Księgi Zohar nie trzeba przedstawiać nikomu. Jest to fundament kabalistycznych nauk wyjaśniający opisy zamieszczone w Torze i przybliżający tą naukę dla pragnących poznać. Czytając tą księgę, masz unikalną możliwość zapoznania się z jedną z największych tajemnic świata. Księga Świecenia bądź Księga Blasku otwiera przed nami emanacje duszy, które zawarte są w istocie tej księgi. Poznając te tajemnice, człowiek łączy się z tym, co można określić słowem „Bogopodobieństwo”. Poniżej przedstawiamy fragment tłumaczenia, całość tłumaczenia dostępna w formie książkowej.

Zohar po polsku

Od tłumacza: „Zohar był tłumaczony z języka hebrajskiego na język rosyjski, a następnie na polski przez dusze, mocno zbliżone ze Stworzycielem. Dla uniknięcia niezgodności tekstu, wiele słów, które nie mają absolutnie odpowiednika w języku polskim, obok cytowane są w języku hebrajskim, tym dając możliwość bardziej głębokiej pracy z tekstem. Niech będzie Błogosławiony ten, czyja Dusza pragnie poznania i otwiera się na Najwyższe Światło Źródła – Światło Nieskończoności.”

Księga Zohar – Bereszit B

1) „Bereszit”. Powiedział rabbi Szymon: „Uczyliśmy, że kiedy stworzył Święty, błogosławiony On, świat, uformował formowaniem (inne tłumaczenie – wyrzeźbił rzeźbieniem) tajemnicy wiary (raza de-mhemnuta רזא דמהימנותא) wewnątrz czystych, w tajemnicach wyższych, i uformował z góry, i uformował z dołu, i wszystko – w tajemnicy jednej, i uczynił świat niższy według obrazu świata wyższego, i ten istnieje naprzeciwko tego, żeby było wszystko jedynym (kola had כלא חד), w jedności jednej. I dlatego Święty, błogosławiony On, uformował formowanie liter z góry i z dołu, i nimi stworzył świat.”

2) Idź i patrz: Według tego obrazu, jak stworzył Święty, błogosławiony On, świat, tak również stworzył pierwszego człowieka. Otworzył i powiedział (Oszeja 6): „Oni, jak człowiek, naruszyli (awru עברו) Sojusz itd.” – ponieważ Święty, błogosławiony On, koronował go koronami (itrin עיטרין) wyższymi, i stworzył go w sześciu stronach świata, żeby był całościowy (szlim שלים) we wszystkim, wszyscy drżeli (zaan, (זען) czyli dosłownie byli spoceni) przed nim (przed człowiekiem), przecież kiedy był stworzony człowiek, był stworzony według obrazu (be-dijukna בדיוקנא) wyższego, i patrzyli na ten obraz i drżeli przed nim.

3) I następnie wprowadził go Święty, błogosławiony On, w Ogród Rajski, nasładzać się (leitadna לאתעדנא) tam nasłodzeniami wyższymi, i anioły wyższe otaczały go i były służącymi (meszamszin משמשין) przed nim, i tajemnice Pana jego były wiadome jemu. Idź, patrz: Wówczas, kiedy wprowadził go Święty, błogosławiony On, w Ogród Rajski, patrzył i widział stąd wszystkie tajemnice wyższe, i całą mądrość, ponieważ mógł oglądać i poznawać Wielkość Pana swego (jekara de-marej יקרא דמריה).

4) Siedem sal (sziwa hejhalin שבעה היכלין), zamieszkań z góry, które są tajemnicą wiary wyższej, i siedem sal z dołu – według obrazu wyższego, i ich – sześć, według obrazu wyższego, i jedna – ukryta i schowana (tamir we-ganiz טמיר וגניז) z góry. I wszystkie one – w tajemnicy wyższej, ponieważ we wszystkich tych salach jest według obrazu wyższego, i jest w nich według obrazu niższego, żeby były połączone w obrazie tajemnicy wyższej i w obrazie tajemnicy niższej. I w nich (w salach) było zamieszkanie człowieka (dijorej de-adam דיורי דאדם).

5) I następnie, kiedy był wygnany (ittarah אתתרך) z Ogrodu Rajskiego, przygotował go (Ogród) Święty, błogosławiony On, dla dusz sprawiedliwych, żeby nasładzać się (leisztaszea, לאשתעשעא czyli dosłownie bawić się) z nimi, jak należy się im, od promienia (mi-ziwa מזיוא) Chwały Wyższej. I każda (z sal) uczyniona według obrazu wyższego i według obrazu niższego, jak to, co ustawiliśmy.

6) Sala pierwsza – miejsce (atar אתר), które naprawia się z dołu, żeby być według obrazu wyższego, i przecież myśleli o tym (itaru, (אתערו) czyli dosłownie obudzili się) przyjaciele, że z praw (nimusej נמוסי) Ogrodu Rajskiego – na ile on w tajemnicy wyższej. I nie panowało nad nim oko, oprócz dusz sprawiedliwych, żeby były one uformowane z góry i z dołu, i patrzyły stąd w tajemnicę Pana ich, w nasłodzeniach wyższych.

7) I to są ci sprawiedliwi, którzy nie zamienili (ahlefu אחלפו) Chwały Pana z powodu innego lęku (czyli bałwochwalstwa). Napisano (Miszlej 12): „Żona godna (eszet haił, (אשת חיל) czyli dosłownie żona bojowa) – koroną męża”, tajemnica wiary – przylepić się człowiekowi do Pana jego i bać się go stale (tadir תדיר), i nie zawracać ani w prawo, ani w lewo, i przecież ustawiliśmy, żeby nie szedł człowiek za innym lękiem, który nazywa się „żoną rozpustną” (eszet znunim אשת זנונים), i z tego powodu napisano (Miszlej 7): „Uchroń ciebie od cudzej żony (zara זרה) itd.”

8) Sala ta istnieje w obrazie tajemnicy wyższej, ponieważ kiedy dusze sprawiedliwych wychodzą z tego świata, wchodzą wewnątrz tych sal, które w Rajskim Ogrodzie niższym, i tam siedzi każdy, cały ten czas, dopóki dusza powinna siedzieć (lemejtew למיתב) tam.

9) I w każdej sali są obrazy (dijuknin דיוקנין) – według rodzaju wyższego. I – obrazy według rodzaju niższego, i tam obłacza się dusza odzieniem według obrazu tego świata, i nasładza się tam cały ten czas (zimna זימנא), który potrzebny, dopóki nie przychodzi czas wznieść się w miejsce wysokie, jak to należy. I od wewnątrz tego obłóczenia (mana מאנא), w którą ubrana, widzi obrazy wyższe, (żeby) patrzeć na Wielkość (jikara יקרא) Pana swego.

10) W tej sali są światła wyższe, (żeby) patrzeć, i dusze tych sprawiedliwych (gijurin גיורין), którzy przyjęli wiarę (itgajru אתגיירו), istnieją tam, i wchodzą tam – patrzeć na Wielkość Wyższą, i obłaczają się tam w obłóczenie jedno świetlne, które świeci i nie świeci (nahir we-lo nahir נהיר ולא נהיר). I ta sala otoczona kamieniami dobrymi i złotem (dahawa דהבא).

11) I tam jest jedno wejście, które opuszcza się naprzeciwko wejścia w piekło (pitha de-gehinom פתחא דגהינם), i stąd patrzą (sprawiedliwi) na wszystkich tych grzeszników, którzy nie weszli w istniejący Sojusz, święty, i biegają za pomocą tych aniołów pobicia (malahej habala מלאכי חבלה), które pchają ich w ogień płonący (nura de-dalik נורא דדליק), a oni (sprawiedliwi) widzą i radują się, że przyjęli wiarę.

