14) Powiedział rabbi Szymon:„Kto będzie mógł wyrazić potęgę Stwórcy, kto powie o całej chwale Jego?[1] Kto nie lęka się Ciebie, królu narodów, jak i należy się Tobie?[2]”

W literach zapisanych świętych imion, wskazujących na wyższe tajemnice, wychodzą jedne święte budowy wewnątrz innych. Każda budowa wychodzi w określonej literze, kiedy litera ta jest zapisana w sposób poprawny, innymi słowy, kiedy jej budowa wznosi się i wychodzi w niej. Każda litera znajduje się w doskonałości budowy, która godna jej. Stąd wyszło słowo, żeby wyjaśnić każdą literę, jej świętą budowę, w czterech stronach świata, czyli we właściwościach: Hesed-Gwura Tiferet-Malchut (Hu’G Tu’M).

15) Pierwsza litera alfabetu – „alef”, wznosi się w świeceniu or hozer i opuszcza się w świeceniu or jaszar, i ona otrzymuje Wa’K, czyli HaGa’T NeH’I. A następnie wznosi się ta litera, żeby otrzymać swoje ozdoby (atarot), czyli Ga’R, sfirot HaBa’D, i wznosi się do stu światów, czyli wznosi się w Binę, sfirot której liczone są w setkach. I stąd ona otrzymuje swoje Ga’R. I tej literze „alef” odpowiada litera „jud”, która stoi na początku imienia AWA’Ja, która wchodzi wolą myśli do Hochmy i ukrywa się, i jest niepoznawalna.

Wyjaśnienie. Wiadomo, że dwa czasy, katnut i gadlut, są ustawione z powodu wzniesienia Malchut w Binę. I na początku, w czasie, kiedy Malchut wzniosła się w Binę, ona kończy ten poziom pod Hochmą, i to ukończenie, które zostało utworzone pod Hochmą, nazywa się parsa.

I dlatego pozostały na poziome tylko Keter i Hochma, a Bina, Tiferet i Malchut wyszły z tego poziomu na poziom pod nią. I ponieważ są tam tylko dwa kli, Keter i Hochma, są tam tylko dwa światła, nefesz-ruach i brakuje Ga’R, czyli neszama-haja-jechida, z powodu nieobecności trzech kelim: Biny, Tiferet i Malchut. I to – czas katnut.

A następnie, podczas gadluta, opuszcza się Malchut z miejsca Biny, czyli z parsy, na swoje własne miejsce, i wtedy wznoszą się trzy kli: Bina, Tiferet i Malchut, i łączą się z tym poziomem, i ponieważ jest już pięć kelim, ponownie obłacza się w nie wszystkie pięć świateł NaRaNHa’J. I wtedy jest Ga’R na tym poziomie[3].

I na to wskazuje forma litery „alef”, gdyż górna „jud” litery „alef” jest to Keter i Hochma, które pozostały na poziomie podczas katnuta, a linia znajdująca się pod wyższą „jud” – jest to parsa, która kończy poziom pod Keterem i Hochmą. I to – czas katnuta. A podczas gadluta, kiedy Malchut opuszcza się z parsy na swoje miejsce, i Bina, Tiferet i Malchut ponownie łączą się z tym poziomem, wtedy dołącza się do „alef” niższa „jud”, wskazująca na Binę, Tiferet i Malchut, które ponownie przyłączyły się.

W ten sposób wyższa „jud” wskazuje na Keter i Hochmę, niższa „jud” na Binę Tiferet i Malchut, a linia pomiędzy nimi wskazuje na parsę – ukończenie, które powstało w czasie katnuta pod Keterem i Hochmą.

I nie ma co pytać: Po tym, jak w czasie gadluta już opuściła się Malchut z parsy na swoje miejsce, i Bina, Tiferet i Malchut powróciły na swój poziom, jak i wcześniej, dlaczego w takim wypadku jeszcze jest poróżnienie linii między wyższą i niższą „jud” wewnątrz „alef”, jeżeli już było zlikwidowane ukończenie pod Keterem i Hochmą?

