196) „Na początku (bereszit) stworzył (bara) Wszechmogący (Elokim) niebo (et ha-szamaim) i ziemię (we-et ha-arec)”. „Niebo (et ha-szamaim) i ziemię (we-et ha-arec)” – pierwsze litery tego cytatu tworzą imię „alef-hej-waw-hej”, i nim były stworzone niebo i ziemia. Za pomocą alef-hej było stworzone niebo, a za pomocą waw-hej – ziemia i wszystko, co jest na niej. I ono nadaje życzenie rosnąć wszystkim drzewom i trawie na ziemi. I o tym powiedzieli mędrcy, że nie ma ani jednej trawki na dole, nad którą nie byłoby anioła z góry, bijącego ją i mówiącego jej: „Rośnij!” Życzenie rosnąć schodzi od waw-hej, jak powiedziano: „Czy znasz ty prawa nieba? Czy możesz ustawić ich panowanie na ziemi?”[1]

Wyjaśnienie. Wyjaśnienie połączenia alef-hej wskazuje na korzeń trzech linii, prawej-lewej-środkowej, zawartych w binie. Litera alef ma formę trzech linii, gdzie jud jest wyższą w niej, prawą linią, niższa jud w niej – jest to lewa linia, a linia, umieszczona pomiędzy dwoma literami jud – jest to środkowa linia.

Hej – jest to Bina, w której bierze początek korzeń formy alef. Waw – jest to Z’A, który otrzymuje napełnienie od imienia alef-hej, jak powiedziano: „Trzy wychodzi od jednego, i jeden znajduje się w trzech”[2]. Dlatego uważa się imię alef-hej za pieczęć (hotam), kiedy wszystkie detale, znajdujące się w pieczęci, przekazywane są na odbitkę. I również wszystkie detale, znajdujące się w alef-hej, odbijają się w waw – w Z’A.

I dlatego alef, przedstawiająca sobą trzy linie Biny, jest początkiem i końcem wszystkich indywidualnych detali świateł, wychodzących od Biny do Z’A. I wszystkie detale, znajdujące się w Z’A, odpieczętowane od alef, znajdującej się w pierwszej hej.

A połączenie waw-hej wskazuje, że po tym, jak właściwość waw, czyli Z’A, odpieczętowany od połączenia alef-hej, on przekazuje wszystko, co jest w nim, w Malchut. I tak samo i tu – one podobne do pieczęci i odbitki. I wszystkie detale, znajdujące się w niższej hej, w Malchut, odpieczętowane od waw, Z’A. W ten sam sposób odpieczętowały się trzy światy BE’A. Świat Bria odpieczętował się od Malchut, świat Jecira – od świata Bria, a świat Asia – od świata Jecira. I dlatego nazywane jest imię alef-hej-waw-hej pieczęcią, od której odpieczętowały się niebo i ziemia i wszystko znajdujące się w nich.

Za pomocą alef-hej było stworzone niebo, czyli z formy alef, znajdującej się w pierwszej hej, wyszły wszystkie światła, które są na niebie, czyli w Z’A, nazywanym waw. I wszystkie światła i detale, znajdujące się w Z’A, odpieczętowały się od połączenia alef-hej. A za pomocą waw-hej była stworzona ziemia i wszystko, co jest na niej. Innymi słowy, dzięki napełnieniu litery waw, Z’A, niższej litery hej, Malchut, wyszły wszystkie detale, znajdujące się na ziemi, czyli w Malchut, i wszystko, co zawarte w niej – czyli trzy światy BE’A. I wszystkie one odpieczętowały się i wyszły jeden z drugiego podobnie do pieczęci i odbitki.

I o tym powiedzieli mędrcy, że „nie ma żadnej trawki z dołu, nad którą nie byłoby anioła z góry, bijącego ją i mówiącego jej: „Rośnij!”. „Nad którą nie byłoby anioła z góry” – dlatego że te światy wyszły za pośrednictwem pieczęci, czyli za pośrednictwem imienia alef-hej-waw-hej. W ten sposób, te formy i detale, i szczegóły tych detali, do ostatniej szczególności, jaką tylko można wyróżnić, odpieczętowały się w niższym na skutek tego, że taka ich forma w pieczęci wyższego świata. I one objawiają się w niższym dlatego, że wyższy „bije ją i mówi jej: „Rośnij!” – w jego formie, a nie w żadnej innej. „Nie ma żadnej trawki z dołu” – czyli nie ma nawet najmniejszego detalu w świecie Asia, „nad którym nie byłoby anioła z góry” – nad którym nie byłoby wyższej siły w świecie Jecira, objawiającej ten detal zgodnie ze sobą, która odpieczętowała się od niego w świecie Jecira i przyjęła dokładnie jego formę, jak i właściwość pieczęci i odbitki. „Bijącego ją” – czyli zobowiązującego ją pojawić się, „i karzącego jej: „Rośnij w formie, odpowiadającej mnie”. I jest to ten sam anioł i siła w świecie Jecira, od którego w świecie Asia odpieczętowała się ta trawka.

[1] Pisma, Hiob, 38:33.
[2] Patrz „Wprowadzenie w Sulam”, p.52.