137) Ejn Sof (Ejn Sof, Nieskończoność) nie zawiera w sobie żadnego śladu (leit bei reszuma kelal), i nie można jej poddać żadnemu pytaniu (we-la talja szeelata bei), ani żadnej myśli zdolnej do spostrzegania (we-la rajona le-istakluta de-machaszawa kelal). Z ukrytego nad ukrytym (mi-go stima de-stima), z początku, zstępuje światło Ejn Sof (me-reisz nechito de-Ejn Sof), promieniuje subtelnym światłem (nehir nehiru dakik), które jest nieznane (we-la jedia). Jest ono ukryte w śladzie jak ostrze igły (satim bi-reszimu ke-chiduda de-machta), tajemnica ukrytej myśli (raza stima de-machaszawa). I nie jest on znany (we-la jedia), aż do momentu, gdy światło rozprzestrzeni się z niego (ad de-itpeszat nehiru mi-neihu), w miejscu, gdzie znajdują się ślady (be-atar de-it bei reszimin), z których wszystkie litery się wyłaniają (de-atwan kolhu mi-tamman nafkan).

Sulam

137) W odniesieniu do Nieskończoności w ogóle nie istnieje żadne odczucie pozwalające na jej postrzeganie, nie można zadać o niej żadnego pytania ani powiązać z nią żadnej idei, aby ją sobie wyobrazić. Z najbardziej ukrytego spośród wszystkich ukrytych, na początku zstępowania Nieskończoności w celu jej objawienia, zaczęło świecić subtelne, niepojęte światło, ukryte w odczuciu tak subtelnym, jak otwór w uszku igły. Oznacza to, że otwiera się jedynie bardzo wąski otwór, niewystarczający do jego postrzegania. I to pojęcie określa się jako „ukryta myśl”, czyli GaR parcufa Biny, który nazywa się samą „myślą”. Wyjaśnienie. W odniesieniu do Nieskończoności, czyli do Arich Anpina, w ogóle nie istnieje żadne odczucie pozwalające na jego postrzeganie. A na początku zstępowania Nieskończoności w celu osiągnięcia miejsca objawienia, czyli GaR parcufa Biny, nazywanego wyższymi Aba we-Ima świata Acilut, zapisała się ona w formie subtelnego odczucia, jeszcze niewystarczającego do postrzegania.

I była niepojęta, dopóki jej świecenie nie rozprzestrzeniło się w miejsce, gdzie znajdują się zapisy liter, czyli w parcuf ZaT Biny, nazywany ISZSuT świata Acilut. Ponieważ ZoN świata Acilut nazywane są literami, a ZaT Biny nie są istotą samej Biny, lecz jedynie właściwością włączenia ZoN. Dlatego określane są jako zapis liter (ślad, reszimo), czyli zapis ZoN. I ponieważ są bliskie właściwości ZoN, od nich zaczyna się postrzeganie i objawienie. I wszystko pochodzi stamtąd, czyli wszystkie mohin stanu gadlut parcufa ZoN i światów BEA pochodzą stamtąd, z ZaT parcufa Biny, nazywanego ISZSuT.

138) Na początku wszystkiego (be-reisz kola) jest jeden, który jest początkiem i końcem wszystkich stopni (echad, reisza we-sofa de-chol dargin). Jest to ślad, w którym zostały wyrysowane wszystkie stopnie (reszimu de-itreszim beh dargin kolhu), i nazywa się jedynie „jeden” (we-la ikrei ela echad), aby pokazać, że choć zawiera w sobie wiele form (le-achazaa de-af al gaw de-it beh dioknin saggijin), nie jest niczym innym jak jednym (laaw ihu ela chad). Zaprawdę, jest on literą, na której zawieszone są wszystkie wyższe i niższe stopnie (wadai ihu at de-ilain we-tatain taljin beh).

Sulam

138) Na początku wszystkiego pojawił się zapis litery „alef”, która jest początkiem (rosz) i końcem (sof) wszystkich stopni. I jest to zapis (ślad, reszimo), w którym zostały zapisane wszystkie stopnie. Nazywa się on „jeden”, czyli „alef” o wartości liczbowej „jeden”. Oznacza to, że mimo iż zawiera wiele form, ponieważ jest włączony we wszystkie stopnie, nadal nazywa się jedynie „jeden”, czyli że wszystkie stopnie stają się w nim jedną całością.

Oczywiście, „alef” – to litera, od której zależą zarówno wyższe, jak i niższe. Ponieważ forma litery „alef א” wskazuje na drugie skrócenie, czyli na podniesienie Malchut na miejsce Biny. Nowe zakończenie – to linia pośrodku litery „alef א”. Górne „jud י” – to Keter i Hochma, które pozostały na stopniu. Dolne „jud י” – to Bina i TuM, które opuściły ten stopień i spadły na stopień znajdujący się poniżej. I, również, wskazuje to na stan gadlut, gdy ponownie wznoszą się na jeden stopień z górnym „jud י” za pomocą środkowej linii litery „alef א”. I wtedy z niej ujawniły się wszystkie mohin parcufów ABEA.

Po pierwszym skróceniu nie ma żadnej możliwości ujawnienia mohin prostego światła nawet dla wyższych ZoN, a tym bardziej dla NaRaN sprawiedliwych. Dlatego Zohar nazywa pierwsze skrócenie „ukrytym w odczuciu tak subtelnym, jak otwór ucha igielnego”. I to odczucie pozostaje ukryte, podobne do otworu tworzonego w uchu igielnym, gdzie forma tego otworu jest nierozpoznawalna i nie nadaje się do ujawnienia mohin. A ta zapisana forma (reszimo) pierwszego skrócenia jest właściwością Malchut wyższych Aba we-Ima, które są właściwością GaR Biny. I zapis formy litery „alef א”, czyli drugiego skrócenia, zaczyna się ujawniać dopiero w parcufie ZaT Biny, nazywanym ISZSuT.

