318) „A ziemia była pustkowiem i chaosem” – gorycz, ukryta wewnątrz naczyń (we-ha-arec hajta tohu wa-bohu, sosfita de-kamrei go koltoi). Była na początku i nie została ustanowiona (de-hawa be-kadmeita we-la itkajemat). Była jako już stworzona (hajta ke-war). A potem została ustanowiona, i poprzez czterdzieści dwie litery świat został wyryty i ustanowiony (u-le-batar, itkajemat, be-arbain u-trein atwan, itglif alma, we-itkajemat). I wszystko to jest koroną świętego imienia (we-kolhu ittura de-szma kadisza).

Sulam

318) „A ziemia była pustkowiem i chaosem”29 – ponieważ gorycz i niedoskonałość w niedojrzałych owocach na drzewie, które zakopuje się w ziemi, wychodzą z nich dopiero wtedy, gdy zostaną odpowiednio wchłonięte przez ziemię[1]. Podobnie tutaj, gorycz i surowość sądów Malchut wychodzą z niej dopiero dzięki wchłonięciu przez Binę. I właściwość sądu w Malchut zostaje wchłonięta przez właściwość miłosierdzia Biny i zostaje osłodzona.

Ziemia istniała najpierw, lecz nie mogła istnieć w pełni, ponieważ „była pustkowiem i chaosem”. Dlatego powiedziano „była”, co wskazuje, że istniała już przed połączeniem Malchut z Biną. Następnie Malchut, nazywana światem, mogła istnieć, ponieważ świat został uformowany za pomocą pieczęci czterdziestu dwóch (mem-bet) liter i mógł istnieć. Wszystkie te czterdzieści dwie pieczęcie są niezbędne do ozdobienia świętego imienia, aby przyciągnąć do niego wyższe mohin de-GaR Imy, nazywane „atarot” (wieńcami). Jak powiedziano: „Wyjdźcie i spójrzcie, córki Syjonu, na króla Szlomo w wieńcu (atara), którym ozdobiła go jego matka”14.

Wyjaśnienie. Podstawą czterdziestodwuliterowego imienia są GaR, znajdujące się od chaze Arich Anpina i wyżej, i są to:

  1. cztery litery prostego imienia AWAJa – Keter,
  2. dziesięć liter imienia AWAJa z wypełnieniem – Hochma,
  3. dwadzieścia osiem liter imienia AWAJa z wypełnieniem wypełnienia – Bina.

Razem czterdzieści dwie (mem-bet) litery, obejmujące trzy parcufy – Atik, Arich Anpin, Aba we-Ima, które znajdują się od chaze Arich Anpina i wyżej. Jednak od chaze Arich Anpina i niżej ta właściwość „mem-bet (42)” nie występuje, ponieważ tam znajdują się WaK, a nie GaR. Niemniej jednak występuje tam czterdziestodwuliterowe imię związane z działaniem początku stworzenia, w którego skład wchodzą trzydzieści dwa (lamed-bet) imiona Elokim i dziesięć wypowiedzeń, co w gematrii daje „mem-bet (42)”. To imię znajduje się w ZoN, umiejscowionych od chaze Arich Anpina i niżej, gdzie czterdziestodwuliterowe imię zostało odciśnięte w wyniku współdziałania Malchut z Biną. Wtedy litery ELE opuściły Binę i znalazły się w ZoN, czyli stały się przygotowane do otrzymania mohin czterdziestodwuliterowego imienia od Biny, czyli od Aby we-Imy. Ta gotowość nazywana jest pieczęcią[2].

