832)[1] Powiedziane: „I jeszcze urodziła brata jego, Ewela” wskazuje na Malchut, która była stworzona świętym imieniem, Biną, czyli ona jest gałęzią Biny. To imię, w którym popełnia grzech wiele ludzi. I to jest wskazówka wiary dla tych, którzy kontemplują mądrość.

Wyjaśnienie: Są dwa stany w Malchut:

1. Kiedy ona z Z’A, to oni dwa wielkie światła, czyli ona otrzymuje napełnienie od Biny na równi z Z’A, i ona jest gałęzią Biny. I Malchut otrzymuje od lewej linii Biny, i to Hochma bez hasadim. A Z’A otrzymuje z prawej linii Biny, będącej właściwością hasadim. I w tym stanie jej (Malchut) światła zastygają i ukrywają się, czyli ona nie może świecić.
2. Kiedy ona zmniejsza się do kropki, i od nowa odbudowuje się, znajdując się pod Z’A – staje się gałęzią Z’A. I w tym stanie u niej nie ma niczego swojego, i ona nie może więcej otrzymywać napełnienia od Biny, lecz tylko od Z’A.

Dusza Ewela bierze swój początek od pierwszego stanu Malchut, kiedy światła jej ukryte i zastygnięte, i wtedy one nazywają się marnością (ewel), jak powiedziano: „Marność nad marnościami (ewel awalim)”. I dlatego on również nazywa się „Ewel”.

„I jeszcze urodziła brata tego, Ewela”. To wskazuje na Malchut, która nazywa się „małe imię” w tym momencie, kiedy ona powstaje od Biny i według wielkości równa Z’A – czyli malchut znajduje się w pierwszym stanie, kiedy jej światła ukryte, zmieniając się w marność (ewel). I od tego stanu Malchut pochodzi dusza Ewela.

To imię, w którym wiele ludzi popełnia grzechy, czyli z tego stanu Malchut można przyciągać Hochmę z góry w dół, co jest grzechem w stosunku do Drzewa poznania, i wielu ludzi grzeszy w ten sposób. I to jest wskazówka na wiarę dla tych, kto kontempluje mądrość. Malchut nazywa się wiarą, i jest sugestia, że ona w pierwszym stanie otrzymuje Hochmę (mądrość). Innymi słowy, Malchut, kontemplująca Hochmę – to Malchut w pierwszym stanie, dlatego że w drugim stanie ona już weszła w jedność z Z’A, i wtedy otrzymuje hasadim, a nie Hochmę.

833) Wzmianka o zamordowaniu Ewela – jest to wskazanie na wiarę w majestatyczne wyższe imię Króla, Z’A. Powiedziano o tym: „I wywyższony będzie tylko jeden Stwórca”. Ewel bierze początek od pierwszego stanu Malchut, kiedy ona jest gałęzią Biny. Lecz ten stan zmienia się, i Malchut ponownie staje się kropką i formuje się w drugim stanie, żeby stać się gałęzią Z’A. Dlatego również i Ewel, pochodzący od tego stanu Malchut, odmienia się – i dlatego był zabity.

I zamiast niego pojawia się Szet, również pochodzący od ukrytych (świateł) pierwszego stanu, jednak po tym, jak to ukrycie naprawia się w drugim stanie, on może istnieć, i wszystkie dusze w świecie pochodzą od tej (Malchut), jak powiedziano: „Wszystko marność (ewel)”. I to oznacza powiedziane: „Gdyż dał (szat) Stwórca mi potomka innego zamiast Ewela” – dlatego że Szet jest dokładnie podobny formą do duszy Ewela.

I cała różnica polega na tym, że Ewel pochodzi od pierwszego stanu, który nie może istnieć, i dlatego Ewel również nie może istnieć i pogrzebany. I Szet również pochodzi od tej „marności (ewel)”, lecz dopiero po tym, jak zachodzi naprawienie w drugim stanie, i staje się wtedy (on) korzeniem wszystkiego istniejącego, jak powiedziano: „Zamiast Ewela”.