W ten sposób forma litery „alef א” jest zawarta we wszystkich stopniach świata Acilut, ponieważ forma wyższej „jud י”, poprzedzającej linię ukośną, wskazuje na wyższe Aba we-Ima świata Acilut, a końcówka wyższej „jud י” – to Arich Anpin świata Acilut, w którym nadal świeci pierwsze skrócenie. Są one nazywane „wyższymi wodami”, zanim ujawni się ukośna linia litery „alef”, zwana „firmamentem”, czyli nowym zakończeniem utworzonym przez drugie skrócenie. Sama ukośna linia, będąca „firmamentem”, kończącym parcufy Aba we-Ima i Arich Anpin, to parcuf ZaT Biny, nazywany ISZSuT. A dolna „jud י” to ZoN, zjednoczone ze sfirotami Bina, Tiferet i Malchut, które spadły ze stopnia ISZSuT, zarówno w stanie katnut, jak i gadlut.

I dlatego „od samego najskrytszego spośród wszystkich skrytych, na początku zstępowania Nieskończoności w celu objawienia, zaczęło świecić subtelne, niepojęte światło, ukryte w odczuciu tak subtelnym, jak otwór w uchu igły” – to znaczy, na początku objawienia świecenia Nieskończoności, świeciło ono światłem subtelnym, jak otwór w uchu igły, i to jest pierwsze skrócenie, którego ZoN i światy BEA w ogóle nie mogły przyjąć przez ten otwór. Zstępowało ono aż do Malchut parcufa wyższe Aba we-Ima, znajdującej się w miejscu chaze Arich Anpina, aż to świecenie rozprzestrzeniło się od niego do miejsca, w którym znajduje się zapis liter, do ZaT Biny, nazywanych ISZSuT, stojących poniżej chaze Arich Anpina, w których znajduje się reszimo liter, to znaczy ZoN.

Formą zapisu liter, która pojawiła się na początku wszystkiego, była forma litery „alef א”, czyli drugiego skrócenia. I w niej znajduje się początek (rosz) i koniec (sof) wszystkich stopni. Rosz – to wyższa „jud” litery „alef א”, oznaczająca parcufy Arich Anpin i wyższe Aba we-Ima, będące początkiem (rosz) wszystkich stopni. Sof – to dolna „jud” litery „alef א”, oznaczająca ZoN, które są końcem wszystkich stopni.

A litera „alef א” – to zapis (reszimo), którym zostały zapisane wszystkie stopnie, czyli linia ukośna, będąca rozdzielającym „firmamentem”, samym zakończeniem drugiego skrócenia, parcufem ISZSuT. To znaczy, tym zapisem rozdzielającego „firmamentu” zostały zapisane absolutnie wszystkie stopnie parcufów ZoN i BEA. „I nazywa się ona „jeden””, ponieważ ten firmament, ISZSuT, czyni wszystkie parcufy Acilut jednym całościowym, gdyż w stanie gadlut rozprzestrzenia się do zakończenia świata Acilut i dzięki temu wznosi się razem z ZoN w rosz Arich Anpina, i wszystkie parcufy stają się tam jednym całościowym.

139) Początek litery alef (reszita de-alef) jest ukryciem tajemnicy najwyższej myśli (tmiru de-raza de-machaszawa ilaa). Rozprzestrzenienie tego wyższego firmamentu (we-hahu itpasztu de-hahu rakia ilaa) jest całkowicie ukryte w tym początku (kola satim be-hahu reisza), ponieważ gdy litera alef wychodzi z tego firmamentu (begin de-kad nafik alef me-hai rakia), wychodzi w formie tajemnicy początku myśli (be-dijokna de-raza de-reisza de-machaszawa nafka). W tej środkowej części alef (be-hahu emcaita de-alef), sześć stopni jest w niej zawartych (szit dargin kelilan beh). Jest to tajemnica wszystkich ukrytych wyższych zwierząt (raza de-kolhu chajot tmirin ilain), które są zawieszone w wewnętrznej myśli (de-taljin mi-go machaszawa).

Sulam

139) Rosz litery „alef א”, czyli górna „jud י” w niej, to ukrycie wyższej myśli, co wskazuje na podniesienie Malchut do miejsca Biny de-Aba we-Ima, nazywanych wyższą myślą, w wyniku czego sfiry Bina, Tiferet i Malchut parcufa Aba we-Ima opadły w dół, do ISZSuT. I w Aba we-Ima pozostały jedynie dwa kli – Keter i Hochma. W ten sposób górna „jud י” litery „alef א” wskazuje na Aba we-Ima w czasie, gdy posiadają tylko Keter i Hochmę, czyli w czasie ukrycia wyższej myśli.

I to jest rozprzestrzenienie wyższego firmamentu, czyli rozprzestrzenienie czasu gadlutu, gdy wyższy firmament rozciąga się do miejsca Malchut i ponownie podnosi Binę, Tiferet i Malchut, podczas gdy pozostaje on w pełni ukryty w tym rosz litery „alef א”, w jej górnej „jud י”, aby w momencie ukazania się formy litery „alef א” z tego firmamentu, czyli mohin stanu gadlut, ukazała się ona w postaci początku (rosz) myśli.

Górna „jud י” litery „alef א” wskazuje na parcufy Arich Anpin i Aba we-Ima. Ta „jud י” symbolizuje katnut, który powstał w parcufach Arich Anpin i Aba we-Ima z powodu podniesienia Malchut, w wyniku czego na stopniu pozostały jedynie sfirot Keter i Hochma, a Bina i TuM Arich Anpina opuściły się do Aba we-Ima, a także Bina i TuM Aba we-Ima opuściły się do ISZSuT. Znaczenie tego, że Arich Anpin i Aba we-Ima przyjęły w sobie drugie skrócenie i katnut wynikający z niego, polega na tym, aby podczas gadlutu nastąpiło następnie rozprzestrzenienie firmamentu w formie litery „alef א”, i aby światła wówczas wyszły w postaci początku (rosz) myśli, czyli aby światła Arich Anpina, nazywanego rosz (początkiem) Aba we-Ima, czyli myślą, zostały objawione.

