98) I powiedział Bóg: „Niech będą światła” itd. (wa-jomer Elohim jehi meorot we-go). „Światła” (meorot) jest zapisane z brakującą literą „waw” (chaser), ponieważ powstała z niej choroba błonica (de-itbrei askera le-rabjei). Po tym, jak zostało ukryte pierwotne światło (de-itgenez nehiru or kadmaa), powstała skorupa dla umysłu (itbrei klipa le-mocha), i ta skorupa rozprzestrzeniła się (we-hahi klipa itpashat) i wydała inną skorupę (we-afik klipa achara). Gdy ta druga skorupa wyszła (keiwan de-nafkat), wznosła się i opadła (salka we-nachata), aż dotarła do małych oblicz (matat le-gabei anfei zutrerei), próbując się z nimi połączyć (baat le-itdabka be-ho), odcisnąć w ich wnętrzu (ule-itztajera be-gawaijehu), i nie chciała się od nich oddzielić (we-lo baat le-afresza mi-najehu). Święty, błogosławiony On (Kadosz Baruch Hu), oddzielił ją stamtąd (afrasz la Kadosz Baruch Hu mi-tamman), i opuścił ją na dół (we-nachit la le-tata), gdy stworzył człowieka (kad bera adam), aby ją naprawić w tym świecie (be-gin le-atkana hai be-hai alma).

Sulam

98) I powiedział Stwórca (Elohim): „Niech będą światła (meorot מארת)”[1]. Słowo „światła (meorot מארת)” jest tutaj zapisane bez litery „waw ו”. Tym wskazuje się na pojawienie się choroby dziecięcej, błonicy, ponieważ „światła (meorot מארת)” bez litery „waw ו” oznaczają przekleństwo, jak powiedziano: „Przekleństwo (meerat מארת) Stwórcy na domu niegodziwego”[2].

Bowiem po tym, jak ukryło się świecenie pierwszego światła, powstała osłona (klipa) umysłu. Do tej pory zostały wyjaśnione pierwsze trzy dni, czyli trzy sfirot HaGaT Zeir Anpina. Teraz zaś wyjaśniany jest czwarty dzień, Necach Zeir Anpina, z którym została również ustanowiona Nekewa Zeir Anpina.

W pierwszych trzech dniach, tam, gdzie powiedziano: „Niech będzie”, oznacza to skrócenie. „Niech będzie światło”10 – wskazuje, że litera „jud י” weszła w „światło (or אור)” i stało się ono „powietrzem (awir אויר)”, a GaR oddaliły się.

„Niech będzie sklepienie”8 – wskazuje na powstanie firmamentu pod dwiema literami „alef-lamed (El אל)” imienia Elohim, a litery „hej-jud-mem הימ” imienia Elohim opuściły się w dół, na stopień ZoN, i stały się kombinacją „jud-mem-hej”[3].

W wyniku wszystkich tych skróceń nie powstały klipot, lecz trzy sfiry Bina, Tiferet i Malchut upadły na stopień znajdujący się poniżej nich. Jednak tutaj mowa jest o Nukwie Zeir Anpina, czyli Malchut, która znajduje się na ukończeniu świata Acilut, pod którą nie ma już żadnej sfiry świętości. Z tych sfirot, które upadły z niej, powstały klipot, ponieważ opuściły one stopień świata Acilut świętości i znalazły się w BEA, gdzie znajduje się miejsce klipot. Albowiem dla każdego światła upadek z Acilut do BEA jest uważany za śmierć i upadek w klipot. Dlatego w wyniku każdego skrócenia, które następuje w czwarty dzień stworzenia w Nukwie Zeir Anpina, powstaje klipa.

I dlatego słowo „światła (meorot מארת)” jest napisane bez litery „waw ו”, gdyż wypowiedź „niech będą (jud-hej-jud יהי)” wskazuje na skrócenie i usunięcie. Jednak w Nekewie w wyniku tego skrócenia powstała klipa, dlatego słowo „światła (meorot מארת)” jest zapisane bez litery „waw ו”, co oznacza – przekleństwo. Albowiem w wyniku tego skrócenia powstała klipa, nazywana błonicą, która zabija dzieci, jeszcze nieznające smaku grzechu, z powodu przewinień ich rodziców.

A teraz wyjaśnia się porządek upadku klipot, które powstały w wyniku skróceń w Nukwie. Po tym, jak zostało ukryte pierwsze światło, dzięki któremu Adam (człowiek) widział świat od krańca do krańca i w wyniku tego Malchut została skrócona, powstała, czyli wyszła klipa, przeciwstawiająca się Malchut. Innymi słowy, ta klipa poprzedza umysł, czyli ta klipa jest przygotowaniem do wyjścia mohin. Podobna do łupiny (klipy) owocu, wspierającej dojrzewanie owocu. Ta klipa nazywana jest „pierworodną Lilit” i jest korzeniem klipot. I nie ma ona innej możliwości, aby się umocnić, jak tylko przeciwstawiając się samej Malchut, lecz w ogóle nie dziewięciu pierwszym sfirot.