12) I trzy razy dziennie świecą od wewnątrz światła wyższego i bawią się (misztaszan משתעשען) tam, a powyżej nich – Owadija, Onkelus-ger, i reszta sprawiedliwych, co przyjęli wiarę. Według obrazu tego – z góry, kiedy stają się godne dusze ich wznieść się i ukoronować się (leitatra לאתעטרא) tam.

13) Sala druga. Ta sala istnieje wewnątrz tej sali pierwszej, i ta sala jest jaśniejsza od pierwszej, tu są wszystkie kamienie szlachetne (awnin jakirin אבניו יקירין), które otaczają ją.

14) Wewnątrz tej sali jest jedno światło, złączone (kalil כליל) ze wszystkich odcieni (gwanin גוונין), i ono świeci z góry w dół. W tej sali są ci, którzy znosili cierpienia (jisurin יסורין) i choroby (marin מרעין) w tym świecie, żeby naprawić się. I dziękują i chwalą Pana ich cały dzień, i nie zaprzestają modlitwy swojej (clutajhu צלותייהו) przez wieki wieków.

15) Wewnątrz tej sali istnieją wszyscy ci, którzy oświecają całą siłą Imię Pana ich i odpowiadają (w modlitwie): „Prawdziwie (amen אמן), niech będzie Imię Wielkie błogosławione” – ze wszystkich sił, i są to ci, którzy znajdują się w głębi tej sali, i to światło, które łączy wszystkie odcienie, świeci im. Od tego światła istnieją i widzą światła inne, będące i nie będące wewnątrz nich. I powyżej nich – Masziah, który wchodzi i stoi pomiędzy nimi, i opuszcza się do nich.

16) On porusza się z tej sali i wchodzi w salę trzecią, a tam – wszyscy ci chorzy i schorowani bardzo (jatir יתיר), i wszyscy ci uczniowie (dardaki דרדקי) domu nauczyciela ich, którzy nie ukończyli swoich dni (zginęli w dzieciństwie), i wszyscy ci, którzy smucą się (acwin עצבין) z powodu zniszczeniem Świątyni i puszczają łzy (damin דמעין), wszyscy oni istnieją w tej sali, i on (Masziah) pociesza ich.

17) I porusza się z tej sali i wchodzi w salę czwartą, i tam są wszyscy ci, którzy w żałobie Syjonu i Jeruzalem, i wszyscy ci zabici (ktulej קטולי) przez resztę narodów-bałwochwalców, i on (Masziah) zaczyna płakać, i wtedy wszyscy ci książęta (nesiin נשיאין) z nasienia Dawida, wszyscy chwytają za niego i pocieszają (menahamin מנחמין) go.

18) Rozpoczyna i płacze (po raz drugi), do tego, że głos wychodzi (kala nafik קלא נפיק), i łączy się z tym głosem, i wznosi się do góry, i zatrzymuje się tam do początku miesiąca. A kiedy opuszcza się, opuszczają się z nim wszystkie te światła i promienie (ziwin זיוין), świecące dla wszystkich tych sal, i – leczenie i światło dla wszystkich tych zabitych, i synów chorobowitości i bólów, którzy cierpieli ze względu na Masziaha.

19) I wtedy porfirę (פורפירא) ubiera (Masziah), i tam, na tej porfirze, wyrzeźbieni i zapisani wszyscy ci zabici przez inne narody-bałwochwalcy, i wznosi się ta porfira do góry, i zostaje ustawiona (dosłownie: wyrzeźbiona) wewnątrz wyższej porfiry Króla. I Święty, błogosławiony On, jest gotów ubrać tą porfirę (Masziaha) i sądzić narody, jak napisano (Teelim 110): „Osądzi narody, pełne trupów (jadin ba-goim male gwijot ידין בגוים מלא גויות)”. Następnie (Masziah) opuszcza się i zaspokaja ich, i opuszczają się z nim światła i nasłodzenia, (żeby) nasładzać się, i tyle aniołów i rydwanów z nim, każdy z których niesie ubranie – do obłóczenia ich, tych dusz zabitych, i tam nasładzają się cały ten czas, kiedy on wznosi się i opuszcza (salik we-nahit ונחית סליק).

20) Wewnątrz tej sali istnieje wewnątrz poziomu wyższego tych dziesięciu ministrów (rawrewin רברבין) naznaczonych – rabbi Akiwa i przyjaciele jego, i wszyscy oni wznoszą się wzniesieniem wewnątrz lustra (aspaklarija אספקלריאה) wyższego, i świecą promieniem Chwały Wyższej, o nich napisano (Jiszaja 64): „Oko nie widzi, tylko Bóg, to, co uczynił dla oczekujących Go”.

21) W sali piątej istnieją wszyscy ci właściciele powrotu (tijuwta, (תיובתא) czyli ci, którzy odeszli, a następnie powrócili do Boga) całości, którzy odwrócili się od grzechów i uczynili skruchę w nich, i wychodzą dusze ich w czystości. I wszyscy ci, którzy oświęcili Imię Pana ich i przyjęli na siebie śmierć, i we wrotach tej sali stoi Menasze, król Judei, którego przyjął Święty, błogosławiony On, w powrocie (jego) całościowym, i wykopał mu podkop (hatira חתירא), żeby przyjąć go (bez względu na poprzednie przestępstwa).

22) I wewnątrz tej sali istnieją wszyscy ci właściciele powrotu potężnego (takifa תקיפא), czyje dusze wyszły w czasie, kiedy zasmucili się (itmarmaru אתמרמרו) z powodu czynów swoich (czyli zmarli od pokajania), i ci nasładzają się nasłodzeniami wyższymi każdego dnia. I trzy razy w dzień światło przychodzi w tę salę, żeby nasładzał się nim każdy, komu się należy. I każdy opala się (nihwe נכוה) od światła Hupy (weselnego baldachimu, który posiada każdy sprawiedliwy) swego bliźniego, jak z góry, tak i z dołu.

23) Ta sala istnieje nad tymi salami niższymi, i nawet absolutni sprawiedliwi nie mogą wejść wewnątrz tej sali i stać w niej, i to – poziom (darga דרגא) wyższy nad wszystkim, oprócz poziomu miłosiernych (hasidej חסידי), który – poziom wyższy nad wszystkim.

24) Sala szósta. Sala szósta – sala miłosiernych. Ta sala – wyższa nad wszystkimi i ta sala stoi nad wszystkimi. Sala prawa – nie ma takich, którzy staliby w niej, oprócz miłosiernych świętych, i wszyscy oni – kochający Pana swego miłością (rhimu רחימו) wielką. I przy wejściu do tej sali stoją wszyscy ci, którzy łączą Jednością (jehuda יחודא) Pana swego każdego dnia, i oni wchodzą do tej sali, i zaproszeni by wznieść się jako pierwsi.

25) I z góry od tego – wejście Awraama, prawej (strony) Świętego, błogosławiony On, przy wejściu innym stoi Ic’chak, który był powiązany (itakad אתעקד) na ofiarniku, i był całościową ofiarą (karbana szlim קרבנא שלים) przed Świętym, błogosławiony On, i przy wejściu innym, wewnątrz, stoi Jakow całościowy i dwanaście pokoleń wokół niego, i Obecność (szhinta שכינתא) nad głowami ich.

26) I kiedy Izrael jest w biedzie (be-aku בעקו), budzą się trzej ojcowie i budzą Obecność ochronić (leagna לאגנא) ich, (synów Izraela). I wtedy ona (Obecność w hebrajskim jest rodzaju żeńskiego) wznosi się i koronuje się z góry, i chroni Izrael. I tyle, ile jest sal z dołu w Rajskim Ogrodzie, tak samo z góry są sale naprawione, które są tajemnicą wiary.