Ponieważ te Bina i TuM Arich Anpina, które opuściły się z powodu drugiego skrócenia i połączyły z parcufem Aba we-Ima, powodują objawienie jego mohin. Ponieważ podczas gadlutu, gdy ten „firmament” rozprzestrzenia się w dół i ponownie podnosi Binę, Tiferet i Malchut do jego rosz, razem z nimi wznosi się również parcuf Aba we-Ima, połączony z nimi, do rosz Arich Anpina. Ponadto Bina i TuM parcufa Aba we-Ima podnoszą razem z sobą ISZSuT do rosz Arich Anpina, a Bina i TuM parcufa ISZSuT podnoszą razem z sobą również ZoN do rosz Arich Anpina. W ten sposób wszyscy oni wychodzą w formie początku (rosz) myśli, czyli Arich Anpina, i dzięki niemu wszyscy oni świecą światłem Hochma. Jednak gdyby Arich Anpin i Aba we-Ima nie przyjęły na siebie zmniejszenia drugiego skrócenia i nie opuściłyby swoich sfirot Bina i TuM do ISZSuT, mohin Arich Anpina nie miałoby żadnej rzeczywistej możliwości objawienia się w światach.[1]

W środkowej linii litery „alef א” zawarte jest sześć stopni HaGaT NeHI, ponieważ są one właściwością WaK parcufa Bina, nazywanego ISZSuT. W tym „firmamencie”, znajdującym się wewnątrz litery „alef א”, zawarte są wszystkie ukryte wyższe zwierzęta, połączone z tą „myślą”, czyli Biną.

Wyjaśnienie. Po tym, jak Zohar wyjaśnił górną „jud י” litery „alef א”, oznaczającą wyższe Aba we-Ima, oraz linię pośrodku tej litery, wskazującą na ISZSuT, teraz wyjaśnia dolną „jud י” litery „alef א” i mówi, że jest to właściwość „zwierząt”, czyli ZoN, „połączonych z firmamentem”, podobnie jak dolna „jud י” jest połączona z linią ukośną litery „alef א”. Jednak precyzuje, że tylko „ukryte wyższe zwierzęta”, czyli HaGaT, znajdujące się powyżej chaze parcufa ZoN, są połączone z tą „myślą” – z tą linią, będącą właściwością WaK „myśli”. To natomiast nie odnosi się do „niższych odkrytych zwierząt”, czyli właściwości NeHI, znajdujących się poniżej chaze ZoN, które nie są połączone z tą „myślą”, czyli „firmamentem” wewnątrz litery „alef א”.

I już wyjaśniliśmy[2], że achoraim wyższego obłaczają się jedynie w kelim de-panim niższego, do chaze, ale w żadnym wypadku w kelim de-achoraim niższego, znajdujące się poniżej chaze. Dlatego wyższe zwierzęta, czyli kelim de-panim ZoN, są zjednoczone i połączone ze sfirot Bina i TuM firmamentu, nazywanego WaK „myśli”. Jednak odkryte „zwierzęta”, odnoszące się do właściwości od chaze i poniżej, nigdy nie będą w stanie się z nimi połączyć. W ten sposób wyjaśniono, jak forma litery „alef א” w pełni obejmuje wszystkie stopnie, gdzie górna „jud י” to Aba we-Ima i Arich Anpin, „firmament” pośrodku to ISZSuT, z którym jest zjednoczona i połączona dolna „jud י”, czyli ZoN.

140) Jedno światło, które świeciło i ukryło się (chad nehiru de-naheir we-itgeniz), to światło litery bet w słowie bereszit (da nehiru de-at bet di-bereszit). „Pod palącym upałem dnia” (chom ha-jom) odnosi się do momentu, gdy Abraham siedział u wejścia namiotu (dahawa Awraham jatew petach ha-ohel), które jest wejściem od dołu ku górze (de-ihi petacha mi-tata le-eila). „Palący upał dnia” świeci nad tym wejściem (we-chom ha-jom naheir al hahu petacha) i światło rozchodzi się stamtąd (we-nahara mi-tamman).

Sulam

140) Jeden światło, które świeciło i ukryło się, to światło litery „bet ב” ze słowa „bereszit (בראשית – na początku)”. „Pod palącym upałem dnia”[3] Abraham „siedział u wejścia do namiotu”¹⁷⁰. To wejście od dołu ku górze, „palący upał dnia”¹⁷⁰ świeci nad tym wejściem i oświetla je.

Po tym, jak Zohar wyjaśnił początek (rosz), środek i koniec (sof) formy litery „alef א” oraz wyjaśnił, że koniec (sof) litery „alef א”, czyli dolna „jud י” z nią połączona, jest właściwością ukrytych wyższych „zwierząt”, czyli sfirot HaGaT znajdujących się powyżej chaze ZoN, wraca do wyjaśnienia szczególnych właściwości tych trzech ukrytych zwierząt i nazywa je trzema światłami:

• jedno światło – to Hesed, prawa linia, właściwość Awraama;
• drugie światło – to Gwura, lewa linia, właściwość Icchaka;
• trzecie światło – to Tiferet, środkowa linia, właściwość Jaakowa.

Te trzy linie Zeir Anpina wywodzą się z trzech kropek: cholam, szuruk i chirik, które pojawiają się w takiej kolejności w mohin parcufa ISZSuT. Ponieważ mohin Biny ujawniają się wyłącznie w sekwencji tych trzech kropek. Na początku, podczas pojawienia się Biny, czyli ISZSuT, z rosz Arich Anpina, na skutek podniesienia Malchut do miejsca Biny, Bina została ustanowiona w postaci kropki w jej pałacu, czyli jako mohin de-chasadim, gdzie brakuje GaR. Ponieważ kropka, czyli Malchut, wzniósł się do pałacu Arich Anpina, czyli do Biny, w wyniku czego sfirot Bina i TuM pałacu opadły do ZoN znajdujących się pod nimi, a w pałacu pozostały jedynie światła nefesz-ruach w kelim Keter i Hochma. Dlatego to światło nazywa się kropką w jej pałacu.