Zabójstwo Ewela wskazuje na to, że poziom Ewel, pochodzący od pierwszego stanu Malchut, kiedy ona jest gałęzią Biny, nie ma możliwości istnieć, lecz Malchut powinna stać się gałęzią Z’A, i to zachodzi w drugim stanie, w którym ona może istnieć. I dlatego powiedziano, że wzmianka o zamordowaniu Ewela – to wskazuje na wiarę w majestatyczne wyższe imię Króla, Z’A, gdyż Malchut staje się wyłącznie gałęzią Z’A, co wyróżnia duszę Szeta.

Malchut – jest to imię Elokim, które jest ogólne, gdyż nawet klipot nazywane są „innymi bóstwami (elokim)”. Kiedy Malchut znajduje się w drugim stanie, klipot zdolne uwieść ludzi, aby przyciągali Hochmę z góry w dół. I to jest to imię, w którym grzeszy wiele ludzi, i wtedy te klipot nazywane są „inne bóstwa (elokim)”, dlatego że otrzymują pokarm przy tym od imienia Elokim.

Jednak w drugim stanie imię Elokim łączy się z AWA’Ja, żeby stać się jak imię AWA’Ja, Z’A, i wszelka władza przynależy imieniu AWA’Ja, jak powiedziano: „I wywyższony będzie tylko jeden Stwórca (AWA’Ja)” – bez włączania innych – i w nim nie ma przyssania klipot.

Kiedy usłyszał to rabbi Akiwa, dowiedział się, że poziom rabbiego Elazara – to Malchut drugiego stanu. Dlatego powiedział on: „Biada światu, jeżeli go opuścicie!” – czyli naw poziomie twoim nie będzie doskonałości w świecie, a w międzyczasie podkreślił swój własny poziom, po tym, jak przyciągnął pierwszy stan, i powiedział: „Teraz ja kontempluję w wyższej mądrości”. Powiedział jemu rabbi Elazar: „Wiedziałem, że byłoby dobrze dla świata, jeżeli byłbym w drugim stanie, a ty w pierwszym”.

834) Kain ponownie został rolnikiem, a Ewel pasterzem. Jeden złożył ofiarę, i drugi złożył ofiarę. Kain przyszedł ze śmiałością, a Ewel z pokorą, jak powiedziano: „Ofiara dla Wszechmogącego – duch skruszony”. Powiedziano: „I zwrócił Stwórca uwagę na Ewela i na dar jego. A na Kaina i na dar jego nie zwrócił uwagi, i bardzo zdenerwował się Kain, i opadła twarz jego”. Dlaczego „opadła twarz jego”? Przecież z tego powodu, że nie był przyjęty dar jego „opadła twarz jego”.

835) To był dzień rozpoczęcia roku – dzień, przed którym odbywa się sąd wszystkich dusz. Wszak nie zadał mu pytania Stwórca, zwracając się do niego: „Dlaczego się denerwujesz? I dlaczego opadła twarz twoja?”, lecz to był sąd, kiedy dusza Kaina została skazana przed Stwórcą za czyny jego. I było powiedziane jemu: „Dlaczego się denerwujesz? I dlaczego opadła twarz twoja?”, czy to nie twoje zachowanie doprowadziło cię do tego?! I ty powinieneś poprawić swoje działania, i nie być arogancki, a wtedy przyjęta będzie ofiara twoja.”

836) „Wszak jeżeli czynicie dobrze, zostanie wam wybaczone, a jeżeli nie czynicie dobrze, to u wejścia grzech leży” – przy tych wejściach do edeńskiego ogrodu, przez które dusze wchodzą do niego, „grzech leży” – grzech, który popełnisz, będzie czekał tam, i tam otrzymasz karę. „I do ciebie życzenie jego” – jeżeli poprawisz swoje uczynki, i ten grzech będzie pożądał ciebie tak, że popełnisz naruszenie, „ty będziesz panować nad nim” – nie będzie w stanie cię przyciągnąć.

Wyjaśnienie: Przy wejściu trzech linii są dwa stany. Pierwszy stan, kiedy na początku wchodzi lewa linia tak dużą przewagą, że chce odmienić prawą linię i, w rezultacie tego, wynika konflikt pomiędzy prawą i lewą linią, i ukrywają się światła. I drugi stan u nich, kiedy wchodzi środkowa linia i, dzięki sile masachu de-hirik w niej, ona zmniejsza Ga’R Hochmy lewej linii, i wtedy lewa linia ukrywa się i łączy się z prawą. I w tym masachu de-hirik są dwa rodzaje sądów – manula i miftecha[2].

