14) Jak forma taamim (znaki melodii), które grają (ke-gawna taamej de-menagnej), i w melodii ich podążają za nimi litery i nekudot (znaki wokalizacyjne) (u-we-nigguna dilhon azlin abatrayhu atwan u-nekuḍej), i poruszają się za nimi (u-mitnaanean abatrayhu) jak żołnierze za swoim królem (ke-chajjalin batar malchehon). Ciało liter i duch nekudot (gufa atwan we-ruach nekuḍej), wszystkie podążają w swoich okryciach za melodią taamim (kolhon netalu be-matlanehon batar taamej) i trwają w swojej trwałości (we-kajmej be-kijumajhu). Gdy melodia taamim unosi się (kad nigguna de-taamej natil), litery i nekudot podążają za nią (natlej atwan we-nekuḍej abatrayhu). Gdy ona się zatrzymuje (kad ihu pasik), one nie podążają (inun la natlin) i trwają w swoim stanie (we-kajmej be-kijumajhu).

Sulam

14)    „Rozumni zajaśnieją”⁷ – jak brzmienie taamim (tonów). I zgodnie z ich brzmieniem, podążają za nimi litery (otijot) i wokalizacje (nekudot). Dziesięć sfirot dzieli się na trzy podstawy – taamim (tony), nekudot (wokalizacje) i otijot (litery). Taamim (tony) – to Keter, nekudot (wokalizacje) – Hochma, otijot (litery) – ISZSuT i ZoN. Jednak to dotyczy jedynie kelim. Natomiast w odniesieniu do mochin, taamim (tony) są uważane za Hochmę, nekudot (wokalizacje) – za Binę, a otijot (litery) – za ZoN.

I różnica między mochin a kelim wynika z dwóch parcufim świata AK. Kelim pochodzą od parcufa Keter świata AK, w którym światła są obłóczone w odpowiadające im kelim. A mochin pochodzą jedynie od parcufa AB świata AK, w którym zmieniony został porządek obłóczenia światła w kelim, ponieważ brakuje w nim Malchut kelim i Keter światła. Dlatego światło Hochmy w nim obłoczyło się w kli Keter, światło Biny – w kli Hochmy, a światło Zeir Anpina – w kli Biny.

Dlatego w odniesieniu do parcufim i kelim, które pochodzą od parcufa Keter świata AK, uważa się, że taamim (tony) są w Keterze, nekudot (wokalizacje) – w Hochmie, a otijot (litery) – w Binie. Natomiast w odniesieniu do mochin, które pochodzą jedynie od parcufa AB świata AK, w którym światło Hochmy obłoczone jest w Keter, światło Biny – w Hochmę, światło Zeir Anpina – w Binę, wynika, że taamim odnoszą się do światła Hochmy, nekudot – do światła Biny, a otijot znajdują się w ZoN.

Taamim – to „blask firmamentu”, nekudot – to cholam, szuruk i chirik, znajdujące się w Binie, a otijot znajdują się w dwóch parcufach ZoN, na które wskazuje fragment: „(Et) niebo i (we-et) ziemię”⁶. I same taamim, nekudot i otijot również dzielą się na taamim, nekudot i otijot: taamim-nekudot-otijot w taamim, a także w nekudot i również w otijot. Stanowią one trzy stopnie rosz-toch-sof w każdej z właściwości – taamim, nekudot i otijot.

Rosz-toch-sof de-taamim – to wyższe taamim, średnie taamim, niższe taamim. To znaczy taamim (tony) znajdujące się nad literami, takie jak paszta i rewii, te znajdujące się wewnątrz liter, jak psik i makaf, oraz te znajdujące się pod literami, takie jak mercha i tipcha.

W podobny sposób nekudot: są nekudot umieszczone nad literami, jak holam, w środku liter, jak szuruk (tj. melafum, gdy kropka znajduje się wewnątrz litery waw ו w takim kształcie – וּ), oraz pod literami, jak chirik.

W ten sam sposób dotyczy to liter, czyli ZoN.

Na początku Zohar przedstawia trzy rodzaje taamim, tj. trzy rodzaje blasku:

1. Blask, najbardziej ukryty ze wszystkich ukrytych, blask Atika, ponieważ Atik to Keter świata Acilut, i dlatego jest to właściwość taamim de-taamim;
2. Blask „reszit (początek)”, Arich Anpin, średnie taamim, właściwość nekudot de-taamim;
3. Ukryty blask, ISZSuT, niższe taamim, właściwość otijot de-taamim.

