148) Tak jak tamci [są] złączeni – Mosze, Aharon i Szmuel (ke-ma de-ilejn achidan, Mosze we-Aharon u-Szmuel), tak również są złączeni Jaakow, Mosze i Josef (of hachei achidan Jaakow, Mosze we-Josef). Jaakow jest panem domu (Jaakow marej de-beita). Gdy Jaakow zmarł, Mosze przejął dom (mit Jaakow, netal Mosze beita) i zarządzał nim za jego życia (u-manej lah be-chajaw). Josef, dzięki Jaakowowi i Mosze, był sprawiedliwym (Josef al-jede Jaakow u-Mosze hawa cadik).

Sulam

148) Tak jak prawa i lewa linia znajdujące się powyżej chaze, Mosze i Aharon, są powiązane i zjednoczone z prawą i lewą linią poniżej chaze, Szmuelem, tak również połączona i zjednoczona jest wyższa linia środkowa, Tiferet, czyli właściwości Jaakowa i Moszego, ze środkową linią poniżej chaze, Jesodem, właściwością Josefa. W ten sposób wszystkie sześć stron połączyło się i zjednoczyło ze sobą. Cztery strony – Mosze, Aharon i Szmuel oraz dwie strony – Jaakow i Mosze z Josefem. Jaakow i Mosze są właściwościami Tiferet Zeir Anpina, wewnętrzna część Tiferet to Mosze, a zewnętrzna część Tiferet to Jaakow. Wcześniej mówiono, że Mosze i Aharon to prawa i lewa linia wyższych właściwości, a tutaj powiedziano, że Mosze to Tiferet. Wynika to z tego, że istnieje wiele właściwości związanych z Mosze.

Jaakow był gospodarzem domu. Kiedy Jaakow zmarł, Mosze przejął zarządzanie domem i kierował nim przez całe swoje życie. Ponieważ nie ma niczego, co nie byłoby połączone wewnętrznie i zewnętrznie. Każdy stopień dzieli się na kelim właściwości panim (Keter i Hochma oraz górna trzecia Biny aż do chaze, gdzie znajduje się parsa) oraz na kelim właściwości ahoraim i zewnętrznej istoty (Binę, Tiferet i Malchut), znajdujące się od parsy w dół[1]. Jednak kelim właściwości panim i kelim właściwości ahoraim są włączone jedno w drugie. Nawet w kelim tylko właściwości panim każdego poziomu konieczne jest rozróżnienie wewnętrznej i zewnętrznej istoty, gdzie wewnętrzna istota stanowi podstawę ich poziomu i są to kelim de-panim (Keter i Hochma lub HaGaT), a zewnętrzna ich istota to jedynie włączeniem ze strony kelim de-ahoraim (Biny, Tiferet i Malchut lub TaNHIM).

I w podobny sposób, w kelim jedynie właściwości achoraim również istnieje wewnętrzna i zewnętrzna istota, gdzie ich włączenie od strony wyższych kelim de-panim uważa się za ich wewnętrzną istotę, Keter i Hochmę aż do chaze, a ich własne właściwości, Bina, Tiferet i Malchut, znajdujące się poniżej chaze, to ich zewnętrzna istota. Tak samo dzieje się na każdym poziomie i w każdej sfirze.

Mosze i Jaakow, obaj są strukturą (merkawą) dla Zeir Anpina świata Acilut, jednak Mosze jest strukturą (merkawą) dla wewnętrznej istoty Zeir Anpina, kelim de-panim, znajdujących się od chaze Zeir Anpina i wyżej, a Jaakow jest strukturą (merkawą) dla zewnętrznej istoty Zeir Anpina, kelim de-panim włączonych w kelim de-achoraim Zeir Anpina, znajdujących się od chaze i niżej.

Nukwa Zeir Anpina w całości składa się z achoraim, znajdujących się od chaze Zeir Anpina i niżej, i nazywana jest „domem”. W ten sposób Mosze, będący strukturą dla wewnętrznej istoty Zeir Anpina od chaze i wyżej, nie znajduje się na tym samym poziomie co Nukwa Zeir Anpina, która w całości znajduje się poniżej chaze Zeir Anpina. Dlatego tylko Jaakow, zewnętrzna istota Zeir Anpina, czyli kelim de-panim włączone we właściwości Zeir Anpina od chaze i niżej, znajduje się na tym samym poziomie co Nukwa Zeir Anpina, z kelim de-achoraim od chaze i niżej. Z tego powodu gospodarzem domu jest Jaakow, a nie Mosze, ponieważ Mosze jest wyższym poziomem niż Nukwa Zeir Anpina, a zachar i nukwa muszą należeć do tej samej właściwości, gdyż ziwug oznacza podobieństwo formy.

