do początku (rejsza/rosz) Ust, czyli do górnej wargi.

Drugie naprawienie: od tego początku (rejsza/rosz) do drugiego początku Ust znajdują się.

Trzecie naprawienie: poniżej dwóch otworów (nukwin/nikwej) Nosa – Ścieżka (orcha), napełniona Włosami tak, że nie jest widoczna.

Czwarte naprawienie: Policzki (alein[89], BS: lechajaim) są ukryte Włosami z tej strony (gisa, „bok”, BS: cad, „strona”) i tej strony.

Piąte naprawienie: w nich widoczne Jabłka, dwa Jabłka[90], a dokładnie Lik (panim, „twarz”) czerwone, jak róża (warda/wered).

Szóste naprawienie: jedną granicą (chuta/chut, dosł. „nić”) zwisają czarne i twarde do Klatki piersiowej (haze) jego.

Siódme naprawienie: usta, czerwone, jak róża, wolne od Włosów.

35) Ósme naprawienie: małe (zeirin, BS: kcarot, „krótkie”) Włosy opuszczają się na Gardło (gerona/garon) i pokrywają Szyję (kedala/oref).

Dziewiąte naprawienie: wielkie (rawrewim/gdolot) i małe (zeirin/ktanot) Włosy, twarde (kaszim), jak żyły (gidin/gidim), równomiernie (be-szikula, „zrównoważone [na wadze]”. BS: be-szawe) opadają, czyli zmieszane (mitarwiot) te z tymi, i dlatego równe [pomiędzy sobą]. I w tych dziewięciu naprawieniach (tikunim) przebywa silny i mocny, ten, kto przebywa, czyli Z’A.

Dziewięć naprawień Brody Z’A wychodzi („przeciąga się”) od trzynastu naprawień Brody A’A, które szczegółowo omawialiśmy wyżej. Osiem naprawień schodzi od Zamkniętej Hochmy – to trzykrotnie NaRaNHa’J: de-nefesz, de-ruach, de-neszama. Różnica jest w tym, że trzynaście naprawień odnosi się do Ga’R, a dziewięć naprawień – to Wa’K de-Ga’R.

Z tego zrozumiesz, że pierwsze naprawienie jest Korzeniem Brody, podobnie do pierwszego z trzynastu naprawień Brody A’A.

W ten sposób drugie naprawienie – to stan ibur w wyższej części Policzków (lechi) (dosł. „w wyższej części policzka” [czyli na górnej części szczęki]), i to Wa’K de-nefesz.

Trzecie naprawienie – to Ga’R de-nefesz.

A w czwartym naprawieniu [pomiędzy A’A i Z’A] jest różnica. Czwarte naprawienie trzynastu naprawień Brody A’A – to Włosy pod Dolną Wargą (dosł. „w dolnej wardze”), a piąte naprawienie – Ścieżka (orcha) we Włosach pod Dolną Wargą, i to [odpowiednio] Wa’K de-ruach i Ga’R de-ruach. Lecz tu, w Z’A, nie ma Ścieżki pod Dolną Wargą, ponieważ Ścieżka nad Górną Wargą (dosł. „górnej wargi”) nie świeci tak [mocno] z tego powodu, że pokryta (dosł. „napełniona”) Włosami. I dlatego tu, na swoim miejscu, one ustawione jak Wa’K de-ruach, jak powiedziano [w p.34]: a strony ukryte z tego boku i tego boku.

Piąte naprawienie: w nich widoczne Jabłka, jak róża czerwone – Ga’R de-ruach przedstawia sobą achoraim, i dlatego one czerwone.

Szóste naprawienie tu [w Z’A] – to cała Broda w całości, kiedy Wa’K de-ruach, co w Liku (panim), schodzi na swoje miejsce z dołu, na niższą część Policzka (dosł. „w dolny policzek”, [czyli na dolną szczękę]).

Siódme naprawienie – Usta, czerwone, jak róża, wolne – to Ga’R de-ruach, schodzący od dwóch Jabłek [Kości policzkowych] w dół.

Ósme naprawienie – krótkie opuszczają się na Gardło, schodzące od dziewiątego i dziesiątego z trzynastu naprawień Brody A’A.

Dziewiąte naprawienie schodzi od jedenastego z trzynastu naprawień Brody A’A.

36) Napisano: „z ucisku wzywałem do Pana”[91]. Dziewięć wypowiedzi powiedział Dawid do [słów] „wszystkie narody otoczyły mnie”[92], żeby odgrodzić (dosł. „otoczyć”) siebie nimi i chronić siebie. I one odpowiadają (kneged) dziewięciu naprawieniom Brody (tikunej dikna) Z’A:

z ucisku wzywałem ja do Pana;
wolnością odpowiedział mi Pan (jud-hej);
Pan (jud-hej-waw-hej) ze mną, nie lękam się [co uczyni mi człowiek?];
Pan (jud-hej-waw-hej) ze mną, mój wspomożyciel;
lepiej mieć nadzieję w Panu (jud-hej-waw-hej) [niż polegać na człowieku];
lepiej mieć nadzieję w Panu[93], [powiedział] ponownie;

i razem ze [słowem] „człowiek” (adam), które pojawia się w nich trzy razy[94], które ukrycie wskazuje (romzim) na trzy naprawienia, w sumie jest ich dziewięć. I na te dziewięć wskazuje ukrycie (be-sod) [na wers] Pisma: „[1] i wyda ziemia roślinność, [2] trawę, [3] nasienie, [4] siejące [5] według rodzaju jej, [6] i drzewo, [7] płodonośne, [8] w którym nasienie [9] według rodzaju jego”[95]. Dziewięć tych naprawień Brody było wyodrębnione z Imienia pełnego, czyli z trzynastu naprawień Brody A’A, i przeniesione (bau, dosł. „przyszły do”) Z’A, a następnie ponownie zasadzone w Imieniu pełnym, jak napisano: „i zasadził Pan Bóg (JHWH Elohim)”[96] (patrz Idra [Rabba], Naso, list 138-B). Trzynaście naprawień Brody znajduje u Tego, Kto w wyższych, A’A, niższy, Z’A, widzimy w dziewięciu naprawieniach Brody. Dlatego i liter wybito dwadzieścia dwie (13 + 9 = 22).

37) Dlatego, jeżeli we śnie [człowiek] zobaczy, że trzyma brodę wielkiego (ilaa, „wysokiego”, BS: chaszuw, „ważnego”) człowieka w ręce swojej – w porozumieniu on z Panem jego, i nienawidzący go będą zdeptani. Co więcej, Broda wyższego, A’A, co świeci w Brodzie niższego, Z’A, ponieważ u wyższego Broda nazywa się „wielkie miłosierdzie” (hesed ikrija/raw hesed), a w niższym, Z’A, nazywa się po prostu miłosierdzie (hesed stam). Kiedy to powinno jemu Światło wyższego świecić, i ono również nazywa się wielkim miłosierdziem.

38) Napisano: „i powie Bóg (Elohim): niech wzburzą się wody rojeniem, duszą żywą (nefesz haja)”[97]. Innymi słowy, „żywą” – Bóg, ponieważ w połączeniu liter het-jud-hej („żywa”) jest het-jud („żywą”) i jud-hej (bóg). Het-jud – to Jesod Z’A, a jud-hej – Aw’I. „Niech wzburzą się wody” oznacza, że rozprzestrzeni się światło jednego w drugiego: światło jud-hej rozprzestrzenia się w het-jud, Jesod Z’A, i wyjdzie „dusza żywa” (nefesz haja), Nukwa, i również – dusza (nefesz) Adama (adam riszon). Wszyscy podniosą się (itrahaszun, „zgromadzą”, BS: szarac, „[wszyscy] wzburzą się”) jednocześnie: Wody dobre (towim), świętość (de-kdusza) i Wody złe (raim), „drugiej strony” (C’A), ponieważ On powiedział: „niech wzburzą się”, włączające jedną i drugą: żywą wyższą (haja ilaa), Nukwę, i żywą niższą (haja tataa), duszę Adama (Riszon), żywą dobrą (towa), Nukwę, żywą złą (raa), Lilit, ponieważ Lilit – to „dusza żywa gadzia”[98] (romeszet, „pełzająca”) (patrz wyżej, Bereszit-1, p.408).

39) Inne tłumaczenie: „niech wzburzą się wody w aramejskim (targum) „wzburzą się” (jerachaszun) w tłumaczeniu „niech szepczą” (jirchaszim) [w hebrajskim]. Innymi słowy, kiedy poruszają się w ustach jego słowa modlitwy w czystości i w nieskazitelności poznania (daata/daat), w Wodach omywających (menakim) i oczyszczających (metaherim) wzburza się Dusza Żywa (nefesz haja). Kiedy pragnie człowiek wznieść modlitwę do Pana swego, szepczą jego wargi tak: z dołu do góry – żeby wznieść wielkość (jekara, BS: kawod – „chwałę”, „honor”) Pana swojego do miejsca, gdzie z głębokiej Studni, Biny, napełnia się, [i wchodzi, i wychodzi][99]. A następnie wylewa się i sprowadza z góry w dół od napełnienia z tego strumienia, Biny, we wszystkie poziomy do ostatniego poziomu, Malchut, żeby otrzymali jałmużnę (nedawa) wszyscy, od wyższych do niższych. A następnie pragnie powiązać wszystkie połączenia, czyli połączyć wszystkie poziomy z Ejn Sof, błogosławiony On, zamiarem (kawana) wiary. I zostanie wykonane wszystko, o co poprosi – jak wszystkie prośby społeczeństwa, tak i każda indywidualna prośba.

40) Prośby (szeelta, BS: tfila, „modlitwa”), które wznosi człowiek do Pana swego, bywają dziewięciu rodzajów:

jest modlitwa według alfabetu;
jest modlitwa w porządku atrybutów Świętego, błogosławiony On: Łaskawy (rachum), Miłosierny (chanun) i tak dalej;
jest – według głównych imion Świętego, błogosławiony On, takich jak: Ehje, Ja, Jehu, El, Elohim, Pan Wojsk, Szadaj, Adonaj;
jest – według dziesięciu sfirot, takich jak: Malchut, Jesod, Hod, Necach, Tiferet, Gwura, Hesed, Bina, Hochma, Keter;
w porządku sprawiedliwych, takich jak: przodkowie, prorocy i królowie;
jest – według hymnów i pochwał, w tych jest prawdziwy odbiór.
I wyższe rodzaje – kto zna, jak zachodzą naprawienia (letaken tikunin) dla Pana swojego, jak przystało;
jest – według wiedzy, jak podnieść z dołu do góry;
i jest – kto wie, jak przyciągnąć łaskę (szifa/szefa) od wyższych w dół.

41) I we wszystkich tych dziewięciu rodzajach modlitwy konieczna jest wielka intencja (kawana, „zamiar”), i jeżeli nie wywyższa, to powiedziano o tym w Pismach: „a znieważający Mnie będą zhańbieni”[100]. A w zamiarze „amen” należy skierować zamiar (lechawen) na Imię, które zawiera w sobie dwa imiona: „Pan” (jud-hej-waw-hej) i „mój Władca” (Adni) w gematrii – 91, tak jak gematria „amen” również 91, i tam jedno dobro Jego, JHWH, Z’A i błogosławieństwo Jego ukryte w skarbcu, nazywanym pałacem,i to Adni, Malchut, na co wskazano w wierszu: „a Pan – w pałacu Swoim świętym, niech zamilknie przed Jego Obliczem”[101], i na to wskazują nasi mędrcy błogosławionej pamięci: „całe dobro człowieka – w jego domu”, ponieważ człowiek (adam) w gematrii 45, i to Imię JHWH w napełnieniu [literami] alef, a „całe dobro Jego” (towo) – to Adni, Malchut, jak powiedziano: „w całym Moim domu powiernikiem on”[102], a w przekładzie [Tory na język aramejski]: „w całym Moim narodzie”, czyli w Malchut.