„Świat powstał dzięki pieczęci czterdziestu dwóch (mem-bet) liter i mógł istnieć”. „Świat” to Nukwa, nazywana „ziemią”, która przed współdziałaniem z właściwością miłosierdzia „była pustkowiem i chaosem”29. Następnie zostało dokonane współdziałanie z właściwością miłosierdzia, i Malchut wzniósł się w Binę, dzięki czemu czterdzieści dwa litery, umiejscowione od chaze Arich Anpina i wyżej, zostały odciśnięte w ZoN, choć same ZoN znajdują się poniżej chaze, i wtedy świat mógł istnieć. Ponieważ również Malchut stała się gotowa do otrzymania właściwości GaR, a wszystkie czterdzieści dwie litery, które zostały odciśnięte w Malchut na skutek tego współdziałania, mogą teraz stać się wieńcami (atarot) dla świętego imienia, Malchut. Bowiem po tym, jak litery ELE, które upadły w ZoN, wracają do Biny, wznoszą ze sobą również ZoN do Biny, i ZoN otrzymują GaR Biny, co oznacza powiedziane: „Wieniec (atara), którym ozdobiła go jego matka”14.

319) Kiedy litery łączą się, wznoszą się ku górze i zstępują na dół (kad micarfim, salkin atwan le-eila, we-nachtin le-tata). Koronują się w koronach na cztery strony świata (mitatrin be-itran, be-arba sitrei alma). I wtedy świat może być ustanowiony (we-jachil alma le-itkajema). Te litery zostały ustanowione w jego stworzeniu świata (we-ilein itkajemin be-owadoj de-alma). Pismo na tablicy jest tam znalezione, jak pieczęć sygnetu (tufsera de-kilta be-hane szchichej, ke-chotma de-guszpanka). Wchodzą i wychodzą – „et” i „et”, i świat został stworzony (aalu u-nafku et we-et, we-itbre alma). Weszły do pieczęci, połączyły się i świat został ustanowiony (aalu go chotma we-ictarfu we-itkajam alma).

Sulam

319) Kiedy czterdzieści dwie litery, które odcisnęły się w Malchut, łączą się, aby stać się imionami, tzn. otrzymują GaR, wtedy te litery wznoszą się w górę, do imienia „mem-bet (42)” znajdującego się w Binie, a stamtąd litery opadają w dół, do Nukwy, nazywanej „światem”. Kiedy ozdabiają się wieńcami (atarot) w czterech stronach świata, tzn. w sfirotach HuB TuM znajdujących się w Malchut, wtedy Nukwa, nazywana „światem”, może istnieć. Innymi słowy, kiedy osiąga otrzymanie tych wieńców (atarot) od Biny, tzn. GaR, za ich pomocą wspiera istnienie mieszkańców świata tak, aby byli godni swojego przeznaczenia. A te mohin, które Malchut otrzymuje, istnieją w niej dzięki dobrym uczynkom mieszkańców świata.

Odcisk i forma odbioru tych mohin, które otrzymała Malchut, są jak pieczęć pierścienia, gdy odcisk przyjmuje tę samą formę, którą posiada pieczęć, bez żadnego braku. Podobnie jak zakopane w ziemi owoce stają się zdatne do spożycia dopiero po wchłonięciu ich goryczy przez ziemię. Podobnie ziemia, czyli Malchut, spełnia swoje przeznaczenie – zapewnia utrzymanie mieszkańcom świata – dopiero po tym, jak wznosi się do Biny i zostaje w niej zawarta. Włączenie Malchut w Binę przypomina pieczęć i jej odcisk, gdy odcisk osiąga pełną zgodność z formą pieczęci.

Tutaj należy rozróżnić trzy cechy:

  1. Tworzenie formy pieczęci, gdy jeszcze nie ujawniła się w materii;
  2. Tworzenie formy, gdy ujawnia się w materii pieczęci;
  3. Wosk, przyjmujący odcisk pieczęci, gdy forma pieczęci jest mu przekazywana.

Należy również wiedzieć, że istnieją trzy rodzaje czterdziestodwuliterowego imienia:

1. Pierwszy rodzaj imienia czterdziestodwuliterowego – to Aba we-Ima, znajdujące się od chaze Arich Anpina i wyżej, i stanowiące podstawową formę imienia czterdziestodwuliterowego. Są to trzy AWAJa, czyli Keter, Hochma, Bina, w których zawiera się czterdzieści dwie litery, lecz nie ma tam żadnej materii zdolnej przyjąć odcisk. Nazywane są Acilut de-Acilut.

