859) „I widzieli synowie wielkich córki ludzkie”. „Synowie wielkich (silnych)” – to wielcy ludzie pokolenia, ojcowie których również byli wielcy w pokoleniu, i nie zapobiegli w popełnieniu grzechów przez ludzi swojego pokolenia. Ale do słów wielkich ludzi pokolenia, którzy nie są synami wielkich w pokoleniu, nie przysłuchują się, i oni nie mogą sprzeciwić się im, i to nie zalicza się im jako wina, jeżeli oni nie sprzeciwią się. „Synowie wielkich (elokim)” – dlatego że oni byli stworzeni imieniem Elokim, jak powiedziano: „I stworzył Wszechmogący (Elokim) człowieka”.

860) „I pewnego dnia, kiedy przyszli synowie Wszechmogącego (anioły), aby stanąć przed Stwórcą, i przyszedł między nimi i Szatan”. „On – Szatan, on – zły początek, on – anioł śmierci”[1]. Ten dzień, dzień rozpoczęcia roku, przeznaczony dla tego, żeby każdy człowiek powrócił na drogę dobra. A zły początek występuje wtedy z oskarżeniami, kiedy człowiek zamierza powrócić do dobra.

861) Stary w domu – dobry znak dla domu. I również, sprawiedliwy w pokoleniu – dobry znak dla świata. Stwórca wyzwala strach ludzi przed sędzią i władcą. I cały czas, dopóki pokolenie boi się sędziego, wiadomo, że on sprawiedliwy i oni są sprawiedliwi. Zabrali ludziom strach przed sędzią – on grzesznik i oni grzesznicy, jeszcze więksi niż on.

862) A napisane: „Giganci (nefilim) byli na ziemi” wskazuje na to, że to Adam i żona jego, byli tymi, kto upadł (naflu) na ziemię, bez ojca i matki. I nazywani są gigantami (dosł. upadłymi), ponieważ spadli z poziomu, który był u nich. Innymi słowy, nazywa się ich upadłymi w porównaniu z tym, co było u nich wcześniej. I nazywa się ich upadłymi jeszcze dlatego, że byli wygnani z edeńskiego ogrodu, i więcej tam nie wrócili.

863) I dlatego Tora raz jeszcze wspomina, że byli oni na ziemi – Adam i żona jego – i wszyscy ludzie bali się ich, i oni jeszcze byli pośród żywych, lecz nie odstraszyli ludzi od czynienia czynów. A kim są ci, dokonujący przestępstw? To wielcy ludzie pokolenia, „ludzie wybitni”, którzy byli wielkimi w swoim pokoleniu.

864) „Giganci (nefilim) byli w tym czasie na ziemi”, który powinni byli powstrzymywać się od naruszenia ze względu na swoje pokolenie. Lecz oni nie powstrzymywali siebie, i, dosłownie na oczach wszystkich, dopuścili się cudzołóstwa z córkami ludzkimi, „i te urodziły im”. I kim są oni? Ci sami giganci, którzy byli w pokoleniach. To ci sami waleczni ludzie, podobnych do których nie było w pokoleniu. „Ludzie wybitni” – ma się na uwadze bardzo dobrze znane imię, które dał im Stwórca, jak powiedziano: „I nazwał ich imieniem „człowiek”.

[1] Babiloński Talmud, traktat „Bawa batra”, 16:1.