I tutaj rozpoczyna się liczenie od Atika, Keteru, ponieważ Zohar mówi z perspektywy parcufim i kelim, które pochodzą od parcufa Keter świata AK.

Następnie ponownie przywołuje trzy rodzaje blasku, które Zohar wyjaśnia imionami „Będę (Ehje) takim, jakim (aszer) będę (Ehje)”¹⁵, tj. mochin HaBaD, odpowiadające słowom: „Na początku (bereszit) stworzył (bara) Wszechmogący (Elohim)”⁶. I tam zmienia kolejność:

Pierwszy blask, blask „bereszit” – to Arich Anpin, a nie Atik, ponieważ te mochin pochodzą od parcufa AB świata AK, w którym światło Hochmy znajduje się w kli Keter. W ten sposób taamim – to Hochma, Arich Anpin i wyższe Aba we-Ima, właściwość taamim de-taamim, pierwsze imię Ehje;

Drugi blask, ukryty blask, ISZSuT i Bina, to właściwość nekudot de-taamim i średnie taamim;

Trzeci blask, blask obejmujący wszystkie litery i kolory, ZoN, Daat, ostatnie imię Ehje, właściwość otijot de-taamim.

Nekudot – to ISZSuT, właściwość „aszer (אשר)”, która wyszła z „reszit (ראשית)”. Dzielą się one na wyższe, średnie i niższe, rosz-toch-sof, tj. właściwości taamim, nekudot i otijot de-nekudot.

Ponieważ holam, litery MI, to wyższe nekudot, właściwość taamim de-nekudot. Szuruk, litery ELE, to średnie nekudot, właściwość nekudot de-nekudot. Chirik, ZoN, połączone z literami ELE, to niższe nekudot, właściwość otijot de-nekudot, i wszystkie one zawierają się w słowie „stworzył (bara)”⁶.

Otijot – to ZoN, które dzielą się na dwie właściwości ZoN, jak wskazano: „(Et) niebo i (we-et) ziemię”. Otijot dzielą się również na trzy właściwości: rosz-toch-sof, czyli właściwości taamim, nekudot i otijot de-otijot. Wielkie ZoN, zawarte w „(et) niebo”, to właściwość taamim de-otijot, czyli wielkie litery (otijot), wielkie WaK. Mały Zeir Anpin, zwany Jakowem, to średnie litery (otijot), właściwość nekudot de-otijot. Mała nukwa, Rachel, to małe litery, właściwość otijot de-otijot.

Słowo „bereszit (na początku)” – to taamim i Arich Anpin oraz wyższe Aba we-Ima. Zawiera ono trzy rodzaje blasku – właściwości taamim, nekudot, otijot de-taamim. Ich własna właściwość to taamim de-taamim. To, że świecą parcufowi ISZSuT w ukrytym blasku, jest właściwością nekudot de-taamim. To, że świecą ZoN w blasku obejmującym wszystkie litery i kolory, to właściwość otijot de-taamim.

Słowo „stworzył (bara)” – to nekudot, ISZSuT, które również dzielą się na trzy właściwości: taamim-nekudot-otijot, zawarte w nekudot. To, co otrzymują od Aba we-Ima, uważa się za wyższe nekudot, kropka holam, właściwość taamim de-nekudot. Ich własna właściwość to właściwość średnich nekudot, kropka szuruk, nekudot de-nekudot. To, że świecą ZoN, to właściwość otijot de-nekudot, kropka chirik.

Słowa „(et) niebo i (we-et) ziemię” odnoszą się do właściwości otijot. Dzielą się one na taamim-nekudot-otijot de-otijot, tj. rosz-toch-sof de-otijot. Wielkie ZoN, „(et) niebo”, to właściwość taamim de-otijot, które otrzymują od Aba we-Ima. Mały Zeir Anpin, Jakow, to właściwość nekudot de-otijot, które otrzymują od ISZSuT, tj. litery „waw ו” w słowach „i (we-et ואת) ziemię”. Mała nukwa, Rachel, to właściwość otijot de-otijot, tj. własne właściwości otijot[1].