2. Drugi rodzaj imienia czterdziestodwuliterowego – to ISZSuT, znajdujące się od chaze Arich Anpina i poniżej, aż do jego tabura, i reprezentujące materię będącą nośnikiem formy. Jest to Bina, która wyszła poza granice Arich Anpina i została skrócona z powodu upadku jej liter ELE do ZoN. W czasie gadlutu przywraca swoje litery ELE do siebie wraz z ZoN, sama wznosi się ponownie do rosz Arich Anpina, otrzymuje tam Hochmę i odciska swoje mohin w ZoN. Dlatego ISZSuT, ZaT Biny, uważane są za materię i formę pieczęci, ponieważ to one pozostawiają odcisk w ZoN. Natomiast wyższe Aba we-Ima, będące pierwszym rodzajem imienia czterdziestodwuliterowego, nie zostają skrócone z powodu wyjścia Biny z rosz Arich Anpina i nie powiększają się w wyniku powrotu Biny do rosz Arich Anpina. Uważa się, że zawsze znajdują się w rosz Arich Anpina i oblekają pięć sfirot Arich Anpina. Dlatego uważane są za formę abstrakcyjną, pozbawioną materii. Następnie ISZSuT przyjmują formę abstrakcyjną Aby we-Ima, obłaczającą się w ich materię. Nazywane są Brią de-Acilut.

3. Trzeci rodzaj imienia czterdziestodwuliterowego – to ZoN, znajdujące się poniżej tabura Arich Anpina, i to w nich zapieczętowana jest forma pieczęci, czyli ISZSuT. Są one podobne do wosku, przyjmującego odcisk pieczęci, i nazywane są Jecirą de-Acilut.

Istnieje czterdziestodwuliterowe imię w formie pieczęci z zapisem, pozostawionym na wosku. Istnieje czterdziestodwuliterowe imię z wizerunkiem króla, wyrytym na pieczęci. I istnieje czterdziestodwuliterowe imię, będące prawdziwą formą, czyli w formie abstrakcyjnej, bez materii. Czterdziestodwuliterowe imię z formą bez materii – to cztery litery prostego imienia AWAJa „jud-hej”, „waw-hej”. I dziesięć liter imienia AWAJa z wypełnieniem: „jud-waw-dalet”, „hej-alef”, „waw-alef-waw”, „hej-alef”. I dwadzieścia osiem liter imienia AWAJa wypełnienia z wypełnieniem: „jud-waw-dalet”, „waw-alef-waw”, „dalet-lamed-taw”, „hej-alef”, „alef-lamed-fej”, „waw-alef-waw”, „alef-lamed-fej”, „waw-alef-waw”, „hej-alef”, „alef-lamed-fej”. Razem – czterdzieści dwie litery. I to jest pierwszy rodzaj czterdziestodwuliterowego imienia, czyli Aba we-Ima, znajdujące się od chaze Arich Anpina i wyżej, w aspekcie Acilut świata Acilut.

Czterdziestodwuliterowe imię w formie wyrytej na materii pieczęci – „Ehje Aszer Ehje (Będę takim, jakim będę)”[3] , a dwa imiona Ehje (אהיה) mają w gematrii wartość „mem-bet (42)”. I to jest drugi rodzaj czterdziestodwuliterowego imienia – ISZSuT, znajdujący się od chaze Arich Anpina do jego tabura, w aspekcie Bria świata Acilut.

Forma „mem-bet” odciśnięta na wosku to siedem imion, składających się z początkowych liter modlitwy „Ana be-koach”[4]: „Błagamy: mocą (Ana be-koach אנא בכוח) potężnej prawicy swojej rozwiąż więzy”, a w każdym z imion jest sześć liter. Są to czterdzieści dwie litery: „alef-bet-gimel-jud-taw-cadi”, „kuf-resz-ajin-szin-tet-nun” i tak dalej. Czterdziestodwuliterowe imię modlitwy „Ana be-koach” to czterdziestodwuliterowe imię działania początku stworzenia, które obejmuje trzydzieści dwa (lamed-bet) imiona Elokim oraz dziesięć wypowiedzi. I to jest trzeci rodzaj czterdziestodwuliterowego imienia – wielkie ZoN, które są aspektem Jecira świata Acilut.