27) I wszystkie te sale powiązane są i koronują się w jednej sali, która – siódma. I ta sala, ona ukryta i zamknięta od reszty sal. Pośrodku tej sali stoi słup (amuda עמודא) jeden, który – z wieloma odcieniami (bi-gwanin sgiin בגוונין סגיאין). Zielony (jarok ירוק), biały (hiwar חוור), czerwony (sumak סומק), czarny (uham אוכם). I kiedy dusze wznoszą się, one wznoszą się wewnątrz tej sali. Ten, kto podchodzi do tego odcienia, wznosi się w niego; ten, kto podchodzi do tamtego odcienia, wznosi się w niego. Każdy – jak mu się należy.

28) I te sześć sal – one są dla zamieszkania (mador מדור) dusz, jak powiedzieliśmy, a siódma – nie dla zamieszkania. I sześć (szit שית), wszystko – w tajemnicy sześciu, i o tym napisano (Bereszit 1): „Stworzył sześć (tak czyta się słowo bereszit: bara szit ברא שית)”. Sześć poziomów z góry, sześć poziomów z dołu, wszystko – tajemnica jedna.

29) Idź, patrz. „Bereszit” – dwa Domy (czyli dwie Świątynie) były, Dom Pierwszy i Dom Drugi, ten wyższy, a ten niższy. Dwie (litery) hej, one – ta wyższa, ta niższa. I wszystko jest jednością. (Litera) bet wyższa (pierwsza litera Tory) otwiera wrota na wszystkie strony, dlatego że one połączone – ta w tej. „Początek” (reszit ראשית) – ponieważ on początek, (żeby) wejść w obliczenie budowy (budowy świata).

30) Powiedział rabbi Elazar: „Bereszit” – to wspólność obrazu (klala de-dijukna כללא דיוקנא), dlatego że wszystkie obrazy włączone w nim, to – tajemnica tego, co napisano (Jehezkel 1): „To obraz podobieństwa Tronu (mare dmut kise מראה דמות כסא) – obraz, dlatego że widoczne w nim sześć innych (poziomów), i to – „Bereszit”, „stworzył sześć” (bara szit ברא שית). Idź, patrz: Kiedy wchodzi w ten obraz sześć odcieni (gwanin גוונין), ona (w hebrajskim obraz – żeńskiego rodzaju) naprawia siebie, (żeby) pokazać się im i czynić w nich pracę świata (umanuta de-alma דעלמא אומנותא), i jeżeli powiesz, że ta praca świata – poziom tego (czyli poziom tego obrazu), napisano: „Stworzył sześć” – dodatek (sziwha שבחא) sześciu to, którzy czynią pracę w tym.

31) Rabbi Josi otworzył: „Kiełki (ha-nicanim הנצנים) pokazały się w ziemi, czas śpiewu (et ha-zamir עת הזמיר) przyszedł, i głos turkawki (kol ha-tor קול התור) jest słyszalny w ziemi naszej”. „Kiełki” – jest to tajemnica sześciu poziomów. „Ukazały się na ziemi”, ponieważ one – obrazy (przykład tłumaczenia: formy), (żeby) pokazać się na tym poziomie. „Czas śpiewu przyszedł” – żeby być wychwalającym i wznoszącym pieśni (meszabeah u-mehader משבח ומהדר), jak powiedziano (Teelim 30): „Żeby śpiewała o Tobie Chwała twoja i nie milkła (we-lo jidom ידום ולא)”. I z tego powodu (pieśń) nazywa się „mizmor” (מזמור), jak to, co napisano: „Pieśń dla Dawida”, że opuściła się na niego na początku Obecność, i to – „czas śpiewu przyszedł”. Rabbi Hija powiedział: „Dlatego że wtedy przyszedł czas wychwalenia” (a nie tak, że Obecność nazywa się pieśń, jak w poprzednim wyjaśnieniu).

32) Rabbi Aba powiedział: „Świat wyższy zamknięty (satim סתים), i wszystkie rzeczy jego zamknięte. Ponieważ istnieje w tajemnicy wyższej dla wszystkich dni (joma de-hol jomin יומין יומא דכל). I kiedy stworzył i wyprowadził, wyprowadził te sześć. Ponieważ on zamknięty, i wszystkie rzeczy jego zamknięte, powiedział: „Bereszit” – stworzył sześć dni wyższych, i nie powiedział, kto stworzył je, ponieważ on – świat wyższy zamknięty.

33) A następnie otworzył i powiedział pracę niższą, i powiedział, kto stworzył ją, ponieważ to – świat, który istnieje w otwartości (bi-itgalja באתגלייא), i powiedział (Bereszit 1): „Stworzył Bóg niebo i ziemię”, i nie napisano: „Stworzył” zamknięte, „stworzył niebo”, ponieważ on – świat w otwartości, i powiedział: „Stworzył Bóg (Elo-him אלהים) – rzecz jasna, Imię otwartości. Pierwsze – w zamkniętości, które – wyższe, niższe – w otwartości. Ponieważ stałe Działanie Świętego, błogosławiony On, zamknięte i otwarte. I tajemnica (raza רזא) Imienia Świętego – taka ona, zamknięta i otwarta.”

34) „Niebo (et ha-szamaim את השמים)” – dodać niebiosa niższe, które są z dołu. „I ziemię (we-et ha-arec ואת הארץ)” – połączyć z ziemią, która z dołu, i dodać wszystkie działania, które według obrazu wyższego.

35) „I ziemia była pusta i chaotyczna (tohu wa-bohu תהו ובהו)”. Jak to, co powiedzieliśmy: „I ziemia” – to ziemia wyższa, u której nie ma światła od siebie. „Była” – na początku już była, jak należy, a teraz – „pusta i chaotyczna, i ciemność”. „Była” – właśnie, a następnie – zmniejszyła siebie i zmniejszyła światło. Tohu (pusta), Bohu (chaotyczna), Hoszeh (חשך ciemność) i ruach (רוח duch) – cztery osnowy (jiosodej יסודי) świata, które powstały w niej (w ziemi).

36) Wyjaśnienie inne. „I ziemię” – jak to, co powiedzieliśmy, dołączyć (wspomnieć) ziemię, która z dołu, która uczyniona z kilkoma zamieszkaniami (madorin מדורין), wszystko – według obrazu wyższego, i to – „i ziemia była pusta i chaotyczna, i ciemność …, i duch”. To one – obszary ziemi: ziemia (arec ארץ), grunt (adama אדמה), wąwóz (gaj גיא), obszar (nszija נשיה), dolina (cija ציה), step (arka ארקא), świat (tewel תבל). I największa ze wszystkich – świat, jak napisano (Teelim 109): „I On rozsądzi świat według sprawiedliwości”.

37) Powiedział rabbi Josi: „Kto to – dolina? To – miejsce piekła (gehinom גיהנם), jak to, co napisano (Jeremiasz 2): „Dolina i mrok (calmawet צלמות)”, i tajemnica tego napisana: „I ciemność nad otchłanią”, to – tajemnica miejsca piekła, to – „dolina”, miejsce Anioła Śmierci, jak to, co powiedzieliśmy, który zaciemnia twarze stworzeń, i to – miejsce ciemności wyższej.

38) „Pusta (tohu תהו)” – jest to obszar (nszija נשיה), ponieważ nie widać tam żadnego obrazu, do tego stopnia, że zapomina się (zapomnienie – inne znaczenie słowa nszija) poprzez wszystkich. I dlatego nazywa się nszija. „Chaotyczne (bohu בהו)” – jest to step (arka ארקא), miejsce, którego nie zapomina się. Rabbi Hija powiedział: „To – wąwóz (gaj גיא)”. „I Duch Boga szybuje (merahefet מרחפת)”, to odpowiada światu (tewel תבל), który karmi się od ducha Boga, i wszystko – jednością.