Dlatego powiedziano, że „rozumni”⁷ – tj. otijot (litery) – „zajaśnieją”⁷ razem z ich nekudot (wokalizacjami), jak brzmienie taamim (tonów). I zgodnie z ich brzmieniem podążają za nimi otijot (litery) i ich nekudot (wokalizacje), podobnie jak wojska podążają za swoimi dowódcami. Taamim – to wyższe Aba we-Ima, nekudot – to ISZSuT, otijot – to ZoN. Powiedziano, że ZoN, nazywane „rozumnymi”, „zajaśnieją” wraz z mochin, które otrzymują od ISZSuT, nazywanych nekudot, zgodnie ze światłem taamim, tj. wyższych Aba we-Ima. ISZSuT i ZoN zawsze podążają za Aba we-Ima, jak wojska za swoim dowódcą. I to jest w ujęciu ogólnym, a dalej wszystko wyjaśnia się w szczegółach.

Otijot (litery) – to guf (ciało), a nekudot (wokalizacje) – to właściwość ruach (ducha) względem nich. Wszystkie wykonują swoje ruchy zgodnie z taamim (tonami), z których otrzymują siły życiowe. Ponieważ kropki (nekudot) i litery (otijot) są jak ciało, w którym przebywa duch życia. Innymi słowy, litery bez wokalizacji są jak ciało bez ducha. Podobnie ZoN, właściwość otijot – cały duch życia, który się w nich znajduje, pochodzi od ISZSuT. Gdyby nie ISZSuT świecące w nich, nie byłoby w nich żadnego ducha życia. Jednak również ISZSuT, będące duchem życia ZoN, otrzymują siły życiowe i wypełnienie od wyższych Aba we-Ima, właściwości taamim. Zarówno otijot (litery), jak i nekudot (wokalizacje), wykonują swoje ruchy, podążając za brzmieniem taamim (tonów), i otrzymują od nich całe życiowe wypełnienie oraz wielkość swoich stopni.

Kiedy następuje ruch w brzmieniu taamim, podążają za nim otijot i nekudot, a kiedy brzmienie taamim ustaje, one również przestają się poruszać. Jak powiedziano: „Na rozkaz Stwórcy zatrzymywali się, i na rozkaz Stwórcy ruszali”[2]. Jeśli taamim wykonują ruch, przekazując swoje światła nekudot i otijot, wtedy również one wykonują ruch. A jeśli taamim się zatrzymują, tj. przestają napełniać nekudot i otijot, wtedy nekudot i otijot również się zatrzymują.

Podobnie jak widzimy, że brzmienie taamim (tonów) przekształca słowa, które są literami z wokalizacją, czasami nadając im zupełnie przeciwne znaczenie, tak też napełnienie Aba we-Ima, właściwości taamim, oddziałuje na mochin ISZSuT i ZoN, całkowicie je przekształcając. Na przykład, jeśli ktoś mówi swojemu przyjacielowi: „Dam ci tę ważną książkę”, może to oznaczać chęć wręczenia i przekazania zawartości przyjacielowi, co wyraża motyw życzliwości wobec niego. Ale może to również mieć zupełnie odwrotny sens – odmowy i niechęci do dawania – jeśli wypowie to z nutą zdziwienia.

W samych słowach nie ma żadnego stwierdzenia ani wskazania, lecz tylko w zależności od ich tonu i interpretacji. Taką moc oddziaływania mają mochin Aba we-Ima na ISZSuT i ZoN. W samych mochin nie ma szczególnego znaczenia – ani wsparcia, ani odrzucenia – lecz jedynie zgodnie ze świeceniem im Aba we-Ima.

15) „I rozumni zajaśnieją” (we-ha-maskilim jazhiru), litery i nekudot (atwan nekuḍei), jak blask (ke-zohar), melodia taamim (nigguna de-taamej), firmament (ha-rakia), rozprzestrzenienie melodii (itpasztuta de-nigguna), jak te, które rozprzestrzeniają się w prostocie (ke-gon inun de-mitpasztej bi-peshitu) i podążają za melodią (we-azlu be-nigguna).