Ta klipa rozprzestrzeniła się i spowodowała powstanie innej klipy w momencie, gdy powiedziano: „Niech będą światła”113. Wypowiedź „niech będą (jud-hej-jud יהי)” wskazuje na powrót Biny do stanu WaK, oznaczanego literami MI, ponieważ ekran z tej Malchut został podniesiony pod dwie litery „alef-lamed (El אל)” imienia Elohim (אלהים), a trzy litery „hej-jud-mem הימ” opadły w dół i stały się dolnymi wodami, kombinacją „jud-mem-hej ימה”. Wtedy zwiększyła się i wzniosła siła skrócenia, działająca w Malchut, również ku wyższym wodom, literom „hej-jud-mem הימ”, czyli ku Binie, Tiferet i Malchut. Tym samym stały się one właściwością „dolnych wód”, podobnie jak sama Malchut.

I wtedy ta klipa rozprzestrzeniła się i spowodowała powstanie innej klipy, gdyż rozprzestrzeniła się i umocniła również w wyższych wodach, literach „hej-jud-mem הימ”, w momencie, gdy zmieszały się one z dolnymi wodami, stając się kombinacją „jud-mem-hej ימה”. Gdy ta klipa się pojawiła, wzniosła się i opadła. W momencie, gdy się pojawiła, wzniosła się i umocniła w wyższych wodach. Następnie, gdy ekran, znajdujący się pod literami „alef-lamed (El אל)”, opadł na swoje miejsce i przywrócił litery „hej-jud-mem הימ” na ich stopień, klipa opadła z nich i znalazła się w panim (przedniej stronie) stanu katnut, czyli w ZoN, w momencie, gdy miały one mohin stanu katnut. Chciała się do nich przylgnąć, ukrywając się wewnątrz nich, w żaden sposób nie chcąc się od nich oddzielić. Dlatego, gdy ZoN mają jedynie mohin stanu katnut, klipa jest w stanie się w nich utrzymać.

W momencie, gdy Stwórca stworzył Adama Riszona, oddzielił ją stamtąd, a wtedy opadła w dół, czyli opadła, aby przeciwstawiać się jedynie Malchut, tak jak pierwsza klipa, czyli pierworodna Lilit – aby ją naprawić w tym świecie, wyłącznie w opozycji do Malchut, i w żaden sposób nie powyżej niej.

99) Gdy zobaczyła Chawa (keiwan de-chamat le-Chawa), że przywiązuje się do strony Adama (de-ka mitdabka be-sitroj de-Adam), który był pięknością z góry (de-szapiru dil-ejla), i zobaczyła doskonałą formę (we-chamat de-dijokna szlim), wzbiła się ze swojego miejsca (parcha mi-tamman) i próbowała, jak wcześniej, przywiązać się do małych oblicz (u-baat ke-milkadmin le-itdabka be-anpoj zutrerei). Strażnicy bram z góry (inun natrei tarin dil-ejla), nie pozwolili jej na to (la szawku la). Święty, błogosławiony On (Kadosz Baruch Hu), zgromił ją (nazaf Kadosz Baruch Hu ba) i zrzucił ją w głębiny morza (we-ateil la be-szipulej jama).

Sulam

99) „A gdy klipa zobaczyła, że Chawa przylgnęła do strony Adama, który jest wyższym pięknem, i ujrzała w nich doskonałość formy” – czyli doskonałość mohin stanu katnut – „wzbiła się ze swojego miejsca” – po tym, jak już opadła w dół, ustawiając się przeciwko Malchut – „i pragnęła przylgnąć, tak jak na początku, do mohin stanu katnut” Adama i Chawy. Oznacza to, że tak jak na początku chciała przylgnąć do mohin stanu katnut de-ZoN, tak samo teraz chciała przylgnąć do mohin stanu katnut Adama i Chawy.

„Strażnicy wyższych bram nie pozwolili klipie przylgnąć do nich. Rozgniewał się na nią Stwórca i strącił ją w otchłań morza”[4]. Wyjaśnienie: Stwórca dał Adamowi Riszonowi mohin stanu gadlut, a te mohin zrzucają tę klipę i wyrzucają ją w otchłań morza, gdzie znajduje się miejsce pierworodnej Lilit. W ten sposób anulowana została cała siła klipy, która utrzymywała się w wyższych wodach, i pozostała jedynie pierworodna klipa.

100) I siedziała tam (we-jatwat tmman), aż Adam i jego żona zgrzeszyli (ad de-chata Adam we-intetej). Wtedy Święty, błogosławiony On (kedein afik la Kadosz Baruch Hu), wyciągnął ją z głębin morza (mi-szipulej jama), i zaczęła panować nad wszystkimi tymi młodymi, małymi obliczami (we-szalta al kol inun rabjei apej zutra), ludzkimi dziećmi (di-bnei nesza), które miały być ukarane za grzechy swoich ojców (de-itchazun le-itanesza be-chowej da-awuhon). Ona natomiast wędrowała po świecie (we-ihi azla meszatta be-alma), zbliżając się do bram Ogrodu Eden na ziemi (krewat le-tarei Gan Eden d-ara), i zobaczyła cherubów strzegących bram Ogrodu Eden (we-chamat keruwim natrei tarei de-Gan Eden), i usiadła tam obok płomienia miecza (we-jatwat tmman le-gabei hahu lahat ha-cherew), ponieważ pochodziła ze strony tego płomienia (be-gin de-hi nafkat mi-sitra de-hahu lahat).

