Dziesięć sfirot nieznanego – Akademia Kabały

147) Wyjaśnienie dziesięciu sfirot nieznanego. Pierwsza sfira – Keter. Cztery potężne strony świata. Dwie strony objawione, i przemieszczenie swoje On czyni w nich. Jedną stronę On ustawił bez niczego. I objawiła się w stronie północnej jedna księga, i On umieścił nad nią trzy narysowane litery, pod nią umieścił trzy inne litery. Narysował jedną nad dwoma. I umieścił nad nimi literę taw.

Wyjaśnienie. Zohar wyjaśnia dziesięć sfirot Malchut, w stosunku do głównych zmian, odbywających się w każdej określonej sfirze. Na początku wyjaśnia się pierwsza sfira – Keter w Malchut. I ponieważ ona jest pierwszą sfirą, korzeniem dla dziewięciu pozostałych sfirot, powstają w niej trzy linie Z’A, od których otrzymuje napełnienie sfira Keter tej Malchut. A od niej ona wychodzi do reszty sfirot Malchut. I dlatego one nie są pokazywane w reszcie sfirot. A następnie powstają trzy środkowe sfiry, HaGa’T Keteru, i trzy ostatnie sfiry, NeH’I Keteru, a w końcu powstaje KaHa’B Keteru.

„Cztery potężne strony świata” – są to cztery strony świata: południe-północ-wschód, które są trzema liniami Z’A, HaGa’T, i zachód, czyli Malchut, która otrzymuje od trzech linii Z’A. „Dwie strony jawne” – dwie strony, prawa i lewa linia, są jawnymi światłami, dlatego że wszystkie światła hasadim znajdują się w prawej linii, a wszystkie światła Hochma – w lewej.

Otwarcie świateł w kolejności trzech linii nazywa się przemieszczeniem[1]. I swoje przemieszczenie dla otwarcie światła hasadim i światła Hochma on czyni w dwóch liniach – prawej i lewej.

„Jedną stronę on ustawił bez niczego” – dlatego że w środkowej linii nie ma własnych właściwości, i ona tylko włącza te światła, które znajdują się w prawej i lewej linii, nie dodając nic nowego w stosunku do światła.

„I pojawiła się w północnej stronie jedna księga”. W lewej stronie Z’A, północnej, wyszła jedna księga, czyli Malchut, która nazywa się księga, która otrzymuje od trzech linii Z’A. I to pierwsza sfira Malchut, która nazywa się Keter.

I on umieścił nad Malchut trzy litery, czyli trzy linie, wychodzące od trzech linii Z’A, i to – HaGa’T Keteru. „Pod nią ustawił trzy inne linie” – trzy linie od haze parcufa Keter i niżej, które nazywane są NeH’I Keteru.

„Narysował jednego nad dwoma” – nakreślił jedną sfirę nad dwoma, czyli ustawił trzy linie de-Ga’R, w których środkowa linia znajduje się z góry, a dwie linie, prawa i lewa, z dołu. Dlatego że Keter de-Keter jest środkową linią, która łączy prawą i lewą, Hochmę i Binę Keteru[2].

I w ten sposób dopełniło się dziesięć sfirot Keteru. Jednak jest również dziesięć sfirot w każdej sfirze, znajdującej się pod Keterem, jednak w nich nie są rozpatrywane wszystkie te szczególności, lecz tylko główne, które mają odniesienie do każdej określonej sfiry. I tylko w Keterze, który jest korzeniem wszystkich sfirot, jest wspomniane dziesięć jego sfirot.

Od Keteru każdego poziomu zależy naprawienie wagi, czyli powstanie podwójnego masachu, na skutek wzniesienia Malchut w Binę, skąd ona nie wychodzi nigdy. I jeżeliby nie to naprawienie, środkowa linia nie mogłaby połączyć dwóch linii, prawej i lewej, ze sobą. I symbolizuje wszystkie te wagi litera taw w sfirze Keter (kuf-taw-rejsz).

148) Druga sfira – Hochma. I On uczynił od lewej linii Z’A drugą księgę (sefer), czyli drugą sfirę Malchut, która nazywa się księgą, Hochmę de-malchut, za pomocą czterech liter, czyli trzech linii i Malchut, która otrzymuje je. I Malchut głównie ma odniesienie do lewej linii Z’A, jednak powstaje ona nie z lewej linii Z’A, a z trzech linii i Malchut, będących czterema stronami świata Z’A.

I trzy linie w sfirze Hochma tej Malchut zapisane w postaci „dwie nad jedną” czyli dwie linie, prawa i lewa, znajdują się z góry, a środkowa linia – z dołu. I to różni się od trzech linii Keter-Hochma-Bina, które znajdują się w Keter de-Malchut, które zapisane w postaci „jedna nad dwoma”, gdyż to ma miejsce tylko w keterze, lecz od Hochmy i niżej prawa i lewa linia znajdują się z góry, a środkowa – z dołu.

I On umieścił nad nią literę hej, gdyż litera hej wskazuje na Malchut, i Malchut powiązana z Hochmą.

149) Trzecia sfira – Bina. Umieścił nad liczbą trzeciej księgi, Biny de-Malchut, jedną stronę liter, jedną notatkę (reszimo), będącą w Keter de-Malchut, umieszczoną nad tą, co powyżej niej, i od niej wychodzi jedna strona, będąca sztukmistrzem w pisaniu, i dał jej tą literę, za pomocą której została udoskonalona ta sztuka. I północna strona nabyła doskonałość i była stworzona od niej. Od niej nabyły doskonałość trzy strony, od trzech rodzajów świecenia, i On umieścił nad nią literę waw.

Sfira Hochma nie świeci niższym właściwością Hochmy, a tylko sfira Bina, która ponownie stała się Hochmą, świeci niższym właściwością Hochmy. I to wyjaśnia nam Zohar, opisując trzecią sfirę Malchut, czyli Binę.