42) I jeżeli w każdym z tych dziewięciu rodzajów modlitwy zamiar taki, jak potrzeba, to jest to człowiek, który wysławia Imię Pana swojego, Jego święte Imię. I o tym napisano: „ponieważ chwalący Mnie wychwaleni będą, a znieważający Mnie będą zhańbieni”[103]. „Wywyższenie” w tym świecie, żeby utrzymał się i żeby wszystko, niezbędne jemu, zostało spełnione. I narody całej ziemi zobaczą, że Imieniem Pana on nazwany, i będą się bać jego. A w świecie przyszłym on stanie się godny miejsca wśród pobożnych, czyli będzie uważany za pobożnego, chociaż i nie uczył się Tory, jak powinien, ponieważ stał się godny pracować w poznaniu Pana swojego, i był jego zamiar taki, jak należy.

43) Co znaczy „a znieważający Mnie będą zhańbieni”? A to znaczy: kto nie wie, jak połączyć święte Imię, węzeł wiary zawiązać i w miejsce właściwe przyciągnąć, i wywyższyć imię Pana swojego, lepiej żeby się nie urodził (de-lo itbere/sze-lo niwra, „żeby nie został stworzony”). Tym bardziej ten, który nie wkłada zamiaru w „amen”. I dlatego o każdym, kto porusza wargami w czystości serca, oczyszczonego wodą, co napisano? „I powie Bóg (elohim): uczynimy człowieka”[104], czyli ze względu na człowieka, który wie, jak obraz i podobieństwo połączyć, gdzie „obraz” (celem) – Z’A, a „podobieństwo” (dmut) – Nukwa, jak należy, „i panować będzie nad rybami morskimi”[105]. (Tu inne wyjaśnienie) (dawar/nusach acher, „inna interpretacja”).

44) „I powie Bóg: uczynimy człowieka”. Napisano nie „tego człowieka” (ha-adam), co wskazywałoby tylko na Adama, pierwszego człowieka (adam ha-riszon), lecz po prostu „człowieka” (adam stam), żeby również i w wyższych pojawił się i udoskonalił się (lehaszlim) człowiek, stworzony teraz pełnym Imieniem (szma szalim/szem szalem), Pan Bóg, JHWH Elokim, gdyż Adamem nazywa się Zo’N: kiedy doskonali się (isztelim/niszlam) ten,niższy człowiek, doskonali się ten, wyższy człowiek, kiedy doskonali się w Mężu (dhar/zahar) i Żonie (nukwa/nekewa), aby udoskonaliło się wszystko. Pan, JHWH – strona (sitra, BS: bhina, stan) Męża, Z’A. Bóg, Elohim– strona Żony, Malchut. I dlatego Pan Bóg, JHWH Elohim – Imię pełne. Rozprzestrzenia się Mąż, Z’A, i ustawiony ustawieniem jak Matka (ima) w Ustach osiągnięć swojego (pumeja de-ama/pi ha-ama), ponieważ tam, w wieńcu (atara) Jesod, otwierają się hasadim Imy, gdyż one są środkowa linią [pomiędzy sfirot] Necach i Hod. Królowie (malchin/melachim), czyli siedmiu królów Nekudim (patrz p.3), którzy upadli, powstali tu, dzięki Jesod Z’A, środkowej linii (patrz p.11).

45) Mąż (dhura/zahar), prawa linia, w istocie swojej – hasadim, i dlatego Męskie sądy (dinin/dinim) – twarde (takifin/hazakim) na początku (rejsza/rosz), w Ga’R, ponieważ Hochma tam nie otwiera się, i miękkie na końcu (sofa/sof), w jego NeH’I, gdzie miejsce otwarcia [tych] hasadim Hochmy. A sądy żeńskie (nukwa)– odwrotnie, ponieważ ona jest lewą linią, Hochmą bez hasadim, ciemnością (choszech), która nie świeci, to w jej początku (rosz), gdzie nie ma otwarcia Hochmy, Sądy lewej linii nie są surowe (kaszim), a w jej NeH’I, gdzie miejsce otwarcia Hochmy, lewej linii, one są sądami twardymi (hazakim). Piętnaście sieci (kuntirin, BS: dinim kaszim, „surowe sądy”) z dymu (kitura/aszan) zanurzone w zanadrze jego (be-itfoj, BS: be-hitfa, „w modlitwie jej”), czyli w NeH’I Nukwy, ponieważ w nich znajduje się trzy razy po pięć gwurot: pięć gwurot – w Necach, pięć gwurot w Hod i pięć gwurot w Jesod, razem piętnaście gwurot. Jud mała wewnątrz niego znajduje się. Niższa Hochma nazywa się Jud, ponieważ w Malchut ona mała.

BS: [aramejskie słowo] kuntirin oznacza surowe (kaszim) Sądy, lub surowe Klipot – od słowa kitronim, rodzaj orzecha z twardą skorupą.

Kitura oznacza dym (aszan) – od słów „jak dym (kitor) z pieca”[106]

Be-itfoj oznacza „w zanadrze jego (heko)” ponieważ w Targum [słowa] „w zanadrze jego (be-hikeha)”[107] tłumaczone jako „be-itefha”, dosł. „w twoim wzroście, rozwoju”.

Przeniknięta Sądami? – Starożytny zapragnął, zobaczyć, czy przeniknięty sądami (dinin/dinim) Nukwy, czyli czy przelepieni Adam i Żona jego (iszto) do siebie (patrz Idra [Rabba], Naso, 142). I Wąż (hiwia/nahasz) wszedł w Żonę (nukwę, BS: w Chawę) z pokusą Drzewa poznania (patrz Bereszit-1, p.455), i było założone w niej, Nukwie, gniazdo (kina) zła (zuhama), i uczynione było miejsce (madora/mador) zła, jak napisano: „i poczęła ona i urodziła Kaina”[108], co oznacza: gniazdo i miejsce złych duchów (ruchin biszin/ruchot raot) i burz (ilulin/searot), i demonów-szkodników (katfurin).

BS: [aramejskie słowo] ilulin odpowiada słowu searot w hebrajskim, co oznacza „burze”, „huragany”. Słowa „obraca się w burzę”[109] w Targum (tłumaczenie Pisma na aramejski) – ikom ilula.

Katfurin – w hebrajskim mazikim (demony-szkodniki) ha-makim (bijące, porażające), zgodnie z (dosł. „od słowa”) katif – zbiór (żniwo) od Sądu (din) z jednej strony (gisa), zgodnie z interpretacją mędrców wiersza: „serce mądrego po prawej [stronie] jego”[110], i oznacza bicie, pobicie (hakaa).

47) Stworzone w nim, w tym człowieku, korony (ktarim) – w ogólnym i indywidualnym. Włączone one w indywidualne i w ogólne,czyli nogi (szukin/szokim) i ręce (droin/zroot), prawe i lewe: czyli ogólne i indywidualne – w ręce, a indywidualne i ogólne – w nogi.

Środkowa linia – to „ogólne” (klal), ponieważ włącza w siebie dwie strony, prawą i lewą, Hochmę i hasadim, i przedstawia sobą Ciało (guf) człowieka, czyli Tiferet, która włącza w siebie Hesed i Gwurę. Dwie Ręce (zroot) – to „indywidualne” (prat). I tak samo w Nogach (szokim): Jesod – to „ogólne”, a [same] Nogi – „indywidualne”, ponieważ w prawej linii znajduje się tylko hasadim, a w lewej – tylko świecenie Hochma.

[Wyrażenie] „ogólne i indywidualne” oznacza, że ogólne panuje (szolet) nad indywidualnym, a „indywidualne i ogólne” oznacza, że indywidualne panuje nad ogólnym. W Rękach (zroot) ogólne, środkowa linia, panuje nad indywidualnym, i dlatego Hochma tam ukryta (mechusa). A w Nogach (szokim) indywidualne panuje nad ogólnym, i dlatego Hochma tam otwiera się (mitgalet).

48) Kiedy środkowa linia po stronach swoich rozdziela się na prawą stronę i lewą stronę, ustawiony Mąż (dhar) i Żona (nukwa) w tajemnicy liter jud-hej-waw, gdzie Jud, prawa strona– Mąż, hej, lewa strona– Żona. A o waw – napisano: „mężem (zahar) i żoną (nekewa) stworzył ich, i błogosławił ich, i nazwie ich imieniem „człowiek” (adam)”[111]. Forma (dijukna/cura) i wygląd (parcufa/parcuf) człowieka, zasiadającego na tronie (kursaja/kise),Nukwie, i napisano: „na podobieństwo (dmut) tronu – podobnie do rodzaju człowieka, nad nim – od wyższego”[112].I wychodzi, że waw zawiera w sobie oboje, Męża (zachar) i Żonę (nekewa), i w tym ukryty sens (sod) słów „człowiek, siedzący na tronie”.

ROZDZIAŁ 4

Starożytny ukryty i zamknięty. Mały Lik otwarty i nie otwarty. Otwarty literami zapisany, ukryty zamknięty literami, które nie stoją na miejscu swoim, ponieważ w nich nie usiedli wyżsi i niżsi.

„I powie Bóg: niech wyda ziemia duszę żywą według rodzaju swego, bydło i płazy”. Czyli jak napisano: „człowieka i bydło wybawisz ty, Panie!”. Jedno wewnątrz drugiego znajduje się: bydło – wewnątrz człowieka: „kiedy człowiek z was ofiarę Panu przyniesie, z bydła”, ponieważ wewnątrz człowieka włączone.

Kiedy opuścił się niższy człowiek w formie wyższego, znajdowały się w nim dwa duchy z dwóch stron – w końcu prawe i lewe włączone w człowieka: od prawego – dusza święta, od lewego – dusza żywa. Zgrzeszył Adam – rozprzestrzeniła się lewa, i rozprzestrzenili się ci, którzy bez Ciała. Kiedy połączyły się ze sobą, urodziły się, jak u zwierząt, które rodzą wiele na raz, 22 litery ukryte, 22 litery odkryte.

Jud ukryta, jud otwarta, na Wadze one umieszczone, zrównoważone. Z jud pochodzą Mąż i Żona, waw-dalet. W tym miejscu waw – Mąż, dalet – Żona. Dlatego dalet i waw – dwoje. Dalet i waw – Mąż i Żona. Dalet i waw – dwa Wieńce. Jud sama w sobie – Mąż, hej – Żona. Hej początkowo była dalet, lecz kiedy nabrzmiewa od waw wewnątrz, wychodzi waw i w znaku jud widać, że składa się ona z jud-hej-waw. Wychodzi ta jud, która jest Mężem i Żoną, a następnie siada i ukrywa Matkę.

„I zobaczyli synowie Boży córki ludzkie”, czyli, jak napisano: „dwóch mężów-zwiadowców w tajemnicy, powiedział”. Co to: „córki ludzkie”? Jak napisano: „wtedy przyszły dwie kobiety nierządnice do króla” i o nich napisano: „ponieważ zobaczyli, że mądrość Boża w nim”. „Wtedy przyszły”, lecz nie na początku, pod władzą smaku niedojrzałych fig. Dwoje na wysokościach objęło się, a kiedy opuścili się, w dół, odziedziczyli proch i utracili dobry udział, który był w nich od Wieńca miłosierdzia, i uwieńczeni kiścią winogron.