Weszła i wyszła każda z czterdziestu dwóch liter, i świat został stworzony. Ponieważ początkowo Bina była całkowicie w rosz Arich Anpina i w pełni w czterdziestu dwóch literach. A kiedy Malchut weszła do rosz Arich Anpina zamiast Biny, a Bina wyszła z rosz Arich Anpina, wówczas ZaT Biny, ISZSuT, znajdujące się od chaze Arich Anpina do jego tabura, oraz ich litery ELE, spadły do ZoN, a Bina pozostała w stanie WaK bez rosz. I wtedy uważa się, że każda litera z czterdziestu dwóch liter, które były w Binie i stanowiły właściwość GaR, teraz wyszły z niej i odcisnęły się w ZoN.

Ponieważ ZoN, które przyjęły litery ELE Biny, przyjęły również te czterdzieści dwie litery, i dzięki nim Malchut stała się zdolna przyjąć GaR. I to jest uważane za stworzenie świata w taki sposób, aby mógł istnieć. I chociaż jeszcze nie ma mohin, to jednak, ponieważ przyjęła litery ELE, posiada już kelim dla mohin de-GaR.

Weszły litery czterdziestodwuliterowego imienia w pieczęć, tzn. w Binę, i litery połączyły się, aby stać się świętymi imionami, czyli otrzymały mohin. I wtedy otrzymuje je również Malchut. I wtedy Malchut, nazywana światem, może istnieć. Wyjaśnienie. Podczas gadlutu Bina przywraca swoje litery ELE ze stopnia ZoN na swój własny stopień. A także ZoN, połączone z nimi, wznoszą się wraz z nimi. Sama Bina wznosi się do rosz Arich Anpina i ponownie staje się pieczęcią czterdziestodwuliterowego imienia, tzn. czterdziestodwuliterowym imieniem drugiego rodzaju, w którym imię Ehje powtarza się dwukrotnie, co w gematrii stanowi „mem-bet (42)”.

A następnie Bina odciska tę pieczęć na Malchut, która wznosi się razem z nią. I wtedy Malchut staje się czterdziestodwuliterowym imieniem trzeciego rodzaju, które obejmuje trzydzieści dwa (lamed-bet) imiona Elokim i dziesięć wypowiedzi. I wtedy świat może istnieć, ponieważ Malchut osiągnęła mohin de-GaR, które są pożywieniem świata.

320) W szczelinach wielkiego węża wbito i weszły pod otwory ziemi na tysiąc pięćset łokci (be-kolfoj de-chiwja rabrawa, macho we-aalu techot nukwej de-afra elef we-chamesz mea ammin). A potem wielka otchłań wznosiła się w ciemności i ta ciemność okrywała wszystko (le-batar tehoma rabba, hawa salik ba-chaszucha we-chaszucha chafei kolla). Aż wyłoniło się światło i przebiło ciemność (ad de-nafak nehora, u-waka ba-chaszucha). Wyszło i rozświetliło, jak napisano: „Objawia głębokości z ciemności i wydobywa na światło cień śmierci” (u-nafak we-itnheir, dikhtiw: megale amukot mini choszech, wa-joce la-or calmawet).

Sulam

320) Uderzono laską wielkiego potwora, a czterdzieści dwie litery zeszły na tysiąc pięćset łokci poniżej Nukwy, we właściwość prochu. Ponieważ na początku, podczas pierwszego skrócenia, możliwość uchwycenia przez klipot była ograniczona wyłącznie do Malchut i nie sięgała powyżej niej. Jednak kiedy Malchut wzniosła się do Biny, a połowa stopnia, czyli litery ELE, sfirot Bina i TuM, opadły poniżej Malchut, siła skrócenia w Malchut zaczęła panować również nad Biną i TuM znajdującymi się pod nią.