39) Według tego obrazu, jest dla ziemi wyższej siedem obszarów, które z góry, poziom nad poziomem, i we wszystkich obszarach – anioły (malahej מלאכי) wyższe, te nad tymi. Tak samo również z dołu, i wszystko połączone – to z tym, żeby wszystko było jednością. Siedem obszarów, i ta ziemia wyższa łączy (ahidat מלאכי) ich, i wszystkie istnieją w niej, i w nich wszystkich istnieje wychwalenie Świętego, błogosławiony On. Poziomy (bez względu na jedność) oddalone – ten od tego, i miejsca oddalone – to od tego.

40) Pałac pierwszy, z dołu – dom ciemności, która nie świeci, i on ustawiony dla zamieszkania duchów (ruhej רוחי) i tych, którzy wykonują wyroki (kastirej (קסטירי), czyli dosłownie katów), i burz potężnych, które są niewidoczne, i nie ma w nich ani światła, ani ciemności, i żadnego obrazu (przykład tłumaczenia: formy) w ogóle. I tam nie znają żadnej wiedzy w ogóle, ponieważ nie ma w nim formy (cura צורה) wewnątrz śladu (surta סורטא).

41) I nad tym miejscem naznaczony jeden anioł, Tahariel (טהריאל) (czyli oczyszczający) imię jego. I z nim – siedemdziesiąt naznaczonych fruwających, i topiących się (itmahun אתמחון) od błyskawic płomienia (mi-zikej szwiwin מזיקי שביבין), i nie istnieją, i nie są widoczne, i nie znajdują się. I kiedy przychodzi poranek (cafra צפרא), wszystkie one odnawiają się. I nie istnieją, (ponieważ) kiedy dochodzą do tego miejsca, znikają (awdin אבדין). I nie znajdują się, i wchodzą w jedną dziurę otchłani (nokwa de-thoma נוקבא דתהומא). I nie są widoczne, kiedy przychodzi noc, topnieją od tego płomienia, zanim przychodzi poranek.

42) Pałac drugi. To – miejsce, gdzie światła więcej, i to – ciemność, lecz nie (taka) ciemność, jak w pierwszym (pałacu), i on ustawiony dla zamieszkania aniołów wyższych, które naznaczone nad sprawami synów człowieka (dobrymi czynami), i żeby skusić ich na tej drodze złem, po której idą (czyli dają siłę ludziom, którzy wybrali dobrą bądź złą drogę). I miejsce to wydaje się lepszym niż pierwsze, i te anioły – jest u nich bliskość (krawa קרבא) do synów ludzkich, i karmią się (mitzanan מתזנן) od zapachu i aromatu (rejha u-busma ריחא ובוסמא), który z dołu, (żeby) wznieść dla korzyści (aniołów) i świecić więcej (czyli od dobrych czynów człowieka te anioły otrzymują nasycenie i świecą więcej).

43) I nad nimi – jeden naznaczony, Kdumiel (קדומיאל czyli pierwotny) imię jego. I te (anioły) rozpoczynają pieśń (szirata שירתא) i milkną, i odchodzą, i niewidoczne, dopóki (synowie) Izraela z dołu nie otwierają i nie mówią pieśni, wtedy (anioły) powstają na miejsce swoje i ukazują się światła większe – trzy razy dziennie oświęcają oświęceniem (kduszata קדושתא). I kiedy (synowie) Izraela zajmują się Torą, wszystkie one lecą i świadczą świadczeniem wyższym, i Święty, błogosławiony On, lituje się (hais חייס) nad nimi.

44) Pałac trzeci. Jest to miejsce ognia i słupów dymu, i tam źródło (ngido נגידו) rzeki Dinor (דינור), wyciąga się i wychodzi. I to – ognisko (mokda מוקדא) dla dusz złoczyńców, ponieważ stąd opuszcza się ogień na głowy złoczyńców, i tam anioły pobicia (habala חבלה), które męczą ich.

45) I tam znajduje się oszczerstwo (dilturaja דלטורייא) na (synów) Izraela czasami, żeby skusić ich (z dobrej drogi), oprócz tego czasu, kiedy biorą leczenie (aswata אסוותא), żeby odepchnąć ich (i to leczenie pokajanie – dereh emet). I jeden naznaczony nad nimi od strony lewej. Wszystkie one – od strony ciemności, jak to, co powiedziano (Bereszit 1): „Ciemność nad otchłanią”, i Sama el, złodziej (hajawa חייבא), znajduje się tam.

46) Pałac czwarty. To – miejsce, które świeci, i tam – światło aniołów wyższych, które na stronie prawej. I zaczynają pieśń i kończą (sajmi סיימי), i nie idą zniszczyć się, jak te pierwsze, które rozpoczynają pieśń, i rozbłyskują, i zostają zniszczone (mitabran מתעברן) w ogniu płonącym, i powracają, i odnawiają się, jak wcześniej, a te stoją na miejscu swoim i nie niszczą się. I to – anioły miłosierdzia, które nie zmieniają się przez wieki.

47) I o nich napisano (Teelim 104): „Czyniący aniołów duchami, itd.”, te wykonują wysłannictwo swoje (szlihutajhu שליחותייהו) w świecie, i widoczne dla synów ludzkich tylko w widzeniach lub innym sposobem – przy rozważaniu (sahletanu סכלתנו) wielkim. I jeden anioł naznaczony nad nimi, Pdael (פדאל) (czyli odpokutowujący) imię jego. I w nim otwierane są drzwi miłosierdzia (miftahan de-rahamej מפתחן דרחמי) dla tych, którzy powracają do Pana swego, i otwierają się wrota, żeby przeprowadzić modlitwy i prośby (clothon u-wauthon צלותהון ובעותהון).

48) Pałac piąty. To – pałac, który świeci światłem większym niż poprzednie, i są w nim anioły, z nich – ogień (isza אשא), z nich – woda (maja מיא). Czasami znajdują się w miłosierdziu, a czasami znajdują się w sądzie. Te – w stronie tej, i tamte – w stronie tamtej, czasami świecą ci, a czasami tamci, i wszystkie one naznaczone opiewać Pana ich, i te – o północy, a tamte – kiedy wznosi się światło. I jeden naznaczony nad nimi, Kadsziel (קדשיאל) (oświęcający) imię jego.

49) Kiedy dzieli się (itpaleg אתפלג) noc (czyli o północy) i budzi się wiatr północny (ruah cafon צפון רוח), i Święty, błogosławiony On, przychodzi zabawić się (leisztaszea לאשתעשעא) ze sprawiedliwymi w Ogrodzie Rajskim, wtedy wiatr północny stuka (akisz אקיש) i dochodzi do tych, komu naznaczono śpiewać o północy, i wszyscy oni śpiewają i otwierają pieśń. I kiedy przychodzi poranek, i łączy się ciemność poranna (kadruta de-cafra קדרותא דצפרא) ze światłem, wtedy wszyscy inni mówią pieśń, i wszystkie gwiazdy nieba, i reszta aniołów pomaga im, jak napisano (Job 38): „W śpiewaniu łącznym gwiazd porannych, i zaśpiewają wszyscy synowie Boscy” – do tego, aż synowie Izraela biorą pieśń i sławę za nimi.

50) Pałac szósty. To – pałac wyższy, bliski do Królestwa Niebios, i w nim – statki (arbin ארבין), i rzeki, i strumienie, które wydzielają się z morza, i tyle ryb (nunin נונין), które roją się na cztery strony świata, nad nimi – sterujący (sarkin סרקין) naznaczeni. I u jednego naznaczonego imię Uriel (אוריאל), i on naznaczony nad wszystkimi tymi niższymi.

