120) Litera waw imienia AWA’Ja wskazuje na to, że wyższy świat Z’A dokonuje rozprzestrzenienia, żeby świecić Malchut z dołu, w sześciu końcach HaGa’T NeH’I, które włączone jak w jedno całe, jak w jedno połączenie, czyli nie ma zmiany świecenia w tych HaGa’T NeH’I i wszyscy oni ze swoją budową łączą się w tą literę.
121) Litera waw jest notatką, czyli reszimo sześciu końców połączonych jak jedno całe. I ona świeci dla luny, czyli Malchut, we właściwości sześciu końców, jak jedno całe, ponieważ kiedy łączy się Z’A w jego Malchut jak jedno całe, te sześć końców rozprzestrzeniają się w prostej postaci, wszyscy oni znajdują się w formie litery waw, przedstawiającej sobą obraz człowieka (Adam), czyli imię AWA’Ja z napełnieniem „alef”, które ma liczbowe znaczenie (Adam, czyli czterdzieści pięć). I chociaż oni są sześcioma końcami przy rozprzestrzenieniu, widać tylko jedną formę litery waw.
122) Najbardziej głębokie tajemnice otwierają się dla tych, kto nie odchyla się od prostej drogi a uczy się form tych liter, i tu w tej literze wszystkie sfirot HaGa’T NeH’I znajdują się w jednym połączeniu, i to ukazuje, że oni wszyscy niezbędni dla istnienia ciała, czyli sfiry Tiferet, która nazywana jest waw i która nazywana jest guf i to ciało bierze wszystko i panuje nad tymi sześcioma końcami (Wa’K[1]). I całe to światło ma odniesienie tylko do właściwości ukrytych hasadim, tak samo jak i Tiferet znajdująca się powyżej haze, która nazywa się waw, kiedy waw Tiferet przybywa w takiej jedności, w jedynym połączeniu on jest gotów dawać napełnienie dla nukwy, czyli Malchut, kiedy on uwolnił się i pozbył się od wszystkich zmian odbywających się w prawej i lewej linii.
Dlatego że on nie jest właściwością Hochmy lewej linii, a hasadim. I również nie jest właściwością prawej linii, a wewnętrznymi hasadim Aw’I, które nazywane Ga’R. I dlatego on pozbywa się od wszystkich właściwości prawej linii i lewej linii i wtedy to forma guf (ciało), waw imienia AWA’Ja i obraz człowieka (Adam), czyli imię AWA’Ja z napełnieniem „alef”, które ma liczbowe znaczenie słowa „Adam (45)”
Przy badaniu otwiera się, że jest ukończenie w prawej stronie i w lewej, które łączą się z tym guf, czyli waw, w ten sposób ze widoczny jest tylko guf. Dlatego że wszyscy oni są włączenie w niego, gdyż jest on właściwością hasadim, tak jak i prawa linia, i jest właściwością Ga’R, jak Hochma lewej linii. I dla tego prawa i lewa linie nie są widoczne w nim, jednak włączają je w siebie.
123) Kiedy prawa i lewa linia widoczne w Tiferet w literze waw, w czasie, kiedy litera waw rozprzestrzenia się i nazywa się literą „alef” wtedy widoczne w niej dwa końce litery „jud”, która jest w formie litery „alef”. Wyższa „jud” prawa linia i niższa „jud” lewa linia a ciało znajduje się pomiędzy nimi po środku, czyli jest to środkowa linia łącząca ich.
124) I dlatego literka „alef” jest początkiem wszystkich liter, gdyż jest to naprawienie trzech linii i jest początkiem wszystkiego wychodzącego z przyszłego świata Biny, dlatego że żadne światło nie wychodzi z Biny jak tylko drogą trzech linii. I chociaż we właściwości litery „alef” zawarte i inne wyższe tajemnice, to wyjaśnienie jest otwarciem całej istoty.
I z litery „alef” przedstawiającej sobą trzy linie rozprzestrzeniające się na inne litery, w swoich stronach każda należąca do swojej linii. Dlatego że te litery podzielone zgodnie z kolejnością trzech linii[2].