Również wiadomo, że Hochma nazywa się liczbą. I o tym powiedziano: „Umieścił nad liczbą trzeciej księgi”[3] – czyli umieścił nad liczbą, która jest w trzeciej księdze, i jest to Bina, która powróciła w Hochmę i nazywa się liczbą. I dlatego żeby otworzyć Hochmę w niej, On umieścił nad nią jedną stronę liter, północną stronę, lewą linię, w której otwiera się Hochma, która jest w Binie. I lewa linia na początku nie może świecić z powodu poróżnienia z prawą, dopóki środkowa linia nie skróci Ga’R Hochmy w niej i nie połączy jej z prawą linią[4].

A środkowa linia czerpie siły, żeby pomniejszyć Hochmę lewej linii, od wagi, która ustawiona w sfirze Keter. Jedna notatka (reszimo), czyli waga, litera taw, ustawiona w pierwszej sfirze Malchut, w Keterze de-Malchut, „umieszczona nad tą, co powyżej niej”. Dlatego że powyżej Biny – Hochma, a nad Hochmą znajduje się to reszimo, które nazywa się waga.

I od tej wagi „wychodzi jedna strona będąca doskonałym pisarzem” – środkowa linia, która wychodzi i otrzymuje siły od reszimo w Keterze Malchut dlatego, żeby naprawić lewą linię i połączyć ją z prawą, i to naprawienie nazywa się sztuką środkowej linii. „I dał jej tą literę” – i litera ta, będąca środkową linią, przekazywana Binie dla naprawienia lewej linii w niej. Za pomocą tej litery udoskonaliła się ta sztuka naprawienia jedności prawej i lewej linii.

„I północna strona nabyła doskonałość i była stworzona od niej”, czyli za pomocą tej litery, środkowej linii, nabyła doskonałość północna strona, lewa linia, i zmniejszyła się z jej pomocą tak, jak Ga’R Hochmy lewej linii zmniejsza się za pomocą środkowej linii.

I od tych trzech linii wychodzą trzy inne linie od haze i niżej – NeH’I. Od haze tej Biny i niżej nabyły doskonałość trzy strony, trzy linie NeH’I, od trzech rodzajów świecenia, czyli od trzech świateł jej, trzech linii powyżej haze Biny. I umieścił w Binie literę waw, wskazującą na naprawienie środkowej linii.

150) Czwarta sfira – Hesed. On urodził z góry ciemność luny, jej cztery początki (rosz). On zapieczętował ją w czwartej księdze, Hesed, dostatkiem wielkiej otchłani. Ta wielka otchłań, w której umieszczony jest sąd – miejsce, gdzie znajduje się komnata sądu. Jak powiedziano: „Sądy Twoje – jak otchłań wielka”[5].

I ustawił nad nią dwie litery, które narysowane na pierścieniu króla – pierścień, za pomocą którego przemieszczają się i za pomocą którego przemieszczają się i zatrzymują się. Jedną On umieścił nad czterema i umieścił nad nią literę alef.

Wyjaśnienie. Malchut była właściwością dalet, a następnie stała się właściwością hej[6]. Dlatego że są dwa stany w Malchut:

Kiedy Malchut otrzymuje napełnienie od lewej linii Biny i znajduje się we właściwości Hochma bez hasadim, ona jest właściwością dalet, i w niej są tylko cztery anioły, przedstawiające sobą jej budowę, i wtedy ona jest biedna i ciemna bez światła.
Kiedy ona zlała się ze środkową linią i staje się centralną kropką – czyli Z’A ustawił w niej masach dla przyciągnięcia hasadim przy ziwug de-akaa z wyższym światłem, i dzięki temu ona zlewa się ze środkową linią i staje się centralną kropką. I wtedy dodaje się ta centralna kropka do budowy dalet (czterech), i ona staje się hej (pięć). W ten sposób sfira Hesed świeci w Malchut tylko w drugim stanie, kiedy ona znajduje się we właściwości hej.

Na początku Malchut wyszła we właściwości „ciemność luny”, czyli znajdowała się w pierwszym stanie, w którym ona otrzymywała Hochmę bez hasadim od lewej linii Biny. U niej są cztery początki (rosz), czyli w tym stanie u niej jest tylko budowa „dalet (cztery)”, kiedy ona jest biedna i ciemna, bez światła.

I w drugim stanie, w czwartej księdze, będącej sfirą światła Hesed, którą ona osiąga w drugim stanie, kiedy ona we właściwości hej, „On zapieczętował ją w czwartej księdze, Hesed, dostatkiem wielkiej otchłani” – czyli On zapieczętował ciemność i sądy, które znajdują się w ciemności luny, „dostatkiem”, czyli wielką ilością hasadim, wychodzących na masach, nazywanym wielką otchłanią. Dlatego że cała ciemność i sądy powiększyły się w niej, i ona stała się napełniona światłem.

Są dwa rodzaje masachu:

Mała otchłań – masach samej Malchut.
Wielka otchłań – masach podsłodzony w Binie. I ona nazywa się wielką, dlatego że Bina nazywa się wielką.

Naprawienie masachu, które Malchut otrzymała od środkowej linii, odnosi się do masachu wielkiej otchłani, czyli podsłodzenia w Binie. I dlatego powiedziano: „Ta wielka otchłań, w której jest sąd” – czyli w samym masachu nie ma sądu, gdyż on ma odniesienie do Biny, lecz sąd przychodzi do niego od Malchut, która wzniosła się w miejsce Biny. I w ten sposób jest to „miejsce, gdzie znajduje się namiot sądu” – czyli jest to miejsce, w którym zasiadają członkowie namiotu sądu.