51) I wszyscy oni (naznaczeni) jadą (natlej נטלי) o tych godzinach i minutach, kiedy jadą statki – w stronę tą i w stronę tamtą. Kiedy jadą statki w stronę południa, naznaczony, który stoi nad nimi w tej stronie – jest to Michael (מיכאל), który przychodzi od prawej (mi-jamina מימינא). A kiedy jadą statki w stronę północy, naznaczony, który stoi nad nimi w tej stronie – jest to Gabriel (גבריאל), który przychodzi od strony lewej (smola שמאלא). A kiedy jadą statki w stronę wschodu, naznaczony, który stoi nad nimi w tej stronie – jest to Rafael (רפאל), i on – do prawego (czyli skłonny do prawego). A kiedy jadą statki w stronę zachodu, naznaczony, który stoi nad nimi w tej stronie – jest to Uriel (אוריאל), i on jako ostatni (batraa בתראה).

52) Pałac siódmy. To pałac najwyższy nad wszystkimi. I tam znajdują się tylko dusze sprawiedliwych, które tam nasładzają się w tym lśnieniu (zihara זיהרא) wyższym, i nasładzają się nasłodzeniami (idunin עדונין), i zadowoleniami (tafnukin תפנוקין) wyższymi, i tam znajdują się tylko ci zasłużeni świata, błogosławienia i ofiary (nedawa נדבה), wszystko według obrazu wyższego, jak powiedzieli przyjaciele.

53) Tak jest na ziemi z dołu w siedmiu obszarach, i wszystkie one – według obrazu wyższego. I we wszystkich nich są rodzaje (zinin זינין) według obrazu synów człowieka, i wszyscy oni wyznają i wychwalają Świętego, błogosławiony On, i nie ma tego, kto poznałby Chwałę Jego, jak ci, co w pałacu wyższym. A ci widzą Jego Chwałę, jak należy, (żeby) służyć (lemiflah למפלח) Jemu, i wychwalać Go, i poznać Chwałę Jego.

54) I świat ten, który (nazywa się) Tewel (תבל), istnieje istnieniem swoim tylko dzięki sprawiedliwym, którzy – ciała (gufin גופין) święte. Według obrazu tego, jak z góry istnieje ten pałac siódmy tylko dla dusz sprawiedliwych. Tak samo i ten pałac siódmy z dołu istnieje tylko ze względu na ciała sprawiedliwych, żeby było wszystko jednością – to według obrazu tamtego.

55) Idź, patrz. Powiedział rabbi Szymon: „Siedem pałaców ich, jak powiedzieliśmy, i wewnątrz nich jest siedem sal, od tych tajemnic wiary – zgodnie z siedmioma nieboskłonami (rkiin רקיעין) wyższymi, i w każdej sali są duchy wyższe”. Sala pierwsza. Tu jest duch, który naznaczony nad duszami sprawiedliwych (gerim גרים), które przeszły gijur, i Rachmiel (רחמיאל) – imię jego. I on bierze ich, i oni nasładzają się od promienia Chwały Wyższej.

56) Sala druga. Jest duch jeden, Ahinel (אהינאל) imię jego, i ten stoi nad wszystkimi tymi duszami dzieci (rabiej רביי), które nie stały się godne w tym świecie zajmować się Torą, i on stoi nad nimi i uczy ich.

57) Sala trzecia. W niej jest duch jeden, Adarhinel (אדרהינאל) imię jego, i on stoi nad duszami tych, kto powrócił powrotem (czyli okazał skruchę w grzechach), i nie powrócił, na przykład, myśleli (powrócić), i zanim powrócili, zmarli. Tych – karzą w Gehinomie, a następnie wchodzą do tego ducha, i przyjmuje ich, i pragną (hamdan חמדן) nasłodzić się promieniem Chwały Pana swego, i nie nasładzają się. I ci nazywani są „synowie mięsa” (bnej basar בני בשר), i o nich napisano (Jeszaja 66): „I będzie, z miesiąca w miesiąc i od soboty do soboty, przyjdzie każde ciało pokłonić się przede Mną, powiedział Bóg”.

58) Sala czwarta. Tu znajduje się jeden duch, Gadrihael (גדריהאל) imię jego. Ten stoi nad wszystkimi tymi duszami zabitych poprzez inne narody, żeby wprowadzić ich wewnątrz Porfiry Króla, i (żeby) zapisali się (itraszimu אתרשמו) tam, do dnia, kiedy zemści się (jinkom ינקום) za nich Święty, błogosławiony On, jak napisano (Teelim 110): „Osądzi narody, pełne trupów, itd.”.

59) Sala piąta. Tu istnieje jeden duch, który nazywa się Adiri-el (אדיריאל), i on stoi nad wszystkimi tymi duszami, które istnieją w tej stronie (lewej stronie). Sala szósta. I te (dusze), które w mieszkaniu tym, powyżej wszystkich, i Micha-el, (מיכאל), minister, naznaczony nad wszystkimi, istnieje w nim, i tyle tysięcy i dziesiątek tysięcy – wszyscy oni istnieją pod nim w tej stronie, i tam nasładzają się te dusze pobożnych (hasidej חסידי) tym światłem wyższym, które przyciąga się ze świata, który przyjdzie.

60) Idź, patrz. Powiedział rabbi Szymon: „Kto wie, jak uporządkować (lesadra לסדרא) modlitwę Pana jego, jak (wiedział) Mosze, w czasie, kiedy należało uporządkować modlitwę jego w długim porządku (ba-arihut seder באריכות סדר), i w czasie, kiedy powinien był skrócić (lekacra לקצרא) – również”. Powiedział rabbi Szymon: „Znajdujemy w księgach starożytnych (be-sifrej kadmai בספרי קדמאי) kolejność tajemnicy tajemnic, w ciągu (bi-kszura בקשורא) jednym: czasami, kiedy należy uporządkować modlitwę swoją, jak należy, i powiązać więzią (wszystkie poziomy), (żeby) zadowolić (libsumej לבסומי) Pana swego, jak należy, i poznać, jak połączyć połączeniem całościowym, rozerwać nieboskłony (lemikra rkiin למקרע רקיעין), i otworzyć wrota i wejścia, żeby nie było tego, kto oprotestuje (czyny) rąk jego.

61) Zasłużeni oni, sprawiedliwi (cadikaja צדיקיא), ponieważ oni wiedzą, jak skusić (lemiftej למפתי) Pana swego i zlikwidować wyroki (liwtulej gzerin לבטולי גריזין), i umieścić Obecność w świecie, i opuścić (lenahta לנחתא) błogosławieństwa i zabrać panów sądu, żeby oni nie panowali w świecie”. Powstał rabbi Szymon i powiedział: „Kto opowie o potędze Boga?” (Teelim 106) Kto zabierze proch (afra עפרא) z oczu twoich? Awraam, pobożny – prawica Świętego, błogosławiony On, który otworzył tobie tajemnicę tajemnic, i on – początek modlitwy w świecie (gdyż ustawił poranną modlitwę), i otworzyły się tobie sale Króla Najwyższego.”

62) Siedem sal (hejhalin היכלין) świętych, i one istnieją z wrotami w istnieniu, i w każde wchodzi modlitwa, połączenie tego, kto wie, jak nasłodzić Pana swego i połączyć połączeniem całościowym, ponieważ wie, jak wejść w nie wszystkie, i powiązać powiązaniem – te z tamtymi, duch z duchem, ducha niższego z duchem wyższym, (o nim) napisano (Jeszaja 26): „W biedzie (becar, בצר, przykład tłumaczenia – w powiązaniu) przypomną Ciebie modlitwą szeptem, pouczenie Twoje z nim”.