Sulam

100) I klipa znajdowała się tam, w otchłaniach morza116, aż do momentu, gdy zgrzeszyli Adam i jego żona, a wtedy Stwórca wyprowadził ją z otchłani morza, i zaczęła panować nad wszystkimi tymi niemowlętami, czyli nad małym obliczem ludzi, którzy zasłużyli na karę z powodu grzechów ich przodków.

Wyjaśnienie: Po grzechu Adama Riszona, kiedy wąż wprowadził nieczystość do Chawy, a mohin Chawy odnosiły się do właściwości „wyższych wód”, wyższym wodom ponownie została wyrządzona szkoda, czyli tym sfirot, które znajdują się powyżej Malchut. W ten sposób ta klipa ponownie wzniosła się z otchłani morza116, czyli z dolnych wód, i umocniła się w wyższych wodach, tak jak to było przed osiągnięciem przez Adama i Chawę mohin stanu gadlut, gdy klipot[5] utrzymywały się w ich mohin stanu katnut. Dlatego ponownie panuje nad wszystkimi tymi niemowlętami, czyli nad małym obliczem ludzi, tak jak wcześniej panowała nad wszystkimi tymi niemowlętami, czyli nad małym obliczem Adama i Chawy.

I oni są karani za grzechy swoich przodków, ponieważ ojcowie i dzieci dusz ludzi są podobni do właściwości Aba we-Ima i ZoN świata Acilut. Tak jak katnut i gadlut ZoN pochodzą od Aba we-Ima, i w czasie, gdy Ima skraca się do właściwości MI, opuszczając litery ELE w ZoN, ZoN znajdują się w stanie katnut, a wszystkie ich mohin to jedynie litery ELE de-Ima, obłoczone w nich. I nie mają własnych mohin. A w czasie gadlut Ima przywraca swoje litery ELE do siebie i przekazuje im mohin stanu gadlut. Wtedy ZoN mają własne mohin.

Podobnie dzieje się we właściwości „ojcowie i synowie” dusz. Do trzynastego roku życia synowie nie ponoszą odpowiedzialności za siebie. Uważa się, że jeszcze nie poznali smaku grzechu. Gdyż za wszystkie ich braki odpowiedzialność spada na rodziców, podobnie jak ZoN w stanie katnut. Jeśli klipot utrzymują się w nich, to tylko w literach ELE obłoczonych w nich, które stanowią wszystkie mohin w nich. A te litery ELE faktycznie należą do Aba we-Ima. W ten sposób z powodu utrzymywania się klipot cierpią Aba we-Ima, a nie ZoN.

Dlatego, jeśli klipot utrzymują się również w mohin właściwości „synowie” dusz, powodując ich śmierć, to szkoda ta dotyczy ojców, a nie synów, ponieważ „synowie” jeszcze nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za siebie. Jednak w momencie, gdy mohin stanu gadlut przychodzą do „synów” w wieku trzynastu lat, Aba we-Ima zostają zwolnieni z odpowiedzialności za nich, ponieważ synowie osiągają wtedy swoje własne mohin, tak jak w przypadku ZoN, których mohin stanu gadlut są uważane za ich własne mohin. Wtedy, jeśli klipot umacniają się w nich, Aba we-Ima nie ponoszą już za nich odpowiedzialności.

Ta klipa wyrusza w wędrówkę po świecie i zbliża się do bram ziemskiego Ogrodu Eden, widzi cherubów strzegących bram Ogrodu Eden i osiedla się tam, w pobliżu „płomienia miecza”[6], ponieważ pochodzi ze strony tego płomienia. Innymi słowy, klipa ta zmierza do bram Ogrodu Eden i osiedla się w pobliżu „płomienia obracającego się miecza”118 właśnie dlatego, że jej siła pochodzi od płomienia tego miecza, i osiedla się tam, aby czerpać siłę z niego.

101) W chwili, gdy ten płomień został odwrócony (be-szaata de-hahu lahat ithapach), uciekła i wędrowała po świecie (arkat u-meszottet be-alma), i znalazła młodych, którzy byli przeznaczeni do ukarania (we-isztakachat rabjei de-itchazun le-itanesza). Szydzi z nich (we-chajekat be-ho), zabijając ich (u-kteilat lon), i to zachodzi podczas zmniejszenia luny (we-da ihu bigriu de-sihara), który osłabił swoje światło (de-azairat nehora), i to są „światła” (we-da meorot). Kiedy narodził się Kain (kad itjelid Kajin), nie mogła się z nim połączyć (lo jachla le-itdabka be-jej). Później jednak zbliżyła się do niego (le-watar itkrewat ba-hadej), rodząc duchy i latające stworzenia (we-olidat ruchin we-tisin).

Sulam

101) W chwili, gdy ten „płomień miecza”118 przechodzi w sąd, klipa ucieka i błąka się po świecie, znajdując niemowlęta zasługujące na karę. Nazywa się „płomieniem obracającego się miecza”118, ponieważ przechodzi od miłosierdzia do sądu i od sądu do miłosierdzia. Klipa szydzi z nich i zabija ich. Czyni to w czasie ubytku luny, gdy jej światło maleje. A słowo „światła (meorot מארת)” zapisane jest bez „waw”, co oznacza – przekleństwo.