I odpowiedź: Dlatego że po rozbiciu kelim, w świecie naprawienia było uczynione naprawienie, żeby parsa nigdy nie została zlikwidowana, i ona zawsze przebywa we właściwości Wa’K bez Ga’R, dlatego żeby zatrzymać rozprzestrzenienie świecenia Hochma, przychodzącego na poziom z góry w dół, jak to było podczas rozbicia kelim[4]. I dlatego, chociaż Ga’R już znajdują się w „alef”, jednak poziom parsy pozostaje we właściwości Wa’K bez Ga’R. I dlatego jest obecna linia wewnątrz „alef” również i podczas gadluta.

Dlatego powiedziano, że „pierwsza litera alfabetu – alef, wznosi się i opuszcza”, czyli otrzymuje poziom katnut – wyższą „jud” litery „alef”, Keter i Hochmę, razem z linią pod nią. A następnie ona wznosi się za swoimi ozdobami do stu światów – czyli wznosi się w Binę, nazywaną sto światów, i otrzymuje tam Ga’R, które nazywane są ozdoby. Innym słowy, również i właściwości niższej litery „jud”, Bina, Tiferet i Malchut, łączą się z „alef”. I wtedy, ponieważ u niej jest pięć kelim, ona może otrzymać Ga’R od Biny.

„I tej literze „alef” odpowiada litera „jud” stojąca na początku imienia AWA’Ja”, czyli również w literze „jud”, stojącej na początku imienia AWA’Ja, są te trzy właściwości: wyższa „jud”, linia pod nią i niższa „jud”. „I wznosi się wola myśli w Hochmę” – „jud” wskazuje na wyższą Hochmę, nazywaną myśl, „i ukrywa się i jest niepoznawalna” – dlatego że wyższa Hochma ukryła się i nie daje napełnienia niższym, gdyż całe świecenie Hochmy, otwierające się niższym, przekazywane tylko od Biny, która ponownie staje się Hochmą[5].

16) Ukrył się pod nią, czyli został umieszczony pod „jud”, jeden orzech, przebywający w ukryciu wewnątrz ukrycia. I to budowa, znajdująca się pod tym ukryciem. I litera „jud” znajduje się w ukryciu z powodu jednej kropki, umieszczonej pod nią, która umieszczona wewnątrz tego orzecha. Orzech utrzymuje się na sześciu słupach, utrzymujących go z sześciu stron, znikających wewnątrz tego orzecha.

Wyjaśnienie: „Jud” imienia AWA’Ja odpowiada wyższej „jud” litery „alef”, czyli Keterowi i Hochmie stanu katnut. A orzech, umieszczony pod „jud” i ukrywający ją, odpowiada linii umieszczonej pod wyższą „jud” w literze „alef” – czyli parsie, która kończy poziom pod Hochmą, znajdującej się zawsze na poziomie Wa’K i nigdy nie otrzymującej Ga’R.

Dlatego powiedziano, że „ukrył się pod nią jeden orzech”, czyli umieścił się pod „jud” jeden orzech, w podobieństwie do linii przechodzącej pod „jud” w literze „alef”, która nazywa się parsa. I nazywa się „egoz (zlikwiduje)” na podobieństwo „ekcoc (odcięcia)”, dlatego że parsa, tworząca ukończenie poziomu pod Hochmą, odcina trzy kelim, Binę, Tiferet i Malchut, wyprowadzając je z poziomu.

„Przebywający w ukryciu wewnątrz ukrycia” – czyli odbywa się w niej naprawienie podwójnego ukrycia w ten sposób, że nawet w tym momencie, kiedy Malchut wychodzi z prasy i powraca na swoje miejsce, parsa jednak nie zostaje zlikwidowana i pozostaje w tym czasie również we właściwości Wa’K bez Ga’R.