„A prowadzący do sprawiedliwości wielu” (u-matzdikei ha-rabim), to przerwy pomiędzy taamim, które przerywają ich obłóczenie (inun piskukej de-taamej de-paskey be-matlanehon), ponieważ dzięki temu głos jest słyszalny (de-be-gin kach isztema mila).

„Zajaśnieją” (jazhiru) litery i nekudot (atwan we-nekuḍei) i świecą jak jedno w ich obłóczeniach w tajemnicy ukrycia (we-naharin ka-chada be-matlanehon be-raza de-stimu) w obłóczeniach na tych ścieżkach ukrytych (be-matlanuta be-inun szwilin stimin). Z tego miejsca rozprzestrzeniło się wszystko (me-hai itpasztat kolla).

„I rozumni zajaśnieją jak blask firmamentu” (we-ha-maskilim jazhiru ke-zohar ha-rakia), i oni trwają i podtrzymują tą „nukwę” (we-inun kajamin we-samchin de-hahu appirjon).

„Rozumni” (ha-maskilim) to ci, którzy trwają i podtrzymują wyższe (inun kajamin we-samchin ilain), którzy patrzą w doskonałość (de-inun mistaklei be-sukltanu), we wszystko, czego potrzebuje ta „nukwa” (be-chol ma de-ictrich hahu appirjon) i wspierają ją (we-samchin diley).

„Strona ta” (sitra da), jak powiedziano: „Szczęśliwy, rozumiejący ubogiego” (asher maskil el dal).

„Zajaśnieją” (jazhiru), bo gdyby nie zajaśnieli i nie świecili (de-i la jazhiru we-la naharin), nie mogliby patrzeć i widzieć w tej „nukwie” (la jachlin le-ajina u-le-istakla be-hahu appirjon) wszystkiego, czego potrzebuje (be-chol ma de-ictrich).

Sulam

15)    „Rozumni zajaśnieją, jak blask firmamentu, a ci, którzy prowadzą wielu ku sprawiedliwości – jak gwiazdy”⁷. „Rozumni zajaśnieją” – to otijot i nekudot, które świecą. „Jak blask” – to brzmienie taamim (tonów). „Firmament” – to rozprzestrzenienie tego brzmienia w głosie, tj. wszystkie taamim (tony), które rozprzestrzeniają się wraz z rozprzestrzenieniem tego brzmienia. „A ci, którzy prowadzą ku sprawiedliwości wielu” – to ci, którzy zatrzymują taamim (tony), kończąc ruch brzmienia taamim, dzięki czemu sens słów staje się wyraźnie zrozumiały.

„Rozumni zajaśnieją” – to otijot i nekudot. „Rozumni” – to otijot, ZoN, których całe światło i życiowe wypełnienie pochodzi od nekudot, ISZSuT. Blask nekudot, ISZSuT, odpowiada blaskowi, jaki otrzymują od taamim, Aba we-Ima. W brzmieniu taamim są dwie główne grupy: są taamim wskazujące na wypełnienie i oddawanie oraz takie, które wskazują na brak i zatrzymanie oddawania. Nazwa „firmament” odnosi się do tych taamim (tonów), które symbolizują rozprzestrzenienie i oddawanie, gdy wypowiada się zdanie w tonie życzliwości, wskazując na przekazanie treści odbiorcy.

A nazwa „prowadzący ku sprawiedliwości wielu” odnosi się do tych brzmień taamim (tonów), które wskazują na brak i zakończenie napełniania, kiedy przerywa się rozprzestrzenienie napełnienia dla odbiorców, jeśli jest wypowiadane z nutą zdziwienia[3]. W efekcie te taamim (tony) zatrzymują ruch nekudot i otijot, ponieważ przerywają dostarczanie im napełnienia i życiowych sił.

Dlatego zazwyczaj wyróżnia się dwa rodzaje taamim (tonów):

1. Pierwszy nazywany jest rozprzestrzenieniem brzmienia. Te taamim wskazują na oddawanie i rozprzestrzenienie napełnienia i nazywane są „blaskiem firmamentu”⁷.
2. Drugi nazywany jest zatrzymaniem taamim. Wskazują one na przerwanie napełnienia i jego brak i nazywane są „prowadzącymi ku sprawiedliwości wielu”.