„I powiedział Pan do Mosze: Dlaczego wołasz do Mnie?” Dokładnie, do Mnie. „Przemów do synów Israela: niech się ruszą”. Dokładnie, niech się ruszą. Losem było zważone, ponieważ Brodzie Jego chciał okazać szacunek, „to, co bezpośrednio w Jego oczach, czynić będziesz, i będziesz przykazań Jego słuchać, i wszystkie Jego prawa przestrzegać”, dotąd, „ponieważ Ja Pan, uzdrowiciel twój” dlatego, dokładnie.

Sulam

49) Starożytny (atika), Keter, ukryty i zamknięty (tamir we-satim/mechuse we-satum). Mały Lik (zeira de-anpin, BS: zeir anpin, „mały lik”) otwarty (itgaljai/megule) i nie otwarty, gdyż w nim zaczyna się otwarcie, a [samo] otwarcie [następuje] w Malchut. Otwarty, czyli Z’A, literami zapisany, czyli symbolicznie opisywany (meforasz, „interpretowane”) literami Imienia JHWH, co oznacza „był”, haja (hej-jud-hej), „jest”, howe (hej-waw-hej) i „będzie”, ehje (jud-hej-waw-hej), którym otwiera się wszystko. Ukryty, Starożytny, zamknięty literami określony Imieniem Ehje (alef-hej-jud-hej, „będę”), w czasie przyszłym, i to oznacza, że te litery, które nie siedzą na miejscu swoim, lecz w innym miejscu, ponieważ w nich nie usiedli wyżsi i niżsi, czyli [nawet] wyżsi Jego nie pojmują.

50) „I powie Bóg (elohim): niech wyda ziemia duszę żywą (nefesz haja) według rodzaju swego, bydło (beema) i płazy (remes)”[113]. Czyli jak napisano: „człowieka (adam) i bydło (beema) wybawisz ty, Panie (JHWH)!”[114]. Jedno wewnątrz drugiego znajduje się: bydło – wewnątrz człowieka: „kiedy człowiek z was ofiarę Panu (JHWH) przyniesie, z bydła”[115] i to jest dla niego dobre, ponieważ wewnątrz człowieka włączone. (Wyjaśnienie tych słów – patrz wyżej, w Bereszit-1, l. 114)[116].

51) Kiedy opuścił się niższy człowiek w formie wyższego, czyli w obrazie (celem) i podobieństwie (dmut), znajdowały się w nim dwa duchy (ruchot) z dwóch jego stron[117] – w końcu prawe i lewe włączone w człowieka: od prawego – dusza święta (neszama ha-kdusza), od lewego – dusza żywa (nefesz haja).

Wyjaśnienie: „Człowiek” – jest to środkowa linia, która łączy prawą i lewą, i wtedy świecenie prawej rozprzestrzenia się z góry w dół, a świecenie lewej – tylko z dołu do góry (patrz Bereszit-1, list 60[118]). [Przez rozprzestrzenienie] „z góry w dół” rozumie się Ga’R, dusza Neszama, a „z dołu do góry” – Wa’K, „dusza żywa”, Nefesz Haja. I nazywa się ona „żywą” (haja) z tego powodu, że jest w niej świecenie Hochma, nazywane światłem haja.

I kiedy zgrzeszył Adam – rozprzestrzeniła się lewa z góry w dół, i było to grzechem Drzewa poznania, gdyż on przyciągnął świecenie lewej, czyli Hochmy, z góry w dół (patrz Bereszit-2, p.331), i wtedy rozprzestrzenili się ci, którzy bez Ciała, czyli otworzyła się Malchut miary Sądu, o której mówi się: „a jeżeli nie będzie godny/oczyszczony – zło”[119], ponieważ z niej pochodzą bezcielesne duchy (dosł. „te, które bez ciała”) (patrz Prolog księgi Zohar[120]).

52) Tu on kończy interpretację powiedzianego wyżej [w p.49], w którym mówi się, że Z’A otwarty i nie otwarty, i wyjaśnia, że kiedy prawa i lewa linia Biny połączyły się ze sobą, urodziły się, jak u zwierząt, które rodzą wiele na raz, 22 litery ukryte, całość świateł Z’A, prawej [linii], 22 litery odkryte i całość świateł Nukwy Z’A – to dwie jud na początku (rosz) i końcu (sof) [Imienia] AWA’Ja-ADNI, które są anagramem Imienia JHWH i imienia Adonaj, Zo’N, gdzie jud, co na początku, jud z JHWH, Z’A, „ukryta”, ponieważ w niej nie otwiera się świecenie Hochmy, a jud, co w końcu, jud Imienia Adonaj, „otwarta”, ponieważ w niej otwiera się świecenie Hochmy.

Jud ukryta i jud otwarta – to prawa i lewa [linia], na Wadze one umieszczone, zrównoważone.Szalki tej wagi wahają się (metapsim, „wspinają się”) i wznoszą się, wahają się i opuszczają się. I to – środkowa linia, ważąca dwa świecenia, prawą i lewą, żeby one zrównoważyły się i połączyły ze sobą. I dlatego można powiedzieć, że Hochma otwiera się za pośrednictwem Z’A, środkowej linii, i można powiedzieć, że w niej [samej] ona nie otwiera się, gdyż on przedstawia sobą stan „22 litery ukryte”. Lecz w nim zaczyna się otwarcie w środkowej linii, a samo otwarcie odbywa się w Malchut, w „22 literach otwartych”. I dlatego powiedziano o nim: „otwarty i nie otwarty” [patrz w p.49].

53) Z jud pochodzą Mąż (dhar) i Żona (nukwa), oni też waw-dalet napełnienia litery jud. W tym miejscu waw – Mąż, dalet – Żona, a nie waw-hej, jak w innych miejscach. Dlatego dalet i waw – oznacza, że dwoje razem, dalet i waw, to Mąż i Żona. Dalet i waw – dwa Wieńce (kaflin, BS: ktarim)równe [pomiędzy sobą], gdyż w czasie, kiedy poziomy Męża i Żony równe pomiędzy sobą, czyli kiedy Z’A obłacza prawą linię Biny, która przedstawia sobą hasadim, a Nukwa – lewą [linię] Biny, która przedstawia sobą Hochmę bez hasadim. A ponieważ Hochma w niej nie może świecić bez hasadim, to ona nazywa się „biedna” (dala) i „żebraczka” (anija), i dlatego znajduje się wtedy w formie [litery] dalet.

Jud sama w sobie (bilhodoj/bifnej acmo) – Mąż, hej – Żona. Hej początkowo była dalet, czyli literą dalet z napełnieniem litery jud (jud-waw-dalet), lecz kiedy nabrzmiewa od waw wewnątrz, oznacza się literą hej, gdyż wewnątrz dalet pojawia się waw, a następnie wychodzi i tworzy waw, w tym tajemnica imienia jud-hej-waw, i w znaku jud widać, że składa się ona z jud-hej-waw.Wcześniej jud (10) składała się z waw i dalet (6+4), a potem dalet zaszła w ciążę literą waw, i stała się hej, a następnie wyprowadziła (dosł. „urodziła”) literę waw na zewnątrz. Wychodzi ta jud, która jest Mężem i Żoną,literami hej i waw, czyli Imą i Z’A, a następnie, jak otrzymała mochin, siada waw i ukrywa Matkę (ima), literę hej (patrz p.13).

BS: [aramejskie] kaflin oznacza Wieńce (katarim) – „kielich” (kwiatu), „nagłówek” (artykułu), „góra” (korona) (Wajikra Rabba, 65).

54) „I zobaczyli synowie Boży córki ludzkie”[121], lub jak napisano: „dwóch mężów-zwiadowców w tajemnicy, powiedział”[122]. Co to: „córki ludzkie”? Jak napisano: „wtedy przyszły dwie kobiety nierządnice do króla”[123] i o nich napisano: „ponieważ zobaczyli, że mądrość Boża (elohim) w nim”[124]. „Wtedy przyszli”, lecz nie na początku, pod władzą smaku (ksitra, „zbroja”, BS: cura, „forma”) niedojrzałych fig, co oznacza: „jest niedojrzały owoc (paga, częściej figa). Dwoje w wyższych objęło się, a kiedy opuścili się, w dół, odziedziczyli proch i utracili dobry udział, który był w nich od Wieńca miłosierdzia (itra de-hmalej/ateret ha-rachamim), i uwieńczeni kiścią (kusta/mida „miara”) winogron (anawa/anawim).

Synowie Boży (bnej ha-elohim) – to Aza i Azael (patrz Prolog księgi Zohar, p.157 i Bereszit-1 p.179), którzy upadli ze świętości swojej. Ich korzeń znajduje się (dosł. „pochodzi z”) achoraim wewnętrznych Aw’I, które świeciły w Głowie Z’A de-Nekudim. I siłą (dosł. „od siły”) tych achoraim rozprzestrzeniły się Za’T de-Nekudim z góry w dół, i umarli. A następnie one otrzymali naprawienie (tikun) i ponownie upadli z powodu grzechu (dosł. „grzechem”) Adama (adam ha-riszon), i stali się dwoma Klipot. Oni byli naprawieni dzięki Jehoszua, na co ukrycie wskazano [w wierszu] (dosł. „w tajemnicy [wiersza]”) o „dwóch mężach-zwiadowcach, w tajemnicy”[125]. Zwiadowcami (meraglim) nazywają się oni, ponieważ ich korzeń znajduje się w achoraim Aw’I, czyli w NeH’I, nazywanych Nogami (raglaim). Tajemnica (heresz) – to naprawienie, które oni otrzymali (dosł. „osiągnęli) dzięki Jehoszua, co oznacza, że Hochma jest przyciągana z dołu do góry w ten sposób, że ona z dołu nie będzie słyszana. I to – naprawienie środkowej linii, które oni wtedy otrzymali. I wtedy też była naprawiona Rachab-niewolnica.

Lecz do Potopu [było, jak] napisano o nich: „i zobaczyli synowie Boży (bnej elohim) córki ludzkie, że piękne one, i brali sobie żony ze wszystkich, jakie im się podobały”[126], bez żadnych ograniczeń (gwul), i przyciągali Hochmę z góry w dół, jak to charakterystyczne dla Klipot. I córki ludzkie (banot ha-adam), achoraim Nukwy, również upadły w dół z powodu grzechu Drzewa poznania, i dlatego nazywane według imienia człowieka (adam), zgodnie z jego grzechem.

Jedna z nich, prawa, otrzymała naprawienie podczas dni Jehoszua, lecz nie pełne (szlema), a jak „Rachab-nierządnica”. A obie one otrzymały naprawienie podczas dni Szlomo, i w tym tajemnica [stanu] „dwie kobiety-nierządnice”[127], ponieważ obie one przebywały w lewej [linii]: jedna – w prawej, co w lewej, gdyż otrzymała naprawienie podczas dni Jehoszua, a druga – w lewej, co w lewej. I dlatego po śmierci syna lewej nierządnicy wynikła (naasta, „stała się”) pomiędzy nimi niezgoda (machloket), gdyż Hochma pozostała („była”) bez hasadim, i ona zapragnęła podporządkować sobie (laaszok, „uciskać”, „ugniatać”) syna prawej nierządnicy, u której również były hasadim w wyniku jej naprawienia podczas dni Jehoszua. I powiedziała ona jej: „nie, twój syn martwy, a mój żywy”[128], i mówiła, że jej Hochma, którą ona przyciągnęła z góry w dół, jak właściwe to Klipot, jest Światłem Życia, ponieważ Hochma jest Światłem Życia, i zaprzeczyła, że brak (hoser) hasadim uczyni jemu krzywdę i zabije go.

