3) I rozumni zajaśnieją jak blask firmamentu (we-hamaskilim jazhiru ke-zohar ha-rakia), a prowadzący do sprawiedliwości wielu (u-macdikei ha-rabim), jak gwiazdy przez wieki i na zawsze (ka-kokhawim le-olam wa-ed). Blask (zohar) ukrytego pośród ukrytych (stimma de-stimin) uderzył w powietrze swoje (batasz awira di-lej) i kropka ta rozświetliła się (u-nekuḍa hahi anhir). I wtedy rozprzestrzenił się ten początek (u-kdein itpaszat hai reszit) i uczynił dla niej pałac (we-awed le-heichala) dla jej chwały i dla jej wychwalenia (li-jikarei u-le-tuszbaḥtei). Tam (taman) jest ziarno nasienia świętości (zera zara de-kudsza) dla narodzin (le-olada), dla korzyści świata (le-toalta de-alma), i tajemnica ta (we-raza da) to nasienie świętości (zera kodesz), [będące] fundamentem (macawta).

Sulam

3) „Rozumni zajaśnieją jak blask firmamentu”[1]. „Rozumnymi” nazywani są ZoN świata Acilut, czyli dusze sprawiedliwych. „Blask firmamentu” to świecenie GaR, które otwiera się dzięki połączeniu z właściwością miłosierdzia. W tym fragmencie mówi się szczególnie o Malchut, osłodzonej właściwością miłosierdzia, to znaczy o Malchut, która podzieliła każdy poziom podczas swojego wzniesienia do Biny i utworzyła nowe ukończenie poziomu, w środku jej sfirot, w miejscu Biny właściwości guf, w punkcie chaze. To nowe ukończenie nazywane jest „parsa”, znajdującą się w chaze i kończącą tam parcuf. Jest to przegroda (parsa), znajdująca się w wewnętrznych organach (meaim) człowieka, w jego klatce piersiowej (chaze), oddzielająca pomiędzy organami dającymi siły życiowe – płucami i sercem – a organami trawiennymi.

To nowe ukończenie nazywane jest również firmamentem, który oddziela wody wyższe od wód niższych. Wynika to z faktu, że w guf znajduje się pięć sfirot Hesed-Gwura-Tiferet-Necach-Hod, odpowiadających pięciu sfirot Keter-Hochma-Bina-Tiferet-Malchut. Sfirot HaGaT (Hesed-Gwura-Tiferet) de-guf są właściwością KaHaB (Keter-Hochma-Bina), czyli GaR tego guf, i kończą się w miejscu chaze, gdzie znajduje się parsa, nazywana „firmamentem”. Dlatego te HaGaT nazywane są wyższymi wodami. Od chaze i niżej znajdują się Tiferet i Malchut, właściwości guf nazywane wodami niższymi. W ten sposób firmament znajduje się w środku każdego poziomu i oddziela wody wyższe od wód niższych. O tym powiedziano: „Niech stanie się sklepienie pośrodku wód i oddzieli wody od wód”[2].

We właściwości sądu, czyli we właściwości Malchut świata AK, zanim została osłodzona w Binie, we właściwości miłosierdzia, świat nie mógł istnieć. Ponieważ świat to ZoN Acilut, a w nim zawierają się ludzie przebywający w tym świecie. Wszystko, co jest otrzymywane w ZoN świata Acilut, może być otrzymane przez ludzi przebywających w tym świecie. A wszystko, co nie może być otrzymane w ZoN, nie może być również otrzymane przez ludzi w tym świecie, ponieważ powyżej poziomu ZoN niczego nie otrzymujemy.

Dlatego, gdyby nukwa Zeir Anpina, czyli Malchut, nie została osłodzona w Binie, nie byłaby zdolna do otrzymania żadnego prostego światła, czyli wyższego światła, a jedynie światła odbite, które są subtelnymi światłami, to znaczy światłami właściwości sądu. Wtedy ludzie w tym świecie nie mogliby otrzymać żadnych mohin, czyli prostego światła z Nieskończoności. Jak powiedziano: „Ujrzał On, że świat nie może istnieć, włączył w niego właściwość miłosierdzia”4 – to znaczy, podniósł ją (Malchut) do miejsca Biny, i wszystkie poziomy zostały podzielone, tworząc nowe ukończenie w środku każdego poziomu, nazywane firmamentem. W ten sposób Malchut, która wzniósła się do miejsca Biny, uzyskała dwie sfiry zdolne do przyjęcia wyższego światła – Binę i Tiferet. Bowiem z powodu tego, że Malchut znajduje się w miejscu Biny, sfirot Bina i Tiferet znajdują się pod nią i są w nią włączone.

Dlatego, kiedy ludzie wznoszą MaN poprzez wypełnianie przykazań i dobre uczynki, przyciągają nowe świecenie z góry, które opuszcza Malchut i miejsce ziwugu z powrotem na swoje miejsce, poniżej Tiferet. Wówczas pojawia się pełny poziom świateł nefesz-ruach-neszama-chaja-jechida (NaRaNHaJ), przyjmowanych w sfirot Bina i Tiferet, które wcześniej zostały włączone do Malchut i są zdolne do przyjmowania wyższego światła. Wtedy również dusze sprawiedliwych otrzymują wyższe mohin od ZoN Acilut, ponieważ zostały włączone w wyższą Malchut.

W ten sposób wszystkie mohin powstają wyłącznie dzięki Malchut, która wznosi się do Biny i tworzy tam nowe ukończenie, nazywane „firmamentem”. Gdyby nie ten firmament, ZoN nie mogliby niczego otrzymać z wyższego światła. Dlatego te mohin nazywane są w przytoczonym fragmencie „blaskiem firmamentu”, to znaczy światłem ujawniającym się w miejscu ukończenia połączenia miłosierdzia z sądem. Jak powiedziano: „Rozumni”7 – ZoN i dusze sprawiedliwych, „zajaśnieją jak blask firmamentu”7 – otrzymają mohin, które świecą jak „blask firmamentu”, ponieważ wszystkie ich mohin pochodzą z blasku tego firmamentu.

Właśnie dlatego Zohar przytacza ten fragment, wskazując na wszystkie mohin, które zostały stworzone od Arich Anpina i niżej, ponieważ wszystkie one wyłoniły się z tych świateł blasku firmamentu. I mogą być pojmowane przez niższe poziomy.

Istnieją trzy rodzaje blasku tego firmamentu:

  1. „Blask najbardziej ukrytego spośród wszystkich ukrytych” i jego „powietrze (awir)” – to znaczy zachar i nukwa Atika. Zachar Atika nazywany jest „najbardziej ukrytym spośród wszystkich ukrytych”, a jego „powietrze (awir)” to nukwa Atika, która stworzyła Arich Anpina we właściwości „blask firmamentu”.
  2. “Blask bereszit (na początku)” – to Arich Anpin, od którego został utworzony ISZSuT.
  3. “Ukryty blask” – to ISZSuT, od którego zostało stworzone dziesięć wypowiedzi początku stworzenia, to znaczy mohin de-ZoN. Jednakże wyższe Aba we-Ima nie wywodzą się z właściwości „blask firmamentu”, ponieważ są w właściwości „niepoznawalne”, i litera „jud י” nie wyszła z ich właściwości „powietrze (awir)”.

Pierwszy rodzaj blasku firmamentu jest korzeniem stworzenia Arich Anpina, ponieważ on sam należy do właściwości „niepoznawalny”.

Drugi rodzaj blasku firmamentu jest nosicielem wyższej kropki, nazywanej „miftecha (klucz)”, dlatego uważany jest za początek (reszit) wszystkich mohin blasku firmamentu i dlatego nazywany jest „bereszit (na początku)”6. Jednakże te mohin nie otwierają się w nim samym, lecz są przez niego przekazywane do ISZSuT, czyli trzeciego rodzaju blasku firmamentu, gdzie wszystkie te mohin zostają w pełni ujawnione, ponieważ od nich otrzymują ZoN.

Właściwość „powietrze (awir)” tego blasku, najbardziej ukrytego spośród wszystkich ukrytych, dokonała ziwugu i zaczęła świecić w tej kropce. „Najbardziej ukryty spośród wszystkich ukrytych” to Atik i jego nukwa. I chociaż jego nukwa została już ustawiona z Malchut osłodzoną we właściwości miłosierdzia w wyniku jej wzniesienia do firmamentu, to jednak, ponieważ jest niepoznawalna, włącza się w zachar Atika i nazywana jest „najbardziej ukrytą spośród wszystkich ukrytych”, tak jak on. Jednakże nazywana jest właściwością „powietrze (awir)” jego, ponieważ jest tylko połową poziomu, kelim Keter i Hochma, ze światłami nefesz-ruach.

„Powietrze (awir)” parcufa Atik, będące jego nukwą, dokonało ziwugu i zaczęło świecić w tej kropce – to znaczy, nukwa przyciągnęła świecenie do Arich Anpina, nazywanego „wyższą kropką”. W nim pojawiły się mohin GaR, nazywane „blaskiem firmamentu”. Po tym, jak Arich Anpin otrzymał świecenie nukwy Atika, rozprzestrzenił się ten „początek (reszit)”, czyli Arich Anpin, w rosz i w guf, i stworzył dla siebie pałac wielkości i chwały. To znaczy, stworzył parcuf wyższych Aba we-Ima, którzy go obłóczyli i uformowali wokół niego właściwość „pałac”.