„I ta budowa, znajdująca się pod tym ukryciem” – czyli ta parsa, jest nie tylko ukończeniem, a całkowitą budową, znajdującą się we właściwości Wa’K i ukryciu Ga’R. I litera „jud” również znajduje się w ukryciu Ga’R „z powodu jednej kropki, umieszczonej pod nią” – czyli Malchut, która wzniosła się pod „jud”, Hochmę, i ukończyła tam ten poziom.

„Orzech utrzymuje się na sześciu słupach, podtrzymujących go z sześciu stron” – czyli są u niego Wa’K, HaGa’T NeH’I, podtrzymujące go z sześciu stron. Hesed i Gwura – jest to południowa i północna strona, Tiferet i Malchut – wschodnia i zachodnia, Necach i Hod – wyższa i niższa. „Z sześciu stron, znikających wewnątrz tego orzecha” – dlatego że one nigdy nie otrzymują Ga’R.

17) Od strony tej litery „jud” wychodzi jedna budowa (merkawa) świętości – budowa zanikająca i nie otwarta. Oprócz tego czasu, kiedy odbywa się świecenie ukrytego orzecha, i wtedy otwiera się ta budowa (merkawa), i dlatego ta budowa jest zanikająca i otwierająca się. Czyli do świecenia tego orzecha ona zanika, a po świeceniu tego orzecha – otwiera się.

Wyjaśnienie. Po tym jak zostały wyjaśnione dwie pierwsze właściwości litery „jud”: sama „jud” i właściwość „orzech”, znajdująca się pod nią, które podobne do wyższej „jud” litery „alef” i linii pod literą „jud”, wyjaśnia się teraz trzecia właściwość „jud”, podobna do niższej „jud” litery „alef”, która otrzymuje świecenie Ga’R po opuszczeniu Malchut z parsy na swoje miejsce. I dlatego powiedziano: „Od strony tej litery „jud” wychodzi jedna budowa świętości” – czyli trzecia właściwość litery „jud”, podobna do niższej „jud” litery „alef”, otrzymującej światła Ga’R po opuszczeniu Malchut z parsy na swoje miejsce.

I na początku ona wychodzi w świeceniu Wa’K i ukryciu Ga’R, podczas katnuta, dlatego powiedziano: „Budowa zanikająca i nie otwierająca się” – czyli na poziomie Wa’K, i Ga’R nie otwierają się w niej. „Oprócz tego czasu, kiedy odbywa się świecenie ukrytego orzecha” – czyli w tym czasie, kiedy Malchut wychodzi z parsy, nazywanej orzech, „i wtedy otwiera się ta budowa (merkawa)” – kiedy otwierają się Ga’R w trzeciej właściwości „jud”, w merkawie.

Jednak te trzy właściwości „jud” nie są w całości podobne do trzech właściwości litery „alef”, dlatego że wszystkie trzy właściwości „alef” są jednym poziomem, a trzy właściwości „jud” są trzema oddzielnymi poziomami: Aba we Ima, pierwszy parcuf ISZSu’T i drugi parcuf ISZSu’T. I one podobne do trzech właściwości litery „alef” wyłącznie dlatego, żeby wskazać na źródło każdej z tych właściwości, która podobna do trzech właściwości litery „alef”.

Pojęcie podziału dziesięciu sfirot Biny. Gdziekolwiek, gdzie dziesięć sfirot Biny dzielą się na dwa poziomy, Ga’R – jest to parcuf Aw’I, a Za’T – jest to parcuf ISZSu’T. I podział ten odbywa się dlatego, że Ga’R Biny zawsze są właściwością „hafec hesed” i nie pragną Hochmy, i dlatego uważane jakby nie wyszły z rosz A’A, i ich hasadim są właściwością Ga’R[6].

Wówczas jak Za’T Biny, będące skutkiem włączenia Zo’N w Binę, potrzebują świecenia Hochmy, i dlatego ich hasadim znajdują się we właściwości Wa’K, którym brakuje Ga’R. I im potrzebne naprawienie dla przyciągnięcia Ga’R.

I są dwa parcufim ISZSu’T w Za’T Biny. Ponieważ po tym, jak zostało ustawione, że parsa nie będzie zlikwidowana również po wyjściu Malchut z Biny, wychodzi z niej jeden poziom, który nigdy nie otrzymuje Ga’R, tak samo jak parsa.