W momencie, gdy urodził się Kain, klipa nie mogła się do niego przylgnąć. Jednak później zbliżyła się do niego i, łącząc się z nim, zrodziła z niego duchy i latające duchy. Wyjaśnienie: W chwili narodzin Kaina zło w nim było całkowicie niewidoczne, jak powiedziała o nim Chawa: „Otrzymałam człowieka od Stwórcy”5. Dlatego żadna klipa nie mogła się do niego przylgnąć. Jednak z powodu tego, że w Chawie była już nieczystość węża wskutek złamania zakazu Drzewa Poznania, również w Kainie znalazła się domieszka tej nieczystości węża, do tego stopnia, że „powstał na Ewela, swego brata, i zabił go”[7]. Od tego czasu został wygnany z oblicza ziemi do Arki (ziemi tułaczki), i wtedy klipa przylgnęła do niego.

102) Adam przez sto trzydzieści lat obcował z żeńskimi duchami (Adam, mea u-tlatin sznin szimesz be-ruchin nukwin), aż przyszła Naama (ad da-ata Naama). Z powodu jej piękna (u-migo szapiru di-lah), synowie Boga (bene ha-Elohim) ulegli jej urokowi (tau batrah). Byli to Aza i Azael (Aza’a we-Azael). Z niej i z nich narodziły się złe duchy (we-olidat minaihu u-minah itpasztu ruchin biszin), oraz demony na świecie (we-szedin be-alma), które wędrują nocą (di-inun azlin u-meszottetin be-lelija), chodzą po świecie (we-azlin be-alma), szydzą z ludzi (we-chajkan bi-bnei nesza), i czynią z nich tych, którzy grzeszą wytryskami nasienia (we-abdei lon de-oszdon keri). W każdym miejscu, gdzie znajdują samotnych ludzi śpiących w domu (u-be-chol atar de-aszkachan bnei nesza najimin jechidin be-beita), osiadają na nich (szaran alaihu), przywiązują się do nich (we-achidan lon), łączą się z nimi (u-mitdabkan be-ho), zabierają od nich siłę (we-notlei minaihu teewuta), i rodzą potomstwo z nich (we-olidan minaihu). Następnie ci ludzie cierpią na choroby (we-tu pagin bei be-marin), i nie wiedzą dlaczego (we-lo jada). Wszystko to wynika ze zmniejszenia luny (we-chol da bigriu de-sihara).

Sulam

102) Adam Riszon przez sto trzydzieści lat łączył się z kobiecymi duchami, aż pojawiła się Naama. Z powodu jej piękna obcowali z nią aniołowie Wszechmogącego – Aza i Azael. Zrodziła od nich wszelkiego rodzaju nowe, dodatkowe klipot, i od niej rozprzestrzeniły się złe duchy i demony na świecie, które wędrują nocą, ukazują się w świecie i, szydząc z ludzi, powodują u nich wytrysk nasienia. W każdym miejscu, gdzie znajdują ludzi śpiących samotnie w domu, unoszą się nad nimi, wchodzą w nich i przylgają do nich, wzbudzając w nich żądze, i rodzą od nich.

Wyjaśnienie powiedzianego: Przed pojawieniem się Naamy były tylko dwie klipy:

  1. Pierworodna Lilit, która powstała w wyniku ukrycia pierwotnego światła i jest właściwością jedynie dolnych wód, przeciwstawiając się tylko Malchut. Odnosi się do właściwości tego świata, ponieważ ten świat to właściwość Malchut.
  2. Klipa, która powstała i uformowała się w czasie, gdy trzy litery „hej-jud-mem הימ” upadły w dolne wody i stały się kombinacją „jud-mem-hej ימה”[8]. Wówczas umocniła się w tych wyższych wodach „jud-mem-hej ימה”. Jednak po pojawieniu się mohin stanu gadlut de-ZoN oddzieliła się od wyższych wód i opadła do tego świata, w dolne wody, podobnie jak pierworodna Lilit. Jednak podczas grzechu Adama Riszona ponownie umocniła się w wyższych wodach.

W ten sposób druga klipa ma możliwość utrzymywania się zarówno w dolnych wodach – od czasu jej upadku do tego świata, jak i w wyższych wodach – z powodu grzechu Adama Riszona.

Adam Riszon przez sto trzydzieści lat łączył się z dwoma kobiecymi duchami, czyli z tymi dwoma klipot, ponieważ na świecie istniały wtedy tylko te dwie klipy, aż pojawiła się Naama. Od niej rozprzestrzeniły się na świecie złe duchy i demony. Oznacza to, że od niej narodziła się nowa klipa z powodu szkody, która ujawniła się w Azie i Azaelu. Ta klipa utrzymuje się wyłącznie w wyższych wodach, ponieważ Aza i Azael są właściwością „wyższych wód, które upadły do tego świata”.

Duchy i demony, które narodziły się od Naamy, znajdują się w „powietrzu”, które jest właściwością „wyższych wód”, i nie mają nic wspólnego z „ziemią”. I obecnie istnieją trzy rodzaje klipot:

  1. Pierwsza – wszystkie jej właściwości pochodzą z „ziemi”;
  2. Druga – ma właściwości zarówno „ziemi”, jak i „powietrza”;
  3. Trzecia – wszystkie jej właściwości pochodzą z „powietrza”.