I dlatego powiedział Szlomo: „przetnijcie dziecko…”[129], gdyż wiedział on, że nie może tak być, żeby lewa nierządnica chciała otrzymać od strony hasadim tego dziecka, które schodzi (nimszach, „przyciągnięte”) od środkowej linii, która ukrywa Ga’R Hochmy. I dlatego konieczne było przeciąć dziecko na dwoje, żeby stronę hasadim wzięła prawa, a stronę Hochmy – lewa. I dlatego lewa nierządnica była wówczas zdemaskowana, ponieważ nie ma u niej życzenia (hefec) do hasadim, ponieważ nie ma u niej życzenia ukrywać Hochmę do Wa’K, i [dlatego powiedziała] „[niech nie będzie] ani moje, ani twoje, przetnijcie”[130]. I nawet wtedy, kiedy prawa nierządnica powiedziała „oddajcie jej”[131], nie chciała przyjąć. I wtedy dla wszystkich stało się jasne, że matka jego – prawa, ustawiona (rodząca), a lewa nie jest w stanie tworzyć (dosł. „robić”) owoców do tej pory, dopóki podda się środkowej linii świętości jak [poddana] prawa, i w rezultacie otrzymała od niej naprawienie. Dlatego powiedziano: „ponieważ zobaczyli, że mądrość Wielka w nim, żeby sprawować sądy”[132], ponieważ on przystosował Klipot [tym, że] wydobył z nich świecenie Hochma i dołączył je do świętości.

„I zobaczyli synowie Boży (bnej ha-elohim) córki ludzkie (banot ha-adam)”. To powiedziano o Aza i Azaelu, którzy cudzołożyli z córkami ludzkimi, żeby przyciągać Hochmę z góry w dół. I dlatego nazywani oni według imienia Adama – z powodu grzechu jego, czyli, jak napisano: „dwóch mężów-zwiadowców w tajemnicy, powiedział”, [dlatego] że otrzymali swoje naprawienie poprzez Jehoszua w tajemnicy, a to oznacza przyciąganie Hochmy tylko z dołu do góry, i z dołu nie będzie ona usłyszana.

I pyta: Co to: „córki ludzkie”? Co z nich powstało? I odpowiada: Jak napisano: „wtedy przyszły dwie kobiety nierządnice do króla”. [W ten sposób] była ujawniona (nitbarer) ich budowa, na którą ukrycie wskazano w [słowach] „przetnijcie dziecko…”, i o nich napisano: „ponieważ zobaczyli, że mądrość Boża w nim”, gdyż za pośrednictwem tego wyjaśnienia (birur) on wyprowadził Hochmę z Klipy i dołączył ją do świętości. „Wtedy przyszły”, ale nie wcześniej, ponieważ nie byli godni naprawienia ani w dniach Jehoszua, ani przed Potopem.

Wynika pytanie (huksza, „trudność”): jeżeli Aza i Azael byli świętymi aniołami, dlaczego oni zgrzeszyli (taau, „popełnili błąd”) – połączyli się z córkami ludzkimi, czyli przyciągnęli Hochmę z góry w dół, co typowe dla Klipot? I powiedziano o tym: pod władzą smaku (BS: formy) niedojrzałych fig, ponieważ wtedy [nad nimi] była władza (szlita), [zmuszająca] jeść niedojrzały owoc, co oznacza „jeść [jedzenie] zanim one gotowe” (dosł. „przed końcem jego przygotowania”), czyli [ma się na uwadze] grzech Adama [Riszon]. Powiedzieli mędrcy: „jedli niedojrzałe owoce” oznacza, że powinien poczekać na Końcowe Naprawienie, i wtedy on nie potknąłby się (nihszal), przyciągając Hochmę z góry w dół. Lecz Wąż oszukał go, wmawiając mu, że [za pośrednictwem tego działania] od razu można przyciągnąć Końcowe Naprawienie. Ten sam błąd popełnili Aza i Azael, znajdując się pod siłą władzy tego niedojrzałego owocu, o czym powiedziano: dwoje na wysokościach objęło się,czyli Aza i Azael połączeni z sobą na wysokościach, gdyż będąc świętymi aniołami, nazywali się „synami Bożymi”, a kiedy opuścili się w dół, odziedziczyli proch, ponieważ, opuściwszy się w Świat Asija i przyciągnąwszy wyższą Hochmę w dół, odziedziczyli Proch, podobnie do Węża, o którym powiedziano „i proch będziesz jadł po wszystkie dni życia twojego”[133], i utracili dobry udział, który był w nich od Wieńca miłosierdzia. „Wieńcem miłosierdzia” nazywa się środkowa linia, łącząca Hochmę i hasadim razem, i uwieńczeni kiścią winogron.„Winogrono” – to lewa linia bez prawej, i to Drzewo poznania, i powiedzieli mędrcy, że to były winogrona.

BS: [aramejskie] kistra (l.m.) oznacza „moc” od słowa kastris (l.p.) – „twierdza”, „ufortyfikowany wojenny obóz”, jak powiedziano: „kim są władcy? Rabbi Szymon powiedział: obóz wojskowy (kastris)”[134], czyli władza i ochrona (magen, „tarcza”).

Kiturej oznacza „formy” (l.m.).

Depigin – od słów „niedojrzały owoc” (paga), co oznacza dowolną rzecz do końca jej przygotowania (biszul, dosł. „gotowania”), i powiedziano: „że jedli niedojrzałe owoce”[135].

55) „I powiedział Pan do (el) Mosze: Dlaczego wołasz do Mnie?”[136] Dokładnie, do Mnie (eli). „Przemów do (el) synów Israela: niech się ruszą”[137]. Dokładnie, niech się ruszą – [przecież] właśnie Losem (mazal) słowo było zważone, ponieważ Brodzie chciał okazać szacunek: „i to, co bezpośrednio w Jego oczach, czynić będziesz, i będziesz przykazań Jego słuchać, i wszystkie Jego prawa przestrzegać”[138], „ponieważ Ja, Pan, uzdrowiciel twój”, dlatego powiedziano „dokładnie”.

Dlatego, aby morze rozdzieliło się, i uratował się Israel, musieli otworzyć światło Hochma w tajemnicy 72 (A’B) imion, i to – trzy linie, na które ukrycie wskazano (merumazim) w trzech wierszach: „i wybawi (waisa)”, „i wejdzie (wajawo)”, „i uczyni (wajat)”[139] (patrz [Zohar] Wejszalach, p.173). I powiedziano: „Dlaczego wołasz do Mnie?” Dokładnie, do Mnie – do Z’A, ponieważ musieli przyciągnąć wielkie świecenie Hochmy, co w 72 imionach, które przyciągają się od 13 naprawień Brody (tikunej dikna). I powiedziano: „Przemów do synów Israela: niech się ruszą”. Dokładnie – ponieważ Hochma otwiera się za pośrednictwem trzech linii tylko poprzez nie (derech, „drogą”, ruchem (nesija) w trzy miejsca (tlat duchtej) – patrz wyżej, w Zohar Beszalach[140]).

56) Losem (be-mazal) było zważone, ponieważ Brodzie Jego chciał okazać szacunek, gdyż wtedy świecenie Hochmy schodzi (nimszach) od wyższego Losu (mazal). Losem nazywa się ósme z trzynastu naprawień Brody. „I to, co bezpośrednio w Jego oczach, czynić będziesz – to lewa linia, która przyciąga Hochmę, nazywaną Jego Oczami. I będziesz przykazań Jego słuchać – to prawa linia, która przyciąga hasadim od Biny, nazywanej Uszami, i dlatego napisano „będziesz słuchać”, i wszystkie Jego prawa przestrzegać” – to środkowa linia, ponieważ „przestrzeganie praw” oznacza, że prawa będzie przyciągać [świecenie] z góry w dół, a lewa – tylko z dołu do góry. Dotąd, czyli one powinny przyciągać [świecenie], dopóki nie zjednoczą się trzy linie ze sobą, „ponieważ Ja Pan, uzdrowiciel twój”[141] dlatego,gdyż następuje Moje uzdrowienie (nimszechet) dokładnie w tym połączeniu trzech linii.

ROZDZIAŁ 5

„Oj, plemię grzeszne, naród, obciążony nieprawością, nasienie złoczyńców, synowie…” i dalej. Siedem poziomów: jud, hej, waw, hej, hej (JHWH).

Jud wyprowadziła waw, dalet, hej, hej-waw-jud [i to – „Oj!”], hej wyprowadziła waw, waw wyprowadziła hej, waw, dalet za zewnątrz i ukryła Adama, Męża i Żonę, którzy istotą dalet-waw, jak napisano: „synowie przewrotni”.

„Na początku stworzył”. „Na początku” – powiedzenie. „Stworzył” – połowa powiedzenia. Ojciec i Syn, ukryty i otwarty. Eden wyższy ukryty i niewidoczny. Eden niższy ogranicza (opuszcza) swoje ruchy, i otwierają się jud-hej-waw-hej jud-hej. „Bóg (elohim) et” – Adonaj Ehje. Prawa i lewa współpracowały razem. „Niebiosa i et”, jak napisano: „i splendor i moc” – współpracowały razem. „Ziemię”, jak napisano: „jak majestatyczne Imię Twoje na całej ziemi!”, „cała ziemia pełna chwały Jego”.

„Niech powstanie sklepienie pośród wód”, żeby oddzielić święte od Świętego świętych, Starożytnego od Małego, oddzielonego i przywiązanego. W rzeczywistości nie są oddzielone Usta, mówiąc wielkie. Oderwany i zwieńczony małymi wieńcami i pięcioma rodzajami wód, i napisano: „i wyleje na niego wodę żywą”, „On – Bóg żywy i wieczny Król”, „będę chodzić przed Panem w krainie żywych”, „i będzie dusza pana mojego związana” i dalej, „i drzewo życia pośrodku ogrodu”. Jud-hej – jud-waw-dalet, hej-alef. Ehje – pomiędzy wodami i wodami – wodami doskonałymi i wodami niedoskonałymi, miłosierdziem doskonałym, miłosierdziem niedoskonałym.

„I powie Pan: nie będzie sądził Mój Duch człowieka wiecznie, dlatego że on – ciałem”. „I powie Pan”, kiedy zasiądzie w Małym. Stąd – słowo, co powiedziano od Imienia, i Starożytny ukryty mówi: „nie będzie sądził Mój Duch człowieka” wyższego, ponieważ Duch-Wiatr, który wieje z dwóch otworów Trzymającego Miejsce, opuszcza do niższych. I dlatego napisano: „i będą dni jego – sto dwadzieścia lat”. Jud uzupełniona i nieuzupełniona. Jud, sama w sobie – sto. Dwie litery dwa razy – to dwadzieścia lat. Jud, sama w sobie, kiedy otwiera się w Małym, rozprzestrzenia się na dziesięć tysięcy lat. Dlatego napisano: „i położysz na mnie rękę Twoją”.