I tak samo jak nie ma w miejscu namiotu sądu tego, kto sam się wezwał, a jest tylko sąd, prowadzący zebrania sądowego namiotu w nim (w tym miejscu), nie ma również w samej Binie żadnego sądu, bez względu na to, że Malchut, nazywana namiot sądu, wzniosła się do niej. Dlatego powiedziano: „Sądy Twoje – wielka otchłań” – dlatego że sąd wskazuje na właściwość miłosierdzia z tego powodu, że ten masach ma odniesienie do właściwości wielkiej otchłani, i w osnowie jego nie ma sądu. Dlatego objawia się nad nim miłosierdzie.

Dzięki naprawieniu środkowej linii włączyły się dwie linie, prawa i lewa, Hesed i Gwura, jedna w drugą. I są Hesed i Gwura jak w sfirze Hesed, tak i w sfirze Gwura. Dlatego powiedziano: „I ustawił nad nią” – czyli w sfirze Hesed, „dwie litery” – dwie linie, Hesed i Gwurę. „Wyrzeźbione na pierścieniu króla” – wyrzeźbione w centralnej kropce, nazywanej pierścień króla, dlatego że bez centralnej kropki nie mogłyby Hesed i Gwura połączyć się ze sobą.

Ten „pierścień, za pomocą którego przemieszczają się i zatrzymują się” – podczas przemieszczenia odbywa się świecenie Hochmy, a podczas zatrzymania odbywa się tylko świecenie hasadim. Od tego pierścienia zależy jak światło przemieszczenia, tak i światło zatrzymania.

„Jedną On umieścił nad czterema” – czyli On umieścił centralną kropkę nad budową czterech, czyli ustawił ją we właściwości hej, „i umieścił nad nią literę alef” – dlatego że litera alef wskazuje na połączenie prawej i lewej linii razem. I ta jedność wywołuje świecenie sfiry Hesed.

151) Piąta sfira – Gwura w Malchut. Nad świeceniem piątej księgi, czyli gwury, On przeciągnął „rozdzielającą zasłonę”[7], żeby rozdzielić pomiędzy niższymi i wyższymi, i w niej znajduje się władza tego reszimo. Nad nią dokonują ruchu i z jej pomocą dwoje silnych. Tysiąc światów w nim. Wszystko, co zostało w spadku, utrzymuje się w nim. W nim pięć liter zapisanych w dwóch – trzy nad dwoma. On ustawił obok z nimi dwie inne litery, zapisane po pięć w pięciu. I umieścił on nad nimi literę jud.

Wyjaśnienie. Dzieląca zasłona – jest to ukończenie, które powstało pośród poziomów pod Hochmą na skutek podniesienia Malchut w miejsce Biny. I nawet podczas gadluta, kiedy Malchut opuszcza się z Biny na swoje miejsce, i sfiry Bina, Tiferet i Malchut powracają na swój poziom, parsa nie zaprzestaje, lecz Bina i Tu’M powinny wznieść się nad parsą, i tam one łączą się ze swoim poziomem. I to naprawienie sprzyja środkowej linii, która naprawia lewą linię tak, że ona świeci tylko z dołu do góry, i nie rozprzestrzenia się poniżej parsy.

Dlatego „nad świeceniem piątej księgi, czyli Gwury, On rozciągnął dzielącą zasłonę” – czyli parsę, która ogranicza lewą linię Gwury, która nazywa się piątą księgą, w ten sposób, żeby ona nie świeciła pod parsą. „Żeby podzielić pomiędzy wyższymi i niższymi” – ta parsa, dzieląca pomiędzy HaGa’T, znajdującymi się powyżej parsy, i NeH’I, znajdującymi się pod parsą. „I w niej znajduje się władza tego reszimo” – parsa daje siłę, czyli pomaga środkowej linii, która nazywa się reszimo tak, żeby świecenie lewej linii nie odbywało się z góry w dół, dlatego że parsa hamuje go.

Prawa i lewa linia, Hesed i Gwura, włączają jedna drugą, „i jest Hesed i Gwura jak w sfirze Hesed, tak i w sfirze Gwura”. Dlatego powiedziano: „Nad nią” – nad parsą, „dokonują ruchu z jej pomocą dwoje silnych” – czyli świecą dwa silne światła, Hesed i Gwura we właściwości Gwury. I ponieważ obydwa one znajdują się w Gwurze, one nazywane są silne. Innymi słowy Hesed i Gwura właściwości Gwury zupełnie nie świecą pod parsą, a tylko nad parsą.

„Tysiąc światów w nim” – czyli w nich odbywa się świecenie Hochmy, które nazywa się tysiąc światów. „Naśladowany spadek” – czyli świecenie wyższych Aw’I, które nazywa się spadkiem, „utrzymuje się na nim” – czyli utrzymuje się na Hochmie, na lewej linii, przecież w samych Aw’I nie ma miejsca świecenia Hochma, świecenie ich utrzymuje się na Hochmie lewej linii.

Cały parcuf jest podzielony na dwa razy po pięć sfirot. Keter, Hochma, Bina, Hesed, Gwura i trzecia część Tiferet do haze są właściwością Ga’R, gdyż KaHa’B są ukończonymi Ga’R i właściwością rosz, a Hesed, Gwura i jedna trzecia Tiferet do haze mają odniesienie do Ga’R właściwości guf. I osnową ich są Hesed i Gwura, ponieważ Tiferet ma odniesienie już do Wa’K właściwości guf. I jest również pięć sfirot poniżej haze, które mają odniesienie do Wa’K właściwości guf, i to – Tiferet, Necach, Hod, Jesod i Malchut.

