274) „I ponownie otworzył i powiedział: I ukształtował AWAJa Elohim z ziemi wszelkie zwierzę polne i wszelkie ptactwo niebieskie” (od patach we-amar: wa-jicer Hawaja Elohim min ha-adama kol chajat ha-sade we-kol of ha-szamaim). Biada światu, że są w nim ci, którzy mają zamknięte serce i zaślepione oczy (waj le-alma, de-inun attimin liba u-setimin einin), którzy nie patrzą w tajemnice Tory (de-la mistaklin be-razin de-orajta) i nie wiedzą, że zwierzęta polne i ptactwo niebieskie to ludzie ziemi (we-la jadin de-waddai chajat ha-sade we-of ha-szamaim, inun ame ha-arec). Nawet wśród tych, którzy są „duszą żyjącą”, nie znaleziono pomocnika dla Szchiny na wygnaniu (we-afilu be-ele de-inun nefesz chaja, la isztekach behon ezer li-Szchinta be-galuta), ani dla Mosze, który był z nią (we-la le-Mosze de-ihu imma), ponieważ za każdym razem, gdy Szechina jest na wygnaniu, on nie odchodzi od niej (di-be-chol zimna de-galat Szchinta, la zaz minah).

Sulam

274) „I stworzył Wiekuisty Wszechmogący z ziemi wszelkie zwierzę polne i wszelkie ptactwo niebieskie”[1]. Biada mieszkańcom ziemi, ponieważ są zatwardziali i ślepi, gdyż nie wnikają w tajemnice Tory i nie wiedzą, że pod zwierzęciem polnym i ptactwem niebieskim rozumiane są narody ziemi. Nawet ci, którzy osiągnęli właściwość „żywa dusza (nefesz chaja)”, ale jeszcze nie osiągnęli właściwości „żywy duch (ruach chaja)”, nie stanowią wsparcia dla Szchiny podczas wygnania, ponieważ nie ma wsparcia od nich dla Mosze, który przebywa ze Szchiną, ponieważ przez cały czas wygnania Szchiny Mosze nie oddalał się od niej.

275) „Rabin Eleazar powiedział: A kto dał zadanie człowiekowi, w Israelu i Mosze?” (amar Rabi Elazar: we-ha man jahew owada de-Adam, be-Jisrael u-be-Mosze). Powiedział mu: Mój synu, a czy ty powiedziałeś tak? Czyż nie nauczyłeś się: „Oznajmia od początku, co nastanie na końcu”? (amar leih: Bri, we-ant amart hakei, we-chi lo olifat magid mereiszit acharit). Powiedział mu: Tak jest z pewnością (amar leih: hakei hu waddai).

Sulam

275) Rzekł rabbi Elazar: „Kto może przypisywać czyny Adama do Israela i Mosze? Przecież te fragmenty odnoszą się do Adama, jak można przenosić działania Adama Riszona na Mosze i Israela?” Odpowiedział mu rabbi Szymon: „Synu mój, czy to ty mówisz? Czyż nie studiowałeś powiedzianego: „Zapowiadam od początku koniec”[2], że czyny początku stworzenia wskazują na czyny w dniach końca, co jest na koniec naprawy?”

276) I dlatego Mosze nie umarł, a nazywany jest Adamem (u-be-gin da Mosze la mit, we-Adam itkre ihu). I o nim powiedziano podczas ostatniego wygnania: „Dla Adama nie znalazł się pomocnik odpowiedni wobec niego” (u-be-gineh itmar be-galuta batra: u-le-Adam lo maca ezer, ela kolhu ke-negdo). Podobnie o środkowym filarze powiedziano: Dla Adama nie znalazł się pomocnik (we-ken amuda de-emcaita itmar beih: u-le-Adam lo maca ezer), ponieważ wyprowadza swoją Szchinę z wygnania (de-apek Szchinteih min galuta). Jak napisano: Spojrzał w tę i w tę stronę i zobaczył, że nie ma nikogo (he-hu dechtiw: wa-jifen ko we-ko wa-jar ki en isz). Mosze jest dokładnie jego obrazem (u-Mosze ihu be-dioknei mamasz), jak powiedziano o nim: „Nie znalazł się pomocnik odpowiedni wobec niego” (de-itmar beih: lo maca ezer ke-negdo).

Sulam

276) Dlatego Mosze nie umarł, ponieważ przebywa razem ze Szchiną na wygnaniu i nazywa się Adamem. O nim powiedziano w ostatnim wygnaniu: „A dla człowieka nie znalazł on wsparcia”[3] – ale wszyscy oni „przeciwko niemu”406. „A dla człowieka nie znalazł on wsparcia, odpowiedniego wobec niego”406 – to odnosi się do środkowego filaru, Zeir Anpina, który nie miał nikogo, kto mógłby go wesprzeć, aby wyprowadzić Szchinę z wygnania. Jak powiedziano: „I spojrzał na boki, i zobaczył, że nikogo nie ma”[4]. Mosze jest właśnie w jego właściwości, czyli jako środkowy filar, i powiedziano o nim: „A dla człowieka nie znalazł on wsparcia odpowiedniego wobec niego”, a o środkowym filarze powiedziano to samo.