Ponadto te klipy wyrządzają szkody w postaci chorób, a człowiek nie wie, skąd pochodzi jego choroba. Wszystko to dzieje się w czasie zmniejszenia luny.

Wyjaśnienie: Z trzech wyżej wymienionych rodzajów klipot pochodzą następujące skutki:

  1. Śmierć pochodzi od pierwszej klipy, ponieważ wszystkie jej właściwości są z „ziemi”, jak powiedziano: „Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”[9].
  2. Śmierć, która przychodzi do niemowląt, które jeszcze nie poznały smaku grzechu, pochodzi od drugiej klipy, której połowa odnosi się do wyższych właściwości, a połowa do niższych. Ponieważ zawiera również właściwości „ziemi”, może odbierać życie.
  3. Trzecia klipa, której wszystkie właściwości pochodzą z „powietrza”, czyli z „wyższych wód”, nie ma zdolności zabijania ani odbierania życia ludziom, lecz jedynie ich zanieczyszczania nieczystością wytrysku nasienia. Jednak ponieważ Naama należy do córek „ziemi” i jej część jest również zmieszana w tych duchach i demonach, mają one zdolność powodowania u ludzi złe choroby, ale nie odbierania życia.

Wyjaśniło się, że pierwsza klipa jest skierowana wyłącznie na odbieranie życia ludziom. Druga klipa, w której są również wyższe właściwości, ma zdolność zarówno zanieczyszczania nieczystością wytrysku nasienia, jak i odbierania życia niemowlętom. Trzecia klipa posiada jedynie zdolność zanieczyszczania nieczystością wytrysku nasienia, ale nie odbiera życia. Może jednak powodować choroby u ludzi. Dodatkowo, te klipy mają zdolność łączenia się ze sobą.

103) „Światła” (meorot), kiedy luna zostanie naprawiona (kad ittakkanat sihara), litery odwrócą się w „wypowiedź”, jak powiedziano: „Wypowiedzi Stwórcy (ithapchan atwan imrat Ha-Szem) są czyste (crufa), tarczą jest On dla wszystkich, którzy się w Nim chronią” (magen hu le-chol ha-chosim bo). Tarczą (magen hu) jest przeciwko tym wszystkim złym duchom (al kol inun ruchin biszin), i oskarżającym (we-kastirin), którzy wędrują po świecie (di-meszottetei be-alma) z powodu zmniejszenia [luny] (bi-griu di-lah), dla wszystkich tych, którzy przywiązują się do niej w wierze w Świętego, błogosławionego On (le-chol inun da-achidan be-je be-hejmnutej di-Kadosz Baruch Hu).

Sulam

103) Słowo „światła” oznacza tutaj przekleństwo. A gdy luna została naprawiona, litery słowa „światła (meorot מארת)” przemieniły się w litery słowa „wypowiedź (imrat אמרת)”, jak powiedziano: „Wypowiedzi Stwórcy są czyste, tarczą są dla tych, którzy w Nim pokładają nadzieję”[10]. „Tarczą On” przed wszystkimi tymi złymi duchami i oskarżycielami, którzy unoszą się nad światem w czasie zmniejszenia luny, dla wszystkich tych, którzy umacniają się w wierze w Stwórcę. „Powstała osłona (klipa) umysłu” – oznacza, że ta klipa poprzedza umysł (moach), stając się przyczyną ujawnienia mohin (rozumu). Ponieważ klipa, nazywana „przekleństwo (meerat מארת)”, przed naprawieniem Nekewy Zeir Anpina, nazywanej „luna”, sama staje się tarczą dla ludzi po naprawieniu Nekewy. I litery „światła (meorot מארת)” przemieniły się w litery „wypowiedź (imrat אמרת)”, i stały się tarczą.

104) Król Salomon (Szlomo Malka), gdy zstąpił do głębi orzecha (kad nachit le-amka de-egoza), jak jest napisane: „Do ogrodu orzechowego zstąpiłem” (de-chtiw el ginat egoz jaradeti), wziął skorupę orzecha (natal klipa de-egoza) i przyjrzał się wszystkim tym skorupom (we-istakkal be-chol inun klipin), i zrozumiał, że wszystkie te rozkosze (we-jada de-chol inun inugin), te duchy ze skorupy orzecha (de-hanhu ruchin klipin de-egoza), nie istnieją same w sobie (laaw ihu), lecz po to, by przywiązać się do ludzi (ela le-itdabka bi-bnei nesza), i by ich skazić (u-le-istaaw lon), jak jest napisane: „I rozkosze synów ludzkich, demony i demonice” (de-chtiw we-taanugot bnei adam szida we-szidot).

Sulam

104) Gdy król Szlomo zagłębił się we właściwość orzecha, jak powiedziano: „Do ogrodu orzechowego zszedłem”[11], wziął skorupę orzecha (klipę) i przyglądał się wszystkim klipot, które się w niej znajdują, i zrozumiał, że cała podstawa rozkoszy tych duchów, które znajdują się w klipach orzecha, polega jedynie na przylgnięciu do ludzi i ich zanieczyszczaniu. Słowa: „I rozkosze synów ludzkich – demony i demonice (również: czarodzieje i czarodziejki)”[12] oznaczają, że demony te czerpią rozkosz jedynie z synów ludzkich. Oznacza to, że znaczenie tych słów ulega odwróceniu i wyjaśnia się, że rozkoszą „demonów i demonic” są właśnie synowie ludzcy.