„Olbrzymy były na ziemi”, innymi słowy napisano: „i stamtąd rozdzieli się, i będą cztery początki”, ponieważ od miejsca, gdzie rozdziela się Ogród, nazywani są olbrzymami, jak napisano: „i stamtąd rozdzieli się”. „Byli na ziemi w te dni”, lecz nie w innych czasach, dopóki nie przyszedł Jehoszua, i ukryli się Synowie boży do czasu, kiedy przyszedł Szlomo, i synowie człowieka połączeni. O tym napisano: „i rozkosze”. I nazwani zachwytem synowie ludzcy, których odesłali od duchów tych, innych, co w mądrość wyższą nie wchodzą, jak napisano: „i dał Pan mądrość Szlomo” i napisano: „i był on mądrzejszy od wszystkich ludzi” – z tego powodu, że nie ma ich w człowieku.

„I dał Pan mądrość”, wyższą hej, „i był on mądrzejszy” od niej mądrzejszy i pomiędzy niższymi. „Oni – bohaterowie, którzy wieczni”, ze Świata wyższego, „ludzie Imienia” zachowują się zgodnie z Imieniem. Co – Imię? Imię święte. Zachowują się zgodnie z nim ci, którzy nie święci, niżsi, ale zgodnie z Imieniem zachowują się tylko prości ludzie Imienia, nie ludzie Pana. „Prości” – to zmniejszenie i nie zmniejszenie, przecież „prości ludzie” Imienia z człowieka całościowo się stali, jak napisano: „człowiek w szacunku nie przebywa”. „Człowiek w szacunku” – w szacunku Króla, „nie przebywa” – bez Ducha.

Trzynastu wojowniczych królów – w siedmiu. Siedmiu królów było na ziemi jak zwycięzcy na wojnie. Dziewięciu po stopniach wznosi się i biegną, jak pragną, i nie ma tego, kto powstrzymałby ich. Pięciu królów stoi, nieśmiało – przed czterema nie mogą utrzymać się. Czterech króli wzywa czterech. Oni opuszczają się, zjednoczeni, jak winogrona w kiści. W nich włączonych siedmiu spacerujących. Dając świadectwo, nie stoi na miejscu. Drzewo błogowonne przebywa pomiędzy nimi, i na gałęziach jego ptaki siadają i wiją gniazda. Pod nim, w cieniu jego – zwierzęta, co rządzą tym Drzewem, w którym są dwie ścieżki, i przedłużone ono siedmioma filarami, i jego chroni, i czterema zwierzętami, co otacza go z czterech stron.

Wąż, biegnący trzystoma siedemdziesięcioma skokami. Skacze on po górach, przeskakuje po pagórkach, jak napisano: „skacze on po górach, przeskakuje po pagórkach”. Ogon jego – w pysku jego, w zębach jego, z obu stron podziurawiony. Po wędrówce – odpoczynek. I przechodzi na trzy wiatry.

Napisano: „I chodził Hanoch przed Bogiem”, i napisano „skieruj młodzieńca na drogę jego”, młodzieńca znanego. Przed Bogiem, nie przed Panem, „i nie było jego” pod imieniem tym, „ponieważ wziął jego Bóg”, żeby Imieniem Swoim nazwać.

Trzy sądowe izby to cztery: cztery sądowe izby w wyższych, cztery z dołu, jak napisano: „w wyrokach kłamstwa nie popełniajcie w miarach, wagach i objętościach”. Sąd surowy. Sąd nie surowy. Sąd w zrównoważeniu, Sąd w niezrównoważeniu. Sąd łagodny, nawet nie taki i nie taki.

„I stało się, kiedy zaczął człowiek rozmnażać się na powierzchni ziemi”. „Zaczął człowiek rozmnażać się”, czyli, jak napisano: „w końcu tego”, człowiek, który w wyższych. I napisano: „na powierzchni ziemi”. „I nie wiedział Mosze, że świeci się skóra twarzy jego”, czyli, jak napisano: „ubrania ze skóry”.

Świeci, jak napisano: „i wziął Szmuel róg z oliwą” – nie namaszczają inaczej jak z rogu, „błogą wolą Twoją wzniesiony będzie róg nasz”, „tam wniosę Ja róg Dawida”, czyli, dziesiąta Króla. I pochodzi od Jubileuszu, od Matki, jak napisano: „i będzie, kiedy w jubileuszowy róg zadmie”. Róg Jubileuszem zwieńczony, dziesiąta – Matce. Świeci, dlatego że zabiera Róg i Ducha, aby powrócił do niej Duch. I to – Róg Jubileuszu, a Jubileusz – to hej. I hej wieje duchem dla wszystkich, i wracają wszyscy na miejsca swoje, jak napisano: „o, Panie Boże!”. Kiedy hej przejawi się w hej – Pan Bóg zostanie wezwany, Imieniem napełnionym, i napisano: „i wzniesiony będzie tylko jeden Pan w tym dniu”. Do tej pory ukryty i pokorą ukoronowany Król, i dlatego Księga Skromności. Szczęśliwi ci, którzy weszli i wyszli, i znają Jego kroki i drogi.

Sulam

57) Powiedziano: „Oj (hej-waw-jud), plemię (goj) grzeszne, naród (am), obciążony nieprawością (awon), nasienie złoczyńców, synowie…”[142]. Siedem poziomów pochodzi jeden z drugiego: jud, hej, waw, hej, hej. I wyjaśnia się: Jud [napisana] w napełnieniu, jud-waw-dalet, wyprowadziła waw, dalet, a dalet poczęła waw i stała się hej. I wtedy jud stałą się hej-waw-jud (patrz p.53) [i to – „Oj!”], i to – cztery poziomy: jud, waw, dalet, hej. A następnie hej wyprowadziła (afik, BS: holida, „urodziła”) waw, piąty poziom, a waw, Z’A, wyprowadziła z siebie w Acilut hej,i to Nukwa i szósty poziom. A dalet-waw, dusze Adama i Chawy, siódmy poziom, wyprowadziła (w l.p.) za zewnątrz Aciluta i ukryła Adama poza Acilutem, jego jak Męża (dhar) i Żonę (nukwa), którzy istotą dalet-waw,innymi słowy, ukryła swój Lik do nich, jak napisano o nich: „synowie przewrotni”, ponieważ zgrzeszyli z Drzewem poznania.

58) „Na początku stworzył”[143]. „Na początku” – powiedzenie, pełny poziom. „Stworzył” – połowa powiedzenia, połowa poziomu, gdyż „na początku” – to Zamknięta Hochma A’A, a „stworzył” – połowa poziomu, czyli Bina i Tu’M, które wyszły z Zamkniętej Hochmy na zewnątrz, na poziom, który poniżej niej. I były zasiane trzy ziarna: holam, szuruk, hirik (patrz Bereszit-1[144]).I to Ojciec i Syn,gdyż w wyniku tego wyjścia Zamknięta Hochma i Bina stały się dwoma poziomami, wychodzącymi jeden z drugiego jako stan „ojciec” i „syn”, gdzie Zamknięta Hochma – Ojciec, a Bina – Syn. Ukryty i otwarty: Zamknięta Hochma – „ukryty”, a Bina – „otwarty”. Zamknięta Hochma – to Eden wyższy, który ukryty i niewidoczny. A Bina – to Eden niższy, który opuszcza swoje ruchy w trzy miejsca: holam, szuruk i hirik, i otwierają się jud-hej-waw-hej jud-hej, czyli w wyniku tego przemieszczenia odkrywa się powiedzenie i połowa powiedzenia: Bóg (elohim) et, które napisane po [słowach] „na początku stworzył” (bereszit bara): Bóg (elohim) et”, co oznacza Adonaj Ehje. Et, Malchut, nazywa się Adonaj, a Bóg (elohim) – Bina po tym, jak powróciła w Głowę i stała się pełnym poziomem NaRaNHa’J w postaci (cod) pięciu liter [Imienia] Elohim, które teraz nazywają się Ehje (alef-hej-jud-hej). Prawa i lewa współpracowały razem, i to „niebiosa, Tiferet, włączająca w siebie Hesed i Gwurę, prawą [linię] i lewą, i et”, NeH’I, jak napisano: „i splendor (tiferet) i moc (necach)…”[145] – współpracowały razem. „Niebiosa”, Tiferet, „i et”, Necach i Hod, a „wszystko” (kol) [jak napisano dalej: „na całej ziemi”, „cała ziemia”], co w niebiosach i na ziemi, to Jesod. I te NeH’I określane jako mały (katan) Z’A, co od haze i niżej. „Ziemię”. „Ziemia” – to ostatnia (aharona) Malchut, jak napisano: „jak majestatyczne Imię Twoje na całej ziemi!”[146], „cała ziemia pełna chwały Jego”[147], „ziemia” oznacza Malchut.

Interpretacja tego akapitu jest następująca:

Na początku (bereszit) – to Zamknięta Hochma.
Stworzył (bara) – to Bina, która wyszła z Zamkniętej Hochmy na zewnątrz i była zasiana w trzech ziarnach: holam, szuruk, hirik.
Bóg (elohim) – Bina po tym, jak powróciła w Hochmę i dopełniła/ukończyła się (niszlema) pięcioma światłami NaRaNHa’J.
Et – duża Nukwa – ta, co od haze Z’A i wyżej.
Niebiosa (ha-szamaim)– Z’A.
We-et – NeH’I de-Z’A, nazywane małymi (katan) Z’A.
Ziemia (ha-arec) – Malchut.

W podobny sposób wiersz „na początku stworzył…” (bereszit bara…) zinterpretowany w Zoharze (Bereszit-1, Sulam, p.10-12) i to wyjaśnienie różni się od tego, co przedstawione w Księdze Skromności wyżej (w p.7).

59) „Niech powstanie sklepienie pośród wód”[148], i dlatego on, żeby oddzielić święte, Z’A, od Świętego świętych, A’A i Aw’I, ponieważ Nieboskłon (rakija) – to Ekran (masach) Drugiego Skrócenia (cimcum bet), który stoi w miejscu haze A’A, a stąd i niżej zaczyna się Z’A. I wychodzi, że Nieboskłon oddziela Starożytnego (atika/atik), A’A, od Małego liku (Z’A), oddzielonego od A’A za pośrednictwem Nieboskłonu i [w tym samym czasie] przywiązanego do Ust (pe). Lecz w rzeczywistości nie są oddzielone Usta, mówiąc wielkie, gdyż Usta (pe) A’A, gdzie znajduje się Daat, lub Język (laszon) – to Z’A, który wzniósł się w Głowę i otrzymuje (machria, „zyskuje przewagę”) Hochmę i Binę, łącząc je ze sobą (patrz Miszpatim, Sulam, p.529) – przecież, bez względu na to, że Z’A oddzielony od A’A masachem w jego haze, nazywanym Nieboskłonem, on wzniósł się i ponownie przylepił się (nitdabek) do Głowy w sensie (dosł. „w tajemnicy”) Daat.

60) Oderwany (antik/nitek) Z’A od Ga’R i zwieńczony małymi wieńcami (kitrin zeirin/ktarim ktanim), czyli Wa’K de-Ga’R, i pięcioma rodzajami wód życia, i to sfirot HaGa’T Ne’H Imy, lub „pięćset lat”, nazywane „wodami życia”, lub „życiem”, i napisano: „i wyleje na niego wodę żywą”[149]– hesed. „On – Bóg (elohim) żywy i wieczny Król”[150](melech olam; „Król Świata”) – Gwura, „będę chodzić przed Panem w krainie żywych”[151] – Necach, „i będzie dusza pana mojego związana” i dalej[152]–Hod, „i drzewo życia pośrodku ogrodu”[153] – Tiferet. Jud-hej, Hochma i Bina – jud-waw-dalet, hej-alef. Ehje, Keter (patrz Zohar, Wajikra, str.11), dokonuje podziału pomiędzy wodami i wodami – wodami doskonałymi, wyższymi, tymi, które powyżej nieboskłonu (rakija), czyli jud-hej, jud-waw-dalet, hej-alef i Ehje – i wodami niedoskonałymi, niższymi, tymi, które poniżej nieboskłonu. Te, które powyżej nieboskłonu, nazywają się miłosierdziem (rachamin/rachamim) doskonałym, a te, które poniżej nieboskłonu – miłosierdziem niedoskonałym.