I dlatego są dwa parcufim w dziesięciu sfirot Biny, które nigdy nie otrzymują Ga’R – wyższe Aw’I, wychodzące od Ga’R Biny, i parcuf wychodzący od parsy, który nazywa się pierwszy ISZSu’T, który również nigdy nie otrzymuje Ga’R.

I różnica pomiędzy nimi jest ogromna, dlatego że w Aw’I, chociaż oni czasami nie otrzymują Hochmy, hasadim w rzeczywistości znajdują się we właściwości Ga’R, podobnie do Hochmy. Wówczas jak u pierwszego parcufa ISZSu’T, będącego już właściwością Za’T Biny, hasadim nie są właściwością Ga’R, a tylko właściwością Wa’K bez rosz. I on nie otrzymuje Hochmy z powodu parsy, która nie została zlikwidowana.

I powiedziane, że podczas wyjścia Malchut z Biny otwierają się Ga’R, ma odniesienie tylko do drugich ISZSu’T, będących trzecim poziomem dziesięciu sfirot Biny, w których otwiera się Hochma i Ga’R.

W ten sposób są trzy właściwości litery „jud”:

1. Istota „jud”, wyższe Aw’I, uważane za Hochmę, dlatego że Hochma de-A’A świeci w nich, bez względu na to, że oni nie otrzymują jej, gdyż są właściwością „hafec hesed”.
2. Budowa (merkawa) orzecha, wychodząca od parsy, pierwszego parcufa ISZSu’T, znajdującego się we właściwości Wa’K bez rosz i nie otrzymującego Ga’R z powodu parsy, która nie zostaje zlikwidowana.
3. Trzecia budowa (merkawa), drugi parcuf ISZSu’T, w którym otwierają się Ga’R i od niego przekazywana Hochma niższym.

18) Trzecia budowa wychodzi na skutek iskrzenia świecy, kiedy jest już określona miara, która ustawiła się pod pierwszym rodzajem więzi. I jest to pierwsze iskrzenie. Kiedy ta miara została ustawiona, ona czyni świecenie, wznosi się i opuszcza się, i umieszcza się pod literą „jud”, i to – jedna kropka. Następnie to iskrzenie rozprzestrzenia się i rodzi trzy inne iskry, które umieszczone pod niższą końcówką litery „jud”.

19) A następnie wychodzi inne iskrzenie, z drugiego rodzaju więzi, które czyni świecenie, i ono wznosi się i opuszcza się, i rozprzestrzenia się pod literą „jud” w innej właściwości. Następnie to iskrzenie rozprzestrzenia się i rodzi trzy inne iskry, i one umieszczone pod literą „jud”. Po tym wychodzi inne iskrzenie, od trzeciego rodzaju więzi. I od niego ustawiona jest więź dni powszednich zgodnie z wielkością tej świecy.

Trzecie świecenie (merkawa) nazywa się drugim parcufem ISZSu’T, który w swojej kolejności dzieli się na trzy parcufim, które nazywane są trzy więzi:

1. pierwsza więź – parcuf HaBa’D (Hochma, Bina, Daat);
2. druga więź – parcuf HaGa’T (Hesed, Gwura, Tiferet);
3. trzecia więź – parcuf NeH’I (Necach, Hod, Jesod).

I to w stosunku do kelim. Lecz w stosunku do świateł istnieje przeciwna kolejność[7]:

1. pierwsza więź – parcuf NeH’I, nazywany ibur (zarodzenie);
2. druga więź – parcuf HaGa’T, nazywany jenika (skarmianie);
3. trzecia więź – parcuf HaBa’D, nazywany mochin (rozum).

I każdy z nich na początku wychodzi w stanie katnut, czyli we właściwości Wa’K, a następnie przychodzą do niego Ga’R i gadlut.