277) „W tym czasie sprawił AWAJa Elohim, że Adam zapadł w głęboki sen” (be-hahu zimna wa-japel Hawaja Elohim tardema al ha-Adam). AWAJa Elohim, czyli Aba we-Ima (Hawaja Elohim Aba we-Ima). Głęboki sen to wygnanie (tardema da galuta), jak powiedziano: I głęboki sen spadł na Awrama (de-itmar beih wa-tardema nafla al Awram). Odnosi się to do Mosze (aramai leh al Mosze): I zasnął, gdzie sen oznacza wygnanie (wa-jiszan, leit szena ela galuta). I wziął jedno z jego żeber – z czyich żeber? Z tych światów Matronity (wa-jikach achat micelotaw, micelotaw de-man? Ela me-ilin olemim de-Matronita). Aba we-Ima wzięli jedno z nich (netalu Aba we-Ima chad minaihu), co należy do białej strony, pięknej jak luna (we-ihu sitra chiwara, jafe ka-lewana). I zamknął to miejsce ciałem – ciałem, o którym powiedziano: bo jest ciałem (wa-jisgor basar tachtena, da basar de-itmar beih be-szagam hu basar). Ciało Mosze jest czerwone, jak powiedziano: oblicze Mosze jak oblicze słońca (basar de-Mosze sumak, wa-aleih itmar penei Mosze ke-penei chama). Dlatego powiedziano: piękna jak luna, czysta jak słońce (u-be-gin da jafa ka-lewana bara ka-chama).

Sulam

277) W czasie, gdy On „nie znalazł wsparcia odpowiedniego wobec niego”, powiedziano: „I zesłał Stwórca Wszechmogący głęboki sen na Adama, i zasnął on”. „Stwórca Wszechmogący (AWAJa Elokim)” – to Aba we-Ima. „Głęboki sen” – to wygnanie. Jak powiedziano o wygnaniu: „I padł głęboki sen na Awrahama”[5]. „Zesłał głęboki sen na Mosze, i zasnął on”, a nie ma innego snu poza wygnaniem. Ponieważ podczas snu odchodzą mohin (rozum), a dokładnie tak samo, podczas wygnania odchodzi wiedza (Daat) od Israela. Dlatego nie ma innego snu poza wygnaniem. „I wziął jedną z jego stron”. „Wziął jedną z jego stron” – czyją? Jedną z służebnic Pani (Matronity) wzięli Aba we-Ima, a ona reprezentuje właściwość „biały kolor (lawan)”. I powiedziano o niej: „Piękna jak luna (lewanna)”[6].

Wyjaśnienie powiedzianego. Malchut z natury nie jest godna otrzymywania mohin, ponieważ to właśnie dlatego dokonała pierwszego ograniczenia (cimcum), aby nie przyjmować żadnego bezpośredniego światła. Całe jej naprawienie odbywa się poprzez jej wzniesienie i włączenie we właściwość miłosierdzia, czyli w Binę, zwaną Aba we-Ima. Jednak w przyszłości, przy zakończeniu naprawy, w czasie naprawy Mosze i dwóch Mesjaszy, zostanie ona naprawiona sama i stanie się godna otrzymywania bezpośredniego światła, bez potrzeby słodzenia przez Binę. Dlatego istnieją dwa rodzaje budowy Szchiny:

  1. Do końca naprawy, poprzez podsłodzenie przez wzniesienie do Aba we-Imy, co jest odpowiednie dla środkowego filaru, dla Zeir Anpina;
  2. W czasie zakończenia naprawy – we własnej właściwości, w ramach naprawy Mosze.

A o niej powiedziano w ostatnim wygnaniu: „A dla człowieka nie znalazł wsparcia”406 – dla naprawy Mosze i dwóch Mesjaszy. Ponieważ nawet po jej włączeniu do Biny, otrzyma od niej jedynie pierwsze dziewięć sfir, ale jej własna właściwość, jej Malchut, pozostaje bez naprawy. Jest ona cechą ostatniego wygnania. Dlatego powiedziano o niej: „A dla człowieka nie znalazł wsparcia”406, lecz wszyscy oni „przeciwko niemu”406. I powiedziano o tym czasie: „I zesłał Pan Wszechmogący (AWAJa Elohim) głęboki sen”, a nie ma innego snu niż wygnanie, gdyż z powodu tego, że nie znalazł wsparcia dla jego (wygnania) naprawy, ostatnie wygnanie zostało w niej ukryte, a jego naprawa dokonuje się przez Mosze.

A przed końcem naprawy, dokonującej się poprzez naprawę Malchut, naprawa odbywa się za pośrednictwem środkowego filaru. I nie znalazł się nikt, kto pomógłby środkowemu filarowi, Zeir Anpinowi, wyprowadzić Szechinę z wygnania – to jest z trzech pierwszych wygnania, które miały miejsce przed ostatnim wygnaniem, ponieważ ta naprawa dokonuje się za pośrednictwem środkowego filaru.