61) „I powie Pan: nie będzie sądził Mój Duch (ruach) człowieka wiecznie, dlatego że on – ciałem (basar)”[154]. „I powie Pan”, kiedy zasiądzie w Małym [Liku], czyli obłóczy się w Z’A. Stąd – słowo, co powiedziano od Imienia, i Starożytny ukryty (atika satim/satum), A’A, mówi: „nie będzie sądził Mój Duch człowieka” wyższego, Z’A, ponieważ Duch-Wiatr (ruach), który wieje z dwóch otworów (nukwin) Nosa (hotem), Trzymającego Miejsce (pardaszka) A’A, opuszcza („przedłuża”) życie do niższych, tak jak światło Hochma nazywa się „życiem”, dlatego Z’A nigdy nie opuszcza („przedłuża”) życia do niższego człowieka (adam). Lecz powiedzenie to przynależy (baal ha-maamar) do A’A, który obraca się do wyższego człowieka, Z’A. A następnie, jak A’A obłacza się w Z’A, on to nazywa małą miarą (sziur katan) i niższym człowiekiem.

62) I dlatego napisano: „i będą dni jego – sto dwadzieścia lat”[155], ponieważ jud – to mądrość (hochma) i życie (chaim). I w dwóch otworach (nikwej) [Nosa (hotem)] Trzymającego Miejsce również są litery jud-waw-dalet, ponieważ przestrzeń (kotel) pomiędzy dwoma otworami – to waw, prawy otwór (nekew) – jud, a lewy – dalet. I jud uzupełniona (szlema) i nieuzupełniona, ponieważ sama po sobie (dosł „ze swoje strony”), bez napełnienia [literami] waw-dalet, ona uzupełniona (szlema) do dziesięciu sfirot, a ze strony napełnienia, [literami] waw-dalet, które są dla jud nukwą, nieuzupełniona. I dlatego jud, sama w sobie – sto, czyli dziesięć sfirot, każda z których składa się z dziesięciu, razem – sto. Dwie litery, waw-dalet, które nieuzupełnione, dwa razy po dziesięć – to dwadzieścia lat, razem sto dwadzieścia lat. Jud, sama w sobie, kiedy otwiera się w Małym Liku, Z’A, rozprzestrzenia się na dziesięć tysięcy lat, ponieważ każda ze sfirot Hochmy rozprzestrzenia się na tysiące. Dlatego (dosł. „stąd”) napisano: „i położysz na mnie rękę Twoją”[156]. Czyli jego poziom (koma) zmniejsza się do stu łokci (ama) (patrz Traktat Hagiga, 12) z powodu tego, że otrzymał on światło Hochma (or ha-chaim) od jud, która uzupełniona i nieuzupełniona, gdyż waw-dalet, które uzupełnione, łączą się z jud.

63) „Olbrzymy (nefilim) były na ziemi”[157], innymi słowy napisano: „i stamtąd rozdzieli się, i będą cztery początki”[158], ponieważ od miejsca, gdzie rozdziela się Ogród,Malchut Acilut, nazywani są olbrzymami. Innymi słowy, wszyscy ci, którzy upadli (naflu) we wszystkie i każdy z trzech światów BE’A z poziomu Acilut, nazywani są „olbrzymami” (nefilim), jak napisano: „i stamtąd rozdzieli się” (jipared), ponieważ stąd i niżej oddziela się (jipared) od Acilut. I dlatego Aza i Azael, i synowie człowieka (banot ha-adam), którzy przyszli („byli”) z poziomów Acilut i upadli z Malchut Acilut w dół, nazywani są „olbrzymami”, co „byli na ziemi w te dni”, lecz nie w innych czasach, dopóki nie przyszedł Jehoszua, i ukryli się Synowie boży – ci dwaj zwiadowcy, o których powiedziano „i ukryła ich”[159].

64) Do czasu, kiedy przyszedł Szlomo, i synowie człowieka (banot ha-adam) połączeni ze świętością (dosł. „włączyli się w świętość”). O tym napisano: „i rozkosze”[160]. I nazwane rozkoszami (taanugot) – w rodzaju żeńskim, a nie w męskim (taanugim), z tego powodu, że to córki człowieka, i dlatego słowo „synowie” (banot) ma końcówkę rodzaju żeńskiego, i to dwie kobiety-nierządnice (naszim zonot)[161]. Dlatego nazywani „rozkoszami” ci synowie ludzcy (bnej adam), których odesłali od duchów (ruchin/ruchot) tych, innych, co w Acilut, co w mądrość wyższą (hochma ilaa) nie wchodzą („nie włączeni”), jak napisano: „i dał Pan mądrość Szlomo”[162] i napisano: „i był on mądrzejszy od wszystkich ludzi”[163]– z tego powodu, że stworzył (taken) [On] tych synów ludzkich tak, że nie ma ich („oni nie są włączeni”) w człowieku świętości.

65) „I dał Pan mądrość” – dał jemu wyższą hej, i to Bina, która powróciła do Hochmy, lecz nie sama Hochma, dlatego że Zamknięta Hochma ukryta i nie świeci, a cała Hochma, która świeci, [schodzi] tylko od Biny, która ponownie powróciła do Hochmy. „I był on mądrzejszy” (dosł. „zmądrzał”) od niej, Biny, był mądrzejszy i pomiędzy niższymi (dosł. „z dołu”). „Oni – bohaterowie, którzy wieczni (meolam)”[164], ze Świata (mi-olam) wyższego,Świata Acilut, skąd oni upadli, „ludzie Imienia” zachowują się zgodnie z Imieniem. Co [to za] Imię? To Imię święte – „Imieniem” nazywa się Malchut, i zachowują się zgodnie z nim ci, którzy nie święci, niżsi,czyli, tak zachowywali się olbrzymi (nefilim, „upadli”), żeby przyjąć stamtąd („z Imienia”) Hochmę z góry w dół. A niżsi nie są święci, ponieważ zabroniono im to czynić. Ale zgodnie z Imieniem, Malchut, zachowują się tylko ci, których nazywają prości ludzie Imienia, lecz nie ci, kogo nazywają ludzie Pana, Z’A. „Prości” – to zmniejszenie, ponieważ zmniejsza się AWA’Ja, i nie zmniejszenie, ponieważ tu „Imię” oznacza Malchut. I niemożliwe było napisać to innymi słowami – przecież „prości ludzie” Imienia z człowieka całościowo (klala/klal) się stali, jak napisano: „człowiek w szacunku (ikar) nie przebywa”[165]. „Człowiek w szacunku” – w szacunku Króla, gdyż „Ima” – to Malchut, i ona – szacunek Z’A, przecież człowiek, który postępuje zgodnie z Imieniem, Malchut, „nie przebywa” – bez Ducha, kiedy tak postępuje.

66) Tutaj [autor tekstu] powraca do wielu ważnych pojęć (ikarim), o których mówił we wszystkich pięciu rozdziałach, i bardzo krótko daje niektóre dodatkowe wyjaśnienia. I mówi: Trzynastu wojowniczych królów, trzynaście naprawień Brody A’A (patrz p.15) – w siedmiu. Czyli, te trzynaście otrzymują od siedmiu naprawień Czaszki A’A (patrz p.6), i kiedy siedmiu królów, siedem naprawień Brody Z’A (patrz p.26) rozprzestrzeniło się na ziemi, w Malchut, oni są jak zwycięzcy na wojnie, ponieważ świecenie Hochmy, co w siedmiu naprawieniach Czaszki, które pokonuje „nienawidzących”, klipot, otwierają się na swoim miejscu, lecz tylko w Malchut (patrz p.6), i tylko w niej stają się widoczne („objawione”) zwycięstwa nad wrogami świętości. Dziewięciu po stopniach wznosi się i biegną, jak pragną – ma się na uwadze dziewięć naprawień Brody Z’A, które wznoszą się i „przebiegają” z poziomu na poziom, czyli na początku to Wa’K de-nefesz, następnie Ga’R de-nefesz, następnie Wa’K de-ruach, następnie Ga’R de-ruach itd. (patrz Sulam p.35).

I nie ma tego, kto powstrzymałby ich. Pięciu królów stoi, nieśmiało – przed czterema nie mogą utrzymać się. „Pięciu królów” – to pięć liter Elohim. A „czterech królów” – to litery AWA’Ja. Wiadomo, że podczas wyjścia kropki szuruk w Imie wznoszą się litery (itwan) ELE i łączą się z literami MI, które pozostały na poziomie, i w Imie ponownie łączy się pięć litery [Imienia] Elohim (patrz Bereszit-1[166]). I tak, wtedy Hochma zostaje zamknięta (stimaa), ponieważ przy nieobecności (hisaron) hasadim Hochma również nie świeci. Pięciu królów stoi, nieśmiało z tego powodu, że nie mogą świecić. I wtedy Z’A wznosi się w tajemnicy kropki hirik i zmniejsza lewą linię, dzięki czemu prawa łączy się z lewą, i wtedy w Imie wynikają („wychodzą”) trzy linie jak Hochma, Bina, Daat, i to – cztery litery AWA’Ja, ponieważ dwie linie, prawa i lewa, to jud-hej, a Z’A, środkowa linia, która łączy je, to waw-hej, czyli hasadim i gwurot, które w daat, gdzie hasadim – jest to waw, a gwurot – hej. Przed czterema nie mogą utrzymać się, ponieważ pięć liter Elohim, co w lewej linii Biny, nie mogą ustać przed wyższością (hachraa) środkowej linii, która reprezentuje sobą cztery litery AWA’Ja, które zmniejszyły lewą linię od Ga’R de-Ga’R i [ta linia] zjednoczyła je w czterech literach AWA’Ja, i w tym jest naprawienie HaBa’D, o którym mówi się tu.

67) Wyjaśnił, że cztery litery AWA’Ja pokonały (nichu) pięć liter Elohim, ponieważ było dokonane naprawienie trzech linii w Binie w formie HaBa’D, przedstawiających sobą cztery litery AWA’Ja, [Księga Skromności] mówi:

Czterech króli wzywa i rodzi czterech króli Z’A, czyli Hesed, Gwurę, Tiferet i Malchut, którzy wynikają (jocim, „wychodzą”), wyrażone (neecalim, dosł. „zwycięzcy”) z czterech królów, co w HaBa’D Biny.

A z tego powodu, że „trzech wychodzi z jednego, jeden w trzech istnieje” (patrz Bereszit-1, p.363), oni opuszczają się (taljain, „zwisają”), zjednoczeni, jak winogrona w kiści – HaGTaM Z’A, wychodzące od HaBa’D Biny, jak winogrona w kiści, gdyż z nich wyszły i dzięki nim istnieją.

W nich włączonych siedmiu spacerujących („biegaczy”), siedem sfirot HaGa’T NeHI’M, które zawarte w ogólnej Malchut, ponieważ w czasie, kiedy w niej otwiera się Hochma, biegną pośpiesznie, jak powiedziano w wersecie „i uciekły zwierzęta, i wróciły”[167] (patrz p.11), i one włączone w czterech królów, HaGTa’M.