I tak samo są dwa stany Malchut. Pierwszy stan jest podobny do przewagi lewej linii, która chce unicestwić prawą, w wyniku czego powstaje w niej zastygnięcie i ukrycie (świateł). A drugi stan podobny do wyjścia środkowej linii, zmniejszającej Ga’R lewej linii i łączący ją z prawą, dlatego że i Malchut, po tym jak w niej ukryte Ga’R Hochmy, poddaje się i łączy się z Z’A, prawą linią.

I zgodnie z masachem de-hirik, który działa w środkowej linii, jest tu, w Malchut, naprawienie, nazywane „płomień obracającego się miecza”, które zmniejsza Ga’R Hochmy, będące w niej na pierwszym poziomie, i to prowadzi do tego, że ona poniża się i przychodzi do drugiego stanu – do jedności z Z’A. I „płomień obracającego się miecza” również włącza w siebie dwie siły – „miftecha (klucz)” i „manula (zamek)”, jak i masach de-hirik środkowej linii.

I dlatego on nazywa się obracającym, gdyż obraca miłosierdzie w sąd, a sąd w miłosierdzie, dlatego że grzesznikom objawia się Malchut miary sądu w nim, nazywana manula (zamek), która przynosi śmierć. A dla sprawiedliwych ta manula jest ukryta, a objawia się malchut, podsłodzona miarą miłosierdzia i nazywana miftecha (klucz).

Drugi stan Malchut nazywa się ogrodem edeńskim. Dlatego „płomień obracającego się miecza” znajduje się u wejścia do edeńskiego ogrodu. I nie można wejść do jakiegoś miejsca inaczej, jak przez wejście, tak samo nie można wejść do edeńskiego ogrodu, czyli do drugiego stanu, inaczej, jak przez włączenie w „płomień obracającego się miecza”. Zanim bowiem siła płomienia obracającego się miecza nie zmniejszy Ga’R Hochmy w pierwszym stanie, nie ma możliwości Malchut wejść w drugi stan.

I dlatego uważa się podobnym do wejścia do edeńskiego ogrodu, czyli do drugiego stanu. I podobnie dusze, po tym jak otrzymują napełnienie od pierwszego stanu Malchut, i chcą wejść do edeńskiego ogrodu, drugiego stanu, one powinny przejść przez „płomień obracającego się miecza”, który znajduje się w wejściu do edeńskiego ogrodu. A po tym, jak włączają je w siebie, mogą wejść w drugi stan – w edeński ogród.

„U wejścia grzech leży” – u wejścia do edeńskiego ogrodu, przez które dusze wchodzą w niego. „Grzech leży” – grzech, który ty popełniasz, będzie czekać tam. I to – „płomień obracającego się miecza”, znajdujący się u wejścia do edeńskiego ogrodu, i z przebudzeniem właściwości manula w nim, Kain zabija Ewela.

W ten sposób, grzech Kaina, morderstwo Ewela, znajduje się u wejścia do edeńskiego ogrodu. I o tym mówi Pismo: „U wejścia grzech leży”. A dusze, przechodzące z pierwszego stanu do drugiego, muszą także przejść przez „płomień obracającego się miecza”, czyli wejście do edeńskiego ogrodu. Jednak dla nich on odmienia się w miłosierdzie, czyli ukrywa właściwość manula w nim i otwiera tylko właściwość miftecha.

Dlatego powiedziano: „U wejścia do ogrodu edeńskiego, przez które dusze wchodzą w niego, „grzech leży”, dlatego że one mogą wejść do edeńskiego ogrodu tylko za jego pomocą (wejścia). I dzięki temu staje się jasne, że „wzmianka o zamordowaniu Ewela – to wskazanie na wiarę w majestatyczne wyższe imię Króla”. Dlatego że Ewel był zabity płomieniem tego miecza i ten płomień miecza jest wejściem, pozwalającym wejść do edeńskiego ogrodu, czyli do drugiego stanu. I bez tej siły jego, Malchut i również dusze sprawiedliwych nie mogłyby przejść z pierwszego stanu do drugiego.

W ten sposób, zabicie go jest oznaką jedności wiary z wyższą Malchut, co i jest drugim stanem. I dlatego powiedziano: „To był dzień początku roku” – czyli pierwszy stan, „dzień, przed którym następuje sąd dusz” – żeby przenieść je w drugi stan.