I to jest kropka znajdująca się wewnątrz litery „bet ב” w słowie „bereszit (בראשית, na początku)”, a ta „bet ב” to Bina, nazywana „pałacem”, a kropka wewnątrz niej to Malchut, która się do niej podniosła. Ten kropka jest kropką „cholam”, znajdującą się nad literami.

Dlatego „jedno światło, które świeciło i ukryło się, to światło litery „bet ב” w słowie „bereszit (בראשית, na początku)”⁶ – jest to pierwsze światło, które świeciło, a potem ukryło się, czyli Bina Arich Anpina, która początkowo znajdowała się w GaR de-rosz Arich Anpina. Następnie wzniosła się do niej ta kropka, czyli Malchut, i na skutek tego Bina wyszła z GaR de-rosz Arich Anpina, a światło GaR ukryło się przed Biną, pozostawiając ją w stanie WaK bez GaR. W ten sposób na początku światło Biny świeciło w pełni, a potem ukryło się. I to światło jest oznaczane literą „bet ב” w słowie „bereszit (בראשית, na początku)”, czyli kropką w jej pałacu.”

I ta kropka, która wzniosła się do pałacu i przez którą pałac został zredukowany do właściwości WaK, nazywa się „palącym upałem” i sądami. I na nią wskazuje fragment: „Pod palącym upałem dnia”¹⁷⁰. „Pod palącym upałem dnia” Abraham „siedział przy wejściu do namiotu”¹⁷⁰ – czyli ta kropka nazywa się „palącym upałem dnia” i jednocześnie „wejściem do namiotu”. O niej jest powiedziane, że Abraham „siedział przy wejściu do namiotu pod palącym upałem dnia”¹⁷⁰.

„To wejście z dołu do góry” – czyli kropka, Malchut, która wzniosła się do pałacu Biny, jest wejściem z dołu do góry. I za jej pomocą wznoszą się niższe, czyli ZoN, znajdujące się na dole, do Biny, która znajduje się na górze, w czasie, gdy ta kropka powraca na swoje miejsce, a Bina i TuM, które upadły w miejsce ZoN, powracają do Biny. Wówczas ZoN, złączone z nimi, również wznoszą się razem z nimi do Biny.

W ten sposób ta kropka jest wejściem z dołu do góry, przez który ci, którzy są na dole, wznoszą się do góry. „Palący upał dnia” świeci nad tym wejściem i oświetla je. „Palący upał dnia”, będący sądami i ekranem, ustanowionym w kropce, aby odpychać od niego wyższe światło, świeci w tym wejściu, zwanym kropką, z dołu do góry, a stamtąd świeci także w dół dzięki ziwug de-akaa z wyższym światłem: to znaczy, podnosi światło odbite i przyciąga światło proste. I to jest kropka holam, nazywana światłem Hesed, prawą linią i właściwością Awrahama. I stąd – oblicze lwa, ukrytych wyższych „zwierząt”, znajdujących się od chaze i wyżej, jak powiedziano: „I oblicze lwa – z prawej”¹⁰⁰.

141) Drugie [światło], światło, które zmierza ku ciemności, gdy zbliża się wieczór (tinjana, nehiru da-azel le-itchaszcha le-et penot erew), jest tajemnicą modlitwy Icchaka (raza de-tselota de-Jicchak). Aby naprawić ten stopień (le-atkana hai darga), napisano: „I wyszedł Icchak, aby rozmyślać na polu o zmierzchu” (de-chtiw: wa-jece Jicchak la-suach ba-sade lifnot erew). Jest to spojrzenie na wieczór (istakluta de-erew), gdy ciemności wszystkie schodzą ku niemu (we-chaszuchan kolhu legabeyhu). W tym „zmierzchu” (be-hai penot erew), Jaakow spojrzał na tego opiekuna Ezawa (istakkal Jaakow be-hahu memana de-Esaw).

Sulam

141) Drugie światło – to światło, które coraz bardziej przygasa wraz z nadejściem wieczoru, i jest to modlitwa Icchaka. Aby naprawić ten stopień, powiedziano: „I wyszedł Icchak o zmierzchu, by pomodlić się na polu”[4] – wieczorne rozmyślanie i wszelka ciemność były u niego w formie popołudniowej modlitwy (mincha). W czasie nadejścia tego wieczoru Jaakow ujrzał opiekuna Ezawa, o którym powiedziano: „I walczył z nim człowiek”[5].

Drugie światło, lewa linia Zeir Anpina powyżej jego chaze, pochodzi od kropki szuruk Biny. W momencie, gdy ta kropka, która opuściła się z pałacu, z miejsca Biny, powróciła na swoje miejsce, czyli do miejsca Malchut, oraz trzy kli – Bina, Tiferet i Malchut – które upadły z pałacu Biny do ZoN, powróciły do niej, Bina, uzupełniając swoje dziesięć sfirot, powróciła na swoje miejsce w rosz Arich Anpina, a światło Arich Anpina powróciło do Biny, tak jak było przed jej skróceniem. Wówczas określa się, że siedem niższych sfirot (ZaT) Biny zostało zaciemnionych w wyniku tego wzniesienia do rosz Arich Anpina, ponieważ ZaT nie mogą otrzymać światła Hochmy bez obłóczenia światłem Hesed. A ponieważ rosz Arich Anpina w całości jest jedynie światłem Hochmy, jedynie GaR Biny mogą otrzymać to światło, natomiast ZaT Biny pozostają w ciemności, bez światła Hesed i bez światła Hochmy. I to jest działanie kropki szuruk.

Drugie światło, lewa linia – to światło, które coraz bardziej gaśnie wraz z nadejściem wieczoru. Ponieważ wskutek powrotu Biny do rosz Arich Anpina coraz bardziej gasną ZaT Biny. Jak powiedziano: „Przy nadejściu wieczoru”¹⁷¹. Modlitwa Icchaka jest potrzebna do naprawienia tego poziomu, ponieważ poprzez jego modlitwę, na którą wskazuje fragment: „I wyszedł Icchak przy nadejściu wieczoru, aby się modlić na polu”¹⁷¹, naprawił i przyciągnął ten poziom kropki szuruk i otrzymał stamtąd lewą linię Zeir Anpina, wypełniającą jedynie GaR, a pozostawiającą ZaT w ciemności.