Powiedziano, że te „zatrzymujące taamim (tony)” są niezbędne, tak samo jak rozprzestrzenienie brzmienia, ponieważ dzięki zatrzymującym taamim (tonom) słowa stają się wyraźne, jak na przykład psik i makaf w taamim, które umieszcza się między słowami. Bez nich słowa byłyby pomieszane i niezrozumiałe.

„Zajaśnieją” – to otijot i nekudot, świecące przy ruchach w ukryciu jako całość, poruszając się po tych samych ścieżkach, które są ukryte. Otijot – to ZoN. Nekudot – to ISZSuT. Ruchy – to ścieżki rozprzestrzenienia napełnienia. W ukryciu – to parcuf ISZSuT, nazywany „ukrytym blaskiem”. „Ścieżki, które są ukryte” – to trzy zasiewy: holam, szuruk i chirik.

Wyjaśniliśmy już trzy rodzaje blasku:

1. Blask „bereszit (na początku)” – to parcufim Arich Anpin i wyższe Aba we-Ima, na które wskazuje słowo „bereszit”. Nazywane są „taamim”.
2. Blask ukryty i schowany – to właściwość „aszer (אשר)”, która wyłoniła się z „bereszit (בראשית na początku)”, trzy kropki: holam, szuruk i chirik, trzy zasiewy i ukrycia.
3. Holam – to Bina, która wyszła z rosz Biny Arich Anpina do właściwości WaK bez rosz. To właściwość „aszer (אשר)”, która wyłoniła się z „bereszit (בראשית)” i pozostawiła w sobie jedynie MI, podczas gdy trzy litery ELE opuściły się do ZoN.
4. Szuruk – to powrót liter ELE na jej stopień razem z ZoN, które są z nimi złączone, oraz powrót Biny do Hochmy, do rosz Arich Anpina. Tam jednak nabywa ona ukrycie z powodu braku światła chasadim, ponieważ Arich Anpin jest w całości Hochmą. Nawet Hochmy Bina nie może od niego otrzymać z powodu braku obłoczenia w chasadim. Dlatego Bina uważana jest za właściwość Elokim – ukrytą i niedostępną.
5. Chirik – to zmniejszenie Biny z powodu tego, że ZoN są złączone z jej literami ELE. ZoN są mniej ważne niż Bina i obniżają jej stopień. Z powodu tych trzech zasiewów Bina, czyli ISZSuT, nazywana jest ukrytym blaskiem i właściwością nekudot.
6. Blask obejmujący wszystkie litery i kolory – to poziom ziwuga, wychodzącego od wyższych Aba we-Ima do Biny poprzez jej ekran kropki chirik. Wówczas wychodzi głos, tj. Daat, i z jego wyjściem trzy kropki wypełniają się doskonałością. Dzięki poziomowi chasadim, który wyszedł na ekran kropki chirik, światło Hochmy obłacza się w odzienie, które świeci, a teraz ISZSuT mogą otrzymać światło od Arich Anpina, co kończy imię Elokim.

I Daat nazywany jest głosem, ponieważ przed dokonaniem ziwugu na kropkę chirik Zeir Anpina, mochin nie były słyszalne, tj. nie były znane niższym. Były ukryte w kropkach holam-szuruk-chirik Biny, we właściwości „ukrytego blasku”, który jest głęboko ukryty w Jego imieniu. Jednak po dokonaniu ziwugu na ukrycie kropki chirik, ekranu ZoN, ujawnił się stopień chasadim, Hochma obłoczyła się w chasadim, a mochin tych trzech kropek zostały ujawnione w doskonałości. To nazywane jest „i usłyszany był głos”.

Dlatego ZoN nazywane są „głosem”, ponieważ bez ich ekranu, który jest złączony z literami ELE Biny, wszystkie mochin Biny pozostałyby w właściwości „szeptu” – tj. nieznane w światach. Dlatego blask właściwości Daat nazywa się blaskiem obejmującym wszystkie litery i kolory. Po obłoczeniu Hochmy w stopień chasadim właściwości Daat, tworzą się w niej cztery kolory, tj. Hochma, Bina, chasadim i gwurot. Tiferet nazywany jest „chasadim (miłosierdzie)”, ponieważ jest właściwością światła chasadim, a Malchut nazywana jest „gwurot (przezwyciężenie)”, ponieważ jest właściwością ekranu.