Dlatego powiedziano, że gospodarzem domu jest Jaakow, ponieważ jest on strukturą dla zewnętrznej istoty Zeir Anpina i ma porównanie z Nukwą Zeir Anpina, nazywaną „domem”. Jaakow nazywany jest jej mężem. „Kiedy Jaakow zmarł, Mosze przejął dom” – Nukwę Zeir Anpina, „i zarządzał nim przez całe swoje życie” – w tym świecie. I chociaż według swojej duchowej natury jest on strukturą dla wewnętrznej istoty Zeir Anpina, co wyklucza porównanie z Nukwą, to jednak dopóki jego duch był odziany w ciało w tym świecie, a całe jego ciało w całości składało się z kelim de-achoraim, posiadał porównanie z Nukwą Zeir Anpina z powodu swojej cielesności. Dzięki temu umożliwiał ziwug Zeir Anpina z Nukwą przez całe swoje życie w tym świecie, po śmierci Jaakowa.

Josef był sprawiedliwym dzięki Jaakowowi i dzięki Moszemu. Dlatego że Jaakow i Mosze, obaj byli strukturą (merkawą) dla kelim de-panim Zeir Anpina, Keteru i Hochmy, lub HaGaT, jeden – powyżej chaze, a drugi – poniżej chaze. Wiadomo, że ziwug może być realizowany jedynie za pomocą środkowej linii sfirot NeHI, czyli Jesod sprawiedliwego. Dlatego Jaakow i Mosze nie mogli sami doprowadzić do ziwugu Zeir Anpina z Nukwą, lecz dopiero kiedy jednoczyli się w Josefie, będącym strukturą (merkawą) dla Jesod Zeir Anpina. I wtedy mogli doprowadzić do ziwugu ZoN. W ten sposób Josef był Jesod sprawiedliwego zarówno dla Moszego, jak i dla Jaakowa.

149) Jaakow poprzez Josefa przejął dom (Jaakow be-Josef natal beita), jak jest napisane: „Oto potomstwo Jaakowa: Josef” (de-chtiw: ele toledot Jaakow Josef). Mosze nie służył w nim, dopóki Josef nie przejął go (Mosze la szimesz bah, ad de-natal leh le-Josef). Gdy Szchina wyszła z wygnania, nie mogła połączyć się z nim, poza Josefem (kad nafkat Szechinta min galuta, la jachil le-izdawga bah, ela be-Josef), jak jest napisane: „I wziął Mosze kości Josefa ze sobą” (de-chtiw: wa-jikach Mosze et acmot Josef imo). Dlaczego jest napisane „ze sobą” (amaj ktiw imo)? Ciało nie mogło połączyć się z Nukwą (ela gufa la izdawg be-Nukwa), zanim nie połączyło się z przymierzem (ad de-izdawg behadej berit). Dlatego Mosze zabrał Josefa ze sobą (we-al da Mosze natal leh le-Josef imejhu). Gdy był z nim (kejwan dahawa imejhu), Mosze służył Nukwie, jak należy (szimesz be-Nukwa kideka jaot). Dlatego Jaakow, Mosze i Josef idą razem (u-begin kach Jaakow, Mosze we-Josef kechada azlei).

Sulam

149) Jakow przejął dom, Nukwę Zeir Anpina, dzięki Josefowi. Jak powiedziano: „Oto potomstwo Jakowa – Josef”[2]. To wskazuje, że byli ze sobą złączeni. Również Mosze nie mógł doprowadzić do ziwugu z Nukwą, dopóki nie zjednoczył się z Josefem. Ponieważ w czasie, gdy Szchina wychodziła z egipskiego wygnania, Mosze, wewnętrzna istota Zeir Anpina, nie mógł samodzielnie dokonać ziwugu ze Szchiną, lecz jedynie za pośrednictwem Josefa. Jak powiedziano: „I zabrał Mosze kości Josefa ze sobą”[3]. Powiedziano: „Zabrał ze sobą”, ponieważ guf (ciało) nie jest zdolne do ziwugu, chyba że guf najpierw dokonuje ziwugu (połączenia) z przymierzem, Jesodem.