63) Sala pierwsza. Napisano (Szemot 24): „I u podnóża Jego – jak działanie kamienia szafirowego (ke-maase liwnat ha-sapir כמעשה לבנת הספיר ), i jak istota niebios czysta (u-he-ecem ha-szamaim la-tohar וכעצם השמים לטהר)”. Tajemnica tajemnic: duch, który nazywa się „Szafir”, jak szafir, który kamieniem jest drogocennym (ewen tawa אבו טבא), iskrzy się (nacic נציץ) w dwie strony. Jedno światło wznosi się i opuszcza, i to światło – białe, iskrzy się we wszystkie strony – do góry, w dół i na cztery strony świata, światło jego uzależnione – zamknięte i otwarte.

64) Od tego światła oddzielają się cztery światła w cztery strony i wszystkie one świecą jednym światłem, jak świeca, która płonie (dalik דליק), i iskrzą się światła przed wzrokiem u synów ludzkich, lecz oni, światła świecy, wznoszą się i opuszczają się, idą i powracają od wnętrza tego ognia, którym świeci świeca, która płonie, i wszyscy oni – jedno światło, tak również – tamte. I wszystkie iskry świecą, jak rodzaj miedzi hartowanej – w czerwieni (be-sumka בסומקא), jak to, co powiedziano (Jehezkiel, 1): „I iskrzą się według rodzaju miedzi (kalal קלל)”. To – po prawej.

65) Po lewej jest duch, który nazywa się „cegła” (lewena לבנה), i on znajduje się w duchu pierwszym (który nazywa się szafir), i wchodzą – ten w tego, światło jego – czerwone i białe jednocześnie, ponieważ wychodzi z tych świateł pierwszych. Kiedy przychodzą światła tego, to wchodzą światła pierwsze i zamknięte w nim. I oni – jedno, i widoczne tylko pierwsze światła. I nie otwierają się te inne, i nie są rozpoznawalne, że weszły wewnątrz i ukryły się (ittamru אתטמרו) w nim, jak to, co napisano (Bereszit 41): „I nie poznał, że weszli wewnątrz nich”. I to – duch w duchu, którzy – jedno, światło w światłach, które – jedno. I tu – to dwa nieboskłony niższe od tych nieboskłonów, które nazywane są „niebiosa niebios (szmej ha-szamaim שמי השמים)”.

66) Od dwóch duchów tych iskrzących się stworzone te (anioły) Ofanim (אפנים), które święte, czyje prawo – jak prawo Hajot (חיות), jak napisano (Jehezkiel 1): „Obraz Ofanim i działania ich, itd.”, i to jest to, co napisano (w tym samym miejscu): „I podobieństwo Hajot – obraz ich, jak węgle ognia (gahalej esz גחלי אש) płonące, jak obraz płomienia, ona przechodzi pomiędzy Hajot”. Kto to – „ona”? To – duch święty, to miejsce, z którego wyszli oni, i ona – świeci im, jak napisano (w tym samym miejscu): „I świecenie dla ognia, i z ognia wychodzi błyskawica”.

67) Kiedy znajduje się duch w duchu, wychodzi z nich światło jedno białe, znajdujące się na dwóch Ofanim, i obraz jego (dijuknej דיוקני) – jak lew (ke-arie כאריה), panujący nad milionem i trzystoma tysiącami Ofanim innych ze skrzydłami orła. Ten naznaczony nad tymi Ofanim, w czterech sferach porusza się każdy z tych czterech, w każdej sferze (galgela גלגלא) – trzy podnóżki (samhin סמכין), i to – dwanaście podnóżków w czterech sferach, i duch ten panuje nad wszystkimi. Stąd wyszli i ten duch istnieje dla nich wszystkich, od niej (w danym wypadku duch rodzaju żeńskiego) karmią się.

68) I u tych czterech Ofanim – cztery twarze (anpin אנפין) u każdego, i wszystkie te twarze patrzą na cztery strony tego z Hajot, który stoi nad nimi. Kiedy poruszają się te cztery pod tym z Hajot, to wchodzą – ten w tego, i trzymają się jeden za drugiego, jak to, co powiedziano (Szemot 26): „Odpowiadają pętli (lulot לולות) – jedna drugiej” – żeby umieścić się jedna w drugiej i wejść jedna w drugą. Kiedy poruszają się te sfery, słyszalny jest głos przyjemny (kol neimuta קל נעימותא) we wszystkich tych wojskach, które z dołu, według rodzaju ich.

69) Pod salą tą wychodzą siły (hejlin חילין) na zewnątrz (le-war לבר) – na kilka stron nieboskłonu, które z dołu, dopóki nie dochodzą do gwiazdy, która nazywa się Szabtaj (שבתאי). Wszyscy oni patrzą na tą Salę, stąd karmią się wszyscy ci, którzy są w Sali tej, wszyscy oni patrzą na tego ducha, jak napisano (Jehezkiel 1): „Do tego ducha, który będzie tam, żeby iść do niego, pójdzie, nie odchylą się (lo jisbu לא יסבו) w chodzie swoim”, i to, ta Sala, która nazywa się „kamień szafirowy”.

70) Duch ten zawiera duch inny, drugi. Wznosi się i opuszcza się światło jego, i nie zaciemnia się przez wieki, jak światło słońca (szimsza שמשא) od wnętrza wód (go maja גו מיא), i nie ma tego, kto by stał nad nim, oprócz woli (reutej רעותי) człowieka zasłużonego, za pomocą tej modlitwy, która wychodzi w tą Salę i wznosi się, żeby powiązać części w pełni w panowaniu ducha tego, jak należy. Wtedy światło otula się w niego (w ducha) i raduje się z nim i wznosi się z nim, żeby powiązać powiązaniem z Salą drugą, żeby był zawarty duch, który zawiera w sobie ducha innego, w tym, który powyżej niego. I ten duch zawiera w sobie tą z Hajot, i wszystkich tych Ofanim, i sfery, i łączą się w nim według obrazu tego, jak łączy się ogień z wodą i woda z ogniem, południe z północą i północ z południem, wschód z zachodem i zachód ze wschodem, tak łączą się wszyscy oni – ten w tym, i powiązują się – ten z tym.

71) Ten duch wznosi się, by powiązać się, i ta z Hajot patrzy do góry – na Salę drugą, i patrzą – jeden na drugiego.

72) Pośrodku Sali tej wetknięty (naic נעיץ) jeden słup (amuda עמודא), który wznosi się do środka Sali drugiej, i on przebija się i wetknięty z dołu do góry, żeby mógł przylepić się duch do ducha, i tak aż do tego, co powyżej wszystkich ich, (żeby) wszyscy byli duchem jednym, jak to, co powiedziano (Kohelet, 3): „I duch jeden u wszystkich”.

73) Sala Druga. Napisano (Szemot 24): „I jak istota niebios czysta”, tu on, ten duch, który nazywa się „blask” (zohar זהר), i istnieje w białym (kolorze) zawsze, żeby nie wymieszały się odcienie jego (gwanaw גווניו) z innymi, i on – „istota”, ponieważ nie zmienia się nigdy. To nie on – w otwarciu (be-itgalia באתגלייא) takim, (żeby) iskrzyć się, jak inne, ten – ciężki w otwarciu, jak zamknięte (stimo סתימו), które w oku (czyli źrenica, dzięki której człowiek widzi), która kiedy przemieszcza się (mitgalgela מתגלגלא), lśni i iskrzy się ze sferą (galgula גלגולא), i ten również tak, ponieważ kiedy ten duch pierwszy wznosi się, przemieszcza się ze sferą i otwiera go (czyli otwiera duch drugi), łączy się z nim więzią tego białego, co w oku, wewnątrz odcienia innego, bardziej subtelnego (dakik דקיק), niż on, który przebywa na nim.