I pięć pierwszych sfirot Keter-Hochma-Bina-Hesed-Gwura świeci w Gwurze, czyli w piątej księdze, i na skutek tego, że właściwość Gwury włącza Hesed i Gwurę, uważa się, że pięć sfirot Keter-Hochma-Bina-Hesed-Gwura świecą w Hesed właściwości Gwura, i pięć sfirot Keter-Hochma-Bina-Hesed-Gwura świecą w Gwurze właściwości Gwura.

I jest to sens słów: „Pięć liter zapisanych w dwóch – trzy nad dwoma”. „Pięć liter” – jest to pięć sfirot KaHa’B, Hesed i Gwura, „zapisane w dwóch” – świecą w dwóch, czyli w każdej ze sfirot Hesed i Gwura, które znajdują się we właściwości Gwury: Keter-Hochma-Bina-Hesed-Gwura w Hesed i Keter-Hochma-Bina-Hesed-Gwura w Gwurze. I wyjaśnia się, że te pięć umieszczonych w postaci „trzy nad dwoma”, żebyś nie pomylił się, że jest pięć sfirot oprócz Hesed i Gwury, lecz pięć tych sfirot – są to „trzy”, czyli KaHa’B, „nad dwoma”, czyli nad Hesed i Gwurą. Lecz ponieważ Gwura sama po sobie włącza Hesed i Gwurę, powiedziano, że „pięć liter zapisanych w dwóch”.

„On ustawił obok z nimi dwie inne litery” – prawą i lewą linię w Tiferet, „zapisane po pięć w pięciu” – dlatego że Tiferet włącza pięć sfirot Tiferet-Necach-Hod-Jesod-Malchut (TaNHI’M), umieszczonych poniżej haze. I tak samo pięć sfirot Keter-Hochma-Bina-Hesed-Gwura (KaHa’B Hu’G) świeci w niej. W ten sposób, prawa i lewa linia Tiferet, każda z których zapisana jak dwie po pięć sfirot – pięć wyższych, znajdujących się nad haze, i pięć niższych pod haze. I tak jest pięć w pięciu w prawej linii Tiferet, i tak samo pięć wewnątrz pięciu w lewej linii Tiferet.

I powiedziano: „I umieścił On nad nimi literę jud” – dlatego że litera jud względnie wskazuje na to, że świecenie nie rozprzestrzenia się z góry w dół, gdyż ona jest właściwością rosz bez guf. A waw wskazuje na to, że w niej świecenie rozprzestrzenia się z góry w dół. I ponieważ w sfirze Gwura została ustawiona parsa, która nie likwiduje się, dlatego że światło jej nie rozprzestrzenia się w dół, „umieścił On nad nimi literę jud”.

152) Szósta sfira – Tiferet w Malchut, środkowa linia. On uczynił za pomocą ognistych iskier nad szóstą księgą, nad Tiferet, dwie strony, prawą i lewą. Dlatego że środkowa linia włącza w siebie prawą i lewą linię. Jedna strona, czyli prawa linia, pobudza pokonanie (gwurot). Druga strona, lewa linia, zawiera w sobie jasnego ducha mądrości (ruach Hochma). A świecenie środkowej linii rozprzestrzenia się w trzech swoich likach – lew, byk, orzeł, czyli HaGa’T.

Ponieważ środkowa linia naprawia Hesed i Gwurę, znajdujące się nad nią, i rozprzestrzenia się we wszystkich trzech liniach, i świecenie trzech linii HaGa’T daje siłę życia trzem sfirot z dołu, czyli NeH’I. One zapisane cztery w czterech. Jedna naprzeciwko drugiej panuje. Jedno zasiada z góry. Dwie litery zapisane w jednym. I On umieścił nad nimi literę waw. Pobudza – oznacza „rodzi”, jak powiedziano: „I urodziło się w sercu moim dobre”[8].

Wyjaśnienie. Szósta księga – jest to sfira Tiferet, będąca środkową linią, która za pomocą masachu de-hirik w niej zmniejsza środkową linię i łączy ją z prawą, i dzięki temu obydwie one mogą świecić. I ten masach de-hirik nazywa się iskrami ognia, gdyż on zmniejsza lewą linię, zmniejszając w niej Ga’R Hochmy. I dzięki temu, że środkowa linia naprawiła dwie linie, prawą i lewą, ona włącza je w siebie. Dlatego że całego świecenia, które niższy wywołał w wyższym, stał się godny również i wyższy. Otwarcie hasadim odbywa się w prawej linii, a otwarcie Hochmy – w lewej.

Dlatego powiedziano: „Uczynił za pomocą ognistych iskier nad szóstą księgą” – środkowa linia, nazywana szóstą księgą, uczyniła i ustawiła nad iskrami ognia, czyli nad masachem de-hirik, „dwie strony” – prawą i lewą. „Jedna strona pobudza pokonanie (gwurot)” – prawa strona, w której jest światło hasadim, pobudza gwurot, czyli w niej jest ustawiony masach de-hirik, celem chronić hasadim w niej, żeby nie zostały zlikwidowane one pod oddziaływaniem lewej linii. „Druga strona zawiera w sobie jasnego ducha mądrości (ruach Hochma)” – jest to lewa strona, w której otwiera się światło Hochma.

„A świecenie środkowej linii rozprzestrzenia się w trzech swoich likach – lew-byk-orzeł, czyli HaGa’T” – dlatego że świecenie i naprawienie środkowej linii przychodzi do wszystkich trzech. „I świecenie trzech linii HaGa’T daje siłę życia trzem sfirot z dołu, czyli NeH’I” – dlatego że z HaGa’T wychodzą trzy linie NeH’I.

I wiadomo, że nie ma budowy, zawierającej mniej niż cztery, czyli trzy linie i Malchut, otrzymującej od nich. I ponieważ w środkowej linii są dwa światła, hasadim i Hochma, dlatego potrzebuje dwóch budów, jedna budowa – dla światła hasadim, druga budowa – dla światła Hochma. Dlatego powiedziano: „One zapisane cztery w czterech” – czyli zapisane w szóstej księdze dwie budowy, w każdej z których cztery. Cztery dla przyciągnięcia hasadim i cztery dla przyciągnięcia Hochmy.