W ten sposób czterdzieści dwie litery odpowiadają trzem pierwszym sfirot Keter-Hochma-Bina, schodzącym z Aby we-Ima, które znajdują się powyżej chaze. Sfirot Aba we-Ima są liczone w tysiącach, dlatego czterdzieści dwie litery mają wartość liczbową „trzy tysiące”. W związku z tym podczas wzniesienia Malchut do Biny oraz odłączenia połowy stopnia i jej zejścia w dół, połowa stopnia „mem-bet” opadła w dół, poniżej Malchut, która się wzniosła. I to stanowi tysiąc pięćset (1500). W ten sposób tysiąc pięćset pozostało na górze, w właściwości liter MI, a tysiąc pięćset opadło poniżej Malchut, w właściwości liter ELE.

Posoch wielkiego potwora uderzył w czterdzieści dwie litery, czyli na skutek wzniesienia Malchut do Biny, kiedy połowa stopnia opadła poniżej Malchut. I te czterdzieści dwie litery znalazły się na tysiąc pięćset łokci pod Nukwą właściwości proch, dlatego też w nich utrzymuje się klipa wielkiego potwora. Z powodu tego, że połowa stopnia „mem-bet”, czyli tysiąc pięćset łokci, opadła poniżej Nukwy właściwości proch, czyli Malchut, która wzniosła się powyżej nich, siła klipy, która od samego początku była utrzymywana tylko w Malchut, teraz utrzymuje się w tych tysiącu pięciuset łokciach pod Malchut.

A następnie w wielkiej otchłani zaczęła wznosić się ciemność, i ta ciemność okryła wszystko. Skrócenie, które nastąpiło w połowie stopnia Biny z powodu jej upadku pod Malchut, nazywane jest wielką otchłanią. A podczas gadlutu, gdy Bina powraca do rosz Arich Anpina i przywraca litery ELE na swój stopień, wielka otchłań w nich wznosi się i zostaje osłodzona w Binie. Wychodzi z nich siła skrócenia, jednak tworzy się w nich ciemność z powodu braku chasadim w rosz Arich Anpina, który w całości jest właściwością Hochma. A ZaT nie mogą otrzymać Hochmy bez obłoczenia w chasadim. I dlatego, chociaż litery ELE wzniosły się na stopień Biny, pozostały tam bez światła, i ciemność okryła wszystko.

Innymi słowy, powstała ciemność zarówno od strony chasadim, jak i od strony Hochmy. Ponieważ nawet tej Hochmy, która znajduje się w Arich Anpinie, nie mogą oni otrzymać, ponieważ jest to Hochma bez chasadim. A to świecenie nazywane jest kropką szuruk. Dopóki nie wychodzi światło, rozcinając ciemność, i pojawia się, i świeci w doskonałości. Jak powiedziano: „Odsłania ukryte z ciemności”[5]. Wyjaśnienie. Dokonuje się ziwug na ekranie kropki chirik, ekranie pierwszego stadium, którego poziom to WaK. W ten sposób ten ziwug ponownie dzieli stopień na dwie części, i dlatego powiedziano: „Rozcina ciemność”.

Jednak Hochma przy tym obłacza się w chasadim, i wychodzi światło, i świeci w doskonałości, ale tylko w właściwości WaK de-GaR, ponieważ GaR de-GaR ukryło się w wyniku tego ziwugu ekranu kropki chirik, gdyż jest to pierwsze stadium ekranu. W wyniku tego okazuje się, że wody, tzn. mohin, które zostały teraz przyciągnięte, są ważone na szalach, jak wielkość „tysiąc pięćset”, tylko WaK de-GaR, połowa stopnia, a nie pełny stopień.