Dlatego „wieczorne rozważanie i wszelka ciemność były jego udziałem” – czyli dzięki modlitwie popołudniowej (mincha) przyciągnął lewą linię od kropki szuruk, która zawiera w sobie wszystkie rodzaje ciemności w świecie, i naprawił je w odpowiedni sposób. Dlatego to drugie światło nazywa się „ciemnością Icchaka” i światłem Gwury Zeir Anpina. Stąd pochodzi „oblicze byka” u wyższych ukrytych zwierząt. I o tym powiedziano: „Oblicze byka – po lewej stronie”¹⁰⁰.

142) Trzecie [światło], światło, które zawiera w sobie te dwa [światła] (tlitaa, nehiru de-kolel trej ilejn), to światło, które świeci w ciemności (nehiru de-naheir be-aswata). Tajemnica tego jest w słowach, które napisano o Jaakowie: „I zaświeciło mu słońce” itd. (raza de-chtiw be-Jaakow: wa-jizrach lo ha-szemesz we-go). Zaprawdę, gdy zostało włączone w ten zmierzch (wadai kad itklel be-hahu penot erew), od tego momentu i dalej, [choć] on utykał na swoje biodro (mi-kan u-le-hala we-hu colea al jerecho), to jest to zwycięstwo Israela (da ihu necach Jisrael).

Sulam

142) Trzecie światło – to światło, które obejmuje dwa te światła, prawą i lewą linię, światło, które przynosi uzdrowienie. To światło jest linią środkową, wywodzącą się z kropki chirik w Binie, czyli nowym stopniem chasadim, który Bina otrzymała w wyniku jej obłóczenia w ekran de-ZoN, które się do niej podniosły. To światło dodaje się do chasadim prawej linii i staje się obłóczeniem chasadim dla światła Hochma. I wtedy dwie linie włączają się jedna w drugą – prawa linia włącza w siebie światło Hochma i ma Hochmę oraz chasadim. A lewa linia włącza w siebie chasadim i ma Hochmę oraz chasadim. Dlatego mówi się o nim: „Światło, które obejmuje te dwa światła” – ponieważ to światło obejmuje dwie linie, gdyż wypełnia je obie.

Dlatego również on sam zasługuje na otrzymanie świecenia obu tych linii. Ponieważ w tej mierze, w jakiej niższy wypełnia wyższego, niższy również zasługuje na to, ponieważ to on wywołał to świecenie. I to właśnie jest światło, które przynosi uzdrowienie, ponieważ za pomocą swojej właściwości chasadim uzdrawia lewą linię. Dzięki temu, że zawiera świecenie chasadim prawej linii, lewa linia otrzymuje to świecenie i zostaje wypełniona.

I o tym trzecim świetle mówi się w fragmencie dotyczącym Jaakowa: „I zaświeciło mu słońce”[6] – tzn. po tym, jak Jaakow włączył w siebie „przy nadejściu wieczoru”¹⁷¹ ciemność lewej linii i potrzebował uzdrowienia, powiedziano: „I zaświeciło mu słońce”¹⁷³ – aby uzdrowić go z ciemności lewej linii. To trzecie światło nazywa się linią środkową, ustanawiającą harmonię między dwiema liniami: prawą i lewą. Jest to światło Tiferet i właściwość Jaakowa. Stąd wywodzi się „oblicze orła” w wyższych ukrytych zwierzętach, znajdujących się od chaze i wyżej.

Od tego miejsca, po tym jak Jaakow przyciągnął światło linii środkowej za pomocą ekranu kropki chirik, powiedziano o nim: „A on kuleje na swoje biodro”¹⁷³. „Swoje biodro” oznacza sfirę Necach Zeir Anpina, zwanego Israelem. Ponieważ dwie jego sfiry, Necach i Hod, nazywane są dwoma biodrami (jerechaim). Wyjaśnia się, że fragment: „I zaświeciło mu słońce, gdy przechodził Penuel, a on kuleje na swoje biodro”¹⁷³ oznacza, iż światło słońca, trzecie światło, jest bezpośrednią przyczyną tego, że „on kuleje na swoje biodro”¹⁷³.

I dzieje się tak, ponieważ ekran kropki chirik przyciąga stopień pierwszej fazy, czyli WaK, któremu brakuje GaR. I choć już osiągnął GaR dzięki kropce szuruk i przyciągnął ten stopień hasadim jedynie w celu uzdrowienia, to jednak GaR zostały w pewnym stopniu zredukowane wskutek tego ziwuga na ekran kropki chirik. Jak już wiemy, istnieje odwrotna zależność między kelim a światłami – brak NeHI kelim powoduje brak GaR światła, i odwrotnie, redukcja GaR światła, wynikająca z działania ekranu kropki chirik, sprawia, że kelim „kuleją na biodra”, a biodra to Necach i Hod. W ten sposób „blask słońca”, będący stopniem hasadim, który został przyciągnięty jako światło przynoszące uzdrowienie, jest bezpośrednią przyczyną tego, że „on kuleje na swoje biodro”, czyli przyczyną redukcji GaR.

143) „Na jego biodro” (al jerecho), napisano jego biodro, a nie jego biodra (jerecho ktiw, we-lo jerechaw). To jest czwarty stopień (da darga rewia), z którego człowiek nie prorokował (de-la itnabei bar nasz mi-tamman), aż do czasu, gdy przyszedł Szmuel (ad daata Szmuel). O nim jest napisane: „Bo również Zwycięstwo Israela…” itd. (we-alejh ktiw: we-gam necach Jisrael we-go). Wtedy został naprawiony (kedein itkan), gdyż osłabł, kiedy nasz ojciec Jaakow został wystawiony na próbę przez anioła Ezawa (dahawa chalsza mi-kad istakken Jaakow awinu bi-memana de-Esaw).