125) Literka waw i literka „alef” wszystkie one są jednym całym i nie ma różnicy pomiędzy nimi, lecz tylko waw ukrywa wszystko wewnątrz siebie tak jak indywidulane właściwości odnoszące się do HaGa’T NeH’I nie widoczne w niej. A „alef” otwiera siebie we wszystkich właściwościach, czyli prawa lewa i środkowa linia objawiając się w niej.
Dlaczego wiec niższe końce, Necach i Hod, nie są widoczne w literze „alef”? One nie powinny objawiać się w niej, dlatego że trzy strony prawa-lewa-środkowa w niej HaGa’T są właściwością trzech innych przecież nie ma różnicy pomiędzy HaGa’T i NeH’I, lecz tylko HaGa’T – są to trzy linie powyżej haze a NeH’I są to trzy linie poniżej haze. I ponieważ już zapisane w „alef” trzy linie włączone w nie również NeH’I.
126) Trzy linie w literze „alef” jest to pisana Tora, HaGa’T, Z’A włączająca w siebie wszystko. I stąd, w takiej samej postaci, wychodzi reszta – prorocy i pisma, wszystko razem. To oznacza, że oni wychodzą w postaci trzech linii, gdyż prorocy są to sfirot Necach i Hod, a Jesod – ich środkowa linia. Jak również pisma – jest to właściwość Malchut i w niej również są trzy linie.
„Alef” jest właściwością „Jedyny”, dlatego że ona przedstawia sobą połączenie trzech linii razem, czyli trzy linie, które połączone w jedną nazywane są praojcami i jest to HaGa’T. I kiedy praojcowie łączą się razem one są jednym całym. Dlatego „alef” nazywa się jedyny, gdyż ona jest jedynym początkiem dla wszystkich liter, które tworzą pisaną Torę.
127) I dlatego litera waw i litera „alef” wszystkie one są jednym całym. Litera waw przedstawiająca sobą obraz człowieka (Adam), jest napełnieniem AWA’Ja z napełnieniem „alef”, które ma liczbowe znaczenie MA (45), i forma jej – jedyne rozprzestrzenienie w rosz i guf, a prawa i lewa linia nie są widoczne w niej. Literka „alef” przedstawia sobą doskonałość tej formy, czyli jest obrazem trzech linii. Dlaczego liczbą litery waw, chociaż ona przedstawia sobą jedno rozprzestrzenienie, bez innych form jest liczba sześć a liczbą, „alef”, która przedstawia sobą trzy formy jest liczba jeden?
128) Jednak stąd wynika, że właściwości wchodzące do świętego imienia nie można powiększać w ich liczbowym znaczeniu, lecz tylko łączyć je wszystkie i razem, żeby stały się one jednym całym. I kiedy one razem w jedności, tworząc jedyną formę należy ponownie wyjaśnić je, przychodząc do indywidualnych właściwości, wychodzących z tego ogólnego, które otworzyło się.
Wyjaśnienie. Środkowa linia sfira Tiferet, która oznacza się literą waw nazywa się ogólnie, gdyż ona włącza w siebie i łączy dwie linie prawą i lewą. A dwie te linie prawa i lewa, nazywane indywidulanymi właściwościami, które różnią się jedna od drugiej. Dlatego, że prawa linia jest to właściwość hasadim a lewa linia to jest właściwość Hochma. Dlatego one są nazywane indywidualnymi właściwościami.
Dlatego powiedziano: „Właściwości wchodzące do świętego imienia”, czyli dwie linie, Hesed i Gwura, czyli prawa i lewa, „nie można powiększać ich liczbowo”, czyli nie można przyciągać ich prawą samą w sobie i lewą samą w sobie w sposób indywidulany. Dlatego że oni odrzucają jedna drugą i obydwie nie mogą świecić, lecz należy połączyć prawą i lewa linię połączyć je jak jedno całe za pomocą środkowej linii, żeby stały się oni jedyne, dlatego, że one środkowa czyni je, jako jedno.
„Kiedy one są razem w jednej łączności” – kiedy prawa i lewa linia znajdują się w jednej łączności, czyli waw, który jest środkową linią nazywany ogólną, która tworzy jedyną formę, czyli formę światła hasadim, które znajduje się w waw, ponieważ w niej panuje tylko światło hasadim, „należy ponownie wyjaśnić je, przechodząc do indywidualnych właściwości, wychodzących z tego ogólnego, które otworzyło się”.
