211) „I urodził na podobieństwo siebie, według obrazu swojego, i dał mu imię Szet”[1] – czyli inni nie byli podobni do niego, Szet był podobny do niego i przebywał w obrazie jego, czyli był stworzony w naprawionym ciele, z naprawioną duszą (nefesz), prostą drogą, jak i należy.

Wąż przyniósł nieczystość do Chawy, i ta nieczystość walczyła w jej brzuchu i nie mogła uformować się.

212) Do grzechu Adama litery alfabetu były ustawione w nim i uformowały się w nim w tym świecie. Kiedy Adam doszedł do litery kaf i stanął w ogrodzie we właściwości zahar i nukwy, w bliskich relacjach, i wyższe anioły znajdowały się przed nimi, natychmiast nie spodobało się to Samowi na nieboskłonie, i on opuścił się, zasiadając na wielkim wężu, i objawił się przed nim. Natychmiast wymieszały się wszystkie litery.

213) Wówczas połączył się Sam z wężem, stając się z nim jednym całym. I biorąc te litery, zaczęli od tego momentu i dalej zajmować się sztuką zła, literami cad i cajad, czyli literami „cadi” i „końcowe cadi”, i polując na nich za pomocą złych pokus, i jeszcze większe sztuki oni osiągali za pomocą litery kuf i rejsz, sztuki kłamstwa, dlatego że ponownie zaczęli obracać litery za pomocą sztuki zła. „Kuf”, która nie mogła stać, dlatego że nie ma dwóch nóg, podobnie do małpy przed człowiekiem, u której nie ma równej postawy. A „rejsz” uczynili złem (ra). I wszystkie one były obrócone za pomocą sztuki zła do tego stopnia, że upadł Adam i żona jego.

214) Za pomocą liter kuf i rejsz oni porodzili synów, lecz niezdolnych do istnienia. I jest to nieczystość węża, która weszła w Chawę. Od tej nieczystości urodził się Kain. I stał się on zabójcą dlatego, że sztuką węża było zabójstwo. I zaprzestały na tym litery.

215) Wówczas, kiedy Adam dokonał powrotu i ponownie zaczął korzystać ze swojej nukwy, powiedziano: „I urodził w podobieństwie do siebie, według obrazu swojego” – dlatego że to odbyło się na skutek naprawienia ciała i ducha, jak należy. I powiedziano: „Jest wada, która powstaje na ziemi”[2]. I litery ponownie zaczęły rozpoczynać się od szin taw, jak powiedziano: „Ponieważ dał (szat) Wszechmogący mi innego potomka zamiast Ewela”[3].

Szet był na obraz i podobieństwo, a pierwsi, Kain i Ewel, nie byli takimi. I z tego powodu był zbudowany świat w innej kolejności alfabetu: „Kejnan, Maalalel, Jared”[4]. Została dodana litera nun w imieniu Kejnan do imienia Kain, żeby naprawić krzywdę w Kainie.

Wyjaśnienie powiedzianego. Obraz i podobieństwo – jest to obłóczenie mochin, które otrzymane od Z’A i Malchut. Obraz – dla naprawienia świateł nefesz-ruach, otrzymywanych od Z’A. Podobieństwo – dla naprawienia ciała (guf), otrzymywanego od Malchut. I dlatego Szet był podobny do niego i przebywał w jego obrazie, czyli był stworzony w naprawionym ciele (guf), nazywanym podobieństwem, i z naprawioną duszą (nefesz), nazywaną obraz. Drogą prostą – czyli w środkowej linii, która nie odchyla się ani w prawo, ani w lewo, a skierowana prosto.

I tak samo jest zahar i nukwa świętości, jest zahar i nukwa sitra achra. Zahar w sitra achra nazywa się Sam, a nukwa nazywa się wężem. I różnica pomiędzy nimi w tym, że sitra achra chce utrzymać się w świeceniu Hochma, znajdującej się w lewej stronie Malchut, i przyciągać ją z góry w dół, a zahar, Sam, utrzymuje się w świetle, lecz nie przyciąga go z góry w dół. Lecz po tym jak zahar utrzymuje się w świetle, on łączy się ze swoją nukwą, wężem, i ona przyciąga jego światło z góry w dół. I jeżeli wąż nie jest połączony z Samem, to nie może przynieść żadnej krzywdy, ponieważ nie ma co przyciągać w dół.

Dlatego on opuszcza się, zasiadając na potężnym wężu, przecież jeżeliby Sam nie był połączony z wężem i nie zasiadał na nim, i to nukwa jego, to nie mógłby nic uczynić, gdyż on nie może dokonywać przyciągania z góry w dół. Wówczas połączył się Sam z wężem, stając się jednym całym – i wtedy oni mogą przyciągać światło z góry w dół, skłaniając do naruszenia i zakazów Drzewa poznania.

Dlatego że na skutek zasmakowania z Drzewa poznania oni dali siłę Samowi utrzymywać się w świeceniu Hochma lewej strony Malchut, i wtedy wąż natychmiast przyciąga je z góry w dół, i tym samym przynosi krzywdę Drzewu poznania, środkowej linii, która pilnuje tego, żeby świecenie Hochma lewej linii nie przechodziło w dół, i dlatego staje się on przyczyną śmierci, gdyż oddzielenie Drzewa życia od Malchut przynosi śmierć światu.