Mosze jest strukturą dla guf Zeir Anpina od chaze i wyżej, i nie ma on porównania, które nazywane jest ziwugiem, z Nukwą. Dlatego musi najpierw dokonać ziwugu (połączenia) z Josefem, strukturą (merkawą) dla Jesod Zeir Anpina, zwanego przymierzem (brit). Dlatego Mosze zabrał Josefa ze sobą. Ponieważ Josef był z nim złączony, Zeir Anpin dokonał połączenia ze swoją Nukwą w odpowiedni sposób. Dlatego uważa się, że Jaakow, Mosze i Josef są jakby jednym całościowym bytem. Bowiem zarówno Jaakow, jak i Mosze muszą połączyć się z Josefem.

150) Jaakow umarł, a jego ciało zostało wniesione do Ziemi Świętej (Jaakow mit, we-gufeja aalu leh be-Ara Kadisza). Josef umarł, ale jego ciało nie zostało pochowane w Ziemi Świętej, tylko jego kości (Josef mit, gufej la itkabar be-Ara Kadisza, ela garmoj). Mosze natomiast – ani jedno, ani drugie (Mosze la hai we-la hai). Dlaczego (amaj)? Ponieważ Jaakow był pierwszym mężem Matronity (ela Jaakow baala kadmaa de-Matronita hawa). Gdy Jaakow zmarł, związała się ona z Mosze (mit Jaakow, izdawga bei be-Mosze). Dopóki Mosze był na tym świecie, zarządzał nią właściwie (u-beod dahawa Mosze be-hai alma, maneh lah kideka jaot), i stał się jej drugim mężem (we-ihu hawa baala tinjana).

Sulam

150) Jaakow zmarł, a jego ciało zostało wniesione do świętej ziemi. Josef zmarł, a jego ciało nie zostało pochowane w świętej ziemi, jedynie kości. Mosze – ani jedno, ani drugie. Zarówno jego ciało, jak i kości zostały pochowane poza świętą ziemią.

Jaakow był pierwszym mężem Nukwy. Bowiem Jaakow jest strukturą (merkawą) dla zewnętrznej istoty Zeir Anpina – kelim de-panim od chaze i niżej. Ma on porównanie z Nukwą, która całkowicie odnosi się do właściwości Zeir Anpina od chaze i niżej. Dlatego jest on prawdziwym i pierwszym mężem Nukwy. Lecz po śmierci Jaakowa, Nukwa dokonała ziwugu (połączenia) z wewnętrzną istotą Zeir Anpina – Mosze. I przez cały czas, gdy Mosze był obłóczony w ciało (guf) w tym świecie, i dlatego miał porównanie z nią, połączył się z nią[4], jak przystało, stając się drugim mężem Nukwy.

151) Jaakowa wniesiono do Ziemi Świętej w pełni jego ciała (Jaakow aelu leh le-Ara Kadisza gufej szalim), ponieważ on jest ciałem (begin de-ihu gufa). Josef natomiast – tylko jego kości, a nie ciało (Josef garmoj we-la gufej), ponieważ kości są siłami i zastępami wyższymi (begin de-garmin inun chajilin u-maszirjin de-leeila). Wszystkie one pochodzą od tego Sprawiedliwego (we-kolhu nafkei me-hahu cadik), który nazywany jest „Sprawiedliwym Zastępów” (we-cadik Cewaot ikrei). Dlaczego (ma taam)? Ponieważ wszystkie zastępy i wyższe zastępy pochodzą od niego (begin de-kol cewaot u-maszirjin ilain minei nafkin). Dlatego jego kości, które są zastępami, weszły do ziemi (we-al da garmoj de-inun cewaot aalu be-ara).

Sulam

151) Dlatego Jaakow został przeniesiony do świętej ziemi wraz z całym ciałem (guf), ponieważ sam należy do właściwości guf. Ponieważ jest strukturą (merkawą) dla właściwości guf Zeir Anpina, sfiry Tiferet, włączonej w jego właściwości od chaze i niżej, gdyż stanowi właściwość kelim de-panim, włączonych w kelim de-ahoraim. U Josefa tylko jego kości zostały przeniesione do świętej ziemi, ale nie ciało, ponieważ jego kości to wyższe wojska i obozy.

Nie ma niczego, co nie miałoby wewnętrznej i zewnętrznej istoty. Nawet właściwość Josefa, mimo że całkowicie znajduje się poniżej chaze Zeir Anpina, również posiada wewnętrzną i zewnętrzną istotę. Włączenie w niego kelim de-panim od chaze i wyżej – to jego wewnętrzna istota, natomiast jego własna właściwość – to jego zewnętrzna istota. Dziesięć sfirot KaHaB TuM ciała nazywane są: mózg, kości, ścięgna, ciało i skóra (mocha, acamot, gidim, basar we-or). Mózg (mocha) i kości (acamot), Keter i Hochma, to wewnętrzna istota ciała (guf) Josefa, tam gdzie włącza właściwości Zeir Anpina od chaze i wyżej. Ścięgna (gidim), ciało (basar) i skóra (or) – to zewnętrzna istota ciała (guf) Josefa, jego własne właściwości, odnoszące się do właściwości Zeir Anpina od chaze i poniżej.