74) Przemieszcza się ten duch za pomocą ducha, który niżej, światło z dołu otacza (ashar אסחר) sferę światła tego, i świeci, i nie może świecić, dopóki nie chwyci niższy za niego i połączy się z nim, i wtedy świeci i trzyma się za światło niższy, które wspólne (kalil כליל), i nie zmienia się w ogóle, lecz otwiera się za pomocą jego, w sferze jego.

75) I kiedy światło to przemieszcza się, porusza się światło inne w stronę lewą i przemieszcza się z nim, i kręci się z nim, i o tajemnicy tej napisano (Szir ha-Szirim 7): „Okrągłości bioder twoich (hamukej jerehaih חמוקי ירכיך), jak ozdoba, dzieło rąk mistrza (maase jedej aman מעשה ידי אמן)”. Zasłużony jest ten, kto wie, jak otwierać światła.

76) Duch inny połączony z nim, i kręci się, i świeci wokół niego, w odcieniu niebieskim (tihla תכלא) i białym. Ten biały łączy się z białym tym, i tamten niebieski łączy się z czerwonym światłem niższego, który od strony lewej, i łączy się – ten w tym, i stają się jednością (we-hawu had והוו חד). I nazywane są „istotą niebios”, i wszystko, co z dołu, i ta Sala, która z dołu – wszystko zawarte tu. Ponieważ wszystko zawarte tu nazywa się „istota niebios”.

77) Z połączenia świateł tych stworzony Serafim (שרפים), co z sześcioma skrzydłami, jak to, co napisano (Jeszaja 6): „Serafim stoją powyżej Niego, po sześć skrzydeł (szesz knafaim שש כנפים) u każdego”. Wszyscy oni – w sześciu. Ponieważ wszyscy oni – z „istoty niebios”. To ci, którzy spalają (nazwa tych aniołów pochodzi od słowa „spalać”) tych, kto nie obawia się Chwały Pana ich, i tajemnica (tego) – „ten, kto korzysta z korony, zniknie (halaf חלף)” (Talmud, traktat Awot). Ten, kto czytał i uczył się sześciu porządków Miszny (szit sidrej miszna שית סדרי משנה, czyli wyuczył cały Talmud), to ten, kto wie, jak uporządkować i powiązać powiązaniem Jedność Pana ich, jak należy, to – ci, którzy oświęcają Imię Święte Pana ich każdego dnia stale.

78) Kiedy przemieszczają się światła, wychodzi z nich światło jedno z Hajot, która stoi i znajduje się na czterech Hajot, panujących nad pierwszymi (czyli nad Serafim), które zawierają w sobie. I te, kiedy poruszają się, poddają się (itkafian אתכפיין) te serafim niższe, węże (nehaszim נחשים), które wyszły od wewnątrz tego węża-Sarafa, który uczynił śmierć całemu światu.

79) Te Hajot – liki orła (anpej neszer אנפי נשר), patrzą w stronę tej z Hajot, która nad nimi – na orła wyższego, jak to, co napisano (Miszlej 30): „Droga orła w niebiosach”. Duch ten (który nazywa się „niebiosa”) panuje nad wszystkim. Ta z Hajot, która ustawiona nad wszystkimi, patrzy do góry, a wszyscy – na nią.

80) Wszyscy oni, kiedy poruszają się (natlin נטלין), to wzdryga się (mizdazin מזדעזעין) kilka wojsk, z nich – (te, co) świecą, z nich – (te, co) łamią się (mitbarej מתברי) z ustawienia swego (czyli upadają ze swoich miejsc), i spalają ich w ogniu, i przychodzą i odnawiają się, jak wcześniej. Wszyscy oni wchodzą pod tą z Hajot, chowają się pod skrzydłem (gadfaha גדפהא), żeby mogli połączyć się z tymi, co wyżej.

81) Te cztery Hajot wznoszą się, kiedy wiatr lśni (izdahar אזדהר) wewnątrz z tej Hajot (wyższej). Cztery sfery – u każdej. Sfera jedna patrzy w stronę wschodu (mizrah מזרח), trzy podnóżki niosą ją, i patrzą do środka. Sfera jedna patrzy w stronę zachodu (maaraw מערב), trzy podnóżki niosą ją i patrzą do środka. Sfera jedna patrzy w stronę południa (darom דרום), trzy podnóżki niosą ją i patrzą do środka. Sfera jedna patrzy w stronę północy (cafon צפון), trzy podnóżki niosą ją i patrzą do środka. Wszystkich podnóżków – dwanaście. Poruszają się – od wewnątrz środka (od siły tej z Hajot, która pośrodku). A ta środkowa zamknięta i otwarta (sagir u-patach סגיר ופתח). I każda sfera, kiedy porusza się, dźwięk słyszalny we wszystkich nieboskłonach (rekiin רקיעין).

82) Te cztery Hajot – wszystkie one ubierają się (mitlabszin מתלבשין), ta w tą. I wchodzą te Ofanim, co z dołu, wewnątrz tych Hajot, co z góry, i łączą się te w tych. Duch ten, który zawarty w tych duchach, płomienieje (milhata מלהטא) i wznosi się, (żeby) chwycić za wyższe i powiązać się z wolą (reuta רעותא) człowieka zasłużonego, z tą modlitwą (cluta צלותא), którą on modli się. Ponieważ kiedy wznosi się (modlitwa) i wchodzi do tej sali (drugiej), bierze wszystkich i wszyscy oni poruszają się z nią, i zawarte są – te w tym, aż stają się w jednym duchu. A ten duch porusza się za pomocą woli, która w powiązaniu połączenia (jihuda יחודא) tej modlitwy, która łączy wszystko. Aż sięgają wszyscy Salę trzecią, znajdując się jeden w drugim, jak wcześniej: ogień w wodzie i woda w ogniu, powietrze w ziemi (ruha be-afra בעפרא רוחא) i ziemia w powietrzu, wschód w zachodzie i zachód we wschodzie, północ w południu i południe w północy. I tak oni są powiązani – ten z tym, i łączą się – ten z tym, i przeplatają się (meszalwan משלבן) – ten z tym. I tak, tyle wojsk i legionów opuszcza się w dół, i miesza się z tymi niższymi, aż sięgają gwiazdy Cedek (צדק), gdzie stoi kilka naznaczonych nad światem.

83) I kiedy duch ten, który składa się ze wszystkich, i wszyscy zawarci w nim, wznosi się i chwyta i wchodzi wewnątrz Sali trzeciej, do tego, że chwyta za ducha, który tam, wewnątrz tego słupa (amuda עמודא), który stoi pośrodku, wtedy wszystko kończy tu, jak należy. I wszyscy oni – duch jeden, składający się ze wszystkiego, ukończony za pomocą wszystkich, jak to, co powiedziano (Jehezkiel 1): „I duch jeden u wszystkich”. Tu – pokłonienie (hachraa הכרעה), żeby przylepić się do Pana swego.

84) Sala trzecia. Ta Sala – to Sala tego ducha, który nazywa się „Świecenie” (noga נוגה). Duch ten – on czysty (dahia דכייא), i jasny (barir בריר), bardziej niż wszyscy. Nie ma żadnego odcienia, który byłby widoczny w nim, nie ma białego, nie ma zielonego, nie ma czarnego i nie ma czerwonego. I z tego powodu nazywa się „Czystość” (tohar טוהר), on jest czystszy, jaśniejszy od wszystkich niższych. I bez względu na to, że on czystszy od wszystkich, niewidoczny, dopóki te niższe nie przemieszczą się i nie chwycą za niego, i nie wejdą wewnątrz niego. Kiedy jednak weszli wewnątrz niego, wtedy są widoczne światła jego, lecz nie (widoczne w nim) odcienie żadnego z nich.