W świecie Acilut jest sześć parcufim, a każdy z nich wyłonił się z poprzedniego. W każdym parcufie znajdują się zachar i nukwa. Nazywają się one: Atik i jego nukwa, Arich Anpin i jego nukwa, wyższe Aba we-Ima, Israel Saba i Twuna (ISZSuT), wielkie Zeir Anpin i nukwa (ZoN) oraz małe Zeir Anpin i nukwa (ZoN).

Porządek ich poziomów jest następujący: „Powietrze (awir)” Atika stworzyło Arich Anpina i jego nukwę. Arich Anpin i jego nukwa stworzyli parcuf wyższe Aba we-Ima oraz ISZSuT. ISZSuT stworzył wielkie ZoN i małe ZoN. I wyjaśnia się, w jaki sposób wszyscy oni są wspomniani w fragmencie: „Na początku stworzył Bóg (Elohim) niebo i ziemię”6.

W pałacu, który stworzył, czyli w parcufie wyższych Aba we-Ima, Arich Anpin zasiał ziarno świętości dla tworzenia dusz i dla dobra świata. Arich Anpin świeci w wyższych Aba we-Ima dwoma rodzajami mohin:

  1. Mohin chasadim, które dają życie światom;
  2. Mohin wielkiego stanu (gadlut), które tworzą dusze.

4) Blask (zohar), nasienie zasiane dla swojej chwały (de-zera zara li-jikarei), jak to nasienie jedwabiu (ka-hai zara de-meshi) drogocennej purpury (de-argawan taw), które otacza siebie wewnątrz (de-itchafei le-go), tworząc dla siebie pałac (we-awed le-heichala), który jego wychwaleniem (de-ihu tuszbachta di-lej) i korzyścią dla wszystkich (we-toalta de-kola). Tym początkiem (be-hai reszit), stworzył on to, co ukryte (bara hahu stimma), co jest niepoznawalne (de-lo itjeda) dla tego pałacu (le-heichala da). Ten pałac nazywany jest Elokim (heichala da ikrei Elokim).

Sulam

4) Blask, który sieje ziarno ku Jego chwale, jest podobny do produkcji jedwabiu i kosztownej purpury, gdzie robak, wytwarzający jedwab, sam ukrywa się wewnątrz jedwabiu. Taka jest natura tego robaka, który wypuszcza z siebie jedwabną nić i owija się nią, aż zostanie całkowicie pokryty jedwabnymi nićmi i staje się niewidoczny dla oczu. Podobnie działa Arich Anpin. Gdy sieje światła w pałacu ISZSuT, okrywa i ukrywa swoje własne światła. W ten sposób ukrywa się poprzez te mohin ISZSuT, które wytwarza, podobnie jak robak ukrywający się za pomocą jedwabnej nici, którą produkuje.

I tworzy z tego ziarna pałac ku swojej chwale i dla dobra wszystkiego. Ten drugi pałac to parcuf ISZSuT, który Arich Anpin stworzył na podobieństwo procesu wytwarzania jedwabiu. Arich Anpin musiał się ukryć podczas tworzenia tego parcufa. W tym pałacu zasiał ziarno świateł dla jego naprawy. Jak powiedziano: „Odziany światłem jak płaszczem”[3] – to znaczy, sam Arich Anpin jest światłem ukrytym i nierozprzestrzeniającym się. Jest ukryty i nazywany wtedy „powietrze (awir)”, ponieważ światło staje się ukryte z powodu litery „jud י”, która weszła do słowa „światło (or אור)”, tworząc wyraz „powietrze (awir אויר)”. Ten stan nazywany jest kropką w Jego pałacu.

Malchut nazywana jest kropką, a ISZSuT, będące Biną, nazywane są pałacem. Aby zostać osłodzoną właściwością miłosierdzia, ta kropka wznosi się do pałacu Arich Anpina, czyli Malchut wznosi się do Biny. Wtedy światło pałacu zostaje ukryte i staje się właściwością „powietrze (awir)”, czyli poziomem ruach. Bowiem gdy obecne jest wszystkie pięć świateł NaRaNHaJ (nefesz-ruach-neszama-chaja-jechida), nazywany jest światłem. Jednak w wyniku wzniesienia tej kropki do pałacu powstaje ukończenie i ziwug jest dokonywany pod Hochmą, a Bina, Tiferet i Malchut upadają poniżej, poza granice tego pałacu. Ponieważ w tym pałacu pozostają jedynie dwa kli, Keter i Hochma, pozostają tam tylko dwa światła, nefesz-ruach. Światło ruach nosi nazwę „powietrze (awir)”. W ten sposób, w wyniku wzniesienia kropki do światła tego pałacu, światło – czyli światło GaR, neszama-chaja-jechida – odchodzi stamtąd. Pozostaje tam jedynie poziom ruach-nefesz, nazywany „powietrze (awir)”.

To właśnie oznacza: „I rzekł Bóg: Niech stanie się światło!”[4] – czyli wtedy, gdy mohin gadlut ISZSuT zaczynają świecić, On ponownie opuszcza „jud י” z właściwości „powietrze (awir אויר)”, a połączenie „światło (or אור)” powraca na swoje miejsce, tak jak na początku. Ponieważ po tym, jak On przywrócił Malchut na swoje miejsce, trzy kli – Bina oraz TuM (Tiferet i Malchut) – ponownie wracają i łączą się ze swoim poziomem. A ponieważ znów jest pięć kelim, pięć świateł NaRaNHaJ (nefesz-ruach-neszama-chaja-jechida) ponownie wraca i obłacza się w nie.

Wejście litery „jud י” we właściwość „światło (or אור)” to stworzenie przez parcuf Arich Anpin parcufa ISZSuT. Podczas tworzenia parcufa ISZSuT Arich Anpin podniósł Malchut do swojej Biny, czyli kropkę do swojego pałacu, i pozostał z dwoma kelim, Keter i Hochmą, w których są dwa światła – nefesz i ruach. Wtedy stworzył również ISZSuT w stanie „połowa poziomu”, takim jak on sam, czyli z dwoma kelim, Keterem i Hochmą, oraz z dwoma światłami, nefesz i ruach. W ten sposób Arich Anpin również musiał ukryć ze swojej właściwości „światło (or אור)” i zmniejszyć się do właściwości „powietrze (awir אויר)” podczas tworzenia ISZSuT, podobnie jak w procesie wytwarzania jedwabiu.

I tak „początek (reszit)” stworzyło tego ukrytego, który jest niepoznawalny w tym pałacu. Chodzi o wypowiedź: „Na początku stworzył Bóg (Elohim)”6. Mówi się, że to „początek”, czyli Arich Anpin, „stworzyło tego ukrytego” – to znaczy, „jud י” wzniosła się do właściwości „światło (or אור)” tego pałacu i stała się ukrytym powietrzem (awir אויר), nazywanym kropką w Jego pałacu, „która jest niepoznawalna w tym pałacu” – czyli w ISZSuT podczas stanu katnut. A ponieważ pochodzi od Arich Anpina, staje się poznawalny podczas stanu gadlut, gdy „jud י” ponownie wychodzi z powietrza (awir אויר) i staje się światłem (or אור). Jednak gdyby pochodził od Atika, zawsze pozostałby niepoznawalny, a „jud” nigdy nie wyszłaby z właściwości „powietrze (awir)”, tak jak to jest właściwe wyższym Aba we-Ima, które pochodzą od Atika.

Drugi pałac nazywany jest Elohim, w odróżnieniu od pierwszego pałacu Arich Anpina, czyli wyższych Aba we-Ima, które nie są właściwością Elohim, lecz właściwością Ehje. Powiedziane: „Na początku stworzył Bóg (Elohim)”6 oznacza, że Arich Anpin, nazywany „reszit”, „stworzył” – to znaczy, wyprowadził właściwość katnut i ukrycie, nazywane „ukrytym blaskiem”, które w stanie gadlut staje się imieniem Elohim. Słowo „stworzył (bara)” zawsze wskazuje na powstanie ukrytej właściwości[5].

5) I to tajemnica (we-raza da): „Na początku stworzył Bóg” (be-reszit bara Elohim). Blask (zohar), z którego wszystkie wypowiedzi (kolhu maamrot) zostały stworzone (itbriu) w tajemnicy rozprzestrzeniania się kropki (be-raza de-itpasztuta di-nekuḍa) tego ukrytego blasku (de-zohar stim da). Jeśli w tym miejscu (i be-hai) jest napisane „stworzył” (bara), to nie ma ograniczenia (leit tewaha), ponieważ napisane jest: „I stworzył Bóg człowieka na swój obraz” (wa-jiwra Elohim et ha-adam be-calmo).

Sulam

5) Ten pałac przedstawia blask, z którego wywodzi się wszystkie dziesięć wypowiedzi, w wyniku rozprzestrzenienia kropki z tego ukrytego blasku. Mohin wielkiego stanu (gadlut) ZoN nazywane są wypowiedziami. I z ukrytego świecenia parcufa ISZSuT wyszły wszystkie mohin ZoN, to znaczy, w wyniku rozprzestrzenienia i wyjścia tej kropki z właściwości „ukryte powietrze (awir אויר)” pozostają litery słowa „światło (or אור)”.