Innymi słowy po tym ponownie należy ponownie podzielić prawą i lewą linię każdą biorąc samą w sobie, biorąc pod uwagę, że obydwie one wychodzą od ogólnego, czyli od środkowej linii. Ponieważ wtedy one włączają się jedna w drugą, drogą naprawienia środkowej linii, budująca ich świecenie tak, aby hasadim w prawej linii świeciło z góry w dół a Hochma w lewej linii, świeciła z dołu do góry. I to objawia się za pośrednictwem skrócenia Ga’R Hochmy w lewej linii i w ten sposób obydwie one dopełniają się i świecą.
I w tym jest różnica pomiędzy HaGa’T i NeH’I. Ponieważ po tym jak Tiferet będące ogólną właściwością, włączyła w siebie i połączyła prawą i lewą linię Hesed i Gwurę, jedna z drugą, uczyniła ich jednym całym pod panowaniem hasadim i Tiferet, ona ponownie podzieliła ich od haze i niżej na: prawą i lewą linię, czyli Necach i Hod, w których otwierają się dwa światła – hasadim w Necach i Hochma w Hod. Jednak obydwie one wychodzą z Tiferet, będącą ogólną właściwością.
129) I dlatego ogólne ponownie staje się indywidulanym, a indywidualne ponownie staje się ogólnym. Ogólne – jest to waw, czyli Tiferet, która ponownie stała się indywidualnym w sześciu końcach, czyli Wa’K i jest tylko jedynym rozprzestrzenieniem. Ponieważ po tym jak Tiferet stała się główną, żeby połączyć Hesed i Gwurę, ona ponownie rozprzestrzenia się w indywidualnych właściwościach w prawej i lewej linii, poniżej haze Necach i Hod, w których podzielone te dwa światła, każde samo po sobie.
Indywidulane – jest to „alef”, w której są trzy linie. Wyższa „jud” – prawa linia, niższa „jud” lewa linia, a linia znajdująca się pomiędzy tymi dwoma literami „jud”, jest to środkowa linia i one łączą się razem w linię, umieszczoną pomiędzy tymi dwoma literami „jud”. I osnowa staje się jedyną łącznością. Dlatego że linia znajdująca się pomiędzy dwoma literami „jud”, tj. środkowa linia czyni ich jednym całym.
I to oznacza: „Od ogólnego do indywidualnego a następnie z powrotem do ogólnego”, czyli waw, alef, waw, „i wszyscy oni – jedno całe”. I wszystko to – litera waw, dlatego że litera waw z napełnieniem jej jest to waw-alef-waw, przedstawiająca sobą od ogólnego do indywidulanego, a następnie z powrotem do ogólnego.
130) „Alef” – jest to indywidulane, które ponownie stało się ogólnym i ponownie stało się indywidualnym. I jest to kolejność – „od indywidulanego do ogólnego, a następnie z powrotem do indywidualnego”. Waw – jest to ogólne, i ona ponownie stała się indywidualnym, a następnie ponownie stała się ogólną. I to kolejność – „od ogólnego do indywidualnego, a następnie odwrotnie do ogólnego”.
131) „Alef” – stała się indywidulanym, a następnie stała się ogólnym, a następnie ponownie stała się indywidulanym” – ponieważ ona wychodzi do tysięcy, alef. Ponieważ forma litery alef, wskazuje na prawą i lewą, końcówki Hesed i Gwura i ciało guf. Tiferet i ich liczbowe znaczenie, sto. Dlatego że osnową parcufa Z’A są HaGa’T, i w nim jest – dziesięć sfirot, które włączają jeden w drugiego. I w każdej z nich jest dziesięć sfirot – wszystkich sto sfirot. A od sto – do tysiąca, czyli każda ze stu sfirot również włącza się w dziesięć sfirot, i wtedy ich – tysiąc sfirot. I na skutek tego, staje się alef indywidualnym. Dlatego alef nazywa się lew – tysiąc (dotyczy samej właściwości litery alef).