105) I jeszcze, rozkosze synów ludzkich (tu, taanugej bnei adam), którzy rozkoszują się nocnym snem (de-mitannegej be-szejnta de-lelija), rodzą z siebie demony i demonice (nafka minajhu szida we-szidot). A wszystko to Święty, błogosławiony On (we-chola itztrich Kadosz Baruch Hu), stworzył na świecie (le-miwrei be-alma), aby naprawić świat przez to (u-le-atkana alma be-ho). I każdy mózg jest w środku (we-chola mocha le-go), i wiele skorup otacza mózg (we-kama klipin chafja le-mocha). I cały świat jest w tym układzie (we-chol alma ke-hai gawna), zarówno wyższy, jak i niższy (ejla we-tata).

Sulam

105) I również z rozkoszy ludzi doświadczanych podczas nocnego snu wychodzą i rodzą się „demony i demonice”124. Wszystko to musiał stworzyć Stwórca w tym świecie – wszystkie te klipot – aby za ich pomocą naprawić świat. Wszystko to jest jak orzech, w którym jądro (moach) znajduje się wewnątrz, a wiele osłon (klipot) otacza to jądro. Wszystkie światy są ułożone w podobny sposób jak orzech – jądro (moach) wewnątrz i wiele osłon otaczających je z góry i z dołu, zarówno w wyższych światach, jak i w tym świecie.

106) Od początku tajemnicy wyższej kropki (meresz raza de-nekuda ilaa), aż do końca wszystkich stopni (ad sofa de-chol dargin), wszystkie one są jeden w drugim (kolhu ihu, da le-go min da), i jeden w drugim (we-da le-go min da), aż znajdujemy, że ta skorupa jest dla tamtej (ad de-isztakach de-hai klipa le-hai), a ta dla kolejnej (we-hai le-hai).

Sulam

106) Od początku, czyli od najwyższego punktu parcufa Arich Anpin, aż do końca wszystkich stopni, wszystkie one znajdują się jeden w drugim, a drugi w trzecim, aż wyjaśnia się, że jeden jest klipą (osłoną) dla drugiego, a ten – dla kolejnego. Klipa oznacza zewnętrzną istotę i obłoczenie, podobnie jak klipa (skórka) obłaczająca owoc.

Wyjaśnienie: W wyniku wzniesienia Malchut i osłodzenia jej w miejscu Biny, wszystkie stopnie zostały podzielone na dwie części, tak że Keter i Hochma pozostały na stopniu, a Bina, Tiferet i Malchut upadły na niższy stopień i obłoczyły go. To obłoczenie pozostaje również podczas gadlut. Dlatego dolny wznosi się na miejsce wyższego, ponieważ obłacza Binę, Tiferet i Malchut wyższego[13]. W ten sposób Bina, Tiferet i Malchut każdego stopnia obłaczają stopień poniżej, a każdy dolny staje się klipą, zewnętrzną stroną w stosunku do Biny, Tiferet i Malchut wyższego.

„Wszystkie one znajdują się jeden w drugim, a drugi w trzecim, aż wyjaśnia się, że jeden jest klipą (osłoną) dla drugiego, a ten – dla kolejnego”. To wzniesienie Malchut, które dzieli wszystkie stopnie, rozpoczyna się od Arich Anpin, nazywanego „najwyższym punktem”. Dlatego powiedziano: „Od początku, czyli od najwyższego punktu” – ale nie ponad najwyższym punktem, ponieważ Atik znajduje się również w stanie „nierozdzielonym”. Tym bardziej w pięciu parcufach AK nie ma żadnej właściwości podziału.

107) Pierwotna kropka (nekuda kadmaa) jest wewnętrznym światłem (hu nehiru penimaa), które nie ma miary (de-leit leih sziura), by poznać jego czystość, subtelność i przejrzystość (le-minda zachichu we-dakiku we-nakiju di-leih). Aż rozszerzyło się na prostotę (ad de-itpszat pszitu), a ta prostota tej kropki (we-hahu pszitu de-hai nekuda) stała się jednym pałacem (itawid chad hejchala) dla obłóczenia tej kropki (le-itlabsza hai nekuda). Jest to światło, którego nie można poznać (nehiru de-la jedia) z powodu wielkiej jego czystości (lisgiau zikucha di-leih).

Sulam

107) Pierwotna kropka, Arich Anpin, to wewnętrzne światło, którego nie można zmierzyć, aby zrozumieć i poznać jego przezroczystość, subtelność i czystość. Arich Anpin nazywany jest „ukrytą Hochmą”, ponieważ ukryła się i zniknęła dla wszystkich stopni znajdujących się poniżej, nawet dla parcufów Acilut, aż do momentu, gdy nastąpiło jej rozprzestrzenienie z Arich Anpin, nazywanego „kropką”.