Jeśli o parcufie ISZSuT mówi się: „stworzył (bara)”, to nie dziwi już wypowiedź: „I stworzył Bóg (Elohim) człowieka na swój obraz”[6]. Wyjaśnienie. Człowiek (Adam) świata Acilut to Zeir Anpin, który wyłonił się wraz z Malchut w dwóch parcufach. Wiemy już, że ta Malchut uległa skróceniu, aby nie przyjmować w siebie żadnego prostego światła, lecz jedynie światło odbite. W takim razie, jak ZoN mogą otrzymywać mohin od ISZSuT, które są prostym światłem? Tutaj wyjaśnia się – skoro o parcufie ISZSuT powiedziano: „stworzył (bara)”, co oznacza, że Malchut wzniosła się do miejsca Biny, a Bina oraz Tiferet i Malchut (TuM) parcufa ISZSuT opuściły się do parcufa ZoN, to wypowiedź: „I stworzył Bóg (Elohim)” – czyli Bina, „człowieka (Adam)” – ZoN, „na swój obraz” – poprzez mohin de-Ima, przestaje być zaskakująca, choć same w sobie ZoN nie są zdolne do przyjmowania prostego światła. Bowiem te Bina oraz TuM parcufa ISZSuT, które podczas katnut opuściły się do ZoN, stały się jednością z ZoN i dzięki nim otrzymują mohin Ima, będące prostym światłem. O tym powiedziano: „Matka (Ima) pożycza swoje szaty córce”[7].

6) Blask (zohar), tajemnica „na początku” (raza da be-reszit), pierwotne ze wszystkiego (kadmaa de-kola) imię Ehje (szmej Ehje), święte imię (szma kadisza) zostało wyrzeźbione po jednej stronie (gelifa be-sitroi), a Elohim zostało wyrzeźbione w koronie (Elohim gelifa be-itra). Aszer jest ukrytym i schowanym pałacem (aszer heichala tamir we-ganiz), [miejscem] zamieszkania tajemnicy „na początku” (szrijuta de-raza de-reszit), aszer jest głową (aszer rosz), która wychodzi z „na początku” (de-nafeik me-reszit).

Sulam

6) Blask, czyli Arich Anpin, to „bereszit (na początku)”, ponieważ jego imię jest początkiem wszystkiego. Po ogólnym wyjaśnieniu fragmentu: „Na początku stworzył Wszechmogący”6, że odnosi się to do Arich Anpina, który stworzył ISZSuT, nazywanego Elohim, fragment ten jest następnie wyjaśniany w szczegółach. Mówi się, że słowo „bereszit (na początku)” to święte imię, i jest to imię Arich Anpina, ponieważ jego imię jest początkiem wszystkiego, to znaczy, mohin blasku firmamentu Arich Anpina uważane są za początek wszystkiego, ponieważ on jest pierwszym parcufem, naprawionym za pomocą pierwszej kropki, miftecha.

Święte imię Ehje jest odciśnięte po bokach (stronach) parcufa Arich Anpina, a są to wyższe Aba we-Ima, obłaczające prawą i lewą stronę Arich Anpina aż do chaze i reprezentujące imię Ehje. Zawsze pozostają one we właściwości „czyste powietrze (awira dachja)”, ponieważ „jud י” nigdy nie opuściła ich właściwości „powietrze (awir אויר)”. Te mohin blasku firmamentu nie przebywają w nich. Imię Elohim jest odciśnięte we właściwości „korona (atara)”, mohin de-GaR. Jak powiedziano: „Wyjdźcie i zobaczcie, córki Syjonu, króla Szlomo w koronie, którą ozdobiła go matka”[8]. Mówi się, że imię Elohim, czyli ISZSuT, jest odciśnięte w Arich Anpinie we właściwości „korona (atara)”, w mohin de-GaR.

To wskazuje na wyjaśnienie imion: „Ja będę (Ehje) takim, jak (aszer) Ja będę (Ehje)”[9]. Pierwsze imię Ehje to wyższe Aba we-Ima, odciśnięte i zapisane po bokach Arich Anpina, które są właściwością „czyste powietrze (awira dachja)” i „niepoznawalny”. Imię Elohim jest odciśnięte w Arich Anpinie, w jego GaR, w właściwości „blask firmamentu”. To jest ISZSuT. Jest to ukryty i schowany pałac, początek ujawnienia właściwości „bereszit”. Imię Elohim to właściwość „aszer”, zawarta w frazie: „Ja będę (Ehje) takim, jak (aszer) Ja będę (Ehje)”. Tak więc pierwsze Ehje to wyższe Aba we-Ima, „aszer” to ISZSuT, nazywany Elohim, będący ukrytym i schowanym pałacem podczas katnut, i jest to początek ujawnienia właściwości „bereszit”. To znaczy, że w ISZSuT znajduje się początek ujawnienia mohin blasku firmamentu ze strony Arich Anpina, nazywanego „początek (reszit)”.

„Aszer (אשר)” – to „rosz (ראש)”, która wyłoniła się z właściwości „reszit (ראשית)”. „Aszer (אשר)” to litery słowa „rosz (ראש)” w odwrotnej kolejności. Litera „rejsz (ר)”, pierwsza w słowie „rosz (ראש)”, znajduje się na końcu w słowie „aszer (אשר)”. Wskazuje to na to, że jest to ta „rosz (ראש – głowa)”, która wyłoniła się z „początku (reszit ראשית)”, czyli Arich Anpina, wyszła z właściwości rosz i stała się właściwością guf bez rosz.

Wyjaśnienie powiedzianego. Aby stworzyć ISZSuT, Arich Anpin ukrył się i zniknął, jak w przykładzie z wytwarzaniem jedwabiu. To znaczy, że najpierw dokonał naprawy poprzez podniesienie Malchut do miejsca Biny we własnym parcufie, aby w tej właściwości stworzyć ISZSuT. Dlatego Arich Anpin został ustawiony w swoim rosz tylko w dwóch sfirot, Keter i Hochma, a jego Bina wyszła poza rosz na poziom guf. Z tej sfiry Bina zostały ustanowione parcufim Aba we-Ima oraz ISZSuT. Z jej GaR zostały ustanowione wyższe Aba we-Ima, a z jej WaK – ISZSuT.

Dlatego Aba we-Ima zawsze pozostają we właściwości rosz, chociaż są jedynie właściwością chasadim – ponieważ GaR Biny nie otrzymują Hochmy, nawet gdy znajdują się w rosz, i dlatego nie odczuwają żadnych zmian, gdy znajdują się poza rosz. Natomiast ISZSuT, będące właściwością ZaT Biny Arich Anpina, które z natury mają zdolność otrzymywania Hochmy, ograniczyły się od przyjmowania Hochmy z powodu wyjścia Biny Arich Anpina do właściwości guf, i dlatego są uważane za właściwość guf bez rosz.

Dlatego powiedziano, że „aszer (אשר)” to „rosz (ראש)”, która wyłoniła się z właściwości „reszit (ראשית)”. Słowo „aszer (אשר)”, którego kolejność liter różni się od kombinacji „rosz (ראש)”, wskazuje na to, że było w rosz Arich Anpina, ale z niego wyszło. To znaczy, że ISZSuT jest Biną Arich Anpina, która wyszła z rosz do guf, i dlatego litery w słowie „aszer (אשר)” są takie same jak w słowie „rosz (ראש)”. A zmiana kolejności nastąpiła w wyniku wyjścia z rosz właściwości „reszit”, czyli z rosz Arich Anpina.

7) I gdy kropka i pałac [zostały] przygotowane razem (we-kad ittakkan le-watar nekuḍa we-heichala ka-chada), w „na początku” zawarty jest wyższy początek w mądrości (be-reszit kalil reszita ilaa be-chochmata). Potem zmienił się kolor tego pałacu (le-watar itchalaf gawwan hahu heichala), i został nazwany domem (we-ikrei bajit). Wyższa kropka została nazwana głową (nekuḍa ilaa ikrei rosz). To zawierało się w tym (kalil da be-da) w tajemnicy „na początku” (be-raza be-reszit), kiedy wszystko było jednym w jednej całości (kad ihu kolla ka-chada bi-klala chada), zanim nastąpiło zamieszkanie w domu (ad lo hawei jishuwa be-weita). Po tym jak zostało zasiane [ziarno] dla naprawy zamieszkania (keiwan de-izdra le-tikkuna de-jiszuwa), wtedy nazwane jest Elohim, ukrytym i schowanym (kdein ikrei Elokim temira stimma).

Sulam

7) Po tym, jak ta kropka i pałac zostały ustanowione jako jedno, „bereszit”, Arich Anpin włącza wyższe początkowe światło w światło Hochmy. ISZSuT nazywa się „aszer (אשר)”, co wskazuje na „rosz (ראש)”, która wyłoniła się z „reszit (ראשית)” po tym, jak ISZSuT został ustawiony w tej kropce i w pałacu jako jedno podczas wzniesienia tej kropki, Malchut, do Biny, czyli do pałacu. To znaczy, w czasie, gdy w Arich Anpinie pozostały tylko Keter i Hochma, a Bina, Tiferet i Malchut właściwości rosz Arich Anpina wyszły z poziomu rosz poniżej poziomu rosz. Podobnie w parcufie ISZSuT pozostały tylko Keter i Hochma, a Bina i TuM tego parcufa opuściły się na poziom poniżej – w ZoN.