„Jedna naprzeciwko drugiej panuje” – czyli za pomocą tych budowli panuje jedna naprzeciwko drugiej, czyli istnienie w dwóch rodzajach światła – światła hasadim i światła Hochma. „Jedno zasiada z góry” – jednak jedno światło znajduje się nad dwoma tymi budowami, tylko światło hasadim. I dlatego „dwie litery” – czyli prawa i lewa linia, w których są dwa światła, Hochma i hasadim, „zapisane w jednym” – czyli obydwa one zapisane w jednym świetle, w świetle hasadim.

Dlatego że takie jest prawo: ten, kto zasiada nad tymi budowami, ten i panuje nad nimi. I ponieważ tylko światło hasadim nad obiema tymi budowami, ono i jest panującym.

„I umieścił nad nimi literę waw” – dlatego że waw wskazuje na świecenie z góry w dół, dlatego jest u niej nóżka, w odróżnieniu od jud, u które jest nieobecna nóżka, mówiąca o tym, że świecenie jej nie rozprzestrzenia się w dół.

153) Siódma sfira – Necach w Malchut. Nad świeceniem siódmej księgi, Necach, umieścił siłę bez niczego, panowanie wyjaśnienia i burzy, będące uzdrowieniem, i one są bardzo drogocenne w tej siódmej, i one zamykają siódmą. One są sterowane i nie poruszają się, poruszają się i nie postępują, postępują i nie są obecne, są obecne i nie stworzone, stworzone i nie jawne. Wyższe i niższe opuszczają się i wznoszą się. Trzy zasiadają z góry, cztery zapisane i powracają do jednego. I on jeden – z powodu tej dróżki, która rozprzestrzeniła się nad nim. I umieścił nad nim literę dalet.

Wyjaśnienie. Już było wyjaśnione[9], że granica i siła sądu, która powstała pośrodku poziomu i nazywa się parsą na skutek wzniesienia Malchut w Binę, pozostaje w sile również i podczas gadluta, bez względu na to, że do tego czasu Malchut już opuściła się z Biny, powracając na swoje miejsce. I to naprawienie łączy się z siłą masachu de-hirik, który znajduje się w środkowej linii, i sprzyja wzmocnieniu prawej linii i zmniejszeniu lewej. I dzięki temu podporządkowuje się lewa linia, i Hochma w lewej łączy się z hasadim w prawej[10].

I ta siła sądu, która pozostała w parsie, panuje głównie od niej i niżej, nad trzema liniami i Malchut, znajdującymi się pod parsą i nazywanymi NeHI’M[11], gdyż ona czyni podział pomiędzy wyższymi, znajdującymi się nad parsą, i niższymi, znajdującymi się pod parsą.

I tak samo, jak w prawej linii sfiry Tiferet nad parsą[12], mówi się, że prawa strona budzi gwurot, i to oznacza, że siła sądu masachu ustawiona w prawej linii dla wzmocnienia hasadim w niej nad Hochmą w lewej – i dokładnie tak samo w prawej linii, znajdującej się pod parsą, czyli w sfirze Necach, została ustawiona siła sądu celem wzmocnić hasadim w niej i zmniejszyć Hochmę lewej linii dlatego, żeby obydwie one połączyły się razem.

I należy wiedzieć, że chociaż Necach i Hod, będące prawą i lewą linią pod parsą, włączają się jedna w drugą za pomocą środkowej linii Jesod, to nie oznacza, że prawa linia przyjmuje formę lewej, i również lewa przyjmuje formę prawej, lecz formy prawej i lewej linii jeszcze różnią się od siebie, jak i do ich wzajemnego włączenia się. I prawa linia świeci właściwością hasadim, czyli świeceniem Wa’K i nie otrzymuje Hochmy, a lewa świeci świeceniem Hochma, czyli świeceniem Ga’R.

Lecz włączenie prawej i lewej linii jedna w drugą, uczynione przez środkową linię, oznacza, że powstały dwie linie, prawa i lewa, w prawej linii, czyli prawa i lewa linia w Necach, i również powstały dwie linie, prawa i lewa, w lewej linii, czyli prawa i lewa linia w Hod. I one zmieniają się w panowaniu swoim – czasami panuje prawa linia Necach w świeceniu Wa’K, jak i właściwe jej, a czasami panuje lewa linia Necach ze świeceniem Hochma, jak właściwe jej. I dokładnie tak samo – w prawej i lewej linii właściwości Hod.

I wiadomo, że otwarcie Hochmy odbywa się wyłącznie podczas poruszania się[13], dlatego poruszanie się nazywa się świeceniem Ga’R. I wszystko to w tym wypadku, jeżeli dokonuje poruszania się, wzrostu, własnymi siłami. Jednak, jeżeli sterowany poprzez innych, to uważa się jako Wa’K. Jak również, jeżeli idzie on na piechotę (na nogach), uważa się jako Wa’K, gdyż zstępuje z prawej na lewą i z lewej na prawą, jak to właściwe idącemu człowiekowi.

Kiedy panuje prawa linia w Necach, to prawa i lewa linia w Necach sterowane są poprzez wyższego, i jest to świecenie Wa’K, a nie przemieszczają się same, co jest świeceniem Ga’R. A w czasie, kiedy panuje lewa linia w Necach, to one przemieszczają się, lecz nie idą – ponieważ prawa i lewa linia Necach znajdują się obie pod władzą lewej linii, to one przemieszczają się, czyli czynią świecenie Ga’R, lecz nie idą, co nazywa się świeceniem Wa’K.

