845) Hanoch syn Jereda był sprawiedliwy, ale zaczął oskarżać, czyli zamierzał zgrzeszyć, i Stwórca zabrał go przedwcześnie, żeby okazać mu miłosierdzie i dać nagrodę przyszłego świata.

846) Powiedziano o Ismaelu: „Ponieważ usłyszał Stwórca głos chłopca stamtąd, gdzie on znajdował się”. Niektórzy mówią: „stamtąd, gdzie on znajdował się” wskazuje na to, że on był sprawiedliwy w tym czasie, i dlatego Stwórca usłyszał głos jego.

847) Jeżeli on w rzeczywistości był sprawiedliwy w tym czasie, dlaczego był wygnany z domu Awraama? I co zobaczyła Sara, mówiąc: „Wyrzuć tą niewolnicę i syna jej”?

Powiedziano: „I zobaczyła Sara, że syn Egipcjanki Hagar, którego ona urodziła Awraamowi, naśmiewał się”. A naśmiewanie się może być tylko skutkiem bałwochwalstwa (pokłonienia idolom). Przecież powiedziano: „Naśmiewał się”, a w innym miejscu powiedziano: „I powstali, aby naśmiewać się”. I wiadomo, że jak tam naśmiewanie wskazuje na pokłonienie idolom, tak i tu naśmiewanie mówi o bałwochwalstwie. To oznacza, że Ismael był w tym czasie grzesznikiem, czyli zajmował się bałwochwalstwem. Jak w takim razie interpretujemy powiedziane: „stad, gdzie on znajduje się”, że on był wtedy sprawiedliwy?

848) I wyjaśnia się to tak. Nie rozprzestrzenia się wyższy sąd nad człowiekiem, dopóki nie skończy dwudziestu lat. A niższy sąd rozprzestrzenia się z początkiem trzynastu lat. A Ismael w tym czasie, kiedy on był wygnany od Awraama, jeszcze nie miał dwudziestu lat, i dlatego nie sądzili jego.

849) Lecz my widzimy tu dziecko, które jeszcze nie ma dwudziestu lat, które jest posłuszne, czyta i uczy się, i teraz ono umiera. Jaki jest powód jego odejścia ze świata? I to stało się nie z powodu grzechów jego ojca, ponieważ miał już ponad trzynaście lat, i on nie znajdował się pod odpowiedzialnością ojca jego, a synowie umierają za grzechy ojców tylko, kiedy mają mniej niż trzynaście lat i ojcowie odpowiadają za ich czyny. I jak on mógł umrzeć za grzechy swoje, jeżeli nie miał jeszcze dwudziestu lat?

850) Jest to podobne do króla, który miał ogród. Któregoś dnia poszedł tam na spacer, żeby zobaczyć młode róże, rosnące w nim, i on poczuł ich aromat, i nie było w świecie niczego podobnego do nich. Powiedział król: „Jeżeli one są teraz takie, to tym bardziej będą pachnieć, kiedy wzrosną”.

851) Po pewnym czasie wszedł do tego ogrodu i pomyślał, że znajdzie tam róże, które początkowy wydzielały zapach, kiedy były świeże i młode, i że teraz one będą pachnieć, bo stały się duże i piękne, i będzie cieszył się nimi. Kiedy popatrzył na nie, zauważył, że wyschły, a ich zapach zniknął. Wykrzyknął on w złości: „Gdybym zebrał je na początku, kiedy były świeże, piękne i wydzielały aromat, to nasładzałbym się nimi! I czym będę nasładzać się teraz, kiedy one wyschły?!”

852) Następnego roku król wszedł do ogrodu i zobaczył młode róże, wydzielające aromat. Król rozkazał: „Zerwijcie je teraz, a nacieszę się nimi, zanim uschną, jak to stało się w zeszłym roku!”

853) Podobnie Stwórca postrzega ludzi jako młodych i pachnących. I wszystko otwarte przed Nim, i widzi On, że w przyszłości oni będą grzeszyć, i będą podobni do suchego ścierniska. I On zawczasu okazuje im miłosierdzie, aby nasładzać się nimi w ogrodzie edeńskim, zabierając ich z tego świata, gdy są już piękni, aby dać im dobrą nagrodę w przyszłym świecie. Jak powiedziano: „Ja ukochanemu mojemu, i mi – ukochany mój, czuwający nad różami” – czyli rządzący światem, podobnie jak róże, które wydzielają aromat, kiedy rosną, i dlatego zbierają je, dopóki one jeszcze młode. I tak samo Stwórca czyni ze światem.

854) I widzimy, że z Jarowamem synem Nawrata Stwórcy uczynił to samo – kiedy ten był młody, on był sprawiedliwy i pobożny. I powiedziane: „na polu ich było tylko dwóch” uczy nas tego, że Achija Szilonita i Jarowam w swojej prawości i godności przeciwstawiali się całemu Israelowi.

855) I w tym czasie powiedział Stwórca swoim wyższym towarzyszom: „Duch, pochodzący od Jarowama, wznosi się nade Mną, i Ja chcę zabrać go teraz ze świata, kiedy jest w nim ten duch.” Powiedzieli Mu: „Panie świata, Ty jesteś prawdziwym sędzią. Jeżeli on jest taki teraz, to, tym bardziej – kiedy stanie się starszy”.

Powiedział im Stwórca: „Otwarte i wiadome Mi, że on będzie czynić zło w oczach moich”. Powiedzieli Mu: „Władco świata, to, co otwarte przed tobą, nie otwarte nam i całemu światu!”. I pozostawił go Stwórca przy życiu.

856) „I po naradzie, król stworzył dwa złote cielce”. On sam zgrzeszył i wielu doprowadził do grzechu. W tym czasie powiedział Stwórca aniołom-sługom: „Mówiłem wam, że chcę go zabrać ze świata! Szkoda, że tego nie zrobiłem!”, czyli zostawiłem go przy życiu.

857) Przyszedł Awija, syn jego i postępował pobożnie, dopóki był mały (w latach). I wznoszący się do Świątyni mieli siłę wznosić się dzięki niemu, wbrew wierzeniom jego ojca. Zobaczył Stwórca, że on pobożny i zabrał go ze świat przedwcześnie, żeby okazać mu miłosierdzie i dać udział w przyszłym świecie, zanim stał się obrzydliwy duch jego. I to miłosierdzie, które okazuje Stwórca swoim stworzeniom.

858) I tak samo – z Hanochem, on sam jeszcze był sprawiedliwy, a całe pokolenie – grzeszne. Zobaczył Stwórca, że jeżeli On go opuści, nauczy się on czynów ich. I zabrał go ze świata przedwcześnie, zanim stał się śmierdzący duch jego, jak powiedziano: „I nie było go, ponieważ zabrał go Wszechmogący”. Innymi słowy, „i nie było go” w tym świecie, w którym on powinien zakończyć dni swoje, „ponieważ wziął go Wszechmogący” przedwcześnie, okazując mu miłosierdzie, aby dać mu życie w przyszłym świecie.