W czasie, gdy nastąpiło to skrócenie, początkowe wyższe światło włączyło się w Arich Anpina w celu ujawnienia Hochmy niższym. Innymi słowy, gdyby to skrócenie nie miało miejsca, mohin Hochmy nie dotarłyby do ZoN i dusz sprawiedliwych. Następnie zmienił się charakter tego pałacu, który odtąd nazywany jest Świątynią.

Wyjaśnienie. W czasie skrócenia, gdy kropka i pałac zostały ustawione jako jedno, pałac był jedynie we właściwości „światła chasadim bez Hochmy”, czyli guf bez rosz. To oznacza, że kropka weszła w właściwość „światła (or אור)” tego pałacu, a to „światło” stało się właściwością „powietrze (awir אויר)”, czyli światłem chasadim. Podczas gadlut, dzięki wzniesieniu MaN wskutek dobrych uczynków sprawiedliwych, litera „jud י” wychodzi z właściwości „powietrze (awir אויר)”, a pałac ponownie staje się właściwością „światła (or אור)”. Wówczas uznaje się, że światło chasadim tego pałacu zmieniło się, ponownie otrzymując światło Hochma. Wtedy zmienia się również nazwa tego pałacu, który odtąd nazywa się Świątynią. Bowiem w czasie, gdy w tym pałacu jest światło Hochma, nazywany jest on Świątynią.

W czasie, gdy kropka znajduje się w właściwości „powietrze (awir אויר)”, światło jest ukryte i w ogóle się nie ujawnia. A gdy to świecenie rozprzestrzenia się, aby się ujawnić, z tej właściwości „powietrze (awir אויר)” wychodzi jedna kropka, a to, co pozostaje po wyjściu tej kropki, nazywane jest światłem (or אור). Gdy ta kropka wychodzi ze światła (or אור), to światło w wyższym pałacu obłacza się w cztery kolory, czyli we właściwości Hochma, Bina, Tiferet i Malchut, i nazywane jest Świątynią. O tym powiedziano: „Mądrością buduje się Świątynia”[10]. Ponieważ w chwili, gdy „jud י” wychodzi z „powietrza (awir אויר)” i ponownie staje się „światłem (or אור)”, wówczas zmienia się nazwa pałacu, który odtąd nazywany jest Świątynią.

Jednak to dzieje się po obłóczeniu Hochmy w chasadim. I wraz z tym obłóczeniem rozprzestrzeniają się cztery kolory, HuB TuM, a dalej nazywane jest to rozprzestrzenieniem dla przebywania w Świątyni. Jednak tutaj jeszcze nie doszło do obłóczenia Hochmy w chasadim, lecz było jedynie światło Hochmy bez chasadim. W ten sposób światło chasadim zostało jedynie zastąpione światłem Hochma. Dlatego uważa się, że to światło jest jeszcze ukryte i nie świeci, ponieważ światło Hochma nie może świecić bez obłóczenia w światło chasadim.

Dlatego działanie wyjścia „jud י” z „powietrza (awir אויר)” i ujawnienie światła (or אור) Hochma nazywa się jedynie rozprzestrzenieniem związanym z naprawą Świątyni. Ma to na celu odróżnienie, że tutaj nie ma jeszcze rozprzestrzenienia przeznaczonego do przebywania w Świątyni. Ponieważ dopóki światło pozostaje ukryte, nie ma przebywania w Świątyni, aby można było w niej zamieszkać. Jest to jedynie pierwsza naprawa, ponieważ GaR można osiągnąć wyłącznie za pomocą tej naprawy. Dlatego to działanie nazywa się jedynie naprawą Świątyni, a nie przebywaniem w niej.

Dlatego powiedziano, że zmienił się charakter tego pałacu, i odtąd nazywa się on Świątynią. Innymi słowy, światło chasadim w pałacu zostało zastąpione światłem Hochma i dlatego nazywa się on Świątynią. Wyższa kropka, czyli parcuf Arich Anpin, nazywana jest „rosz”. Oba te elementy włączają się wzajemnie w działaniu „bereszit”. To znaczy, chociaż światło chasadim zostało zastąpione światłem Hochma, Świątynia nadal nie może ustanowić się jako samodzielna właściwość „przebywania w Świątyni”, ponieważ brakuje obłóczenia w światło chasadim. Uznaje się, że ta Świątynia jest jeszcze włączona w Arich Anpina, nazywanego „rosz”. Dlatego powstało połączenie słów „bajt (בית – Świątynia)” i „rosz (ראש – początek)” razem, co tworzy litery słowa „bereszit (בראשית – na początku)”, wskazując, że Świątynia nie świeci samodzielnie, ale jest jeszcze włączona w świecenie Arich Anpina.

To świecenie nazywa się mohin de-WaK, ponieważ w czasie, gdy „jud י” była obecna w świetle (or אור) pałacu, pałac znajdował się w właściwości „powietrze (awir אויר)”, czyli w świetle chasadim bez Hochmy, nazywanym WaK bez rosz. Teraz, gdy „jud י” wyszła z właściwości „powietrze (awir אויר)” pałacu, pałac ponownie staje się światłem (or אור) Hochmy, właściwością GaR. Jednak nadal uznaje się to tylko za właściwość mohin de-WaK. I chociaż są obecne mohin, nadal pozostają one jak WaK bez GaR z powodu braku chasadim – ponieważ światło Hochmy nie może świecić bez obłóczenia w światło chasadim.

„Bajt (בית – Świątynia)” i „rosz (ראש – początek)” są włączone w siebie nawzajem w właściwości „bereszit (בראשית – na początku)” i przez cały ten czas pozostają jako jedno, dopóki nie ma jeszcze przebywania w Świątyni, czyli dopóki Hochma nie zostanie obłóczona w chasadim, co ujawnia cztery kolory w Świątyni – HuB TuM (Hochma i Bina, Tiferet i Malchut), czyli mohin de-GaR. Jednak przed tym etapem Świątynia uważana jest jedynie za właściwość mohin de-WaK, ponieważ Hochma nie świeci bez obłóczenia w chasadim.

Kiedy zasiane zostaje ziarno naprawy dla przebywania, nazywany jest imieniem Elohim, ukrytym i schowanym. Wyjaśnienie. Gdy „jud י” weszła w światło (or אור), które stało się właściwością „powietrze (awir אויר)”, poziom podzielił się na dwie części. Na samym poziomie pozostały tylko Keter i Hochma, a Bina i TuM upadły na poziom poniżej. Parcuf ISZSuT nazywa się Elohim. Po tym, jak pozostał na poziomie połowy stopnia, uważa się, że dwie litery „MI” z imienia Elohim pozostały na poziomie ISZSuT, a trzy litery „ELE” upadły z poziomu ISZSuT na poziom poniżej, i imię Elohim całkowicie się przed nimi ukryło.

Ale potem kropka wyszła z właściwości „powietrze (awir אויר)” pałacu, i pałac ponownie staje się światłem (or אור) Hochma, ponieważ dzięki MaN sprawiedliwych zostało przyciągnięte wyższe świecenie od AB-SaG świata AK, które wyprowadza Malchut z miejsca Biny i przywraca ją na swoje miejsce, tak jak było na początku. Wtedy wracają trzy kli – Bina i ZoN, nazywane ELE (אלה), i ponownie łączą się z MI (מי), które pozostały w ISZSuT, a imię Elohim (אלהים) znów objawia się w ISZSuT, tak jak na początku. Jednak uważa się, że imię Elohim pozostaje ukryte i schowane w ISZSuT z powodu braku obłóczenia w chasadim.

„Po tym, jak zasiane zostało ziarno naprawy dla przebywania, nazywane jest ono imieniem Elohim, ukrytym i schowanym”. Innymi słowy, chociaż nie ma jeszcze żadnego rozprzestrzenienia związanego z przebywaniem, czyli mohin GaR niosących światło, to jednak po przeprowadzeniu naprawy przygotowującej do rozprzestrzenienia zamieszkania, dzięki wyjściu „jud י” z właściwości „powietrze (awir אויר)”, litery ELE ponownie wznoszą się do ISZSuT i dzięki nim imię Elohim zostaje uzupełnione. Jednak nadal jest to właściwość Elohim, ukryta i schowana, dopóki nie ma tam rozprzestrzenienia pozwalającego na zamieszkanie w Świątyni.

8) Blask ukryty i schowany (zohar satim we-ganiz), aż do momentu, aż w jego wnętrzu zostaną zbudowane struktury dla narodzin (ad di-benin be-gaweih le-olada). I dom istnieje w prostocie naprawy (u-weita kajama bi-peshitu de-tikkuna) [tych], którzy są nasieniem świętości (de-inun zera kodesz). A dopóki nie został ujawniony (we-ad lo itadiat) i prostota zamieszkania nie rozprzestrzeniła się (we-lo itpaszet peszitu de-jishuwa), nie został nazwany Elokim (lo ikrei Elokim). Lecz wszystko było zawarte w całości „na początku” (ela kolla bi-klala be-reszit). Po tym, gdy został przygotowany w imieniu Elokim (le-watar de-ittakkan bi-szma de-Elokim), wyłonił potomstwo (afik inun tolada) z tego nasienia, które zostało w nim zasiane (me-hahu zera de-izdra beih). Czym jest to nasienie (man hahu zera)? Są to wyrzeźbione litery (inun atwan gelifan), tajemnica Tory (raza de-oraita), które pochodzą z tej kropki (de-nafku me-hahi nekuḍa).

