Usłyszałem 1 dnia Elul, 28 sierpnia 1938 r.

„Nie podobny jest siedzący w swoim domu do stojącego przed Królem”. Czyli wiara powinna być taka, żeby odczuwał siebie stale, jako znajdujący się przed Królem, co wywołuje doskonałą miłość i lęk. A do tej pory, dopóki nie osiągnął takiej wiary, nie może pozwolić sobie na przerwę i odpoczynek, dlatego że to jego życie, i żadnego innego wynagrodzenia nie zechce otrzymać, oprócz wiary.

A hisaron wiary powinien być odczuwalny we wszystkich organach jego, żeby przyzwyczajenie stało się drugą naturą, w mierze powiedzianego: „Pamiętając o Nim, nie mogę usnąć”.

Wszystkie materialne rzeczy gaszą ten hisaron, ponieważ każde nasłodzenie anuluje hisaron i ból, i dlatego on nie pragnie otrzymywać żadnej pociechy w swoim stanie. Należy wystrzegać się, żeby żadnym materialnym otrzymywaniem nie anulować hisaronu. A jest to możliwe tylko wtedy, jeżeli sam będzie żałować, że nasłodzenia gaszą iskry i duchowe kelim, i hisaron. I ten żal i ból uchronią go, nie pozwalając pogubić tych duchowych kelim.