I wszystko to zależy od masachu, który ustawiony w Malchut i kończy światło, żeby ono nie rozprzestrzeniało się od niego i niżej. I dlatego or elion czyni uderzenia ku niemu, pragnąc rozprzestrzenić się dalej, i nazywa się to ziwug de-akaa, na skutek czego od masachu wznosi się or hozer i obłacza or jaszar. I to or hozer określa miarę tego poziomu[8].

Przecież, jeżeli masach i Malchut znajdują się na poziomie Biny, to ten masach przyciąga za pomocą swojego or hozer światła tylko poziomu Wa’K. A jeżeli masach i Malchut opuszczają się z Biny na miejsce Malchut, wtedy rozprzestrzenia się poziom masachu i or hozer w nim i przyciąga Ga’R. Dlatego nazywa się ten masach świecą, gdyż or hozer zapala go za pomocą wzniesienia od niego i wyżej. I on określa miarę, ponieważ określa poziom parcufa – bądź to Wa’K, bądź Ga’R, jak również jakikolwiek inny poziom Ga’R.

Trzecia budowa (merkawa) wychodzi na skutek iskrzenia świecy, czyli na skutek iskrzenia masachu, który nazywa się świecą, dzięki ziwug de–akaa z or elion, który wznosi or hozer. Wtedy ono ustawiło miarę, czyli wzniosło or hozer określające miarę poziomu (więzi), pod pierwszym rodzajem więzi, żeby ustawić więź i naprawić pierwszy parcuf, który nazywa się parcufem NeH’I lub parcufem ibur (zarodzenie). I to pierwsze iskrzenie, nazywane iskrzeniem w stanie katnut.

Następnie odbywa się drugie iskrzenie, dla Ga’R. I kiedy miara, czyli or hozer, ustawiona i obłacza wyższe światła, wtedy to iskrzenie świeci, wznosi or hozer i opuszcza proste światła (or jaszar), i wtedy umieszcza się pod literą „jud”, ponieważ ona staje się wtedy trzecią właściwością litery „jud”.

I to jedna kropka, która wyszła teraz w katnucie tego parcufa i nazywa się pierwszą kropką. A następnie, w stanie gadlut, rozprzestrzeniło się to iskrzenie, czyli masach i Malchut opuściły się z Biny na ich miejsce, i wtedy rozprzestrzenia się i powiększa się or hozer, przyciągając Ga’R do parcufa.

I rodzi trzy inne iskry, Ga’R stanu ibur, i one umieszczone pod niższą końcówką litery „jud”, czyli budowa (merkawa) orzecha, pierwszy parcuf ISZSu’T, obłaczający miejsce od haze i niżej litery „jud”, który nazywa się niższą końcówką litery „jud”, i drugi parcuf ISZSu’T, obłaczający pierwszy parcuf ISZSu’T od haze i niżej, znajdujący się w ten sposób pod niższą końcówką litery „jud”.

Po tym jak były wyjaśnione stany katnut i gadlut parcufa ibur drugich ISZSu’T, parcufa NeH’I, zostają wyjaśnione stany katnut i gadlut parcufa jenika drugich ISZSu’T, parcuf HaGa’T jego. I mówi się, że następnie wychodzi drugie iskrzenie, z drugiego rodzaju więzi.

Drugi rodzaj więzi – jest to parcuf HaGa’T drugich ISZSu’T. I wychodzi iskrzenie na jego masach, który świeci, wznosi się i opuszcza się, czyli świeci i wznosi or hozer i opuszcza or jaszar, i jest to poziom katnut i Wa’K tego parcufa. I umieszcza się pod „jud” w drugiej właściwości, czyli we właściwości jenika i HaGa’T.

Następnie to iskrzenie rozprzestrzenia się, czyli masach i or hozer opuszczają się z Biny tego poziomu na swoje miejsce, i wtedy rozprzestrzenia się or hozer, żeby przyciągnąć poziom Ga’R, i rodzi trzy inne iskry – Ga’R stanu jenika. I umieszcza się w tej właściwości pod literą „jud”, czyli w stanie jenika i HaGa’T.