Sulam

8) To świecenie jest ukryte i schowane, zanim synowie wejdą w nie, aby dokonywać narodzin, a ta Świątynia znajduje się w rozprzestrzenieniu naprawy „świętego nasienia”[11]. I przez cały czas, dopóki nie zajdzie w ciążę i nie nastąpi rozprzestrzenienie zamieszkania w Świątyni, nie jest jeszcze nazywana imieniem Elohim, ale wciąż jest włączona we właściwość „bereszit”. To znaczy, zanim rozprzestrzenią się cztery naprawy, nie nazywa się jeszcze imieniem Elohim, ponieważ nie świeci w pełni doskonale. Uznaje się, że wszystko to wciąż jest włączone w ogólną właściwość Arich Anpina, nazywaną „reszit (początek)”.

Tutaj występują cztery naprawy: pierwsze poczęcie (ibur), mohin de-WaK, drugie poczęcie, mohin de-GaR. Ich kolejność jest następująca:

  1. Zanim synowie wejdą w niego, aby porodzić – to pierwsze poczęcie (ibur), czyli wejście „jud י” w światło (or אור), które staje się właściwością „powietrze (awir אויר)”, i wtedy wyłaniają się WaK poziomu;
  2. W Świątyni następuje rozprzestrzenienie naprawy „świętego nasienia”17. Jest to naprawa wyjścia „jud י” z właściwości „powietrze (awir אויר)”, co nazywane jest „mohin de-WaK”;
  3. Dopóki nie zajdzie w ciążę – to drugie poczęcie (ibur) ZoN. Ponieważ są one złączone z literami ELE od czasu katnut, kiedy „jud י” wychodzi z „powietrza (awir אויר)”, a litery ELE wznoszą się z ZoN, ZoN również wznoszą się razem z nimi do ISZSu’T, co uznawane jest za drugie poczęcie;
  4. Aż do momentu, gdy nastąpi rozprzestrzenienie zamieszkania w Świątyni, rozprzestrzenienie mohin de-GaR, dzięki któremu powstaje właściwość przebywania w Świątyni.

Dlatego mówi się, że „blask jest ukryty i schowany”:

  1. Zanim synowie wejdą w niego, aby porodzić;
  2. W Świątyni następuje rozprzestrzenienie naprawy „świętego nasienia”17;
  3. Dopóki nie zajdzie w ciążę;
  4. Aż do momentu, gdy nastąpi rozprzestrzenienie zamieszkania w Świątyni.

Zanim nad ISZSuT nastąpią te cztery naprawy, jedna po drugiej, ISZSuT nie nazywa się Elohim, ale wszystko to wciąż jest włączone w ogólną właściwość „bereszit (na początku)”, czyli w Arich Anpina. O drugiej naprawie, nazywanej imieniem Elohim, mówi się, że jest to właściwość „ukryta i schowana, która w ogóle nie świeci”. Jednak po zakończeniu tych czterech napraw nazywa się imieniem Elohim, które napełnia ZoN światłem wszystkich tych mohin.

Kiedy zakończyły się te cztery naprawy i został ustawiony w imieniu Elohim, wyprowadził te narodziny z nasienia, które zostało w nim poczęte. To znaczy, że po tym, jak nad ISZSuT zostały przeprowadzone te cztery naprawy – poczęcie (ibur) właściwości WaK, mohin właściwości WaK, drugie poczęcie właściwości WaK gadlutu, mohin GaR gadlutu – imię Elohim świeci w doskonałości w ISZSuT. I ono rodzi mohin dla synów, czyli dla ZoN, które wzniosły się do niego w tych dwóch poczęciach. Te mohin ZoN nazywane są „nasieniem, które zostało poczęte w ISZSuT”.

Kim jest to nasienie rozwijające się w ISZSuT? Są to odciśnięte litery – Tora. Zeir Anpin nazywany jest Torą, ponieważ wyłania się z tej kropki, czyli Arich Anpina, gdyż podczas swoich poczęć w ISZSuT otrzymuje mohin Hochmy od Arich Anpina.

9) Ta kropka (hahi nekuḍa) nasienie wewnątrz tego pałacu (zera be-go ha-hu heichala) tajemnica trzech kropek (raza de-tlat nekuḍin): Cholam, Szuruk, Chirik, i wszystkie zostały włączone jedna w drugą (we-itkalilu da be-da). I stały się jedną tajemnicą (we-itawidu raza chada), głosem, który wychodzi poprzez wspólność jako jedno (kol de-nafeik be-chabura chada). W chwili, gdy wyszedł (be-shaata de-nafaik), wyszła z nim jego partnerka (nafkat bat zugei bahadei), która zawiera wszystkie litery (de-kalil kol atwan), jak jest napisane: „et ha-szamajim (niebo)”. Głos i jego partnerka (kol u-bat zugo). Ten głos, który jest niebem (hai kol de-ihu szamajim), to jest Ehje, które przychodzi później (ihu Eheje batraa batra), blask (zohar), który zawiera wszystkie litery i kolory (de-kalil kol atwan u-gawwanin), na podobieństwo wzoru tego (ke-gawna da).

Sulam

9) Wyższa kropka, Arich Anpin, zasiała wewnątrz pałacu ISZSuT trzy kropki: cholam, szuruk, chirik. Cholam – to światło chasadim, gdy kropka i pałac są jednym poziomem. Szuruk – to światło Chochmy, ukryte światło. Chirik – to obłóczenie wielkości chasadim, wychodzące na ekran ZoN, które obłacza światło Chochmy w światło chasadim, wzajemnie w siebie, i oba świecą w całej swojej doskonałości.

Wyjaśnienie powiedzianego. Odkrywamy tutaj trzy zasiewy, ponieważ każda właściwość ukrycia, która powstaje w świetle, jest określana jako zasiew:

1. Pierwszy zasiew. W momencie wyjścia ISZSuT z rosz Arich Anpina w właściwości „aszer (אשר)” – „rosz (ראש)”, które wyłoniło się z właściwości „reszit (ראשית)”, kropka i pałac stają się jednym poziomem, gdy GaR światła opuszcza je, i pozostają one w właściwości WaK bez rosz. W tym czasie trzy ich litery ELE upadają na poziom ZoN, a ISZSuT pozostaje jedynie z dwoma kelim – galgalta-ejnaim, literami MI.

2. Drugi zasiew. W momencie, gdy światło tego pałacu zmienia się ze światła chasadim na światło Hochmy, ponieważ kropka, która znajdowała się na miejscu Biny, wraca do miejsca „pe”, a trzy kli – Bina, Tiferet i Malchut, nazywane ELE – wznoszą się i łączą z ISZSuT, mogąc w ten sposób wznieść się do rosz Arich Anpina i przyjąć światło Hochmy. Jednak stają się ukrytym blaskiem z powodu braku chasadim.

3. Trzeci zasiew. Po tym, jak ISZSuT wznosi swoje trzy kli ELE, również ZoN wznosi się razem z nimi. Zgodnie z zasadą: wyższy, który zstępuje do niższego, staje się dokładnie taki jak on. I po tym, jak kli ELE ISZSuT opadły na miejsce ZoN, zostały złączone z ZoN jako jeden poziom. Dlatego teraz, gdy ISZSuT ponownie wznosi ELE na swój poziom, ZoN również wznosi się razem z nimi na poziom ISZSuT. Uważa się, że ISZSuT, czyli Twuna, poczęła właściwość ZoN, ponieważ weszły one w jej wnętrze niczym zarodek w łonie matki, który odżywia się tym, czym odżywia się matka. To znaczy, że ZoN otrzymują tam wszystkie światła znajdujące się w Twunie, tak jakby faktycznie były jej istotą. W odniesieniu do ISZSuT wejście ZoN w nią jest uważane za właściwość poczęcia, ponieważ (ZoN) znajdują się na poziomie niższym od ISZSuT, a sam ISZSuT w pewnym stopniu pogarsza się z powodu włączenia ZoN w siebie.

Te trzy zasiewy nazywają się cholam-szuruk-chirik.

Pierwszy zasiew, zwany cholam, w właściwości „aszer (אשר) – rosz (ראש)”, wywodzący się z „reszit (ראשית)”.

Drugi zasiew, szuruk, gdy światło tego pałacu zmienia się z odcienia światła chasadim na odcień światła Hochmy i staje się ukrytym blaskiem.

Trzeci zasiew, chirik, gdy ZoN wznoszą się w nich wraz z ich literami ELE, a Twuna ulega skróceniu, ponieważ nosi w sobie właściwości ZoN.

Litery to kelim. A kropka cholam znajduje się nad literami. Gdy Bina wychodzi z rosz Arich Anpina do właściwości WaK, światło GaR parcufa ISZSuT pozostaje w rosz Arich Anpina i nie obłacza się w kelim ISZSuT, podobnie jak kropka cholam, która nie znajduje się wewnątrz liter, lecz wyłącznie nad nimi. Dlatego ten zasiew nazywa się cholam.

Kropka szuruk nazywana jest „melafum”, to litera „waw” z kropką wewnątrz niej, gdy ta kropka jest obłoczona w litery, czyli w kelim. Podobnie w czasie, gdy ISZSuT powrócił do siebie litery ELE i wznoszą się one w rosz Arich Anpina, światło GaR Arich Anpina ponownie wchodzi w swoje kelim, podobnie jak kropka szuruk obłoczona w litery. Dlatego ten zasiew nazywa się szuruk.