Rozprzestrzenienie tej kropki tworzy jedną salę, nazywaną „parcuf wyższe Aba we-Ima”, który obłacza Arich Anpin od jego pe do chaze[14], otaczając go jak sala. Powstaje sala do obłoczenia tej kropki, która jest niepojętym światłem z powodu jej wielkiej czystości. Sala ta to parcuf wyższe Aba we-Ima, otaczający i obłaczający parcuf Arich Anpin od pe do chaze, gdzie znajdują się Bina, Tiferet i Malchut Arich Anpin, które wyszły z rosz Arich Anpin do jego guf i obłoczyły się w parcuf Aba we-Ima. W ten sposób Arich Anpin obłacza się w swoje dolne właściwości, Aba we-Ima, a Aba we-Ima stają się zewnętrznym właściwością w stosunku do niego.

108) Pałac (hejchala), który jest okryciem dla tej ukrytej kropki (de-ihu lebusza le-hahu nekuda stima), jest światłem, które nie ma miary (ihu nehiru de-leit leih sziura). Jednak mimo wszystko, nie jest tak subtelny i czysty (we-im kol da, laaw dakik we-zachich ihu) jak ta pierwotna kropka, która jest ukryta i ukryta (ke-hahi nekuda kadmaa tamir we-ganiz). Ten pałac rozprzestrzenił prostotę pierwotnego światła (hahu hejchala itpashat pszitu or kadmaa), a ta prostota stała się okryciem dla tego pałacu (we-hahu pszitu ihu lebusza le-hahu hejchala), bardziej subtelnego i czystego wewnętrznie (dakik we-zachich penimaa jatir).

Sulam

108) Ta sala, Aba we-Ima, będąca obłoczeniem dla ukrytego punktu, czyli Arich Anpin, jest światłem, które nie ma miary. To znaczy, również światło tej sali, Aba we-Ima, jest niepoznawalne i niepojęte, jednak nie jest tak subtelne i czyste jak światło pierwotnej kropki, czyli Arich Anpin, która pozostaje ukryta i schowana.

Ta sala spowodowała rozprzestrzenienie pierwszego światła. Wyjaśnienie: Z tej sali, Aba we-Ima, rozprzestrzenił się i powstał parcuf ISZSuT, w którym zostało ujawnione pierwsze światło, wyjaśnione w wersecie: „I powiedział Wszechmogący (Elohim): „Niech będzie światło!” – i pojawiło się światło”10. Bowiem „jud (י)” wyszło z jego właściwości „powietrza (awir אויר)”, i pozostało „światło (or אור)”[15]. Rozprzestrzenienie parcufa ISZSuT to obłoczenie subtelnej i czystej sali wyższych Aba we-Ima, która jest bardziej wewnętrzną właściwością niż ISZSuT. To znaczy, Bina, Tiferet i Malchut parcufa Aba we-Ima opuściły się i obłoczyły w ISZSuT. Tym samym również Aba we-Ima obłaczają się w swój niższy parcuf, a ten niższy staje się zewnętrzną właściwością w stosunku do nich.

109) Stąd i dalej (mikan u-lehala), jedno rozprzestrzeniło się w drugim (itpashat da be-da), i jedno obłóczyło się w drugie (we-itlabasz da be-da), aż znaleziono, że jedno jest okryciem dla drugiego (ad de-isztakach, da lebusza le-da), a to dla tamtego (we-da le-da), jedno jest mózgiem, a drugie skorupą (da mocha we-da klipa). Mimo że to, co jest okryciem (we-af al gaw de-da lebusza), stało się mózgiem dla innego stopnia (itawid ihu mocha le-darga achara). I wszystko w taki sposób (we-chola ke-gawna da), zostało uczynione również poniżej (itawid hachi le-tata), aż w tym obrazie (ad ki be-celem da), człowiek jest w tym świecie (ihu bar nasz be-hai alma), jako mózg i skorupa (mocha u-klipa), duch i ciało (rucha we-gufa). I wszystko to jest naprawą świata (we-chola ihu tikuna de-alma).

Sulam

109) Od ISZSuT i dalej wszystko rozprzestrzeniało się jedno w drugim i obłaczało jedno w drugie. Dotyczy to Zeir Anpina i jego Nekewy, ponieważ Bina, Tiferet i Malchut parcufa ISZSuT opuściły się i obłoczyły w ZoN, a ZoN stały się zewnętrzną właściwością parcufa ISZSuT. Aż wszystkie stopnie zostały ustanowione w taki sposób, że jeden stanowi obłoczenie dla drugiego, a ten kolejnego – jeden jest mózgiem (moach), a drugi skorupą (klipą). To znaczy, jeden jest wewnętrzny, nazywany mózgiem (moach), a drugi zewnętrzny, nazywany skorupą (klipą) w stosunku do niego.

I chociaż stanowi obłoczenie dla swojego wyższego, to jednak staje się mózgiem (moach) dla innego stopnia, który jest wobec niego niższy. Ponieważ Aba we-Ima, uznawane za obłoczenie dla Arich Anpina, stają się mózgiem (moach) i wewnętrzną właściwością dla parcufa ISZSuT. Podobnie ISZSuT, będący obłoczeniem dla Aba we-Ima, staje się mózgiem (moach) dla Zeir Anpina. I tak samo Zeir Anpin, będący obłoczeniem dla ISZSuT, staje się mózgiem (moach) dla swojej Nekewy.