W ten sposób głos, będący właściwością ZoN i Daat, obejmuje wszystkie te kolory, ponieważ bez niego nie byłoby tych czterech kolorów. Obejmuje on również wszystkie litery, ponieważ właściwość samego parcufa ZoN nazywana jest „literami”. Dzięki temu, że uzupełnił cztery kolory w Binie, otrzymuje w swoje litery wszystkie te cztery kolory – HuB HuG. W ten sposób ZoN obejmuje wszystkie litery i kolory. Następnie ZoN wychodzą z pałacu Biny i przychodzą na swoje własne miejsce.

Wyjaśnione zostały trzy rodzaje blasku:

• Blask „bereszit (na początku)” – to taamim;
• Blask ukryty – to nekudot;
• Blask obejmujący wszystkie litery – to otijot.

Te trzy rodzaje blasku to Hochma-Bina-Daat (HaBaD), zawarte w fragmencie: „Będę (Ehje) takim, jakim (aszer) będę (Ehje)”¹⁵, a także: „Stwórca – Wszechmogący nasz, Stwórca”¹⁸, oraz: „Na początku (bereszit) stworzył (bara) Wszechmogący (Elokim)”⁶.

Ponieważ Arich Anpin i wyższe Aba we-Ima to blask „bereszit (na początku)”, taamim, z których schodzą wszystkie mochin, zarówno Hochmy, jak i chasadim. Są one pierwszym imieniem Ehje, Hochmą, pierwszym AWAJa.

Bina, czyli ISZSuT, to ukryty blask i właściwość „bara (stworzył)”, „aszer”, „Wszechmogący nasz”, oraz trzy kropki: holam, szuruk, chirik.

ZoN – to trzeci blask, obejmujący wszystkie litery i kolory, ostatnie imię Ehje, właściwość Daat, ostatnie AWAJa, Elokim, właściwość „Na początku stworzył Wszechmogący (Elokim)”⁶. Dzięki trzeciemu blaskowi imię Elokim w Binie zostało uzupełnione. Kiedy ZoN wychodzą z Biny i przychodzą na swoje własne miejsce, nazywane są „(et) niebiosa i (we-et) ziemia”, tj. otijot.

I wiedz, że wszystkie mochin są zawarte w taamim, co stanowi pierwszy blask, „bereszit (na początku)”, tj. Arich Anpin i wyższe Aba we-Ima. To one wyprowadzają Binę na zewnątrz, w ukrytym blasku trzech kropek: holam, szuruk i chirik. Ziwug dokonany na kropkę chirik, ekran ZoN, pochodzi ze stopnia chasadim wyższych Aba we-Ima, właściwości taamim. Dlatego taamim obejmują trzy rodzaje, nazywane wyższymi, średnimi i niższymi.

Wyższe taamim (tony) – paszta i rewii, znajdujące się nad literami, są właściwością samych Aba we-Ima.

Średnie taamim (tony) – psik i makaf, które znajdują się wewnątrz liter, odnoszą się do właściwości włączenia ISZSuT w Aba we-Imę, wyprowadzenia Biny w trzech zasiewach. Psik – to włączenie kropki holam, wyprowadzenie Biny na zewnątrz, gdy pozostaje ona z literami MI, a litery ELE opadają do ZoN. Dlatego nazywa się psik, ponieważ dzieli (possek) stopień Biny na dwie części – MI i ELE. Makaf – to właściwość włączenia kropki szuruk, gdy taamim świecą i przywracają litery ELE do Biny, co powoduje powstanie kropki szuruk w Binie.

I niższe taamim, znajdujące się pod literami, twir i etnachta, to włączenie kropki chirik, ponieważ ZoN wznoszą się razem z ELE podczas ich powrotu do Biny. Ziwug, dokonany na ekranie ZoN, również pochodzi od niższych taamim.