Kropka chirik znajduje się pod literami, czyli kelim. Podobnie skrócenie, którego ISZSuT doznaje z powodu połączenia z ZoN, nie odnosi się do poziomu ich własnych kelim, lecz do poziomu znajdującego się poniżej ich kelim, czyli ZoN, znajdujących się pod nimi, podobnie jak kropka chirik pod literami. Dlatego ten zasiew nazywa się chirik.

I ta wyższa kropka, Arich Anpin, zasiała w tym pałacu, w Binie, trzy kropki cholam-szuruk-chirik, które włączyły się wzajemnie w siebie i stały się jedną właściwością – głosem pochodzącym z połączenia trzech kropek razem.

Wyjaśnienie. Po tym, jak ta kropka, Arich Anpin, utworzyła w parcufie ISZSuT, zwanym pałacem, trzy zasiewy cholam-szuruk-chirik, ISZSuT znajdowały się w właściwości Elohim, ukrytej i schowanej, aż do momentu, gdy poziom chasadim objawił się na ekranie kropki chirik, czyli ekranie pierwszego stadium w ZoN, które dokonują ziwug z wyższym światłem, dzięki czemu powstaje poziom nefesz-ruach, będący poziomem chasadim. Wówczas światło Hochmy obłacza się w odzienie wielkości, które świeci i tworzy ELE, dopełniając imię Elohim.

Ponieważ poziom chasadim staje się odzieniem wielkości dla światła Hochmy. Wtedy MI, kropka cholam, łączy się z literami ELE, które wznoszą się i łączą z nią w formie kropki szuruk, i imię Elohim objawia się dzięki odzieniu wielkości chasadim, stworzonemu dzięki ekranowi kropki chirik. Uważa się teraz, że te trzy zasiewy zostały zakończone razem za pomocą ekranu kropki chirik, czyli dzięki poziomowi chasadim, który dzięki niemu powstał.

Dlatego powiedziano, że te kropki włączyły się w siebie nawzajem, ponieważ poziom chasadim dopełnił każdą z nich, i wszystkie one połączyły się dzięki temu, włączając się w siebie nawzajem i stając się jedną właściwością. Gdyby brakowało którejkolwiek z nich, to doskonałość byłaby niemożliwa. Ale teraz mają wszystkie cztery kolory, czyli HuB (Hochma i Bina) oraz HuG (Hesed i Gwura). Hochma i Bina (HuB) wyłoniły się dzięki MI-ELE, czyli cholam-szuruk, a Hesed i Gwura (HuG) dzięki ekranowi kropki chirik. One nawzajem się uzupełniają i stają się właściwością „jednego głosu”. Zeir Anpin nazywany jest „głosem”, czyli (ekranem) kropki chirik, na którą wyłonił się poziom chasadim, łączący MI i ELE w święte imię Elohim. A niższy, który staje się uzupełnieniem dla wyższego, zostaje obdarzony tą samą wielkością mohin, które wywołał, uzupełniając wyższego. W ten sposób wszystkie te cztery kolory HuB HuG, które wyłoniły się dzięki zakończeniu trzech zasiewów cholam-szuruk-chirik, są przyznawane Zeir Anpinowi, ponieważ wyłoniły się one tam jedynie dzięki niemu.

Dlatego powiedziano: „I stały się jedną właściwością – głosem, wychodzącym z połączenia trzech kropek razem”, ponieważ cholam-szuruk-chirik łączą się razem w mohin Zeir Anpina, a on rodzi się, wychodzi poza ISZSuT i przybywa na swoje miejsce z tymi mohin, HuB (Hochma i Bina) oraz HuG (Hesed i Gwura), które połączyły się w nim w pełnej jedności.

Kiedy wychodzi ten głos, wychodzi wraz z nim również jego dźwięczność, zawierająca wszystkie litery. Jak powiedziano: „[Et] niebo (et ha-szamajim)”16 – czyli głos i jego dźwięczność (harmonia dźwięków, brzmienie w zgodzie).

Wyjaśnienie. Zachar i nekewa dzielą się w ten sposób, że właściwość światła odnosi się do zachar, a właściwości kelim, czyli liter, do nekewa. Dlatego nekewa nazywana jest imieniem „Et (את)”, aby wskazać, że zawiera w sobie wszystkie litery, od „alef (א)” do „taw (ת)”. Dlatego w czasie, gdy Zeir Anpin objawił się, narodził z Biny i przyszedł na swoje miejsce, pojawiła się również nekewa wraz z nim, która zawiera wszystkie kelim, nazywane literami. Jak powiedziano: „(Et) niebo”16. „Niebo” – to Zeir Anpin, nazywany głosem, a „Et” – to imię nekewy. W ten sposób wyszły głos i jego dźwięczność, czyli ZoN.

Głos, „niebo”, to ostatnie imię Ehje. Ponieważ „Ja będę (Ehje) takim, jak (aszer) Ja będę (Ehje)”15 – to Hochma, Bina, Daat (HaBaD). Pierwsze imię Ehje – to Hochma, „aszer” – to Bina, a ostatnie imię Ehje – to Daat. Sfira Daat – to ZoN, znajdujące się w mohin Biny, ponieważ całe przeznaczenie mohin de-ISZSuT, dopełnienie świętego imienia Elohim, odbywa się dzięki właściwości chirik, która jest obecna w ZoN, które wznoszą się razem z literami ELE, czyli dzięki poziomowi chasadim i gwurot, które wyłaniają się tam na jego ekranie. Dlatego ZoN koniecznie pozostawiają tam swoją właściwość także po tym, jak wychodzą i rodzą się na swoim miejscu, ponieważ bez ich odzienia wielkości chasadim imię Elohim nie zostaje tam dopełnione.

I ta właściwość ZoN, która pozostała w ISZSuT, aby była tam poziomem HuG (Hesed i Gwura), dla stałego obłaczania światła Hochma w swoje świecące odzienie, nazywa się sfirą Daat. W ten sposób sfira Daat to sam Zeir Anpin, który pozostał, aby świecić w ISZSuT. Jednak Nekewa zawsze jest włączona w guf Zeir Anpina, dlatego w Daat są dwie strony: prawa i lewa. Prawa nazywana jest chasadim i to właściwość zachar w Daat. Lewa nazywana jest gwurot i to jest jego nekewa. Jednak obie są właściwością samego Zeir Anpina. Dlatego powiedziano: „Głos, czyli niebo, to ostatnie imię Ehje” – to Daat w Binie. Ale nie jest to właściwość samych ZoN, ponieważ imię Ehje znajduje się wyłącznie w Binie, a nie w Zeir Anpinie, i jedynie odnosi się do Daat.

Ostatnie imię Ehje to blask, który obejmuje wszystkie litery i kolory w następujący sposób: kolory to HuB (Hochma i Bina) oraz TuM (Tiferet i Malchut), a litery to kelim. Ostatnie Ehje to właściwość Zeir Anpina, nazywana niebem, będąca światłem chasadim, które wychodzi i obłacza Hochmę, a wtedy MI i ELE łączą się w imię Elohim. Jego blask obejmuje wszystkie litery, czyli kelim, oraz wszystkie kolory, czyli światła. I wyszły one tylko dzięki sile ekranu chirik w nim, ponieważ wszystkie zasiewy cholam-szuruk-chirik są zawarte w Zeir Anpinie, i dlatego ten głos obejmuje je wszystkie.

10) Aż do tego miejsca [wyjaśniono] (ad hacha) JHWH Eloheinu JHWH (Hawaja Elohejnu Hawaja), te trzy stopnie (ilein telata dargin), aby przyjąć tę wyższą tajemnicę (le-kabel raza da ilaa): „Bereszit bara Elohim”. „Bereszit” – tajemnica pierwotna (raza kadmaa). „Bara” – tajemnica ukryta (raza stimma), z której wszystko się rozprzestrzenia (le-itpaszta mitaman kolla). „Elohim” – tajemnica, która utrzymuje wszystko z dołu (raza le-kajjama kolla le-tata). „Et ha-szamajim” – aby nie rozdzielać ich (de-la le-afrasha lon), męskie i żeńskie jako jedno (dechar we-nukwa ka-chada).

Sulam

10) Do tego miejsca – „Stwórca – Wszechmogący nasz, Stwórca”[12]. Te trzy poziomy odpowiadają najwyższej tajemnicy: „Na początku stworzył Wszechmogący (Elohim)”16. Ponieważ „Stwórca – Wszechmogący nasz, Stwórca” – to Hochma-Bina-Daat (HaBaD). „Stwórca” – to Hochma, „Wszechmogący (Elohim)” – to Bina, „Stwórca” – to Daat. I również „Na początku stworzył Wszechmogący (Elohim)” zostało wyjaśnione wyżej, w wewnętrznej istocie imion „Ja będę (Ehje) takim, jak (aszer) Ja będę (Ehje)”15 – że to również Hochma-Bina-Daat (HaBaD).

I wszystko, co zostało wyjaśnione do tej pory, odnosi się do wypowiedzi: „Stwórca – Wszechmogący nasz, Stwórca”. Te trzy poziomy, związane z tymi trzema imionami, czyli HaBaD, odpowiadają wyższym właściwościom, na które wskazuje wypowiedź: „Na początku (bereszit) stworzył (bara) Wszechmogący (Elohim)”6. „Na początku (bereszit)” – to pierwsze imię Ehje, Hochma. „Stworzył (bara)” – to właściwość „aszer (אשר)”, która wyszła z rosz (ראש), a także jej powrót do rosz we właściwości „ukrytego blasku”, czyli Bina, i to jest właściwość Elohim, ukryta i schowana, ponieważ jest głęboko ukryta w Jego imieniu i nie może się objawić bez chasadim. A objawiona właściwość Elohim – to ostatnie imię Ehje, czyli Daat.