I po tym jak były wyjaśnione stany katnut i gadlut parcufa HaGa’T i jenika (skarmienie) drugich ISZSu’T, opisany parcuf HaBa’D, będący parcufem mochin drugich ISZSu’T. I mówi się: „Po tym wychodzi drugie iskrzenie, od trzeciego rodzaju więzi” – czyli parcuf HaBa’D i mochin, które nazywane trzecim rodzajem więzi.

Iskrzenie parcufa HaBa’D na początku również wyszło w katnucie w postaci jednej kropki, a następnie wyszło w gadlucie, we właściwości Ga’R, czyli rozprzestrzeniły się od niego trzy iskry, tak samo jak w parcufie NeH’I i HaGa’T.

I od parcufa HaBa’D drugich ISZSu’T wychodzi całe świecenie Hochmy, które jest w Zo’N i w BE’A. „I od niego” – od tego parcufa HaBa’D, „ustawiona więź dni powszednich na miarę tej świecy” – czyli ten parcuf jest korzeniem mochin, które otrzymane w dni powszednie i nazywane ognistymi światłami, które powiązane „na miarę tej świecy” – czyli na miarę masachu parcufa HaBa’D drugich ISZSu’T, będących korzeniem tych mochin.

20) W ten sposób, u litery „jud”, będącej wyższą kropką, jest dziewięć słupów, właściwości NeH’I HaGa’T HaBa’D drugiego parcufa ISZSu’T, i ona umieszczona nad nimi. I wszyscy oni są budową (merkawa) tej litery „jud”. Wtedy ta „jud” świeci i umieszczona nad dziewięcioma słupami, i wtedy świeci z niej osiem innych. I wszyscy oni znajdują się w literze „jud”, będącej wyższą ukrytą kropką.

Wyjaśnienie. Dziewięć sfirot: NeH’I, HaGa’T, HaBa’D, wychodzące w drugim parcufie ISZSu’T, który jest trzecią właściwością „jud”, uważane są jako dziewięć oparć tej litery „jud”, gdyż sama „jud” ukryta od strony Hochmy. I jej druga właściwość, budowa (merkawa) orzecha, która nazywa się pierwszym parcufem ISZSu’T, znajduje się w sześciu końcach (Wa’K), które również ukryte od strony Hochmy. I na skutek tego, że Hochma ukryta w nich i otwiera się tylko w dziewięciu sfirot drugiego parcufa ISZSu’T, to uważa się, że oni podtrzymują „jud”, żeby dopełnić ją od strony Hochmy, gdyż oni otwierają Hochmę, ukrytą w „jud”.

W ten sposób u litery „jud”, będącej wyższą kropką, jest dziewięć słupów, na których ona opiera się, czyli te dziewięć sfirot: NeH’I, HaGa’T, HaBa’D drugiego parcufa ISZSu’T podtrzymują otwarciem Hochmy w nich literę „jud”, w której Hochma jest ukryta. I wszyscy oni są budową (merkawa), dopełniającą literę „jud”.

Wtedy ta „jud” świeci i umieszczona nad tymi dziewięcioma słupami, ponieważ kiedy otwiera się dziewięć sfirot drugiego parcufa ISZSu’T, ta „jud” świeci i umieszczona nad dziewięcioma tymi oparciami. I chociaż sama „jud” nigdy nie otrzymuje Hochmy, będąc wyższymi Aw’I, znajdującymi się we właściwości „hafec hesed”, jednak ona opiera się i otwiera w dziewięciu tych oparciach, wychodzących od niej.

Jednak całe to podtrzymanie i otwarcie Hochmy – tylko dla niej samej. A inni nic nie otrzymują od tej Hochmy, gdyż wewnętrzną istotą „jud” jest Hochma stima (ukryta Hochma), i ta Hochma w ogóle nie otwiera się dla innych[9]. Innym zaś otwiera się stąd tylko Bina, która powróciła do Hochmy tak, że nie wszystkie dziewięć oparć otwierają się innym, a tylko osiem oparć – tylko poniżej Biny.