85) Kiedy kończy się (czyli staje się pełnym) ten duch od wszystkich niższych, wychodzi z niego światło, które składa się z trzech świateł. Te trzy światła wznoszą się i opuszczają się, i iskrzą się (necacin נצצין). W tej iskrze są widoczne dwadzieścia dwa światła, różniące się to od tamtego, i wszystkie one – jedno światło, i wchodzą wewnątrz tego jednego światła, i to światło zawiera ich wszystkich w sobie.

86) I nie świeci, oprócz tego czasu, kiedy te światła niższe wznoszą się. I ta wola modlitwy bierze ich wszystkich, i wtedy to światło wychodzi z tego ducha, i światło to świeci się, i wyprowadza te dwa światła iskrzące się, i widoczne są, jak dwadzieścia dwie litery Tory (atwan de-orajta אתוון דאורייתא). Dlatego powracają i znajdują się w tym świetle (które ich urodziło).

87) Wszystkie te światła niższe, wszystkie one zawarte w tych światłach, a wszyscy – w świetle jednym, a to światło, ono zawarte wewnątrz tego ducha, a ten duch znajduje się w Sali trzeciej tej, lecz będzie musiał osiąść (leitjaszwa לאתישבא) tylko wewnątrz Sali czwartej, ponieważ pragnienie jego (tiuwtej תיאובתיה) – wznieść się do niej.

88) I te światła, które wychodzą z wnętrza tego ducha, kiedy iskrzą się, to łączą się wszystkie światła, które iskrzą się. Wówczas, kiedy wychodzą od wnętrza tego światła jednego, wychodzi z nich jedna z Hajot świętych, wielkich, wygląd jej, jak obraz całej tej reszty Hajot, obraz lwa i obraz orła, połączone w jedno, i stworzony z nich jeden obraz.

89) Pod tym z Hajot są cztery Ofanim wyższe, jak widok Tarszisza, utkane (merakman מרקמן) z łączności wszystkich odcieni i sześciuset tysięcy (świateł). Wszyscy oni wewnątrz nich. I te cztery Ofanim – wszyscy z ośmioma skrzydłami (tamnaja gadfin תמניא גדפין), i wszyscy oni wychodzą od wewnątrz światła tej z Hajot, która panuje nad nimi. W czasie, kiedy iskrzy się (nacic נציץ) to światło, wychodzą wszystkie wojska (hajlin חיילין) te.

90) I te cztery, które pod nią, stoją w cztery strony świata, z czterema likami u każdego. Dwa liki patrzą w stronę tego z Hajot, a dwa liki zasłaniają się (mehapian מחפיין) skrzydłami swoimi – od świateł, które iskrzą się, na które nie mogą patrzeć.

91) W każdym czasie, w którym poruszają się ci – za pomocą czterech sfer (galgalin גלגלין) i dwunastu podnóżków, jak poprzednie, i jest uczynione z tego potu (zeja זיעא) ich tyle wojsk i legionów (meszarjan משריין), które wychwalają i opiewają, i nie zaprzestają (misztahahej משתככי) przez wieki, i dla tych (wojsk) nie ma rozmiaru (sziura שעורא).

92) Cztery wejścia są do tej Sali, na cztery strony świata, dziesięć naznaczonych u każdego wejścia, i w czasie, kiedy wszyscy wewnątrz Sal niższych, te sale wznoszą się (salkin לקין) dzięki woli modlitwy czystej (dahia דכייא), wszystkie wejścia otwierają się, aż znajdą się wszyscy – te w tych i przeplatają się (meszalwan משלבן) te z tymi, i wchodzą wszyscy naznaczone jeden w drugiego, legion – wewnątrz legionu, Ofanim – w Hajot, i Hajot – w Ofanim, a w tych Ofanim – światła w światła, duch – w ducha, dopóki nie wejdą w ducha tego (który w sali tej).

93) W sali tej jest miejsce jedno – jak widok złota (dahawa דהבא), które iskrzy się, i tam ukryte tyle wojsk i legionów, które nie wznoszą się i nie koronują się (mitatrin מתעטרין) z góry, lecz w czasie, kiedy wszystkie te połączenia (kszarin קשרין) powiązane, i sala porusza się, (żeby) koronować się, wszyscy oni wychodzą, pełni osądzenia (malian be-dina מליין בדינא) i nazywani są panami tarczy (baalej trisin בעלי תריסין), wysłanymi w świat (żeby ochronić Izrael) od panów sądu (czyli uczestników sądu), którzy w Sali czwartej. W tym miejscu zawieszone w czterech stronach sześćset po dziesięć tysięcy (sześć milionów) tarcz (maginin מגינין) złotych – na każdej stronie, i tak samo z dołu od nich – linie otaczające (z tarczami), których – sześćdziesiąt.

94) I wszystkie te tarcze – wszyscy oni prowadzą wojnę (magihin krowin מגיחין קרבין), miecze (sajfin סייפין), dzidy (romhin רומחין) – na zewnątrz (le-war לבר), ze wszystkimi tymi wysłannikami sądu, którzy w świecie, aż dochodzą poziom za poziomem do gwiazdy Czerwonej (maadim (מאדים), przyjęta nazwa – Mars). I wtedy Sala wznosi się i koronuje się tym duchem we wszystkich tych wojskach, i pozostaje to miejsce (z panami tarcz) w miejscu swoim, i to miejsce nazywa się Pacha zbiegów (ta ha-racim תא הרצים), ci wysłannicy biegną ukończyć sądy i odpłacić (nienawidzącym Izrael) we wszystkich stronach świata.

95) Kiedy wznosi się modlitwa, bierze wszystkie te światła i legiony, i powiązuje powiązania, i istnieje wszystko jak jedno – do tego, że powiązuje się duch z duchem, i oni – jedno, i wchodzą wewnątrz tego słupa – połączyć się w duchu Sali czwartej. Zasłużony los tego, kto zna tajemnice (raza רזא) Pana swego, i wznosi flagę swoją (arim diglej ארים דגלי) w tym miejscu, gdzie należy.

96) Idź, patrz: wszystko potrzebuje – to tego, i tamto tamtego, żeby ukończyło się to w tym i świeciło się to w tym, do tego, aż wszyscy wznoszą się w miejsce, które potrzebuje skończoności (szlimu שלימו). Z dołu na początku i następnie z góry, i wtedy on – spełnienie ze wszystkich stron, i zostaje wszystko dokonane, jak należy.

97) Ten, kto zna tajemnice te i czyni spełnienie, on przylepia się (mitdabek מתדבק) do Pana swego, i likwiduje (batil בטיל) wszystkie wyroki ciężkie, i on koronuje Pana swego, i przyciąga (maszih משיך) błogosławienie w świat, i to – on, syn ludzki, który nazywa się sprawiedliwy, słup świata, i modlitwa jego nie powraca na próżno (rejkanja ריקנייא), i los jego – w świecie, który przyjdzie, i on – w liczbie synów wiary.

98) Idź, patrz: wszystkie te sale i wszystkie te Hajot, i wszystkie te wojska, i wszystkie te światła (nhorin נהורין), i wszystkie te duchy, wszyscy oni potrzebują – ten tego, żeby ukończyć się z dołu i ukończyć się następnie z góry. Te sale – one przylepiają się – ta do tej.

99) I wszyscy oni – jak odcienie oka, przyklejają się (mitdabkin מתדבקין) – to z tym. Wszystko, co u nich wewnątrz – jak ten obraz, który widoczny w zamkniętym (w zamkniętej części oka), kiedy oko obraca się (mitgalgela מתגלגלא), i widoczne jest to świecenie (zhara זהרא) iskrzące się. A to, co nie jest widoczne w nim w sferze tej, to – duch ten, który panuje nad wszystkim. I dlatego istnieją – ten w tym, poziomy nad poziomami – do tego, że wszystko zostaje koronowane, jak należy.