Po tym, jak wyszedł poziom Hesed i Gwura (HuG) na ekran ZoN, i Hochma obłóczyła się w chasadim, MI (מי) połączyły się z ELE (אלה), i imię Elohim (אלהים) stało się pełne, ponieważ objawienie imienia Elohim zachodzi jedynie w ostatnim imieniu Ehje, będącym sfirą Daat i właściwością ZoN. W ten sposób „Na początku (bereszit) stworzył (bara) Wszechmogący (Elohim)” również jest właściwością HaBaD, tak jak „Ja będę (Ehje) takim, jak (aszer) Ja będę (Ehje)”15 i „Stwórca – Wszechmogący nasz, Stwórca”18.

Słowo „Na początku (bereszit)” wskazuje na pierwotną właściwość i oznacza Hochmę, nazywaną „początek (reszit)”. „Stworzył (bara)” wskazuje na ukrycie, aby wszystko mogło się stamtąd rozprzestrzenić. Wyjaśnienie. Słowo „stworzył (bara)” wskazuje na ukrycie i skrócenie. Jest to zasiew kropek cholam-szuruk-chirik. I wszystko rozprzestrzenia się i urzeczywistnia dzięki temu zasiewowi. Imię Elohim oznacza powstawanie wszystkiego na dole. Wyjaśnienie. Dzięki połączeniu MI (מי) i ELE (אלה) w celu dopełnienia imienia Elohim (אלהים), dokonywanemu przez obłóczenie chasadim, które świecą w Daat, wszystko otrzymuje swoje powstanie – zarówno Hochma i Bina (HuB), jak i ZoN, znajdujące się na dole.

„(Et) niebo”6 wskazuje na zachar i nekewa jako jedną całość, kiedy nie wolno ich rozdzielać. Zeir Anpin nazywany jest „niebem”, a nekewa nazywana jest „et”. W ten sposób „(et) niebo” wskazuje na Zeir Anpina i nukwę razem. Dlatego oznacza to, że również nekewa jest włączona w Zeir Anpina, aby pokazać, że nie wolno ich rozdzielać, lecz jedynie łączyć jako jedną całość. To jest „głos” i „mowa” – AWAJa i Adni, i te „głos” i „mowa” są związane jako jedna całość.

11) „Et” (אֵת), gdy zebrał wszystkie litery (kad natil atwan kolhon), całość wszystkich liter (kelala de-kolhon atwan), są one początkiem i końcem (inun resza we-seifa). Potem została dodana litera „hej” (le-watar ittosef hej), aby wszystkie litery połączyły się z „hej” (le-itchabbera kolhon atwan be-hej), i zostało nazwane „Ty” (we-itkrei atta). I dlatego jest powiedziane: Ty podtrzymujesz życie wszystkiego (we-atta mechaje et kulam). „Et” (אֵת) – tajemnica Adni i tak jest nazwane (raza adani we-hachi ikrei). „Niebo” (ha-szamajim) – to JHWH (da JHWH), tajemnica wyższa (raza ilaa).

Sulam

11) Kiedy „et (את)” obejmuje wszystkie litery, staje się całością wszystkich liter, początkiem (rosz) i końcem (sof). Wyjaśnienie. Nekewa nazywana jest „et (את)” – kiedy zawiera wszystkie litery, ponieważ litery to kelim, a kelim znajdują się tylko w nekewa. Ona jest ich całością od początku (rosz) – litery „alef (א)”, do końca (sof) – litery „taw (ת)”. Dlatego nekewa nazywana jest „et (את)”.

Następnie do „et (את)” dodawana jest litera „hej (ה)”, aby połączyć dwadzieścia dwie litery z „hej (ה)”. Ponieważ po tym, jak zawarła już wszystkie litery siedmiu niższych sfirot (ZaT), dodawana jest do niej (do nekewy) pierwsza „hej (ה)” z właściwości Imy. Wtedy staje się ona godna ziwugu z Zeir Anpinem. I wtedy nazywa się „ty (ata, אתה)”. Jak powiedziano: „Ty dajesz im wszystkim życie”[13] – ponieważ dzięki jej ziwugowi z Zeir Anpinem może dawać życie wszystkim swoim zastępom znajdującym się w trzech światach BEA i napełniać je wszystkim, czego potrzebują.

„Et” to imię Adni. „Niebo” to imię AWAJa, które jest wyższe od imienia Adni. Ponieważ Zeir Anpin, nazywany „niebem” i „głosem”, to AWAJa. A jego nekewa, nazywana „et”, a także „mową” – to imię Adni.

12) „Et” (אֵת) – to naprawa (tikkuna) męskiego i żeńskiego (dechar we-nukwa). „Et” – tajemnica i JHWH (raza we-Hawaja), i wszystko jest jednością (we-kolla chad). „Ziemia” (ha-arec) – to Elohim (da Elohim), na podobieństwo wyższego (ke-gawna ilaa), aby tworzyć owoce i nasiona (le-meawad perin we-ibbin). To imię zawarte jest w trzech miejscach (szma da kelila bi-tlat duchtej), i stamtąd to imię rozprzestrzeniło się na wiele stron (u-mi-taman itparasz szma da le-kama sitrin). Aż dotąd (ad hacha) tajemnica tajemnic (raza de-sitra de-sitrin), która wyrzeźbiła i zbudowała (de-galif u-wanej), i pozostaje na drodze ukrytej (we-kajjem be-orach satim) w tajemnicy jednej wypowiedzi (be-sitra de-chad kra).

Sulam

12) „I (we-et, ואת) ziemię”⁶ – wskazuje na naprawę zachar i nekewa w połączeniu „i AWAJa”, a wszystko to stanowi jedną całość. Tak jak właściwość „niebo” obejmuje zachar i nekewa w połączeniu „et (את) niebo”, tak również nekewa, właściwość „ziemia”, obejmuje zachar i nekewa. Na to wskazuje połączenie „we-et (ואת)”, ponieważ „et (את)” to nekewa, a „waw (ו)” to właściwość zachar zawarta w nekewa.

Aby zrozumieć różnicę między właściwością „niebo”, wyższym Zeir Anpinem, nazywanym „głosem”, a niższym Zeir Anpinem, zawartym w literze „waw (ו)” w połączeniu „we-et (ואת)”, przywołuje się pojęcie „we-AWAJa”, gdzie „waw (ו)” obejmuje miejsce jego sądu, czyli nekewa złączoną z Nim. Ponieważ w każdym miejscu, gdzie powiedziano: „we-AWAJa”, oznacza to „On i miejsce jego sądu”. Tak samo Zeir Anpin, zawarty tutaj w nekewa, w literze „waw (ו)” w połączeniu „we-et (ואת)”, jest zawarty w miejscu jego sądu, czyli w nekewa.

ZoN dzielą się (nechlakim) na dwa parcufim, jak powiedziano: „Ja zaś jestem człowiekiem gładkim (chalak)”[14]. Od chaze i wyżej nazywani są Israel i Lea, od chaze i niżej – Jakow i Rachel. Dlatego „(et) niebo” oznacza wyższych zachar i nekewa, zwanych Israel i Lea, umieszczonych od chaze ZoN i wyżej, natomiast „i (we-et) ziemia” odnosi się do niższych zachar i nekewa, zwanych Jakow i Rachel, umieszczonych od chaze Zeir Anpina i niżej.

A tutaj nekewa w wyrażeniu „(et) niebo” nazywana jest imieniem Adni, które jest imieniem małej nekewy, Rachel, ponieważ mówi się o mocy gadlut ZoN. Tylko podczas gadlutu ZoN nazywane są głosem i mową, gdy ZoN znajdują się w stanie „panim be-panim” na równym poziomie, i w tym czasie mała nekewa Rachel wznosi się na miejsce wielkiej nekewy, Lei, i obłacza ją. Dlatego nekewa nazywana jest wtedy Adni, nawiązując do imienia małej nekewy. Ponieważ mała nekewa osiąga w tym stanie poziom wielkiej nekewy. I w tym czasie nazywana jest Adni w jedności AWAJa-ADNI, głosu i mowy, jako jednej całości.

„Ziemia” to imię Elohim, podobne do wyższego, godne wydania owoców i nasion (porodzeń). Nekewa nazywana jest ziemią tylko wtedy, gdy „matka (ima) pożycza swoje szaty córce”, i ta ustawia się w obrazie wyższego, z mocy Elohim, czyli Biny, w niższej jedności. Wtedy ze stanu „sucha” staje się ziemią, wydającą owoce i nasiona.

To imię zawiera się w trzech miejscach. Doskonałość imienia Elohim wyjaśnia się dzięki połączeniu tych trzech miejsc:

  1. MI we właściwości „aszer (אשר)”, które wyszło z początku (reszit ראשית), ponieważ jej miejsce (Biny) znajdowało się w rosz Arich Anpina, a następnie przeszło do miejsca jego guf.
  2. Litery ELE (אלה), jej AHaP, które upadły do miejsca ZoN, zdobyły nowe miejsce, a następnie, w czasie gadlutu, powróciły na swoje miejsce.
  3. Po powrocie liter ELE wraz z ZoN na jej stopień, otrzymuje stopień Hesed i Gwura (HuG), wychodzący na ekran de-ZoN, które są zjednoczone z jej ELE. Wtedy światło Hochma obłacza się w hasadim, a MI (מי) łączy się z literami ELE (אלה), tworząc pełne imię Elohim (אלהים). Imię Elohim ujawnia się tylko w połączeniu tych trzech miejsc. Z tego imienia Elohim wywodzi się wiele kombinacji, ponieważ istnieje sto dwadzieścia kombinacji Elohim, w zależności od zmiany władzy tych trzech miejsc.