Przed ukończeniem naprawienia istnieje przywiązanie klipot w kelim poniżej chaze Zeir Anpina. Jednak w tych kelim de-panim, które są włączone w kelim de-achoraim, nie ma tego przywiązania. Dlatego Jaakow, który całkowicie jest budową dla guf Zeir Anpina, czyli kelim de-panim włączonych w achoraim, w HaGaT, związanych z miejscem poniżej chaze Zeir Anpina, a z samych achoraim ma jedynie włączenie, nie ma w swoim guf żadnego przywiązania klipot. Nawet w achoraim włączonych w niego, całe jego ciało jest pochowane w świętej ziemi.

Wówczas gdy Josef, będący strukturą dla Zeir Anpina od chaze i niżej, czyli tylko dla Jesod, jest chroniony przed utrzymaniem (klipot) jedynie w swoich wewnętrznych kelim – mózg (moach) i kości (acamot). Jednakże w jego zewnętrznych kelim – żyłach (gidim), ciele (basar) i skórze (or) – istnieje utrzymanie klipot. Dlatego tylko jego kości zostały pochowane w ziemi świętości, ponieważ są chronione przed umocnieniem się w nich nieczystości klipot, ale jego żyły, ciało i skóra nie zostały tam pochowane, ponieważ istnieje w nich utrzymanie nieczystości.

U Josefa kości zostały pochowane w ziemi (świętości), ale nie ciało, ponieważ jego kości są wyższymi wojskami i obozami, jako że mózg (moach) i kości (acamot) należą do włączenia w kelim Zeir Anpina od chaze i wyżej, w których nie ma żadnego utrzymania nieczystości. Dlatego zostały one pochowane w ziemi świętości. Natomiast zewnętrzne właściwości ciała – żyły (gidim), ciało (basar) i skóra (or), w których istnieje utrzymanie nieczystości, nie mogły być tam pochowane.

Wszystkie one pochodzą od tego sprawiedliwego, tzn. nawet właściwości Zeir Anpina od chaze i wyżej są włączone i wychodzą z Josefa, tzn. z Jesod sprawiedliwego Zeir Anpina. Josef-sprawiedliwy nazywany jest „wojskami”, ponieważ wojska i obozy, znajdujące się powyżej chaze Zeir Anpina, wychodzą od niego. W ten sposób również właściwości powyżej chaze są włączone w Josefa. I nazywane są jego właściwościami: mózg (moach) i kości (acamot). Dlatego kości Josefa, tzn. wojska od chaze i wyżej, zostały przeniesione do ziemi świętości, ponieważ są to właściwości mózgu (moach) i kości (acamot), w których nie ma utrzymania nieczystości. Natomiast żyły (gidim), ciało (basar) i skóra (or), w których istnieje utrzymanie nieczystości, nie mogą być tam pochowane.

152) Mosze był na zewnątrz (Mosze hawa le-bar), i nie wszedł tam (we-la aal tamman), ani jego ciało, ani jego kości (la gufej we-la garmoj). Jednak Szchina weszła do ziemi po śmierci Mosze (ela alat Szechinta be-ara batar de-mit Mosze) i powróciła do swojego pierwszego męża (we-ithadrat le-baala kadmaa). Zaprawdę, był nim Jaakow (wadai, ihu Jaakow). Stąd Nukwa, która była zaślubiona dwóm (mi-kan Nukwa de-itnesewat be-trein), w tamtym świecie powróciła do pierwszego (be-hahu alma ahadrat le-kadmaa). Mosze był na zewnątrz (Mosze hawa le-bar), a jej pierwszy mąż był w ziemi (kejwan de-baala kadmaa hawa be-ara).

Sulam

152) Mosze znajdował się poza granicami tej ziemi, i nie weszły do niej ani jego ciało, ani jego kości. Jednak Szchina weszła do tej ziemi po śmierci Mosze i powróciła do swojego pierwszego męża, Jaakowa. Ponieważ Mosze odnosi się do wewnętrznej istoty Zeir Anpina, miał on porównanie z Nukwą jedynie za życia, ale nie po śmierci. Stąd jest jasne, że jeśli kobieta w tym świecie miała dwóch mężów, po swojej śmierci powraca do swojego pierwszego męża. Dlatego Mosze został pochowany poza granicami ziemi świętości, ponieważ jej pierwszy mąż, Jaakow, znajdował się w tej ziemi, a Nukwa odnosi się tylko do swojego pierwszego męża.