Dając świadectwo, nie stoi na miejscu, ponieważ w czasie, kiedy oni otwierają świecenie Hochma, nazywane „świadectwem”, zobowiązani oni opuścić się ze swoich miejsc, ponieważ Malchut otrzymuje Hochmę tylko w tym czasie, kiedy włączona w tą Malchut, co powyżej haze jako czwarta [sfira] w HaGa’T i włączona w nie. Lecz tam Hochma w niej nie otwiera się, ponieważ brakuje jej hasadim, a po tym, jak opuszcza się stąd [na miejsce] z poniżej haze Z’A i staje się siódmą [sfirą], wtedy „daje świadectwo”, czyli w niej otwiera się Hochma, przecież „daje świadectwo” on tylko kiedy na jest na swoim miejscu, a na swoim miejscu ona świadczyć nie może.

Drzewo błogowonne, Jesod de-Z’A, który przekazuje hasadim [do/w] Malchut, i w te hasadim Hochma otrzymuje wonności (mitbasemet), przebywa (jatiw/joszew, „siedzi”) pomiędzy nimi, w siedmiu sfirot Malchut, i na gałęziach jego, które opuszczają się (dosł. „rozprzestrzeniają się”) od Drzewa, i to hasadim, ptaki, poziomy Hochmy, siadają, obłaczają się w jego hasadim, i wiją gniazda (mekanenan/makanenim). Pod nim, pod Jesod Z’A, w cieniu jego – zwierzęta,Malchut, co rządzą tym Drzewem, w którym są dwie ścieżki, i to – Drzewo poznania dobra i zła [jak napisano]: „jest godny – to dobro, jeżeli niegodny – to zło” (patrz Prolog księgi Zohar, p.123).

I jeżeli godny, króluje dobro, i wtedy przedłużone (dosł. „idzie”) ono siedmioma filarami, HaGa’T NeHI’M Nukwy, świeceniem hasadim, i jego, Drzewo poznania chroni i panuje nad nim. I wywyższają go czterema zwierzętami – którymi są lew, byk, orzeł, człowiek, i to NeHI’M, niższy rydwan (merkawa) – co otacza (mitgalgelin) go z czterech stron (sitrin, BS: ruchot, „wiatrów”, „stron świata”). I oto – otwarcie świecenia Hochmy, przy tym Necach i Hod – południe i północ, a Jesod i Malchut – wschód i zachód (szczegóły patrz wyżej, w Bereszit-1[168]). Świecenie Hochmy otwiera się tylko w tajemnicy ich obrotu (gilgul) (patrz komentarz Sulam, dodatek (tosefta) do Wajechi, p.127, a także Szlach).

68) Wąż (nahasz), biegnący trzystoma siedemdziesięcioma skokami. Skacze on po górach, przeskakuje po pagórkach [w oryginalnym tekście – po aramejsku], jak napisano: „skacze on po górach, przeskakuje po pagórkach”[169] [w hebrajskim]. Ogon jego – w pysku jego, w zębach jego, z obu stron (gisin/cadadim) podziurawiony (nakiw/nikew). Po wędrówce – odpoczynek. I przechodzi na trzy wiatry (ruchin: inne znaczenie – „strony świata”, BS: cadadim, „strony”).

Po rozważeniu porządku świecenia Hochmy we wszystkich aspektach (dosł. „porządkach”), teraz on kończy temat omawiając lewą [linię] samą w sobie, czyli tylko światło Hochma jako takie (dosł. „w stosunku do siebie samego”), które nazywa się Wężem (nahasz) (patrz p.9). I również światło Hochma nazywa się „grami” (szaaszuim, dosł. „zabawami”, „rozrywkami”), ponieważ powiedzieli mędrcy, że Święty, błogosławiony On, bawi się w Gan Eden ze sprawiedliwymi (patrz Bo, p.98 i 100).

Wąż, lewa linia, która otwiera Hochmę, nazywany trzystoma siedemdziesięcioma (szin-ajn) skokami i „grami/zabawami”.

Biegnący – w tajemnicy [powiedzenia] „i uciekły zwierzęta i powróciły”[170]. Skokami (…) jak napisano: „skacze on po górach, przeskakuje po pagórkach”. „Góry” – to HaGa’T, gdzie znajdują się ukrywające (mechusim) hasadim, i nie ma tam miejsca dla otwarcia Hochmy, i dlatego Hochma „skacze” po nich i w nich nie świeci, i „przeskakuje” po „pagórkach”, NeH’I i w nich świeci, ponieważ w nich Hochma otwiera się.

Ogon jego – w pysku jego, w zębach jego,ponieważ to sądy (dinim), które pierwotnie znajdowały w jego ukończeniu (sijum), były ustawione w Głowie (rosz), w pysku (puma/pe) jego, w zębach jego (szinoj/szinaw) (patrz p.9).

Z obu stron (gisin/cadadim) podziurawiony: po pierwsze, jego przedziurawiają sądy (dinin) zamku (manula), umieszczone w Ga’R poziomów, gdzie znajduje się korzeń Wagi (matkela). I, po drugie, [jego przedziurawiają] sądy masachu de-hirik, które [znajdują się] w środkowej linii, gdzie stoi Waga (patrz wyżej p.5). I jeżeliby nie te dwie siły, które go zmniejszają, nie mogłaby [lewa linia] pojednać się (nihna) i połączyć z prawą linią.

Jak wiadomo, w samej po sobie, w lewej linii w oddzielności świecenie Hochma nie otwiera się, ponieważ w niej brakuje (mechusar) hasadim, lecz [otwiera się ono] tylko w kombinacji (ciruf) trzech linii. I jeżeli brakuje jakiejkolwiek z linii, Hochma nie może świecić, ponieważ, jeżeli brakuje prawej linii, lewa nie świeci za powodu braku hasadim, a jeżeli brakuje środkowej linii, lewa nie może połączyć się z prawą, żeby otrzymać od niej hasadim.

Odpoczynek. I przechodzi na trzy wiatry. Wąż (hiwija), lewa linia, zatrzymuje się (nifsak, „odcięty”) i rozdziela się na trzy „wiatry”, lub trzy strony świata (ruachot), czyli na trzy linie, gdyż Hochma, co w nim, nie świeci z samego jego Ciała (guf), czyli tylko z lewej linii, ale tylko w wyniku połączenia trzech linii razem. I to, że Ciało jego dzieli się na trzy linie, wyjaśnia się tym, że każda z nich jest nosicielem jednej części otwarcia tego Ciała i otwiera się [tylko] kiedy one działają wspólnie (mictarfim jahad).

BS: [aramejskie] gistra oznacza „zatrzymanie”, również „pluton”, „jednostka” (mahlaka) (patrz Wajikra Rabba, 15).

69) Napisano: „I chodził Hanoch przed Bogiem (elohim)”[171], i napisano „skieruj (hanoch) młodzieńca na drogę jego”[172], czyli młodzieńca znanego [w sensie: nam znanego, o którym mówi się], i to anioł Metatron, czyli Hanoch stał się młodzieńcem, Metatronem. „Przed Bogiem” (ha elohim), Malchut, lecz nie przed Panem (JHWH), Z’A, ponieważ był stworzony, żeby przybliżyć [do siebie] (lemaszmesz) Malchut, „i nie było jego”[173]oznacza, że nie będzie występować pod imieniem tym, „ponieważ wziął jego Bóg”[174], żeby Imieniem Swoim nazwać, gdyż był uczyniony aniołem Bożym (malach elohim).

70) Trzy sądowe izby (batej dinin) to trzy Zasiewy [przez] holam, szuruk i hirik (patrz wyżej, Bereszit-1[175]), i to trzy rodzaje sądu (din), co w trzech liniach. I ich cztery, ponieważ środkowa linia włącza w siebie dwa rodzaje sądów (dinim) – tych, co w holam, i tych, co w szuruk. W ten sposób, są cztery „sądowe izby”, przy czym w holam – sądy żeńskie (de-nukwa), Malchut, która wzniosła się w Binę, a w szuruk – sądy męskie (de-dhura), pokrywające hasadim, i oba rodzaje [żeńskie i męskie] zawarte w środkowej linii, która włącza je w siebie.

Cztery sądowe izby w wyższych,w Aw’I Z’A, gdzie są cztery mochin, Hu’B Hu’G, i cztery sądowe izby z dołu, w ISZSu’T Z’A. I chociaż tam są tylko trzy mochin: Hochma, Bina i Daat, przy tym, daat włącza w siebie dwa rodzaje sądów – te, co są w Hochmie i Binie, jak napisano: „w wyrokach kłamstwa nie popełniajcie w miarach, wagach i objętościach”[176], gdzie „wyrok” (miszpat) – prawa linia, „miara” (mida) – lewa linia, „waga” (miszkal) – środkowa linia, a „objętość” (mesura) – Malchut.

I wyjaśnia: tu sąd surowy, sądy [kropki] szuruk, i jest sąd nie surowy, sądy [kropki] holam. I jest sąd w zrównoważeniu (dina be-szikula/din be-miszkal). W czasie, kiedy te dwa sądy włączają się w środkową linię, one zrównoważone w jednym połączeniu, i to [zachodzi] w ISZSu’T Z’A, gdzie są tylko trzy mochin, HaBa’D. A jest sąd w niezrównoważeniu (dina de-lo be-szikula/din sze-lo be-miszkal), kiedy dwa sądy, co w środkowej linii, nie są zrównoważone, i każdy manifestuje się (nikar) niezależnie, i to zachodzi w Aw’I Z’A, i dlatego są cztery mochin: Hochma, Bina, Hesed i Gwura.

I jest sąd łagodny (rafja/rafe), nawet nie taki i nie taki – nie surowy i nie niesurowy, i to lewa linia nukwy, w której nie ma ani surowego sądu lewej linii Z’A (patrz Zohar, Emor, list 100-A), ani nie ma surowego sądu od prawej [linii] Z’A – przecież on lewy, a nie prawy.

71) „I stało się, kiedy zaczął człowiek rozmnażać się na powierzchni ziemi”[177]. „Zaczął człowiek rozmnażać się”, czyli, jak napisano: „w końcu tego”[178].[Słowa] „w końcu tego” (beszagam) [zawierają w sobie] litery [imienia] Mosze (mem-szin-hej): szin, mem, i bet-gimel (2+3), w gematrii hej (5). I dlatego w Pismach człowiek (ha adam) [napisano z rodzajnikiem określonym, co] ukrycie wskazuje na człowieka (adam), który w wyższych, czyli Mosze, który jest Rydwanem (merkawa) dla Z’A. I napisano: „na powierzchni ziemi”. Pomimo tego, że poziom Mosze był w wyższych, w Z’A, nazywanym Niebiosami (szamaim), ponieważ napisano: „I nie wiedział Mosze, że świeci się skóra twarzy jego”[179], czyli, jak napisano: „ubrania ze skóry”[180] (katnot or), co znaczy ubrania (katnot) Malchut, i to znaczy, że skóra (or) – to imię Malchut, a świeci się (keren) – imię Malchut, kiedy ona obłacza Binę w wyższych, a Mosze nie wiedział, że jego Malchut – to wyższa Malchut, przebywająca w Binie. I dlatego o nim powiedziano: „na powierzchni ziemi”, co oznacza ukrytą Malchut, co właśnie nam tu wyjaśniono.