321) Wody zostały zważone w wadze – tysiąc pięćset – na palcach (maja itklu be-tikla, elef wa-chamesz mea, be-ecban). Trzy krople w wadze, połowa z nich dla utrzymania, a połowa zeszła na dół (telat netifu go tikla, palgu minajhu le-kijuma, u-palgu de-aalu le-tata). Jedne wznoszą się, a inne zstępują (ilein salkin we-ilein nachatin). Kiedy się wznoszą, podczas wzniesienia ręki waga pozostaje w równowadze na prostej drodze i nie odchyla się ani w prawo, ani w lewo (kejwan de-saliku, bi-sliku de-jada, kaim tikla be-orach meszar, we-la sata le-jamina we-lismola). Jak powiedziano: „Kto zmierzył wodę w dłoni…” itd. (he-hu dektiw: mi madad be-szaalo majim we-go).

Sulam

321) Palcami nakłada się trzy krople na szalę. Połowa z nich – na istnienie, a połowa – schodzi w dół. Ponieważ w ręce znajdują się trzy części. Część połączona z ramieniem – to NeHI, przedramię – HaGaT, palce – HaBaD. Dwie części, nazywane „ręką (jad)”, uważane są za WaK, a palce – to GaR. I ponieważ tutaj mowa o czterdziestodwuliterowym imieniu, które reprezentuje trzy pierwsze sfiry (GaR), KaHaB, dlatego mówi się, że są one nakładane palcami, ponieważ należą do właściwości GaR. I to – trzy tysiące.

Podczas wznoszenia się Malchut do Biny, która podzieliła się na dwie połowy – MI i ELE, połowa z nich, czyli MI – pozostała na swoim poziomie dla istnienia, a połowa, ELE, przeszła w dół, to znaczy wyszła i opuściła się na poziom ZoN. Dlatego uważa się, że są one położone na dwóch szalach wagi: MI – na prawej szali, a ELE – na lewej. Jedne wznoszą się, a drugie opadają. Następnie, gdy litery ELE, położone na lewej szali, wznoszą się i łączą z Biną w właściwości kropki szuruk, litery MI opadają, to znaczy ich światło zanika, i zapada ciemność.

Po tym, jak litery ELE wznoszą się podczas podnoszenia ręki, wagi zostają ustawione w równowadze, gdy zarówno litery MI, jak i litery ELE znajdują się na górze i świecą w doskonałości. Wznoszenie ręki oznacza – dzięki kropce chirik, która pojawia się na ekranie pierwszego stadium i przyciąga poziom WaK, na który wskazują dwie części ręki bez palców. Wówczas Hochma obłacza się w chasadim, i oba świecą w równym stopniu, przestając sobie wzajemnie przeciwstawiać.

I nie odchyla się już ani w prawo, ani w lewo, ponieważ w kropce cholam odchylała się w prawo, ku chasadim bez Hochmy, a w kropce szuruk odchylała się w lewo, ku Hochmie bez chasadim. Jednak teraz, w kropce chirik, prawa i lewa linia obłaczają się wzajemnie, i uważa się, że nie odchyla się już tylko ku prawej lub lewej linii, jak wcześniej, ponieważ obie składają się z siebie nawzajem.

Jak powiedziano: „Kto (MI) odmierzył wody swoją garścią?“84. MI to Bina, „odmierzył” – za pomocą ziwugu, który Bina wykonała na ekranie kropki chirik, odmierzyła WaK de-GaR i ukryła GaR de-GaR. I to wskazuje na wody, mohin, które zostały teraz przyciągnięte i zważone na szalach w miarze „tysiąc pięćset”, co stanowi połowę stopnia.

322) Wszystko było w niej, w ziemi, ukryte i nie ujawnione (kolla hawa bej be-ara satim we-la itgalja). Moc, siła i wody były w niej zamrożone i nie płynęły ani nie rozprzestrzeniały się (we-cheila we-takfa u-maja gelidin be-gawwah, we-la negidu, we-la itpasztu). Aż światło z góry zaświeciło na nią (ad de-anheir alah nehora de-le-eila). Światło uderzyło w jej granice i rozwiązało jej moc (u-nehora machat be-koltoj, we-isztriau cheilah), jak powiedziano: „I powiedział Bóg: Niech stanie się światło, i stało się światło” (he-hu dechtiw: wajomer Elohim: Jehi or, wajhi or). To jest pierwotne, wyższe światło, które istniało od początku (da hu or kadmaa ilaa, de-hawa mikadmat dena).