Dlatego „rozumni zajaśnieją”⁷ – to właściwości otijot i nekudot, tj. ZoN i ISZSuT. Świecą one z trzech rodzajów taamim: wyższych, średnich i niższych:

1. „Jak blask” – to brzmienie taamim (tonów), które są wyższymi taamim, znajdującymi się nad literami.
2. „Firmamentu” – to taamim, które stale rozprzestrzeniają się wraz z brzmieniem. Są to niższe taamim, znajdujące się pod literami, stanowiące stopień chasadim dla obłoczenia Hochmy. Wtedy mochin rozprzestrzeniają się do niższych w pełnej doskonałości.
3. „A prowadzący ku sprawiedliwości wielu”⁷ – to przerywające taamim (tony), psik i makaf, które przerywają brzmienie wraz z ruchem. Są to średnie taamim, znajdujące się wewnątrz liter. Psik i makaf znajdują się w środku linii, co oznacza włączenie trzech zasiewów w nich. Dzięki temu słowo staje się wyraźnie słyszalne – tj. mochin stają się słyszalne i przekazywane niższym.

Po wyjaśnieniu trzech rodzajów taamim we fragmencie: „Rozumni zajaśnieją, jak blask firmamentu, a prowadzący ku sprawiedliwości wielu – jak gwiazdy”⁷, które napełniają mochin ISZSuT i ZoN we wszystkich ich rodzajach, ponownie wyjaśniona zostaje istota mochin ISZSuT i ZoN. Powiedziano, że otijot i nekudot, ZoN i ISZSuT, świecą przy ruchach w ukryciu jako jedna całość, poruszając się po tych samych ścieżkach, które są ukryte.

Dzięki działaniu ukrycia średnich taamim (tonów), nazywanych „psik” i „makaf”, ZoN zyskują zdolność świecenia razem z ISZSuT jako jedna całość.

Za pomocą tonu „psik” litery ELE parcufa ISZSuT opuszczają się do ZoN i zlewają się z nimi na ich poziomie w jeden stopień. Dlatego, kiedy „makaf” przywraca litery ELE na stopień ISZSuT, razem z nimi wznoszą się również ZoN na stopień ISZSuT i świecą razem z nimi jako jedna całość. Dlatego powiedziano: „Zajaśnieją” – to otijot i nekudot, które świecą przy ruchach w ukryciu jako jedna całość, poruszając się po tych samych ścieżkach, które są ukryte. Wszystkie te wielkie mochin wyłaniają się w trzech zasiewach: holam, szuruk, chirik, które są ukrytymi ścieżkami. Bez tych trzech zasiewów nie mogłoby nastąpić osiągnięcie mochin przez ZoN i niższych.

Całe rozprzestrzenienie wynika z tego, że wszystkie mochin, które znajdują się w ZoN i w światach, wychodzą przez te trzy ukryte ścieżki. Wiedz, że te trzy części blasku, o których mówiliśmy w taamim, tj. w Aba we-Imie – „blask”, „firmament”, „prowadzący do sprawiedliwości wielu” – w Aba we-Imie są jedynie przejściem i przekazem do ISZSuT i ZoN, ale w ogóle nie są używane dla ich własnych potrzeb. Dlatego że Aba we-Ima zawsze znajdują się we właściwości „czystego powietrza (awira dachja)”, nazywanego „światłem (or)” lub „powietrzem (awir)”, ale nie blaskiem.

„Rozumni zajaśnieją” – to filary i podstawy właściwości Apirionu. Sami „rozumni” – to właściwość wyższych filarów i podstaw, które rozważają z mądrością, jak przekazać wszystko, co niezbędne, Apirionowi i jego podstawom. Filary – to HaGaT, a podstawy – to NeHI. Blask – to świecenie Hochmy, które otrzymują jedynie filary i podstawy nukwy Zeir Anpina, nazywanej Apirion, a nie stopnie znajdujące się powyżej niej.

Sami „rozumni” – to właściwość wyższych filarów i podstaw, tj. sfirot od chaze Zeir Anpina i wyżej. Oni sami nie otrzymują tego blasku, którym jest świecenie Hochmy, ponieważ otrzymują jedynie światło chasadim, aby przekazać wszystko, co konieczne, nukwie, nazywanej Apirion, która potrzebuje świecenia Hochmy. Otrzymują ten blask dla niej, choć sami go nie potrzebują.

Dlatego rozważają z mądrością, jak przekazać wszystko, co niezbędne, Apirionowi. I choć sami nie potrzebują tego blasku, to jednak otrzymują go dla Apirionu. Apirion zostaje uzupełniony jedynie dzięki temu światłu Hochmy. Na to wskazują słowa: „Szczęśliwy, kto rozumie ubogiego”[4]. „Rozumiejący” – to Zeir Anpin. „Ubogi” – to jego nukwa. Otrzymuje on ten blask dla „ubogiego”, który go potrzebuje.