153) Mosze zasłużył za swojego życia na to, na co nie zasłużył Jaakow (Mosze zachah be-chajaw, ma de-la zachah bei Jaakow). Jaakow służył jej w tamtym świecie (Jaakow szimesz bah be-hahu alma), Mosze zaś w tym świecie (Mosze be-hai alma). A jeśli powiesz, że Mosze był pomniejszony (we-i teima de-griut de-Mosze hawa), nie jest tak (laaw hachei). Gdy Israelici wyszli z Egiptu (ela kad nafkei Jisrael mi-Micraim), to było ze strony jowela (mi-sitra de-jowla hawa). Wszystkie te sześćset tysięcy pochodziły ze świata wyższego (we-kol inun szittin ribwan me-alma ilaa hawu), i w tej formie szli na pustynię (u-be-hahu di-jokna azlu be-midbara). I nikt z nich nie wszedł do ziemi (we-chad min-hon la aalu be-Ara), jedynie ich dzieci, potomkowie (ela be-neihon toladin dilhon), jak należy (kideka chazei). Oni są naprawą luny (de-inun tikkuna de-Sihara), a wszystkie działania w ziemi były naprawą luny (we-kol owadei Ara tikkuna de-Sihara hawa).

Sulam

153) Moszeza życia osiągnął to, czego Jaakow nie osiągnął za swojego życia. Ponieważ Jaakow wywołuje ziwug Zeir Anpina z Nukwą w wyższym świecie dopiero po odejściu z tego świata. Natomiast Mosze wywołuje ziwug Zeir Anpina z Nukwą za życia w tym świecie, ale nie po swoim odejściu. Czy można to uznać za niedoskonałość Mosze, że nie mógł wywołać ziwugu ZoN po swoim odejściu? Tak nie jest, ponieważ, gdy Israelici wychodzili z Egiptu, ich wybawienie pochodziło ze strony roku jubileuszowego (jowel), czyli Biny.

I wszystkie te sześćset tysięcy, które należały do pokolenia pustyni, były związane z wyższym światem, Biną. Dzięki tej formie, dzięki Binie, przemierzali pustynię. Żaden z tego pokolenia nie wszedł do ziemi Israela. Weszli tam jedynie ich synowie, którzy narodzili się z nich, ponieważ byli związani z naprawą luny, Nukwy. Wszyscy pracujący na ziemi, prowadzący orkę i zasiew, należą do naprawy luny.

Wyjaśnienie. Dusze Israela pochodzą od ZoN, i dzięki temu, że Nukwa Zeir Anpina została osłodzona w Binie i jest uważana za wyższy świat, dusze Israela mają swój korzeń także tam, w Binie. Aby wyprowadzić synów Israela z ziemi Egiptu, którzy nie byli godni wybawienia w zwykły sposób, od strony ZoN, Stwórca przyciągnął do tego pokolenia wzniesione dusze z wyższego świata, wyłącznie z Biny. Dzięki ich wysokiemu korzeniowi Stwórca ich wybawił, jak powiedziano: „I uratował go z ręki tego, kto był od niego silniejszy”[5]. Ponieważ od strony bezpośredniego korzenia dusz Israela egipska nieczystość była silniejsza od świętości Israela, jednak świeciło im światło wzniesionych dusz z Biny i to je ocaliło.

Dlatego, kiedy Israel wyszedł z Egiptu, stało się to za sprawą świecenia Biny, nazywanej „jowel” (jubileuszowy rok). I wszystkie te sześćset tysięcy Israela, należące do tego pokolenia, pochodziły z wyższego świata, Biny. Dlatego mieli oni siłę, by pokonać egipską nieczystość i uratować się przed nią. Dzięki tej formie, dzięki świeceniu Biny, przemierzali pustynię. Jednak żaden z nich nie wszedł do ziemi Israela, ponieważ ziemia Israela jest właściwością Nukwy Zeir Anpina. A ponieważ brakowało im świecenia dolnej Nukwy, nie mogli wejść do tej ziemi.