Dlatego powiedziano[5]: „Wąż przyniósł nieczystość w Chawę” – dlatego że wąż, który przyciągnął to światło z góry w dół, oddzielił je od Drzewa życia, przyniósł w to światło nieczystość, czyli płód Drzewa poznania, i przyciągnął śmierć, przyciągnięciem z góry w dół.

„I ta nieczystość walczyła w brzuchu jej, i nie mogła zostać uformowana” – dlatego że po tym jak weszła w nią nieczystość węża, ona już nie mogła począć potomstwa, które było zdolne do życia, gdyż forma żywej duszy nie mogła uformować się w jej brzuchu. Przecież nieczystość, która prowadzi do śmierci, walczyła w jej brzuchu.

Dwadzieścia dwie litery, które znajdują się na każdym poziomie, są to dwadzieścia dwa światła, posiadające szczególne formy, i z nich i ich połączenia wychodzą i otwierają się wszystkie formy świateł tego poziomu. I podobne jest to do 22 liter księgi mądrości, gdyż cała wiedza, która opisana w tej księdze mądrości, otwiera się tylko za pomocą połączenia 22 liter. I 22 litery są wystarczające dla wszystkich rodzajów otwarcia w nich. I takimi również są 22 litery duchowej istoty, które otwierają się na wyższych poziomach.

I dlatego powiedziano[6]: „Do grzechu Adama, litery alfabetu były ustawione w nim i uformowane w nim w tym świecie” – czyli do naruszenia zakazu Drzewa poznania 22 litery duchowej istoty, zawierające się w świeceniu jego duszy, były „ustawione w nim”, żeby tworząc połączenia i formy, w różnych rodzajach otwarcia, świecić mu w tym świecie.

I kiedy on doszedł do litery kaf, jak powiedziano: „Jedna łyżka (kaf) w dziesięć złotych, napełniona okadzeniem”[7] – czyli za pomocą doskonalenia (niezbędnych rodzajów) pracy i wzniesienia Ma’N on przyciągnął miejsce otrzymania, nazywane łyżka (kaf), do Malchut. I po tym jak Malchut nabyła to miejsce otrzymywania, ona powraca do stanu „panim be-panim” z Z’A. I wszystkiego, co niższy wywołuje w wyższym, staje się również godny i niższy.

I dlatego również i Adam z Chawą, będąc dwoma parcufim, zlanymi ze sobą, teraz rozłączyły się ze sobą, wychodząc ze stanu połączenia w achoraim (odwrotną stronę), i stanęły w postaci dwóch oddzielnych parcufim, dlatego aby była u nich możliwość połączyć się panim be-panim.

Dlatego, kiedy on doszedł do litery kaf, czyli kiedy Adam „został ustawiony w ogrodzie we właściwości zahar i nukwy, w bliskich relacjach” – czyli ponieważ Adam swoimi działaniami doprowadził do tego, że łyżka zaczęła znajdować się u nukwy Z’A, i do tego, że powrócił ją do stanu panim be-panim z Z’A, tak samo on stał się godny naprawienia razem z Chawą i znajdował się w stanie zahar i nukwa panim be-panim w miłości i bliskości.

I ponieważ połączyła się Malchut z Z’A panim be-panim, zaprzestała napełnienie sitra achra, którą ona wchłaniała z Malchut. Dlatego powiedziano: „Natychmiast nie spodobało się to Samowi na nieboskłonie” – czyli zaprzestała napełnienie jego od Malchut, „i on opuścił się, zasiadając na potężnym wężu, i objawił się przed nim”. „Natychmiast wymieszały się litery” – natychmiast, jak tylko Adam zobaczył je, wymieszały się i zepsuło się połączenie liter, które były ustawione, które miały połączenie ze świętością.

I to pozwala nam dowiedzieć się o bardzo głębokiej rzeczy – że w miejsce świętości nie może wejść sitra achra, i również w miejsce sitra achra nie może wejść świętość. I w takim wypadku, jak mogli Sam i wąż przyjść do Adama i jego żony, którzy byli w stanie świętości, i zabrudzić ich? Jednak powiedziano: „I pojawił się przed nim” – czyli na początku oni nie mogli zbliżyć się do niego, a tylko pojawili się przed nim, lecz z tego powodu, że Adam nie odrzucił ich natychmiast i popatrzył na nich, odeszła od niego świętość.

„Natychmiast wymieszały się litery” – czyli oddzieliły się od niego połączenia liter, nad którymi otwierała się świętość, i wtedy mógł Sam i wąż zbliżyć się do niego i obłóczyć się w niego, kusząc, aby zasmakował z Drzewa poznania.

I wtedy stali się Sam i wąż jednym całym, i wzięli sobie litery, które były kelim świętości, i od tego miejsca i dalej zaczęli oni zajmować się sztuką zła, czyli przyciągać Hochmę z góry w dół, i to jest przeciwne sztuce świętości środkowej linii, która ustawiła, że Hochma będzie świeci tylko z dołu do góry.