Zohar rozważa tutaj dwa rodzaje naprawy – naprawę środkowego filaru i naprawę Mosze. Jak powiedziano: „I wziął jedną z jego stron”, ponieważ siedem sfirot Malchut, które otrzymała od parcufa Aba we-Ima podczas swojego katnutu, nazywane są służącymi. Powiedziano, że Aba we-Ima wzięli jedną z nich, nazywaną Hesed, ponieważ Hesed uważane jest za właściwość „biały kolor (lawan)”. O niej powiedziano: „Piękna jak luna (lewna)”409, to znaczy dzięki strukturze gadlutu Aby we-Imy, którzy uzupełniają jej brakującą Malchut de-Malchut, staje się „piękna jak luna (lewna)”409.

„I zamknął miejsce jej ciałem” – ciałem Mosze, o którym powiedziano: „Ponieważ on (beszagam בשגם) – ciało”. Ponieważ „beszagam (בשגם 345)” w gematrii równa się Mosze (Mosze משה 345). Dlatego też ciało, o którym tu mowa, to ciało Mosze, będące właściwością Gwury. Dzięki niemu Malchut została wypełniona swoją lewą linią. Właściwość „ciała” Mosze ma czerwony kolor, o czym powiedziano: „Oblicze Mosze – jak oblicze słońca”[7]. To znaczy, tak jak kolor słońca jest bliski czerwieni, tak też ciało Mosze ma czerwony kolor i jest to właściwość wyższej Gwury Imy. Ponieważ gwurowe Imy są określane jako właściwość „czerwony kolor”. Dlatego powiedziano: „Piękna jak luna (lewna)”409, ponieważ jej prawa linia od strony ukrycia jest we właściwości „biały kolor (lawan)”. I powiedziano: „Jasna jak słońce”409 – to znaczy, że jest to jej lewa linia, odnosząca się do strony „czerwonego ciała” Mosze.

278) Inne wyjaśnienie: I zamknął ciałem (dawar acher wa-jisgor basar), oznacza to, że chcieli ją otoczyć ochroną (baan le-agana bah aleih), jak powiedziano: I zamknął AWAJa w jego obronie (he-hu dechtiw wa-jisgor Hawaja be-ado). Inne wyjaśnienie: I zamknął, jak powiedziano: naprzeciwko obramowania (dawar acher wa-jisgor, ke-dechtiw le-umat ha-misgeret). Obramowanie jest tym, co trwa, w którym Matronita będzie zamknięta przez sześć dni działania (misgeret mitkajemet, de-wah Matronita jiheje sagur sze-szet jemej ha-maase).

Sulam

278) „I zamknął ciałem” – to znaczy, że tym samym chciał ją ochronić przed zewnętrznymi. Ponieważ „i zamknął” wskazuje na ochronę, gdyż za pomocą Gwury świętości, odnoszącej się do właściwości „czerwonego ciała” Mosze, odpędza się zewnętrznych.

Inne wyjaśnienie słów „i zamknął” – to „zamknięcie”, czyli powstała zamknięta forma dzięki właściwości „czerwonego ciała” Mosze, w której Pani (Matronita), Malchut, „jest zamknięta przez sześć dni czynów”[8], a jedynie „w dzień szabatu otwiera się”.


[1] Tora, Bereszit, 2:19. „I ukształtował Pan Bóg z ziemi wszystkie zwierzęta polne i wszystkie ptaki niebieskie, i przyprowadził je do człowieka, aby zobaczyć, jak je nazwie; i jak człowiek nazwał każdą żywą istotę, tak miało być jej imię.”
[2] Prorocy, Jeszajahu, 46:10. „Głoszę od początku to, co będzie na końcu, i od dawna to, co jeszcze się nie stało; mówię: Mój zamysł się spełni, i uczynię wszystko, co zechcę.
[3] Tora, Bereszit, 2:20. „I nadał człowiek nazwy wszystkim bydłom, ptakom niebieskim i wszystkim dzikim zwierzętom, ale dla człowieka nie znalazła się pomoc odpowiednia dla niego.”
[4] Tora, Szmot, 2:12. „I spojrzał tu i tam, a widząc, że nikogo nie ma, zabił Egipcjanina i ukrył go w piasku.”
[5] Tora, Bereszit, 15:12. „A gdy słońce zachodziło, głęboki sen spadł na Abrama, a oto ogarnęła go trwoga i wielka ciemność.”
[6] Pisma, Pieśń nad Pieśniami, 6:10. „Kimże jest ta, która wygląda jak zorza, piękna jak księżyc, czysta jak słońce, groźna jak zbrojne zastępy?”
[7] Babiloński Talmud, traktat Bawa Batra, karta 75:1. „Rabin Szmuel bar Nachmani powiedział w imieniu rabiego Jochanana: Stwórca pokaże każdemu sprawiedliwemu osobisty pawilon w przyszłym świecie, zgodnie z jego zasługami.”
[8] Prorocy, Jechezkel, 46:1. „Tak mówi Pan Bóg: Brama wewnętrznego dziedzińca, która zwrócona jest na wschód, będzie zamknięta przez sześć dni roboczych, lecz w dzień szabatu będzie otwarta, a także w dzień nowiu będzie otwarta.”