837) Rabbi Akiwa zapytał rabbiego Elazara, o czym powiedziano we fragmencie: „u wejścia grzech leży”. Powiedział jemu rabbi Elazar: „Akiwa, podnieś oczy swoje do góry, i siądź razem ze mną, dlatego że wszystko wyjaśnione w tym, co powiedziałem”.

Podniósł oczy rabbi Akiwa, po czym opuścił głowę. Powiedział: „Przecież dopuściłem się czynu, podobnego do czynu węża, i ja nie wiem o tym. Przybliżył się do niego rabbi Elazar i przekazał mu zaklęcie.

Podszedł rabbi Akiwa i, całując ręce jego, zapłakał. Powiedział on: „Wszystko jest tak, jak powiedziałeś na początku. Wywyższają i wznoszą tych, kto na wysokości, i opuszczają tych, kto poniżony, dlatego że Stwórca nie może znajdować się z nikim innym”.

Wyjaśnienie. Rabbi Akiwa poprosił rabbiego Elazara o interpretację powiedzianego: „U wejścia grzech leży” – czyli dlaczego „płomień miecza” uważany jest za wejście do edeńskiego ogrodu. I rabbi Elazar odpowiedział mu: „Podnieś oczy do góry” – czyli podnieść Hochmę, zwaną „oczami”, do góry, żeby świeciła ona z dołu do góry, jak to dzieje się w drugim stanie. „I ty usiądź razem ze mną”, i wtedy ty osiągniesz mój poziom.

I tak rabbi Akiwa uczynił, ponieważ „podniósł oczy”, czyli obudził świecenie Hochmy, „potem spuścił głowę”, czyli zmniejszył Ga’R, nazywany „głowa (rosz)”, czyli przyciągnął świecenie Hochmy z dołu do góry, co jest właściwością Wa’K. Powiedział: „Przecież dopuściłem się czynu podobnego do węża”, dlatego że zmniejszenie Ga’R za pomocą „płomienia miecza”, jak i wąż, i ja nie wiem, jak przyjść do drugiego stanu.

„Podszedł do niego rabbi Elazar i przekazał mu zaklęcie” – czyli przekazał jemu, jak przejść do drugiego stanu, do jedności, o którym powiedziano: „I wywyższony będzie jeden tylko Stwórca”.

Powiedział rabbi Akiwa: „Wszystko jest tak, jak ty powiedziałeś na początku” – czyli teraz on zrozumiał powiedziane na początku, że „zabójstwo Ewela wskazuje na wiarę w majestatyczne wyższe imię Króla”, czyli dzięki temu otworzył się „płomień obracającego się miecza”, odmieniając pierwszy stan, czyli duszę Ewela, dlatego żeby on mógł przejść do jedności drugiego stanu, w którym Malchut powstaje i łączy się z wyższym Królem, czyli z imieniem AWA’Ja.

Kiedy on sam otrzymał drugi stan, zrozumiał to, jak należy. I dzięki temu, on zrozumiał także, dlaczego „płomień obracającego się miecza” znajduje się u wejścia do edeńskiego ogrodu, ponieważ bez niego nie można przejść do drugiego stanu. I za pomocą płomieni miecza „wywyższających tych, którzy są wywyższeni”, podnoszą się wywyższeni. Innymi słowy, Malchut razem z Z’A w drugim stanie podnosi się i jednoczy, i powiedziano o tym: „I wywyższony będzie jeden tylko Stwórca”.

I dzięki temu, że „płomień obracającego się miecza” staje się sądem manuli dla grzeszników, opuszczając tych, kto opuszczony, żeby nie mogli przyciągnąć świecenia Hochmy od Malchut, z góry w dół, jak to robili Adam i Kain.

„Dlatego że Stwórca nie może znajdować się jeszcze z innym”, ponieważ w pierwszym stanie imię Elokim jest ogólne, czyli nawet klipot nazywane są „inni bogowie (elokim)” z tego powodu, że one mogą karmić się od tego imienia, czyli przyciągać napełnienie z góry w dół, i Stwórca nie chce znajdować się razem z nimi i klipot. I dlatego On nie otwiera całkowitej jedności do tej pory, dopóki nie objawi się nad grzesznikami „płomień miecza”, obracający się w sąd. I wtedy opuszcza ich, żeby oni więcej nie mogli karmić się od świętości.