Jednak tylko synowie pokolenia pustyni, narodzeni z nich, ponieważ znajdowali się w procesie naprawy luny, Nukwy Zeir Anpina, weszli do ziemi Israela i żywili się jej plonami. Wszyscy pracujący na ziemi należą do naprawy luny. Ponieważ pokolenie pustyni, ci, którzy pochodzili z wyższego świata, nie byli „uprawiającymi ziemię”, lecz otrzymywali „pokarm z niebios”[6]. Natomiast ich synowie, pochodzący od Nukwy, zajmowali się pracami rolniczymi, ponieważ prace rolnicze należą do naprawy Nukwy Zeir Anpina, której nie dotyczyło pokolenie pustyni.

154) Mosze służył lunie (Mosze szimesz be-sihara) jeszcze za swojego życia w ciele (be-od de-ihu be-gufa), i zarządzał nią według swojej woli (u-manej lah lirutejhu). Gdy odszedł z tego świata (kad itpatar me-hai alma), wzniósł się na najwyższe wyżyny (saleik be-slikku ilaa), w Duchu Świętym (be-Rucha Kadisza). Powrócił w duchu do wyższego jowela (we-ithadar be-rucha le-jowla ilaa) i tam związał się z tymi sześćset tysiącami, które do niego należały (we-tamman itdabbak be-inun szittin ribbo de-hawu dile). Lecz nie było tak w przypadku Jaakowa (ma de-la hawa ken le-Jaakow), ponieważ jego duch powrócił do szmity (de-hu itdabar be-rucha le-go szmita). To, co nie było w jego życiu (ma de-la hawa ken be-chajaw), wynikało z tego, że miał inny dom (kejwan de-beita achara hawa leh).

Sulam

154) Mosze kontynuował ziwug (połączenie) Zeir Anpina z luną, Nukwą, kiedy przebywał w ciele na tym świecie i łączył się z nią według swojej woli, dlatego nazywany jest mężem pani (matronity). Jednak gdy opuścił ten świat, jego święty duch dokonał najwyższego wzniesienia i powrócił ten duch do wyższego „jowela”, Biny. Tam, w świecie Biny, Mosze zjednoczył się z sześciuset tysiącami dusz pokolenia pustyni, które do niego należały, czyli do jego właściwości.

U Jaakowa sytuacja wyglądała inaczej. Po swojej śmierci nie wzniósł się on do Biny, do „jowela (pięćdziesiątego roku)”, jak Mosze, lecz jego duch powrócił na dół, do Nukwy Zeir Anpina, do „szmity (siódmego roku)”. Nie miało to miejsca za jego życia. Gdy żył, nie był w pełni złączony z Nukwą Zeir Anpina, tak jak po swojej śmierci, ponieważ za życia miał inny dom, czyli inną Nukwę. Innymi słowy, miał żonę na tym świecie i dlatego nie mógł ostatecznie połączyć się z Nukwą Zeir Anpina tak, jak po swojej śmierci.

155) A Ziemia Święta, w naprawie tego, co jest poniżej (we-Ara Kadisza be-tikkuna de-letata), została naprawiona dzięki mocy tego, co jest powyżej (ittakkanat be-chejla de-leeila). Dlatego nie były one widziane, aby być wszystkie jako jedno (we-al da la itchazon le-mehewe kolhu ke-chada). Te, które należały do świata wyższego (inun de-alma ilaa hawu), istniały same w sobie (bilchodajhu kolhu be-rucha) i wszystkie były w duchu (be-rucha). Natomiast te, które należały do świata niższego (inun de-alma tataa hawu), istniały same w sobie (bilchodayhu kolhu be-gufa) i wszystkie były w ciele (be-gufa). Nie były widziane, aby te i tamte znajdowały się wewnątrz luny (we-la itchazon le-mehewe ilejn we-ilejn go sihara), lecz jedne były wewnątrz luny (ela ilejn go sihara), a drugie na zewnątrz (we-ilejn le-bar), aby jedne oświetlały drugie od wewnątrz (le-nahara ilejn mi-go ilejn).

Sulam

155) I ziemia świętości, w jej dolnym naprawieniu, została naprawiona siłą wyższej Nukwy. Oznacza to, że wyższa Nukwa, Ima, znajduje się ponad ziemią świętości, dolną Nukwą, dzięki naprawieniom niższych sprawiedliwych. Dlatego też wszystkie te właściwości nie mogą współistnieć, tzn. właściwości Moszego i pokolenia pustyni nie mogą być razem z właściwościami Jaakowa i tych, którzy wchodzą do tej ziemi. Wynika to z tego, że ci, którzy pochodzą z wyższego świata, Biny, należą do właściwości „ducha (ruach), przebywającego w jedności”. Natomiast ci, którzy pochodzą z niższego świata, Nukwy Zeir Anpina, należą do właściwości „ciała (guf), przebywającego w jedności”.