„Alef” z liczbowym znaczeniem „jeden” jest ogólnym. „Alef” z liczbowym znaczeniem „tysiąc (elef)” jest indywidulanym. I liczba tysiąc wskazuje na Hochmę, w nich jak powiedziano: „I nauczę ciebie (aalefcha) mądrości”[3].
132) Waw – jest to ogólne, i ona ponownie stała się indywidualnym, a następnie ponownie stała się ogólnym” – we właściwości „jedyny człowiek” (Adam), czyli wszystkie sfirot HaGa’T NeH’I stają się jedynym parcufem imienia AWA’Ja z napełnieniem „alef”, które ma liczbowe znaczenie słowa Adam (45). I on znajduje się we właściwości „jedyny”. I to ogólne w ten sposób ona – ogólna, w Tiferet, a następnie – indywidulana, kiedy jest rozłożona na sześć sfirot HaGa’T NeH’I, i następnie ona – ogólna, gdyż wszystko stało się jedynym parcufem imienia AWA’Ja, z napełnieniem „alef”. I wszystko wychodzi do jedynej właściwości, do jedynej miary, żeby wszystko stało się jedynym całym. W ten sposób waw ponownie stała się jedyną łącznością, jedynym światłem włączonym w sześć końców (Wa’K).
133) Powiedziano: „I zobaczył Wszechmogący (Elokim) światło, że ono dobre”[4]. „Światło” – jest to litera waw, która rozprzestrzenia się w swoim świeceniu w prawej linii w jedynej łączności, czyli tylko we właściwości hasadim prawej linii, a nie we właściwości Hochma lewej linii.
A następnie powiedziano: „I oddzielił Wszechmogący (Elokim) światło od ciemności” – czyli litera waw ponownie stała się alef, gdyż są w niej dwie końcówki, prawa i lewa, jedna – po prawej stronie, a druga – po lewej. Ta, która po prawej, nazywa się światłem, a ta, która po lewej, nazywa się ciemnością. Stanęła litera waw pomiędzy nimi, czyli linia, znajdująca się pomiędzy nimi, pomiędzy dwoma literami jud, i wówczas odbywa się podział tych dwóch stron na światło i ciemność, jak powiedziano: „I oddzielił Wszechmogący (Elokim) światło od ciemności”.
„I oddzielił” – czyli było wydzielone to podzielenie z tym, żeby nie odrzucać jeden drugiego, i dwie strony zgodziły się przebywać w pokoju. I ten podział jest wydzieleniem tego rozłączenia, żeby obydwie zgodzili się przebywać w jedności i doskonałości razem.
134) Dlatego alef i waw są jednym całym. Dlatego że powiedziano: „I nazwał Wszechmogący światło dniem”[5] – to jedna strona alef, wyższa jud w niej, prawa linia. „A ciemność nazwał nocą” – jest to druga strona alef, niższa jud w niej, lewa linia. Po tym jak były rozdzielone dwie strony, żeby uczynić działania, lewa uczyniła wieczór, a prawa poranek. Po tym, jak one uczyniły działania i objawiły się ich ukryte działania, obydwie one doszły do porozumienia i włączyły się w literę waw, środkową linię.
135) „I był wieczór” – od strony ciemności. „I był poranek” – od strony światła. Po tym jak one uczyniły działania, natychmiast uzyskały doskonałość za pomocą środkowej linii, która zjednoczyła je w jedno, jak powiedziano: „Dzień jeden”. I to – litera waw, w którą włączone dwie te strony, żeby być jednym całym.136) Powiedziano: „I był”, lecz nie powiedziano: „I nastąpił”. „I był” oznacza, że dwie te strony objawiły się w alef i dokonały działania, i światła ich zostały ukryte i nie były widoczne. I wtedy powiedziano: „I był” – co oznacza, że to było, lecz teraz jest inaczej. Dlatego że teraz one włączone w waw, i wszystko jest jednym dniem. „Kto powie o potędze Stwórcy, wypowie całą Jego chwałę?”
[1] Wa’K – skrót od waw kcawot (dosł.: sześć niższych).
[2] Patrz Zohar, Bereszit, cz.1, p.34.
[3] Pisma, Hiob, 33:33.
[4] Tora, Bereszit, 1:4.
[5] Tora, Bereszit, 1:5.