72) I powiedziano o tym: Świeci (keren) – tu to właśnie [słowo], jak napisano [w wierszu]: „i wziął Szmuel róg (keren) z oliwą”[181] –królów nie namaszczają inaczej jak z rogu,i również[w wierszu] „błogą wolą Twoją wzniesiony będzie róg (keren) nasz”[182]i [w wierszu] „tam wniosę Ja róg Dawida”[183], czyli, dziesiąta Króla, Malchut, gdyż Malchut – dziesiąta sfira Z’A, i pochodzi od Jubileuszu, czyli od Matki (ima), jak napisano: „i będzie, kiedy w jubileuszowy róg zadmie”[184]. Róg, Malchut, Jubileuszem zwieńczony,czyli dziesiąta zwieńczonaprzez Matkę (ima), Binę, ponieważ obłacza ją i staje jak Bina, i nazywa się „rogiem” (keren). Świeci (keren), dlatego że zabiera Róg (keren) Malchut od Biny, Jubileuszu, i Ducha (ruach), który w niej, aby powrócił do niej Duch (ruach) Biny, czyli jej mochin.

73) I to – Róg Jubileuszu, a Jubileusz – to Ima, pierwsza hej AWA’Ja. I ta hej wieje duchem (ruach) życia (chaim) dla wszystkich, i wracają wszyscy na miejsca swoje,jak napisano „w rok jubileuszowy każdy mąż (isz) powróci do własności swojej”[185], jak napisano: „o, Panie Boże! (adonaj elohim)”[186], czyli AWA’Ja z samogłoską (nakud) Elohim, Bina. A Adonaj (adni) – to Malchut. Kiedy pierwsza hej przejawi się w niższej hej, czyli kiedy Bina w Malchut będzie obłóczona jedna na drugą [będą nazywać się] Pan Bóg (adonaj elohim), gdyż On zostanie wezwany, Imieniem napełnionym. I [o tym] kiedy to obłóczenie będzie trwałe (be-kwiut), czyli w Świecie Przyszłym (olam ha-ba) napisano: „i wzniesiony będzie tylko jeden Pan (JHWH) w tym dniu”[187]. Do tej pory ukryty (satim/nistam – dosł. „zamknięty”) i pokorą (cniuta) ukoronowany Król, i dlatego księga ta nazywa się: Księga Skromności (sifra de- cniuta). Szczęśliwi ci, którzy weszli w mądrość (hochma) i wyszli, i znają Jego kroki i drogi.

[1] W kontekście nadzorcy pilnującego miejsca króla, pośrednika pomiędzy wyższym i niższym światem.[2] Przysłowia 11:2.
[3] Sulam p.2.
[4] Słowa „katnut” i „gadlut” są w języku hebrajskim r.ż., ale podobnie jak inne słowa mogą być używane w tym tłumaczeniu w innym rodzaju.
[5] Psalmy 62:10.
[6] Tradycyjnie przyjęta nazwa. Dokładnie – „Księga Formowania”, jako jeden z czterech etapów rozwoju Wszechświata: Zamanifestowanie (acilut), Tworzenie (brija), Formowanie (Jecira), Działanie (Asija).
[7] Sefer Jecira, Miszna 13.
[8] Sulam p.22.
[9] Idra Rabba, list 128-B i Idra Zuta, listy 287-288-A.
[10] Idra Rabba, list 129.
[11] Idra Rabba, p.43.
[12] Idra Rabba, p.24.
[13] Bereszit 1:1.
[14] Bereszit 5:29.
[15] Bereszit 1:2.
[16] Izajasz 2:11.
[17] Szemot 34:7.
[18] Psalmy 74:13.
[19] W tym wersie psalmu – z niej. Niektóre wydania aramejskiego tekstu zawierają wskazówkę na list 34-B, ale nie podano jakiej księgi.
[20] Ezekiel 1:22.
[21] Punkt 217.
[22] Ester 2:14.
[23] Punkt 240, Sulam.
[24] Punkt 22, Sulam.
[25] Punkt 52, Sulam.
[26] Bereszit 1:3.
[27] Psalmy 33:9.
[28] Ezekiel 1:14.
[29] Bereszit 1:4.
[30] Izajasz 3:10.
[31] Przysłowia 7:4.
[32] Izajasz 44:5.
[33] Punkt 363.
[34] Bereszit 1:14.
[35] Przysłowia 10:25.
[36] Punkt 301.
[37] Punkt 23.
[38] Idra Rabba, list 131-135.
[39] Pieśń nad pieśniami 5:13.
[40] Jeremiasz 2:6.
[41] Zohar, Wajikra, listy 2-A – 26-A.
[42] Przysłowia 19:11.
[43] Sulam p.76.
[44] Dosł. „dolnym policzku” (lechi ha-tachton). Dalej mówi się o „górnym policzku”. Jednak, sądząc po tekście, językiem gałęzi, w oparciu o anatomiczne analogie, mówi się o dolnej i górnej szczęce (tłumaczenie przybliżone).
[45] Dotyczy także rytualnego oczyszczenia.
[46] Punkt 119.
[47] Pieśń nad Pieśniami 5:13.
[48] Kohelet 8:1.
[49] Szemot 34:7. W dosłownym sensie oznacza to, że nie odpuszcza grzechu całkowicie, ale w pewnym stopniu ją wymierza. I nasi mędrcy zinterpretowali: pozostawi tych, którzy pokutują, bez kary; nie pozostawi bez kary tych, którzy tego nie robią (Raszi).
[50] Izajasz 55:6.
[51] Bereszit 1:11.
[52] Wajikra 16:31.
[53] Dwarim 3:24.
[54] Wajikra 23:29.
[55] Dwarim 3:24.
[56] Psalmy 45:2.
[57] Bereszit 1:11.
[58] Bereszit 2:19.
[59] Bereszit 2:8.
[60] Jeremiasz 1:6. Niedokładny cytat. U Jeremiasza: „Adonaj AWA’Ja (jud-hej-waw-hej)”.
[61] Pieśń nad pieśniami 1:14.
[62] W innym wydaniu w oryginalnym tekście aramejskim – itra, korona.
[63] Sulam p.22.
[64] Pieśń nad pieśniami 7:10.
[65] Ezekiel 1:14.
[66] Bemidbar 24:11.
[67] Abidiasz 1:4.
[68] Idra Rabba p.126.2.
[69] Rambam, księga Przykazań: „41 przykazanie to zakaz malowania ciała na niebiesko, czerwono i inne kolory, jak to robią bałwochwalcy, i jak to jest powszechne wśród Egipcjan do dnia dzisiejszego. Zakaz ten jest zawarty w powiedzianym przez Niego, niech będzie On wywyższony: „Nakłuwających rysunków (tatuaży) nie róbcie na sobie” (Wajkra 19:28)”.
[70] Zohar Bereszit 1:12.
[71] Babiloński Talmud, traktat Brachot, 53-A.
[72] Izajasz 26:19.
[73] Przysłowia 4:18.
[74] Psalmy 25:10.
[75] Izajasz 33:20.
[76] Izajasz 1:21.
[77] Pieśń nad pieśniami 5:12.
[78] Babiloński Talmud, traktat Jawamot, list 180.
[79] Izajasz 42:8.
[80] Dewarim 32:39.
[81] Izajasz 46:4.
[82] Psalmy 100:3.
[83] Hiob 23:13.
[84] Micheasz 7:18.
[85] Wajikra 18:7.
[86] Wajikra 18:7.
[87] Przysłowia 2:3.
[88] Pieśń nad pieśniami 5:13.
[89] Liczba mnoga od ala = cela, „bok/strona”, „żebro” – to samo słowo, co w Bereszit 2:22: I zbudował Pan Bóg stronę, którą wziął od człowieka, aby stała się żoną. Anatomicznie odpowiada to „szczękom”.
[90] Anatomicznie odpowiada to kościom policzkowym.
[91] Psalmy 118:5.
[92] Psalmy 118:10.
[93] Psalmy 118:5-9.
[94] Trzy razy, a nie dwa razy, ponieważ słowo „książęta” uważa się za „człowiek” (patrz Idra Rabba, p.259-260).
[95] Bereszit 1:12.
[96] Bereszit 2:8.
[97] Bereszit 1:20.
[98] Bereszit 1:21.
[99] Te słowa Baal Sulam opuszcza.
[100] Samuel 1 2:30.
[101] Habakuk 2:20. „Niech cała ziemia zamilknie przed jego obliczem.”
[102] Bemidbar 12:7.
[103] Samuel 2:30.
[104] Bereszit 1:26.
[105] Bereszit 1:26.
[106] Bereszit 19:28
[107] Szemot 4:6.
[108] Bereszit 4:1.
[109] Psalmy 107:29.
[110] Kohelet 10:2.
[111] Bereszit 5:2.
[112] Ezekiel 1:26.
[113] Bereszit 1:24.
[114] Psalmy 36:7.
[115] Wajikra 1:2.
[116] Sulam p.121.
[117] Tazria, list 48-B.
[118] Punkt 50.
[119] Prolog księgi Zohar, artykuł „Dwie Kropki”, p.123.
[120] Punkt 203.
[121] Bereszit 6:2.
[122] Jozue 2:1.
[123] 1 Królewska 3:16.
[124] 1 Królewska 3:28.
[125] „I wysyłał Jozue, syn Nuna, potajemnie z Szittim dwóch mężów-zwiadowców…”, Jozue 2:1.
[126] Bereszit 6:2.
[127] 1 Królewska 3:16.
[128] 1 Królewska 3:23.
[129] 1 Królewska 3:25.
[130] 1 Królewska 3:26.
[131] 1 Królewska 3:26.
[132] 1 Królewska 3:28
[133] Bereszit 3:14.
[134] Dewarim Rabba, 81.
[135] Talmud, traktat Sanhedryn, list 20-A.
[136] Szemot 14:15.
[137] Szemot 14:15.
[138] Szemot 15:26.
[139] Szemot 14:18-20.
[140] Sulam p.137.
[141] Sulam p.137.
[142] Izajasz 1:4.
[143] Bereszit 1:1.
[144] Sulam p.10.
[145] 1 Kronik 29:11.
[146] Psalmy 8:2.
[147] Iszajasz 6:3.
[148] Bereszit 1:6.
[149] Bemidbar 19:17.
[150] Jeremiasz 10:10.
[151] Psalmy 116:9.
[152] Szmuel 1 25:29.
[153] Bereszit 2:9.
[154] Bereszit 6:3.
[155] Bereszit 6:3.
[156] Psalmy 139:5.
[157] Bereszit 6:4.
[158] Bereszit 2:10.
[159] Jozue 2:4.
[160] Kohelet 2:8.
[161] 1 Królewska 3:16.
[162] 1 Królewska 5:12 (5:26).
[163] 1 Królewska 4:31 (5:11).
[164] Bereszit 6:4.
[165] Psalmy 49:13.
[166] Sulam p.8.
[167] Ezekiel 1:14.
[168] Sulam p.81.
[169] Pieśń nad pieśniami 2:8.
[170] Ezekiel 1:14.
[171] Bereszit 5:24.
[172] Przysłowia 22:6.
[173] Bereszit 5:24.
[174] Bereszit 5:24.
[175] Punkt 9.
[176] Wajikra 19:35.
[177] Bereszit 6:1.
[178] Bereszit 6:3.
[179] Szemot 34:29.
[180] Bereszit 3:21.
[181] 1 Samuela 16:13.
[182] Psalmy 89:18.
[183] Psalmy 132:17.
[184] Jozue 6:5.
[185] Wajikra 25:13.
[186] Jeremiasz 1:6.
[187] Izajasz 2:17.