Wyjaśnienie. Ponieważ Nukwa w porównaniu z Biną jest tym samym, czym ciało w porównaniu z duchem. I tak samo jest z duszami, które z nich pochodzą. Zarówno jednym, jak i drugim nie przystoi przebywać razem we właściwości „luna”, czyli we właściwości Nukwy – jedni powinni być w Nukwie, a drudzy poza nią, aby otrzymywać świecenie od siebie nawzajem. To znaczy, że ci, którzy pochodzą z Nukwy, muszą otrzymywać świecenie od tych, którzy pochodzą z Biny, tak jak ciało potrzebuje świecenia od ducha. Dlatego ci, którzy pochodzą z Nukwy, czyli Jaakow i ci, którzy wchodzą do ziemi, znajdują się w Nukwie, czyli w ziemi świętości. Natomiast ci, którzy pochodzą z Biny, czyli Mosze i pokolenie pustyni, znajdują się poza ziemią świętości i świecą duszom przebywającym w ziemi świętości.

156) A wszyscy, którzy weszli do ziemi (we-kolhu de-aalu be-ara), byli w formie pierwszych (di-jokna de-kadmaei hawu), lecz nie byli na wyższych poziomach wzniesienia, jak ich przodkowie (we-la hawu be-slikku ilaa ke-watayhu). Dlaczego? Ponieważ pokolenie nie było takie samo (begin de-la jehe dara), i nie było od początku takie jak ci pierwsi (we-la hawa mi-kadmat dena ke-inun kadmaei), którzy mogli widzieć blask chwały swojego Pana twarzą w twarz (de-itchazzeya le-hon ziw jekara de-marejhon afin be-afin).

Sulam

156) I wszyscy ci, którzy weszli do ziemi świętości, byli jedynie podobieństwem pierwszych, pokolenia pustyni, lecz nie znajdowali się na tak wysokim stopniu, jak oni. Ponieważ nigdy więcej nie będzie takiego pokolenia i również nie było pokolenia przed nimi, które dorównałoby pierwszym, pokoleniu pustyni, którym objawiło się świecenie wielkości ich Pana „twarzą w twarz (panim be-panim)”.

157) Jaakow służył w połączeniu w ciele (Jaakow szimesz bi-nszoi be-gufa), a następnie jego duch połączył się z duchem (le-batar itdabbak rucha be-rucha). Mosze oddzielił się od swojej żony (Mosze itprach me-ittejhu) i służył, gdy był w ciele (we-szimesz kad ihu be-gufa), w tym duchu świętości (be-hahu rucha kadisza). Później jego duch połączył się (le-batar itdabbak rucha) w duchu wyższym, ukrytym z góry (be-rucha ilaa tmira de-leeila). Wszystkie stopnie połączyły się w jedno (we-kol dargin havu mitdabbakin kolhu ke-chada). Duch Mosze jest z jowela (rucha de-Mosze de-jowla ihu), jego ciało pochodzi ze szmity (gufe de-szmita). Duch Jaakowa miał połączyć się ze szmitą (rucha de-Jaakow le-itdabbaka bi-szmita), a jego ciało było w połączeniu w tym świecie (gufe de-nszoi hawa, be-hai alma).

Sulam

157) Jaakow dokonywał zjednoczenia ze swoimi żonami za życia, będąc w ciele. A po jego śmierci duch jego wzniosł się i zjednoczył się z duchem Nukwy. Mosze oddzielił się w tym świecie od swojej żony, Cypory, i zjednoczył się, będąc w ciele, z tym duchem świętości – Nukwą Zeir Anpina, a po jego śmierci duch Moszego zjednoczył się z ukrytym wyższym duchem, przebywającym na górze – z Biną.

I wszystkie stopnie łączyły się razem, aby świecić jako jedna, to znaczy, że świecą jedna dla drugiej. Oznacza to, że te, które pochodzą od Biny i są określane jako właściwość „duch (ruach)”, świecą tym, które pochodzą od Nukwy i są określane jako właściwość „ciało (guf)”. Duch (ruach) Moszego pochodzi z „pięćdziesiątego roku (jowel)”, czyli z Biny, a ciało (guf) jego – z „siódmego roku (szmita)”, czyli z Nukwy. Duch Jaakowa miał połączyć się z „siódmym rokiem (szmita)”, czyli z Nukwą Zeir Anpina, a ciało (guf) należało do jego żon w tym świecie. Dlatego za życia nie mógł połączyć się z Nukwą Zeir Anpina, a jedynie po śmierci. Mosze natomiast przeciwnie – ponieważ jego ciało znajdowało się na jednym poziomie z Nukwą Zeir Anpina, był z nią połączony za życia. Ale nie po śmierci, ponieważ jego duch był połączony z Biną, i nie miał on żadnego porównania z Nukwą Zeir Anpina.