Sulam

143) „Na swoje biodro”¹⁷³ – zostało powiedziane w liczbie pojedynczej, a nie w liczbie mnogiej: „Na swoje biodra”, co wskazuje na czwarty stopień, Necach. Żaden człowiek nie dostąpił zaszczytu otrzymania z tego stopnia proroctwa, dopóki nie pojawił się Szmuel, o którym powiedziano: „I także Wieczny (Necach) Israela nie zawiedzie”[7]. Wtedy ustanawia się Necach, który był osłabiony od czasu, gdy Jaakow znalazł się w niebezpieczeństwie ze strony anioła, opiekuna Esawa.

Stan „utykania na swoje biodro”¹⁷³ wynika z ograniczenia GaR. Jednakże dotyczy to dwóch bioder, dlatego należałoby powiedzieć: „utykanie na swoje biodra”, co oznaczałoby Necach i Hod, nazywane dwoma biodrami (jerechaim). Jednak mówi się o jednym biodrze, Necach, czwartym stopniu, który jednak zawiera w sobie dwa biodra – Necach i Hod. Dzieje się tak dlatego, że do tego czasu naprawione zostały linie jedynie od chaze Zeir Anpina i wyżej, w sfirot HaGaT, ale nie zostało jeszcze nic naprawione poniżej chaze, tj. NeHI, ponieważ brakowało tam liku człowieka.

Dlatego uważa się, że nie mają jeszcze nic z prawej linii. Necach i Hod są uważane za właściwości lewej linii i jeden stopień. Dlatego nie powiedziano: „I on utyka na swoje biodra”, ponieważ oba one stanowią jedno biodro i jedną sfirę. Jest to sfira Necach, a nie Hod, z tego powodu, że wyższe kelim są definiowane jako te, które rozwijają się jako pierwsze. Dlatego przez cały czas, gdy dwa biodra są uważane za jedno, nazywane są sfirą Necach, ponieważ jest wyżej od sfiry Hod. Dlatego ona rozwija się i ujawnia wcześniej niż sfira Hod.

Ten stopień jest czwarty, ponieważ piąty stopień, Hod, nie został jeszcze ujawniony. W takim przypadku jasne jest, że jest to sfira Necach. Naprawa właściwości od chaze i niżej polega na podniesieniu i włączeniu w „lik człowieka”, ujawniający się w wyższym ziwugu, a naprawa ta została dokonana za czasów Szmuela. Dlatego powiedziano, że „nikt nie dostąpił tam stopnia proroctwa, aż przyszedł Szmuel”. O nim powiedziano: „I również Wieczny (Necach) Israela nie skłamie”¹⁷⁴ – ponieważ Necach został objawiony jako prawa linia i jako czwarty stopień, a Hod jako lewa linia i jako stopień różniący się od Necach – piąty stopień kelim, Hod.

144) I dotknął stawu biodra jego (wa-jiga be-kaf jerecho), gdy przyszedł do Jaakowa (kad ata legabei de-Jaakow), zabrał siłę z tego zmierzchu (netal tukfa me-hahu penot erew), w potężnym sądzie (be-dina takifa). Jaakow był w niego włączony (we-Jaakow hawa itkelil bej), ale on nie mógł go pokonać (we-lo jachil lej). „I zobaczył, że nie mógł go pokonać, więc dotknął stawu biodra jego” (wa-jar ki lo jachol lo, wa-jiga be-kaf jerecho). Zabrał siłę sądu stamtąd (netal tukfa de-dina mi-tamman), ponieważ biodro jest na zewnątrz ciała (begin de-jarcha ihu le-bar mi-gufa). Jaakow był ciałem (de-Jaakow gufa hawa), a jego ciało było włączone w tajemnicę dwóch stopni (we-gufe hawwa kaleel be-raza de-trein dargin), w tajemnicę tego, co jest nazywane Człowiekiem (be-raza de-ikrei Adam). Gdy zabrał siłę na zewnątrz ciała (kejwan de-netal tukfa le-bar mi-gufa), natychmiast „staw biodra Jaakowa został wywichnięty” (mi-jad wa-teka kaf jerech Jaakow).

Sulam

144) „I dotknął stawu biodra jego”¹⁷⁵ oznacza, że kiedy przyszedł opiekun Esawa do Jaakowa, Jaakow umocnił się przeciwko niemu podczas nadejścia wieczora, co odnosi się do kropki szuruk i lewej linii w naprawie Icchaka, gdy działa siła sądu. Jaakow był włączony w jego lewą linię, dlatego tamten nie mógł go pokonać. „I zobaczył tamten, że nie może go pokonać, i dotknął stawu biodra jego”¹⁷⁵ – wtedy Jaakow otrzymał wzmocnienie stamtąd. To znaczy, że kiedy anioł dotknął stawu biodra jego w walce z Jaakowem, aby go powalić, Jaakow czerpał siłę i wytrwałość z tego biodra, by odpędzić stamtąd anioła za pomocą siły sądu, która znajduje się w lewej linii powyżej chaze. Dlatego „i dotknął stawu biodra Jaakowa”¹⁷⁵ – czyli anioł go pokonał.

Rzecz w tym, że biodro znajduje się poza guf (tułowiem). Jaakow to sfira Tiferet, nazywana guf, a jego guf zawierał dwa stopnie: zachar i nukwa, nazywane człowiekiem. Wynika to z faktu, że człowiek obejmuje właściwości zachar i nukwa, ponieważ od chaze i wyżej „oblicze człowieka” jest w pełni doskonałe, i anioł nie może go pokonać. Jednakże, ponieważ Jaakow otrzymał wsparcie w stopniu znajdującym się od chaze i niżej, który jest poza jego guf, natychmiast: „I dotknął stawu biodra Jaakowa”[8].