Dotąd – to tajemnica tajemnic, która odcisnęła, zbudowała i ustanowiła (wszystko) ukrytym sposobem, za pomocą właściwości zawartych w jednej wypowiedzi.

Wyjaśnienie. „Odcisnęła”, „zbudowała” i „ustanowiła” – to trzy miejsca:

„Odcisnęła (wyrzeźbiła)” – kropka „cholam” wyprowadziła Binę z rosz do właściwości WaK, i w konsekwencji jej litery ELE opadły na miejsce ZoN, co uznaje się za powstanie w niej pieczęci i niedoskonałości, ponieważ litery ELE zniknęły.

„I zbudowała” – to działanie przywrócenia liter ELE do niej i powrotu do rosz Arich Anpina, na miejsce Hochmy, co uznaje się za pełne zbudowanie dziesięciu jej sfirot jako kelim. Ponieważ teraz odzyskała litery ELE i dziesięć jej sfirot zostało uzupełnionych jako kelim. Dodatkowo podniosła się na miejsce Hochmy. Jednak wciąż nie osiągnęła tam pełni, aby otrzymać Hochmę od Arich Anpina, z powodu braku hasadim. Dlatego osiągnięcie pełni wciąż jest konieczne.

„I ustanowiła” – dzięki ziwugowi na ekranie kropki chirik, kiedy osiągnęła obłaczające hasadim, światło Hochmy obłóczyło się w światło hasadim i jej mochin zostały ustanowione w czterech kolorach zawartych w HaBaD.

I wszystko to zostało dokonane ukrytym sposobem, poprzez trzy zasiewy cholam-szuruk-chirik, na które wskazuje fragment: „Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia”7.

13) Stąd i dalej (mikan u-lehala) „Bereszit bara szit” – od krańca niebios do krańca niebios (mikce ha-szamajim we-ad kce ha-szamajim), sześć stron rozprzestrzenia się z wyższej tajemnicy (szit sitrin de-mitpasztan me-raza ilaa) poprzez rozprzestrzenienie stworzenia (be-itpasztuta de-bara). Z wnętrza pierwotnej kropki (mi-go nekuḍa kadmaa) stworzył rozprzestrzenienie (bara itpasztuta) z jednej kropki z góry (de-chad nekuḍa de-leila). I tutaj została wyrzeźbiona tajemnica imienia (we-hacha iglif raza szma) z czterdziestu dwóch liter (de-arbain u-tre atwan).

Sulam

13) „Bereszit (בראשית na początku)”6 – to litery „bara (ברא stworzył)” i „szit (שית sześć)”. „Od krańca niebios do krańca niebios”[15] – oznacza sześć zakończeń (WaK), które rozprzestrzeniają się z wyższej właściwości. Wyjaśnienie. „Bereszit (בראשית w początku)” – to Arich Anpin. To słowo składa się ze słów „bara (ברא stworzył)” i „szit (שית sześć)”, wskazując, że Arich Anpin jest korzeniem WaK (sześciu zakończeń) Zeir Anpina. Zeir Anpin nazywany jest „niebiosami”. „Od krańca niebios do krańca niebios”21 – obejmuje wszystkie sfiry Zeir Anpina, cały jego WaK (sześć zakończeń), i wszystkie te sfiry pochodzą od sześciu wyższych zakończeń wychodzących od Aricha Anpina, z wyższej właściwości, w rozprzestrzenieniu „bara (ברא stworzył)”.

Wyjaśnienie. Dzięki właściwości „aszer (אשר)”, która wyszła z rosz (ראש) właściwości „bereszit (בראשית w początku)”, co oznacza rozprzestrzenienie „bara (ברא stworzył)”, zwane ukrytym światłem, zawierającym cholam-szuruk-chirik, Zeir Anpin osiąga sześć wyższych zakończeń od Aricha Anpina, WaK de-Hochma we właściwości „głos i mowa”.

Z początkowego punktu, Aricha Anpina, stworzył (bara) rozprzestrzenienie jednego punktu na górze. W wyniku tego, że Arich Anpin wyprowadził Binę poza swoje granice, stworzył rozprzestrzenienie jednego punktu na górze. W momencie, gdy ten punkt wyszedł na zewnątrz, wszedł w światło Biny i uformował właściwość „powietrze (awir)”, co oznacza „bara (stworzył)”. W wyniku tego doszło również do rozprzestrzenienia tego punktu z właściwości „powietrze (awir)” i jego powrotu do właściwości „światło (or)”, skąd wywodzą się wszystkie mądrości (mohin) de-Zeir Anpin. W ten sposób z początkowego punktu, Aricha Anpina, stworzył rozprzestrzenienie tego punktu z właściwości „powietrze (awir)”, skąd pochodzi sześć zakończeń (WaK) Zeir Anpina, na które wskazują litery „bereszit (בראשית w początku)” – „bara (ברא stworzył)” „szit (שית sześć)”.

I zgodnie z powiedzianym: „jedna kropka na górze”, Zohar wskazuje na dwie kropki znajdujące się w ekranie wyższych Aba we-Ima, nazywane „manula (zamek)” i „miftecha (klucz)”. Jednak rozprzestrzenienie „jud י” z właściwości „powietrze (awir אויר)” następuje tylko na jedną z tych kropek – kropkę „miftecha (klucz)”, podczas gdy kropka „manula (zamek)” pozostaje w wyższych Aba we-Ima i nie wychodzi z właściwości „powietrze (awir אויר)” wyższych Aba we-Ima.[16]

I tutaj odcisnęło się czterdziestodwuliterowe imię. Wyjaśnienie: Pojęcie stworzenia pieczęci czterdziestodwuliterowego imienia to trzy właściwości „jadaim (ręce)” de-Ima, które odnowiły się wskutek tego, że Arich Anpin wyprowadził Binę na zewnątrz. Są to litery ELE de-Ima, uważane za właściwości HaGaT Imy, które nazywane są „rękami (jadaim)”, ponieważ za pomocą tych „rąk (jadaim)” podnosi ZoN do siebie. Gdy bowiem podczas jej wyjścia z rosz litery ELE opadły do ZoN, to kiedy ponownie podnosi litery ELE, razem z nimi wznoszą się również ZoN w właściwość rosz. I te litery ELE są podobne do rąk, które podnoszą ZoN z ich miejsca na dole na jej własne miejsce.

Trzykrotnie „jud-dalet יד (jad, 14)” – w gematrii „mem-bet (42) מב”. I to oznacza, że czterdziestodwuliterowe imię jest imieniem wznoszącym. Jednak samo czterdziestodwuliterowe imię odnosi się do właściwości od chaze Arich Anpina i wyżej, gdzie znajdują się trzy parcufim: Atik, Arich Anpin i Aba we-Ima. I są to:

  1. Proste czteroliterowe imię AWAJa – parcuf Keter, czyli Atik, Keter de-MA;
  2. AWAJa z wypełnieniem, zawierająca dziesięć liter – parcuf Hochma, czyli Arich Anpin, AB de-MA;
  3. AWAJa z wypełnieniem wypełnienia, zawierająca dwadzieścia osiem liter – parcuf Bina, czyli Aba we-Ima, na poziomie SaG de-MA.

Cztery, dziesięć i dwadzieścia osiem liter – razem czterdzieści dwie litery. I po tym, jak Zeir Anpin wznosi się do Biny, osiąga tam GaR od chaze Arich Anpina i wyżej, czyli trzech parcufim KaHaB, zawierających czterdzieści dwie litery.

[1] Pisma, Daniel, 12:3. „Rozumni zajaśnieją jak blask firmamentu, a ci, którzy prowadzą wielu do sprawiedliwości, jak gwiazdy, na wieki wieków”.
[2] Tora, Bereszit, 1:6.
[3] Pisma, Psalmy 104:2.
[4] Tora, Bereszit, 1:3.
[5] Zob. „Zohar Hakdama”, artykuł „Manula i Miftecha (zamek i klucz)”, p. 44.
[6] Tora, Bereszit, 1:27.
[7] Zob. „Zohar Hakdama”, p.17
[8] Pisma, Pieśń nad Pieśniami, 3:11.
[9] Tora, Szemot, 3:14.
[10] Pisma, Przysłowia (Przypowieści Salomona), 24:3.
[11] Prorocy, Jeszajahu (Izajasz), 6:13.
[12] Tora, Dewarim, 6:4.
[13] Pisma, Nehemiasz, 9:6.
[14] Tora, Bereszit, 27:11. „I powiedział Jakow do Rebeki, swojej matki: ‘Wszak Ezaw, brat mój, to człowiek owłosiony, a ja jestem człowiekiem gładkim.’”
[15] Tora, Dwarim, 4:32.
[16] Zob. „Zohar Hakdama”, artykuł „Manula i Miftecha (zamek i klucz)”, p. 44.

, , , Zohar