Są dwie właściwości w chodzeniu. Wówczas, kiedy idący opiera się na prawej nodze, „one są obecne i nie stworzone” – wtedy już obecne są sądy, lecz one nie zmniejszają światła, dlatego że światło chodzenia jest w łączności swojej ze światłem hasadim i świeceniem Wa’K, i sądy nie panują w nim, żeby zmniejszyć je. Przecież sądy panują podczas świecenia Hochmy, lecz nie podczas świecenia hasadim – dlatego że na hasadim nie było żadnego skrócenia.

I wiadomo, że światło hasadim w prawej linii świeci z góry w dół, a światło Hochma lewej świeci tylko z dołu do góry[14]. I dlatego powiedziano: „Wyższe i niższe opuszczają się i wznoszą” – kiedy panuje prawa linia, one opuszczają się, czyli świecą z góry w dół, a kiedy panuje lewa, one wznoszą się, czyli świecą tylko z dołu do góry.

I ta prawa i lewa linia w Necach nie są samodzielną prawą i lewą linią, lecz obie one – wyłącznie właściwościami prawej linii. I tylko na skutek jej włączenia w lewą, pozostają reszimo od lewej. Lecz oprócz tego jeszcze i każda z trzech linii włącza w siebie wszystkie trzy linie.

Trzy linie znajdują się nad Necach, ponieważ ona składa się ze wszystkich sfirot NeH’I. Jeżeli brać pod uwagę również i Malchut, przyjmującą je, to są cztery – Necach-Hod-Jesod-Malchut (NeHI’M). „Te trzy zapisane są w czterech” – razem z Malchut, która przyjmuje je. „I wszystkie one powracają do jednej” – powracają pod władzę jednej wyłącznie prawej linii, właściwości hasadim. „I on jeden” – dlatego znajduje się pod władzą jednego światła, hasadim, „z powodu tej dróżki” – jest to siła sądu, która ustawiona w Necach[15], która nazywa się dróżka, która rozprzestrzenia się nad nim.

Są dwa rodzaje sądów:

Sądy w lewej linii bez prawej, nazywane biedność i ciemność, dlatego że Hochma lewej linii nie może świecić bez włączenia w świecenie hasadim prawej. I one oznaczone literą dalet, symbolizującej biedność i ciemność.
Sądy lewej linii – są to sądy znajdujące się masachu i w parsie. I one oznaczone literą hej, która wskazuje na sądy w centralnej kropce.

I sądy lewej linii podsłodzone dzięki ich włączeniu w prawą. I dlatego „umieścił nad nimi literę dalet” – czyli nad sfirą Necach, będącą prawą linią, umieścił literę dalet, dlatego żeby podsłodzić ją. A literę hej, wskazującą na sądy prawej linii, umieścił dla podsłodzenia jej w sfirze Hod, będącej lewą linią.

154) Ósma sfira – Hod w Malchut. Uczynił nad przyczyną ósmej księgi reszimo jednej gwiazdy, czyli jednym tylko reszimo. Ona nad czterema i cztery nad nią. One panują jedna w drugiej. Jedna powstaje, druga siedzi. Jedna bierze, druga pozostawia. Jedna wznosi się, druga opuszcza się. One zależą jedna od drugiej. Od jednej one stworzone. Ona święta. Ona wyższa. Ona istniejąca. Ona jedna. Zapisał w niej literę het.

Wyjaśnienie. Przyczyną wyjścia prawej linii jest wzniesienie Malchut w Binę. A przyczyną lewej jest wyjście Malchut z Biny na swoje miejsce[16]. „Nad przyczyną ósmej księgi” – czyli Hod, uczynił „reszimo jednej gwiazdy” – Malchut. Uczynił od Biny, i wtedy wyszła lewa linia. „Czyli jednym tylko reszimo” – czyli nie było tu samego czyniącego działanie, a tylko reszimo tego działania.

Dlatego że działanie wyjścia Malchut z Biny było uczynione w lewej linii powyżej parsy. A tu, do lewej linii poniżej parsy, przychodzi tylko reszimo tego działania.

Są dwa rozpatrywane stany prawej i lewej linii:

Jedna – w prawej stronie, druga – w lewej.
Prawa strona określa się jako znajdująca się góry, a lewa – jako znajdująca się z dołu.

Po tym, jak prawa i lewa linia włączyła się jedna w drugą za pomocą środkowej, ustawiła się prawa i lewa linia w sfirze Necach, i prawa i lewa – w sfirze Hod. I każda strona włącza w siebie cztery właściwości – trzy linie i Malchut, przyjmującą je. W ten sposób są cztery właściwości w prawej stronie Hod i cztery właściwości w lewej stronie Hod. I dlatego powiedziano: „Ona nad czterema” – czyli lewa strona Hod składa się z czterech właściwości, trzech linii i Malchut, przyjmującej je. „I cztery – nad nią” – cztery właściwości, które znajdują się w prawej stronie Hod, umieszczonej nad lewą stroną w nim.

I ta prawa i lewa strona panuje jedna w drugiej – panuje jedna nad drugą: czasami panuje prawa strona nad lewą, a czasami panuje lewa strona nad prawą. I świecenie prawej strony jest świeceniem Wa’K, a świecenie lewej – świeceniem Ga’R.

„Jedna powstaje” – jeżeli panuje lewa strona, ona powstaje i przyciąga Ga’R. Dlatego że powstanie wskazuje na Ga’R. „Druga siedzi” – jeżeli panuje prawa linia, ona siedzi, czyli świeci tylko świeceniem Wa’K. Gdyż siedzenie wskazuje na Wa’K. Dlatego że siedzący nie korzysta ze swoich kelim NeH’I, i temu, komu brakuje kelim NeH’I, brakuje również i świateł Ga’R.