Wyjaśnienie. Po tym, jak anioł dotknął właściwości znajdującej się poniżej chaze, ponieważ nie mógł uzyskać naprawy w wyższym ziwugu, gdyż brakowało mu oblicza człowieka, całe jego naprawienie polegało wtedy na tym, co powiedziano: „I wszystkie ich odwrotne strony zwrócone są do środka”[9]. Jednakże, gdy Jaakow chciał przyciągnąć stamtąd siły przeciwko aniołowi, natychmiast ujawnił się brak oblicza człowieka, który tam występuje. I z powodu ujawnienia tego braku anioł uchwycił się tego miejsca, „i dotknął stawu biodra Jaakowa”¹⁷⁵.

145) I nikt nie prorokował stamtąd (we-lo itnabei bar nasz mi-tamman), aż do czasu, gdy przyszedł Szmuel (ad daata Szmuel). Dlatego napisano o nich: „Wieczny (Necach) Israela” (we-al da necach Jisrael ktiw bejhu), ponieważ nie jest on człowiekiem (ki lo Adam hu). Jehoszua prorokował z blasku Mosze (Jehoszua itnabei me-hodo sze Mosze), jak jest napisane: „I daj z twojego blasku (Hod) na niego” (de-chtiw: we-natata me-hodecha alaw). „Blask” (hod) to piąty stopień (we-da darga chamisza). „Zwycięstwo” (necach) to lewe biodro Jaakowa (jarcha smala de-Jaakow). Dlatego przyszedł Dawid i włączył je w stronę prawą (u-begin kach ata Dawid we-kaleel leh be-jamina), jak jest napisane: „Rozkosze po Twojej prawicy – na wieczność” (de-chtiw: neimot bi-mincha necach). Nie jest napisane „twoja prawica” (jemicha lo ktiw), lecz „po twojej prawicy” (ela bi-mincha).

Sulam

145) „I żaden człowiek nie dostąpił otrzymania stanu proroctwa stamtąd, dopóki nie przyszedł Szmuel” i nie naprawił Necach. Dlatego powiedziano o nim: „I również Wieczny (Necach) Israela nie zawiedzie, ponieważ nie jest On człowiekiem”¹⁷⁴. Ponieważ choć Necach znajduje się poza guf, poniżej chaze, gdzie nie ma właściwości „oblicza człowieka”, i dlatego nikt nie naprawił go przed tym momentem, Szmuel naprawił go, wznosząc i włączając go w „oblicze człowieka”, które znajduje się powyżej chaze. Dlatego: „Wieczny (Necach) Israela nie zawiedzie”¹⁷⁴. I powiedziano, że „nie jest On człowiekiem”¹⁷⁴ – to znaczy, choć Necach nie jest taki jak „oblicze człowieka”, mimo to został naprawiony.

Jednak właściwość Hod pozostaje w swojej słabości, ponieważ nawet Szmuel nie może jej naprawić, a zostanie naprawiona w przyszłości, na końcu naprawy. Dlatego powiedziano dalej o właściwości Hod, czyli lewej „goleni”: „A on kuleje na swoje biodro”¹⁷³ – to znaczy, że nawet po tym, jak Szmuel naprawił właściwość Necach i przywrócił ją do prawej, pozostała słabość w lewej „goleni” – sfirze Hod.

Jehoszua otrzymał proroctwo od wielkości (Hod) Mosze, jak powiedziano: „I daj mu z wielkości (Hod) twojej”[10]. Oznacza to, że Jehoszua żył przed nadejściem proroka Szemuela, dlatego nie mógł otrzymać proroctwa z poziomu Necach z powodu słabości wynikającej z dotknięcia anioła. Dlatego powiedziano o nim: „I daj mu z wielkości twojej”¹⁷⁷. Stąd wynika, że otrzymał proroctwo od „wielkości (Hod) Mosze”¹⁷⁷, a to jest piąty stopień, Hod.

Wyjaśnienie. Ponieważ Mosze odnosi się do wewnętrznych właściwości Zeir Anpina i całkowicie znajduje się od chaze Zeir Anpina i powyżej. Jednak od chaze i wyżej istnieje w nim pełen parcuf HaGaT NeHI. Te Necach i Hod, znajdujące się od chaze i wyżej, są od siebie oddzielone, dlatego występuje tam pięć stopni HaGaT Necach Hod, odpowiadających KaHaB TuM, i Jehoszua otrzymał proroctwo z piątego stopnia. Natomiast w właściwościach od chaze Zeir Anpina i niżej brakuje „oblicza człowieka” – sfirot Malchut i Hod, i tam istnieją jedynie cztery stopnie – do sfiry Necach, a sfira Hod jest nieobecna. A po tym, jak Necach osłabia się w wyniku dotknięcia anioła, żaden człowiek nie otrzymuje stamtąd proroctwa.

Necach to lewe biodro Jaakowa, dlatego Dawid przyszedł i włączył je do prawej linii. Nie powiedziano: „Błogosławieństwo prawej ręki Twojej wieczne (Necach)”, lecz powiedziano: „Błogosławieństwo w prawej ręce Twojej wieczne (Necach)”[11], co wskazuje, że przed Dawidem Necach nie znajdował się w prawej linii, a dopiero Dawid przywrócił go do prawej linii, tzn. od czasów Jaakowa aż do Szmuela i Dawida Necach był uważany za lewą linię.

146) Dlaczego osłabło biodro Jaakowa (ma taam itchalash jarcha de-Jaakow)? Ponieważ zbliżyła się do niego strona nieczystości (begin de-itkaraw bej sitra mesaawa), i zabrała od niego siłę (we-nakit tukfa mi-neihu). Opóźnienie [naprawy] trwało aż do Szmuela (we-itakew ad Szmuel). Dlatego pojawiło się, aby przypomnieć (we-al da ata le-adkara), że jest to biodro Israela (de-da ihu jarcha de-Jisrael), jak jest napisane: „I również Wieczny (Necach) Israela…” (de-chtiw: we-gam necach Jisrael). Dlatego wszystkie jego sprawy były we [właściwości] sądu (we-al da kol miluj hawu be-dina), na początku i na końcu (be-sziruta u-be-sofa).