838) „Znalazłem człowieka ze Stwórcą (AWA’Ja)”. To jedno imię, które nie jest wspólne z innymi, jak imię Elokim. I Kain zepsuł działania swoje, i nie chciał iść prostą drogą, lecz przyciągał Hochmę z góry w dół. Jak powiedziano: „I odszedł Kain od oblicza Stwórcy”, czyli odszedł od tego prawa, o którym jemu mówiła matka, żeby on przylepił się do imienia AWA’Ja.

839) I dlatego powiedziano: „I osiadł on w ziemi Nod”, czyli był wędrowcem (ned) na ziemi. I on również żałował, kiedy przyznał się do swojego grzechu, i otrzymał karę za niego. Ponieważ temu, kto przyznaje się do swoich grzechów i wstydzi się ich, wszystkie grzechy zostają natychmiast odpuszczone, jak powiedziano: „A ten, kto wyzna i porzuca je, będzie umiłowany”.

840) Powiedziano: „Niech przyzna się do tego, że zgrzeszył”, następnie powiedziano: „I będzie mu przebaczone”. Nie ma niczego w świecie, co mogłoby oprzeć się pokajaniu. Kain otrzymał wyrok: „Wygnańcem i tułaczem będziesz ty na ziemi”. Lecz kiedy on wyraził pokajanie, była odmieniona połowa kary, jak powiedziano: „I zamieszkał on w ziemi Nod”, lecz nie powiedziano, że został wygnany.

841) Wszystko przebacza Stwórca, ale nie przebacza (braku) szacunku dla imienia Jego. Czy On naprawdę nie przebacza? Przecież Menasze, król Judy, zamienił wielkość Stwórcy na rzeczy nikczemne. Jednak Menasze nie jest dobrym przykładem, czyli sam wiedział, że to puste, i nie zajmowało to głównego miejsca w sercu jego. I nie ma nic w świecie, co mogłoby oprzeć się pokajaniu.

842) Powiedziano: „A siostrą Tubal-Kaina – Naama”. Rzecz w tym, że ona była sprawiedliwa i była uprzejma (neima) w sprawach swoich. Prosta interpretacja tego fragmentu wskazuje na to, że ona znała się na kowalskim rzemiośle, podobnie do brata jej, Tubal-Kain. I powiedziane: „Który ostrzył wszystko, co tnie miedź i żelazo, a siostrą Tubal-Kaina – Naama” wskazuje na to, że on położył podwaliny pod to rzemiosło, i razem z nim – siostra jego. Jak powiedziano: „A siostrą Tubal-Kaina – Naama” – czyli ona była takim samym ekspertem jak i on. Litera „waw” w słowach „a siostra (we-achot)” wskazuje na to, że to odnosi się do wyższej właściwości.

843) Ona była pramatką demonów, i ona porodziła je, dlatego że matka Aszmadaja, króla demonów, miała na imię Naama. Ze względu na jej urodę ją tak nazywali, i od niej wyszły te kobiety, o których powiedziano: „Że piękne one” – z wyglądu i sylwetki.

844) Dlaczego powiedziano o Szecie: „I spłodził podobnego do siebie, według obrazu swojego”, a o Kainie i Ewelu tego nie powiedziano? Kain i Ewel pojawili się jedynie po to, aby podkreślić obecność wyższego majestatycznego imienia, a nie dlatego, aby po nich mógł istnieć świat. Jednak Szet przyszedł na świat tylko dlatego, żeby świat wyszedł z niego, i dlatego powiedziano: „Podobnego do siebie, według obrazu swojego”.

Kain i Ewel pochodzą od pierwszego stanu Malchut, który nie może trwać, i oni pojawili się na świecie dlatego, żeby pokazać, że pochodzący od pierwszego stanu nie może istnieć. Szet odnosi się do tej samej właściwości co i Ewel, jednak pochodzi od drugiego stanu, i dlatego od niego wywodzą się wszystkie pokolenia świata, jak napisano: „Wszystko marność (ewel)”[3].

---

[1] Punkt 831 w ten wersji tekstu nie występuje.
[2] Patrz Zohar, Lech Lecha, p.22.
[3] Patrz wyżej, p.833.