Sulam

322) Wszystko było ukryte w ziemi i nic się w niej nie ujawniało. Jej siła i moc, oraz światła, nazywane „wodami”, były w niej zastygłe, nie wylewały się i nie rozprzestrzeniały.

Wyjaśnienie: Dotychczas omawiano wyjście mohin w Binie, a teraz wyjaśnia się je w Malchut, w czasie, gdy otrzymała pieczęć Biny. Mówi się, że przy wyjściu mohin w kropce szuruk, zanim jeszcze obłóczyły się w chasadim, wszystkie światła były ukryte w ziemi, Malchut, i zastygały w niej, tzn. nie mogły się w niej rozprzestrzenić ani świecić.

Dopóki nie rozciągnęło się do niej światło z kropki chirik, z góry, z Biny. I światło uderzyło w jej percepcję, a jej siły zostały ujawnione. Percepcja – to mohin de-szuruk, które otrzymuje od Biny, i z ich powodu zamknęła się i zastygła. A kiedy zstępuje do niej światło z kropki chirik, uderza w te mohin, tzn. unieważnia ich władzę, aby nie panowały samodzielnie, lecz tylko przez obłóczenie w chasadim.

I wtedy ujawniają się siły, które są zawarte w Malchut, wychodząc z jej zamarznięcia. Jak powiedziano: „I rzekł Wszechmogący: „Niech stanie się światło!” I stało się światło”10. „Niech stanie się” wskazuje na to, że dzięki światłu z kropki chirik ponownie zaczęło w niej świecić pierwotne światło, które było w niej wcześniej, to znaczy przed zamarznięciem i ukryciem. Ponieważ światło Hochma ponownie zaczęło w niej świecić, a teraz już jej nie zamraża, gdyż obłacza się w chasadim.

323) I stąd wyszły wszystkie moce i siły, a ziemia się napełniła i wydała swoją moc później (u-me-hacha nafku kol cheilin we-tukfin, we-ara itbasmat we-apikat cheilah le-batar). Kiedy światło zaświeciło i zstąpiło, rozciągnęło się jego światło od jednego krańca świata do drugiego (kejwan de-naheir we-nachit, hawa istalak nehorej mi-sjejfe alma ad sjejfe alma). Kiedy spojrzało na winnych tego świata, zostało ukryte i schowane, i nie wychodziło, tylko w ukrytych ścieżkach, które nie były ujawnione (kad istakal be-chajjiwe alma, itgeniz we-ittmir, we-la nafik ela bi-szwiloj setimin de-la itgaljin).

Sulam

323) I stąd, od światła kropki chirik, wychodzą i ujawniają się wszystkie siły i moc (Gwurot) w Malchut. I ziemia, Malchut, otrzymuje podsłodzenie i następnie, trzeciego dnia, ujawnia swoje siły. Po tym, jak światło zaczęło świecić w Malchut i, opadając, zaczęło świecić w świecie, światło Jego rozprzestrzeniło się od jednego krańca świata do drugiego. Gdy Stwórca spojrzał na grzeszników świata, widząc, że mogą zgrzeszyć pod wpływem tego światła, ukrył to światło, i światło zostało ukryte, świecąc jedynie poprzez ukryte ścieżki, które nie są ujawniane.

[1] Miszna, rozdział Zraim (siewy), traktat Maasrot, rozdział 4, miszna (prawo) 1.
[2] Patrz: „Zohar Hakdama”, Sulam, punkt 4.
[3] Tora, Szmot, 3:14. „I rzekł Bóg do Mojżesza: Jestem, który jestem. I dodał: Tak powiesz synom Izraela: Jestem posłał mnie do was.”
[4] Modlitwa odnosząca się do porządku codziennych ofiar.
[5] Pisma, Job, 12:22. „On odsłania głębię ciemności i wyprowadza na światło cień śmierci.”

, , , Zohar