Sulam

146) Co oznacza, że osłabło biodro Jaakowa? W wyniku zbliżenia się strony nieczystości do niego i odebrania mu siły, ujawnił się brak „oblicza człowieka”. A w każdym miejscu, gdzie brakuje świętości, utrzymuje się sitra achra. I naprawa została wstrzymana aż do Szmuela. Dlatego Szmuel przychodzi, by przypomnieć, że to właściwość „biodra (jerech)” Israela, jak powiedziano: „A także Wieczny (Necach) Israela nie zawiedzie”¹⁷⁴.

Wyjaśnienie. Zeir Anpin ma dwa imiona: w stanie katnut nazywa się Jaakow, a w stanie gadlut – Israel. Powiedziano: „Dotknął stawu biodrowego Jaakowa”¹⁷⁵ – w czasie, gdy nazywa się Jaakow, a wtedy dwie sfiry, Necach i Hod, są jak jedno „biodro”, ponieważ należą do właściwości lewej linii. Jednak gdy Zeir Anpin nazywa się imieniem Israel, czyli w czasie gadlut, Necach i Hod są uznawane za dwie odrębne stopnie, prawą i lewą. Dlatego, gdy Szmuel ponownie naprawił Necach, wspomniał go imieniem Israel, co wskazuje na gadlut, a wtedy Necach należy do prawej linii, a Hod – do lewej. Wówczas powiedziano: „A także Wieczny (Necach) Israela nie zawiedzie”¹⁷⁴.

Dlatego wszystkie słowa Szmuela były we właściwości sądu, na początku i na końcu. Wyjaśnienie. Ponieważ najważniejszym dla niego było oczyszczenie Necach z osłabienia, które spowodował w nim opiekun Esawa, jego proroctwo było w właściwościach Gwura (męstwo) i Din (sąd), ponieważ są one niezbędne dla napraw czystości. I zaraz na początku jego proroctwa zapowiedział sądy nad domem Eliego, a także na końcu – zapowiedział sądy nad Szaulem.

147) I dalej, Święty, Błogosławiony On, włączył go później w Hod (we-tu Kadosz Baruch Hu kaleel leh lebatar be-Hod). Kiedy to nastąpiło (ejmataj)? Po namaszczeniu królów (lebatar de-maszach malkin). Dlatego został on przyjęty jak Mosze i Aharon (we-al da szakil ihu ke-Mosze we-Aharon). Jak Mosze i Aharon należą do dwóch wyższych stron (ma Mosze we-Aharon bi-trein sitrin di-leeila), tak on na dole (af hu le-tata), w taki sposób jak te dwie strony (ke-gawna de-inun trein sitrei). A kim są te strony? Necach i Hod (u-man inun: Necach we-Hod), podobnie jak Mosze i Aharon w górze (ke-gawna de-Mosze we-Aharon di-leeila). Wszystkie stopnie są połączone jeden z drugim (we-kolhu dargin achidan da be-da), jak jest napisane: „Mosze i Aharon wśród jego kapłanów, a Szmuel wśród wzywających jego imienia” (de-chtiw: Mosze we-Aharon be-kohanaw, u-Szmuel be-korei szmo). Albowiem sześć stron zostało złączonych i połączonych jeden z drugim (de-ha szit sitrin itkelilu we-achidan da be-da).

Sulam

147) I, co więcej, Stwórca włączył Szmuela również w sfirę Hod, w czasie, gdy dokonywał namaszczenia królów Szaula i Dawida. Dlatego Szmuel jest równie ważny jak Mosze i Aharon. Tak jak Mosze i Aharon byli podzieleni na dwie strony, prawą i lewą, powyżej chaze, tak również Szmuel, od chaze Zeir Anpina i poniżej, był podzielony na dwie strony, prawą i lewą, Necach i Hod. I choć znajdowały się tutaj tylko po stronie lewej, to dzięki Szmuelowi zostały podzielone na dwie strony, jak Mosze i Aharon, odnoszący się do wyższych właściwości. Dlatego, choć Szmuel odnosi się do właściwości od chaze i niżej, jest równie ważny jak Mosze i Aharon, odnoszący się do właściwości od chaze i wyżej. Ponieważ Szmuel podniósł NeHI, znajdujące się poniżej chaze ZoN, aby włączyć je w ziwug „liku człowieka”, objawiający się w sfirot HaGaT de-ZoN powyżej chaze[12]. I wtedy doszło do podziału między Necach i Hod, znajdującymi się poniżej chaze, i stały się one dwiema stronami tak samo, jak Hesed i Gwura, znajdujące się powyżej chaze.

Dzięki Szmuelowi wszystkie stopnie zostały włączone jeden w drugi, dlatego stał się on równie ważny jak Mosze i Aharon, jak powiedziano: „Mosze i Aharon – kapłani Jego, a Szmuel wśród wzywających imię Jego”[13], ponieważ sześć zakończeń (WaK) zostało włączonych jedno w drugie. Bowiem dzięki naprawie dokonanej przez niego, kiedy podniósł sfirot NeHI, znajdujące się poniżej chaze ZoN, i włączył je w HaGaT powyżej chaze, to znaczy przyciągnął napełnienie z kropki cholam do Necach, z kropki szuruk do Hod, a z kropki chirik do Jesod, wszystkie sześć zakończeń zostało włączonych jedno w drugie: Necach połączył się z Hesed, Hod – z Gwurą, a Jesod – z Tiferet. I wszystkie one znajdują się w „liku człowieka”, to jest w Malchut.

---

[1] Zobacz punkt 3, od słów: „Właściwość sądu…”.
[2] Zob. p.135.
[3] Tora, Bereszit, 18:1.
[4] Tora, Bereszit, 24:63.
[5] Tora, Bereszit, 32:25.
[6] Tora, Bereszit, 32:32.
[7] Prorocy, Szmuel 1, 15:29.
[8] Tora, Bereszit, 32:26.
[9] Prorocy, Melachim 1, 7:25.
[10] Tora, Bemidbar, 27:20.
[11] Pisma, Psalmy, 16:11.
[12] Zob. wyżej, p. 82, od słów: „Jednak trzy światy BEA…”.
[13] Pisma, Psalmy, 99:6.