„Jedna bierze” – czyli kiedy jedna bierze swoje światła i panuje, „druga pozostawia” – druga pozostawia swoje światła i pozostawia swoją władzę. „Jedna wznosi się” – kiedy świeci lewa linia, to świeci z dołu do góry[17]. „Druga opuszcza się” – kiedy świeci prawa, to świeci z góry w dół.

I razem z tym, obie one „zależą od jednej” – czyli obydwie one zależą od środkowej linii. „Od jednej one stworzone są” – obie one zmniejszają się za pomocą środkowej linii, gdyż są prawą i lewą linią w lewej, a lewa zmniejsza się za pomocą środkowej linii.

„Zapisał w niej literę het” – dlatego że hej wskazuje na sądy, znajdujące się w parsie i masachu, które podsładzają się w sfirze Hod.

155) Dziewiąta sfira – Jesod. Rozprzestrzenił nad wyższym świeceniem tą dziewiątą księgę, i ona nie jest widoczna. Ukryta jest w 248 (RAMACH) światach, wchodzących w nią. Uważa się podobieństwem posiadającego to reszimo, gdzie pięć przebywa nad pięcioma. I On – Król. A te 248 światów służy jemu. Opuszcza się w jasny dzień. Wznosi się ciemną nocą. Zapisał nad nim trzy litery. Umieścił nad nimi literę jud.

Wyjaśnienie. Zohar pokazuje tu, że świecenie Jesod jest to świecenie tylko hasadim, a nie hochma[18]. Dlatego powiedziano: „Rozprzestrzenił nad wyższym świeceniem tą dziewiątą księgę, i ona nie jest widoczna” – czyli podczas ziwuga, kiedy Jesod świeci wyższym świeceniem, on nie świeci hochmą, będącą właściwością widzenia, lecz ukryty w świeceniu hasadim. „Ukryta w 248 światach, wchodzących w nią” – będących właściwością hasadim.

Ponieważ Tiferet włącza 613 (TARIAG) światów. 248 (RAMACH) – po prawej stronie, w świetle hasadim, i to 248 rozkazujących przykazań. I 365 (SZASA) po lewej stronie w świetle Hochma, i to 365 zakazujących przykazań. I te 248 światów, które odnoszą się do właściwości hasadim, świecą podczas ziwuga w Jesod. I Jesod ukryty od Hochmy.

Dlatego powiedziano: „Uważa się podobieństwem posiadającego to reszimo, gdzie pięć przebywa nad pięcioma” – czyli Jesod uważa się podobieństwem Tiferet, który nazywa się panującym nad reszimo, „gdzie pięć przebywa nad pięcioma”, i pięć sfirot KaHa’B Tu’M świecą w niej w pięciu sfirot TaNHI’M[19], gdyż Jesod uważa się podobnym do sfiry Tiferet i przeciąga się do niej.

Dlatego powiedziano: „I On – Król. A te światy służą jemu” – czyli Tiferet nazywa się królem, któremu służy 248 światów. A nie podczas ziwuga, kiedy obecna Hochma w Jesod, przebywa we właściwości „noc”. Dlatego powiedziano: „Opuszcza się w jasny dzień” – czyli podczas ziwuga, kiedy on znajduje się we właściwości „dzień”, który świeci, i w nim panują hasadim, on opuszcza się i świeci niższym. „Wznosi się ciemną nocą” – a kiedy panuje w nim świecenie Hochma, czyli nie podczas ziwuga, on znajduje się we właściwości nocy, i on smutny jest z powodu nieobecności hasadim. I wtedy on oddala się od niższych i nie świeci.

„Zapisał nad nimi trzy litery” – czyli w Jesod świecą trzy linie, włączające świecenie Hochma, lecz hasadim panują w nim. „Umieścił nad nimi literę jud” – dlatego że jud wskazuje na znak sojuszu, czyli świecenie Jesod.

156) Dziesiąta sfira, Malchut de-malchut. Uczynił od osiemnastu (haj) tysięcy – Jesod, dziesiątą księgę, czyli Malchut, z dziesięciu liter – imieniem, napisanym z dziesięciu i panującym w dziesięciu. Kiedy przyszedł, żeby wzburzyć osiemnaście światów, cztery pojawiają się, poruszają się do niej, dziesięć w dziesięciu zasiadają nad nią, pierścienie pierścieni łączą się dzięki niej. On i żona jego – jedno całe.

Wyjaśnienie. Osnowa Malchut wybudowana zawsze na świeceniu Hochma lewej linii, lecz wtedy ona uważa się właściwością achoraim i nie świeci. I dlatego ona naprawia się następnie, żeby połączyć się z Z’A i świecić właściwością hasadim tak samo, jak i on. I wtedy ona znajduje się we właściwości panim.

A kiedy Jesod de-Z’A przekazuje jej Hochmę, on nazywa się osiemnaście tysięcy, dlatego że Jesod nazywa się haj (żywy), gdyż żyje on tylko od oddawania. A Hochma nazywa się „tysiąc”. I kiedy Jesod Z’A przekazuje hasadim, on nazywa się osiemnaście (haj) światów. „Haj (żywy)” – jest to imię Jesod. Światy (olamot) – od słowa „eelem (ukrycie)”, dlatego że w nim ukryte świecenie Hochmy.

Dlatego powiedziano: „Uczynił od osiemnastu (haj) tysięcy” – czyli od napełnienia Hochmy, znajdującej się w Jesod Z’A, przekazującego właściwość Malchut w lewą linię Biny, i wtedy on nazywa się osiemnaście (haj) tysięcy, uczynił „dziesiątą księgę, czyli Malchut, z dziesięciu liter” – czyli składa się ona z dziesięciu liter, dziesięciu sfirot. „Imieniem napisanym z dziesięciu” – dlatego że Malchut nazywa się imieniem. I kiedy ona otrzymuje Hochmę, to ona składa się z dziesięciu sfirot achoraim. „Napisano” – dlatego że kelim de-achoraim nazywane są wyrzeźbione. „I panującym w dziesięciu” – wtedy Malchut panuje w dziesięciu jej sfirot, dlatego że świecenie Hochmy uważane panowaniem Malchut. I wszystko to jest niezbędne dla budowy Malchut.