Po wyjściu dziewięciu oparć od Hochmy i niżej, dla niej samej, od niej świeci innym tylko osiem oparć – tylko poniżej Biny, ponieważ Hochma wewnątrz „jud” nie może otworzyć się, będąc ukrytą hochmą A’A, czyli właściwością Ejn Sof, gdyż A’A i Atik uważane są właściwością Ejn Sof.

I wszyscy oni znajdują się w literze „jud”, będącą wyższą ukrytą kropką, czyli wszystkie dziewięć oparć w drugim parcufie ISZSu’T znajduje się w literze „jud”, gdyż oni są trzecią właściwością litery „jud” i jej właściwością Za’T. Dlatego oni również ukryci jak i „jud”, i świecenie ich otwiera się na zewnątrz wyłącznie od Biny i niżej.

21) Dziewięć oparć, znajdujących się poniżej „jud”, wychodzi do imienia i nie wychodzi. Dlatego że imię oznacza poznanie. I wszystko, czego nie poznajemy, nie możemy nazwać po imieniu. Dlatego uważa się, że one wychodzą do imienia w stosunku do siebie, i nie wychodzą – w stosunku do innych, dlatego że inni nie poznają ich.

I ponieważ te dziewięć nazywane są Ejn Sof z powodu ukrytej Hochmy A’A, świecącej w wewnętrznej istocie „jud”, to uważa się, że one istnieją i nie istnieją, dlatego że w stosunku do siebie one istnieją, a w stosunku do innych – nie istnieją, dlatego że inni nie poznają ich. I nazywają się według imienia i nie nazywają się, i nie są znane w ogóle. I one wychodzą do imienia i nie wychodzą.

22) Powiedziano: „I wypowiem imię Stwórcy przed tobą, lecz Ja wybaczę temu, komu wybaczę, i pożałuję tego, kogo pożałuję”[10]. To wskazuje na poznanie dziewięciu oparć „jud” w drugim parcufie ISZSu’T, ponieważ nie ma tego, kto mógłby ustać w nich i w ich imionach, i one nie otwierają się, żeby być na drogach ich, dlatego że one nie otwierają się innym z tego powodu, że ukryta Hochma świeci wewnętrzną istotą „jud”, będącej właściwością Ejn Sof. I dlatego Mosze nie mógł ustać na nich.

I ponieważ one były przed jego poziomem, dlatego że są one pierwszym iskrzeniem, czyli właściwością „jud”, innymi słowy, poziom Mosze – jest to Bina, gdyż Mosze stał się godny Biny, a dziewięć oparć ma odniesienie do iskrzenia, poprzedzającego Binę, czyli do „jud” we właściwości samej Hochmy. Dlatego powiedziano: „Przed tobą” – przed twoim poziomem „wypowiem imię Stwórcy”, a nie na twoim poziomie, dlatego że na twoim poziomie ona nie nazywa się według imienia. I tak samo – wszystkie dziewięć oparć, wychodzących od „jud”, poprzedzało poziom Mosze, gdyż one wychodzą od „jud”, właściwości Hochma. I dlatego on nie mógł ustać na drogach Stwórcy, gdyż wszyscy oni wznoszą się w myśli, czyli w Hochmie, i stąd rozprzestrzeniają się drogi Stwórcy na wiele właściwości, wolą Stwórcy, i niepoznawalne one w ogóle, tak samo jak Hochma jest niepoznawalna.

---

[1] Pisma, Psalmy, 106:2.
[2] Pisma, Jeremiasz, 10:7.
[3] Patrz „Wprowadzenie w Sulam”, p.19.
[4] Patrz „Wprowadzenie w Sulam”, p.28.
[5] Patrz „Wprowadzenie w Sulam”, p.41.
[6] Patrz „Wprowadzenie w Sulam”, p.43.
[7] Patrz „Wprowadzenie w Sulam”, p.12.
[8] Patrz „Wprowadzenie do nauki kabbala”, p.14
[9] Patrz „Wprowadzenie w komentarz Sulam”, p.45.
[10] Tora, Szemot, 33:19.