Dokładnie w ten sam sposób dzieje się wszystko w niższych światach BEA. Ponieważ Nekewa świata Acilut obłoczyła się w świat Brija, a Brija w świat Jecira, a Jecira w świat Asija. Podobnie neszama (dusza) Adama obłacza się w ruach (ducha), a ruach (duch) w nefesz (życiową siłę) i w guf (ciało). Aż człowiek w tym świecie zostaje ustanowiony na podobieństwo tego – jako mózg (moach) i osłona (klipa), czyli duch (ruach) i ciało (guf). Wszystko to jest konieczne dla naprawy świata.

Całe obłoczenie stopni jedno w drugie, gdzie zewnętrzna właściwość wyższego staje się wewnętrzną dla niższego, jest konieczne dla naprawy świata. Gdyż bez tego ZoN, a tym bardziej ludzie, w ogóle nie mogliby osiągnąć wyższych mohin[16].

110) Kiedy luna była złączona ze słońcem w jednej jedności (kad hawat sihara be-szimsza bi-dwekuta chada), luna świeciła światłem (hawat sihara bi-nehiru). Gdy jednak oddzieliła się od słońca (keiwan de-itparsza min szimsza), i została pozostawiona na własnej sile (we-itpakdat al cheilaha), zmniejszyła sama siebie (azairat garmah), zmniejszyła swoje światło (azairat nehora), i skorupy zaczęły nakładać się na skorupy (we-itberun klipin al klipin), by ukryć mózg (lignizu de-mocha). A wszystko to jest naprawą mózgu (we-chola tikuna de-mocha). I dlatego jest napisane „Niech będą światła” w formie brakującej [litery waw] (we-al da, jehi meorot chaser). A wszystko to jest dla naprawy świata (we-chol da le-tikuna de-alma), jak jest napisane: „aby świecić na ziemi” (we-da hu de-chtiw le-hair al ha-arec).

 Sulam

110) Kiedy luna była razem ze słońcem w jedności zjednoczenia, luna przebywała w swoim świetle. To znaczy, na początku Zeir Anpin i jego Nekewa, nazywane „słońcem” i „luną”, były na równym stopniu i były zjednoczone. Jak powiedziano: „Dwa wielkie światła”[17]. Bowiem Nekewa, nazywana „luną”, miała wtedy całe swoje światło i nie musiała niczego otrzymywać od Zeir Anpina, nazywanego „słońcem”.

Jednak Nekewa nie mogła pozostać w tym stanie i, skracając swoje światło, opuściła się do świata Brija. Stała się tam „głową lisów”[18], co oznacza sfirot świata Brija.

Kiedy luna oddzieliła się od słońca, czyli opuściła się do świata Brija i została ustanowiony głową (rosz) nad zastępami świata Brija, skróciła się i zmniejszyła swoje światło, a za każdym razem powstawały klipot nad klipot – liczne klipot, jedna nad drugą, aby ukryć mózg (moach). To znaczy, w wyniku każdego skrócenia, które miało miejsce w światłach Nekewy, powstawała klipa[19]. Te klipot są jak osłona (klipa) poprzedzająca mózg (moach), mająca ukrywać mózg, czyli światło mohin.

Wszystko to dzieje się dla naprawy światła mohin. Bowiem bez tej klipy nie mógłby się ujawnić owoc. Dlatego jest napisane: „Niech będą światła (meorot מארת)” – bez litery „waw ו”, co oznacza „przekleństwo (meerat מארת)”. Są to klipot, które powstały w wyniku skrócenia luny, czyli Nekewy. A wszystko to dzieje się dla naprawy świata, dlatego powiedziano: „Aby świecić nad ziemią”[20]. Bowiem te klipot pojawiły się jako „skórka (klipa) poprzedzająca owoc”.

[1] Tora, Bereszit, 1:14.
[2] Pisma, Przypowieści, 3:33.
[3] Zob. p. 59.
[4] Prorocy, Micheasz, 7:19.
[5] Zob. wyżej, p. 99.
[6] Tora, Bereszit, 3:24.
[7] Tora, Bereszit, 4:8.
[8] Zob. p. 98.
[9] Tora, Bereszit, 3:19.
[10] Pisma, Psalmy, 18:31.
[11] Pisma, Pieśń nad Pieśniami, 6:11.
[12] Pisma, Kohelet, 2:8. „Zebrałem sobie srebro i złoto, i skarby królów i państw; sprowadziłem sobie śpiewaków i śpiewaczki, i rozkosze synów ludzkich – czarodziejkę i czarodziei”.
[13] Zob. p. 9.
[14] Zob. p. 3, akapit „Powietrze parcufa Atik”, od słów: „I po tym, jak Arich Anpin…”.
[15] Zob. p. 32, od słów: „Po tym, jak…”.
[16] Zob. p. 3, od słów: “Właściwość sądu…”.
[17] Tora, Bereszit, 1:16. “I stworzył Stwórca dwa wielkie światła: wielkie światło, aby rządziło dniem, i małe światło, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy”.
[18] Miszna, traktat Awot, rozdz. 4, miszna 15.
[19] Zob. p. 65.
[20] Tora, Bereszit, 1:15.

, , , Zohar