„Kiedy przyszedł, żeby wznieść” – kiedy przyszedł czas ziwuga, który nazywa się wzajemne uderzenie, „osiemnastu światów” – żeby otrzymać napełnienie hasadim, które jest w Jesod Z’A, i wtedy on nazywa się „osiemnaście światów”. „Cztery” – trzy linie Malchut Z’A, nazywane HaGaTa’M (Hesed-Gwura-Tiferet-Malchut), „pojawiają się, poruszają się do niej” – pojawiają się i kierują się do niej, czyli przekazują jej hasadim, ponieważ przekazanie hasadim nazywa się „poruszanie się do przodu”.

„Dziesięć w dziesięciu zasiadają nad nią” – dziesięć sfirot Z’A przebywa nad dziesięcioma sfirot Malchut. „Zasiadają” oznacza „panują”. I to pokazuje, że nie ma żadnej władzy u świecenia Hochmy, znajdującej się w dziesięciu sfirot Malchut, lecz panują tylko hasadim dziesięciu sfirot Z’A.

Wtedy Malchut uważa się centralną kropką, całkowicie znajdującą się pod władzą środkowej linii, Z’A. I te poziomy, przychodzące od centralnej kropki, nazywane są pierścieniem, dlatego że one otaczają, zamykają poziomy, żeby tamte otrzymały wyłącznie hasadim.

Dlatego powiedziano: „Pierścienie pierścieni łączą się dzięki niej” – czyli na skutek władzy dziesięciu, odnoszących się do Z’A, nad dziesięcioma Malchut, łączą się wszystkie poziomy, nazywane pierścieniami pierścieni, które otrzymują siłę stąd. „On i żona jego – jedno całe” – czyli Z’A i żona jego, Malchut, będące jednym całym, i nierozróżnialna forma Malchut, lecz ona całkowicie włączona w Z’A.

157) Te dziesięć sfirot oddzieliło się i zeszło od dziesięciu wyższych liter świętego imienia AWA’Ja, przedstawiającego razem z napełnieniem dziesięć liter jud-waw-dalet, hej-alef, waw-alef-waw, hej-alef. I zgodnie z tymi dziesięcioma był stworzony świat, czyli On uczynił dziesięć jego sił za pomocą dziesięciu wypowiedzi. Imię tego ukryte i nieobjawione. Dziesięć nad pięcioma, pięć nad dziesięcioma. Sześć nad pięcioma, pięć nad sześcioma.

Wyjaśnienie. Jud imienia AWA’Ja – to wyższe Aw’I, hasadim, ukryte od Hochmy. Pierwsza hej imienia AWA’Ja – jest to ISZSu’T, w których Hochma otwarta. Waw imienia AWA’Ja – to Z’A, objawiający z siebie świecenie hasadim, ukryte od Hochmy. Niższa hej imienia AWA’Ja – jest to Malchut, w której otwiera się Hochma. I podczas ziwuga napełnienie hasadim przewyższa świecenie Hochma. Lecz razem z tym litery jud-waw, przebywające w świeceniu ukrytych hasadim, otrzymują również świecenie od Hochmy, znajdującej się w pierwszej hej i w niższej hej podczas ziwuga.

„Imię jego ukryte” – dlatego że męskie właściwości (zaharim) jud-waw, ukryte od Hochmy, panują nad żeńskimi właściwościami (nekewot). I dlatego jest ono „nieobjawione”, gdyż nie ma świecenia Hochma w imieniu. Razem z tym, męskie właściwości (zaharim) otrzymują napełnienie od świecenia Hochmy żeńskich właściwości (nekewot).

„Dziesięć nad pięcioma” – czyli jud imienia AWA’Ja, Aw’I, świeci pierwszej hej imienia AWA’Ja, ISZSu’T, ukrytymi hasadim, znajdującymi się w jud. „Pięć nad dziesięcioma” – pierwsza hej imienia AWA’Ja, ISZSu’T, również świeci hochmą, znajdującej się w niej, literze jud. „Sześć nad pięcioma” – litera waw, Z’A, świeci niższej hej imienia AWA’Ja, Malchut, ukrytymi hasadim, znajdującymi się w literze waw. „Pięć nad sześcioma” – również i niższa hej, Malchut, świeci hochmą, znajdującej się w niej, literze waw, Z’A. Jednak główna siła należy do męskich właściwości zaharim, jud-waw, i dlatego „imię jego ukryte i nieobjawione”.

[1] Patrz Zohar, Wajszlach, p.137.
[2] Patrz „Wprowadzenie w Sulam” p.40.
[3] Patrz Zohar, Pkudej, p.28.
[4] Patrz „Wprowadzenie w Sulam”, p.32.
[5] Pisma, Psalmy, 36:7.
[6] Patrz p.38.
[7] Tora, Szemot, 35:12.
[8] Pisma, Psalmy, 45:2.
[9] Patrz p.151.
[10] Patrz „Wprowadzenie w Sulam”, p.32.
[11] Patrz p.149.
[12] Patrz p.152.
[13] Patrz Zohar, rozdz. Beszalach, p.137, od słów: „I te trzy linie”.
[14] Patrz „Wprowadzenie w Sulam”, p.32.
[15] Patrz p.151.
[16] Patrz „Wprowadzenie w Sulam”, p.33.
[17] Patrz „Wprowadzenie w Sulam”, p.32.
[18] Patrz wyżej p.101.
[19] Patrz p.151.