158) Wszystkie te wyższe światła (kol inun nehirin ilain), [znajdują się] w swojej formie na dole w ziemi (be-diokna di-lehon le-tata be-ara), i są wszystkie powiązane z firmamentem niebios (we-kolhu taljin be-rakia ha-szamajim). Tutaj jest tajemnica dwóch imion złączonych jako jedno (hacha raza de-trein szemahan kelilan ke-chada), a ich doskonałość jest troista (u-sziklula di-lehon telata), i powracają do jedności (we-it-hadaran le-chad). Jedno odpowiada drugiemu (da la-kabel da), a ono jest imieniem wyrytym i rzeźbionym (we-ihu szema gelifa mechakka), złączonym w tej tajemnicy wiary (kelilan be-hai be-raza de-mehemunuta).

Sulam

158) Wszystkie te wyższe światła znajdują się w swojej formie na ziemi, na dole, i wszystkie są związane z firmamentem, czyli za jego pośrednictwem świecą ziemi na dole, jak powiedziano: „I umieścił je Wszechmogący na firmamencie, aby świeciły na ziemię”¹³⁹.

„Wielkie światła” – to stan, w którym dwa imiona są połączone w jedną całość, a ich ukończenie następuje w trzech, i powracają do jedności, jedno odpowiadające drugiemu. „Dwa imiona połączone w jedną całość” – to MACPAC MACPAC, ponieważ imię Nukwy jest ukryte w czasie, gdy jest połączona z Zeir Anpinem na równym poziomie i nie powinna otrzymywać swoich świateł od Zeir Anpina. „A ich ukończenie – w trzech” – ponieważ nie świeci, gdy znajduje się na równym poziomie z Zeir Anpinem, z powodu braku obłóczenia chasadim. Ponieważ ziwug poziomu chasadim, wykonywany na ekran kropki chirik, trzeciej linii, która uzgadnia dwie linie – prawą i lewą – i obłacza je wzajemnie, nie został jeszcze otwarty.

W ten sposób „ukończenie ich – w trzech” oznacza trzy linie. A po tym, jak zostały włączone w trzy linie, obie powracają do jedności, jedno odpowiadające drugiemu, jak powiedziano: „Stwórca jest jeden (ehad), i imię Jego jedno (ehad)”⁷⁵. Wówczas słońce i dwanaście godzin dnia, które tworzą trzynaście właściwości miłosierdzia, oznaczają pierwsze słowo „jeden (ehad)”, a także luna i dwanaście godzin nocy, które tworzą trzynaście właściwości miłosierdzia, oznaczają drugie słowo „jeden (ehad)”. I to imię, wyryte i zapieczętowane, jest włączone w wiarę. Wyjaśnienie. Imię „jeden (ehad)” zostało zapieczętowane i włączone dzięki tym naprawom także w Nukwę, nazywaną „wiarą”. I jest to jedynie przygotowanie do tego, aby na końcu naprawy imię „jeden (ehad)” zostało ujawnione także w samej Nukwie. Ponieważ w ciągu sześciu tysięcy lat nie ujawnia się ono jeszcze w samej Nukwie, lecz jedynie jest w niej zawarte – to znaczy, powinno się ujawnić w przyszłości, ale jeszcze się nie ujawniło.

---

[1] Zobacz punkt 129, od słów: „Nie ma takiej stopni, która nie miałaby…”.
[2] Tora, Bereszit, 37:2.
[3] Tora, Szmot, 13:19.
[4] Zob. p. 148, od słów: „Dlatego powiedziano…”.
[5] Prorocy, Jirmijahu, 31:10. „Słuchajcie słowa Wszechmogącego, narody, i oznajmijcie je na dalekich wyspach, i powiedzcie: Ten, który rozproszył Israela, zgromadzi go i będzie go strzegł jak pasterz swoją trzodę.”          
[6] Tora, Szmot, 16:4. „I rzekł Wszechmogący do Mojżesza: Oto spuszczę wam chleb z niebios, i będzie wychodził lud, i będą zbierać każdego dnia tyle, ile potrzeba na dzień, aby wystawić ich na próbę, czy będą postępować według Mojego prawa, czy nie.”