Literami „cadi-dalet” „cadi-jud-dalet”, „cadi” i „końcowa cadi”. One były przyciągnięte do słów „cad” i „cajad” dwie litery, „cadi” i „końcowa cadi”, które są początkowymi literami słów „cad” i „cajad”. „I polowali za nimi za pomocą głupiej pokusy” – czyli polowali za pomocą swoich głupich pokus za Adamem i Chawą, żeby oni zasmakowali od Drzewa poznania i żeby mogli złapać ich w swoje sidła.

I od sztuki zła, czyli od przyciągnięcia Hochmy z góry w dół, a mianowicie od realizacji życzeń ze względu na siebie swoimi siłami, powstaje sztuka kłamstwa, kiedy ich działania są kłamstwem, dlatego że światło nie jest przyciągnięte do nich w dół, jak to było obiecane, dlatego że światło, które przyciąga się z góry w dół, psuje sztukę środkowej linii, która łączy lewą i prawą, jedna z drugą, i po tym, jak oddzielają się jedna od drugiej (lewa od prawej), natychmiast zaprzestają światła, i przyciąga się do nich lód i mróz[8].

W ten sposób ich sztuka zła jest sztuką kłamstwa, kiedy oni nic nie czynią działaniami swoimi. A obrócenie światła w mróz symbolizuje litera kuf, powstała od słowa „zastygnięty (kipaon)”. I po tym jak zastygło światło, utrzymane są w nim durne sądy, które prowadzą do śmierci grzeszników. Jak powiedziano: „Przy wejściu grzech leży”[9], i to zło symbolizuje litera rejsz, która jest początkiem słowa ra (zło).

„I jeszcze większe sztuki osiągnęli oni za pomocą liter kuf i rejsz, sztuki kłamstwa” – czyli osiągają jeszcze większą sztukę w obróceniu liter alfabetu w zło za pomocą dwóch liter: kuf i rejsz, gdzie kuf wskazuje na obrócenie światła w mróz, a rejsz wskazuje, że staje się przyczyną zła. W ten sposób sztuka ich jest to sztuka kłamstwa, ponieważ wszystkich ich działania były kłamstwem i zakłamane.

I to było dlatego, że ponownie zaczęli obracać litery za pomocą sztuki zła, czyli z powodu tego, że oni zajmowali się sztuką zła, przyciągając światło z góry w dół, i oddzielając lewą linię od prawej, obróciły się litery kuf i rejsz w zastygnięcie i zło.

I oprócz tego, są jeszcze dwie wskazówki w literze kuf dla tych grzeszników. Pierwsza wskazówka polega na tym, że jest u niej tylko jedna nóżka, przeciągnięta w dół, co wskazuje na to, że nie ma istoty w ich działaniach, gdyż na jednej nodze nie może być istnienia i pewności.

Druga wskazówka. Litera kuf wskazuje na zwierzę, podobne do małpy (kof), która przypomina lik człowieka. I również światło, które schodzi z góry w dół, od lewej linii bez prawej, podobne do prawdziwego światła, nie więcej niż małpa przypominająca lik człowieka.

I po tym, jak Adam dokonał powrotu i oczyścił się od nieczystości węża, i ponownie zaczął korzystać ze swojej nukwy, powiedziano: „I urodził w podobieństwie do siebie, na obraz swój” – czyli powróciła wyższa jedność prawej i lewej linii dzięki środkowej linii, i powrócił ziwug Z’A z Malchut, i wtedy on przyciągnął obraz od Z’A, czyli naprawienie ducha (ruach), a podobieństwo on przyciągnął od Malchut, czyli naprawienie guf (ciała).

Obraz i podobieństwo naprawiają ciało i ducha jak należy, żeby mogli oni istnieć. I powiedziano: „Jest wada, która powstaje na ziemi”[10]. I ci, u kogo nie ma naprawienia ducha, są wyłącznie wadą, i nie ma u nich ustawienia. I litery ponownie zaczęły zaczynać się od szin i taw, ponieważ one pozostały i nie miały wady, jak powiedziano: „Ponieważ dał (szat) Wszechmogący mi innego potomka zamiast Ewela”[11]. Ponieważ Szet był na obraz i podobieństwo, a pierwsi, Kain i Ewel, nie byli takimi. I stąd był wybudowany świat w innej kolejności alfabetu – w kolejności taw-szin-rejsz-kuf, czyli w odwrotnej kolejności alfabetu.

---

[1] Tora, Bereszit, 5:3.
[2] Pisma, Kohelet, 8:14.
[3] Tora, Bereszit, 4:25.
[4] Pisma, Diwrej a-jamim 1, 1:2.
[5] Patrz p.211.
[6] Patrz p.212.
[7] Tora, Bemidbar, 7:14.
[8] Patrz Zohar, Bereszit, cz.1, p.301.
[9] Tora, Bereszit, 4:7.
[10] Pisma, Kohelet, 8:14.
[11] Tora, Bereszit, 4:25.