„Zajaśnieją” – to wyższe WaK Zeir Anpina. Gdyby nie zajaśnieli i nie świecili, nie mogliby rozważać i badać tego Apirionu, aby naprawić go we wszystkim, co konieczne. Bez potrzeby naprawienia Apirionu nie mogliby otrzymać światła tego blasku, ponieważ dla siebie otrzymują jedynie światło chasadim, podobnie jak GaR Biny.

16) „Jak blask firmamentu” (ke-zohar ha-rakia), to, co istnieje nad tymi rozumnymi (hahu de-kajema al gabei inun maskilim), jak napisano o nich: „A nad głowami tego stworzenia – obraz firmamentu podobny do przerażającego lodu” (dichtiw bei u-demut al roszei ha-chaja rakia ke-ein ha-kerach ha-nora). Blask tego (zohar de-hahu) świeci dla Tory (nahir le-orajta). Blask (zohar), który świeci na głowy tej istoty żywej (de-nahir le-inun roszei de-hahi chaja), i oni głowy rozumne (we-inun roszei inun maskilim), które świecą nieustannie (de-naharin tadir), i patrzą na ten firmament (u-mistaklan le-hahu rakia) na jego światło, które stamtąd wychodzi (le-hahu nehiru de-nafeik mi-taman), a to jest światło Tory (we-da ihu nehiru de-orajta), który świeci nieustannie (de-nahir tadir) i nie przestaje [świecić] (we-la paseik).

Sulam

16) I świecą, jak blask firmamentu, znajdującego się nad tymi „rozumnymi”, o których powiedziano: „A nad głowami tego stworzenia – obraz firmamentu podobny do przerażającego lodu”[5]. Jest to firmament parcufa ISZSuT, a blask tego firmamentu świeci całemu Zeir Anpinowi, nazywanemu Torą, a także świeci głowom tego stworzenia, nazywanego Apirionem. Oznacza to, że świeci filarom i podstawom[6], które znajdują się od chaze Zeir Anpina i wyżej, będąc właściwościami rosz (głowy), przekazującymi świecenie Hochmy, nazywane blaskiem, Apirionowi.

Te właściwości rosz, czyli wyższe „filary i podstawy” Zeir Anpina, nazywane „rozumnymi”, świecą zawsze, nieprzerwanie. Oznacza to, że spoglądają na ten firmament, aby otrzymać światło, które stamtąd wypływa.

Na tym firmamencie wyróżnia się dwa rodzaje światła:

1. Świecenie Hochmy, nazywane „blaskiem”;
2. Światło chasadim w właściwości „czystego powietrza (awira dachja)” wyższych Aba we-Ima, których ziwug nigdy nie ustaje.

Jednak pierwsze światło, nazywane blaskiem, to ziwug, który jest przerywany i nie świeci stale. I choć „rozumni” otrzymują świecenie Hochmy z tego firmamentu, aby przekazać je Apirionowi, a ich ziwug musi być przerywany, aby nie świecili zawsze, to jednak tak nie jest – świecą zawsze w nieprzerwanym ziwugu, ponieważ otrzymują światło z właściwości „czystego powietrza (awira dachja)”, którego ziwug nigdy nie ustaje. W odniesieniu do tego światła świecą zawsze.

Powiedziano, że patrzą na ten firmament, aby otrzymać światło, które z niego wypływa, a nie powiedziano – blask, który z niego wypływa. Ma to wskazać na drugie światło zawarte w tym firmamencie, nazywane światłem, a nie blaskiem. To jest także światło całego Zeir Anpina, nazywanego Torą, które świeci zawsze, bez przerwy. Innymi słowy, cały Zeir Anpin otrzymuje dla siebie nie blask, lecz tylko to światło, które nie ustaje.

---

[1] Dobrze zapamiętaj te pojęcia, gdyż są kluczowe dla zrozumienia wszystkich dróg mochin (uwaga Baal HaSulama).
[2] Tora, Bemidbar, 9:23.
[3] Zob. wyżej, p.14.
[4] Pisma, Psalmy, 41:2.
[5] Prorocy, Jechezkel, 1:22.
[6] Tora, Szmot, 38:17.